-
1 adscensus
1. 2. I.A.. Lit.:B.primos prohibere ascensu coeperunt,
Caes. B. G. 5, 32:homines audaces ab ejus templi aditu atque ascensu repulisti,
Cic. Dom. 21:quod hosti aditum ascensum ve difficilem praeberet,
Liv. 25, 36 summi fastigia tecti Ascensu supero, Verg. A. 2, 303 ascensus muri, Vulg. 2 Esdr. 12, 36. ascensus altaris, ib. Eccli. 50, 12. adscensus siderum, a rising of the stars to our hemisphere, Plin. 29, 4, 15, § 59:ascensus aurorae,
Vulg. 2 Esdr. 4, 21; ib. Jon. 4, 7.—Also in plur: hostes partim scalis ascensus tentant, Liv 36, 24.—Trop.:II.ollisque ad honoris amplioris gradum is primus ascensus esto,
Cic. Leg. 3, 3;olla propter quae datur homini ascensus in caelum,
id. ib. 2, 8.—Meton. (abstr. for concr., cf.. aditus, accessus, etc.), a place by which one ascends, an approach, ascent:inambulans atque ascensu ingrediens arduo,
Cic. de Or 1, 61, 261 difficilis atque arduus, id. Verr 2, 4, 23:riget arduus alto Tmolus in ascensu,
Ov. M. 11, 151:quae aedes tribunal habent et ascensum,
a flight of stairs, ascent, Vitr. 4, 7, p. 93 Rode; so id. 5, 6, p. 111 Rode.—In plur ut obtinerent ascensus montium, Vulg. Judith, 2, 6; ib. 1 Reg. 14, 4.— Trop.. in virtute multi ascensus many degrees, Cic. Planc. 25 Wund. -
2 ascensus
1. 2. I.A.. Lit.:B.primos prohibere ascensu coeperunt,
Caes. B. G. 5, 32:homines audaces ab ejus templi aditu atque ascensu repulisti,
Cic. Dom. 21:quod hosti aditum ascensum ve difficilem praeberet,
Liv. 25, 36 summi fastigia tecti Ascensu supero, Verg. A. 2, 303 ascensus muri, Vulg. 2 Esdr. 12, 36. ascensus altaris, ib. Eccli. 50, 12. adscensus siderum, a rising of the stars to our hemisphere, Plin. 29, 4, 15, § 59:ascensus aurorae,
Vulg. 2 Esdr. 4, 21; ib. Jon. 4, 7.—Also in plur: hostes partim scalis ascensus tentant, Liv 36, 24.—Trop.:II.ollisque ad honoris amplioris gradum is primus ascensus esto,
Cic. Leg. 3, 3;olla propter quae datur homini ascensus in caelum,
id. ib. 2, 8.—Meton. (abstr. for concr., cf.. aditus, accessus, etc.), a place by which one ascends, an approach, ascent:inambulans atque ascensu ingrediens arduo,
Cic. de Or 1, 61, 261 difficilis atque arduus, id. Verr 2, 4, 23:riget arduus alto Tmolus in ascensu,
Ov. M. 11, 151:quae aedes tribunal habent et ascensum,
a flight of stairs, ascent, Vitr. 4, 7, p. 93 Rode; so id. 5, 6, p. 111 Rode.—In plur ut obtinerent ascensus montium, Vulg. Judith, 2, 6; ib. 1 Reg. 14, 4.— Trop.. in virtute multi ascensus many degrees, Cic. Planc. 25 Wund. -
3 acclīvitās
acclīvitās ātis, f [acclivis], an ascent, rising grade, acclivity: pari acclivitate collis, Cs.* * *slope, ascent, upward inclination, steepness -
4 ascēnsus (adsc-)
ascēnsus (adsc-) ūs, m [ascendo], a climbing, ascent: primos prohibere ascensu, Cs.: difficilis, L.: mollioris ascensūs via, L.: fastigia Ascensu supero, V.—Fig., a rising: ad civitatem, to citizenship.—A way up, approach, ascent: agger ascensum dat Gallis, Cs.: arduus: in circuitu, i. e. winding, Cs.: riget Tmolus in ascensu, O.—Fig.: in virtute multi sunt ascensūs. -
5 adscensio
I.A.. Lit.:B.ad hirundininum nidum ascensionem ut faceret,
Plaut. Rud. 3, 1, 7:graduum,
Vitr. 9, 1, p. 208 Rode:via ascensionis,
