Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

С английского на:
Латинский
С латинского на:
Все языки
Английский
Немецкий
Русский
Французский

alicunde

Толкование Перевод

1 alicunde

ălĭcunde, adv., of place [aliquis-unde], from somewhere = ab aliquo loco, Gr. amothen.
I.
Lit.:
tu mihi aliquid aliquo modo alicunde ab aliquibus blatis,
Plaut. Ep. 3, 1, 13; cf. verse 10: venit meditatus alicunde ex solo loco, Ter And. 2, 4, 3: aliunde fluens alicunde extrinsecus aër, streaming from some part from another source, * Lucr. 5, 522:
praecipitare alicunde,
Cic. Fin. 5, 11, 31; so id. Caecin. 16, 46. —
II.
Transf.
A.
Of persons:
alicunde exora mutuum,
Plaut. Pers. 1, 1, 44: non quaesivit procul alicunde. Cic. Verr. 2, 20, 48.—Hence, alicunde corradere, to scrape together from some source, Ter. Ad. 2, 2, 34, and alicunde sumere, to get from somebody, i. e. to borrow from some one, id. Phorm. 2, 1, 70.—
B.
Of things:
nos omnes, quibus est alicunde aliquis objectuslabor,
from any thing, Ter. Hec. 3, 1, 6. (In Cic. Att. 10, 1, 3, B. and K. read aliunde for alicunde.)

Lewis & Short latin dictionary > alicunde
2 alicunde

alicunde adv. [ali- + cunde (unde)], from somewhere, from any place: venire, T.: decedere. —Meton.: non quaesivit procul alicunde, from any other source: alicunde sumere, from somebody, T.: alicunde obiectus labor, from anything, T.
* * *

ADV

from some place/somewhere, from some source or other

Latin-English dictionary > alicunde
3 procul

prŏcul, adv. [procello, to drive away], in the distance, at a distance, a great way off, far, afar off, from afar.
I.
Lit., of place (class.; cf.: longe, eminus); constr. absol.; with adv. of place; with ab and abl. (not in Cic., Cæs., or Sall.); with abl. alone:
cuja vox sonat procul?
Plaut. Curc. 1, 2, 18:
sequi procul,
id. Poen. 3, 3, 6:
non jam procul, sed hic praesentes sua templa dii defendunt,
Cic. Cat. 2, 13. 29:
ubi turrim constitui procul viderunt,
Caes. B. G. 2, 30:
jubet, ut procul tela coniciant, neu propius accedant,
id. ib. 5, 34:
procul attendere,
Cic. de Or. 2, 36, 153:
procul e fluctu Trinacria,
Verg. A. 3, 554:
est procul in pelago saxum,
id. ib. 5, 124:
procul et e longinquo,
Plin. 27, 3, 2, § 9:
omnibus arbitris procul amotis,
Sall. C. 20, 1:
procul o, procul este, profani,
keep aloof! Verg. A. 6, 258:
cui procul astanti, Pettalus irridens dixit,
Ov. M. 5, 114; cf.:
adstans non procul,
App. M. 7, p. 183, 14.—With other particles of place, as hinc, inde, alicunde, longe, etc.:
procul hinc stans,
at a distance from this place, Ter. Hec. 4, 3, 1; Plaut. Truc. 4, 1, 11:
istic procul,
id. Mil. 4, 4, 33:
istinc procul,
id. Rud. 4, 4, 104:
procul inde,
Ov. Am. 3, 14, 18:
procul alicunde,
Cic. Verr. 2, 2, 20, § 48:
procul longe,
Plaut. Curc. 2, 2, 10.— With a or ab, far from, far away from (class.):
procul a terrā abripi,
Cic. de Or. 3, 36, 145:
esse procul a conspectu,
far out of sight, id. Agr. 2, 32, 87:
a castris,
Caes. B. G. 5, 17:
a portā,
Liv. 1, 12, 8:
ab Ariciā,
id. 2, 26, 5:
ab hoste,
id. 7, 37, 6:
a domo,
id. 4, 18, 1; 5, 4, 11:
a patriā,
id. 23, 29, 7; Verg. E. 10, 46:
a mari,
Plin. 2, 103, 106, § 227:
a Pado,
id. 3, 17, 21, § 124:
a litore,
Quint. 12, prooem. §
2: ab ore,
id. 11, 3, 96:
a fratre,
Plin. Ep. 5, 9, 3:
a mari,
Sen. Q. N. 6, 7 fin. —With simple abl., far from, far away from: patriā procul, Enn. ap. Cic. Fam. 7, 6, 1 (Trag. v. 295 Vahl.):
urbe,
Ov. P. 1, 5, 73:
ripā Tiberis,
Liv. 2, 13, 6:
oppido,
id. 3, 22, 4:
moenibus,
id. 4, 10, 5:
Nomento,
id. 4, 22, 2:
mari,
Liv. 38, 16, 15:
haud procul castris,
Tac. H. 4, 22:
Teutoburgiensi Saltu,
id. A. 1, 60:
regno,
id. ib. 2, 67:
non procul Euripidis poëtae sepulcro,
Plin. 31, 2, 19, § 28:
urbe Romā,
id. 2, 94, 96, § 209:
oppido,
id. 3, 3, 4, § 21.—
II.
Trop., far, distant, remote; constr, with ab, the abl., or absol.:
conscia mihi sum a me culpam hanc esse procul,
Ter. Ad. 3, 2, 50:
procul ab omni metu,
Cic. Tusc. 5, 14, 41:
viri, qui sunt procul ab aetatis hujus memoriā,
id. Rep. 1, 1, 1:
caelestia procul sunt a nostrā cognitione,
id. Ac. 1, 4, 15:
res procul ab ostentatione positae,
Quint. 1, prooem. §
4: quis tam procul a litteris, quin sic incipiat,
so unacquainted with letters, so unlettered, id. 7, 1, 46; 8, 3, 23:
ab odio, ab irā,
id. 6, 2, 14:
a sapiente,
Sen. Ira, 1, 6, 4:
ab omni negotio,
id. Brev. Vit. 11, 2:
a praesenti modestiā,
Tac. A. 12, 6.— With simple abl.:
liber invidiā, procul contentionibus,
Quint. 12, 11, 7:
eam (plebem) procul urbe haberi,
out of public affairs, Liv. 4, 58, 12:
procul negotiis,
Hor. Epod. 2, 1:
ambitione,
id. S. 1, 6, 52:
voluptatibus habere aliquem,
to keep one aloof from enjoyments, deprive him of them, Tac. A. 4, 62:
tali more,
id. ib. 4, 28:
procul dubio,
without doubt, Quint. 1, 5, 14; 9, 1, 27; Plin. 9, 61, 87, § 184; Liv. 39, 40, 10; Suet. Ner. 3;
for which: dubio procul,
Flor. 2, 6; Lucr. 1, 812:
procul vero est,
far from the truth, untrue, Col. 1 praef. fin.—Absol.:
assentatio vitiorum adjutrix procul amoveatur,
Cic. Lael. 24, 89:
homines superbissimi procul errant,
err widely, greatly, Sall. J. 85, 38:
pauperies immunda domus procul absit, i.e. pauperies domestica procul absit,
Hor. Ep. 2, 2, 199:
durabisne procul dominoque legere superstes, Thebai?
Stat. Th. 12, 810: non procul est quin, it does not want much of, etc., almost, nearly, Sil. 2, 335:
haud procul est quin Romam agnosceret,
Liv. 1, 5, 6.—
B.
In partic. (post-Aug. and very rare), in estimation of value, far removed from, much inferior to: aes suo colore pretiosum, procul a Corinthio (est), is far beneath or inferior to, much poorer than, Plin. 34, 2, 3, § 8.

Lewis & Short latin dictionary > procul
4 aliquis

aliquis aliqua, aliquid, nom. and acc plur. neut. aliqua, dat. aliquīs or aliquibus, pron indef., some one, any one, anybody, one or another; neut., something, anything. I. As pron. subst: Quom ex te esset aliquis, qui te appellaret patrem, T.: aliquid facerem, ut hoc ne facerem, T.: demersae sunt leges alicuius opibus: si te aliqui timuerunt: unusquisque aliquid fraudans se, L.: nunc aliquis dicat mihi: Quid tu? H.: Si qua tibi sponsa est... Haec tibi sive aliqua est, O.: insigne aliquid facere, T.: esse aliquid naturā pulchrum: in quo est aliquid extremum, any end.—With unus, some one man, some one: ad unum aliquem confugiebant: sin aliquis excellit unus e multis.—Partit.: aliquis ex barbatis illis: suorum aliquis: principum aliquis, Ta.: cum aliquibus principum, L.: aliquid credito esse causae, be sure there is some reason, T.: falsi: virium. — With aliquando, emphasizing the indefiniteness: quia dico aliquid aliquando: si qui fecerint aliquid aliquando.—In conditional clauses: si aliquid dandum est voluptati: si aliquem nacti sumus, cuius, etc.: nisi alicui suorum negotium daret, N.—In negative clauses: ne aliquid vos timeretis: ne aliquis dicat, etc., N.—Collect. with a plur verb.: aperite aliquis actutum ostium, T.—With alius, aliud, some other, any other, something else, anything else: dum aliud aliquid flagiti conficiat, T.: per alium aliquem te ipsum ulcisci.—Praegn., somebody, something, considerable, important: atque fac, ut me velis esse aliquem, to be somebody: si vis esse aliquis, Iu.: Meas esse aliquid putare nugas, Ct.: Est aliquid... A Diomede legi, O.: est aliquid Unius sese dominum fecisse lacertae, Iu.: dicere aliquid, to say something worth the while: adsequi aliquid, to accomplish something.—So, in colloq. lang.: fiet aliquid, something (great) will happen, T.—One and another, a few, some: dixerat aliquis leniorem sententiam, ut primo Marcellus, Cs.: dicet aliquis, noli, etc. — II. adj. (cf. aliqui): nos quibus est alicunde aliquis obiectus labos, T.: ut aliquis metus adiunctis sit ad gratiam.
* * *

aliquis (aliqua), aliquid (quod) (P N aliqua) PRON

anyone, anybody, anything; someone (unspecified); some/few; some (particular) thing

Latin-English dictionary > aliquis
5 corrādō (conr-)

corrādō (conr-) sī, sus, ere [com- + rado], to scrape together, rake up: Minas alicunde, T.: ei munus hoc, for her, T.: omnia (for sale), T.

Latin-English dictionary > corrādō (conr-)
6 gīgnō

gīgnō genuī, genitus, ere [GEN-], to produce, give birth to, beget, bear, bring forth: quem Iuppiter genuit: liberos, S.: qui te genuere (i. e. parentes), O.: pisces ova genuerunt: omnia quae terra gignat: ut deus urbem hanc gentibus genuisse videatur: ut in gignendo appareat: quae in terris gignuntur: nuper erat genitus, O.: paelice genitus, son of, L.: Dis genite et geniture deos, V.: De alquo geniti, O.: (vacca) e terrā genita, O.— Fig., to produce, occasion, cause, begin: ludus genuit trepidum certamen, H.: in hac urbe dicendi copiam: cum sui generis initium ab se gigni vellet, spring: reliquae perturbationes omnes gignuntur ex eā, grow: odia etiam gigni sempiterna, arise: eas gigni negat, are created: gigni alicunde, i. e. to have a beginning.
* * *

gignere, genui, genitus V

give birth to, bring forth, bear; beget; be born (PASSIVE)

Latin-English dictionary > gīgnō
7 praecipitō

praecipitō āvī, ātus, āre [praeceps], to throw headlong, cast down, hurl down, precipitate: p<*>ae in mare praecipitatae, N.: currum scopulis, hurl against, O.: se ex altissimo muro: sese in fossas, Cs.: se (sc. de muro), L.: se in Tiberim, L.: se in medios ignīs, Cu.: etiam pulcherrima, throw overboard, Iu.: cum alii super vallum praecipitarentur, threw themselves down, S.: lux Praecipitatur aquis, sets in the ocean, O.: hac te praecipitato, run this way for life! T.: iis (parvis) minari, praecipitaturos alicunde, threaten to throw them down.—To rush down, throw oneself down, rush headlong, sink rapidly, drop, tumble, fall (of involuntary falling): statim praecipitat in Lirem: nimbi In vada praecipitant, V.: in fossam, L.: sol praecipitans: iam nox caelo Praecipitat, is sinking, V.: hiems iam praecipitaverat, had come to an end, Cs.—Fig., to throw down, hurl down, precipitate: praecipitari ex altissimo dignitatis gradu: semet ipse praecipitare, destroy oneself, S.: se in insidias, L.: furor iraque mentem Praecipitant, carry headlong, V.: quosdam praecipitat potentia Invidiae, Iu.: nox praecipitata, declining, O.— To hasten, hurry: quae Praecipitent obitum, hasten their setting: praecipitata raptim consilia, precipitate, L.: moras, i. e. exchange for haste, V.: dare tempus Praecipitant curae, hasten, V.— To fall down, fall, sink, be ruined: ubi non subest, quo praecipitet, may tumble down: cum ad Cannas praecipitasset Romana res, L.: ad exitium praecipitans.— To be too hasty, be precipitate: sustinenda est adsensio, ne praecipitet: praecipitare istuc quidem est, non descendere, to jump at a conclusion.
* * *

