Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

cōnāta

  • 1 cōnāta

        cōnāta ōrum, n    [1 conatus], an undertaking, attempt, venture, hazard, plan: perficere, Cs.: Carthaginiensium, L.: peragere, Iu.

    Latin-English dictionary > cōnāta

  • 2 conata

    cōnātum, i, usu. in plur.: cōnāta, ōrum, n., v. conor.

    Lewis & Short latin dictionary > conata

  • 3 cedo

        cedo    plur. cette, old imper, hither with it, give, bring here: Puerum, mihi cedo, T.: senem, bring hither, T.: cedo, quaeso, codicem: cedo tabulas.—Esp., let us hear, tell, say, speak, out with it: cedo istuc tuom consilium, T.: unum cedo auctorem tui facti: cedo, quoium puerum hic apposuisti? T.: cedo igitur, quid faciam, T.: cedo, cui cognitor factus sit, etc.: cedo, si conata peregit, what, if, etc., Iu.: cedo dum, en umquam audisti, etc.? come now, T.—Parenthet., let me, by your leave: ego, statim, cedo, inquam si quid, etc. —Look at, mark, behold! cedo mihi leges Atinias: illius contionem.
    * * *
    I
    give/bring here!/hand over, come (now/here); tell/show us, out with it! behold!
    II
    cedere, cessi, cessus V
    go/pass (from/away); withdraw/retire/leave; step aside/make way; take place of; grant, concede, yield, submit; fall back/to; happen/result; start (period)

    Latin-English dictionary > cedo

  • 4 faciō

        faciō fēcī (old fut perf. faxo; subj. faxim), factus, ere; imper. fac (old, face); pass. fīō, fierī; pass imper. fī    [2 FAC-], to make, construct, fashion, frame, build, erect, produce, compose: Lectulos faciundos dedit, T.: navīs: candelabrum factum e gemmis: de marmore signum, O.: pontem in Arare, Cs.: (fanum) a civitatibus factum, founded, L.: duumviri ad aedem faciendam, L.: statuam faciendam locare: (valvae) ad cludendum factae: comoedias, T.: sermonem: epigramma: verbum, speak: carmina, Iu.: scutis ex cortice factis, Cs.: auri pondera facti, wrought, V.—Of actions, to do, perform, make, carry on, execute: Opus, T.: officium, T.: Si tibi quid feci quod placeat, T.: proelium, join, Cs.: iter, Cs.: clamores: clamor fit: eruptiones ex oppido, Cs.: gradum: imperata, Cs.: promissum, fulfil: iudicium: deditionem, S.: fac periclum in litteris, put (him) to the test, T.: me advorsum omnia, oppose me in everything, T.: omnia amici causā: multa crudeliter, N.: initium, begin: praeter aetatem Facere, work too hard for your years, T.: perfacile factu esse, conata perficere, Cs.— To make, produce, cause, occasion, bring about, bring to pass: turbam, T.: ignem ex lignis: iniuriam, Cs.: causas morae, S.: ducis admirationem, excite, L.: luxuriae modum, impose, S.: fugam ex ripā fecit (i. e. fugavit), L.: somnum, induce, Iu.: metum insidiarum, excite, L.: silentio facto, L.: ne qua eius adventūs significatio fiat, become known, Cs.: faciam ut intellegatis: facito, ut sciam: putasne te posse facere, ut, etc.?: fieri potest, ut recte quis sentiat, it may happen: ita fit, ut adsint, it happens: faciendum mihi est, ut exponam, is incumbent: me Facit ut te moneam, compels, T.: facere non possum, quin mittam, etc., I cannot forbear: di faxint ne sit alter (cui, etc.): fac ne quid aliud cures, take care: domi adsitis, facite, T.: ita fac cupidus sis, ut, etc., be sure: iam faxo scies, T.: nulla res magis talīs oratores videri facit, quales, etc. (i. e. ut viderentur): hoc me Flere facit, O.— To make, acquire, obtain, gather, accumulate, gain, take, receive, incur, suffer: rem, T.: praedam, Cs.: pecuniam: stipendia, earn, S.: corhortīs, form, Cs.: corpus, grow fat, Ph.: viam sibi, force, L.: alqm suum, win as a friend, T.: terram suam, i. e. conquer, Cs.: vitae iacturam, Cs.: naufragium: damnum.— To make, render, grant, give, impart, confer: arbitria, H.: potestatem dicendi: sibi iure iurando fidem, give assurance, Cs.: Romanis animum, inspire, L.: copiam pugnandi militibus, L.: audientiam orationi: cui si libido Fecerit auspicium, i. e. if the whim seize him, H.: cognomen colli, L.: mihi medicinam, administer: nobis otia, V.: alcui dolorem: desiderium decemviros creandi, L.— To celebrate, conduct, give, perform, represent: cenas: res divinas: sacra pro civibus: cui (Iunoni), make offerings: vitulā pro frugibus, make sacrifice, V.: cum pro populo fieret: ut fieret, edere, L. — To practise, follow: naviculariam: mercaturas.— To make, depict, represent, assert, say, pretend: in libro se exeuntem e senatu: pugnam ex auro, V.: me unum ex iis feci, qui, etc., pretended to be: ex industriā factus ad imitationem stultitiae, L.: inpendere apud inferos saxum Tantalo: Fecerat et fetam Procubuisse lupam, V.: facio me alias res agere, make as if.—To suppose, assume, grant, admit (only imper. with obj clause): fac audisse (Glauciam): fac ita esse: fac (me) velle, V.— To make, constitute, choose, appoint, render: senatum firmiorem vestrā auctoritate: heredem filiam: exercitum sibi fidum, S.: iter factum conruptius imbri, H.: hi consules facti sunt: ex coriis utres fierent, S.: Candida de nigris, O.: si ille factus esset, had been chosen (consul): alqm certiorem facere, inform ; see certus: ne hoc quidem sibi reliqui facit, ut, etc., does not leave himself so much character.—Pass., to become, be turned into, be made: fit Aurum ingens coluber, V.: sua cuique deus fit dira cupido? V.— To put in possession of, subject to, refer to: omnia quae mulieris fuerunt, viri fiunt: omnem oram Romanae dicionis fecit, L.: dicionis alienae facti, L.— To value, esteem, regard, appraise, prize: parum id facio, S.: te maxumi, T.: quos plurimi faciunt: voluptatem minimi: dolorem nihili: istuc Aequi bonique facio, am content with, T.— To do (resuming the meaning of another verb): cessas ire ac facere, i. e. do as I say, T.: oppidani bellum parare: idem nostri facere, S.: ‘evolve eius librum’—‘Feci mehercule:’ bestiae simile quiddam faciunt (i. e. patiuntur): aut facere aut non promisse, Ct.: Sicuti fieri consuevit, to happen, S.— To do, act, deal, conduct oneself: Facere contra huic aegre, T.: tuis dignum factis feceris, will act like yourself, T.: bene: adroganter, Cs.: per malitiam, with malice: aliter, S.: facere quam dicere malle, act, S.: mature facto opus est, prompt action, S. — To act, take part, take sides: idem plebes facit, S.: idem sentire et secum facere Sullam: cum veritas cum hoc faciat, is on his side: nihilo magis ab adversariis quam a nobis: eae res contra nos faciunt: adversus quos fecerint, N.— To arrange, adjust, set: Vela, spread, V.: pedem, brace, V.— To be fit, be useful, make, serve, answer, do: Ad talem formam non facit iste locus, O.: ad scelus omne, O.: Stemmata quid faciunt? avail, Iu.
    * * *
    I
    facere, additional forms V
    do, make; create; acquire; cause, bring about, fashion; compose; accomplish
    II
    facere, feci, factus V
    do, make; create; acquire; cause, bring about, fashion; compose; accomplish

    Latin-English dictionary > faciō

  • 5 per-agō

        per-agō ēgī, āctus, ere,    to thrust through, pierce through, transfix: latus ense, transpierce, O.—To pass through, traverse: freta, O.: cum sol peregit Signa, O.—To disturb, trouble, agitate: Sempronium usque eo, ut, etc.: humum, till persistently, O.—Fig., to go through with, carry out, execute, finish, accomplish, complete: fabulam: concilium, Cs.: conata, Iu.: cursum, V.: iter, H.: dona, finish distributing, V.: aevum, O.: otia, live at ease, O.: facinus, Iu.—To follow to the end: reum, to prosecute to condemnation, L.: causam nullo labore.— To go through, go over, set forth, relate, describe, detail: postulata, L.: verbis auspicia, mention, L.: res pace belloque gestas, treat, L.: res tenuīs, tenui sermone peractas, delivered, H.: Omnia animo mecum, review, V.