Vulg. 1 Par. 26, 16: dies ascensionis suae de terrā Aegypti, ib. Osee, 2, 15.—Trop.: quorum (oratorum) quae fuerit ascensio et quam in omnibus rebus difficilis optimi perfectio, etc., a rising, soaring, * Cic. Brut. 36, 137:II.ascensiones in corde suo disposuit,
Vulg. Psa. 83, 6.—Meton., means of ascent: aedificat in caelo ascensionem, Vulg Amos, 9, 6. -
6 ascensio
I.A.. Lit.:B.ad hirundininum nidum ascensionem ut faceret,
Plaut. Rud. 3, 1, 7:graduum,
Vitr. 9, 1, p. 208 Rode:via ascensionis,
Vulg. 1 Par. 26, 16: dies ascensionis suae de terrā Aegypti, ib. Osee, 2, 15.—Trop.: quorum (oratorum) quae fuerit ascensio et quam in omnibus rebus difficilis optimi perfectio, etc., a rising, soaring, * Cic. Brut. 36, 137:II.ascensiones in corde suo disposuit,
Vulg. Psa. 83, 6.—Meton., means of ascent: aedificat in caelo ascensionem, Vulg Amos, 9, 6. -
7 clīvus or clīvos
clīvus or clīvos ī, m [CLI-], a declivity, slope, ascent, hill, eminence: Clivos deorsum vorsum est, T.: adversus clivum, up-hill, Cs.: erigere in primos agmen clivōs, the foot-hills, L.: Viribus uteris per clivōs, H.: arduus in valles clivus, descent, O.: Capitolinus, the higher road to the Capitol, part of Sacra Via, C., Cs.; called Sacer, H. — Prov.: clivo sudamus in imo, we are but beginning, O.— A slope, pitch: mensae, O. -
8 molliō
molliō (mollībat for molliēbat, O.), īvī, ītus, īre [mollis], to make soft, make supple, soften: umor mollitur tepefactus: lanam trahendo, by spinning, O.: artūs oleo, L.: dum ferrum molliat ignis, H.: glaebas, O.: agri molliti.—Fig., to pacify, conciliate, moderate: hominem his verbis sentio mollirier, T.: lacrimae meorum me molliunt, overcome me. —To soften, moderate, mitigate, tame, restrain, check, ease, lighten: Hannibalem patientiā suā: iras, L.: poenam, O.: clivum, make the ascent easier, Cs.: verba usu: fructūs feros colendo, render milder, V.— To soften, render effeminate, make unmanly: legionem: membra, O.* * *mollire, mollivi, mollitus Vsoften, mitigate, make easier; civilize, tame, enfeeble -
9 abruptum
steep ascent/decent; rough dangerous ways (pl.) -
10 adclivitas
slope, ascent, upward inclination, steepness -
11 adscensio
ascent; progress, advancement; rising series/flight of stairs; soaring -
12 adscensus
ascent; act of scaling (walls); approach; a stage/step in advancement; height -
13 ascensio
ascent; progress, advancement; rising series/flight of stairs; soaring -
14 ascensus
ascent; act of scaling (walls); approach; a stage/step in advancement; height -
15 abrumpo
ab-rumpo, ūpi, uptum, 3, v. a., to break off something violently, to rend, tear, sever ( poet.; seldom used before the Aug. per., only once in Cic., but afterw. by Verg., Ov., and the histt. often).I.Lit.: vincla abrupit equus (transl. of the Homeric desmon aporrêxas, Il. 6, 507), Enn. ap. Macr. S. 6, 3 (Ann. v. 509 Vahl.); so, nec Lethaea valet Theseus abrumpere caro vincula Pirithoo, * Hor. C. 4, 7, 27; cf. Verg. A. 9, 118:II.abrupti nubibus ignes,
torn from, Lucr. 2, 214; cf.with the fig. reversed, in Verg.: ingeminant abruptis nubibus ignes, A. 3, 199: abrupto sidere,
i. e. hidden by clouds, id. ib. 12, 451:plebs velut abrupta a cetero populo,
broken off, torn from, Liv. 3, 19, 9.—Trop.:A.(legio Martia) se prima latrocinio Antonii abrupit,
first freed itself, Cic. Phil. 14, 12:abrumpere vitam,