praecipitare, praecipitavi, praecipitatus V

throw headlong, cast down

Latin-English dictionary > praecipitō
8 aliquid

ălĭquis, aliquid; plur. aliqui [alius-quis; cf. Engl. somebody or other, i.e. some person [p. 88] obscurely definite; v. Donald. Varron. p. 381 sq.] ( fem. sing. rare).— Abl. sing. aliqui, Plaut. Aul. prol. 24; id. Most. 1, 3, 18; id. Truc. 5, 30; id. Ep. 3, 1, 11.— Nom. plur. masc. aliques, analog. to ques, from quis, acc. to Charis. 133 P.— Nom. and acc. plur. neutr. always aliqua.— Dat. and abl. plur. aliquibus, Liv. 22, 13;
oftener aliquis,
id. 26, 15; 26, 49; Plin. 2, 48, 49, § 131.—Alicui, trisyl., Tib. 4, 7, 2), indef. subst. pron., some one, somebody, any one, something, any thing; in the plur., some, any (it is opp. to an object definitely stated, as also to no one, nobody. The synn. quis, aliquis, and quidam designate an object not denoted by name; quis leaves not merely the object, but even its existence, uncertain; hence it is in gen. used in hypoth. and conditional clauses, with si, nisi, num, quando, etc.; aliquis, more emphatic than quis, denotes that an object really exists, but that nothing depends upon its individuality; no matter of what kind it may be, if it is only one, and not none; quidam indicates not merely the existence and individuality of an object, but that it is known as such to the speaker, only that he is not acquainted with, or does not choose to give, its more definite relations; cf. Jahn ad Ov. M. 9, 429, and the works there referred to).
I.
A.. In gen.: nam nos decebat domum Lugere, ubi esset aliquis in lucem editus, Enn. ap. Cic. Tusc. 1, 48, 115 (as a transl. of Eurip. Cresph. Fragm. ap. Stob. tit. 121, Edei gar hêmas sullogon poioumenous Ton phunta thrênein, etc.):
Ervom tibi aliquis cras faxo ad villam adferat,
Plaut. Most. 1, 1, 65:
hunc videre saepe optabamus diem, Quom ex te esset aliquis, qui te appellaret patrem,
Ter. Hec. 4, 4, 30:
utinam modo agatur aliquid!
Cic. Att. 3, 15:
aliquid facerem, ut hoc ne facerem,
I would do any thing, that I might not do this, Ter. And. 1, 5, 24; so id. Phorm. 5, 6, 34:
fit plerumque, ut ei, qui boni quid volunt adferre, adfingant aliquid, quo faciant id, quod nuntiant, laetius,
Cic. Phil. 1, 3:
quamvis enim demersae sunt leges alicujus opibus,
id. Off. 2, 7, 24:
quod motum adfert alicui,
to any thing, id. Tusc. 1, 23, 53: te donabo ego hodie aliqui (abl.), Plaut. Most. 1, 3, 18; so, gaudere aliqui me volo, in some thing (or some way), id. Truc. 5, 30:
nec manibus humanis (Deus) colitur indigens aliquo,
any thing, Vulg. Act. 17, 25:
non est tua ulla culpa, si te aliqui timuerunt,
Cic. Marcell. 6 fin.:
in narratione, ut aliqua neganda, aliqua adicienda, sic aliqua etiam tacenda,
Quint. 4, 2, 67:
sunt aliqua epistulis eorum inserta,
Tac. Or. 25:
laudare aliqua, ferre quaedam,
Quint. 2, 4, 12:
quaero, utrum aliquid actum an nihil arbitremur,
Cic. Tusc. 5, 6, 15: quisquis est ille, si modo est aliquis (i. e. if only there is some one), qui, etc., id. Brut. 73, 255; so id. Ac. 2, 43, 132, etc.; Liv. 2, 10 fin.:
nunc aliquis dicat mihi: Quid tu?
Hor. S. 1, 3, 19; so id. ib. 2, 2, 94; 2, 2, 105; 2, 3, 6; 2, 5, 42, and id. Ep. 2, 1, 206.— Fem. sing.:
Forsitan audieris aliquam certamine cursus Veloces superāsse viros,
Ov. M. 10, 560:
si qua tibi spon sa est, haec tibi sive aliqua est,
id. ib. 4, 326.—
B.
Not unfrequently with adj.:
Novo modo novum aliquid inventum adferre addecet,
Plaut. Ps. 1, 5, 156:
novum aliquid advertere,
Tac. A. 15, 30:
judicabant esse profecto aliquid naturā pulchrum atque praeclarum,
Cic. Sen. 13, 43:
mihi ne diuturnum quidem quidquam videtur, in quo est aliquid extremum,
in which there is any end, id. ib. 19, 69; cf. id. ib. 2, 5:
dignum aliquid elaborare,
Tac. Or. 9:
aliquid improvisum, inopinatum,
Liv. 27, 43:
aliquid exquisitum,
Tac. A. 12, 66:
aliquid illustre et dignum memoriā,
id. Or. 20:
sanctum aliquid et providum,
id. G. 8:
insigne aliquid faceret eis,
Ter. Eun. 5, 5, 31:
aliquid magnum,
Verg. A. 9, 186, and 10, 547:
quos magnum aliquid deceret, Juv 8, 263: dicens se esse aliquem magnum,
Vulg. Act. 8, 9:
majus aliquid et excelsius,
Tac. A. 3, 53:
melius aliquid,
Vulg. Heb. 11, 40:
deterius aliquid,
ib. Joan. 5, 14.—Also with unus, to designate a single, but not otherwise defined person:
ad unum aliquem confugiebant,
Cic. Off. 2, 12, 41 (cf. id. ib. 2, 12, 42: id si ab uno justo et bono viro consequebantur, erant, etc.): sin aliquis excellit unus e multis;
effert se, si unum aliquid adfert,
id. de Or. 3, 33, 136; so id. Verr. 2, 2, 52:
aliquis unus pluresve divitiores,
id. Rep. 1, 32: nam si natura non prohibet et esse virum bonum et esse dicendiperitum:
cur non aliquis etiam unus utrumque consequi possit? cur autem non se quisque speret fore illum aliquem?
that one, Quint. 12, 1, 31; 1, 12, 2.—
C.
Partitive with ex, de, or the gen.:
aliquis ex vobis,
Cic. Cael. 3:
aliquem ex privatis audimus jussisse, etc.,
Plin. 13, 3, 4, § 22:
ex principibus aliquis,
Vulg. Joan. 7, 48; ib. Rom. 11, 14:
aliquis de tribus nobis,
Cic. Leg. 3, 7:
si de iis aliqui remanserint,
Vulg. Lev. 26, 39; ib. 2 Reg. 9, 3:
suorum aliquis,
Cic. Phil. 8, 9:
exspectabam aliquem meorum,
id. Att. 13, 15: succurret fortasse alicui vestrūm, Brut. ap. Cic. Fam. 11, 1:
trium rerum aliqua consequemur,
Cic. Part. 8, 30:
impetratum ab aliquo vestrūm,
Tac. Or. 15; so Vulg. 1 Cor. 6, 1:
principum aliquis,
Tac. G. 13:
cum popularibus et aliquibus principum,
Liv. 22, 13:
horum aliquid,
Vulg. Lev. 15, 10.—
D.
Aliquid (nom. or acc.), with gen. of a subst. or of a neutr, adj. of second decl. instead of the adj. aliqui, aliqua, aliquod, agreeing with such word:
aliquid pugnae,
Plaut. Capt. 3, 4, 54:
vestimenti aridi,
id. Rud. 2, 6, 16:
consilii,
id. Ep. 2, 2, 71:
monstri,
Ter. And. 1, 5, 15:
scitamentorum,
Plaut. Men. 1, 3, 26:
armorum,
Tac. G. 18:
boni,
Plaut. Aul. 4, 6, 5; Ter. And. 2, 3, 24; Vulg. Joan. 1, 46:
aequi,
Ter. Ad. 2, 1, 33:
mali,
Plaut. Ep. 1, 1, 60; Ter. Eun. 5, 5, 29:
novi,
Q. Cic. Pet. Cons. 1, 1; Vulg. Act. 17, 21:
potionis,
Plaut. Men. 5, 2, 22:
virium,
Cic. Fam. 11, 18:
falsi,
id. Caecin. 1, 3:
vacui,
Quint. 10, 6, 1:
mdefensi,
Liv. 26, 5 al. —Very rarely in abl.:
aliquo loci morari,
Dig. 18, 7, 1.—
E.
Frequently, esp. in Cic., with the kindred words aliquando, alicubi, aliquo, etc., for the sake of emphasis or rhetorical fulness, Cic. Planc. 14, 35:
asperius locutus est aliquid aliquando,
id. ib. 13, 33; id. Sest. 6, 14; id. Mil. 25, 67:
non despero fore aliquem aliquando,
id. de Or. 1, 21, 95; id. Rep. 1, 9; id. Or. 42, 144; id. Fam. 7, 11 med.: evadat saltem aliquid aliquā, quod conatus sum, Lucil. ap. Non. 293, 1; App. Mag. p. 295, 17 al.—
F.
In conditional clauses with si, nisi, quod si, etc.:
si aliquid de summā gravitate Pompeius dimisisset,
Cic. Phil. 13, 1: si aliquid ( really any thing, in contrast with nihil) dandum est voluptati, id. Sen. 13, 44: quod si non possimus aliquid proficere suadendo, Lucc. ap. Cic. Fam. 5, 14, 5:
Quod si de iis aliqui remanserint,
Vulg. Lev. 26, 39:
si quando aliquid tamquam aliqua fabella narratur,
Cic. de Or. 2, 59:
si quis vobis aliquid dixerit,
Vulg. Matt. 21, 3; ib. Luc. 19, 8:
si aliquem, cui narraret, habuisset,
Cic. Lael. 23, 88:
si aliquem nacti sumus, cujus, etc.,
id. ib. 8, 27:
cui (puero) si aliquid erit,
id. Fam. 14, 1:
nisi alicui suorum negotium daret,
Nep. Dion, 8, 2:
si aliquid eorum praestitit,
Liv. 24, 8.—
G.
In negative clauses with ne:
Pompeius cavebat omnia, no aliquid vos timeretis,
Cic. Mil. 24, 66:
ne, si tibi sit pecunia adempta, aliquis dicat,
Nep. Epam. 4, 4:
ne alicui dicerent,
Vulg. Luc. 8, 46.—
H.
In Plaut. and Ter. collect. with a plur. verb (cf. tis, Matth. Gr. 673): aperite atque Erotium aliquis evocate, open, some one (of you), etc., Plaut. Men. 4, 2, 111 (cf. id. Ps. 5, 1, 37:
me adesse quis nuntiate): aperite aliquis actutum ostium,
Ter. Ad. 4, 4, 27.—
I.
In Verg. once with the second person sing.:
Exoriare aliquis nostris ex ossibus ultor, Qui face Dardanios ferroque sequare colonos,
Verg. A. 4, 625.
► In the following passages, with the critical authority added, aliquis seems to stand for the adj.
aliqui, as nemo sometimes stands with a noun for the adj. nullus:
nos quibus est alicunde aliquis objectus labos,
Ter. Hec. 3, 1, 6 Fleck.;
Et ait idem, ut aliquis metus adjunctus sit ad gratiam,
Cic. Div. in Caecil. 7, 24 B. and K.:
num igitur aliquis dolor in corpore est?
id. Tusc. 1, 34, 82 iid.:
ut aliquis nos deus tolleret,
id. Am. 23, 87 iid.: sin casus aliquis interpellārit, Matius ap. Cic. Fam. 11, 28, 8 iid.:
si deus aliquis vitas repente mutāsset,
Tac. Or. 41 Halm:
sic est aliquis oratorum campus,
id. ib. 39 id.:
sive sensus aliquis argutā sententiā effulsit,
id. ib. 20 id. A similar use of aliquid for the adj. aliquod was asserted to exist in Plaut. by Lind. ad Cic. Inv. 2, 6, 399, and this is repeated by Klotz, s. v. aliquis, but Lemaire's Index gives only one instance: ni occupo aliquid mihi consilium, Plaut. Men. 5, 2, 94, where Brix now reads aliquod.
II.
Esp.
A.
With alius, aliud: some or any other, something else, any thing else:
dum aliud aliquid flagitii conficiat,
Ter. Phorm. 5, 2, 5:
potest fieri, ut alius aliquis Cornelius sit,
Cic. Fragm. B. VI. 21:
ut per alium aliquem te ipsum ulciscantur,
id. Div. in Caecil. 6, 22:
non est in alio aliquo salus,
Vulg. Act. 4, 12:
aliquid aliud promittere,
Petr. 10, 5 al. —
B.
And with the idea of alius implied, in opp. to a definite object or objects, some or any other, something else, any thing else: aut ture aut vino aut aliqui (abl.) semper supplicat, Plaut. Aul prol. 24:
vellem aliquid Antonio praeter illum libellum libuisset scribere,
Cic. Brut. 44:
aut ipse occurrebat aut aliquos mittebat,
Liv. 34, 38:
cum seditionem sedare vellem, cum frumentum imperarem..., cum aliquid denique rei publicae causā gererem,
Cic. Verr. 1, 27, 20: commentabar declamitans saepe cum M. Pisone et cum Q. Pompeio aut cum aliquo cotidie id. Brut. 90, 310; Vell. 1, 17; Tac. A. 1, 4: (Tiberius) neque spectacula omnino edidit;
et iis, quae ab aliquo ederentur, rarissime interfuit,
Suet. Tib. 47.—
C.
In a pregn. signif. as in Gr. tis, ti, something considerable, important, or great = aliquid magnum (v. supra. I. B.; cf. in Gr. hoti oiesthe ti poiein ouden poiountes, Plat. Symp. 1, 4):
non omnia in ducis, aliquid et in militum manu esse,
Liv. 45, 36.—Hence, esp.,
1.
Esse aliquem or aliquid, to be somebody or something, i. e to be of some worth, value, or note, to be esteemed:
atque fac, ut me velis esse aliquem,
Cic. Att. 3, 15 fin.:
aude aliquid brevibus Gyaris dignum, si vis esse aliquis,
Juv. 1, 73:
an quidquam stultius quam quos singulos contemnas, eos esse aliquid putare universos?
Cic. Tusc. 5, 36, 104:
exstitit Theodas dicens se esse aliquem,
Vulg. Act. 5, 36: si umquam in dicendo fuimus aliquid. Cic. Att. 4, 2:
ego quoque aliquid sum,
id. Fam. 6, 18:
qui videbantur aliquid esse,
Vulg. Gal. 2, 2; 2, 6: quod te cum Culeone scribis de privilegio locutum, est aliquid ( it is something, it is no trifle):
sed, etc.,
Cic. Att. 3, 15: est istuc quidem aliquid, sed, etc.; id. Sen. 3; id. Cat. 1, 4:
est aliquid nupsisse Jovi,
Ov. F. 6, 27:
Est aliquid de tot Graiorum milibus unum A Diomede legi,
id. M. 13, 241:
est aliquid unius sese dominum fecisse lacertae,
Juv. 3, 230:
omina sunt aliquid,
Ov. Am. 1, 12, 3; so,
crimen abesse,
id. F. 1, 484:
Sunt aliquid Manes,
Prop. 5, 7, 1:
est aliquid eloquentia,
Quint. 1, prooem. fin. —
2.
Dicere aliquid, like legein ti, to say something worth the while:
diceres aliquid et magno quidem philosopho dignum,
Cic. Tusc. 3, 16, 35; cf. Herm. ad Vig. 731; 755; so, assequi aliquid, to effect something considerable:
Etenim si nunc aliquid assequi se putant, qui ostium Ponti viderunt,
Cic. Tusc. 1, 20, 45.—
3.
In colloquial lang.: fiet aliquid, something important or great, will, may come to pass or happen: Ch. Invenietur, exquiretur, aliquid fiet. Eu. Enicas. Jam istuc aliquid fiet, metuo, Plaut. Merc. 2, 4, 25:
mane, aliquid fiet, ne abi,
id. Truc. 2, 4, 15; Ter. And. 2, 1, 14.—
D.
Ad aliquid esse, in gram. lang., to refer or relate to something else, e. g. pater, filius, frater, etc. (v. ad):
idem cum interrogantur, cur aper apri et pater patris faciat, il lud nomen positum, hoc ad aliquid esse contendunt,
Quint. 1, 6, 13 Halm.—
E.
Atque aliquis, poet. in imitation of hôide de tis, and thus some one (Hom. II. 7, 178;
7, 201 al.): Atque aliquis, magno quaerens exempla timori, Non alios, inquit, motus, etc.,
Luc. 2, 67 Web.; Stat. Th. 1, 171; Claud. Eutr. 1, 350.—
F.
It is sometimes omitted before qui, esp. in the phrase est qui, sunt qui:
praemittebatque de stipulatoribus suis, qui perscrutarentur, etc.,
Cic. Off. 2, 7, 25:
sunt quibus in satirā videar nimis acer,
Hor. S. 2, 1, 1:
sunt qui adiciant his evidentiam, quae, etc.,
Quint. 4, 2, § 63 (cf. on the contr. § 69: verum in his quoque confessionibus est aliquid. quod ex invidiā detrahi possit).—
G.
Aliquid, like nihil (q. v. I. g), is used of persons:
Hinc ad Antonium nemo, illinc ad Caesarem cotidie aliquid transfugiebat,
Vell. 2, 84, 2 (cf. in Gr. tôn d allôn ou per ti... oute theôn out anthrôpôn, Hom. H. Ven. 34 sq. Herm.).— Hence the advv.
A.
ălĭquid (prop. acc. denoting in what respect, with a verb or [p. 89] adj.; so in Gr. ti), somewhat, in something, in some degree, to some extent:
illud vereor, ne tibi illum succensere aliquid suspicere,
Cic. Deiot. 13, 35:
si in me aliquid offendistis,
at all, in any respect, id. Mil. 36, 99:
quos tamen aliquid usus ac disciplina sublevarent,
somewhat, Caes. B. G. 1, 40:
Philippi regnum officere aliquid videtur libertati vestrae,
Liv. 31, 29:
Nos aliquid Rutulos contra juvisse nefandum est?
Verg. A. 10, 84:
neque circumcisio aliquid valet,
Vulg. Gal. 6, 15:
perlucens jam aliquid, incerta tamen lux,
Liv. 41, 2:
aliquid et spatio fessus,
Plin. 5, 9, 10, § 54; cf. Hand, Turs. I. p. 259; Ellendt ad Cic. de Or. 1, 9, 35.—
B.
ălĭquō (from aliquoi, old dat. denoting direction whither; cf.: eo, quo, alio, etc.).
1.
Somewhither (arch.), to some place, somewhere; in the comic poets sometimes also with a subst. added, which designates the place more definitely:
ut aliquo ex urbe amoveas,
Plaut. Ep. 2, 2, 94:
aliquo abicere,
Ter. Ad. 4, 7, 26:
concludere,
id. Eun. 4, 3, 25 (cf. id. Ad. 4, 2, 13, in cellam aliquam concludere):
ab eorum oculis aliquo concederes,
Cic. Cat. 1, 17:
demigrandum potius aliquo est quam, etc.,
id. Dom. 100:
aliquem aliquo impellere,
id. Vatin. 15:
aliquo exire,
id. Q. Fr. 3, 1:
aliquo advenire vel sicunde discedere,
Suet. Calig. 4; Plaut. Rud. 2, 6, 51; id. Men. 5, 1, 3:
in angulum Aliquo abire,
Ter. Ad. 5, 2, 10; 3, 3, 6:
aliquem rus aliquo educere,
Cic. Q. Fr. 3, 3.—With a gen., like quo, ubi, etc.: migrandum Rhodum aut aliquo terrarum, Brut. ap. Cic. Fam. 11, 1, 5.—
2.
With the idea of alio implied, = alio quo, somewhere else, to some other place (cf. aliquis, II. B.):
dum proficiscor aliquo,
Ter. And. 2, 1, 28:
at certe ut hinc concedas aliquo,
id. Heaut. 3, 3, 11:
si te parentes timerent atque odissent tui, ab eorum oculis aliquo concederes,
Cic. Cat. 1, 7, 17; cf. Hand, Turs. I. p. 265.—
C.
ălĭquam, adv. (prop. acc. fem.), = in aliquam partem, in some degree; only in connection with diu, multus, and plures.
1.
Aliquam diu (B. and K.), or together aliquamdiu (Madv., Halm, Dietsch), awhile, for a while, for some time; also pregn., for some considerable time (most freq. in the histt., esp. Cæs. and Livy; also in Cic.).
a.
Absol.:
ut non aliquando condemnatum esse Oppianicum, sed aliquam diu incolumem fuisse miremini,
Cic. Clu. 9, 25:
Aristum Athenis audivit aliquam diu,
id. Ac. 1, 3, 12:
in vincula conjectus est, in quibus aliquamdiu fuit,
Nep. Con. 5, 3;
id. Dion, 3, 1: quā in parte rex affuit, ibi aliquamdiu certatum,
Sall. J. 74, 3; Liv. 3, 70, 4.—
b.
Often followed by deinde, postea, postremo, tandem, etc.:
pugnatur aliquamdiu pari contentione: deinde, etc., Auct. B. G. 8, 19, 3: cunctati aliquamdiu sunt: pudor deinde commovit aciem,
Liv. 2, 10, 9; so id. 1, 16:
quos aliquamdiu inermos timuissent, hos postea armatos superāssent,
Caes. B. G. 1, 40, 6:
controversia aliquamdiu fuit: postremo, etc.,
Liv. 3, 32, 7; 25, 15, 14; 45, 6, 6:
ibi aliquamdiu atrox pugna stetit: tandem, etc.,
Liv. 29, 2, 15; 34, 28, 4 and 11; Suet. Ner. 6.—
* c.
With donec, as a more definite limitation of time, some time... until, a considerable time... until:
exanimis aliquamdiu jacuit, donec, etc.,
Suet. Caes. 82. —
d.
Meton., for a long distance; most freq. of rivers:
Rhodanus aliquamdiu Gallias dirimit,
Mel. 2, 5, 5; so id. 3, 5, 6; 3, 9, 8 al.—Of the Corycian cave in Cilicia:
deinde aliquamdiu perspicuus, mox, et quo magis subitur, obscurior,
Mel. 1, 13.—
2.
Aliquam multi, or aliquammulti, somewhat many, considerable in number or quantity (mostly post-class.):
sunt vestrūm aliquam multi, qui L. Pisonem cognōrunt,
Cic. Verr. 2, 4, 25, § 56 B. and K.: aliquammultos non comparuisse, * Gell. 3, 10, 17 Hertz:
aliquammultis diebus decumbo,
App. Mag. p. 320, 10.—Also adv.: aliquam multum, something much, to a considerable distance, considerably:
sed haec defensio, ut dixi, aliquam multum a me remota est,
App. Mag. p. 276, 7 dub.—And comp. * aliquam plures, somewhat more, considerably more:
aliquam pluribus et amarioribus perorantem,
Tert. Apol. 12 dub.; cf. Hand, Turs. I. p. 243.—
D.
ălĭquā, adv. (prop. abl. fem.).
1.
Somewhere (like mod. Engl. somewhere for somewhither):
antevenito aliquā aliquos,
Plaut. Mil. 2, 2, 66: aliquā evolare si posset, * Cic. Verr. 2, 1, 26, § 67:
si quā evasissent aliquā,
Liv. 26, 27, 12.—
2.
Transf. to action, in some way or other, in some manner, = aliquo modo:
aliquid aliquā sentire,
Plaut. Merc. 2, 2, 62: evadere aliquā, Lucil. ap. Non. 293, 1:
aliquid aliquā resciscere,
Ter. Phorm. 5, 1, 19, and 4, 1, 19: aliquā nocere, * Verg. E. 3, 15:
aliquā obesse,
App. Mag. p. 295, 17.—
E.
ălĭqui, adv. (prop. abl. = aliquo modo), in some way, somehow:
Quamquam ego tibi videor stultus, gaudere me aliqui volo,
Plaut. Truc. 5, 30 (but in this and like cases, aliqui may be treated as the abl. subst.; cf. supra, I. A.); cf. Hand, Turs. I. p. 242.
► The forms aliqua, neutr.
plur., and aliquam, acc., and aliquā, abl., used adverbially, may also be referred to the adj. ălĭqui, ălĭqua, ălĭquod.

