-
1 błysnąć
* * *pf.1. zob. błyskać.2. (= pojawić się niespodziewanie) flash; błysnął mi pewien pomysł an idea flashed into my mind.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > błysnąć
-
2 błysnąć
-
3 błysnąć
-
4 błysnąć
błys|nąćbłyśnie, \błysnąćnął, \błysnąćnęła/\błysnąćła сов. блеснуть, сверкнуть* * *błyśnie, błysnął, błysnęła / błysła сов.блесну́ть, сверкну́ть -
5 błysnąć
parıldamak -
6 błysnąć
блиснути, спалахнути -
7 zabłysnąć
-
8 błyskać
impf błysnąć* * *( o świetle) to flashbłyskać latarką — to flash one's torch (BRIT) lub flashlight (US)
* * *ipf.2. (= jaśnieć, zapalać się) flash.3. przen. (= olśniewać) sparkle; błyskać dowcipem/talentem sparkle with wit/talent.4. przen. (= uzewnętrzniać się) sparkle, flicker; radość błyskała z jej oczu happiness sparkled in her eyes.ipf.( o błyskawicy) flash; błyska się lightning is flashing.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > błyskać
-
9 błys|nąć
pf — błys|kać impf (błysnęła, błysnęli — błyskam) Ⅰ vi 1. (świecić) to flash; [gwiazda] to twinkle; [oczy] to sparkle- błyskać złotymi zębami to flash (one’s) gold teeth- na niebie błysnął piorun lightning flashed in the sky- za drzwiami błysnęło jakieś światełko a light of some kind glimmered behind the door2. (wyróżniać się) to shine- błyskać dowcipem to be brilliantly witty- błysnął w matematyce he shone at maths3. (wyrażać uczucie) [oczy] to shine (czymś with sth) [podnieceniem]; to burn (czymś with sth) [gniewem]- radość błyskała mu z oczu his eyes shone with joy, joy sparkled in his eyes- na moje słowa jego oczy błysnęły nienawiścią when he heard what I said his eyes gleamed with hatred a. hateⅡ błysnąć się — błyskać się v impers. błysnęło się there was a flash of lightning- błyskało się bez przerwy całą noc lightning flashed continually through the nightThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > błys|nąć
-
10 meteo|r
m (G meteoru) Astron. meteor- deszcz meteorów a meteor shower- zjawić się a. błysnąć/zniknąć a. zgasnąć jak meteor to appear/disappear like lightningThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > meteo|r
-
11 ślepi|e
n zw. pl (G pl ślepiów a. ślepi) 1. (oko zwierzęcia) eye 2. pot. (oko ludzkie) eye- wybałuszać a. wytrzeszczać na kogoś/na coś ślepia to gape at sb/sth- wywalać a. wywalić ślepia to goggle (na kogoś/coś at sb/sth)- błysnąć a. łypnąć ślepiami to leer (na kogoś/coś at sb/sth)- przewracać do kogoś ślepiami pot. to make eyes at sbThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > ślepi|e
-
12 zabły|snąć
pf (zabłysł, zabłysła a. zabłysnęła, zabłysnęli) vi 1. (pojawić się) [światło, gwiazdy] to shine; (zamigotać) to glimmer; (błysnąć) [błyskawica, latarka] to flash; (rozpalić się) [oczy] to light up- słońce zabłysło zza chmur the sun shone through the clouds- łzy zabłysły jej w oczach tears sparkled in her eyes- jej oczy zabłysły radością her eyes lit up with joy- jego oczy zabłysły nienawiścią his eyes gleamed with hate- w ich oczach zabłysł podziw their eyes lit up with admiration- w oddali zabłysła tafla jeziora a lake glimmered in the distance2. (zapalić się) [lampy] to go on- zabłysły światła the lights went on3. (pojawić się) zabłysła iskierka nadziei a glimmer of hope flickered- zabłysła mu zbawcza myśl a brilliant idea struck him4. (wyróżnić się) [osoba] zabłysnąć przed kimś to dazzle sb- zabłysnąć inteligencją/dowcipem to show one’s intelligence/wit- zabłysnąć jako śpiewak/trener to make one’s mark as a singer/coach- zabłysnąć na egzaminie to do outstandingly well a. to shine in an exam- dostać szansę, żeby zabłysnąć to get a chance to shineThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zabły|snąć