to break the thread of life, Verg. A. 8, 579; 9, 497;so later, abrumpere fata,
Sen. Herc. Oet. 893, or, medios annos, Luc. 6, 610:abrumpere vitam a civitate,
to leave it, in order to live elsewhere, Tac. A. 16, 28 fin.:fas,
to destroy, violate, Verg. A. 3, 55:medium sermonem,
to break off, interrupt, id. ib. 4, 388; cf.abruptus: omnibus inter victoriam mortemve abruptis,
since all means of escape, except victory or death, were taken from us, Liv. 21, 44, 8.—Hence, ab-ruptus, a, um, P. a., broken off from, separated, esp. of places, inaccessible, or difficult of access.Lit., of places, precipitous, steep (syn.:B.praeceps, abscissus): locus in pedum mille altitudinem abruptus,
Liv. 21, 36:(Roma) munita abruptis montibus,
Plin. 3, 5, 9, § 67; Tac. A. 2, 23:petra undique abscissa et abrupta,
Curt. 7, 11.—Also absol.: abruptum, i, n., a steep ascent or descent; cf. praeceps:vastos sorbet in abruptum fluctus,
she swallows down her gulf, Verg. A. 3, 422.—Trop., broken, disconnected, abrupt:1. 2.Sallustiana brevitas et abruptum sermonis genus,
Quint. 4, 2, 45:contumacia,
stubborn, Tac. A. 4, 20.— Comp., Plin. 11, 37, 51, § 138; Tert. adv. Marc. 1, 1.— Sup., Plin. Ep. 9, 39, 5.— Absol.:per abrupta,
by rough, dangerous ways, Tac. Agr. 42 fin. (cf. supra: abrupta contumacia).— Adv.: abruptē.Trop., of conduct, hastily, inconsiderately, Just. 2, 15, 4;of discourse,
abruptly, Quint. 3, 8, 6; 4, 1, 79;also,
simply, Macr. Somn. Scip. 1, 19.— Comp., Amm. 20, 11. -
16 abruptum
ab-rumpo, ūpi, uptum, 3, v. a., to break off something violently, to rend, tear, sever ( poet.; seldom used before the Aug. per., only once in Cic., but afterw. by Verg., Ov., and the histt. often).I.Lit.: vincla abrupit equus (transl. of the Homeric desmon aporrêxas, Il. 6, 507), Enn. ap. Macr. S. 6, 3 (Ann. v. 509 Vahl.); so, nec Lethaea valet Theseus abrumpere caro vincula Pirithoo, * Hor. C. 4, 7, 27; cf. Verg. A. 9, 118:II.abrupti nubibus ignes,
torn from, Lucr. 2, 214; cf.with the fig. reversed, in Verg.: ingeminant abruptis nubibus ignes, A. 3, 199: abrupto sidere,
i. e. hidden by clouds, id. ib. 12, 451:plebs velut abrupta a cetero populo,
broken off, torn from, Liv. 3, 19, 9.—Trop.:A.(legio Martia) se prima latrocinio Antonii abrupit,
first freed itself, Cic. Phil. 14, 12:abrumpere vitam,
to break the thread of life, Verg. A. 8, 579; 9, 497;so later, abrumpere fata,
Sen. Herc. Oet. 893, or, medios annos, Luc. 6, 610:abrumpere vitam a civitate,
to leave it, in order to live elsewhere, Tac. A. 16, 28 fin.:fas,
to destroy, violate, Verg. A. 3, 55:medium sermonem,
to break off, interrupt, id. ib. 4, 388; cf.abruptus: omnibus inter victoriam mortemve abruptis,
since all means of escape, except victory or death, were taken from us, Liv. 21, 44, 8.—Hence, ab-ruptus, a, um, P. a., broken off from, separated, esp. of places, inaccessible, or difficult of access.Lit., of places, precipitous, steep (syn.:B.praeceps, abscissus): locus in pedum mille altitudinem abruptus,
Liv. 21, 36:(Roma) munita abruptis montibus,
Plin. 3, 5, 9, § 67; Tac. A. 2, 23:petra undique abscissa et abrupta,
Curt. 7, 11.—Also absol.: abruptum, i, n., a steep ascent or descent; cf. praeceps:vastos sorbet in abruptum fluctus,