Lewis & Short latin dictionary > aliquid
9 aliquis

ălĭquis, aliquid; plur. aliqui [alius-quis; cf. Engl. somebody or other, i.e. some person [p. 88] obscurely definite; v. Donald. Varron. p. 381 sq.] ( fem. sing. rare).— Abl. sing. aliqui, Plaut. Aul. prol. 24; id. Most. 1, 3, 18; id. Truc. 5, 30; id. Ep. 3, 1, 11.— Nom. plur. masc. aliques, analog. to ques, from quis, acc. to Charis. 133 P.— Nom. and acc. plur. neutr. always aliqua.— Dat. and abl. plur. aliquibus, Liv. 22, 13;
oftener aliquis,
id. 26, 15; 26, 49; Plin. 2, 48, 49, § 131.—Alicui, trisyl., Tib. 4, 7, 2), indef. subst. pron., some one, somebody, any one, something, any thing; in the plur., some, any (it is opp. to an object definitely stated, as also to no one, nobody. The synn. quis, aliquis, and quidam designate an object not denoted by name; quis leaves not merely the object, but even its existence, uncertain; hence it is in gen. used in hypoth. and conditional clauses, with si, nisi, num, quando, etc.; aliquis, more emphatic than quis, denotes that an object really exists, but that nothing depends upon its individuality; no matter of what kind it may be, if it is only one, and not none; quidam indicates not merely the existence and individuality of an object, but that it is known as such to the speaker, only that he is not acquainted with, or does not choose to give, its more definite relations; cf. Jahn ad Ov. M. 9, 429, and the works there referred to).
I.
A.. In gen.: nam nos decebat domum Lugere, ubi esset aliquis in lucem editus, Enn. ap. Cic. Tusc. 1, 48, 115 (as a transl. of Eurip. Cresph. Fragm. ap. Stob. tit. 121, Edei gar hêmas sullogon poioumenous Ton phunta thrênein, etc.):
Ervom tibi aliquis cras faxo ad villam adferat,
Plaut. Most. 1, 1, 65:
hunc videre saepe optabamus diem, Quom ex te esset aliquis, qui te appellaret patrem,
Ter. Hec. 4, 4, 30:
utinam modo agatur aliquid!
Cic. Att. 3, 15:
aliquid facerem, ut hoc ne facerem,
I would do any thing, that I might not do this, Ter. And. 1, 5, 24; so id. Phorm. 5, 6, 34:
fit plerumque, ut ei, qui boni quid volunt adferre, adfingant aliquid, quo faciant id, quod nuntiant, laetius,
Cic. Phil. 1, 3:
quamvis enim demersae sunt leges alicujus opibus,
id. Off. 2, 7, 24:
quod motum adfert alicui,
to any thing, id. Tusc. 1, 23, 53: te donabo ego hodie aliqui (abl.), Plaut. Most. 1, 3, 18; so, gaudere aliqui me volo, in some thing (or some way), id. Truc. 5, 30:
nec manibus humanis (Deus) colitur indigens aliquo,
any thing, Vulg. Act. 17, 25:
non est tua ulla culpa, si te aliqui timuerunt,
Cic. Marcell. 6 fin.:
in narratione, ut aliqua neganda, aliqua adicienda, sic aliqua etiam tacenda,
Quint. 4, 2, 67:
sunt aliqua epistulis eorum inserta,
Tac. Or. 25:
laudare aliqua, ferre quaedam,
Quint. 2, 4, 12:
quaero, utrum aliquid actum an nihil arbitremur,
Cic. Tusc. 5, 6, 15: quisquis est ille, si modo est aliquis (i. e. if only there is some one), qui, etc., id. Brut. 73, 255; so id. Ac. 2, 43, 132, etc.; Liv. 2, 10 fin.:
nunc aliquis dicat mihi: Quid tu?
Hor. S. 1, 3, 19; so id. ib. 2, 2, 94; 2, 2, 105; 2, 3, 6; 2, 5, 42, and id. Ep. 2, 1, 206.— Fem. sing.:
Forsitan audieris aliquam certamine cursus Veloces superāsse viros,
Ov. M. 10, 560:
si qua tibi spon sa est, haec tibi sive aliqua est,
id. ib. 4, 326.—
B.
Not unfrequently with adj.:
Novo modo novum aliquid inventum adferre addecet,
Plaut. Ps. 1, 5, 156:
novum aliquid advertere,
Tac. A. 15, 30:
judicabant esse profecto aliquid naturā pulchrum atque praeclarum,
Cic. Sen. 13, 43:
mihi ne diuturnum quidem quidquam videtur, in quo est aliquid extremum,
in which there is any end, id. ib. 19, 69; cf. id. ib. 2, 5:
dignum aliquid elaborare,
Tac. Or. 9:
aliquid improvisum, inopinatum,
Liv. 27, 43:
aliquid exquisitum,
Tac. A. 12, 66:
aliquid illustre et dignum memoriā,
id. Or. 20:
sanctum aliquid et providum,
id. G. 8:
insigne aliquid faceret eis,
Ter. Eun. 5, 5, 31:
aliquid magnum,
Verg. A. 9, 186, and 10, 547:
quos magnum aliquid deceret, Juv 8, 263: dicens se esse aliquem magnum,
Vulg. Act. 8, 9:
majus aliquid et excelsius,
Tac. A. 3, 53:
melius aliquid,
Vulg. Heb. 11, 40:
deterius aliquid,
ib. Joan. 5, 14.—Also with unus, to designate a single, but not otherwise defined person:
ad unum aliquem confugiebant,
Cic. Off. 2, 12, 41 (cf. id. ib. 2, 12, 42: id si ab uno justo et bono viro consequebantur, erant, etc.): sin aliquis excellit unus e multis;
effert se, si unum aliquid adfert,
id. de Or. 3, 33, 136; so id. Verr. 2, 2, 52:
aliquis unus pluresve divitiores,
id. Rep. 1, 32: nam si natura non prohibet et esse virum bonum et esse dicendiperitum:
cur non aliquis etiam unus utrumque consequi possit? cur autem non se quisque speret fore illum aliquem?
that one, Quint. 12, 1, 31; 1, 12, 2.—
C.
Partitive with ex, de, or the gen.:
aliquis ex vobis,
Cic. Cael. 3:
aliquem ex privatis audimus jussisse, etc.,
Plin. 13, 3, 4, § 22:
ex principibus aliquis,
Vulg. Joan. 7, 48; ib. Rom. 11, 14:
aliquis de tribus nobis,
Cic. Leg. 3, 7:
si de iis aliqui remanserint,
Vulg. Lev. 26, 39; ib. 2 Reg. 9, 3:
suorum aliquis,
Cic. Phil. 8, 9:
exspectabam aliquem meorum,
id. Att. 13, 15: succurret fortasse alicui vestrūm, Brut. ap. Cic. Fam. 11, 1:
trium rerum aliqua consequemur,
Cic. Part. 8, 30:
impetratum ab aliquo vestrūm,
Tac. Or. 15; so Vulg. 1 Cor. 6, 1:
principum aliquis,
Tac. G. 13:
cum popularibus et aliquibus principum,
Liv. 22, 13:
horum aliquid,
Vulg. Lev. 15, 10.—
D.
Aliquid (nom. or acc.), with gen. of a subst. or of a neutr, adj. of second decl. instead of the adj. aliqui, aliqua, aliquod, agreeing with such word:
aliquid pugnae,
Plaut. Capt. 3, 4, 54:
vestimenti aridi,
id. Rud. 2, 6, 16:
consilii,
id. Ep. 2, 2, 71:
monstri,
Ter. And. 1, 5, 15:
scitamentorum,
Plaut. Men. 1, 3, 26:
armorum,
Tac. G. 18:
boni,
Plaut. Aul. 4, 6, 5; Ter. And. 2, 3, 24; Vulg. Joan. 1, 46:
aequi,
Ter. Ad. 2, 1, 33:
mali,
Plaut. Ep. 1, 1, 60; Ter. Eun. 5, 5, 29:
novi,
Q. Cic. Pet. Cons. 1, 1; Vulg. Act. 17, 21:
potionis,
Plaut. Men. 5, 2, 22:
virium,
Cic. Fam. 11, 18:
falsi,
id. Caecin. 1, 3:
vacui,
Quint. 10, 6, 1:
mdefensi,
Liv. 26, 5 al. —Very rarely in abl.:
aliquo loci morari,
Dig. 18, 7, 1.—
E.
Frequently, esp. in Cic., with the kindred words aliquando, alicubi, aliquo, etc., for the sake of emphasis or rhetorical fulness, Cic. Planc. 14, 35:
asperius locutus est aliquid aliquando,
id. ib. 13, 33; id. Sest. 6, 14; id. Mil. 25, 67:
non despero fore aliquem aliquando,
id. de Or. 1, 21, 95; id. Rep. 1, 9; id. Or. 42, 144; id. Fam. 7, 11 med.: evadat saltem aliquid aliquā, quod conatus sum, Lucil. ap. Non. 293, 1; App. Mag. p. 295, 17 al.—
F.
In conditional clauses with si, nisi, quod si, etc.:
si aliquid de summā gravitate Pompeius dimisisset,
Cic. Phil. 13, 1: si aliquid ( really any thing, in contrast with nihil) dandum est voluptati, id. Sen. 13, 44: quod si non possimus aliquid proficere suadendo, Lucc. ap. Cic. Fam. 5, 14, 5:
Quod si de iis aliqui remanserint,
Vulg. Lev. 26, 39:
si quando aliquid tamquam aliqua fabella narratur,
Cic. de Or. 2, 59:
si quis vobis aliquid dixerit,
Vulg. Matt. 21, 3; ib. Luc. 19, 8:
si aliquem, cui narraret, habuisset,
Cic. Lael. 23, 88:
si aliquem nacti sumus, cujus, etc.,
id. ib. 8, 27:
cui (puero) si aliquid erit,
id. Fam. 14, 1:
nisi alicui suorum negotium daret,
Nep. Dion, 8, 2:
si aliquid eorum praestitit,
Liv. 24, 8.—
G.
In negative clauses with ne:
Pompeius cavebat omnia, no aliquid vos timeretis,
Cic. Mil. 24, 66:
ne, si tibi sit pecunia adempta, aliquis dicat,
Nep. Epam. 4, 4:
ne alicui dicerent,
Vulg. Luc. 8, 46.—
H.
In Plaut. and Ter. collect. with a plur. verb (cf. tis, Matth. Gr. 673): aperite atque Erotium aliquis evocate, open, some one (of you), etc., Plaut. Men. 4, 2, 111 (cf. id. Ps. 5, 1, 37:
me adesse quis nuntiate): aperite aliquis actutum ostium,
Ter. Ad. 4, 4, 27.—
I.
In Verg. once with the second person sing.:
Exoriare aliquis nostris ex ossibus ultor, Qui face Dardanios ferroque sequare colonos,
Verg. A. 4, 625.
► In the following passages, with the critical authority added, aliquis seems to stand for the adj.
aliqui, as nemo sometimes stands with a noun for the adj. nullus:
nos quibus est alicunde aliquis objectus labos,
Ter. Hec. 3, 1, 6 Fleck.;
Et ait idem, ut aliquis metus adjunctus sit ad gratiam,
Cic. Div. in Caecil. 7, 24 B. and K.:
num igitur aliquis dolor in corpore est?
id. Tusc. 1, 34, 82 iid.:
ut aliquis nos deus tolleret,
id. Am. 23, 87 iid.: sin casus aliquis interpellārit, Matius ap. Cic. Fam. 11, 28, 8 iid.:
si deus aliquis vitas repente mutāsset,
Tac. Or. 41 Halm:
sic est aliquis oratorum campus,
id. ib. 39 id.:
sive sensus aliquis argutā sententiā effulsit,
id. ib. 20 id. A similar use of aliquid for the adj. aliquod was asserted to exist in Plaut. by Lind. ad Cic. Inv. 2, 6, 399, and this is repeated by Klotz, s. v. aliquis, but Lemaire's Index gives only one instance: ni occupo aliquid mihi consilium, Plaut. Men. 5, 2, 94, where Brix now reads aliquod.
II.
Esp.
A.
With alius, aliud: some or any other, something else, any thing else:
dum aliud aliquid flagitii conficiat,
Ter. Phorm. 5, 2, 5:
potest fieri, ut alius aliquis Cornelius sit,
Cic. Fragm. B. VI. 21:
ut per alium aliquem te ipsum ulciscantur,
id. Div. in Caecil. 6, 22:
non est in alio aliquo salus,
Vulg. Act. 4, 12:
aliquid aliud promittere,
Petr. 10, 5 al. —
B.
And with the idea of alius implied, in opp. to a definite object or objects, some or any other, something else, any thing else: aut ture aut vino aut aliqui (abl.) semper supplicat, Plaut. Aul prol. 24:
vellem aliquid Antonio praeter illum libellum libuisset scribere,
Cic. Brut. 44:
aut ipse occurrebat aut aliquos mittebat,
Liv. 34, 38:
cum seditionem sedare vellem, cum frumentum imperarem..., cum aliquid denique rei publicae causā gererem,
Cic. Verr. 1, 27, 20: commentabar declamitans saepe cum M. Pisone et cum Q. Pompeio aut cum aliquo cotidie id. Brut. 90, 310; Vell. 1, 17; Tac. A. 1, 4: (Tiberius) neque spectacula omnino edidit;
et iis, quae ab aliquo ederentur, rarissime interfuit,
Suet. Tib. 47.—
C.
In a pregn. signif. as in Gr. tis, ti, something considerable, important, or great = aliquid magnum (v. supra. I. B.; cf. in Gr. hoti oiesthe ti poiein ouden poiountes, Plat. Symp. 1, 4):
non omnia in ducis, aliquid et in militum manu esse,
Liv. 45, 36.—Hence, esp.,
1.
Esse aliquem or aliquid, to be somebody or something, i. e to be of some worth, value, or note, to be esteemed:
atque fac, ut me velis esse aliquem,
Cic. Att. 3, 15 fin.:
aude aliquid brevibus Gyaris dignum, si vis esse aliquis,
Juv. 1, 73:
an quidquam stultius quam quos singulos contemnas, eos esse aliquid putare universos?
Cic. Tusc. 5, 36, 104:
exstitit Theodas dicens se esse aliquem,
Vulg. Act. 5, 36: si umquam in dicendo fuimus aliquid. Cic. Att. 4, 2:
ego quoque aliquid sum,
id. Fam. 6, 18:
qui videbantur aliquid esse,
Vulg. Gal. 2, 2; 2, 6: quod te cum Culeone scribis de privilegio locutum, est aliquid ( it is something, it is no trifle):
sed, etc.,
Cic. Att. 3, 15: est istuc quidem aliquid, sed, etc.; id. Sen. 3; id. Cat. 1, 4:
est aliquid nupsisse Jovi,
Ov. F. 6, 27:
Est aliquid de tot Graiorum milibus unum A Diomede legi,
id. M. 13, 241:
est aliquid unius sese dominum fecisse lacertae,
Juv. 3, 230:
omina sunt aliquid,
Ov. Am. 1, 12, 3; so,
crimen abesse,
id. F. 1, 484:
Sunt aliquid Manes,
Prop. 5, 7, 1:
est aliquid eloquentia,
Quint. 1, prooem. fin. —
2.
Dicere aliquid, like legein ti, to say something worth the while:
diceres aliquid et magno quidem philosopho dignum,
Cic. Tusc. 3, 16, 35; cf. Herm. ad Vig. 731; 755; so, assequi aliquid, to effect something considerable:
Etenim si nunc aliquid assequi se putant, qui ostium Ponti viderunt,
Cic. Tusc. 1, 20, 45.—
3.
In colloquial lang.: fiet aliquid, something important or great, will, may come to pass or happen: Ch. Invenietur, exquiretur, aliquid fiet. Eu. Enicas. Jam istuc aliquid fiet, metuo, Plaut. Merc. 2, 4, 25:
mane, aliquid fiet, ne abi,
id. Truc. 2, 4, 15; Ter. And. 2, 1, 14.—
D.
Ad aliquid esse, in gram. lang., to refer or relate to something else, e. g. pater, filius, frater, etc. (v. ad):
idem cum interrogantur, cur aper apri et pater patris faciat, il lud nomen positum, hoc ad aliquid esse contendunt,
Quint. 1, 6, 13 Halm.—
E.
Atque aliquis, poet. in imitation of hôide de tis, and thus some one (Hom. II. 7, 178;
7, 201 al.): Atque aliquis, magno quaerens exempla timori, Non alios, inquit, motus, etc.,
Luc. 2, 67 Web.; Stat. Th. 1, 171; Claud. Eutr. 1, 350.—
F.
It is sometimes omitted before qui, esp. in the phrase est qui, sunt qui:
praemittebatque de stipulatoribus suis, qui perscrutarentur, etc.,
Cic. Off. 2, 7, 25:
sunt quibus in satirā videar nimis acer,
Hor. S. 2, 1, 1:
sunt qui adiciant his evidentiam, quae, etc.,
Quint. 4, 2, § 63 (cf. on the contr. § 69: verum in his quoque confessionibus est aliquid. quod ex invidiā detrahi possit).—
G.
Aliquid, like nihil (q. v. I. g), is used of persons:
Hinc ad Antonium nemo, illinc ad Caesarem cotidie aliquid transfugiebat,
Vell. 2, 84, 2 (cf. in Gr. tôn d allôn ou per ti... oute theôn out anthrôpôn, Hom. H. Ven. 34 sq. Herm.).— Hence the advv.
A.
ălĭquid (prop. acc. denoting in what respect, with a verb or [p. 89] adj.; so in Gr. ti), somewhat, in something, in some degree, to some extent:
illud vereor, ne tibi illum succensere aliquid suspicere,
Cic. Deiot. 13, 35:
si in me aliquid offendistis,
at all, in any respect, id. Mil. 36, 99:
quos tamen aliquid usus ac disciplina sublevarent,
somewhat, Caes. B. G. 1, 40:
Philippi regnum officere aliquid videtur libertati vestrae,
Liv. 31, 29:
Nos aliquid Rutulos contra juvisse nefandum est?
Verg. A. 10, 84:
neque circumcisio aliquid valet,
Vulg. Gal. 6, 15:
perlucens jam aliquid, incerta tamen lux,
Liv. 41, 2:
aliquid et spatio fessus,
Plin. 5, 9, 10, § 54; cf. Hand, Turs. I. p. 259; Ellendt ad Cic. de Or. 1, 9, 35.—
B.
ălĭquō (from aliquoi, old dat. denoting direction whither; cf.: eo, quo, alio, etc.).
1.
Somewhither (arch.), to some place, somewhere; in the comic poets sometimes also with a subst. added, which designates the place more definitely:
ut aliquo ex urbe amoveas,
Plaut. Ep. 2, 2, 94:
aliquo abicere,
Ter. Ad. 4, 7, 26:
concludere,
id. Eun. 4, 3, 25 (cf. id. Ad. 4, 2, 13, in cellam aliquam concludere):
ab eorum oculis aliquo concederes,
Cic. Cat. 1, 17:
demigrandum potius aliquo est quam, etc.,
id. Dom. 100:
aliquem aliquo impellere,
id. Vatin. 15:
aliquo exire,
id. Q. Fr. 3, 1:
aliquo advenire vel sicunde discedere,
Suet. Calig. 4; Plaut. Rud. 2, 6, 51; id. Men. 5, 1, 3:
in angulum Aliquo abire,
Ter. Ad. 5, 2, 10; 3, 3, 6:
aliquem rus aliquo educere,
Cic. Q. Fr. 3, 3.—With a gen., like quo, ubi, etc.: migrandum Rhodum aut aliquo terrarum, Brut. ap. Cic. Fam. 11, 1, 5.—
2.
With the idea of alio implied, = alio quo, somewhere else, to some other place (cf. aliquis, II. B.):
dum proficiscor aliquo,
Ter. And. 2, 1, 28:
at certe ut hinc concedas aliquo,
id. Heaut. 3, 3, 11:
si te parentes timerent atque odissent tui, ab eorum oculis aliquo concederes,
Cic. Cat. 1, 7, 17; cf. Hand, Turs. I. p. 265.—
C.
ălĭquam, adv. (prop. acc. fem.), = in aliquam partem, in some degree; only in connection with diu, multus, and plures.
1.
Aliquam diu (B. and K.), or together aliquamdiu (Madv., Halm, Dietsch), awhile, for a while, for some time; also pregn., for some considerable time (most freq. in the histt., esp. Cæs. and Livy; also in Cic.).
a.
Absol.:
ut non aliquando condemnatum esse Oppianicum, sed aliquam diu incolumem fuisse miremini,
Cic. Clu. 9, 25:
Aristum Athenis audivit aliquam diu,
id. Ac. 1, 3, 12:
in vincula conjectus est, in quibus aliquamdiu fuit,
Nep. Con. 5, 3;
id. Dion, 3, 1: quā in parte rex affuit, ibi aliquamdiu certatum,
Sall. J. 74, 3; Liv. 3, 70, 4.—
b.
Often followed by deinde, postea, postremo, tandem, etc.:
pugnatur aliquamdiu pari contentione: deinde, etc., Auct. B. G. 8, 19, 3: cunctati aliquamdiu sunt: pudor deinde commovit aciem,
Liv. 2, 10, 9; so id. 1, 16:
quos aliquamdiu inermos timuissent, hos postea armatos superāssent,
Caes. B. G. 1, 40, 6:
controversia aliquamdiu fuit: postremo, etc.,
Liv. 3, 32, 7; 25, 15, 14; 45, 6, 6:
ibi aliquamdiu atrox pugna stetit: tandem, etc.,
Liv. 29, 2, 15; 34, 28, 4 and 11; Suet. Ner. 6.—
* c.
With donec, as a more definite limitation of time, some time... until, a considerable time... until:
exanimis aliquamdiu jacuit, donec, etc.,
Suet. Caes. 82. —
d.
Meton., for a long distance; most freq. of rivers:
Rhodanus aliquamdiu Gallias dirimit,
Mel. 2, 5, 5; so id. 3, 5, 6; 3, 9, 8 al.—Of the Corycian cave in Cilicia:
deinde aliquamdiu perspicuus, mox, et quo magis subitur, obscurior,
Mel. 1, 13.—
2.
Aliquam multi, or aliquammulti, somewhat many, considerable in number or quantity (mostly post-class.):
sunt vestrūm aliquam multi, qui L. Pisonem cognōrunt,
Cic. Verr. 2, 4, 25, § 56 B. and K.: aliquammultos non comparuisse, * Gell. 3, 10, 17 Hertz:
aliquammultis diebus decumbo,
App. Mag. p. 320, 10.—Also adv.: aliquam multum, something much, to a considerable distance, considerably:
sed haec defensio, ut dixi, aliquam multum a me remota est,
App. Mag. p. 276, 7 dub.—And comp. * aliquam plures, somewhat more, considerably more:
aliquam pluribus et amarioribus perorantem,
Tert. Apol. 12 dub.; cf. Hand, Turs. I. p. 243.—
D.
ălĭquā, adv. (prop. abl. fem.).
1.
Somewhere (like mod. Engl. somewhere for somewhither):
antevenito aliquā aliquos,
Plaut. Mil. 2, 2, 66: aliquā evolare si posset, * Cic. Verr. 2, 1, 26, § 67:
si quā evasissent aliquā,
Liv. 26, 27, 12.—
2.
Transf. to action, in some way or other, in some manner, = aliquo modo:
aliquid aliquā sentire,
Plaut. Merc. 2, 2, 62: evadere aliquā, Lucil. ap. Non. 293, 1:
aliquid aliquā resciscere,
Ter. Phorm. 5, 1, 19, and 4, 1, 19: aliquā nocere, * Verg. E. 3, 15:
aliquā obesse,
App. Mag. p. 295, 17.—
E.
ălĭqui, adv. (prop. abl. = aliquo modo), in some way, somehow:
Quamquam ego tibi videor stultus, gaudere me aliqui volo,
Plaut. Truc. 5, 30 (but in this and like cases, aliqui may be treated as the abl. subst.; cf. supra, I. A.); cf. Hand, Turs. I. p. 242.
► The forms aliqua, neutr.
plur., and aliquam, acc., and aliquā, abl., used adverbially, may also be referred to the adj. ălĭqui, ălĭqua, ălĭquod.