    Latin-English dictionary > per-agō

  • 6 per-facilis

        per-facilis e, adj.,     very easy: cursus: disciplina cognitu: perfacile factu esse conata perficere, Cs.—Very courteous: in audiendo.

    Latin-English dictionary > per-facilis

  • 7 cedo

    1.
    cēdo, cessi, cessum, 3, v. n. and a. [perh. for cecado, redupl. from cado], to go, i. e. to be in motion, move, walk, go along.
    I.
    In gen.
    A.
    Lit. (rare, and only poet.: for which, in the common lang., incedo);

    candidatus cedit hic mastigia,

    Plaut. Cas. 2, 8, 10:

    non prorsus, verum transvorsus cedit, quasi cancer,

    id. Ps. 4, 1, 45; cf. id. ib. 1, 3, 74; Hor. S. 2, 1, 65.—More freq.,
    B.
    Trop.
    1.
    Like ire, to have some result, to eventuate, happen, result, turn out, to work; and, acc. to its connection, to turn out well or ill, to succeed or fail:

    gesta quae prospere ei cesserunt,

    Nep. Timoth. 4, 6; Sall. C. 26, 5; Tac. A. 1, 28:

    cetera secundum eventum proelii cessura,

    id. H. 3, 70; Suet. Aug. 91; Gell. 4, 5, 4:

    bene,

    Hor. S. 2, 1, 31; Ov. M. 8, 862; Plin. Pan. 44 fin.:

    optime,

    Quint. 10, 7, 14:

    male,

    Hor. S. 2, 1, 31; and:

    male alicui,

    Ov. M. 10, 80; Suet. Claud. 26; cf. Verg. A. 12, 148; Quint. 10, 2, 16:

    utcumque cesserit,

    Curt. 7, 4, 16; cf. Suet. Calig. 53; Tac. Agr. 18:

    parum,

    Suet. Claud. 34:

    opinione tardius,

    id. Ner. 33:

    pro bono,

    id. Tit. 7:

    in vanum (labor),

    Sen. Hippol. 183. —
    2.
    Cedere pro aliquā re, to be equivalent to, to go for something, to be the price of:

    oves, quae non peperint, binae pro singulis in fructu cedent,

    Cato, R. R. 150, 2; Col. 12, 14; Tac. G. 14; Pall. Sept. 1, 4.—
    II.
    In partic.
    A.
    In respect to the terminus a quo.
    1.
    To go from somewhere, to remove, withdraw, go away from, depart, retire (freq. and class.):

    cedunt de caelo corpora avium,

    Enn. Ann. 96 Vahl.:

    quia postremus cedis,

    Plaut. Men. 5, 7, 29:

    ego cedam atque abibo,

    Cic. Mil. 34, 93:

    cedens carinā,

    Cat. 64, 249; cf. id. 64, 53:

    quoquam,

    Lucr. 5, 843:

    aliquo sucus de corpore cessit,

    id. 3, 223:

    coma de vertice,

    Cat. 66, 39:

    e toto corpore anima,

    Lucr. 3, 210:

    ex ingratā civitate,

    Cic. Mil. 30, 81:

    e patriā,

    id. Phil. 10, 4, 8:

    patriā,

    id. Mil. 25, 68:

    Italiā,

    id. Phil. 10, 4, 8; Nep. Att. 9, 2; Tac. A. 2, 85 fin.
    b.
    Milit. t. t.:

    de oppidis,

    to abandon, go away from, Cic. Att. 7, 22, 2:

    loco,

    to yield, give up his post, Nep. Chabr. 1, 2; Liv. 2, 47, 3; Tac. G. 6; Suet. Aug. 24 et saep.:

    ex loco,

    Liv. 3, 63, 1:

    ex acie,

    id. 2, 47, 2.—
    c.
    In commercial lang. t. t.: foro, to withdraw from the market, i. e. to give up business, be insolvent, stop payment, Dig. 16, 3, 7, § 2; Sen. Ben. 4, 39, 2; Juv. 11, 50.—So also,
    d.
    Bonis or possessionibus (alicui), to give up or cede one ' s property or interest (in favor of a person):

    alicui hortorum possessione,

    Cic. Mil. 27, 75; so id. Off. 2, 23, 82; cf. Suet. Tib. 10; id. Caes. 72; id. Ner. 35; id. Gram. 11.— Hence of debtors, to make over their property instead of payment; cf. Dig. 42, 3, tit. de cessione bonorum.—
    2.
    Pregn. (cf. abeo, II.), to pass away, disappear; and specif.,
    a.
    Of men, to die:

    vitā,

    Cic. Tusc. 1, 15, 35; Hor. S. 1, 1, 119:

    e vita,

    Cic. Brut. 1, 4; Plin. Pan. 43, 4; cf.

    senatu,

    to withdraw from, Tac. A. 2, 48; 11, 25.—
    b.
    Of time, to pass away, vanish:

    horae quidem cedunt et dies et menses et anni,

    Cic. Sen. 19, 69. —
    c.
    Of other things: pudor ex pectore cessit, Lucil. ap. Non. p. 250, 26:

    memoriā,

    Liv. 2, 33, 9 (for which:

    excedere memoriā,

    Liv. 7, 32, 15; and:

    excedere e memoriā,

    id. 26, 13, 5):

    non Turno fiducia cessit,

    Verg. A. 9, 126:

    cedant curaeque metusque,

    Stat. S. 1, 2, 26 et saep.; cf. cesso.—
    3.
    Trop.: cedere alicui or absol., to yield to one (to his superiority), to give the preference or precedence, give place to, submit to (class.; esp. freq. in the histt., of the weaker party, withdrawing, fleeing from).
    a.
    To yield to, give place to:

    quācumque movemur, (aër) videtur quasi locum dare et cedere,

    Cic. N. D. 2, 33, 83:

    cedebat victa potestas,

    Lucr. 5, 1271:

    ubi vinci necesse est, expedit cedere,

    Quint. 6, 4, 16; 11, 1, 17; 12, 10, 47; cf. Sall. J. 51, 1:

    Viriatho exercitus nostri imperatoresque cesserunt,

    Cic. Off. 2, 11, 40; Nep. Ham. 1, 2; Sall. J. 51, 4; Liv. 2, 10, 7; Tac. A. 1, 56; 4, 51; Suet. Tib. 16 et saep.:

    Pelides cedere nescius,

    Hor. C. 1, 6, 6:

    di, quibus ensis et ignis Cesserunt,

    i. e. who remained unhurt in the destruction of Troy, Ov. M. 15, 862:

    eidem tempori, ejusdem furori, eisdem consulibus, eisdem minis, insidiis, periculis,

    Cic. Sest. 29, 63; so,

    fortunae,

    Sall. C. 34, 2:

    invidiae ingratorum civium,

    Nep. Cim. 3, 2:

    majorum natu auctoritati,

    id. Timoth. 3, 4:

    nocti,

    Liv. 3, 17, 9, and 3, 60, 7; 4, 55, 5; cf. Quint. 5, 11, 9:

    loco iniquo, non hosti cessum,

    Liv. 8, 38, 9:

    oneri,

    Quint. 10, 1, 24:

    vincentibus vitiis,

    id. 8, 3, 45:

    malis,

    Verg. A. 6, 95 et saep.—
    b.
    To yield to in rank, distinction, etc., i. e. to be inferior to:

    cum tibi aetas nostra jam cederet, fascesque summitteret,

    Cic. Brut. 6, 22:

    nullā aliā re nisi immortalitate cedens caelestibus,

    id. N. D. 2, 61, 153:

    neque multum cedebant virtute nostris,

    Caes. B. G. 2, 6; Quint. 1, 6, 36: Picenis cedunt pomis Tiburtia suco;

    Nam facie praestant,

    Hor. S. 2, 4, 70; so,

    anseribus (candore),

    Ov. M. 2, 539:

    laudibus lanificae artis,

    id. ib. 6, 6;

    5, 529: cum in re nullā Agesilao cederet,

    Nep. Chabr. 2, 3; Quint. 10, 1, 108:

    alicui de aliquā re,

    Plin. 35, 10, 36, § 80:

    alicui re per aliquid,

    id. 33, 3, 19, § 59.— Impers.:

    ut non multum Graecis cederetur,

    Cic. Tusc. 1, 3, 5; Liv. 24, 6, 8. —
    c.
    To comply with the wishes, to yield to one:

    cessit auctoritati amplissimi viri vel potius paruit,

    Cic. Lig. 7, 21; cf. Tac. A. 12, 5:

    precibus,

    Cic. Planc. 4, 9:

    cessit tibi blandienti Cerberus,

    Hor. C. 3, 11, 15;

    cf,

    id. Ep. 1, 18, 43 sq.; Verg. A. 2, 704; 3, 188; Ov. M. 6, 32; 6, 151; 9, 13;