she swallows down her gulf, Verg. A. 3, 422.—Trop., broken, disconnected, abrupt:1. 2.Sallustiana brevitas et abruptum sermonis genus,
Quint. 4, 2, 45:contumacia,
stubborn, Tac. A. 4, 20.— Comp., Plin. 11, 37, 51, § 138; Tert. adv. Marc. 1, 1.— Sup., Plin. Ep. 9, 39, 5.— Absol.:per abrupta,
by rough, dangerous ways, Tac. Agr. 42 fin. (cf. supra: abrupta contumacia).— Adv.: abruptē.Trop., of conduct, hastily, inconsiderately, Just. 2, 15, 4;of discourse,
abruptly, Quint. 3, 8, 6; 4, 1, 79;also,
simply, Macr. Somn. Scip. 1, 19.— Comp., Amm. 20, 11. -
17 acclivitas
acclīvĭtas, ātis, f. [acclivis], an ascending direction, an acclivity, ascent:pari acclivitate collis,
Caes. B. G. 2, 18; so Col. 2, 4, 10.—Concr. of the rising place itself, Amm. 14, 2, 13. -
18 Clemens
1.clēmens, entis (abl. usu. -ti;I.but -te,
Liv. 1, 26, 8; Laber. ap. Macr. S. 2, 7, 3), adj. [etym. dub.; cf. lemures; and Germ. hold].Orig. (in the class. per. very rare), of the quiet, placid, pleasant state of the air, wind, or weather, mild, calm, soft, gentle ( = the class. placidus, quietus): undae clementi flamine pulsae, * Cat. 64, 272:B.clementior Auster vela vocat,
Stat. Th. 5, 468:aura Favoni,
Claud. Cons. Prob. Olyb. 272; cf. id. III. Cons. Hon. 165; Val. Fl. 6, 747:clementior dies,
Col. 11, 2, 2:clementior Arctos,
Sil. 1, 198:clementiores plagae (opp. Septentrio),
Pall. Febr. 12, 1.—Hence,Esp.1.Of the gentle motion of the sea, rivers, etc., placid, calm, etc.:2. II.mare,
Gell. 2, 21, 1:Pasitigris clementiore alveo praeterit, etc. (preced. by: praeceps inter saxa devolvitur),
Curt. 5, 3, 1:quā sit clementissimus amnis,
Ov. M. 9, 116.—Trop.A.Of a calm, unexcited, passionless state of mind, quiet, mild, gentle, tranquil, kind (syn.:2.placidus, lenis): clementem vocabo non in alieno dolore facilem, sed eum, qui cum suis stimulis exagitetur, non prosilit, etc.,
Sen. Clem. 1, 20, 3:egit semper vitam... clemens, placidus,
Ter. Ad. 5, 1, 10:vita urbana atque otium,
id. ib. 1, 1, 17 (cf. with Cic. Rab. Post. 7, 17:vita quieta atque otiosa): ille suam semper egit vitam in otio, in conviviis: clemens, placidus,
Ter. Ad. 5, 4, 10; Liv. 38, 17, 17 (cf. the passages under clementia, cited from Flor.):cupio, patres conscripti, me esse clementem: cupio in tantis rei publicae periculis me non dissolutum videri,
Cic. Cat. 1, 2, 4:etsi satis clemens sum in disputando, tamen interdum soleo subirasci,
id. Fin. 2, 4, 12:(Arimphaeis) ritus clementes,
Plin. 6, 13, 14, § 35.—Transf. to animals. tame, domesticated: clementius genus columbarum [p. 353] (opp. agrestes), Varr. R. R. 3, 7, 2.—B.Specif.1.Mild in respect to the faults and failures of others, i. e. forbearing, indulgent, compassionate, merciful (class.; syn.: mitis, benignus, humanus, lenis, facilis, indulgens;* Hor.opp.: crudelis, inhumanus, asper al.): clementi (mi) animo ignoscet,
Plaut. Mil. 4, 6, 37; Ter. Hec. 3, 5, 22:judices et misericordes,
Cic. Planc. 13, 31; cf.C. 3, 11, 46; Tac. A. 2, 57:2.vir et contra audaciam fortissimus et ab innocentiā clementissimus,
Cic. Rosc. Am. 30, 85; Nep. Epam. 3, 2:legis interpres,
Liv. 1, 26, 8:dominus facilis et clemens,
Suet. Aug. 67:justa et clemens servitus,
Ter. And. 1, 1, 9:castigatio,
Cic. Off. 1, 38, 137:clementior sententia,