Lewis & Short latin dictionary > aliquis
10 aliquod

ălĭquis, aliquid; plur. aliqui [alius-quis; cf. Engl. somebody or other, i.e. some person [p. 88] obscurely definite; v. Donald. Varron. p. 381 sq.] ( fem. sing. rare).— Abl. sing. aliqui, Plaut. Aul. prol. 24; id. Most. 1, 3, 18; id. Truc. 5, 30; id. Ep. 3, 1, 11.— Nom. plur. masc. aliques, analog. to ques, from quis, acc. to Charis. 133 P.— Nom. and acc. plur. neutr. always aliqua.— Dat. and abl. plur. aliquibus, Liv. 22, 13;
oftener aliquis,
id. 26, 15; 26, 49; Plin. 2, 48, 49, § 131.—Alicui, trisyl., Tib. 4, 7, 2), indef. subst. pron., some one, somebody, any one, something, any thing; in the plur., some, any (it is opp. to an object definitely stated, as also to no one, nobody. The synn. quis, aliquis, and quidam designate an object not denoted by name; quis leaves not merely the object, but even its existence, uncertain; hence it is in gen. used in hypoth. and conditional clauses, with si, nisi, num, quando, etc.; aliquis, more emphatic than quis, denotes that an object really exists, but that nothing depends upon its individuality; no matter of what kind it may be, if it is only one, and not none; quidam indicates not merely the existence and individuality of an object, but that it is known as such to the speaker, only that he is not acquainted with, or does not choose to give, its more definite relations; cf. Jahn ad Ov. M. 9, 429, and the works there referred to).
I.
A.. In gen.: nam nos decebat domum Lugere, ubi esset aliquis in lucem editus, Enn. ap. Cic. Tusc. 1, 48, 115 (as a transl. of Eurip. Cresph. Fragm. ap. Stob. tit. 121, Edei gar hêmas sullogon poioumenous Ton phunta thrênein, etc.):
Ervom tibi aliquis cras faxo ad villam adferat,
Plaut. Most. 1, 1, 65:
hunc videre saepe optabamus diem, Quom ex te esset aliquis, qui te appellaret patrem,
Ter. Hec. 4, 4, 30:
utinam modo agatur aliquid!
Cic. Att. 3, 15:
aliquid facerem, ut hoc ne facerem,
I would do any thing, that I might not do this, Ter. And. 1, 5, 24; so id. Phorm. 5, 6, 34:
fit plerumque, ut ei, qui boni quid volunt adferre, adfingant aliquid, quo faciant id, quod nuntiant, laetius,
Cic. Phil. 1, 3:
quamvis enim demersae sunt leges alicujus opibus,
id. Off. 2, 7, 24:
quod motum adfert alicui,
to any thing, id. Tusc. 1, 23, 53: te donabo ego hodie aliqui (abl.), Plaut. Most. 1, 3, 18; so, gaudere aliqui me volo, in some thing (or some way), id. Truc. 5, 30:
nec manibus humanis (Deus) colitur indigens aliquo,
any thing, Vulg. Act. 17, 25:
non est tua ulla culpa, si te aliqui timuerunt,
Cic. Marcell. 6 fin.:
in narratione, ut aliqua neganda, aliqua adicienda, sic aliqua etiam tacenda,
Quint. 4, 2, 67:
sunt aliqua epistulis eorum inserta,
Tac. Or. 25:
laudare aliqua, ferre quaedam,
Quint. 2, 4, 12:
quaero, utrum aliquid actum an nihil arbitremur,
Cic. Tusc. 5, 6, 15: quisquis est ille, si modo est aliquis (i. e. if only there is some one), qui, etc., id. Brut. 73, 255; so id. Ac. 2, 43, 132, etc.; Liv. 2, 10 fin.:
nunc aliquis dicat mihi: Quid tu?
Hor. S. 1, 3, 19; so id. ib. 2, 2, 94; 2, 2, 105; 2, 3, 6; 2, 5, 42, and id. Ep. 2, 1, 206.— Fem. sing.:
Forsitan audieris aliquam certamine cursus Veloces superāsse viros,
Ov. M. 10, 560:
si qua tibi spon sa est, haec tibi sive aliqua est,
id. ib. 4, 326.—
B.
Not unfrequently with adj.:
Novo modo novum aliquid inventum adferre addecet,
Plaut. Ps. 1, 5, 156:
novum aliquid advertere,
Tac. A. 15, 30:
judicabant esse profecto aliquid naturā pulchrum atque praeclarum,
Cic. Sen. 13, 43:
mihi ne diuturnum quidem quidquam videtur, in quo est aliquid extremum,
in which there is any end, id. ib. 19, 69; cf. id. ib. 2, 5:
dignum aliquid elaborare,
Tac. Or. 9:
aliquid improvisum, inopinatum,
Liv. 27, 43:
aliquid exquisitum,
Tac. A. 12, 66:
aliquid illustre et dignum memoriā,
id. Or. 20:
sanctum aliquid et providum,
id. G. 8:
insigne aliquid faceret eis,
Ter. Eun. 5, 5, 31:
aliquid magnum,
Verg. A. 9, 186, and 10, 547:
quos magnum aliquid deceret, Juv 8, 263: dicens se esse aliquem magnum,
Vulg. Act. 8, 9:
majus aliquid et excelsius,
Tac. A. 3, 53:
melius aliquid,
Vulg. Heb. 11, 40:
deterius aliquid,
ib. Joan. 5, 14.—Also with unus, to designate a single, but not otherwise defined person:
ad unum aliquem confugiebant,
Cic. Off. 2, 12, 41 (cf. id. ib. 2, 12, 42: id si ab uno justo et bono viro consequebantur, erant, etc.): sin aliquis excellit unus e multis;
effert se, si unum aliquid adfert,
id. de Or. 3, 33, 136; so id. Verr. 2, 2, 52:
aliquis unus pluresve divitiores,
id. Rep. 1, 32: nam si natura non prohibet et esse virum bonum et esse dicendiperitum:
cur non aliquis etiam unus utrumque consequi possit? cur autem non se quisque speret fore illum aliquem?
that one, Quint. 12, 1, 31; 1, 12, 2.—
C.
Partitive with ex, de, or the gen.:
aliquis ex vobis,
Cic. Cael. 3:
aliquem ex privatis audimus jussisse, etc.,
Plin. 13, 3, 4, § 22:
ex principibus aliquis,
Vulg. Joan. 7, 48; ib. Rom. 11, 14:
aliquis de tribus nobis,
Cic. Leg. 3, 7:
si de iis aliqui remanserint,
Vulg. Lev. 26, 39; ib. 2 Reg. 9, 3:
suorum aliquis,
Cic. Phil. 8, 9:
exspectabam aliquem meorum,
id. Att. 13, 15: succurret fortasse alicui vestrūm, Brut. ap. Cic. Fam. 11, 1:
trium rerum aliqua consequemur,
Cic. Part. 8, 30:
impetratum ab aliquo vestrūm,
Tac. Or. 15; so Vulg. 1 Cor. 6, 1:
principum aliquis,
Tac. G. 13:
cum popularibus et aliquibus principum,
Liv. 22, 13:
horum aliquid,
Vulg. Lev. 15, 10.—
D.
Aliquid (nom. or acc.), with gen. of a subst. or of a neutr, adj. of second decl. instead of the adj. aliqui, aliqua, aliquod, agreeing with such word:
aliquid pugnae,
Plaut. Capt. 3, 4, 54:
vestimenti aridi,
id. Rud. 2, 6, 16:
consilii,
id. Ep. 2, 2, 71:
monstri,
Ter. And. 1, 5, 15:
scitamentorum,
Plaut. Men. 1, 3, 26:
armorum,
Tac. G. 18:
boni,
Plaut. Aul. 4, 6, 5; Ter. And. 2, 3, 24; Vulg. Joan. 1, 46:
aequi,
Ter. Ad. 2, 1, 33:
mali,
Plaut. Ep. 1, 1, 60; Ter. Eun. 5, 5, 29:
novi,
Q. Cic. Pet. Cons. 1, 1; Vulg. Act. 17, 21:
potionis,
Plaut. Men. 5, 2, 22:
virium,
Cic. Fam. 11, 18:
falsi,
id. Caecin. 1, 3:
vacui,
Quint. 10, 6, 1:
mdefensi,
Liv. 26, 5 al. —Very rarely in abl.:
aliquo loci morari,
Dig. 18, 7, 1.—
E.
Frequently, esp. in Cic., with the kindred words aliquando, alicubi, aliquo, etc., for the sake of emphasis or rhetorical fulness, Cic. Planc. 14, 35:
asperius locutus est aliquid aliquando,
id. ib. 13, 33; id. Sest. 6, 14; id. Mil. 25, 67:
non despero fore aliquem aliquando,
id. de Or. 1, 21, 95; id. Rep. 1, 9; id. Or. 42, 144; id. Fam. 7, 11 med.: evadat saltem aliquid aliquā, quod conatus sum, Lucil. ap. Non. 293, 1; App. Mag. p. 295, 17 al.—
F.
In conditional clauses with si, nisi, quod si, etc.:
si aliquid de summā gravitate Pompeius dimisisset,
Cic. Phil. 13, 1: si aliquid ( really any thing, in contrast with nihil) dandum est voluptati, id. Sen. 13, 44: quod si non possimus aliquid proficere suadendo, Lucc. ap. Cic. Fam. 5, 14, 5:
Quod si de iis aliqui remanserint,
Vulg. Lev. 26, 39:
si quando aliquid tamquam aliqua fabella narratur,
Cic. de Or. 2, 59:
si quis vobis aliquid dixerit,
Vulg. Matt. 21, 3; ib. Luc. 19, 8:
si aliquem, cui narraret, habuisset,
Cic. Lael. 23, 88:
si aliquem nacti sumus, cujus, etc.,
id. ib. 8, 27:
cui (puero) si aliquid erit,
id. Fam. 14, 1:
nisi alicui suorum negotium daret,
Nep. Dion, 8, 2:
si aliquid eorum praestitit,
Liv. 24, 8.—
G.
In negative clauses with ne:
Pompeius cavebat omnia, no aliquid vos timeretis,
Cic. Mil. 24, 66:
ne, si tibi sit pecunia adempta, aliquis dicat,
Nep. Epam. 4, 4:
ne alicui dicerent,
Vulg. Luc. 8, 46.—
H.
In Plaut. and Ter. collect. with a plur. verb (cf. tis, Matth. Gr. 673): aperite atque Erotium aliquis evocate, open, some one (of you), etc., Plaut. Men. 4, 2, 111 (cf. id. Ps. 5, 1, 37:
me adesse quis nuntiate): aperite aliquis actutum ostium,
Ter. Ad. 4, 4, 27.—
I.
In Verg. once with the second person sing.:
Exoriare aliquis nostris ex ossibus ultor, Qui face Dardanios ferroque sequare colonos,
Verg. A. 4, 625.
► In the following passages, with the critical authority added, aliquis seems to stand for the adj.
aliqui, as nemo sometimes stands with a noun for the adj. nullus:
nos quibus est alicunde aliquis objectus labos,
Ter. Hec. 3, 1, 6 Fleck.;
Et ait idem, ut aliquis metus adjunctus sit ad gratiam,
Cic. Div. in Caecil. 7, 24 B. and K.:
num igitur aliquis dolor in corpore est?
id. Tusc. 1, 34, 82 iid.:
ut aliquis nos deus tolleret,
id. Am. 23, 87 iid.: sin casus aliquis interpellārit, Matius ap. Cic. Fam. 11, 28, 8 iid.:
si deus aliquis vitas repente mutāsset,
Tac. Or. 41 Halm:
sic est aliquis oratorum campus,
id. ib. 39 id.:
sive sensus aliquis argutā sententiā effulsit,
id. ib. 20 id. A similar use of aliquid for the adj. aliquod was asserted to exist in Plaut. by Lind. ad Cic. Inv. 2, 6, 399, and this is repeated by Klotz, s. v. aliquis, but Lemaire's Index gives only one instance: ni occupo aliquid mihi consilium, Plaut. Men. 5, 2, 94, where Brix now reads aliquod.
II.
Esp.
A.
With alius, aliud: some or any other, something else, any thing else:
dum aliud aliquid flagitii conficiat,
Ter. Phorm. 5, 2, 5:
potest fieri, ut alius aliquis Cornelius sit,
Cic. Fragm. B. VI. 21:
ut per alium aliquem te ipsum ulciscantur,
id. Div. in Caecil. 6, 22:
non est in alio aliquo salus,
Vulg. Act. 4, 12:
aliquid aliud promittere,
Petr. 10, 5 al. —
B.
And with the idea of alius implied, in opp. to a definite object or objects, some or any other, something else, any thing else: aut ture aut vino aut aliqui (abl.) semper supplicat, Plaut. Aul prol. 24:
vellem aliquid Antonio praeter illum libellum libuisset scribere,
Cic. Brut. 44:
aut ipse occurrebat aut aliquos mittebat,
Liv. 34, 38:
cum seditionem sedare vellem, cum frumentum imperarem..., cum aliquid denique rei publicae causā gererem,
Cic. Verr. 1, 27, 20: commentabar declamitans saepe cum M. Pisone et cum Q. Pompeio aut cum aliquo cotidie id. Brut. 90, 310; Vell. 1, 17; Tac. A. 1, 4: (Tiberius) neque spectacula omnino edidit;
et iis, quae ab aliquo ederentur, rarissime interfuit,
Suet. Tib. 47.—
C.
In a pregn. signif. as in Gr. tis, ti, something considerable, important, or great = aliquid magnum (v. supra. I. B.; cf. in Gr. hoti oiesthe ti poiein ouden poiountes, Plat. Symp. 1, 4):
non omnia in ducis, aliquid et in militum manu esse,
Liv. 45, 36.—Hence, esp.,
1.
Esse aliquem or aliquid, to be somebody or something, i. e to be of some worth, value, or note, to be esteemed:
atque fac, ut me velis esse aliquem,
Cic. Att. 3, 15 fin.:
aude aliquid brevibus Gyaris dignum, si vis esse aliquis,
Juv. 1, 73:
an quidquam stultius quam quos singulos contemnas, eos esse aliquid putare universos?
Cic. Tusc. 5, 36, 104:
exstitit Theodas dicens se esse aliquem,
Vulg. Act. 5, 36: si umquam in dicendo fuimus aliquid. Cic. Att. 4, 2:
ego quoque aliquid sum,
id. Fam. 6, 18:
qui videbantur aliquid esse,
Vulg. Gal. 2, 2; 2, 6: quod te cum Culeone scribis de privilegio locutum, est aliquid ( it is something, it is no trifle):
sed, etc.,
Cic. Att. 3, 15: est istuc quidem aliquid, sed, etc.; id. Sen. 3; id. Cat. 1, 4:
est aliquid nupsisse Jovi,
Ov. F. 6, 27:
Est aliquid de tot Graiorum milibus unum A Diomede legi,
id. M. 13, 241:
est aliquid unius sese dominum fecisse lacertae,
Juv. 3, 230:
omina sunt aliquid,
Ov. Am. 1, 12, 3; so,
crimen abesse,
id. F. 1, 484:
Sunt aliquid Manes,
Prop. 5, 7, 1:
est aliquid eloquentia,
Quint. 1, prooem. fin. —
2.
Dicere aliquid, like legein ti, to say something worth the while:
diceres aliquid et magno quidem philosopho dignum,
Cic. Tusc. 3, 16, 35; cf. Herm. ad Vig. 731; 755; so, assequi aliquid, to effect something considerable:
Etenim si nunc aliquid assequi se putant, qui ostium Ponti viderunt,
Cic. Tusc. 1, 20, 45.—
3.
In colloquial lang.: fiet aliquid, something important or great, will, may come to pass or happen: Ch. Invenietur, exquiretur, aliquid fiet. Eu. Enicas. Jam istuc aliquid fiet, metuo, Plaut. Merc. 2, 4, 25:
mane, aliquid fiet, ne abi,
id. Truc. 2, 4, 15; Ter. And. 2, 1, 14.—
D.
Ad aliquid esse, in gram. lang., to refer or relate to something else, e. g. pater, filius, frater, etc. (v. ad):
idem cum interrogantur, cur aper apri et pater patris faciat, il lud nomen positum, hoc ad aliquid esse contendunt,
Quint. 1, 6, 13 Halm.—
E.
Atque aliquis, poet. in imitation of hôide de tis, and thus some one (Hom. II. 7, 178;
7, 201 al.): Atque aliquis, magno quaerens exempla timori, Non alios, inquit, motus, etc.,
Luc. 2, 67 Web.; Stat. Th. 1, 171; Claud. Eutr. 1, 350.—
F.
It is sometimes omitted before qui, esp. in the phrase est qui, sunt qui:
praemittebatque de stipulatoribus suis, qui perscrutarentur, etc.,
Cic. Off. 2, 7, 25:
sunt quibus in satirā videar nimis acer,
Hor. S. 2, 1, 1:
sunt qui adiciant his evidentiam, quae, etc.,
Quint. 4, 2, § 63 (cf. on the contr. § 69: verum in his quoque confessionibus est aliquid. quod ex invidiā detrahi possit).—
G.
Aliquid, like nihil (q. v. I. g), is used of persons:
Hinc ad Antonium nemo, illinc ad Caesarem cotidie aliquid transfugiebat,
Vell. 2, 84, 2 (cf. in Gr. tôn d allôn ou per ti... oute theôn out anthrôpôn, Hom. H. Ven. 34 sq. Herm.).— Hence the advv.
A.
ălĭquid (prop. acc. denoting in what respect, with a verb or [p. 89] adj.; so in Gr. ti), somewhat, in something, in some degree, to some extent:
illud vereor, ne tibi illum succensere aliquid suspicere,
Cic. Deiot. 13, 35:
si in me aliquid offendistis,
at all, in any respect, id. Mil. 36, 99:
quos tamen aliquid usus ac disciplina sublevarent,
somewhat, Caes. B. G. 1, 40:
Philippi regnum officere aliquid videtur libertati vestrae,
Liv. 31, 29:
Nos aliquid Rutulos contra juvisse nefandum est?
Verg. A. 10, 84:
neque circumcisio aliquid valet,
Vulg. Gal. 6, 15:
perlucens jam aliquid, incerta tamen lux,
Liv. 41, 2:
aliquid et spatio fessus,
Plin. 5, 9, 10, § 54; cf. Hand, Turs. I. p. 259; Ellendt ad Cic. de Or. 1, 9, 35.—
B.
ălĭquō (from aliquoi, old dat. denoting direction whither; cf.: eo, quo, alio, etc.).
1.
Somewhither (arch.), to some place, somewhere; in the comic poets sometimes also with a subst. added, which designates the place more definitely:
ut aliquo ex urbe amoveas,
Plaut. Ep. 2, 2, 94:
aliquo abicere,
Ter. Ad. 4, 7, 26:
concludere,
id. Eun. 4, 3, 25 (cf. id. Ad. 4, 2, 13, in cellam aliquam concludere):
ab eorum oculis aliquo concederes,
Cic. Cat. 1, 17:
demigrandum potius aliquo est quam, etc.,
id. Dom. 100:
aliquem aliquo impellere,
id. Vatin. 15:
aliquo exire,
id. Q. Fr. 3, 1:
aliquo advenire vel sicunde discedere,
Suet. Calig. 4; Plaut. Rud. 2, 6, 51; id. Men. 5, 1, 3:
in angulum Aliquo abire,
Ter. Ad. 5, 2, 10; 3, 3, 6:
aliquem rus aliquo educere,
Cic. Q. Fr. 3, 3.—With a gen., like quo, ubi, etc.: migrandum Rhodum aut aliquo terrarum, Brut. ap. Cic. Fam. 11, 1, 5.—
2.
With the idea of alio implied, = alio quo, somewhere else, to some other place (cf. aliquis, II. B.):
dum proficiscor aliquo,
Ter. And. 2, 1, 28:
at certe ut hinc concedas aliquo,
id. Heaut. 3, 3, 11:
si te parentes timerent atque odissent tui, ab eorum oculis aliquo concederes,
Cic. Cat. 1, 7, 17; cf. Hand, Turs. I. p. 265.—
C.
ălĭquam, adv. (prop. acc. fem.), = in aliquam partem, in some degree; only in connection with diu, multus, and plures.
1.
Aliquam diu (B. and K.), or together aliquamdiu (Madv., Halm, Dietsch), awhile, for a while, for some time; also pregn., for some considerable time (most freq. in the histt., esp. Cæs. and Livy; also in Cic.).
a.
Absol.:
ut non aliquando condemnatum esse Oppianicum, sed aliquam diu incolumem fuisse miremini,
Cic. Clu. 9, 25:
Aristum Athenis audivit aliquam diu,
id. Ac. 1, 3, 12:
in vincula conjectus est, in quibus aliquamdiu fuit,
Nep. Con. 5, 3;
id. Dion, 3, 1: quā in parte rex affuit, ibi aliquamdiu certatum,
Sall. J. 74, 3; Liv. 3, 70, 4.—
b.
Often followed by deinde, postea, postremo, tandem, etc.:
pugnatur aliquamdiu pari contentione: deinde, etc., Auct. B. G. 8, 19, 3: cunctati aliquamdiu sunt: pudor deinde commovit aciem,
Liv. 2, 10, 9; so id. 1, 16:
quos aliquamdiu inermos timuissent, hos postea armatos superāssent,
Caes. B. G. 1, 40, 6:
controversia aliquamdiu fuit: postremo, etc.,
Liv. 3, 32, 7; 25, 15, 14; 45, 6, 6:
ibi aliquamdiu atrox pugna stetit: tandem, etc.,
Liv. 29, 2, 15; 34, 28, 4 and 11; Suet. Ner. 6.—
* c.
With donec, as a more definite limitation of time, some time... until, a considerable time... until:
exanimis aliquamdiu jacuit, donec, etc.,
Suet. Caes. 82. —
d.
Meton., for a long distance; most freq. of rivers:
Rhodanus aliquamdiu Gallias dirimit,
Mel. 2, 5, 5; so id. 3, 5, 6; 3, 9, 8 al.—Of the Corycian cave in Cilicia:
deinde aliquamdiu perspicuus, mox, et quo magis subitur, obscurior,
Mel. 1, 13.—
2.
Aliquam multi, or aliquammulti, somewhat many, considerable in number or quantity (mostly post-class.):
sunt vestrūm aliquam multi, qui L. Pisonem cognōrunt,
Cic. Verr. 2, 4, 25, § 56 B. and K.: aliquammultos non comparuisse, * Gell. 3, 10, 17 Hertz:
aliquammultis diebus decumbo,
App. Mag. p. 320, 10.—Also adv.: aliquam multum, something much, to a considerable distance, considerably:
sed haec defensio, ut dixi, aliquam multum a me remota est,
App. Mag. p. 276, 7 dub.—And comp. * aliquam plures, somewhat more, considerably more:
aliquam pluribus et amarioribus perorantem,
Tert. Apol. 12 dub.; cf. Hand, Turs. I. p. 243.—
D.
ălĭquā, adv. (prop. abl. fem.).
1.
Somewhere (like mod. Engl. somewhere for somewhither):
antevenito aliquā aliquos,
Plaut. Mil. 2, 2, 66: aliquā evolare si posset, * Cic. Verr. 2, 1, 26, § 67:
si quā evasissent aliquā,
Liv. 26, 27, 12.—
2.
Transf. to action, in some way or other, in some manner, = aliquo modo:
aliquid aliquā sentire,
Plaut. Merc. 2, 2, 62: evadere aliquā, Lucil. ap. Non. 293, 1:
aliquid aliquā resciscere,
Ter. Phorm. 5, 1, 19, and 4, 1, 19: aliquā nocere, * Verg. E. 3, 15:
aliquā obesse,
App. Mag. p. 295, 17.—
E.
ălĭqui, adv. (prop. abl. = aliquo modo), in some way, somehow:
Quamquam ego tibi videor stultus, gaudere me aliqui volo,
Plaut. Truc. 5, 30 (but in this and like cases, aliqui may be treated as the abl. subst.; cf. supra, I. A.); cf. Hand, Turs. I. p. 242.
► The forms aliqua, neutr.
plur., and aliquam, acc., and aliquā, abl., used adverbially, may also be referred to the adj. ălĭqui, ălĭqua, ălĭquod.