-
13 błyskać
błyskać latarką mit einer Taschenlampe blinken;błyskać dowcipem mit seinem Witz glänzen;błyska się es blitzt -
14 błyskać
I. vi\błyskać latarką mit einer Taschenlampe blinken\błyskać wiedzą/talentem durch Wissen/Talent glänzenbłyska się es blitzt -
15 aufleuchten
auf|leuchtenein Blitz leuchtete auf błysnęło się
См. также в других словарях:
błysnąć — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}błyskać {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}błysnąć II {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk IVa, błysnąćnę, błyśnie, błyśnij, błysnąćnąłem, błysnąćnął, błysnąćnęła || błysła, błysnąćnęli… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
błysnąć się — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}błyskać się {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
błysnąć — → błyskać … Słownik języka polskiego
błyskać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, błyskaćam, błyskaća, błyskaćają {{/stl 8}}– błysnąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa, błyskaćnę, błyśnie, błyśnij, błyskaćnąłem, błyskaćnął, błyskaćnęła || błyskaćsła, błyskaćnęli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl … Langenscheidt Polski wyjaśnień
błyskać — ndk I, błyskaćam, błyskaćasz, błyskaćają, błyskaćaj błysnąć dk Va, błyskaćnę, błyśniesz, błyśnie, błyśnij, błyskaćnął, błyskaćnęła a. błyskaćsła, błyskaćnęli 1. «świecić czymś krótko, z przerwami, migotać poruszając czymś świecącym, błyszczącym»… … Słownik języka polskiego
meteor — m IV, D. u, Ms. meteororze; lm M. y astr. «ciało stałe o masie od ułamka grama do kilkuset tysięcy kilogramów, poruszające się w przestrzeni międzyplanetarnej, żarzące się w atmosferze ziemskiej wskutek tarcia i sprawiające wrażenie spadającej… … Słownik języka polskiego
meteor — Zjawić się, błysnąć, zgasnąć, zniknąć itp. jak meteor «pojawić się nagle i szybko zniknąć»: Film był już na ekranach, ale przemknął jak meteor. Mam nadzieję, że jeszcze na nie powróci. Fil 10/1996 … Słownik frazeologiczny
argument — m IV, D. u, Ms. argumentncie; lm M. y 1. «wypowiedź potwierdzająca lub obalająca sąd o czymś; dowód, motyw, racja» Niezbity, przekonywający, rzeczowy argument. Decydujące, rozstrzygające argumenty. Argumenty pro i kontra. Argumenty przeciw czemuś … Słownik języka polskiego
błyśnięcie — n I rzecz. od błysnąć … Słownik języka polskiego
odbłysnąć — dk Va, odbłysnąćbłyśnie, odbłysnąćnął, odbłysnąćnęło odbłyskiwać ndk VIIIa, odbłysnąćkuje, odbłysnąćkiwało, przestarz. odbłyskać ndk I, odbłysnąćka, odbłysnąćają, odbłysnąćało 1. «odbić się błyskiem» Światło odbłyskiwało w wodzie. 2. zwykle ndk… … Słownik języka polskiego
pierścień — m I, D. pierścieńenia; lm M. pierścieńenie, D. pierścieńeni 1. «obrączka ze szlachetnego metalu, ozdobiona zwykle drogim kamieniem, noszona na palcu jako ozdoba lub oznaka godności» Złoty pierścień. Pierścień biskupi. Pierścień z brylantem, z… … Słownik języka polskiego