Liv. 8, 31, 8.—More unusual: rumor, i. e. non nimius, mild, mitigated, praos (acc. to Prisc. p. 1202 P.), Sall. J. 22, 1.—Poet. of places:I.pars (insulae) ratibus clemens,
accessible, Claud. B. Gild. 511.— Adv.: clē-menter.(Acc. to I. A.) Gently, softly, mildly:B.non desiit adsidue tremere Campania, clementius quidem, sed ingenti damno,
Sen. Q. N. 6, 31, 1:agitant venti oleas,
Pall. Nov. 5:spirant clementius Austri,
Stat. S. 2, 2, 27.—So of moderate, slow action gen.: Eu. Sequere sis. Ch. Sequor. Eu. Clementer quaeso;calces deteris,
Plaut. Merc. 5, 2, 111; so id. Stich. 4, 1, 26; id. Ep. 2, 2, 23. —(Acc. to I. B. 2.) By degrees, gradually, gently:II.clementer et molliter assurgens collis,
Col. 2, 2, 1; cf. Tac. A. 13, 38:editum jugum,
id. G. 1; Sil. 1, 274; Sen. Oedip. 280:accedere,
Tac. A. 12, 33; cf. in comp.:explorare, si quā Appennini juga clementius adirentur,
id. H. 3, 52.—(Acc. to II. A.) Quietly, placidly, tranquilly, calmly: accipere aliquid clementius aequo, * Lucr. 3, 314:B.si quid est factum clementer, ut dissolute factum criminer,
Cic. Verr. 2, 5, 8, § 19:leniter hominem clementerque accepit,
id. ib. 2, 4, 40, §86: ferre aliquid,
id. Att. 6, 1, 3:consolationes clementer admotae,
Plin. Ep. 5, 16, 11:quo id pacto fieri possit clementissime,
Plaut. Mil. 4, 3, 5:leo caudam clementer et blande movet,
Gell. 5, 14, 12.—(Acc. to II. B.) With forbearance, mildly, with indulgence:2.clementer et moderate jus dicere,
Caes. B. C. 3, 20:clementer a consule accepti,
Liv. 27, 15, 2:clementer ductis militibus,
i.e. peacefully, without plundering, id. 29, 2, 1.— Comp.:clementius tractare aliquem,
Plin. Ep. 8, 24, 5.— Sup.:clementissime scribere de aliquo,
Gell. 1, 18, 3:qui victoriā civili clementissime usus est,
Sen. Ira, 2, 23, 4.Clēmens, entis, m., a proper name, in later Lat. very freq.:Julius,
Tac. A. 1, 23; 1, 26; 15, 73; id. H. 1, 87; 2, 12:Arretinus,
id. ib. 4, 68; Suet. Dom. 11:Flavius,
id. ib. 15. -
19 clemens
1.clēmens, entis (abl. usu. -ti;I.but -te,
Liv. 1, 26, 8; Laber. ap. Macr. S. 2, 7, 3), adj. [etym. dub.; cf. lemures; and Germ. hold].Orig. (in the class. per. very rare), of the quiet, placid, pleasant state of the air, wind, or weather, mild, calm, soft, gentle ( = the class. placidus, quietus): undae clementi flamine pulsae, * Cat. 64, 272:B.clementior Auster vela vocat,
Stat. Th. 5, 468:aura Favoni,
Claud. Cons. Prob. Olyb. 272; cf. id. III. Cons. Hon. 165; Val. Fl. 6, 747:clementior dies,
Col. 11, 2, 2:clementior Arctos,
Sil. 1, 198:clementiores plagae (opp. Septentrio),
Pall. Febr. 12, 1.—Hence,Esp.1.Of the gentle motion of the sea, rivers, etc., placid, calm, etc.:2. II.mare,
Gell. 2, 21, 1:Pasitigris clementiore alveo praeterit, etc. (preced. by: praeceps inter saxa devolvitur),
Curt. 5, 3, 1:quā sit clementissimus amnis,
Ov. M. 9, 116.—Trop.A.Of a calm, unexcited, passionless state of mind, quiet, mild, gentle, tranquil, kind (syn.:2.placidus, lenis): clementem vocabo non in alieno dolore facilem, sed eum, qui cum suis stimulis exagitetur, non prosilit, etc.,
Sen. Clem. 1, 20, 3:egit semper vitam... clemens, placidus,
Ter. Ad. 5, 1, 10:vita urbana atque otium,
id. ib. 1, 1, 17 (cf. with Cic. Rab. Post. 7, 17:vita quieta atque otiosa): ille suam semper egit vitam in otio, in conviviis: clemens, placidus,