    9, 16: omnes in unum cedebant,

    Tac. A. 6, 43; 3, 16; cf. id. ib. 12, 10 and 41.—Hence,
    4.
    Act.: cedere (alicui) aliquid = concedere, to grant, concede, allow, give up, yield, permit something to some one:

    permitto aliquid iracundiae tuae, do adulescentiae, cedo amicitiae, tribuo parenti,

    Cic. Sull. 16, 46:

    multa multis de jure suo,

    id. Off. 2, 18, 64:

    currum ei,

    Liv. 45, 39, 2:

    victoriam hosti,

    Just. 32, 4, 7:

    alicui pellicem et regnum,

    id. 10, 2, 3:

    imperium,

    id. 22, 7, 4:

    possessionem,

    Dig. 41, 2, 1:

    in dando et cedendo loco,

    Cic. Brut. 84, 290.—Also with a clause as object, Stat. Th. 1, 704 (but in Hor. Ep. 2, 1, 67, read credit).—And with ut and subj.:

    hac victoriā contenta plebes cessit patribus, ut in praesentiā tribuni crearentur, etc.,

    Liv. 6, 42, 3; Tac. A. 12, 41: non cedere with quominus, Quint. 5, 7, 2.—
    B.
    In respect to the terminus ad quem, to arrive, attain to, come somewhere:

    cedunt, petunt,

    Plaut. Aul. 3, 5, 43:

    ibi ad postremum cedit miles, aes petit,

    id. ib. 3, 5, 52.—
    2.
    Trop.:

    hoc cedere ad factum volo,

    come to its execution, Plaut. Capt. 2, 2, 102.—
    C.
    Cedere alicui or in aliquem, to come to, fall ( as a possession) to one, to fall to his lot or share, [p. 308] accrue:

    ut is quaestus huic cederet,

    Cic. Verr. 2, 2, 70, § 170:

    captiva corpora Romanis cessere,

    Liv. 31, 46, 16:

    nolle ominari quae captae urbi cessura forent,

    id. 23, 43, 14; Verg. A. 3, 297; 3, 333; 12, 17; 12, 183; Hor. C. 3, 20, 7; Ov. M. 5, 368; 4, 533:

    undae cesserunt piscibus habitandae,

    id. ib. 1, 74 al.:

    alicui in usum,

    Hor. S. 2, 2, 134:

    Lepidi atque Antonii arma in Augustum cessere,

    Tac. A. 1, 1; so id. H. 3, 83; id. Agr. 5; id. A. 2, 23:

    aurum ex hostibus captum in paucorum praedam cessisse,

    Liv. 6, 14, 12; Curt. 7, 6, 16; Tac. A. 15, 45; for which: cedere praedae (dat.) alicujus, Liv. 43, 19, 12; and:

    praeda cedit alicui,

    Hor. C. 3, 20, 7:

    ab Tullo res omnis Albana in Romanum cesserit imperium,

    Liv. 1, 52, 2; Hor. Ep. 2, 2, 174:

    in dicionem M. Antonii provinciae cesserant,

    Tac. H. 5, 9.—
    D.
    Cedere in aliquid, like abire in aliquid (v. abeo, II.), to be changed or to pass into something, to be equivalent to or become something:

    poena in vicem fidei cesserat,

    Liv. 6, 34, 2; cf.:

    temeritas in gloriam cesserat,

    Curt. 3, 6, 18; Plin. 35, 10, 36, § 91; Tac. H. 2, 59 fin.; id. G. 36; Plin. Pan. 83, 4:

    in proverbium,

    Plin. 23, 1, 23, § 42:

    in exemplorum locum,

    Quint. 5, 11, 36.—Hence, * cēdenter, adv. of the part. pres. cedens (not used as P. a.), by yielding, Cael. Aur. Acut. 3, 16, 129.
    2.
    cĕdo, old imperat. form, whose contr. plur. is cette (cf. Prob. II. p. 1486 P.; Non. p. 84, 31 sq.) [compounded of the particle -ce and the root da-; v. 1. do], hither with it! here! give! tell, say (implying great haste, familiarity, authority, and so differing from praebe, dic, etc.); cf. Key, § 731.
    I.
    In gen., hither with it, give or bring here.
    (α).
    With acc.:

    cette manus vestras measque accipite,

    Enn. Trag. 320 Vahl.:

    cedo aquam manibus,

    give water! Plaut. Most. 1, 3, 150:

    puerum, Phidippe, mihi cedo: ego alam,

    Ter. Hec. 4, 4, 86:

    tuam mi dexteram,

    Plaut. Curc. 2, 3, 28; so Ter. Heaut. 3, 1, 84; and:

    cette dextras,

    Plaut. Merc. 5, 4, 4:

    senem,

    bring hither the old man, Ter. Phorm. 2, 2, 7:

    convivas,

    Plaut. Ps. 3, 2, 101:

    quemvis arbitrum,

    Ter. Ad. 1, 2, 43: eum aliquis cette in conspectum, Att. ap. Non. p. 85, 1:

    cedo illum,

    Phaedr. 5, 2, 6.—
    (β).
    Absol.: Al. En pateram tibi: eccam. Am. Cedo mi, Plaut. Am. 2, 2, 146. —
    II.
    Esp.
    A.
    Let us hear, tell, out with it:

    age, age, cedo istuc tuom consilium: quid id est?

    Ter. Heaut. 2, 3, 91:

    unum cedo auctorem tui facti, unius profer exemplum,

    Cic. Verr 2, 5, 26, § 67:

    cedo mihi unum, qui, etc.,

    id. ib. 2, 3, 12, § 29: cedo, si vos in eo loco essetis, quid aliud fecissetis? Cato ap. Quint. 9, 2, 21: cedo, cujum puerum hic apposuisti? dic mihi. Ter. And. 4, 4, 24; cf. Naev. ap. Cic. Sen. 6, 20; Ter. Eun. 1, 2, 82; Pac. ap. Non. p. 85, 6; Cic. Part. Or. 1, 3:

    cedo igitur, quid faciam,

    Ter. And. 2, 3, 9; cf. Cic. Div. 2, 71, 146; id. Verr. 2, 2, 43, § 106: cedo, si conata peregit, tell how, if, etc., Juv. 13, 210; so id. 6, 504.—With dum:

    cedo dum, en unquam audisti, etc.?

    Ter. Phorm. 2, 2, 15.—
    B.
    In respect to action, cedo = fac, ut, grant that, let me:

    cedo ut bibam,

    Plaut. Most. 2, 1, 26:

    cedo ut inspiciam,

    id. Curc. 5, 2, 54:

    ego, statim, cedo, inquam si quid ab Attico,

    Cic. Att. 16, 13, a, 1.—
    C.
    For calling attention, lo! behold! well! cedo mihi leges Atinias, Furias, Cic. Verr. 2, 1, 42, § 109:

    cedo mihi ipsius Verris testimonium,

    id. ib. 2, 1, 33, § 84; id. N. D. 1, 27, 75; cf. id. Brut. 86, 295; id. Sest. 50, 108:

    haec cedo ut admoveam templis, et farre litabo,

    Pers. 2, 75:

    cedo experiamur,

    App. Mag. p. 298, 14.

    Lewis & Short latin dictionary > cedo

  • 8 conatum

    cōnātum, i, usu. in plur.: cōnāta, ōrum, n., v. conor.

