Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

brawl

  • 1 rixa

        rixa ae, f    [RIC-], a quarrel, brawl, dispute, contest, strife, contention: nova: rixa sedata est, L.: rixa super mero Debellata, H.: Academiae cum Zenone: crebrae, Ta.: sanguineae, H.: Deque tuo fiet corpore rixa lupis, a battle, O.
    * * *
    violent or noisy quarrel, brawl, dispute

    Latin-English dictionary > rixa

  • 2 rixor

        rixor ātus, ārī, dep.    [rixa], to quarrel, brawl, wrangle, dispute: cum eo de amiculā.
    * * *
    rixari, rixatus sum V DEP
    quarrel violently, brawl, dispute

    Latin-English dictionary > rixor

  • 3 iūrgō

        iūrgō āvī, ātus, āre    [* iūrigus; IV-], to quarrel, brawl, dispute, scold: Cedo, quid iurgabit tecum? T.: iurgare vicinos, non litigare: haec iurgans agebat, with expostulation, L.: istis Iurgatur verbis, is reproached, H.

    Latin-English dictionary > iūrgō

  • 4 turba

        turba ae, f    [TVR-], a turmoil, hubbub, uproar, disorder, tumult, commotion, disturbance: ut exsistat ex populo turba: fugientium, Cs.: turbā atque seditionibus sine curā aluntur, S.— A brawl, disturbance, quarrel: iam tum inceperat Turba inter eos, T.: turba atque rixa.— A disorderly multitude, crowd, throng, mob, band, train, troop: videt in turbā Verrem: cum ex hac turbā et col luvione discedam: Iliadum, V.— A great number, throng, multitude: plebes, turbā conspectior cum dignitates deessent, L.: omnis eum stipata tegebat Turba ducum, V.: canum, O.: turba mea, i. e. my brood, Ph.: iaculorum, O.— The common crowd, vulgar, mass: velut unus turbae militaris, L.: poëtarum seniorum, H.: ignotorum deorum.
    * * *
    commotion, uproar, turmoil, tumult, disturbance; crowd, mob, multitude

    Latin-English dictionary > turba

  • 5 bovinor

    bovinari, - V DEP
    bellow at, revile; brawl

    Latin-English dictionary > bovinor

  • 6 corrixatio

    violent quarrel/brawl/dispute/altercation/conflict/clash/struggle

    Latin-English dictionary > corrixatio

  • 7 vitilitigo

    vitilitigare, vitilitigavi, vitilitigatus V
    brawl; guard

    Latin-English dictionary > vitilitigo

  • 8 iurgium

    quarrel, altercation, brawl

    Latin-English dictionary of medieval > iurgium

  • 9 iurgo

    to quarrel, brawl / scold.

    Latin-English dictionary of medieval > iurgo

  • 10 bovinor

    bŏvīnor, āri, v. dep. [bos], to bellow at, brawl, revile: bovinatur = conviciatur, Paul. ex Fest. p. 30, 12 Müll.: bovinator = conviciator, inconstans. Bovinari = conviciari, damnare, clamare, Vocab. Vet.

    Lewis & Short latin dictionary > bovinor

  • 11 jurgo

    jurgo, āvi, ātum (ante-class. jurigo, Plaut. Merc. 1, 2, 9; Brix ad Trin. 1, 2, 30), 1, v. n. and a. [from jus, not a compound of ago, v. Ritschl. Opusc. 2, 427].
    I. A.
    To quarrel, brawl, dispute, scold:

    cedo, quid jurgabit tecum?

    Ter. Andr. 2, 3, 15:

    cum Davo egomet vidi jurgantem ancillam,

    id. ib. 5, 1, 19; Suet. Ner. 5:

    jurgare igitur lex putat inter se vicinos, non litigare,

    Cic. Rep. 4, 8, 4 (ap. Non. p. 430):

    ne jurgares quod,

    Hor. Ep. 2, 2, 22.—
    B.
    To sue at law:

    apud aediles adversus lenones jurgare (al. jurgari),

    Just. 21, 5, 7: in proprio foro, Cod. Th. 2, 1, 6; 11, 33, 1.—
    II.
    Act., to chide, censure, blame:

    haec jurgans,

    Liv. 8, 33; 10, 35:

    istis Jurgatur verbis,

    Hor. S. 2, 2, 100.