Ter. Ad. 5, 4, 10; Liv. 38, 17, 17 (cf. the passages under clementia, cited from Flor.):cupio, patres conscripti, me esse clementem: cupio in tantis rei publicae periculis me non dissolutum videri,
Cic. Cat. 1, 2, 4:etsi satis clemens sum in disputando, tamen interdum soleo subirasci,
id. Fin. 2, 4, 12:(Arimphaeis) ritus clementes,
Plin. 6, 13, 14, § 35.—Transf. to animals. tame, domesticated: clementius genus columbarum [p. 353] (opp. agrestes), Varr. R. R. 3, 7, 2.—B.Specif.1.Mild in respect to the faults and failures of others, i. e. forbearing, indulgent, compassionate, merciful (class.; syn.: mitis, benignus, humanus, lenis, facilis, indulgens;* Hor.opp.: crudelis, inhumanus, asper al.): clementi (mi) animo ignoscet,
Plaut. Mil. 4, 6, 37; Ter. Hec. 3, 5, 22:judices et misericordes,
Cic. Planc. 13, 31; cf.C. 3, 11, 46; Tac. A. 2, 57:2.vir et contra audaciam fortissimus et ab innocentiā clementissimus,
Cic. Rosc. Am. 30, 85; Nep. Epam. 3, 2:legis interpres,
Liv. 1, 26, 8:dominus facilis et clemens,
Suet. Aug. 67:justa et clemens servitus,
Ter. And. 1, 1, 9:castigatio,
Cic. Off. 1, 38, 137:clementior sententia,
Liv. 8, 31, 8.—More unusual: rumor, i. e. non nimius, mild, mitigated, praos (acc. to Prisc. p. 1202 P.), Sall. J. 22, 1.—Poet. of places:I.pars (insulae) ratibus clemens,
accessible, Claud. B. Gild. 511.— Adv.: clē-menter.(Acc. to I. A.) Gently, softly, mildly:B.non desiit adsidue tremere Campania, clementius quidem, sed ingenti damno,
Sen. Q. N. 6, 31, 1:agitant venti oleas,
Pall. Nov. 5:spirant clementius Austri,
Stat. S. 2, 2, 27.—So of moderate, slow action gen.: Eu. Sequere sis. Ch. Sequor. Eu. Clementer quaeso;calces deteris,
Plaut. Merc. 5, 2, 111; so id. Stich. 4, 1, 26; id. Ep. 2, 2, 23. —(Acc. to I. B. 2.) By degrees, gradually, gently:II.clementer et molliter assurgens collis,
Col. 2, 2, 1; cf. Tac. A. 13, 38:editum jugum,
id. G. 1; Sil. 1, 274; Sen. Oedip. 280:accedere,
Tac. A. 12, 33; cf. in comp.:explorare, si quā Appennini juga clementius adirentur,
id. H. 3, 52.—(Acc. to II. A.) Quietly, placidly, tranquilly, calmly: accipere aliquid clementius aequo, * Lucr. 3, 314:B.si quid est factum clementer, ut dissolute factum criminer,
Cic. Verr. 2, 5, 8, § 19:leniter hominem clementerque accepit,
id. ib. 2, 4, 40, §86: ferre aliquid,
id. Att. 6, 1, 3:consolationes clementer admotae,
Plin. Ep. 5, 16, 11:quo id pacto fieri possit clementissime,
Plaut. Mil. 4, 3, 5:leo caudam clementer et blande movet,
Gell. 5, 14, 12.—(Acc. to II. B.) With forbearance, mildly, with indulgence:2.clementer et moderate jus dicere,
Caes. B. C. 3, 20:clementer a consule accepti,
Liv. 27, 15, 2:clementer ductis militibus,
i.e. peacefully, without plundering, id. 29, 2, 1.— Comp.:clementius tractare aliquem,
Plin. Ep. 8, 24, 5.— Sup.:clementissime scribere de aliquo,
Gell. 1, 18, 3:qui victoriā civili clementissime usus est,
Sen. Ira, 2, 23, 4.Clēmens, entis, m., a proper name, in later Lat. very freq.:Julius,
Tac. A. 1, 23; 1, 26; 15, 73; id. H. 1, 87; 2, 12:Arretinus,
id. ib. 4, 68; Suet. Dom. 11:Flavius,
id. ib. 15. -
20 clementer
1.clēmens, entis (abl. usu. -ti;I.but -te,