Lewis & Short latin dictionary > aliquod
11 Alius

1.
Ālĭus (better Ālĕus), a, um, adj., = Elius (v. Alis and Elis), Elian; subst., a native of Elis, a town in Achaia (only a few times in Plaut. Capt.):
postquam belligerant Aetoli cum Aleis,
Plaut. Capt. prol. 24; 27; 2, 2, 30.
2.
ălĭus, a, ud, adj. and subst. (old form, alis, alid, after the analogy of quis, quid:
alis rare,
Cat. 66, 28; Sall. ap. Charis, 2, p. 133; Inscr. Orell. 2488:
alid more freq.,
Lucr. 1, 263; 5, 257; 5, 1305; 5, 1456; Cat. 29, 15; cf. Prisc. 13, p. 959.— Gen. sing. masc.: alius, rare, and not used by Tac.; for which alterius is com. used (v. alter); also alii, Cato and Licin. ap. Prisc. 194 P.; Varr. R. R. 1, 2.— Fem. gen.:
aliae,
Lucr. 3, 918; Cic. Div. 2, 13, 30; Liv. 24, 27, 8; Gell. 2, 28, 1; Capito ap. Gell. 4, 10, 8.— Masc. dat.:
ali,
Lucr. 6, 1226:
alio,
Plaut. Stich. 1, 2, 13. — Fem. dat.:
aliae,
Plaut. Mil. 3, 1, 207; Gell. 9, 4, 8) [cf. allos; Osc. allo ( nom. sing. fem.); Goth. alis; Erse, aile; O. H. Germ. alles, elles ( conj.); Engl. else], another, [p. 90] other (i. e. of many, whereas alter is one of two, v. exceptt. under II. G.); freq. with the indef. pronn. aliquis, quis, aliqui, qui, quidam, and the interrog. quis, qui, etc.
I.
A.. In gen.:
eorum sectam sequuntur multi mortales... multi alii ex Troja strenui viri,
Naev. Bell. Pun. 1, 16:
alios multos,
Vulg. Matt. 15, 30; ib. Marc. 7, 4:
plures alios,
ib. ib. 12, 5:
cum aliis pluribus,
ib. Act. 15, 35:
an ita dissolvit, ut omnes alii dissolverunt?
Cic. Font. 1; Tac. H. 5, 5:
dum aliud aliquid flagiti conficiat,
Ter. Phorm. 5, 2, 5:
nec nobis praeter med alius quisquam est servos Sosia,
Plaut. Am. 1, 1, 244:
nec quisquam alius affuit,
id. ib. 1, 1, 269:
panem vel aliud quidquam,
Vulg. 2 Reg. 3, 35. utrum hanc actionem habebis an aliam quampiam; Cic. Caecin. 37:
quidquid aliud dare,
Vulg. Lev. 22, 25:
ALIS NE POTESTO,
Inscr. Orell. 2488:
datum Mi esse ab dis aliis,
Plaut. Am. prol. 12:
adulescentulo in alio occupato amore,
Ter. And. 5, 1, 10:
aut aliae cujus desiderium insideat rei,
Lucr. 3, 918:
ne quam aliam quaerat copiam,
Ter. Heaut. 5, 1, 54:
nisi quid pater ait aliud,
id. And. 5, 4, 47:
si verum est, Q. Fabium Labeonem seu quem alium arbitrum a senatu datum, etc.,
Cic. Off. 1, 10, 33:
quodcumque alid auget,
Lucr. 5, 257:
Est alius quidam, parasitaster paululus,
Ter. Ad. 5. 2, 4; so Vulg. Luc. 22, 59:
tuo (judicio) stabis, si aliud quoddam est tuum,
Cic. Or. 71, 237:
L. Aemilius alius vir erat,
Liv. 44, 18:
Genus ecce aliud discriminis audi,
Juv. 12, 24:
alius, ne condemnaretur, pecuniam dedit,
Cic. Verr. 5, 117; Tac. Agr. 39:
nemo alius,
Cic. Pis. 94; Vulg. Joan. 15, 24:
alius nemo,
Cic. Quinct. 76:
plus alimenti est in pane quam in ullo alio,
Cels. 2, 18:
aliud esse causae suspicamur,
Cic. Fl. 39:
Anne aliud tunc praefecti?
Juv. 4, 78:
estne viris reliqui aliud,
Sall. Fragm. 187, 19:
aliud auxilii,
Tac. A. 5, 8:
aliud subsidii,
id. ib. 12, 46:
alia honorum,
id. ib. 1, 9:
alia sumptuum,
id. ib. 15, 15:
sunt alia quae magis timeam,
Cic. Phil. 5, 29: Facete is quidem, sicut alia, many other things, id. Fin. 1, 3, 7 Madv.:
haec aliaque,
Tac. H. 3, 51 al. —
Hence, alio die, t. t. of the soothsayer, when he wished the Comitia postponed to another day, on the pretence of unfavorable omens: quid gravius quam rem susceptam dirimi, si unus augur alio die dixerit?
Cic. Leg. 2, 12, 31; id. Phil. 2, 33, 83 and 84 Wernsd. Perh. there is a reference to the same thing in Plaut. Poen. 2, 52: ita res divina mihi fuit: res serias omnes extollo ex hoc die in alium diem.—With aliquis, quisquam, or ullus implied (cf. aliqui, V. B., and aliquis, II. B.):
ut, etiam si aliud melius fuit, tamen legatorum reditum exspectetis,
Cic. Phil. 6, 6:
utar post alio, si invenero melius,
something else, id. Tusc. 1, 7, 14; so,
si in aliud tempus differetur,
Caes. B C. 1, 86:
an alium exspectamus?
Vulg. Matt. 11, 3; ib. Marc. 4, 36:
siti magis quam alia re accenditur,
Sall. J. 89, 5:
neque sex legiones alia de causa missas in Hispaniam,
Caes. B. C. 1, 85:
neque creatura alia poterit nos separare,
Vulg. Rom. 8, 39.
► Instances of the rare gen.
alius:
alius generis bestiae,
Cic. N. D. 2, 48, 123; Varr. L. L. 9, 40, 67 dub.:
alius ingenii,
Liv. 1, 56, 7 Madv. by conj.:
alius ordinis,
Amm. 30, 5, 10:
artificis aliusve,
Front. Controv. Agr. 2, 40, 27:
alius coloris,
Non. p. 450:
nomine vel ejus pro quo... aut alius qui, etc.,
Dig. 39, 2, 24, § 6; v. aliusmodi.—
B.
In comparisons, with atque, ac, or et, more rarely with nisi and quam; with the latter, in good class. authors, only when preceded by a neg. clause, or by an interrog. implying a neg.; cf. Ruhnk. ad Ter. And. 3, 3, 13; instead of quam, the comp. abl. or praeter, and similar words, sometimes appear, other than, different from, etc.
(α).
With atque, ac, or et:
illi sunt alio ingenio atque tu,
Plaut. Ps. 4, 7, 35:
alium esse censes nunc me atque olim quom dabam?
Ter. And. 3, 3, 13:
potest non solum aliud mihi ac tibi, sed mihi ipsi aliud alias videri,
Cic. Or. 71, 237:
longe alia nobis ac tu scripseras nuntiantur,
id. Att. 11, 10:
res alio modo est ac putatur,
id. Inv. 2, 6, 21 B. and K.:
qui longe alia ratione ac reliqui Galli bellum gerere coeperunt,
Caes. B. G. 3, 28:
non alius essem atque nunc sum,
Cic. Fam. 1, 9:
longe aliam esse navigationem in concluso mari atque in vastissimo atque apertissimo Oceano perspiciebant,
Caes. B. G. 3, 9: aliud (se) esse facturum ac pronunciasset, Nep. Ages. 3, 4:
alia atque antea sentiret,
id. Hann. 2, 2:
lux longe alia est solis et lychnorum,
is very different, Cic. Cael. 28.—
(β).
With nisi or quam (the latter is suspicious in Cic.; cf. Ochsn. Eclog. 252; Orell. ad Cic. Tusc. 1, 31, 75):
amare autem nihil aliud est, nisi eum ipsum diligere, quem ames,
nothing else than, only, Cic. Lael. 27, 100:
neque ulla fuit causa intermissionis epistularum nisi quod, etc.,
id. Fam. 7, 13:
erat historia nihil aliud nisi annalium confectio,
id. de Or. 2, 12:
Quid est aliud tumultus nisi perturbatio tanta, ut, etc.?
id. Phil. 8, 3:
nihil aliud agerem, nisi eum, qui accusatus esset, defenderem,
id. Sull. 12; id. Att. 5, 10:
quid est aliud Gigantum modo bellare cum dis nisi naturae repugnare?
id. Sen. 2, 5; id. Sex. Rosc. 19, 54; id. Rosc. Am. 5, 13; id. Leg. 1, 8, 25:
pinaster nihil aliud est quam pinus silvestris,
Plin. 16, 10; Nep. Arist. 2, 2; id. Paus. 1, 4:
Lysander nihil aliud molitus est quam ut omnes civitates in sua teneret potestate,
id. Lys. 1, 4:
neque aliud huic defuit quam generosa stirps,
id. Eum. 1, 2:
Nullo quippe alio vincis discrimine quam quod Illi marmoreum caput est, etc.,
Juv. 8, 54.—Hence, nihil aliud nisi or quam, = ouden allo ê, followed by finite verb, nothing else than, nothing but, only (after these words, fecit, factum est may be supplied, or the phraseology changed to nulla alia re facta; cf. Matth. Gr. 903; Hoogev. ad Vig. p. 475;
Kuhn. Gr. Gr. II. p. 825): tribunatus P. Sestii nihil aliud nisi meum nomen causamque sustinuit,
Cic. Sest. 6, 13:
ut nihil aliud nisi de hoste ac de laude cogitet,
id. Imp. Pomp. 22, 64; Liv. 2, 8:
et hostes quidem nihil aliud (i. e. nulla alia re facta) quam perfusis vano timore Romanis citato agmine abeunt,
id. 2, 63; 31, 24:
sed ab lictore nihil aliud quam prehendere prohibito, cum conversus in Patres impetus esset,
id. 2, 29:
ut domo abditus nihil aliud quam per edicta obnuntiaret,
Suet. Caes. 20:
mox nihil aliud quam vectabatur et deambulabat,
id. Aug. 83.—So, quid aliud quam? what other thing than? what else than? quibus quid aliud quam admonemus cives nos eorum esse, Liv. 4, 3:
quid aliud quam ad bellum vocabantur?
Flor. 3, 23 med.; so,
Quid Tullius? Anne aliud quam sidus?
Juv. 7, 199.—In affirmative-clauses rare, and only post-Aug.:
te alia omnia, quam quae velis, agere, moleste ferrem,
Plin. Ep. 7, 15, 2:
quod alium quam se cooptassent,
Suet. Ner. 2 al. —So, with the simple interrogative, quis alius? quid aliud? Qui, malum, alii? Ter. Eun. 4, 7, 10:
Quid te aliud sollicitat?
id. ib. 1, 2, 82:
Quid aliud tibi vis?
id. Heaut. 2, 3, 90:
Numquid vis aliud?
id. Eun. 1, 2, 111:
Sed quis nunc alius audet praeferre? etc.,
Juv. 12, 48:
Quid enim est aliud Antonius?
Cic. Phil. 2, 70:
Quid est aliud furere?
id. Pis. 47:
Quid est alia sinistra liberalitas?
Cat. 29, 15 al. —
(γ).
With comp. abl. (cf. in Gr. alla tôn dikaiôn, Xen. Mem. 4, 4, 25):
qui quaerit alia his, malum videtur quaerere,
other than, Plaut. Poen. prol. 22:
quod est aliud melle,
Varr. R. R. 3, 16: nec quidquam aliud libertate communi quaesisse, nothing else but, Brut. et Cass. ap. Cic. Fam. 11, 2:
neve putes alium sapiente bonoque beatum,
Hor. Ep. 1, 16, 20:
alius Lysippo,
id. ib. 2, 1, 240:
accusator alius Sejano,
Phaedr. 3, prol. 41.—
(δ).
With praeter:
nec nobis praeter me alius quisquam est servos Sosia,
Plaut. Am. 1, 1, 249:
nec quidquam aliud est philosophia praeter studium sapientiae,
Cic. Off. 2, 2, 5:
non est alius praeter eum,
Vulg. Marc. 12, 32:
rogavit numquid aliud ferret praeter arcam?
Cic. de Or. 2, 69:
Num quid igitur aliud in illis judiciis versatum est praeter hasce insidias?
id. Clu. 62:
nec jam tela alia habebant praeter gladios,
Liv. 38, 21, 5.—
(ε).
With extra (eccl. Lat.):
neque est alius extra te,
Vulg. 1 Reg. 2. 2; ib. Soph. 2, 15.—
(ζ).
With absque (eccl. Lat.):
non est alius Deus absque te,
Vulg. 1 Par. 17, 20.—
(η).
With praeterquam:
cum aliud, praeterquam de quo retulissent, decemviri dicere prohiberent,
Liv. 3, 40.
II.
Esp.
A.
In distributive-clauses repeated even several times, and also interchanged with non nulli, quidam, ceteri, pars, partim, etc., the one... the other; plur., some... others:
quid potes dicere cur alia defendas, alia non cures?
Cic. Phil. 2, 111:
latera tegentes alios, alios praegredientes amicos,
id. ib. 13, 4: cum alii fossas complerent, alii defensores vallo depellerent, Caes. B. G. 3, 25; id. B. C. 1, 55:
alii experimentorum notitiam necessariam esse contendunt, alii non satis potentem usum esse proponunt, Cels. prooem.: quae minus tuta erant, alia fossis, alia vallis, alia turribus muniebat,
Liv. 32, 5; so Vulg. Matt. 13, 5 sqq.; ib. 1 Cor. 12, 10; Cels. 3, 3, enumerating the different kinds of fever, repeats aliae seventeen times:
cum aliis Q. Frater legatus, aliis C. Pomptinus legatus, reliquis M. Anneius legatus etc.,
Cic. Fam. 15, 4, 8:
proferebant alii purpuram, tus alii, gemmas alii, vina non nulli Graeca,
id. Verr. 2, 5, 56, § 146: alias bestias nantes, alias volucres, serpentes quasdam, quasdam esse gradientes; earum ipsarum partim solivagas, partim congregatas;
immanes alias, quasdam autem cicures, non nullas abditas,
id. Tusc. 5, 13, 38:
principes partim interfecerant, alios in exsilium ejecerant,
Nep. Pelop. 1, 4:
nos alii ibimus Afros, pars Scythiam veniemus,
Verg. E. 1, 65:
alii superstantes proeliarentur, pars occulti muros subruerent,
Tac. H. 4, 23.—Sometimes alius is omitted in one clause:
Helvetii ea spe dejecti navibus junctis, alii vadis Rhodani, etc.,
Caes. B. G. 1, 8:
Veientes ignari in partem praedae suae vocatos deos, alios votis ex urbe sua evocatos, etc.,
Liv. 5, 21; Plin. 2, 43, 44, § 114:
castra metari placuit, ut opus et alii proelium inciperent,
Tac. A. 1, 63.—Also with aliquis:
alia sunt tamquam sibi nata, ut oculi, ut aures: aliqua etiam ceterorum membrorum usum adjuvant,
Cic. Fin. 3, 19, 63: [putat aliquis esse voluptatem bonum;
alius autem pecuniam],
id. Tusc. 5, 28, 60 B. and K.; cf. Goer. ad Cic. Ac. 2, 10, 20.—Sometimes aliud... aliud designate merely a distinction between two objects contrasted, one thing... another:
Numquam aliud natura, aliud sapientia dicit,
Juv. 14, 321:
Fuit tempus, quo alia adversa, alia secunda principi,
Plin. Pan. 72:
aliud est male dicere, aliud accusare,
Cic. Cael. 3; id. Lig. 16; Quint. 10, 1, 53:
aliud est servum esse, aliud servire,
id. 5, 10, 60 al.:
jam sciunt longe aliud esse virgines rapere, aliud pugnare cum viris,
Liv. 1, 12; cf. infra, e.—
B.
Alius repeated in another case, or with its derivatives, aliter, alias, alio, alibi, aliunde, etc. (but never with its derivatives in Tac.), in imitation of the Greek (cf. L. and S. s. v. allos, and Ochsn. Eclog. 110): simul alis alid aliunde rumitant inter se, Naev. ap. Fest. pp. 135 and 225; cf.
Bothe, Fragm. Comic. p. 25: alius alium percontamur, cuja est navis?
one another, Plaut. Stich. 2, 2, 46:
fallacia alia aliam trudit,
Ter. And. 4, 4, 40:
fecerunt alii quidem alia quam multa,
Cic. Phil. 3, 20, 6:
signa et ornamenta alia alio in loco intuebantur,
some in one place and some in another, id. Verr. 2. 1, 22:
alius in alia est re magis utilis,
id. Sex. Rosc. 111:
alius ex alia parte,
id. Verr. 1, 66:
dies alios alio dedit ordine Luna felicis operum,
Verg. G. 1, 276:
ut ipsi inter se alii aliis prodesse possent,
Cic. Off. 1, 7, 22; id. Leg. 1, 12, 33:
ideo multa conjecta sunt, aliud alio tempore,
id. Q. Fr. 3, 1, 7:
habes Sardos venales, alium alio nequiorem,
one worse than another, id. Fam. 7, 24: quo facto cum alius alii subsidium ferrent, one to another, Fr., l'un a
l'autre,
Caes. B. G. 2, 26 Herz.:
legiones aliae alia in parte resistunt,
id. ib. 2, 22:
alius alia causa illata,
id. ib. 1, 39:
cum ceteros alii alium alia de causa improbarent,
Suet. Vesp. 6:
alius alii subsidium ferunt,
Caes. B. G. 2, 26:
alius alio more viventes,
each in a different way, Sall. C. 6, 2:
alius alii tanti facinoris conscii,
id. ib. 22, 2; so id. ib. 52, 28; id. J. 53, 8; Curt. 10, 5, 16; Just. 15, 2:
alii autem aliud clamabant,
Vulg. Act. 19, 32:
illi alias aliud iisdem de rebus sentiunt,
now this, now that, Cic. de Or. 2, 7 fin.:
aliter ab aliis digeruntur,
id. ib. 2, 19; Vulg. 3 Reg. 22, 20:
equites alii alia dilapsi sunt,
some in this way, some in that, Liv. 44, 43:
cum alii alio mitterentur,
id. 7, 39: Alis alibi stantes, omnes tamen adversis volneribus conciderunt, Sall. ap. Charis. 2, p. 133:
jussit alios alibi fodere,
Liv. 44, 33; Vulg. Sap. 18, 18.—
C.
Alius ex alio, super alium, post alium, one after another; so often of the connection between ideas:
ut aliud ex alio incidit, occurrit, etc.,
Ter. Heaut. 3, 3, 37:
aliud ex alio succurrit mihi,
Cic. Fragm. C. 12:
alid ex alio reficit natura,
Lucr. 1, 263; 5, 1305; 5, 1456: sed, [p. 91] ut aliud ex alio, mihi non est dubium, quin, etc., Cic. Att. 16, 14, Plin. Pan. 18, 1:
ex alio in aliud vicissitudo atque mutatio,
Cic. Tusc. 5, 24, 69:
alias ex aliis nectendo moras,
Liv. 7, 39:
aliam ex alia prolem,
Verg. G. 3, 65; id. Cir. 364:
nos alia ex aliis in fata vocamur,
id. A. 3, 494:
quae impie per biennium alia super alia es ausus,
Liv. 3, 56; 23, 36:
aliud super aliud scelus,
id. 30, 26; Plin. Ep. 7, 8; Suet. Ner. 49:
deinde ab eo magistratu alium post alium sibi peperit,
Sall. J. 63, 5.—
D.
Alius atque alius or alius aliusque, the one and the other; now this, now that; different:
eadem res saepe aut probatur aut reicitur, alio atque alio elata verbo,
Cic. Or. 22, 72:
alio atque alio loco requiescere,
in different places, Sall. J. 72, 2:
inchoata res aliis atque aliis de causis dilata erat,
Liv. 8, 23:
aliud ejus subinde atque aliud facientes initium,
Sen. Ep. 32, 2:
cum alia atque alia appetendo loca munirent,
Liv. 1, 8:
milites trans flumen aliis atque aliis locis traiciebant,
id. 2, 2:
luna alio atque alio loco exoritur,
Plin. 2, 10:
febres aliae aliaeque subinde oriuntur,
Cels. 3, 3:
cancer aliis aliisque signis discernitur,
id. 5, 26:
aliis atque aliis causis,
Suet. Aug. 97.—In Sall. also alius deinde alius or alius post alius:
saepe tentantes agros alia deinde alia loca petiverant, J. 18, 7: alias deinde alias morae causas facere,
id. ib. 36, 2:
aliis post aliis minitari,
id. ib. 55, 8.—
E.
Of another kind or nature, i. e. different; hence, alium facere, to make different, to change, transform; and alium fleri, to become different, to be wholly changed:
nunc haec dies aliam vitam affert, alios mores postulat,
Ter. And. 1, 2, 18 (aliam vitam pro diversam, contrariam, Don.):
alium nunc censes esse me atque olim cum dabam,
id. ib. 3, 3, 13:
Huic aliud mercedis erit,
Verg. E. 6, 26:
longe alia mihi mens est,
Sall. C. 52, 2:
Vos aliam potatis aquam,
Juv. 5, 52:
lectus non alius cuiquam,
id. 8, 178:
ensesque recondit mors alia,
Stat. Th. 7, 806:
ostensus est in alia effigie,
Vulg. Marc. 16, 12; ib. Rom. 7, 23; ib. Gal. 1, 6; ib. Jac. 2, 25:
alium fecisti me, alius ad te veneram,
Plaut. Trin. 1, 2, 123: alius nunc fieri volo, id. Poen. prol. fin.:
homines alii facti sunt,
Cic. Fam. 11, 12:
mutaberis in virum alium,
Vulg. 1 Reg. 10, 6; cf. supra, II. A. fin. —Hence, in alia omnia ire, transire, or discedere, sc. vota, to differ from the thing proposed; and in gen., to reject or oppose it, to go over to the opposite side: qui hoc censetis, illuc transite;
qui alia omnia, in hanc partem: his verbis praeit ominis videlicet causa, ne dicat: qui non censetis,
Fest. p. 221; Plin. Ep. 8, 14, 19:
frequens eum senatus reliquit et in alia omnia discessit,
Cic. Fam. 10, 12:
de tribus legatis frequentes ierunt in alia omnia,
id. ib. 1, 2 Manut.: cum prima M. Marcelli sententia pronunciata esset, frequens senatus in alia omnia iit, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 13:
discessionem faciente Marcello, senatus frequens in alia omnia transiit,
Hirt. B. G. 8, 53: aliud or alias res agere, v. ago, II. 7.—
F.
Of that which remains of a whole, = reliquus, ceteri, the rest, the remainder:
Divitiaco ex aliis Gallis maximam fidem habebat,
Caes. B. G. 1, 41:
inter primos atrox proelium fuit, alia multitudo terga vertit,
Liv. 7, 26:
vulgus aliud trucidatum,
id. 7, 19; 2, 23; so id. 24, 1:
legiones in testudinem glomerabantur et alii tela incutiebant,
Tac. H. 3, 31; id. A. 1, 30; 3, 42:
cum alios incessus hostis clausisset, unum reliquum aestas impediret,
id. ib. 6, 33 al.—
G.
Like alter, one of two, the other of two:
huic fuerunt filii nati duo, alium servus surpuit, etc.,
Plaut. Capt. prol. 8; cf. id. ib. arg. 2 and 9: eis genus, aetas, eloquentia prope aequalia fuere;
magnitudo animi par, item gloria, sed alia alii,
Sall. C. 54, 1 Kritz:
duo Romani super alium alius corruerunt,
one upon the other, Liv. 1, 25, 5:
ita duo deinceps reges, alius alia via, civitatem auxerunt,
each in a different way, id. 1, 21, 6; 24, 27:
marique alio Nicopolim ingressus,
Tac. A. 5, 10 ( Ionio, Halm); so,
alias partes fovere,
the other side, id. H. 1, 8.—Also in the enumeration of the parts of any thing:
Gallia est omnis divisa in partes tres, quarum unam incolunt Belgae, aliam Aquitani, tertiam Celtae,
Caes. B. G. 1, 1 Herz.:
classium item duo genera sunt: unum liburnarum, aliud lusoriarum,
Veg. 2, 1 (cf. in Gr. meinantes de tautên tên hêmeran, têi allêi eporeuonto, Xen. Anab. 3, 4, 1; and so the Vulg.: Alia die profecti, the next day, Act. 21, 8).—Hence, alius with a proper name used as an appell. (cf. alter):
ne quis alius Ariovistus regno Galliarum potiretur,
a second Ariovistus, Tac. H. 4, 73 fin.:
alius Nero,
Suet. Tit. 7.—
H.
A peculiar enhancement of the idea is produced by alius with a neg. and the comp.:
mulier, qua mulier alia nulla est pulchrior,
than whom no other woman is more beautiful, to whom no other woman is equal in beauty, Plaut. Merc. 1, 1, 100:
facinus, quo non fortius ausit alis,
Cat. 66, 28:
Fama malum qua non aliud velocius ullum,
Verg. A. 4, 174:
quo neque melius neque amplius aliud in natura mortalium est,
Sall. J. 2, 4:
quo non aliud atrocius visum,
Tac. A. 6, 24:
(Sulla) neque consilio neque manu priorem alium pati,
Sall. J. 96, 3:
neque majus aliud neque praestabilius invenias,
id. ib. 1, 2; Liv. 1, 24:
non alia ante Romana pugna atrocior fuit,
id. 1, 27; 2, 31; Tac. A. 6, 7 al.; cf. under aliter, 2. b. z.—Hence the advv.
A.
ălĭō, adv. (an old dat. form, designating direction to a place; cf.: eo, quo), elsewhither (arch.), elsewhere, to another place, person, or thing, allose (class., esp. among poets; but not found in Lucr. or Juv.).
1.
In gen.
a.
Of place:
fortasse tu profectus alio fueras,
Ter. Eun. 2, 2, 49:
ut ab Norba alio traducerentur,
Liv. 32, 2:
translatos alio maerebis amores,
Hor. Epod. 15, 23:
decurrens alio,
id. S. 2, 1, 32:
nam frustra vitium vitaveris illud, Si te alio pravum detorseris,
id. ib. 2, 2, 55.—With quo:
Arpinumne mihi eundum sit, an quo alio,
to some other place, Cic. Att. 9, 17:
si quando Romam aliove quo mitterent legatos,
Liv. 38, 30. —
b.
Of persons or things (cf. alias, alibi, alicunde, etc.):
illi suum animum alio conferunt,
Ter. Heaut. 2, 4, 10 (cf. Plaut. Merc. 2, 2, 62:
ne ad illam me animum adjecisse sentiat): ne quando iratus tu alio conferas,
id. Eun. 3, 1, 60 Don.:
hi narrata ferunt alio,
Ov. M. 12, 57: tamen vocat me alio ( to another subject) jam dudum tacita vestra exspectatio, Cic. Clu. 23, 63; id. Verr. 2, 1, 53, § 139:
sed, si placet, sermonem alio transferamus,
id. de Or. 1, 29, 133:
quoniam alio properare tempus monet,
Sall. J. 19, 2; so Tac. A. 1, 18 al.—
c.
Of purpose or design:
appellet haec desideria naturae: cupiditatis nomen servet alio,
for another purpose, Cic. Fin. 2, 9, 27:
hoc longe alio spectabat,
looked quite elsewhere, had a far different design, Nep. Them. 6, 3.—
2.
a.. Alio... alio, in one way... in another; hither... thither, = huc... illuc:
hic (i. e. in ea re) alio res familiaris, alio ducit humanitas,
Cic. Off. 3, 23, 89: alio atque alio, in one way and another:
nihil alio atque alio spargitur,
Sen. Brev. Vit. 11, 2.—
b.
Alius alio, each in a different way, one in one way, another in another:
et ceteri quidem alius alio,
Cic. Off. 3, 20, 80:
aliud alio dissipavit,
id. Div. 1, 34, 76; so Liv. 2, 54, 9; 7, 39.—So, aliunde alio, from one place to another:
quassatione terrae aliunde alio (aquae) transferuntur,
Sen. Q. N. 3, 11, 1; cf. aliunde.—
c.
Like alius or aliter with a negative and the particles of comparison quam or atque;
in questions with nisi: plebem nusquam alio natam quam ad serviendum,
for nothing but, Liv. 7, 18, 7: non alio datam summam quam in emptionem, etc., * Suet. Aug. 98 Ruhnk.:
quo alio nisi ad nos confugerent?
Liv. 39, 36, 11; cf. Hand, Turs. I. pp. 232-234.—
B.
ălĭā, adv. (sc. via), in another way, in a different manner (in the whole ante-class. and class. per. dub.); for in Plaut. Rud. prol. 10, aliuta has been proposed; in Lucr. 6, 986, Lachm. reads alio; in Liv. 21, 56, 2, Weissenb. alibi; and in id. 44, 43, 2, via may be supplied from the preced. context; certain only in Don. ad Ter. Hec. 1, 2, 5; cf. Hand, Turs. I. p. 219.—
C.
ălĭās, adv. (acc. to Prisc. 1014 P., and Corss. Ausspr. I. p. 769, an acc. form like foras; but acc. to Herz. ad Caes. B. G. 5, 57, and Hab. Syn. 79, old gen. like paterfamili as, Alcmen as, etc. In the ante-class. per. rare; only once in Plaut., twice in Ter., twice in Varro; in the class. per. most freq. in Cic., but only three times in his orations; also in Plin.).
1.
Of time, at a time other than the present, whether it be in the past or (more freq.) in the future.
a.
At another time, at other times, on another occasion (alias: temporis adverbium, quod Graeci allote, aliter allôs, Capitol. Orth. 2242 P.; cf.
Herz. and Hab., as cited above): alias ut uti possim causa hac integra,
Ter. Hec. 1, 2, 4; so id. And. 3, 2, 49 (alias = alio tempore, Don.):
sed alias jocabimur,
Cic. Fam. 7, 13, 2:
sed plura scribemus alias,
id. ib. 7, 6:
et alias et in consulatus petitione vinci,
id. Planc. 18:
nil oriturum alias,
Hor. Ep. 2, 1, 17.—In the future, freq. in contrast with nunc, in praesentia, tum, hactenus:
recte secusne, alias viderimus,
Cic. Ac. 2, 44, 135:
Hactenus haec: alias justum sit necne poema, Nunc, etc.,
Hor. S. 1, 4, 63: sed haec alias pluribus;
nunc, etc.,
Cic. Div. 2, 2 fin.; Liv. 44, 36 fin.: quare placeat, alias ostendemus; in praesentia, etc., Auct. ad Her. 3, 16, 28.—In the past:
gubernatores alias imperare soliti, tum metu mortis jussa exsequebantur,
Curt. 4, 3, 18:
alias bellare inter se solitos, tunc periculi societas junxerat,
id. 9, 4, 15.—Freq. with advv. of time;
as numquam, umquam, and the like: si umquam in dicendo fuimus aliquid, aut etiam si numquam alias fuimus, tum profecto, etc.,
Cic. Att. 4, 2, 2:
consilio numquam alias dato,
Hor. C. 3, 5, 45:
numquam ante alias,
Liv. 2, 22, 7:
non umquam alias ante tantus terror senatum invasit,
id. 2, 9, 5; 1, 28, 4:
si quando umquam ante alias,
id. 32, 5 (where the four advv. of time are to be taken together):
Saturnalibus et si quando alias libuisset, modo munera dividebat,
Suet. Aug. 75.—
b.
Alias... alias, as in Gr. allote... allote; allote men... allote de, at one time... at another; once... another time; sometimes... sometimes; now... now:
Alias me poscit pro illa triginta minas, Alias talentum magnum,
Plaut. Curc. 1, 1, 63; so Varr. L. L. 8, § 76 Mull.; id. R. R. 2, 1, 15; Cic. Verr. 1, 46, 120:
nec potest quisquam alias beatus esse, alias miser,
id. Fin. 2, 27, 87:
contentius alias, alias summissius,
id. de Or. 3, 55, 212:
cum alias bellum inferrent, alias inlatum defenderent,
Caes. B. G. 2, 29; so id. ib. 5, 57 al.; it occurs four times in successive clauses in Cic. Inv. 1, 52, 99.—Sometimes plerumque, saepe, aliquando, interdum stand in corresponding clauses:
nec umquam sine usura reddit (terra), quod accepit, sed alias minore, plerumque majore cum foenore,
Cic. Sen. 15, 51:
geminatio verborum habet interdum vim, leporem alias,
id. de Or. 3, 54, 206:
hoc alias fastidio, alias contumacia, saepius imbecillitate, evenit,
Plin. 16, 32, 58, § 134; 7, 15, 13, § 63.—Sometimes one alias is omitted:
illi eruptione tentata alias cuniculis ad aggerem actis, etc.,
Caes. B. G. 3, 21; Plin. 26, 3, 7, § 13.—
c.
Alias aliter, alias alius, etc. (cf. alius), at one time in one way... at another in another; now so... now otherwise; now this... now that:
et alias aliter haec in utramque partem causae solent convenire,
Cic. Inv. 2, 13, 45:
alii enim sunt, alias nostrique familiares fere demortui,
id. Att. 16, 11 (Madv. interprets this of time):
illi alias aliud iisdem de rebus judicant,
id. de Or. 2, 7, 30; id. Or. 59, 200:
(deos) non semper eosdem atque alias alios solemus venerari,
id. Red. in Sen. 30:
ut iidem versus alias in aliam rem posse accommodari viderentur,
id. Div. 2, 54, 111.—
d.
Saepe alias or alias saepe... nunc, nuper, quondam, etc.;
also: cum saepe alias... tum, etc. (very common in Cic.): quod cum saepe alias tum nuper, etc.,
Cic. Tusc. 4, 4, 7:
fecimus et alias saepe et nuper in Tusculano,
id. ib. 5, 4, 11:
quibus de rebus et alias saepe... et quondam in Hortensii villa,
id. Ac. 2, 3, 9:
quorum pater et saepe alias et maxime censor saluti rei publicae fuit,
id. de Or. 1, 9, 38:
cum saepe alias, tum apud centumviros,
id. Brut. 39, 144:
cum saepe alias, tum Pyrrhi bello,
id. Off. 3, 22, 86; 3, 11, 47:
neque tum solum, sed saepe alias,
Nep. Hann. 11, 7.—In comparative sentences rare:
nunc tamen libentius quam saepe alias,
Symm. Ep. 1, 90.—So,
e.
Semper alias, always at other times or in other cases (apparently only post-Aug.): et super cenam autem et semper alias communissimus, multa joco transigebat. Suet. Vesp. 22; id. Tib. 18; Gell. 15, 1.—
f.
Raro alias, rarely at other times, on other occasions:
ut raro alias quisquam tanto favore est auditus,
Liv. 45, 20; 3, 69; Tac. H. 1, 89.—
g.
Non alias, at no other time, never, = numquam (a choice poet. expression, often imitated by [p. 92] the histt.):
non alias caelo ceciderunt plura sereno Fulgura,
never at any other time did so much lightning fall from a clear sky, Verg. G. 1, 487:
non alias militi familiarior dux fuit,
Liv. 7, 33; 45, 7:
non alias majore mole concursum,
Tac. A. 2, 46; 4. 69;
11, 31: non sane alias exercitatior Britannia fuit,
id. Agr. 5:
haud alias intentior populus plus vocis permisit,
id. A. 3, 11, and 15, 46; Suet. Tit. 8; Flor. 3, 6.—
2.
Of place, at another place, elsewhere; or in respect of other things, in other circumstances, otherwise (only post-Aug.; v. Madv. ad Cic. Fin. 1, 3, 7):
Idaeus rubus appellatus est, quoniam in Ida, non alias, nascitur,
Plin. 24, 14, 75, § 123 (Jan, alius): nusquam alias tam torrens fretum, * Just. 4, 1, 9:
sicut vir alias doctissimus Cornutus existimat,
Macr. S. 5, 19.—
3.
Alias for alioqui (only post-Aug.), to indicate that something is in a different condition in one instance, not in others, except that, for the rest, otherwise:
in Silaro non virgulta modo immersa, verum et folia lapidescunt, alias salubri potu ejus aquae,
Plin. 2, 103, 106, § 224; so id. 18, 6, 7, § 37; 19, 8, 48, § 163; 25, 2, 6, § 16 al.—
4.
Non alias quam, for no other reason, on no other condition, in no other circumstances than, not other than; and non alias nisi, on no other condition, not otherwise, except (prob. taken from the lang. of common life):
non alias magis indoluisse Caesarem ferunt quam quod, etc.,
Tac. A. 3, 73:
debilitatum vulnere jacuisse non alias quam simulatione mortis tutiorem,
by nothing safer than by feigning death, Curt. 8, 1, 24; 8, 14, 16; Dig. 29, 7, 6, § 2: non alias ( on no other condition) existet heres ex substitutione nisi, etc., ib. 28, 6, 8; 23, 3, 37, 23, 3, 29.—
5.
Alias like aliter, in another manner; flrst in the Lat. of the jurists (cf. Suet. Tib. 71 Oud.; Liv. 21, 56, 2 Drak.; Ter. And. 3, 2, 49 Ruhnk.), Dig. 33, 8, 8, § 8; cf. Hand, Turs. I. pp. 219-227. —
D.
ălĭtĕr, adv. [alis; v. alius init. ], otherwise, in another manner, allôs.
1.
With comparative-clause expressed; constr. both affirm. and neg. without distinction.
a.
With atque, ac, quam, and rarely ut, otherwise than, different from what, etc., Ter. Heaut. 2, 3, 23:
sed aliter atque ostenderam facio,
Cic. Fam. 2, 3, 4; Ter. Ad. 4, 3, 6:
aliter ac nos vellemus,
Cic. Mil. 9, 23:
de quo tu aliter sentias atque ego,
id. Fin. 4, 22, 60; id. Att. 6, 3:
si aliter nos faciant quam aequum est,
Plaut. Stich. 1, 1, 42:
si aliter quippiam coacti faciant quam libere,
Cic. Rab. Post. 11, 29; id. Verr. 2, 1, 19, § 24; id. Inv. 2, 22, 66:
Sed si aliter ut dixi accidisset, qui possem queri?
id. Rep. 1, 4, 7.—
b.
Non (or haud) aliter, not otherwise (per litoten), = just as; with quam si, ac si, quam cum, quam, exactly, just as if:
Non aliter quam si ruat omnis Karthago,
Verg. A. 4, 669:
dividor haud aliter quam si mea membra relinquam,
Ov. Tr. 1, 3, 73:
nihil in senatu actum aliter quam si, etc.,
Liv. 23, 4; 21, 63, 9:
illi negabant se aliter ituros quam si, etc.,
id. 3, 51, 12:
nec aliter quam si mihi tradatur, etc., Quint. prooem. 5: ut non aliter ratio constet quam si uni reddatur,
Tac. A. 1, 6; 1, 49:
Non aliter quam si fecisset Juno maritum Insanum,
Juv. 6, 619; Suet. Aug. 40:
non aliter quam cum, etc.,
Ov. F. 2, 209; so id. M. 2, 623; 4, 348; 6, 516 al.:
nec scripsi aliter ac si, etc.,
Cic. Att. 13, 51; Suet. Oth. 6; Col. 2, 14 (15), 8:
Non aliter quam qui lembum subigit,
Verg. G. 1, 201:
non aliter praeformidat quam qui ferrum medici, priusquam curetur, aspexit,
Quint. 4, 5, 5; so id. 4, 5, 22; 2, 5, 11:
neque aliter quam ii, qui traduntur, etc.,
id. 5, 8, 1:
patere inde aliquid decrescere, non aliter quam Institor hibernae tegetis,
Juv. 7, 220:
successorem non aliter quam indicium mortis accepturum,
Tac. A. 6, 30.—
* c.
Aliter ab aliquo (analog. to alius with the abl., and alienus with ab), differently from any one:
cultores regionum multo aliter a ceteris agunt,
Mel. 1, 9, 6.—
d.
Non ali ter nisi, by no other means, on no other condition, not otherwise, except:
qui aliter obsistere fato fatetur se non potuisse, nisi etc.,
Cic. Fat. 20, 48; id. Fam. 1, 9: non pati C. Caesarem consulem aliter fieri, nisi exercitum et provincias tradiderit, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 14; so Lentulus ap. Cic. Fam. 12, 14, 18; Liv. 35, 39; 45, 11; 38; Tac. Or. 32; Just. 12, 14, 7; Suet. Ner. 36; Dig. 37, 9, 6; 48, 18, 9. —
e.
Non aliter quam ut, on no other condition than that:
neque aliter poterit palos, ad quos perducitur, pertingere, quam ut diffluat,
Col. Arb. 7, 5; so Suet. Tib. 15; 24; id. Galb. 8; Curt. 9, 5, 23.—
2.
Without a comparative clause expressed.
a.
In gen., otherwise, in another manner, in other respects; and in the poets: haud aliter (per litoten), just so:
vale atque salve, etsi aliter ut dicam meres,
though you deserve that I speak differently, Plaut. Capt. 3, 5, 86 Brix:
tu si aliter existimes, nihil errabis,
Cic. Fam. 3, 7, 16:
ut eadem ab utrisque dicantur, aliter dicuntur,
in a different sense, Plin. Pan. 72, 7:
Si quis aliter docet,
Vulg. 1 Tim. 6, 3:
quae aliter se habent,
ib. ib. 5, 25:
Quippe aliter tunc vivebant homines,
Juv. 6, 11: quod uterque nostrum his etiam ex studiis notus, quibus aliter ignotus est, otherwise, i. e. personally, unknown, Plin. Ep. 9, 23, 3.—With negatives:
non fuit faciendum aliter,
Cic. Att. 6, 9; Tac. A. 15, 68:
Ergo non aliter poterit dormire?
Juv. 3, 281:
aliter haud facile eos ad tantum negotium impelli posse,
Sall. C. 44, 1; Curt. 8, 10, 27:
haud aliter Rutulo muros et castra tuenti Ignescunt irae (the comparison of the wolf precedes),
Verg. A. 9, 65:
haud aliter (i. e. like a wild beast) juvenis medios moriturus in hostes Irruit,
id. ib. 9, 554 al.; Ov. M. 8, 473; 9, 642:
non aliter (i. e. than I) Samio dicunt arsisse Bathyllo Anacreonta Teium,
Hor. Epod. 14, 10:
neque Mordaces aliter (i. e. than by means of wine) diffugiunt sollicitudines,
id. C. 1, 18, 4:
neque exercitum Romanum aliter transmissurum,
Tac. H. 5, 19:
nec aliter expiari potest,
Vulg. Num. 35, 33. —So, fieri aliter non potest or fieri non potest aliter (not fieri non aliter potest): nihil agis;
Fieri aliter non potest,
Ter. Ad. 5, 8, 13: assentior;
fieri non potuit aliter,
Cic. Att. 6, 6.—
b.
Esp.
(α).
Pregn., otherwise, in the contrary manner: Pe. Servos Epidicus dixit mihi. Ph. Quid si servo aliter visum est? i. e. if he does not speak the truth? Plaut. Ep. 4, 2, 29:
verum aliter evenire multo intellegit,
Ter. And. prol. 4 (aliter autem contra significat, Don.):
amplis cornibus et nigris potius quam aliter,
Varr. R. R. 1, 20, 1: ne aliter quid eveniat, providere de cet, otherwise than harmoniously, Sall. J. 10, 7:
dis aliter visum,
Verg. A. 2, 428:
sin aliter tibi videtur,
Vulg. Num. 11, 15: adversi... saevaque circuitu curvantem bracchia longo Scorpion atque aliter ( in the opposite direction) curvantem bracchia Cancrum, Ov. M. 2, 83: aliterque ( and in the opposite course) secante jam pelagus rostro, Luc. 8, 197.—Hence, qui aliter fecerit, who will not do that:
neu quis de his postea ad senatum referat, neve cum populo agat: qui aliter fecerit, etc.,
Sall. C. 51, 43; Just. 6, 6, 1; cf. Brisson. de Form. p. 200, and de Verb. Signif. p. 66.—
(β).
Aliter esse, to be of a different nature, differently constituted or disposed:
sed longe aliter est amicus atque amator,
Plaut. Truc. 1, 2, 70: ego hunc esse aliter credidi: iste me fefellit;
ego isti nihilo sum aliter ac fui,
Ter. Phorm. 3, 2, 44; id. Ad. 3, 4, 46; Cic. Rosc. Am. 47, 137.—
(γ).
For alioqui (q. v. II. C.), otherwise, else, in any other case:
jus enim semper est quaesitum aequabile: neque enim aliter esset jus (and just after: nam aliter justitia non esset),
Cic. Off. 2, 12, 42; 1, 39, 139; id. Lael. 20, 74:
si suos legatos recipere vellent, quos Athenas miserant, se remitterent, aliter illos numquam in patriam essent recepturi,
Nep. Them. 7 fin.:
aliter sine populi jussu nulli earum rerum consuli jus est,
Sall. C. 29, 3 Kritz:
aliter non viribus ullis Vincere poteris,
Verg. A. 6, 147:
veniam ostentantes, si praesentia sequerentur: aliter nihil spei,
Tac. H. 4, 59:
quoniam aliter non possem,
Vulg. Sap. 8, 21.—
(δ).
Like alius (q. v. II. A.) repeated even several times in a distributive manner, in one way... in another: sed aliter leges, aliter philosophi tollunt astutias. Cic. Off. 3, 17, 68; so id. ib. 1, 12, 38; id. Lael. 24, 89; id. Fam. 15, 21, 6:
aliter utimur propriis, aliter commodatis,
Tac. Or. 32:
Aliter catuli longe olent, aliter sues,
Plaut. Ep. 4, 2, 9:
aliter Diodoro, aliter Philoni, Chrysippo aliter placet,
id. Ac. 2, 47, 143:
idem illud aliter Caesar, aliter Cicero, aliter Cato suadere debebit,
Quint. 3, 8, 49: Et aliter acutis morbis medendum, aliter vetustis; aliter increscentibus, aliter subsistentibus, aliter jam ad sanitatem inclinatis, Cels. prooem. p. 10.—
(ε).
With alius or its derivatives, one in one way, another in another (v. alius, II. B.):
quoniam aliter ab aliis digeruntur,
Cic. de Or. 2, 19, 79; id. Att. 7, 8; Liv. 2, 21; so id. 39, 53:
hoc ex locorum occasione aliter alibi decernitur,
Plin. 18, 5, 6, § 30; so id. 25, 4, 10, § 29.—
(ζ).
Non aliter, analog. to non alius (v. alius, II. H.) with a comp. (only in Plin.):
non aliter utilius id fieri putare quam, etc.,
Plin. 37, 2, 10, § 28:
idque non aliter clarius intellegi potest,
id. 37, 4, 15, § 59; so id. 22, 22, 36, § 78; 24, 11, 50, § 85; 28, 9, 41, § 148; cf. Hand, Turs. I. pp. 267-276.