    Lewis & Short latin dictionary > conatum

  • 9 conor

    cōnor, ātus, 1, v. dep., to undertake, endeavor, attempt, try, venture, presume, etc. (freq. and class.;

    syn. molior,

    Ter. Heaut. 2, 2, 11;

    opp. facere,

    Cic. Rosc. Am. 19, 54;

    opp. perficere,

    id. Or. 30, 105); constr. with acc., inf., rarely with abl. of the gerund., or absol.
    (α).
    With acc. (mostly of indef. objects):

    quicquam fallaciae,

    Ter. And. 1, 2, 26:

    istuc,

    id. ib. 1, 5, 35:

    idem,

    Caes. B. G. 1, 3:

    opus magnum et arduum,

    Cic. Or. 10, 33:

    id quod conantur,

    id. Cat. 2, 9, 19:

    multa,

    id. Or. 30, 105; id. Fin. 1, 16, 82: tantum scelus, id. Fragm. ap. Quint. 5, 13, 30; cf.:

    tantam rem,

    Liv. 42, 59, 8:

    muita stulte,

    Nep. Hann. 8, 3; Quint. 2, 4, 10:

    plurima frustra,

    Verg. A. 9, 398.—
    (β).
    With inf. (freq.):

    hoc dicere,

    Cic. Quint. 20, 62:

    aliquid facere,

    id. Rosc. Am. 19, 54:

    me labefactare,

    id. Div. in Caecil. 14, 44:

    poëtas attingere,

    id. de Or. 2, 14, 61:

    versus pangere,

    Lucr. 1, 26:

    pueris absinthia dare,

    id. 1, 936; 4, 12 al.:

    facere id quod constituerant,

    Caes. B. G. 1, 5:

    invito transire,

    id. ib. 1, 8:

    tela mittere,

    Cat. 116, 3; Hor. C. 1, 6, 9; id. Ep. 1, 1, 19.—
    * (γ).
    With abl. gerundii:

    ne frustra dehortando impedire conemini,

    that you attempt not vainly to dissuade, Nep. Att. 21, 6.—
    (δ).
    With si:

    saepius noctu, si perrumpere possent, conati,

    Caes. B. G. 1, 8, 4. —
    (ε).
    Absol.:

    dum moliuntur (mulieres), dum conantur, annus est,

    Ter. Heaut. 2, 2, 11:

    conari manibus pedibus noctisque et dies,

    id. And. 4, 1, 52:

    conantibus, priusquam id effici posset, adesse Romanos nuntiatur,

    Caes. B. G. 6, 4:

    qui prius cogitare quam conari consuesset,

    before he proceeded to the undertaking, Nep. Dat. 7, 1:

    ego obviam conabar tibi,

    Ter. Phorm. 1, 2, 2:

    audax ad conandum,

    Liv. 45, 23, 15.—
    b.
    Hence, subst.: cōnāta, ōrum, n., in pass. signif., an undertaking, attempt, venture, hazard (class.), Att. ap. Non. p. 202, 14; Plaut. Merc. 1, 1, 39; Lucr. 5, 386; Caes. B. G. 1, 3; Nep. Dion, 8, 5; Liv. 21, 50, 9; 42, 11, 3; Quint. 8, 3, 69; Suet. Galb. 17; Ov. M. 10, 420; 14, 755 sq.; Juv. 13, 210; Vell. 2, 35, 5 et saep.

    Lewis & Short latin dictionary > conor

  • 10 destituo

    dē-stĭtŭo, ŭi, ūtum, 3, v. a. [statuo].
    I.
    To set down; to set, place anywhere (ante-class. and freq. in Liv.; elsewh. rare): destituit omnes servos ad mensam ante se, Caecil. ap. Non. 280, 3: navem in alto ancoris, Naev. ib.: palum in foro, C. Gracchus ap. Gell. 10, 3, 3:

    aliquem in convivio (sc. ludendi causa),

    Cic. Verr. 2, 3, 26 fin.:

    armatos in medio,

    Liv. 7, 10:

    aliquem ante tribunal,

    id. 2, 12; cf. id. 23, 10:

    cohortes extra vallum,

    id. 10, 4:

    duo signa hic,

    Plaut. Rud. 3, 5, 43 et saep.—Far more freq. and class.,
    II.
    ( Lit., to put away from one's self; hence) To leave alone, to forsake, abandon, desert (derelinquo, desero, q. v.):

    T. Roscius novem homines honestissimos induxit, decepit, destituit, adversariis tradidit,

    Cic. Rosc. Am. 40, 117:

    destitutus ab aliquo,

    id. Clu. 30 fin.; id. Off. 1, 10, 32; cf. id. Quint. 16:

    funditores inermes,

    Caes. B. C. 3, 93, 5:

    aliquem in septemviratu,

    Cic. Phil. 2, 38, 99; cf.:

    defensores in ipso discrimine periculi,

    Liv. 6, 17 et saep.:

    inceptam fugam,

    to desist from, Ov. Am. 3, 13, 20:

    morando spem,

    Liv. 1, 51:

    spem vindemiae,

    Col. 4, 24, 12:

    consilium,

    Suet. Caes. 9:

    honorem,

    id. Claud. 45:

    conata ejus,

    Vell. 2, 42: partem verborum, to pronounce indistinctly (with devorare), Quint. 11, 3, 33 Spald. et saep.— Poet., with acc. and abl.: ex quo destituit deos Mercede pactā Laomedon, i. e. defrauded of their stipulated reward, * Hor. Od. 3, 3, 21.—
    (β).
    Of inanimate and abstract subjects:

    neque reperias, quos aut pronior fortuna comitata sit, aut, veluti fatigata, maturius destituerit, quam, etc.,

    Vell. 2, 69 fin.:

    cum primas spes fortuna destituit,

    Curt. 4, 1, 5, § 29; cf. Suet. Aug. 65:

    ventus aliquem,

    Liv. 30, 24:

    aliquem vadum,

    id. 21, 28:

    aliquem poplites,

    Suet. Claud. 30; cf.:

    aliquem memoria, mens,

    Curt. 7, 1:

    alveum fluitantem aqua,

    Liv. 1, 4; cf.: freta destituent nudos in litore pisces, * Verg. E. 1, 61.—
    (γ).
    Part. perf. destitutus, constr. usu. ab aliquo, aliquā re, rarely ab aliquā re, freq. with ab, abandoned, forsaken by; robbed of, destitute of:

    in divite ac paupere: propinquis, amicis, clientibus abundante, et his omnibus destituto,

    Quint. 5, 10, 26:

    alicujus consiliis, promissis, praeceptis destitutus,

    Cic. Q. Fr. 1, 3, 8:

    scientiā juris,

    Quint. 12, 3, 10:

    lenociniis,

    id. 12, 1, 30 et saep.; but with spe, a is more freq.:

    destituti ab unica spe auxilii,

    Liv. 40, 47:

    a spe,

    id. 31, 24; 36, 33, 3; Curt. 4, 3 (with spe, Curt. 8, 6):

    a re familiari,

    Suet. Ner. 10.—
    (δ).
    Absol.:

    si is destituat, nihil satis tutum habebis,

    Liv. 37, 7:

    simul, si destituat spes, alia praesidia molitur,

    Liv. 1, 41; so,

    spes,

    id. Tib. 1, 1, 9; Luc. 2, 728:

    pietasque fidesque,

    id. 5, 298:

    ego,

    Vulg. Isai. 49, 21.

    Lewis & Short latin dictionary > destituo

  • 11 occasio

    occāsĭo, ōnis, f. [occĭdo, a falling out, a happening, hap; hence], an occasion, opportunity, fit time, convenient season, favorable moment for doing any thing; eukairia, kairos (syn.: opportunitas, locus, facultas).
    I.
    In gen.:

    occasio est pars temporis, habens in se alicujus rei idoneam faciendi aut non faciendi opportunitatem... in occasione, ad spatium temporis, faciendi quaedam opportunitas intellegitur adjuncta,

    Cic. Inv. 1, 27, 40: tempus actionis opportunum Graece eukairia, Latine appellatur occasio, id. Off. 1, 40, 142: occasio opportunitas temporis casu quodam provenientis est, Paul. ex Fest. p. 178 Müll.:

    dum datur mihi occasio Tempusque,

    Plaut. Men. 3, 3, 30; cf.:

    nunc occasio est et tempus,

    id. Ps. 4, 2, 3; Ter. Heaut. 2, 2, 4:

    an ego occasionem tantam, tam brevem, tam optatam, tam insperatam Amitterem?

    id. Eun. 3, 5, 56:

    minima,

    Suet. Calig. 14; cf.

    summa,

    Ter. Phorm. 5, 7, 2 infra: occasionem nancisci, Afran. ap. Non. 308, 13:

    quem, si interficere voluisset, quantae quoties occasiones, quam praeclarae fuerunt,