Liv. 1, 26, 8; Laber. ap. Macr. S. 2, 7, 3), adj. [etym. dub.; cf. lemures; and Germ. hold].Orig. (in the class. per. very rare), of the quiet, placid, pleasant state of the air, wind, or weather, mild, calm, soft, gentle ( = the class. placidus, quietus): undae clementi flamine pulsae, * Cat. 64, 272:B.clementior Auster vela vocat,
Stat. Th. 5, 468:aura Favoni,
Claud. Cons. Prob. Olyb. 272; cf. id. III. Cons. Hon. 165; Val. Fl. 6, 747:clementior dies,
Col. 11, 2, 2:clementior Arctos,
Sil. 1, 198:clementiores plagae (opp. Septentrio),
Pall. Febr. 12, 1.—Hence,Esp.1.Of the gentle motion of the sea, rivers, etc., placid, calm, etc.:2. II.mare,
Gell. 2, 21, 1:Pasitigris clementiore alveo praeterit, etc. (preced. by: praeceps inter saxa devolvitur),
Curt. 5, 3, 1:quā sit clementissimus amnis,
Ov. M. 9, 116.—Trop.A.Of a calm, unexcited, passionless state of mind, quiet, mild, gentle, tranquil, kind (syn.:2.placidus, lenis): clementem vocabo non in alieno dolore facilem, sed eum, qui cum suis stimulis exagitetur, non prosilit, etc.,
Sen. Clem. 1, 20, 3:egit semper vitam... clemens, placidus,
Ter. Ad. 5, 1, 10:vita urbana atque otium,
id. ib. 1, 1, 17 (cf. with Cic. Rab. Post. 7, 17:vita quieta atque otiosa): ille suam semper egit vitam in otio, in conviviis: clemens, placidus,
Ter. Ad. 5, 4, 10; Liv. 38, 17, 17 (cf. the passages under clementia, cited from Flor.):cupio, patres conscripti, me esse clementem: cupio in tantis rei publicae periculis me non dissolutum videri,
Cic. Cat. 1, 2, 4:etsi satis clemens sum in disputando, tamen interdum soleo subirasci,
id. Fin. 2, 4, 12:(Arimphaeis) ritus clementes,
Plin. 6, 13, 14, § 35.—Transf. to animals. tame, domesticated: clementius genus columbarum [p. 353] (opp. agrestes), Varr. R. R. 3, 7, 2.—B.Specif.1.Mild in respect to the faults and failures of others, i. e. forbearing, indulgent, compassionate, merciful (class.; syn.: mitis, benignus, humanus, lenis, facilis, indulgens;* Hor.opp.: crudelis, inhumanus, asper al.): clementi (mi) animo ignoscet,
Plaut. Mil. 4, 6, 37; Ter. Hec. 3, 5, 22:judices et misericordes,
Cic. Planc. 13, 31; cf.C. 3, 11, 46; Tac. A. 2, 57:2.vir et contra audaciam fortissimus et ab innocentiā clementissimus,
Cic. Rosc. Am. 30, 85; Nep. Epam. 3, 2:legis interpres,
Liv. 1, 26, 8:dominus facilis et clemens,
Suet. Aug. 67:justa et clemens servitus,
Ter. And. 1, 1, 9:castigatio,
Cic. Off. 1, 38, 137:clementior sententia,
Liv. 8, 31, 8.—More unusual: rumor, i. e. non nimius, mild, mitigated, praos (acc. to Prisc. p. 1202 P.), Sall. J. 22, 1.—Poet. of places:I.pars (insulae) ratibus clemens,
accessible, Claud. B. Gild. 511.— Adv.: clē-menter.(Acc. to I. A.) Gently, softly, mildly:B.non desiit adsidue tremere Campania, clementius quidem, sed ingenti damno,
Sen. Q. N. 6, 31, 1:agitant venti oleas,
Pall. Nov. 5:spirant clementius Austri,
Stat. S. 2, 2, 27.—So of moderate, slow action gen.: Eu. Sequere sis. Ch. Sequor. Eu. Clementer quaeso;calces deteris,
Plaut. Merc. 5, 2, 111; so id. Stich. 4, 1, 26; id. Ep. 2, 2, 23. —(Acc. to I. B. 2.) By degrees, gradually, gently:II.clementer et molliter assurgens collis,
Col. 2, 2, 1; cf. Tac. A. 13, 38:editum jugum,
id. G. 1; Sil. 1, 274; Sen. Oedip. 280:accedere,
Tac. A. 12, 33; cf. in comp.:explorare, si quā Appennini juga clementius adirentur,