    Lewis & Short latin dictionary > jurgo

  • 12 rixa

    rixa, ae, f. [perh. root rig, whence ringor; the suffix -sa like noxa from noc-eo; hence, prop., the wide opening of the mouth].
    I.
    A quarrel, brawl, dispute, contest, strife, contention (class.; esp. freq. after the Aug. period;

    syn.: contentio, altercatio, disceptatio, jurgium): ecce nova turba atque rixa,

    Cic. Verr. 2, 4, 66, § 148:

    rixa ac prope proelium fuit,

    Liv. 2, 18:

    rixa sedata est,

    id. 2, 29:

    in rixā esse,

    id. 40, 14:

    in rixam ire,

    Quint. 6, 4, 13:

    sive geris jocos Seu rixam et insanos amores,

    Hor. C. 3, 21, 3:

    rixa super mero Debellata,

    id. ib. 1, 18, 8:

    Academiae nostrae cum Zenone magna rixa est,

    Cic. Fam. 9, 22, 1:

    pietatis rixa,

    Mart. 1, 37, 3:

    jurgia primum, mox rixa,

    Tac. H. 1, 64.— Plur.:

    corrupta jurgiis aut rixis disciplina,

    Tac. H. 2, 27 fin.:

    crebrae,

    id. G. 22:

    sanguineae,

    Hor. C. 1, 27, 4:

    immodicae,

    id. ib. 1, 13, 10.—Prov.: a lasso rixam quaeri, v. lassus.—
    II.
    In gen., a battle, contest (very rare):

    major cum Oceano quam cum ipsis navibus rixa,

    Flor. 3, 10, 5. —

    Of beasts: deque tuo fiet... Insatiabilibus corpore rixa lupis,

    Ov. Ib. 170; Col. 9, 15, 4; Plin. 11, 17, 18, § 58.

    Lewis & Short latin dictionary > rixa

  • 13 rixor

    rixor, ātus, 1, v. dep. n. [rixa], to quarrel, brawl, wrangle, dispute.
    I.
    Lit. (rare but class.):

    multo cum sanguine saepe rixantes,

    Lucr. 6, 1286: cum esset cum eo de amiculā rixatus, * Cic. de Or. 2, 59, 240:

    de lanā caprinā,

    Hor. Ep. 1, 18, 15. — Absol.:

    non pugnat sed rixatur (orator),

    Tac. Or. 26:

    rixantis modo,

    Quint. 11, 3, 172; 6, 4, 9.—
    II.
    Transf., in gen., to oppose; to clash, disagree, conflict:

    (herbae) dum tenerae sunt vellendae, prius enim aridae factae rixantur,

    i. e. offer resistance, Varr. R. R. 1, 47:

    rami arborum inter se,

    i. e. to grow across each other, Plin. 16, 2, 2, § 6:

    consonantes asperiores in commissura verborum rixantur,

    Quint. 9, 4, 37:

    cum ore concurrente rixari,

    id. 11, 3, 121 (for which, colluctatio); id. 11, 3, 121, § 56:

    cum theatro saeculoque,

    Mart. 9, 27, 9:

    dum inter se non rixentur cupiditas et timor,

    Sen. Ep. 56, 5.
    Act. collat. form rixo, āre, Varr. ap. Non. 477, 22 sq.

    Lewis & Short latin dictionary > rixor

  • 14 turba

    turba, ae, f. [= turbê; cf. Sanscr. turāmi, to hasten; turas, hasty; Lat. turma], a turmoil, hubbub, uproar, disorder, tumult, commotion, disturbance, of a crowd of people (syn. tumultus): praetor ait: cujus dolo malo in turbā damnum quod factum esse dicetur... Turbam appellatam Labeo ait ex genere tumultūs, idque verbum ex Graeco tractum apo tou thorubein. Turbam autem ex quo numero admittimus? Si duo rixam commiserint, utique non accipiemus in turbā id factum, quia duo turba non proprie dicentur. Enimvero si plures fuerint, decem aut quindecim homines, turba dicentur. Quid ergo, si tres aut quattuor? Turba utique non erit. Et rectissime Labeo inter turbam et rixam multum interesse ait;

    namque turbam multitudinis hominum esse turbationem et coetum, rixam etiam duorum,