    Cic. Mil. 14, 38:

    occasio opprimendi,

    id. ib. 15:

    inrumpendi in urbem,

    Curt. 4, 5, 16:

    resistendi,

    id. 7, 4, 4: majores occasiones ad opitulandum haberem, more opportunities, Planc [p. 1250] up. Cic. Fam. 10, 8, 2:

    ut primum occasio data est rem publicam defendendi,

    as soon as an opportunity presented itself, Cic. Fam. 12, 242:

    occasionem sibi ad occupandam Asiam oblatam esse arbitratur,

    has presented itself, id. Imp. Pomp. 2, 4:

    amplam occasionem calumniae nactus,

    id. Verr. 2, 2, 25, § 61:

    occasio mirifica,

    id. Att. 2, 14, 2:

    opportuna,

    Val. Max. 5, 4, 3:

    quo faciliorem occasionem Salvio praebuit perficiendi conata,

    Suet. Galb. 17:

    occasio minor opinione,

    id. Caes. 3:

    tam bona,

    Plaut. Most. 2, 2, 9:

    lepida,

    id. Mil. 4, 1, 30:

    bellissima,

    Petr. S. 25:

    occasionem amittere,

    to lose, let slip, Cic. Caecin. 5, 15:

    omittere,

    Suet. Cal. 14; so,

    praetermittere,

    Caes. B. C. 3, 25:

    capere,

    to seize, Plaut. Ps. 4, 3, 5:

    arripere,

    Liv. 35, 12, 17:

    occasiones quaerere,

    Sen. Ben. 3, 14, 4:

    rapere de die,

    Hor. Epod. 13, 4:

    amplecti,

    Plin. Ep. 2, 13, 1:

    sumere,

    Plin. 2, 1, 1, § 3:

    occasione uti,

    Just. 38, 5, 1:

    non deesse occasioni,

    not to miss, to profit by, Caes. B. C. 3, 79:

    cunctationem hostium suam fore occasionem rati,

    Curt. 4, 6, 13:

    dum datur mihi occasio tempusque,

    Plaut. Men. 3, 3, 29:

    ne a fortunā datam occasionem liberandae Graeciae dimitterent,

    Nep. Milt. 3, 3; id. Alc. 8, 5:

    cujus (rei) se occasio dederit,

    Quint. 12, 2, 12: (paratus) depugnare, si occasio tulerit, mori, si casus inciderit, etc., Planc. ap. Cic. Fam. 10, 21, 6:

    occasionem aperire ad invadendum,

    Liv. 4, 53, 9:

    occasionem sibi ad occupandam Asiam oblatam esse,

    Cic. Imp. Pomp. 2, 4:

    occasione datā,

    should an opportunity offer, id. Phil. 7, 6, 18; cf.:

    occasione oblatā simultates deponere,

    Suet. Caes. 73:

    praebere,

    id. Galb. 17:

    offerre,

    id. Aug. 16:

    per occasionem,

    on a favorable opportunity, Liv. 30, 3:

    rem inmaturam nisi per occasionem aperire noluerat,

    id. 1, 5, 5; 1, 53, 7; 2, 11, 2; Sall. C. 51, 6:

    fratris memoriā per omnem occasionem celebratā,

    on every occasion, Suet. Claud. 11; id. Aug. 67:

    ad occasionem aurae evehi,

    the wind being fair, taking advantage of a fair wind, id. ib. 97:

    levia proelia ex occasione hujus aut illius partis oriebantur,

    Liv. 24, 3, 17:

    ex occasione,

    as occasion offered, Suet. Caes. 60:

    occasione omni,

    on every occasion, id. Claud. 42.—With inf.:

    nunc adest occasio Benefacta cumulare = occasio cumulandi,

    Plaut. Capt. 2, 3, 63:

    nunc est illa occasio inimicum ulcisci,

    id. Pers. 4, 7, 15:

    agere tuam rem occasio est,

    id. Poen. 3, 3, 46; 5, 4, 42; id. Curc. 1, 1, 60; cf.:

    summa eludendi occasio'st mihi nunc senes Et Phaedriae curam adimere,

    Ter. Phorm. 5, 6, 45.—With ut and subj.:

    fuit occasio, si vellet, jam pridem argentum ut daret,

    Plaut. Ps. 1, 3, 51:

    quoniam occasio fuit Mea virtute parta ut quantum velles sumeres,

    id. Bacch. 4, 4, 22:

    rara haec occasio est, ut referri possint divini honores,

    Quint. 3, 7, 17.—
    B.
    Personified: Occasio, Opportunity, as a goddess, Phaedr. 5, 8; Aus. Epigr. 12, 3.—
    II.
    In partic.
    1.
    Opportunity.
    a.
    Facility or means of having a thing:

    solitudinis,

    Tac. A. 15, 50.—
    b.
    A supply, stock (post-Aug.):

    oleae,

    Col. 9, 1:

    lapidum,

    Plin. 36, 26, 65, § 191:

    vetusti olei,

    id. 23, 4, 40, § 82.—
    2.
    A pretext, plea, plausible explanation:

    hāc illi opus est occasione, ne illum talium precum pudeat,

    Quint. 3, 8, 47:

    occasiones et ex causis et ex dictis adversariorum oriuntur,

    id. 6, 1, 5; 12, 10, 13:

    quantulacunque adeo est occasio, sufficit irae,

    Juv. 13, 183.—
    3.
    Occasion, motive, reason:

    non habeo ullam occasionem, ut apud te falsa fabuler,

    Plaut. Ep. 5, 1, 38.—
    4.
    Milit. t. t., a dash, raid, surprise:

    occasionis esse rem, non proelii,

    they were undertaking a surprise, not a battle, Caes. B. G. 7, 45, 9:

    cujus (belli) maxima momenta in occasionibus sunt,

    Sen. Ira, 3, 21, 1:

    occasionibus imminere,

    Front. 2, 5, 22. —
    5.
    A cause (late Lat.): cum calcis ictu mortis occasio praebita videatur, Mos. et Rom. Leg. Coll. 1, 10, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > occasio

  • 12 patro

    pā̆tro, āvi, ātum, 1, v. a. [etym. dub.; prob. from root pat- of pateo, q. v.; cf. Gr. patos], to bring to pass, execute, perform, achieve, accomplish, bring about, effect, finish, conclude (rarely used by Cic., by Cæs. not at all; syn.: conficio, perago, perpetro).
    I.
    In gen.:

    ubi sementim patraveris,

    Cato, R. R. 54:

    conata,

    Lucr. 5, 385:

    operibus patratis,

    Cic. Leg. 2, 8, 19:

    promissa,

    id. Att. 1, 14, 7:

    bellum,

    to bring the war to an end, Sall. J. 75, 2; Vell. 2, 79, 3; 123; Tac. A. 2, 26; Flor. 2, 15, 1; cf. Quint. 8, 3, 44:

    incepta,

    Sall. J. 70, 5:

    facinus,

    id. C. 18, 8; Liv. 23, 8 fin.:

    consilia,

    Sall. J 13, 5:

    cuncta,

    id. C. 53, 4:

    pacem,

    to conclude a peace, Liv. 44, 25:

    jusjurandum, as pater patratus (v. infra),

    to pronounce the customary form of oath in making a treaty, id. 1, 24, 6:

    jussa,

    to execute, Tac. H. 4, 83:

    patrata victoria,

    obtained, gained, id. A. 13, 41 fin.:

    patrati remedii gloria,

    the glory of the effected cure, id. H. 4, 81 multas mortes jussu Messalinae patratas, id. A. 11, 28.—
    II.
    In partic., in mal. part.: patranti fractus ocello. i. e. with a lascivious eye, Pers. 1, 18:

    sunt lusci oculi atque patrantes,

    Anthol. Lat. 3, 160, 3. (Cf., respecting the accessory notion of patrare, Quint. 8, 3, 44.)— Part. perf.: pā̆trātus, act. (as if from patror, āri), in the phrase pater patratus, the fetial priest, who ratified a treaty with religious rites: pater patratus ad jusjurandum patrandum, id est sanciendum fit foedus, Liv 1, 24, 6; cf. Serv. ad Verg. A. 9, 53; 10, 14; 12, 206.

    Lewis & Short latin dictionary > patro

  • 13 perago

    pĕr-ăgo, ēgi, actum ( inf. paragier, Cato, Orig. 7, p. 1), 3, v. a.
    I.
    To thrust through, pierce through, transfix (only poet. and in post-Aug. prose):

    Theseus latus ense peregit,

    transpierced, Ov. H. 4, 119:

    aliquem ardenti quercu,

    Val. Fl. 1, 146; cf.:

    externa peragi dextrā,

    Sil. 11, 364.—Hence, transf., to kill, slay, Mart. 5, 37, 16.—
    B.
    To pass through, traverse:

    freta,

    Ov. H. 15, 65:

    cum sol duodena peregit Signa,

    id. M. 13, 618.—
    II.
    To drive about, harass, disturb, disquiet, agitate, annoy a person or thing (very rare):

    pecora peragens asilus,

    Sen. Ep. 58, 2: totum Sempronium usque eo perago, ut, etc., Cael. ap. Cic. Fam. 8, 8, 1.—
    III. A.
    In gen. (class.;

    syn.: exsequor, conficio, patro): multum egerunt, qui ante nos fuerunt, sed non peregerunt,