Lewis & Short latin dictionary > Alius
12 alius

1.
Ālĭus (better Ālĕus), a, um, adj., = Elius (v. Alis and Elis), Elian; subst., a native of Elis, a town in Achaia (only a few times in Plaut. Capt.):
postquam belligerant Aetoli cum Aleis,
Plaut. Capt. prol. 24; 27; 2, 2, 30.
2.
ălĭus, a, ud, adj. and subst. (old form, alis, alid, after the analogy of quis, quid:
alis rare,
Cat. 66, 28; Sall. ap. Charis, 2, p. 133; Inscr. Orell. 2488:
alid more freq.,
Lucr. 1, 263; 5, 257; 5, 1305; 5, 1456; Cat. 29, 15; cf. Prisc. 13, p. 959.— Gen. sing. masc.: alius, rare, and not used by Tac.; for which alterius is com. used (v. alter); also alii, Cato and Licin. ap. Prisc. 194 P.; Varr. R. R. 1, 2.— Fem. gen.:
aliae,
Lucr. 3, 918; Cic. Div. 2, 13, 30; Liv. 24, 27, 8; Gell. 2, 28, 1; Capito ap. Gell. 4, 10, 8.— Masc. dat.:
ali,
Lucr. 6, 1226:
alio,
Plaut. Stich. 1, 2, 13. — Fem. dat.:
aliae,
Plaut. Mil. 3, 1, 207; Gell. 9, 4, 8) [cf. allos; Osc. allo ( nom. sing. fem.); Goth. alis; Erse, aile; O. H. Germ. alles, elles ( conj.); Engl. else], another, [p. 90] other (i. e. of many, whereas alter is one of two, v. exceptt. under II. G.); freq. with the indef. pronn. aliquis, quis, aliqui, qui, quidam, and the interrog. quis, qui, etc.
I.
A.. In gen.:
eorum sectam sequuntur multi mortales... multi alii ex Troja strenui viri,
Naev. Bell. Pun. 1, 16:
alios multos,
Vulg. Matt. 15, 30; ib. Marc. 7, 4:
plures alios,
ib. ib. 12, 5:
cum aliis pluribus,
ib. Act. 15, 35:
an ita dissolvit, ut omnes alii dissolverunt?
Cic. Font. 1; Tac. H. 5, 5:
dum aliud aliquid flagiti conficiat,
Ter. Phorm. 5, 2, 5:
nec nobis praeter med alius quisquam est servos Sosia,
Plaut. Am. 1, 1, 244:
nec quisquam alius affuit,
id. ib. 1, 1, 269:
panem vel aliud quidquam,
Vulg. 2 Reg. 3, 35. utrum hanc actionem habebis an aliam quampiam; Cic. Caecin. 37:
quidquid aliud dare,
Vulg. Lev. 22, 25:
ALIS NE POTESTO,
Inscr. Orell. 2488:
datum Mi esse ab dis aliis,
Plaut. Am. prol. 12:
adulescentulo in alio occupato amore,
Ter. And. 5, 1, 10:
aut aliae cujus desiderium insideat rei,
Lucr. 3, 918:
ne quam aliam quaerat copiam,
Ter. Heaut. 5, 1, 54:
nisi quid pater ait aliud,
id. And. 5, 4, 47:
si verum est, Q. Fabium Labeonem seu quem alium arbitrum a senatu datum, etc.,
Cic. Off. 1, 10, 33:
quodcumque alid auget,
Lucr. 5, 257:
Est alius quidam, parasitaster paululus,
Ter. Ad. 5. 2, 4; so Vulg. Luc. 22, 59:
tuo (judicio) stabis, si aliud quoddam est tuum,
Cic. Or. 71, 237:
L. Aemilius alius vir erat,
Liv. 44, 18:
Genus ecce aliud discriminis audi,
Juv. 12, 24:
alius, ne condemnaretur, pecuniam dedit,
Cic. Verr. 5, 117; Tac. Agr. 39:
nemo alius,
Cic. Pis. 94; Vulg. Joan. 15, 24:
alius nemo,
Cic. Quinct. 76:
plus alimenti est in pane quam in ullo alio,
Cels. 2, 18:
aliud esse causae suspicamur,
Cic. Fl. 39:
Anne aliud tunc praefecti?
Juv. 4, 78:
estne viris reliqui aliud,
Sall. Fragm. 187, 19:
aliud auxilii,
Tac. A. 5, 8:
aliud subsidii,
id. ib. 12, 46:
alia honorum,
id. ib. 1, 9:
alia sumptuum,
id. ib. 15, 15:
sunt alia quae magis timeam,
Cic. Phil. 5, 29: Facete is quidem, sicut alia, many other things, id. Fin. 1, 3, 7 Madv.:
haec aliaque,
Tac. H. 3, 51 al. —
Hence, alio die, t. t. of the soothsayer, when he wished the Comitia postponed to another day, on the pretence of unfavorable omens: quid gravius quam rem susceptam dirimi, si unus augur alio die dixerit?
Cic. Leg. 2, 12, 31; id. Phil. 2, 33, 83 and 84 Wernsd. Perh. there is a reference to the same thing in Plaut. Poen. 2, 52: ita res divina mihi fuit: res serias omnes extollo ex hoc die in alium diem.—With aliquis, quisquam, or ullus implied (cf. aliqui, V. B., and aliquis, II. B.):
ut, etiam si aliud melius fuit, tamen legatorum reditum exspectetis,
Cic. Phil. 6, 6:
utar post alio, si invenero melius,
something else, id. Tusc. 1, 7, 14; so,
si in aliud tempus differetur,
Caes. B C. 1, 86:
an alium exspectamus?
Vulg. Matt. 11, 3; ib. Marc. 4, 36:
siti magis quam alia re accenditur,
Sall. J. 89, 5:
neque sex legiones alia de causa missas in Hispaniam,
Caes. B. C. 1, 85:
neque creatura alia poterit nos separare,
Vulg. Rom. 8, 39.
► Instances of the rare gen.
alius:
alius generis bestiae,
Cic. N. D. 2, 48, 123; Varr. L. L. 9, 40, 67 dub.:
alius ingenii,
Liv. 1, 56, 7 Madv. by conj.:
alius ordinis,
Amm. 30, 5, 10:
artificis aliusve,
Front. Controv. Agr. 2, 40, 27:
alius coloris,
Non. p. 450:
nomine vel ejus pro quo... aut alius qui, etc.,
Dig. 39, 2, 24, § 6; v. aliusmodi.—
B.
In comparisons, with atque, ac, or et, more rarely with nisi and quam; with the latter, in good class. authors, only when preceded by a neg. clause, or by an interrog. implying a neg.; cf. Ruhnk. ad Ter. And. 3, 3, 13; instead of quam, the comp. abl. or praeter, and similar words, sometimes appear, other than, different from, etc.
(α).
With atque, ac, or et:
illi sunt alio ingenio atque tu,
Plaut. Ps. 4, 7, 35:
alium esse censes nunc me atque olim quom dabam?
Ter. And. 3, 3, 13:
potest non solum aliud mihi ac tibi, sed mihi ipsi aliud alias videri,
Cic. Or. 71, 237:
longe alia nobis ac tu scripseras nuntiantur,
id. Att. 11, 10:
res alio modo est ac putatur,
id. Inv. 2, 6, 21 B. and K.:
qui longe alia ratione ac reliqui Galli bellum gerere coeperunt,
Caes. B. G. 3, 28:
non alius essem atque nunc sum,
Cic. Fam. 1, 9:
longe aliam esse navigationem in concluso mari atque in vastissimo atque apertissimo Oceano perspiciebant,
Caes. B. G. 3, 9: aliud (se) esse facturum ac pronunciasset, Nep. Ages. 3, 4:
alia atque antea sentiret,
id. Hann. 2, 2:
lux longe alia est solis et lychnorum,
is very different, Cic. Cael. 28.—
(β).
With nisi or quam (the latter is suspicious in Cic.; cf. Ochsn. Eclog. 252; Orell. ad Cic. Tusc. 1, 31, 75):
amare autem nihil aliud est, nisi eum ipsum diligere, quem ames,
nothing else than, only, Cic. Lael. 27, 100:
neque ulla fuit causa intermissionis epistularum nisi quod, etc.,
id. Fam. 7, 13:
erat historia nihil aliud nisi annalium confectio,
id. de Or. 2, 12:
Quid est aliud tumultus nisi perturbatio tanta, ut, etc.?
id. Phil. 8, 3:
nihil aliud agerem, nisi eum, qui accusatus esset, defenderem,
id. Sull. 12; id. Att. 5, 10:
quid est aliud Gigantum modo bellare cum dis nisi naturae repugnare?
id. Sen. 2, 5; id. Sex. Rosc. 19, 54; id. Rosc. Am. 5, 13; id. Leg. 1, 8, 25:
pinaster nihil aliud est quam pinus silvestris,
Plin. 16, 10; Nep. Arist. 2, 2; id. Paus. 1, 4:
Lysander nihil aliud molitus est quam ut omnes civitates in sua teneret potestate,
id. Lys. 1, 4:
neque aliud huic defuit quam generosa stirps,
id. Eum. 1, 2:
Nullo quippe alio vincis discrimine quam quod Illi marmoreum caput est, etc.,
Juv. 8, 54.—Hence, nihil aliud nisi or quam, = ouden allo ê, followed by finite verb, nothing else than, nothing but, only (after these words, fecit, factum est may be supplied, or the phraseology changed to nulla alia re facta; cf. Matth. Gr. 903; Hoogev. ad Vig. p. 475;
Kuhn. Gr. Gr. II. p. 825): tribunatus P. Sestii nihil aliud nisi meum nomen causamque sustinuit,
Cic. Sest. 6, 13:
ut nihil aliud nisi de hoste ac de laude cogitet,
id. Imp. Pomp. 22, 64; Liv. 2, 8:
et hostes quidem nihil aliud (i. e. nulla alia re facta) quam perfusis vano timore Romanis citato agmine abeunt,
id. 2, 63; 31, 24:
sed ab lictore nihil aliud quam prehendere prohibito, cum conversus in Patres impetus esset,
id. 2, 29:
ut domo abditus nihil aliud quam per edicta obnuntiaret,
Suet. Caes. 20:
mox nihil aliud quam vectabatur et deambulabat,
id. Aug. 83.—So, quid aliud quam? what other thing than? what else than? quibus quid aliud quam admonemus cives nos eorum esse, Liv. 4, 3:
quid aliud quam ad bellum vocabantur?
Flor. 3, 23 med.; so,
Quid Tullius? Anne aliud quam sidus?
Juv. 7, 199.—In affirmative-clauses rare, and only post-Aug.:
te alia omnia, quam quae velis, agere, moleste ferrem,
Plin. Ep. 7, 15, 2:
quod alium quam se cooptassent,
Suet. Ner. 2 al. —So, with the simple interrogative, quis alius? quid aliud? Qui, malum, alii? Ter. Eun. 4, 7, 10:
Quid te aliud sollicitat?
id. ib. 1, 2, 82:
Quid aliud tibi vis?
id. Heaut. 2, 3, 90:
Numquid vis aliud?
id. Eun. 1, 2, 111:
Sed quis nunc alius audet praeferre? etc.,
Juv. 12, 48:
Quid enim est aliud Antonius?
Cic. Phil. 2, 70:
Quid est aliud furere?
id. Pis. 47:
Quid est alia sinistra liberalitas?
Cat. 29, 15 al. —
(γ).
With comp. abl. (cf. in Gr. alla tôn dikaiôn, Xen. Mem. 4, 4, 25):
qui quaerit alia his, malum videtur quaerere,
other than, Plaut. Poen. prol. 22:
quod est aliud melle,
Varr. R. R. 3, 16: nec quidquam aliud libertate communi quaesisse, nothing else but, Brut. et Cass. ap. Cic. Fam. 11, 2:
neve putes alium sapiente bonoque beatum,
Hor. Ep. 1, 16, 20:
alius Lysippo,
id. ib. 2, 1, 240:
accusator alius Sejano,
Phaedr. 3, prol. 41.—
(δ).
With praeter:
nec nobis praeter me alius quisquam est servos Sosia,
Plaut. Am. 1, 1, 249:
nec quidquam aliud est philosophia praeter studium sapientiae,
Cic. Off. 2, 2, 5:
non est alius praeter eum,
Vulg. Marc. 12, 32:
rogavit numquid aliud ferret praeter arcam?
Cic. de Or. 2, 69:
Num quid igitur aliud in illis judiciis versatum est praeter hasce insidias?
id. Clu. 62:
nec jam tela alia habebant praeter gladios,
Liv. 38, 21, 5.—
(ε).
With extra (eccl. Lat.):
neque est alius extra te,
Vulg. 1 Reg. 2. 2; ib. Soph. 2, 15.—
(ζ).
With absque (eccl. Lat.):
non est alius Deus absque te,
Vulg. 1 Par. 17, 20.—
(η).
With praeterquam:
cum aliud, praeterquam de quo retulissent, decemviri dicere prohiberent,
Liv. 3, 40.
II.
Esp.
A.
In distributive-clauses repeated even several times, and also interchanged with non nulli, quidam, ceteri, pars, partim, etc., the one... the other; plur., some... others:
quid potes dicere cur alia defendas, alia non cures?
Cic. Phil. 2, 111:
latera tegentes alios, alios praegredientes amicos,
id. ib. 13, 4: cum alii fossas complerent, alii defensores vallo depellerent, Caes. B. G. 3, 25; id. B. C. 1, 55:
alii experimentorum notitiam necessariam esse contendunt, alii non satis potentem usum esse proponunt, Cels. prooem.: quae minus tuta erant, alia fossis, alia vallis, alia turribus muniebat,
Liv. 32, 5; so Vulg. Matt. 13, 5 sqq.; ib. 1 Cor. 12, 10; Cels. 3, 3, enumerating the different kinds of fever, repeats aliae seventeen times:
cum aliis Q. Frater legatus, aliis C. Pomptinus legatus, reliquis M. Anneius legatus etc.,
Cic. Fam. 15, 4, 8:
proferebant alii purpuram, tus alii, gemmas alii, vina non nulli Graeca,
id. Verr. 2, 5, 56, § 146: alias bestias nantes, alias volucres, serpentes quasdam, quasdam esse gradientes; earum ipsarum partim solivagas, partim congregatas;
immanes alias, quasdam autem cicures, non nullas abditas,
id. Tusc. 5, 13, 38:
principes partim interfecerant, alios in exsilium ejecerant,
Nep. Pelop. 1, 4:
nos alii ibimus Afros, pars Scythiam veniemus,
Verg. E. 1, 65:
alii superstantes proeliarentur, pars occulti muros subruerent,
Tac. H. 4, 23.—Sometimes alius is omitted in one clause:
Helvetii ea spe dejecti navibus junctis, alii vadis Rhodani, etc.,
Caes. B. G. 1, 8:
Veientes ignari in partem praedae suae vocatos deos, alios votis ex urbe sua evocatos, etc.,
Liv. 5, 21; Plin. 2, 43, 44, § 114:
castra metari placuit, ut opus et alii proelium inciperent,
Tac. A. 1, 63.—Also with aliquis:
alia sunt tamquam sibi nata, ut oculi, ut aures: aliqua etiam ceterorum membrorum usum adjuvant,
Cic. Fin. 3, 19, 63: [putat aliquis esse voluptatem bonum;
alius autem pecuniam],
id. Tusc. 5, 28, 60 B. and K.; cf. Goer. ad Cic. Ac. 2, 10, 20.—Sometimes aliud... aliud designate merely a distinction between two objects contrasted, one thing... another:
Numquam aliud natura, aliud sapientia dicit,
Juv. 14, 321:
Fuit tempus, quo alia adversa, alia secunda principi,
Plin. Pan. 72:
aliud est male dicere, aliud accusare,
Cic. Cael. 3; id. Lig. 16; Quint. 10, 1, 53:
aliud est servum esse, aliud servire,
id. 5, 10, 60 al.:
jam sciunt longe aliud esse virgines rapere, aliud pugnare cum viris,
Liv. 1, 12; cf. infra, e.—
B.
Alius repeated in another case, or with its derivatives, aliter, alias, alio, alibi, aliunde, etc. (but never with its derivatives in Tac.), in imitation of the Greek (cf. L. and S. s. v. allos, and Ochsn. Eclog. 110): simul alis alid aliunde rumitant inter se, Naev. ap. Fest. pp. 135 and 225; cf.
Bothe, Fragm. Comic. p. 25: alius alium percontamur, cuja est navis?
one another, Plaut. Stich. 2, 2, 46:
fallacia alia aliam trudit,
Ter. And. 4, 4, 40:
fecerunt alii quidem alia quam multa,
Cic. Phil. 3, 20, 6:
signa et ornamenta alia alio in loco intuebantur,
some in one place and some in another, id. Verr. 2. 1, 22:
alius in alia est re magis utilis,
id. Sex. Rosc. 111:
alius ex alia parte,
id. Verr. 1, 66:
dies alios alio dedit ordine Luna felicis operum,
Verg. G. 1, 276:
ut ipsi inter se alii aliis prodesse possent,
Cic. Off. 1, 7, 22; id. Leg. 1, 12, 33:
ideo multa conjecta sunt, aliud alio tempore,
id. Q. Fr. 3, 1, 7:
habes Sardos venales, alium alio nequiorem,
one worse than another, id. Fam. 7, 24: quo facto cum alius alii subsidium ferrent, one to another, Fr., l'un a
l'autre,
Caes. B. G. 2, 26 Herz.:
legiones aliae alia in parte resistunt,
id. ib. 2, 22:
alius alia causa illata,
id. ib. 1, 39:
cum ceteros alii alium alia de causa improbarent,
Suet. Vesp. 6:
alius alii subsidium ferunt,
Caes. B. G. 2, 26:
alius alio more viventes,
each in a different way, Sall. C. 6, 2:
alius alii tanti facinoris conscii,
id. ib. 22, 2; so id. ib. 52, 28; id. J. 53, 8; Curt. 10, 5, 16; Just. 15, 2:
alii autem aliud clamabant,
Vulg. Act. 19, 32:
illi alias aliud iisdem de rebus sentiunt,
now this, now that, Cic. de Or. 2, 7 fin.:
aliter ab aliis digeruntur,
id. ib. 2, 19; Vulg. 3 Reg. 22, 20:
equites alii alia dilapsi sunt,
some in this way, some in that, Liv. 44, 43:
cum alii alio mitterentur,
id. 7, 39: Alis alibi stantes, omnes tamen adversis volneribus conciderunt, Sall. ap. Charis. 2, p. 133:
jussit alios alibi fodere,
Liv. 44, 33; Vulg. Sap. 18, 18.—
C.
Alius ex alio, super alium, post alium, one after another; so often of the connection between ideas:
ut aliud ex alio incidit, occurrit, etc.,
Ter. Heaut. 3, 3, 37:
aliud ex alio succurrit mihi,
Cic. Fragm. C. 12:
alid ex alio reficit natura,
Lucr. 1, 263; 5, 1305; 5, 1456: sed, [p. 91] ut aliud ex alio, mihi non est dubium, quin, etc., Cic. Att. 16, 14, Plin. Pan. 18, 1:
ex alio in aliud vicissitudo atque mutatio,
Cic. Tusc. 5, 24, 69:
alias ex aliis nectendo moras,
Liv. 7, 39:
aliam ex alia prolem,
Verg. G. 3, 65; id. Cir. 364:
nos alia ex aliis in fata vocamur,
id. A. 3, 494:
quae impie per biennium alia super alia es ausus,
Liv. 3, 56; 23, 36:
aliud super aliud scelus,
id. 30, 26; Plin. Ep. 7, 8; Suet. Ner. 49:
deinde ab eo magistratu alium post alium sibi peperit,
Sall. J. 63, 5.—
D.
Alius atque alius or alius aliusque, the one and the other; now this, now that; different:
eadem res saepe aut probatur aut reicitur, alio atque alio elata verbo,
Cic. Or. 22, 72:
alio atque alio loco requiescere,
in different places, Sall. J. 72, 2:
inchoata res aliis atque aliis de causis dilata erat,
Liv. 8, 23:
aliud ejus subinde atque aliud facientes initium,
Sen. Ep. 32, 2:
cum alia atque alia appetendo loca munirent,
Liv. 1, 8:
milites trans flumen aliis atque aliis locis traiciebant,
id. 2, 2:
luna alio atque alio loco exoritur,
Plin. 2, 10:
febres aliae aliaeque subinde oriuntur,
Cels. 3, 3:
cancer aliis aliisque signis discernitur,
id. 5, 26:
aliis atque aliis causis,
Suet. Aug. 97.—In Sall. also alius deinde alius or alius post alius:
saepe tentantes agros alia deinde alia loca petiverant, J. 18, 7: alias deinde alias morae causas facere,
id. ib. 36, 2:
aliis post aliis minitari,
id. ib. 55, 8.—
E.
Of another kind or nature, i. e. different; hence, alium facere, to make different, to change, transform; and alium fleri, to become different, to be wholly changed:
nunc haec dies aliam vitam affert, alios mores postulat,
Ter. And. 1, 2, 18 (aliam vitam pro diversam, contrariam, Don.):
alium nunc censes esse me atque olim cum dabam,
id. ib. 3, 3, 13:
Huic aliud mercedis erit,
Verg. E. 6, 26:
longe alia mihi mens est,
Sall. C. 52, 2:
Vos aliam potatis aquam,
Juv. 5, 52:
lectus non alius cuiquam,
id. 8, 178:
ensesque recondit mors alia,
Stat. Th. 7, 806:
ostensus est in alia effigie,
Vulg. Marc. 16, 12; ib. Rom. 7, 23; ib. Gal. 1, 6; ib. Jac. 2, 25:
alium fecisti me, alius ad te veneram,
Plaut. Trin. 1, 2, 123: alius nunc fieri volo, id. Poen. prol. fin.:
homines alii facti sunt,
Cic. Fam. 11, 12:
mutaberis in virum alium,
Vulg. 1 Reg. 10, 6; cf. supra, II. A. fin. —Hence, in alia omnia ire, transire, or discedere, sc. vota, to differ from the thing proposed; and in gen., to reject or oppose it, to go over to the opposite side: qui hoc censetis, illuc transite;
qui alia omnia, in hanc partem: his verbis praeit ominis videlicet causa, ne dicat: qui non censetis,
Fest. p. 221; Plin. Ep. 8, 14, 19:
frequens eum senatus reliquit et in alia omnia discessit,
Cic. Fam. 10, 12:
de tribus legatis frequentes ierunt in alia omnia,
id. ib. 1, 2 Manut.: cum prima M. Marcelli sententia pronunciata esset, frequens senatus in alia omnia iit, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 13:
discessionem faciente Marcello, senatus frequens in alia omnia transiit,
Hirt. B. G. 8, 53: aliud or alias res agere, v. ago, II. 7.—
F.
Of that which remains of a whole, = reliquus, ceteri, the rest, the remainder:
Divitiaco ex aliis Gallis maximam fidem habebat,
Caes. B. G. 1, 41:
inter primos atrox proelium fuit, alia multitudo terga vertit,
Liv. 7, 26:
vulgus aliud trucidatum,
id. 7, 19; 2, 23; so id. 24, 1:
legiones in testudinem glomerabantur et alii tela incutiebant,
Tac. H. 3, 31; id. A. 1, 30; 3, 42:
cum alios incessus hostis clausisset, unum reliquum aestas impediret,
id. ib. 6, 33 al.—
G.
Like alter, one of two, the other of two:
huic fuerunt filii nati duo, alium servus surpuit, etc.,
Plaut. Capt. prol. 8; cf. id. ib. arg. 2 and 9: eis genus, aetas, eloquentia prope aequalia fuere;
magnitudo animi par, item gloria, sed alia alii,
Sall. C. 54, 1 Kritz:
duo Romani super alium alius corruerunt,
one upon the other, Liv. 1, 25, 5:
ita duo deinceps reges, alius alia via, civitatem auxerunt,
each in a different way, id. 1, 21, 6; 24, 27:
marique alio Nicopolim ingressus,
Tac. A. 5, 10 ( Ionio, Halm); so,
alias partes fovere,
the other side, id. H. 1, 8.—Also in the enumeration of the parts of any thing:
Gallia est omnis divisa in partes tres, quarum unam incolunt Belgae, aliam Aquitani, tertiam Celtae,
Caes. B. G. 1, 1 Herz.:
classium item duo genera sunt: unum liburnarum, aliud lusoriarum,
Veg. 2, 1 (cf. in Gr. meinantes de tautên tên hêmeran, têi allêi eporeuonto, Xen. Anab. 3, 4, 1; and so the Vulg.: Alia die profecti, the next day, Act. 21, 8).—Hence, alius with a proper name used as an appell. (cf. alter):
ne quis alius Ariovistus regno Galliarum potiretur,
a second Ariovistus, Tac. H. 4, 73 fin.:
alius Nero,
Suet. Tit. 7.—
H.
A peculiar enhancement of the idea is produced by alius with a neg. and the comp.:
mulier, qua mulier alia nulla est pulchrior,
than whom no other woman is more beautiful, to whom no other woman is equal in beauty, Plaut. Merc. 1, 1, 100:
facinus, quo non fortius ausit alis,
Cat. 66, 28:
Fama malum qua non aliud velocius ullum,
Verg. A. 4, 174:
quo neque melius neque amplius aliud in natura mortalium est,
Sall. J. 2, 4:
quo non aliud atrocius visum,
Tac. A. 6, 24:
(Sulla) neque consilio neque manu priorem alium pati,
Sall. J. 96, 3:
neque majus aliud neque praestabilius invenias,
id. ib. 1, 2; Liv. 1, 24:
non alia ante Romana pugna atrocior fuit,
id. 1, 27; 2, 31; Tac. A. 6, 7 al.; cf. under aliter, 2. b. z.—Hence the advv.
A.
ălĭō, adv. (an old dat. form, designating direction to a place; cf.: eo, quo), elsewhither (arch.), elsewhere, to another place, person, or thing, allose (class., esp. among poets; but not found in Lucr. or Juv.).
1.
In gen.
a.
Of place:
fortasse tu profectus alio fueras,
Ter. Eun. 2, 2, 49:
ut ab Norba alio traducerentur,
Liv. 32, 2:
translatos alio maerebis amores,
Hor. Epod. 15, 23:
decurrens alio,
id. S. 2, 1, 32:
nam frustra vitium vitaveris illud, Si te alio pravum detorseris,
id. ib. 2, 2, 55.—With quo:
Arpinumne mihi eundum sit, an quo alio,
to some other place, Cic. Att. 9, 17:
si quando Romam aliove quo mitterent legatos,
Liv. 38, 30. —
b.
Of persons or things (cf. alias, alibi, alicunde, etc.):
illi suum animum alio conferunt,
Ter. Heaut. 2, 4, 10 (cf. Plaut. Merc. 2, 2, 62:
ne ad illam me animum adjecisse sentiat): ne quando iratus tu alio conferas,
id. Eun. 3, 1, 60 Don.:
hi narrata ferunt alio,
Ov. M. 12, 57: tamen vocat me alio ( to another subject) jam dudum tacita vestra exspectatio, Cic. Clu. 23, 63; id. Verr. 2, 1, 53, § 139:
sed, si placet, sermonem alio transferamus,
id. de Or. 1, 29, 133:
quoniam alio properare tempus monet,
Sall. J. 19, 2; so Tac. A. 1, 18 al.—
c.
Of purpose or design:
appellet haec desideria naturae: cupiditatis nomen servet alio,
for another purpose, Cic. Fin. 2, 9, 27:
hoc longe alio spectabat,
looked quite elsewhere, had a far different design, Nep. Them. 6, 3.—
2.
a.. Alio... alio, in one way... in another; hither... thither, = huc... illuc:
hic (i. e. in ea re) alio res familiaris, alio ducit humanitas,
Cic. Off. 3, 23, 89: alio atque alio, in one way and another:
nihil alio atque alio spargitur,
Sen. Brev. Vit. 11, 2.—
b.
Alius alio, each in a different way, one in one way, another in another:
et ceteri quidem alius alio,
Cic. Off. 3, 20, 80:
aliud alio dissipavit,
id. Div. 1, 34, 76; so Liv. 2, 54, 9; 7, 39.—So, aliunde alio, from one place to another:
quassatione terrae aliunde alio (aquae) transferuntur,
Sen. Q. N. 3, 11, 1; cf. aliunde.—
c.
Like alius or aliter with a negative and the particles of comparison quam or atque;
in questions with nisi: plebem nusquam alio natam quam ad serviendum,
for nothing but, Liv. 7, 18, 7: non alio datam summam quam in emptionem, etc., * Suet. Aug. 98 Ruhnk.:
quo alio nisi ad nos confugerent?
Liv. 39, 36, 11; cf. Hand, Turs. I. pp. 232-234.—
B.
ălĭā, adv. (sc. via), in another way, in a different manner (in the whole ante-class. and class. per. dub.); for in Plaut. Rud. prol. 10, aliuta has been proposed; in Lucr. 6, 986, Lachm. reads alio; in Liv. 21, 56, 2, Weissenb. alibi; and in id. 44, 43, 2, via may be supplied from the preced. context; certain only in Don. ad Ter. Hec. 1, 2, 5; cf. Hand, Turs. I. p. 219.—
C.
ălĭās, adv. (acc. to Prisc. 1014 P., and Corss. Ausspr. I. p. 769, an acc. form like foras; but acc. to Herz. ad Caes. B. G. 5, 57, and Hab. Syn. 79, old gen. like paterfamili as, Alcmen as, etc. In the ante-class. per. rare; only once in Plaut., twice in Ter., twice in Varro; in the class. per. most freq. in Cic., but only three times in his orations; also in Plin.).
1.
Of time, at a time other than the present, whether it be in the past or (more freq.) in the future.
a.
At another time, at other times, on another occasion (alias: temporis adverbium, quod Graeci allote, aliter allôs, Capitol. Orth. 2242 P.; cf.
Herz. and Hab., as cited above): alias ut uti possim causa hac integra,
Ter. Hec. 1, 2, 4; so id. And. 3, 2, 49 (alias = alio tempore, Don.):
sed alias jocabimur,
Cic. Fam. 7, 13, 2:
sed plura scribemus alias,
id. ib. 7, 6:
et alias et in consulatus petitione vinci,
id. Planc. 18:
nil oriturum alias,
Hor. Ep. 2, 1, 17.—In the future, freq. in contrast with nunc, in praesentia, tum, hactenus:
recte secusne, alias viderimus,
Cic. Ac. 2, 44, 135:
Hactenus haec: alias justum sit necne poema, Nunc, etc.,
Hor. S. 1, 4, 63: sed haec alias pluribus;
nunc, etc.,
Cic. Div. 2, 2 fin.; Liv. 44, 36 fin.: quare placeat, alias ostendemus; in praesentia, etc., Auct. ad Her. 3, 16, 28.—In the past:
gubernatores alias imperare soliti, tum metu mortis jussa exsequebantur,
Curt. 4, 3, 18:
alias bellare inter se solitos, tunc periculi societas junxerat,
id. 9, 4, 15.—Freq. with advv. of time;
as numquam, umquam, and the like: si umquam in dicendo fuimus aliquid, aut etiam si numquam alias fuimus, tum profecto, etc.,
Cic. Att. 4, 2, 2:
consilio numquam alias dato,
Hor. C. 3, 5, 45:
numquam ante alias,
Liv. 2, 22, 7:
non umquam alias ante tantus terror senatum invasit,
id. 2, 9, 5; 1, 28, 4:
si quando umquam ante alias,
id. 32, 5 (where the four advv. of time are to be taken together):
Saturnalibus et si quando alias libuisset, modo munera dividebat,
Suet. Aug. 75.—
b.
Alias... alias, as in Gr. allote... allote; allote men... allote de, at one time... at another; once... another time; sometimes... sometimes; now... now:
Alias me poscit pro illa triginta minas, Alias talentum magnum,
Plaut. Curc. 1, 1, 63; so Varr. L. L. 8, § 76 Mull.; id. R. R. 2, 1, 15; Cic. Verr. 1, 46, 120:
nec potest quisquam alias beatus esse, alias miser,
id. Fin. 2, 27, 87:
contentius alias, alias summissius,
id. de Or. 3, 55, 212:
cum alias bellum inferrent, alias inlatum defenderent,
Caes. B. G. 2, 29; so id. ib. 5, 57 al.; it occurs four times in successive clauses in Cic. Inv. 1, 52, 99.—Sometimes plerumque, saepe, aliquando, interdum stand in corresponding clauses:
nec umquam sine usura reddit (terra), quod accepit, sed alias minore, plerumque majore cum foenore,
Cic. Sen. 15, 51:
geminatio verborum habet interdum vim, leporem alias,
id. de Or. 3, 54, 206:
hoc alias fastidio, alias contumacia, saepius imbecillitate, evenit,
Plin. 16, 32, 58, § 134; 7, 15, 13, § 63.—Sometimes one alias is omitted:
illi eruptione tentata alias cuniculis ad aggerem actis, etc.,
Caes. B. G. 3, 21; Plin. 26, 3, 7, § 13.—
c.
Alias aliter, alias alius, etc. (cf. alius), at one time in one way... at another in another; now so... now otherwise; now this... now that:
et alias aliter haec in utramque partem causae solent convenire,
Cic. Inv. 2, 13, 45:
alii enim sunt, alias nostrique familiares fere demortui,
id. Att. 16, 11 (Madv. interprets this of time):
illi alias aliud iisdem de rebus judicant,
id. de Or. 2, 7, 30; id. Or. 59, 200:
(deos) non semper eosdem atque alias alios solemus venerari,
id. Red. in Sen. 30:
ut iidem versus alias in aliam rem posse accommodari viderentur,
id. Div. 2, 54, 111.—
d.
Saepe alias or alias saepe... nunc, nuper, quondam, etc.;
also: cum saepe alias... tum, etc. (very common in Cic.): quod cum saepe alias tum nuper, etc.,
Cic. Tusc. 4, 4, 7:
fecimus et alias saepe et nuper in Tusculano,
id. ib. 5, 4, 11:
quibus de rebus et alias saepe... et quondam in Hortensii villa,
id. Ac. 2, 3, 9:
quorum pater et saepe alias et maxime censor saluti rei publicae fuit,
id. de Or. 1, 9, 38:
cum saepe alias, tum apud centumviros,
id. Brut. 39, 144:
cum saepe alias, tum Pyrrhi bello,
id. Off. 3, 22, 86; 3, 11, 47:
neque tum solum, sed saepe alias,
Nep. Hann. 11, 7.—In comparative sentences rare:
nunc tamen libentius quam saepe alias,
Symm. Ep. 1, 90.—So,
e.
Semper alias, always at other times or in other cases (apparently only post-Aug.): et super cenam autem et semper alias communissimus, multa joco transigebat. Suet. Vesp. 22; id. Tib. 18; Gell. 15, 1.—
f.
Raro alias, rarely at other times, on other occasions:
ut raro alias quisquam tanto favore est auditus,
Liv. 45, 20; 3, 69; Tac. H. 1, 89.—
g.
Non alias, at no other time, never, = numquam (a choice poet. expression, often imitated by [p. 92] the histt.):
non alias caelo ceciderunt plura sereno Fulgura,
never at any other time did so much lightning fall from a clear sky, Verg. G. 1, 487:
non alias militi familiarior dux fuit,
Liv. 7, 33; 45, 7:
non alias majore mole concursum,
Tac. A. 2, 46; 4. 69;
11, 31: non sane alias exercitatior Britannia fuit,
id. Agr. 5:
haud alias intentior populus plus vocis permisit,
id. A. 3, 11, and 15, 46; Suet. Tit. 8; Flor. 3, 6.—
2.
Of place, at another place, elsewhere; or in respect of other things, in other circumstances, otherwise (only post-Aug.; v. Madv. ad Cic. Fin. 1, 3, 7):
Idaeus rubus appellatus est, quoniam in Ida, non alias, nascitur,
Plin. 24, 14, 75, § 123 (Jan, alius): nusquam alias tam torrens fretum, * Just. 4, 1, 9:
sicut vir alias doctissimus Cornutus existimat,
Macr. S. 5, 19.—
3.
Alias for alioqui (only post-Aug.), to indicate that something is in a different condition in one instance, not in others, except that, for the rest, otherwise:
in Silaro non virgulta modo immersa, verum et folia lapidescunt, alias salubri potu ejus aquae,
Plin. 2, 103, 106, § 224; so id. 18, 6, 7, § 37; 19, 8, 48, § 163; 25, 2, 6, § 16 al.—
4.
Non alias quam, for no other reason, on no other condition, in no other circumstances than, not other than; and non alias nisi, on no other condition, not otherwise, except (prob. taken from the lang. of common life):
non alias magis indoluisse Caesarem ferunt quam quod, etc.,
Tac. A. 3, 73:
debilitatum vulnere jacuisse non alias quam simulatione mortis tutiorem,
by nothing safer than by feigning death, Curt. 8, 1, 24; 8, 14, 16; Dig. 29, 7, 6, § 2: non alias ( on no other condition) existet heres ex substitutione nisi, etc., ib. 28, 6, 8; 23, 3, 37, 23, 3, 29.—
5.
Alias like aliter, in another manner; flrst in the Lat. of the jurists (cf. Suet. Tib. 71 Oud.; Liv. 21, 56, 2 Drak.; Ter. And. 3, 2, 49 Ruhnk.), Dig. 33, 8, 8, § 8; cf. Hand, Turs. I. pp. 219-227. —
D.
ălĭtĕr, adv. [alis; v. alius init. ], otherwise, in another manner, allôs.
1.
With comparative-clause expressed; constr. both affirm. and neg. without distinction.
a.
With atque, ac, quam, and rarely ut, otherwise than, different from what, etc., Ter. Heaut. 2, 3, 23:
sed aliter atque ostenderam facio,
Cic. Fam. 2, 3, 4; Ter. Ad. 4, 3, 6:
aliter ac nos vellemus,
Cic. Mil. 9, 23:
de quo tu aliter sentias atque ego,
id. Fin. 4, 22, 60; id. Att. 6, 3:
si aliter nos faciant quam aequum est,
Plaut. Stich. 1, 1, 42:
si aliter quippiam coacti faciant quam libere,
Cic. Rab. Post. 11, 29; id. Verr. 2, 1, 19, § 24; id. Inv. 2, 22, 66:
Sed si aliter ut dixi accidisset, qui possem queri?
id. Rep. 1, 4, 7.—
b.
Non (or haud) aliter, not otherwise (per litoten), = just as; with quam si, ac si, quam cum, quam, exactly, just as if:
Non aliter quam si ruat omnis Karthago,
Verg. A. 4, 669:
dividor haud aliter quam si mea membra relinquam,
Ov. Tr. 1, 3, 73:
nihil in senatu actum aliter quam si, etc.,
Liv. 23, 4; 21, 63, 9:
illi negabant se aliter ituros quam si, etc.,
id. 3, 51, 12:
nec aliter quam si mihi tradatur, etc., Quint. prooem. 5: ut non aliter ratio constet quam si uni reddatur,
Tac. A. 1, 6; 1, 49:
Non aliter quam si fecisset Juno maritum Insanum,
Juv. 6, 619; Suet. Aug. 40:
non aliter quam cum, etc.,
Ov. F. 2, 209; so id. M. 2, 623; 4, 348; 6, 516 al.:
nec scripsi aliter ac si, etc.,
Cic. Att. 13, 51; Suet. Oth. 6; Col. 2, 14 (15), 8:
Non aliter quam qui lembum subigit,
Verg. G. 1, 201:
non aliter praeformidat quam qui ferrum medici, priusquam curetur, aspexit,
Quint. 4, 5, 5; so id. 4, 5, 22; 2, 5, 11:
neque aliter quam ii, qui traduntur, etc.,
id. 5, 8, 1:
patere inde aliquid decrescere, non aliter quam Institor hibernae tegetis,
Juv. 7, 220:
successorem non aliter quam indicium mortis accepturum,
Tac. A. 6, 30.—
* c.
Aliter ab aliquo (analog. to alius with the abl., and alienus with ab), differently from any one:
cultores regionum multo aliter a ceteris agunt,
Mel. 1, 9, 6.—
d.
Non ali ter nisi, by no other means, on no other condition, not otherwise, except:
qui aliter obsistere fato fatetur se non potuisse, nisi etc.,
Cic. Fat. 20, 48; id. Fam. 1, 9: non pati C. Caesarem consulem aliter fieri, nisi exercitum et provincias tradiderit, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 14; so Lentulus ap. Cic. Fam. 12, 14, 18; Liv. 35, 39; 45, 11; 38; Tac. Or. 32; Just. 12, 14, 7; Suet. Ner. 36; Dig. 37, 9, 6; 48, 18, 9. —
e.
Non aliter quam ut, on no other condition than that:
neque aliter poterit palos, ad quos perducitur, pertingere, quam ut diffluat,
Col. Arb. 7, 5; so Suet. Tib. 15; 24; id. Galb. 8; Curt. 9, 5, 23.—
2.
Without a comparative clause expressed.
a.
In gen., otherwise, in another manner, in other respects; and in the poets: haud aliter (per litoten), just so:
vale atque salve, etsi aliter ut dicam meres,
though you deserve that I speak differently, Plaut. Capt. 3, 5, 86 Brix:
tu si aliter existimes, nihil errabis,
Cic. Fam. 3, 7, 16:
ut eadem ab utrisque dicantur, aliter dicuntur,
in a different sense, Plin. Pan. 72, 7:
Si quis aliter docet,
Vulg. 1 Tim. 6, 3:
quae aliter se habent,
ib. ib. 5, 25:
Quippe aliter tunc vivebant homines,
Juv. 6, 11: quod uterque nostrum his etiam ex studiis notus, quibus aliter ignotus est, otherwise, i. e. personally, unknown, Plin. Ep. 9, 23, 3.—With negatives:
non fuit faciendum aliter,
Cic. Att. 6, 9; Tac. A. 15, 68:
Ergo non aliter poterit dormire?
Juv. 3, 281:
aliter haud facile eos ad tantum negotium impelli posse,
Sall. C. 44, 1; Curt. 8, 10, 27:
haud aliter Rutulo muros et castra tuenti Ignescunt irae (the comparison of the wolf precedes),
Verg. A. 9, 65:
haud aliter (i. e. like a wild beast) juvenis medios moriturus in hostes Irruit,
id. ib. 9, 554 al.; Ov. M. 8, 473; 9, 642:
non aliter (i. e. than I) Samio dicunt arsisse Bathyllo Anacreonta Teium,
Hor. Epod. 14, 10:
neque Mordaces aliter (i. e. than by means of wine) diffugiunt sollicitudines,
id. C. 1, 18, 4:
neque exercitum Romanum aliter transmissurum,
Tac. H. 5, 19:
nec aliter expiari potest,
Vulg. Num. 35, 33. —So, fieri aliter non potest or fieri non potest aliter (not fieri non aliter potest): nihil agis;
Fieri aliter non potest,
Ter. Ad. 5, 8, 13: assentior;
fieri non potuit aliter,
Cic. Att. 6, 6.—
b.
Esp.
(α).
Pregn., otherwise, in the contrary manner: Pe. Servos Epidicus dixit mihi. Ph. Quid si servo aliter visum est? i. e. if he does not speak the truth? Plaut. Ep. 4, 2, 29:
verum aliter evenire multo intellegit,
Ter. And. prol. 4 (aliter autem contra significat, Don.):
amplis cornibus et nigris potius quam aliter,
Varr. R. R. 1, 20, 1: ne aliter quid eveniat, providere de cet, otherwise than harmoniously, Sall. J. 10, 7:
dis aliter visum,
Verg. A. 2, 428:
sin aliter tibi videtur,
Vulg. Num. 11, 15: adversi... saevaque circuitu curvantem bracchia longo Scorpion atque aliter ( in the opposite direction) curvantem bracchia Cancrum, Ov. M. 2, 83: aliterque ( and in the opposite course) secante jam pelagus rostro, Luc. 8, 197.—Hence, qui aliter fecerit, who will not do that:
neu quis de his postea ad senatum referat, neve cum populo agat: qui aliter fecerit, etc.,
Sall. C. 51, 43; Just. 6, 6, 1; cf. Brisson. de Form. p. 200, and de Verb. Signif. p. 66.—
(β).
Aliter esse, to be of a different nature, differently constituted or disposed:
sed longe aliter est amicus atque amator,
Plaut. Truc. 1, 2, 70: ego hunc esse aliter credidi: iste me fefellit;
ego isti nihilo sum aliter ac fui,
Ter. Phorm. 3, 2, 44; id. Ad. 3, 4, 46; Cic. Rosc. Am. 47, 137.—
(γ).
For alioqui (q. v. II. C.), otherwise, else, in any other case:
jus enim semper est quaesitum aequabile: neque enim aliter esset jus (and just after: nam aliter justitia non esset),
Cic. Off. 2, 12, 42; 1, 39, 139; id. Lael. 20, 74:
si suos legatos recipere vellent, quos Athenas miserant, se remitterent, aliter illos numquam in patriam essent recepturi,
Nep. Them. 7 fin.:
aliter sine populi jussu nulli earum rerum consuli jus est,
Sall. C. 29, 3 Kritz:
aliter non viribus ullis Vincere poteris,
Verg. A. 6, 147:
veniam ostentantes, si praesentia sequerentur: aliter nihil spei,
Tac. H. 4, 59:
quoniam aliter non possem,
Vulg. Sap. 8, 21.—
(δ).
Like alius (q. v. II. A.) repeated even several times in a distributive manner, in one way... in another: sed aliter leges, aliter philosophi tollunt astutias. Cic. Off. 3, 17, 68; so id. ib. 1, 12, 38; id. Lael. 24, 89; id. Fam. 15, 21, 6:
aliter utimur propriis, aliter commodatis,
Tac. Or. 32:
Aliter catuli longe olent, aliter sues,
Plaut. Ep. 4, 2, 9:
aliter Diodoro, aliter Philoni, Chrysippo aliter placet,
id. Ac. 2, 47, 143:
idem illud aliter Caesar, aliter Cicero, aliter Cato suadere debebit,
Quint. 3, 8, 49: Et aliter acutis morbis medendum, aliter vetustis; aliter increscentibus, aliter subsistentibus, aliter jam ad sanitatem inclinatis, Cels. prooem. p. 10.—
(ε).
With alius or its derivatives, one in one way, another in another (v. alius, II. B.):
quoniam aliter ab aliis digeruntur,
Cic. de Or. 2, 19, 79; id. Att. 7, 8; Liv. 2, 21; so id. 39, 53:
hoc ex locorum occasione aliter alibi decernitur,
Plin. 18, 5, 6, § 30; so id. 25, 4, 10, § 29.—
(ζ).
Non aliter, analog. to non alius (v. alius, II. H.) with a comp. (only in Plin.):
non aliter utilius id fieri putare quam, etc.,
Plin. 37, 2, 10, § 28:
idque non aliter clarius intellegi potest,
id. 37, 4, 15, § 59; so id. 22, 22, 36, § 78; 24, 11, 50, § 85; 28, 9, 41, § 148; cf. Hand, Turs. I. pp. 267-276.