    Dig. 47, 8, 4:

    turba et confusio rerum,

    Cic. Fam. 6, 6, 13; cf.:

    ut exsistat ex populo turba et confusio,

    id. Rep. 1, 45, 69:

    vis belli ac turba,

    id. Rosc. Am. 32, 91:

    multitudo ac turba fugientium,

    Caes. B. C. 2, 35:

    turbā atque seditionibus sine curā aluntur,

    Sall. C. 37, 3.— Plur.:

    seditiones turbaeque populares,

    Quint. 2, 16, 2; cf. Tac. H. 4, 1 fin.:

    efficere turbas in castris,

    Cic. Verr. 2, 5, 12, § 31:

    turba est nunc apud aram,

    Plaut. Poen. 1, 2, 53:

    inter Officium turbamque sacri vocesque precantūm,

    Ov. M. 12, 33:

    festaque confusā resonabat regia turbā,

    id. ib. 12, 214 et saep.—
    II.
    Transf.
    A.
    In gen., for a disturbance made by a few or a single person, a brawl, confusion, disturbance, quarrel (in good prose rare): non vides, quam turbam quosve fluctus concites? Att. ap. Non. 524, 26:

    turba atque rixa,

    Cic. Verr. 2, 4, 66, § 149:

    fugiam intro, ne quid hic turbae fiat itidem,

    Plaut. Aul. 2, 9, 9:

    Amphitruo actutum uxori turbas conciet,

    id. Am. 1, 2. 14:

    quas mihi filius turbas turbet,

    id. Bacch. 4, 10, 1: ebrius turbam aliquam dare, Caecil. ap. Non. 525, 4:

    jam tum inceperat Turba inter eos,

    Ter. Eun. 4, 4, 59; 4, 1, 2; 4, 3, 11; id. Heaut. 1, 2, 16; 5, 2, 17. —
    B.
    Concr., a crowd, throng, multitude, mob; a band, train, troop, etc.
    1.
    Of persons (freq. and class.; cf.:

    multitudo, vulgus): in foro turbāque,

    Cic. Rep. 1, 17, 28:

    domus praetoria turbā referta,

    id. Verr. 2, 1, 52, § 137:

    ut te eripias ex eā, quam ego congessi in hunc sermonem, turbā patronorum,

    id. Brut. 97, 332:

    admiratio vulgi atque turbae,

    id. Fam. 7, 1, 13:

    cum ex hac turbā et colluvione discedam,

    id. Sen. 23, 85:

    videt in turbā Verrem,

    id. Verr. 1, 7, 19:

    turbae carmina,

    Manil. 2, 136.—With gen.:

    Iliadum turbā comitata,

    Verg. A. 2, 580:

    omnis Circi,

    Quint. 1, 6, 45:

    hominum ejus aetatis,

    id. 1, 2, 2:

    discipulorum,

    id. 10, 5, 21:

    omnis eum stipata tegebat Turba ducum,

    Verg. A. 11, 13:

    scriptorum,

    Prop. 3 (4), 1, 12:

    Dario majorem turbam hominum esse, virorum sibi,

    Just. 11, 14, 10:

    forensem turbam in quattuor tribus conjecit,

    Liv. 9, 46, 14: consul alter velut unus, militaris [p. 1917] turba erat, id. 22, 42, 3:

    conferta turba iter reliquum clauserat,

    id. 39, 49, 9:

    Quiritium,

    Hor. C. 1, 1, 7:

    clientium,

    id. ib. 3, 1, 13:

    poëtarum seniorum,

    id. S. 1, 10, 67:

    pauperiorum,

    id. ib. 1, 1, 111:

    mea turba,

    Liv. 6, 15, 10.—Esp., the common crowd, = vulgus:

    turba patronorum,

    Cic. Brut. 97, 332.—
    2.
    Without the notion of a crowd or confusion, a great number, multitude:

    quid tibi de turbā narrem numeroque virorum?