    Sen. Ep. 64, 8: carmen tubā solā peregit, Enn. ap. Lact. ad Stat. Th. 11, 56 (Ann. v. 508 Vahl.):

    fabulam,

    Cic. Sen. 19, 70; cf. id. ib. 18, 64 (and v. peractio):

    comitia,

    id. N. D. 2, 4, 10:

    concilium,

    Caes. B. G. 6, 4:

    partes suas,

    Plin. Ep. 7, 33, 5:

    conata,

    Juv. 13. 210:

    inceptum,

    Verg. A. 4, 452:

    cursum,

    id. ib. 4, 653; cf.:

    coeptum iter,

    Ov. F. 1, 188:

    dona,

    to finish distributing, Verg. A. 5, 362: mandata, Ov. M. 7, 502:

    aetatem, vitam, aevum,

    id. Tr. 4, 8, 13; 41; id. M. 15, 485:

    facinus,

    Juv. 6, 640; also, to exhaust:

    quot viros,

    Auct. Priap. 34.— Absol., = diagein, to pass one's life, Pers. 5, 138.— Pass. impers.:

    Quis non peractum esse cum Pompeio crederet?

    that the war with Pompey is ended, Flor. 4, 2, 53.—
    B.
    In partic., in jurid. Lat.:

    reum,

    to continue a prosecution till the defendant is condemned, Liv. 4, 42; Plin. Ep. 3, 9, 4; Ov. P. 4, 6, 30; Val. Max. 6, 2, 4:

    accusationem,

    to prosecute to the end, Plin. Ep. 6, 31, 6:

    receptus est reus, neque peractus, ob mortem opportunam,

    Tac. A. 4, 21.—
    IV.
    In gen., to work, or work up any thing.
    A.
    Lit.:

    humum,

    to till, cultivate, Ov. F. 4, 693:

    cibum,

    to digest, Plin. 9, 60, 86, § 183. —
    B.
    Trop., to go through, go over, to relate, describe, detail, state:

    legatus peragit deinde postulata...Haec paucis verbis carminis concipiendique jurisjurandi mutatis peragit,

    Liv. 1, 32, 6 sq.:

    verbis auspicia,

    to mention, id. 1, 18 fin.:

    res pace belloque gestas,

    to describe, treat of, id. 2, 1:

    dum perago tecum pauca,

    Ov. Am. 2, 2, 2:

    res tenues, tenui sermone peractas,

    delivered, Hor. S. 2, 4, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > perago

  • 14 perfacilis

    per-făcĭlis, e, adj.
    I.
    Very easy (class.):

    perfacilis et expedita defensio,

    Cic. Fin. 3, 11, 36 Madv. N. cr.:

    disciplina cognitu perfacilis,

    id. Tusc. 4, 3, 6; id. Leg. 2, 7, 17:

    perfacile factu esse conata perficere,

    Caes. B. G. 1, 3.—
    II.
    In partic., very courteous (class.):

    perfacilis in audiendo,

    Cic. de Or. 1, 20, 93.—Hence, adv., in two forms: perfacile (class.) and ‡ perfacul.
    A. 1.
    Very easily (class.):

    perfacile hunc hominem de medio tolli posse,

    Cic. Rosc. Am. 7, 20:

    sese tueri,

    id. Verr. 2, 5, 4, § 8:

    apparere,

    id. Fin. 2, 33, 209.—
    2.
    Very willingly (ante-class.): perfacile patior, Att. ap. Non. 5, 40 (Trag. Rel. v. 9 Rib.); Plaut. Most. 3, 1, 93.—
    B.
    perfăcŭl antiqui et per se facul dicebant, quod nunc facile dicimus, Fest. p. 214 Müll.; cf. Paul. ex Fest. p. 215 Müll.

    Lewis & Short latin dictionary > perfacilis

  • 15 perfacul

    per-făcĭlis, e, adj.
    I.
    Very easy (class.):

    perfacilis et expedita defensio,

    Cic. Fin. 3, 11, 36 Madv. N. cr.:

    disciplina cognitu perfacilis,

    id. Tusc. 4, 3, 6; id. Leg. 2, 7, 17:

    perfacile factu esse conata perficere,

    Caes. B. G. 1, 3.—
    II.
    In partic., very courteous (class.):

    perfacilis in audiendo,

    Cic. de Or. 1, 20, 93.—Hence, adv., in two forms: perfacile (class.) and ‡ perfacul.
    A. 1.
    Very easily (class.):

    perfacile hunc hominem de medio tolli posse,

    Cic. Rosc. Am. 7, 20:

    sese tueri,

    id. Verr. 2, 5, 4, § 8:

    apparere,

    id. Fin. 2, 33, 209.—
    2.
    Very willingly (ante-class.): perfacile patior, Att. ap. Non. 5, 40 (Trag. Rel. v. 9 Rib.); Plaut. Most. 3, 1, 93.—
    B.
    perfăcŭl antiqui et per se facul dicebant, quod nunc facile dicimus, Fest. p. 214 Müll.; cf. Paul. ex Fest. p. 215 Müll.

    Lewis & Short latin dictionary > perfacul

  • 16 perficio

    per-fĭcĭo, fēci, fectum, 3, v. a. [facio], to achieve, execute, carry out, accomplish, perform, despatch, bring to an end or conclusion, finish, complete (class.; syn.: absolvo, conficio, exsequor).
    I.
    Lit.:

    comitiis perficiendis undecim dies tribuit,

    Caes. B. C. 3, 2:

    iis comitiis perfectis,

    Liv. 24, 43, 9:

    bellum,

    id. 22, 38, 7:

    aliquid absolvi et perfici,

    Cic. N. D. 2, 13, 35:

    multa,

    id. Or. 30, 105:

    scelus,

    to perpetrate, id. Clu. 68, 194:

    cogitata,

    id. Deiot. 7, 21:

    instituta,

    id. Div. 2, 5:

    poëma,

    id. Q. Fr. 2, 8:

    conata,

    Caes. B. G. 1, 3:

    nihil est simul et inventum et perfectum,

    Cic. Brut. 18, 71:

    centum annos,

    to complete, live, Hor. Ep. 2, 1, 39.—So of commissions, orders, to execute:

    munus,

    Verg. A. 6, 629; 6, 637; Cic. Fam. 6, 7:

    jussa,

    Val. Fl. 7, 61:

    mandata,

    Sil. 13, 343.—
    II.
    Transf.
    A.
    To bring to completion, finish, perfect (opp. inchoare):

    candelabrum perfectum e gemmis clarissimis,

    Cic. Verr. 2, 4, 28, § 64:

    murum,

    Liv. 25, 11:

    loricam,

    Sil. 2, 403:

    aedem,

    Suet. Aug. 60:

    cibos ambulatione,

    to digest, Plin. 11, 53, 118, § 283:

    cucumeres,

    id. 19, 5, 23, § 65: coria, to dress or curry, id. 23, 1, 16, § 22:

    lanas,

    id. 35, 15, 52, § 190:

    minium,

    id. 33, 7, 40, § 118.—
    B.
    To make perfect, to perfect:

    aliquem citharā,

    Ov. A. A. 1, 11: expleta et perfecta forma honestatis, Cic. Fin. 2, 15, 48:

    artem,

    Suet. Ner. 41.—
    C.
    To bring about, to cause, effect; with ut, Ter. Eun. 5, 8, 24; Cic. Agr. 1, 9, 127:

    perfice ut putem,

    convince me, id. Tusc. 1, 8, 15; id. Fam. 11, 27, 2:

    eloquentia perfecit, ut, etc.,

    Nep. Ep. 6, 4.—With ne and subj.:

    omnia perfecit, quae senatus salvā re publicā ne fieri possent perfecerat,

    Cic. Phil. 2, 22, 55. —
    D.
    In mal. part., = energein, Mart. 3, 79, 2; cf. Ov. A. A. 1, 389; Capitol. Max. 4, 7.— perfectus, a, um, P. a., finished, complete, perfect, excellent, exquisite (class.).
    A.
    Of persons:

    oratorem plenum atque perfectum esse, etc.,

    Cic. de Or. 1, 13, 59:

    homines in dicendo,

    id. ib. 1, 13, 58:

    perfectis et absoluti philosophi,

    id. Div. 2, 72, 150:

    homines,

    id. Off. 1, 15, 46; id. Brut. 30, 114:

    in geometriā,

    id. Fin. 1, 6, 20:

    in arte,

    Ov. A. A. 2, 547.—In a religious sense, righteous (eccl. Lat.):

    cor perfectum,

    Vulg. 3 Reg. 11, 4; id. Matt. 5, 48.—Perfectissimus, a title of honor under the later emperors, Cod. Const. 12, tit. 33; Am. 21, 16 init.; Lact. 5, 14, 18.—
    B.
    Of inanim. and abstr. things:

    naturae,

    Cic. N. D. 2, 12, 33:

    ratio,

    id. ib. 13, 34:

    pulchriora etiam Polycliti et iam plane perfecta (signa),

    id. Brut. 18, 70:

    perfectum atque absolutum officium,

    id. Off. 3, 3, 14:

    perfecta cumulataque virtus,

    id. Sest. 40, 86: aetas, full or ripe age, the age of fiveand-twenty, Dig. 4, 4, 32 init.—Comp.:

    valvae perfectiores,

    Cic. Verr. 2, 56:

    aliquid perfectius,

    id. de Or. 1, 2, 5; id. Brut. 18, 69; Hor. Epod. 5, 59; Quint. 12, 1, 21:

    ad perfectiora,

    Vulg. Heb. 6, 1.— Sup.:

    quod ego summum et perfectissimum judicem,

    Cic. Or. 1, 3; 15, 47; id. Brut. 31, 118; Juv. 2, 5.— Adv.: perfectē, fully, completely, perfectly (class.):

    eruditus,

    Cic. Brut. 81, 282; id. de Or. 1, 28, 130:

    veritatem imitari,

    id. Div. 1, 13, 23.— Comp., App. Flor. p. 357, 1; Tert. Apol. 45.— Sup., Gell. 11, 16 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > perficio

  • 17 probo

    prŏbo, āvi, ātum, āre, v. a. [1. probus].
    I.
    To try, test, examine, inspect, judge of any thing in respect of its goodness, fitness, etc. (rare in class. Lat.; not in Cic. or Cæs.; in eccl. Lat. very freq.).
    A.
    Lit.:

    militem neque a moribus neque a fortunā probabat, sed tantum a viribus,

    Suet. Caes. 65:

    tus probatur candore, etc.,

    Plin. 12, 14, 32, § 65:

    mucronem cultri ad buccam,

    Petr. 70:

    terram amaram sive macram,

    Plin. 17, 5, 3, § 33:

    denarios,

    id. 33, 9, 46, § 132:

    pecuniam,

    Dig. 46, 3, 39; cf.:

    sicut probavi ipse,

    have learned, proved by experience, Pall. 12, 7, 22:

    aurum per ignem probatur,

    Vulg. 1 Pet. 1, 7:

    juga boum,

    id. Luc. 14, 19.—
    B.
    Trop.:

    tuo ex ingenio mores alienos probas,

    judge of, Plaut. Pers. 2, 2, 30; id. Trin. 4, 3, 42:

    amicitias utilitate,

    Ov. P. 2, 3, 8.— So, to test, try, prove, examine the mind or heart:

    ipsi vos probate,

    Vulg. 2 Cor. 13, 5; cf. id. Zach. 13, 9; id. Psa. 138, 1 et saep.—
    II.
    To esteem as good, serviceable, fit, just, etc.; to be satisfied with, to approve a thing (class.; cf.

    comprobare): quis est, qui non probet, qui non laudet?

    Cic. Mil. 28, 77:

    istam rationem laudo vehementer et probo,

    id. Fam. 7, 1, 5: Cato ea sentit, quae non probantur in vulgus, id. Par. prooem.; id. Fin. 2, 1, 1:

    Asia picem Idaeam maxime probat,

    Plin. 14, 20, 25, § 128.—With objectclause:

    Caesar maxime probat coactis navibus mare transire et Pompeium sequi,

    Caes. B. C. 1, 29.—
    B.
    In partic. (mil. t. t.), to approve for military service, to recruit, enlist: quo (die) primum probati sunt, Traj. ap. Plin. Ep. 10, 30, 2.—
    C.
    To declare any thing well done, to express approbation of, to approve a thing:

    laudant fabrum atque aedes probant,

    Plaut. Most. 1, 2, 20:

    domum,

    Cic. Fam. 5, 6, 3:

    villam,

    Liv. 4, 22:

    petentibus, ut ad opera probanda, anni et sex mensium tempus prorogaretur,

    id. 45, 15:

    plausu probatae puellae,

    Juv. 11, 164.—
    D.
    To approve a person, to recognize as fit or worthy:

    ad unum Vercingetorigem probant imperatorem,

    Caes. B. G. 7, 63, 6:

    quā impudentiā est, eumne testem improbabit quem judicem probarit?

    Cic. Rosc. Com. 15, 45.—
    III.
    To represent or show a thing to be good, serviceable, fit, right, etc., to make acceptable, to recommend; and: aliquid alicui, to convince one of any thing:

    quos (libros), ut spero, tibi valde probabo,

    Cic. Att. 4, 14, 1:

    officium meum P. Servilio,

    id. Verr. 2, 4, 38, § 82:

    causam alicui,

    id. Quint. 30, 92:

    nostrum officium ac diligentiam,

    id. Div. in Caecil. 22, 72:

    factum suum alicui,

    id. Att. 16, 7, 4:

    omnia facta dictaque mea sanctissimis moribus tuis,

    Plin. Ep. 10, 3 (20), 3.—With de:

    quibus de meo celeri reditu non probabam,

    Cic. Att. 16, 7, 4: se alicui, to make one's self acceptable:

    (Epicurus) multis se probavit,

    id. Fin. 2, 25, 81:

    quā in legatione (Ligarius) et civibus et sociis ita se probavit, ut, etc.,

    id. Lig. 1, 2.— Pass.:

    mihi egregie probata est oratio tua,

    has pleased, Cic. Tusc. 4, 4, 8.—
    B.
    In partic., to make a thing credible, to show, prove, demonstrate:

    crimen,

    Cic. Fl. 37, 93:

    his ego judicibus non probabo, C. Verrem contra leges pecunias cepisse?

    id. Verr. 2, 1, 4, § 10:

    causam paucis verbis,

    id. Balb. 21, 49:

    se memorem probare,

    grateful, id. Fam. 10, 24, 1:

    perfacile factu esse illis probat, conata perficere,

    Caes. B. G. 1, 3:

    hoc difficile est probatu,

    Cic. Tusc. 5, 1, 1:

    et patrio pater esse metu probor,

    my paternal fear shows that I am your father, Ov. M. 2, 91:

    sicut Thrasvmachi probat exitus,

    Juv. 7, 204.—With se: malo praesens observantiā, indulgentiā, assiduitate memorem me tibi probare, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 24, 1.—
    C.
    To represent, pass off a person for another:

    loquebantur suppositum in ejus locum, quem pro illo probare velles,

    Cic. Verr. 2, 5, 30, § 78:

    quod tu istis lacrumis te probare postulas, Non pluris refert quam, etc.,

    Plaut. Ps. 1, 1, 101.—So absol.: forma et aetas ipsast, facile ut pro eunucho probes, pass for one, Ter. Eun. 2, 3, 84.—Hence, prŏbātus, a, um, P. a.
    A. 1.
    Of persons:

    ceterarum homines artium spectati et probati,

    Cic. de Or. 1, 27, 124:

    ingeniosos et opulentos, et aetatis spatio probatos,

    id. Top. 19, 73:

    operum probatissimi artifices,

    Col. 11, 1, 6:

    probatissima femina,

    most excellent, Cic. Caecin. 4, 10.—
    2.
    Of things:

    argentum,

    Plaut. Pers. 4, 6, 1:

    probata experimento cultura,

    Quint. 10, 2, 2:

    boleti probatissimi,

    Plin. 16, 5, 11, § 31:

    probatissima palma,

    id. 23, 5, 52, § 98:

    probatissima statua,

    id. 34, 8, 19, § 53: probata et exspectata adulescentia, Lucil. ap. Non. 437, 13:

    moneta,

    Vulg. Gen. 23, 16.—
    B.
    Transf., pleasing, agreeable:

    ut nemo probatior primoribus patrum esset,

    Liv. 27, 8:

    probatissimus alicui,

    Cic. Planc. 11, 27.