id. H. 3, 52.—(Acc. to II. A.) Quietly, placidly, tranquilly, calmly: accipere aliquid clementius aequo, * Lucr. 3, 314:B.si quid est factum clementer, ut dissolute factum criminer,
Cic. Verr. 2, 5, 8, § 19:leniter hominem clementerque accepit,
id. ib. 2, 4, 40, §86: ferre aliquid,
id. Att. 6, 1, 3:consolationes clementer admotae,
Plin. Ep. 5, 16, 11:quo id pacto fieri possit clementissime,
Plaut. Mil. 4, 3, 5:leo caudam clementer et blande movet,
Gell. 5, 14, 12.—(Acc. to II. B.) With forbearance, mildly, with indulgence:2.clementer et moderate jus dicere,
Caes. B. C. 3, 20:clementer a consule accepti,
Liv. 27, 15, 2:clementer ductis militibus,
i.e. peacefully, without plundering, id. 29, 2, 1.— Comp.:clementius tractare aliquem,
Plin. Ep. 8, 24, 5.— Sup.:clementissime scribere de aliquo,
Gell. 1, 18, 3:qui victoriā civili clementissime usus est,
Sen. Ira, 2, 23, 4.Clēmens, entis, m., a proper name, in later Lat. very freq.:Julius,
Tac. A. 1, 23; 1, 26; 15, 73; id. H. 1, 87; 2, 12:Arretinus,
id. ib. 4, 68; Suet. Dom. 11:Flavius,
id. ib. 15.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Ascent — As*cent [Formed like descent, as if from a F. ascente, fr. a verb ascendre, fr. L. ascendere. See {Ascend}, {Descent}.] 1. The act of rising; motion upward; rise; a mounting upward; as, he made a tedious ascent; the ascent of vapors from the… … The Collaborative International Dictionary of English
ascent — index headway Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 ascent … Law dictionary
ascent — [n1] upward movement ascendance, ascending, ascension, clambering, climb, climbing, lift, mounting, rise, rising, scaling, spring, take off; concept 166 Ant. decline, descent, lowering ascent [n2] upward slope acclivity, grade, gradient, incline … New thesaurus
ascent — [ə sent′] n. [< ASCEND, modeled on DESCENT] 1. the act of ascending, rising, or climbing 2. an advancement, as in rank, fame, etc. 3. a) a way leading up; upward slope; acclivity b) the amount of such slope … English World dictionary
ascent — (n.) c.1610, action of ascending, from ASCEND (Cf. ascend) on model of descend/descent; climbing sense is from 1753 … Etymology dictionary
ascent — *ascension … New Dictionary of Synonyms
ascent — ► NOUN 1) an instance of ascending. 2) a climb up a mountain. 3) an upward slope … English terms dictionary
ascent — [[t]əse̱nt[/t]] ascents 1) N COUNT: oft N of n An ascent is an upward journey, especially when you are walking or climbing. In 1955 he led the first ascent of Kangchenjunga, the world s third highest mountain. Ant: descent 2) N COUNT An ascent is … English dictionary
ascent — noun 1 act of climbing/moving up ADJECTIVE ▪ gradual, slow VERB + ASCENT ▪ make ▪ The climbers made their ascent of the mountain without oxygen. ▪ begin … Collocations dictionary
ascent — n. 1) to make an ascent (to make the ascent of a mountain) 2) a gradual; steep ascent * * * [ə sent] steep ascent a gradual to make an ascent (to make the ascent of a mountain) … Combinatory dictionary
Ascent — (Roget s Thesaurus) >Motion upwards. < N PARAG:Ascent >N GRP: N 1 Sgm: N 1 ascent ascent ascension Sgm: N 1 rising rising &c. 309 Sgm: N 1 acclivity acclivity hill &c. 217 Sgm: N 1 flight of steps fligh … English dictionary for students