    Ov. H. 15 (16), 181:

    plebes, turbā conspectior cum dignitates deessent,

    Liv. 22, 40, 4. —
    3.
    Of other things, animate or inanimate, a crowd, throng, troop, multitude, number:

    turba ignotorum deorum,

    Cic. N. D. 1, 15, 39:

    praeter vulgum turbamque animantum,

    Lucr. 2, 920:

    ferarum,

    Ov. M. 11, 44:

    canum,

    id. ib. 4, 722:

    volucrum,

    id. ib. 10, 144:

    luporum,

    Sil. 7, 129:

    materiaï,

    Lucr. 1, 1113; 2, 127:

    refertis itineribus agrestium turbā pecorumque,

    Liv. 26, 10, 8; cf. Ov. M. 10, 106:

    rotarum,

    id. ib. 6, 219:

    jaculorum,

    id. P. 4, 7, 35:

    vulnerum,

    Plin. 11, 37, 61, § 162:

    castrensium negotiorum,

    Plin. Ep. 9, 25, 1.—Of a speech:

    mediocria in mediam turbam atque in gregem coiciantur,

    Cic. de Or. 2, 77, 314:

    inanium verborum,

    Quint. 8, 2, 17:

    argumentorum,

    id. 4, 2, 82; cf. id. 6, 1, 1; 4, 5, 7; 5, 13, 12.

    Lewis & Short latin dictionary > turba

  • 15 vitilitigo

    vĭtĭlītĭgo, āre, v. n. [vitium-litigo], to quarrel disgracefully, to brawl, wrangle to abuse, calumniate: scio ego, quae scripta sunt, si palam proferantur, multos fore qui vitilitigent, Cato ap. Plin. praef. § 30; cf. vitilitigator.

    Lewis & Short latin dictionary > vitilitigo

См. также в других словарях:

  • Brawl — est un personnage fictif de la série Transformers: Génération 1 et du film Transformers Nom: Brawl Affiliation: Decepticans Sous Affiliation: Combaticans Protoform: Deceptican Arme: Mitrailleuse, Lance Roquette, Lance Missile, Canon laser Mode… …   Wikipédia en Français

  • brawl — n Brawl, broil, fracas, melee, row, rumpus, scrap are comparable when meaning a noisy fight or quarrel. Brawl implies angry contentions, blows, and a noisy racket; it usually suggests participation by several persons {a family brawl that kept the …   New Dictionary of Synonyms

  • brawl — brawl·er; brawl·some; brawl; brawl·ing·ly; …   English syllables

  • Brawl — Brawl, v. i. [imp. & p. p. {Brawled}; p. pr. & vb. n. {Brawling}.] [OE. braulen to quarrel, boast, brallen to cry, make a noise; cf. LG. brallen to brag, MHG. pr?ulen, G. prahlen, F. brailler to cry, shout, Pr. brailar, braillar, W. bragal to… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Brawl — Brawl, n. A noisy quarrel; loud, angry contention; a wrangle; a tumult; as, a drunken brawl. [1913 Webster] His sports were hindered by the brawls. Shak. [1913 Webster] Syn: Noise; quarrel; uproar; row; tumult. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • brawl — [n] nasty fight affray, altercation, argument, battle, battle royal*, bickering, broil, clash, disorder, dispute, donnybrook, duke out*, feud, fight, fracas, fray, free for all*, fuss, hassle, melee, quarrel, rhubarb*, riot, row, ruckus*, rumble* …   New thesaurus

  • brawl — ► NOUN ▪ a rough or noisy fight or quarrel. ► VERB ▪ take part in a brawl. DERIVATIVES brawler noun. ORIGIN perhaps imitative and related to BRAY(Cf. ↑bray) …   English terms dictionary

  • brawl — I noun altercation, brangle, breach of the peace, broil, commotion, deafening row, din, dispute, disturbance, embranglement, embroilment, feud, fight, fisticuffs, fracas, fray, hubbub, imbroglio, jangle, jurgium, mèlée, noisiness, outbreak,… …   Law dictionary

  • brawl — [brôl] vi. [ME braulen, to cry out, quarrel; prob. akin to Du brallen, to boast] 1. to quarrel or fight noisily 2. to flow noisily over rapids, falls, etc.: said of water n. 1. a rough, noisy quarrel or fight; row 2. Slang a noisy, drunken party… …   English World dictionary

  • brawl — noun ADJECTIVE ▪ drunken ▪ bar (AmE), barroom, pub (BrE), street ▪ mass ▪ all out (esp. BrE) …   Collocations dictionary

  • Brawl — Brawling or Brawl can refer to: * Brawl, a large scale fist fight usually involving multiple participants, often taking place in bars *Brawling (legal definition), a rowdy argument on Church property *Bench clearing brawl, a large scale fight… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»