    Lewis & Short latin dictionary > probo

  • 18 quarta

    quartus, a, um, num. adj. [for quatertus from quattuor, kindr. with Gr. tetWartos and Sanscr. caturtha, the fourth], the fourth:

    perfidia, et peculatus ex urbe et avaritiā si exsulant, quarta invidia, quinta ambitio,

    Plaut. Pers. 4, 4, 7:

    pars copiarum,

    Caes. B. G. 1, 12:

    quartus ab Arcesilā,

    the fourth from Arcesilas, Cic. Ac. 2, 6:

    pater, i. e. abavus,

    Verg. A. 10, 619:

    quartus decimus,

    the fourteenth, Tac. A. 13, 15: die quarto, on the fourth day, four days ago: nuper die quarto, ut recordor, Cn. Matius ap. Gell. 10, 24, 10.—In the future, four days hence, in the ante-class. form, die quarte (al. quarti): die quarte moriar fame, Pompon. ap. Gell. 10, 24, 5.—
    B.
    Subst.
    1.
    quarta, ae, f. (sc. pars), a fourth part, a quarter, esp. of an estate, Quint. 8, 5, 19; so Dig. 5, 2, 8; 5, 4, 3.—
    2.
    quartum, i, n., in econom. lang., the fourth grain:

    nam frumenta majore parte Italiae quando cum quarto responderint vix meminisse possumus,

    i. e. yielded a harvest of four for one, Col. 3, 3, 4.—
    C.
    Advv.
    1.
    quartum, for the fourth time (class.): Quintus pater quartum fit consul, Enn. ap. Gell. 10, 1, 6 (Ann. v. 293 Vahl.):

    eo quartum consule,

    Cic. Sen. 4, 10; v. infra:

    T. Quinctio quartum consule,

    Liv. 3, 67.—
    2.
    quartō, for the fourth time, the fourth time:

    ter conata loqui, ter destitit, ausaque quarto,

    Ov. F. 2, 823:

    quarto Excudit amplexus,

    id. M. 9, 51: Caesar dictator tertio, designatus quarto, Auct. B. Hisp. 2 init.; cf.: quarto vel quinto, four or five times, Eutr. 7, 18: aliud est quarto praetorem fieri, et quartum, quod quarto locum assignificat ac tres ante factos, quartum tempus assignificat et ter ante factum. Igitur Ennius recte, qui scripsit: Quintus pater quartum fit consul, Varr. ap. Gell. 10, 1, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > quarta

  • 19 quartus

    quartus, a, um, num. adj. [for quatertus from quattuor, kindr. with Gr. tetWartos and Sanscr. caturtha, the fourth], the fourth:

    perfidia, et peculatus ex urbe et avaritiā si exsulant, quarta invidia, quinta ambitio,

    Plaut. Pers. 4, 4, 7:

    pars copiarum,

    Caes. B. G. 1, 12:

    quartus ab Arcesilā,

    the fourth from Arcesilas, Cic. Ac. 2, 6:

    pater, i. e. abavus,

    Verg. A. 10, 619:

    quartus decimus,

    the fourteenth, Tac. A. 13, 15: die quarto, on the fourth day, four days ago: nuper die quarto, ut recordor, Cn. Matius ap. Gell. 10, 24, 10.—In the future, four days hence, in the ante-class. form, die quarte (al. quarti): die quarte moriar fame, Pompon. ap. Gell. 10, 24, 5.—
    B.
    Subst.
    1.
    quarta, ae, f. (sc. pars), a fourth part, a quarter, esp. of an estate, Quint. 8, 5, 19; so Dig. 5, 2, 8; 5, 4, 3.—
    2.
    quartum, i, n., in econom. lang., the fourth grain:

    nam frumenta majore parte Italiae quando cum quarto responderint vix meminisse possumus,

    i. e. yielded a harvest of four for one, Col. 3, 3, 4.—
    C.
    Advv.
    1.
    quartum, for the fourth time (class.): Quintus pater quartum fit consul, Enn. ap. Gell. 10, 1, 6 (Ann. v. 293 Vahl.):

    eo quartum consule,

    Cic. Sen. 4, 10; v. infra:

    T. Quinctio quartum consule,

    Liv. 3, 67.—
    2.
    quartō, for the fourth time, the fourth time:

    ter conata loqui, ter destitit, ausaque quarto,

    Ov. F. 2, 823:

    quarto Excudit amplexus,

    id. M. 9, 51: Caesar dictator tertio, designatus quarto, Auct. B. Hisp. 2 init.; cf.: quarto vel quinto, four or five times, Eutr. 7, 18: aliud est quarto praetorem fieri, et quartum, quod quarto locum assignificat ac tres ante factos, quartum tempus assignificat et ter ante factum. Igitur Ennius recte, qui scripsit: Quintus pater quartum fit consul, Varr. ap. Gell. 10, 1, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > quartus

  • 20 secundo

    1.
    sĕcundō, adv. [secundus].
    A.
    Secondly, in the second place (rare): equidem primum, ut honore dignus essem, maxime semper laboravi; secundo, ut existimarer;

    tertium mihi fuit illud quod, etc.,

    Cic. Planc. 20, 50; so,

    primo... secundo,

    Phaedr. 4, 11, 16 sq. (acc. to Charis. p. 195 P., also used by Cato).—
    B.
    For the second time: Pontica legio cum fossam circumire secundo conata esset, Auct. B. Alex. 40; Eutr. 2, 19; 4, 17 al.; Lact. 4, 17, 9.—
    C.
    Twice: lavit ad diem septimo aestate vel sexto, hieme secundo vel tertio, Treb. Gall. 17.
    2.
    sĕcundo, āre, v. a. [id.].
    * I.
    To direct favorably, to adjust, adapt, accommodate:

    tempus ei rei secundas,

    Plaut. Truc. 4, 2, 3 dub.—
    II.
    To favor, further, second ( poet. and in post-Aug. prose;

    syn.: faveo, adjuvo): jam liquidum nautis aura secundat iter,

    Prop. 3 (4), 21, 14:

    aura aquas,

    Ov. H. 13, 136.— Absol.:

    secundante vento,

    the wind being favorable, Tac. A. 2, 24:

    cum secundante vento celeriter advolare,

    Just. 26, 3, 4:

    di nostra incepta secundent,

    Verg. A. 7, 259:

    votum (deus),

    Sen. Herc. Fur. 645:

    cursum (Fortuna),

    Aus. Prof. 18, 9:

    eventus,

    Verg. G. 4, 397: rite secundarent visus, that they would prosper well the tokens, i. e. secure them a favorable issue, id. A. 3, 36; so,

    visa,

    Luc. 1, 635; Sil. 8, 125.

    Lewis & Short latin dictionary > secundo

См. также в других словарях:

  • Municipio de Conata (condado de Pennington, Dakota del Sur) — Municipio de Conata Municipio de los Estados Unidos …   Wikipedia Español

  • Black-footed ferret — Conservation status Endangered ( …   Wikipedia

  • Pennington County, South Dakota — Infobox U.S. County county = Pennington County state = South Dakota founded year = founded date = seat wl = Rapid City largest city wl = Rapid City area total sq mi = 2784 area total km2 = 7211 area land sq mi =2776 area land km2 = 7190 area… …   Wikipedia

  • Black-footed Ferret — Taxobox name = Black footed Ferret status = CR status system = iucn2.3 image width = 250px image caption = Mustela nigripes regnum = Animalia phylum = Chordata classis = Mammalia ordo = Carnivora familia = Mustelidae genus = Mustela species = M.… …   Wikipedia

  • Pine Ridge Indian Reservation — Wazí Aháŋhaŋ Oyáŋke Pine Ridge Agency   Reservation   Badlands in the no …   Wikipedia

  • Buffalo Gap National Grassland — Infobox protected area | name = Buffalo Gap National Grassland iucn category = VI caption = locator x = 116 locator y = 49 location = South Dakota, United States nearest city = Hot Springs, SD lat degrees = 43 lat minutes = 29 lat seconds = 57… …   Wikipedia

  • Pennington County (South Dakota) — Verwaltung US Bundesstaat: South Dakota Verwaltungssitz: Rapid City Adresse des Verwaltungssitzes: Pennington County Courthouse 315 Saint Joseph Street Rapid City, SD 57701101 E Gründung: 1875 …   Deutsch Wikipedia

  • Siphona — geniculata Scientific classification Kingdom: Animalia …   Wikipedia

  • AGNES — I. AGNES Carolo VII. Galliae Regi grata. Monstrelet, Dupleix, Spond. A. C. 1456 n. 12. et 13. II. AGNES Petro Courtenaeo in uxorem tradita, a Philippo Augusto A. C. 1184. Robert. San Mart. Item, uxor Guilielmi, Scotiae Regis. Obiit A. C. 1201.… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ANAXARETE — puella Cypria ex Salamine oppid. formâ insignis, et regiâ stirpe superba; quam cum Iphis infimae sortis iuvenir perditissime adamaret, et ab eâ ludibrio haberetur, doloris impatientiâ sese ad fores eius suspendit: cuius funus cum Anaxarete siccis …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ARSINOE — I. ARSINOE (1) oppid Cypri insulae in ora occidentali inter Paphum novam et veterem, Alfdime nunc, teste Steph. Lusignanô. (2) in ora orientali inter Redalium promontor. et Salaminam urbem quae nunc, testec eôdem Lusignanô Famagasta nommatur,… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»