Lewis & Short latin dictionary > alius
13 evolvo

ē-volvo, volvi, vŏlūtum, 3 ( per diaeresin ēvŏlŭam, Cat. 66, 74:
ēvŏlŭisse,
Ov. H. 12, 4), v. a., to roll out, roll forth; to unroll, unfold (class.).
I.
Lit.:
(vis venti) Arbusta evolvens radicibus haurit ab imis,
Lucr. 6, 141; cf.
silvas,
Ov. M. 12, 519:
cadavera turribus,
Luc. 6, 171:
montes corpore,
Ov. M. 5, 355:
saxa nudis lacertis,
Luc. 3, 481:
intestina,
Cels. 7, 16 et saep.:
vestes,
to open, unfold, Ov. M. 6, 581:
volumen epistolarum,
to open, Cic. Att. 9, 10, 4:
panicum furfure,
i. e. to cleanse, purge, Col. 2, 9 fin.:
quae postquam evolvit,
unfolds, evolves, Ov. M. 1, 24 et saep.:
amnis prorutam in mare evolvendo terram praealtas voragines facit,
Liv. 44, 8; cf.
aquas (Araxes),
Curt. 5, 4, 7.—
b.
Evolvere se, or mid. evolvi, to roll out, roll forth, glide away:
evolvere posset in mare se Xanthus,
discharge itself, Verg. A. 5, 807; cf.:
Danubius in Pontum vastis sex fluminibus evolvitur,
empties, Plin. 4, 12, 24, § 79:
species (anguis) evoluta repente,
Liv. 26, 19, 7:
per humum evolvuntur,
roll themselves along, Tac. G. 39.—
B.
Transf.
1.
To unroll and read a book:
evolve diligenter ejus eum librum qui est de animo,
Cic. Tusc. 1, 11, 24:
volumina,
Quint. 2, 15, 24:
fastos,
Hor. S. 1, 3, 112; Ov. F. 1, 657:
versus,
id. Tr. 2, 307:
jocos,
id. ib. 2, 238; cf.
transf.: poëtas,
Cic. Fin. 1, 21, 72; cf.
auctores,
Suet. Aug. 89:
auctores penitus,
Quint. 12, 2, 8:
antiquitatem,
Tac. Or. 29 fin. —
2.
To draw out a thread, i. e. to spin, said of the Fates:
quae seriem fatorum pollice ducunt Longaque ferratis evolvunt saecula pensis,
Claud. Rapt. Pros. 1, 53; and pregn., to spin out, i. e. to spin to an end, said of the Fates:
tunc, quae dispensant mortalia fata, sorores Debuerant fusos evoluisse meos,
Ov. H. 12, 4.—
3.
To obtain, raise:
in hoc triduo Aut terra aut mari alicunde aliqua evolvam argentum tibi,
Plaut. Ps. 1, 3, 83.—
II.
Trop.
A.
In gen.: si qui voluerit animi sui complicatam notionem evolvere, to unroll, i. e. to clear up (the figure being taken from a book), Cic. Off. 3, 19, 76; cf.:
exitum criminis,
id. Cael. 23:
promissa evolvit somni,
i. e. turns over, revolves, Sil. 3, 216; cf.:
secum femineos dolos,
Sen. Agam. 116:
evolutus integumentis dissimulationis (with nudatus),
unwrapped, stripped, Cic. de Or. 2, 86, 350:
evolutus bonis,
robbed, Sen. Ep. 74; cf.:
sede patria rebusque summis,
Tac. A. 13, 15:
ex praeda clandestina,
driven away, Liv. 6, 15:
nullo possum remedio me evolvere ex his turbis,
Ter. Ph. 5, 4, 5:
se omni turba,
id. Eun. 4, 4, 56.—
B.
In partic., to unfold, disclose, narrate:
naturam rerum omnium,
Cic. Ac. 2, 36: oras belli, Enn. ap. Macr. S. 6, 1 (Ann. v. 178 ed. Vahl.):
totam deliberationem accuratius,
Cic. Att. 9, 10, 7:
rem propositam,
Quint. 1, 1, 20:
condita pectoris,
Cat. 66, 74:
seriem fati,
Ov. M. 15, 152:
haec,
Verg. G. 4, 509 et saep.; cf. with a rel.-clause, Lucr. 1, 954.—
C.
To roll away, of time, i. e. to pass, elapse:
evolutis multis diebus,
Vulg. Gen. 38, 12:
cum evolutus esset annus,
id. 2 Par. 24, 23:
evoluto tempore,
id. Esth. 2, 15.

Lewis & Short latin dictionary > evolvo
14 extrinsecus

1.
extrin-sĕcus, adv. [‡ extrim as an adverbial form of exter], from without, from abroad.
I.
Prop. (class.;
syn.: extra, foris): si qui tremerent vel ipsi per se motu mentis aliquo vel objecta terribili re extrinsecus,
Cic. Ac. 2, 15, 48; cf.:
in dicendo aliquid extrinsecus alicunde quaerere (opp. ex ipsis visceribus causae sumere),
id. de Or. 2, 78, 318:
assumptis extrinsecus auxiliis,
Quint. 7, 4, 7; cf. also Cic. de Or. 2, 39, 163:
spiritum adducere,
id. N. D. 2, 54, 136:
humor allapsus,
id. Div. 2, 27, 58:
excipere genus divinandi extrinsecus ex divinitate,
id. ib. 2, 11, 26:
quod habet extremum, id cernitur ex alio extrinsecus,
id. ib. 2, 50, 103:
imminens bellum,
Liv. 2, 32, 6:
cum quid extrinsecus laesit, ut in vulneribus (opp. intra se ipsum corruptum),
Cels. 6, 26 et saep.—
II.
Transf.
A.
Without, on the outside (cf. foris):
deinde eum (animum) circumdedit corpore et vestivit extrinsecus,
Cic. Univ. 6; cf. Varr. R. R. 7, 1, 79; Suet. Vesp. 12:
extrinsecus inaurata (columna),
Cic. Div. 1, 24, 48:
jecur intrinsecus cavum, extrinsecus gibberum est,
Cels. 4, 1;
so opp. introrsus,
Sen. Tranq. 10;
opp. intus,
Col. 2, 9, 13: extrinsecus custodes erant, App. de Mundo, p. 69:
quod eam tuetur, est id extrinsecus,
Cic. Fin. 5, 14, 39:
plerique extrinsecus nesciunt,
the uninitiated, Varr. L. L. 7, § 34 Müll.—
* B.
Irrelevantly:
haec etsi extrinsecus, non tamen intempestive videor hoc loco retulisse,
Col. 1, 6, 17.—
C.
Moreover = praeterea (late Lat.), Eutr. 9, 25.
2.
extrinsĕcus, a, um, adj. (late Lat.), outer:
habitus pallii,
Tert. Pall. 1; Gregor. Mag. Ep. 8, 40.

Lewis & Short latin dictionary > extrinsecus
15 praecipito

praecĭpĭto, āvi, ātum, 1, v. a. and n. [praeceps], to throw or cast down headlong, to precipitate (class.; syn.. deicio, deturbo, proruo).
I.
Act.
A.
Lit.:
pilae in mare praecipitatae,
Nep. Alcib. 6 fin.:
truncas rupes in tecta domosque,
Stat. Th. 10, 881: currum scopulis, hurl or dash against, Ov. M. 15, 518:
pinus,
Stat. Achill. 2, 546.— Freq. with se or pass. in middle sense:
se e Leucade,
Cic. Tusc. 4, 18, 41:
se a tecto,
Sen. Ep. 4, 4:
se de turri,
Liv. 23, 37:
sese in fossas,
Caes. B. C. 3, 69:
praecipitasse se quosdam constabat (sc. de muro),
threw themselves from the wall, Liv. 23, 19, 6; Hor. S. 2, 3, 277:
plerique semet ipsi praecipitaverunt,
Liv. 21, 14, 1:
se in Tiberim,
id. 4, 12, 11; Caes. B. G. 4, 15; Curt. 4, 16, 16; 6, 6, 32;
Auct. B. Alex. 18: ubi Nilus praecipitans se fragore auditum accolis aufert,
Plin. 6, 29, 35, § 118:
praecipitare volens etiam pulcherrima,
to throw overboard, Juv. 12, 38.—Mid.:
cum alii super vallum praecipitarentur,
threw themselves down, Sall. J. 58, 6; Ov. F. 4, 164; id. M. 7, 760; 11, 556:
lux Praecipitatur aquis,
sinks in the ocean, sets, id. ib. 4, 92; cf.:
hac te praecipitato,
run this way, for life! Ter. Ad. 4, 2, 36.— Absol.: si quando iis (parvis) ludentes minamur, praecipitaturos alicunde, extimescunt, that we will throw them down from any place (= nos eos dejecturos), Cic. Fin. 5, 11, 31.—
2.
Transf., in gen., to bend a thing down:
vitem,
Cato, R. R. 32, 2:
partem (vitis),
Col. 4, 20, 4:
palmitem,
id. 5, 6, 33.—
B.
Trop.
1.
To throw, hurl, or cast down, to precipitate: [p. 1414] praecipitari ex altissimo dignitatis gradu, Cic. Dom. 37, 98; cf.:
in tanta mala praeeipitatus ex patrio regno,
Sall. J. 14, 23.— Esp. with reflex. pron.:
semet ipse praecipitare,
to hasten to ruin, destroy one's self, Sall. J. 41, 9:
se in exitium,
Cels. 3, 21:
se in insidias,
Liv. 3, 18, 7 dub. (Madv. omits se):
furor iraque mentem Praecipitant,
carry away, urge onward, sway violently, Verg. A. 2, 317:
spem festinando praecipitare,
Ov. P. 3, 1, 140:
in senectam praecipitare,
to cause to grow old prematurely, Plin. 17, 12, 19, § 94:
quosdam praecipitat subjecta potentia magnae Invidiae,
Juv. 10, 56.—In pass., Cic. Rep. 2, 23, 43: nox praecipitata, declining, i. e. drawing to a close, Ov. Tr. 1, 3, 47; cf.: aetas praecipitata (opp. adulescens), declining age, Mat. ap. Cic. Fam. 11, 28, 5.—
2.
To hasten, hurry a thing (mostly poet. and in post-Aug. prose):
quae Praecipitent obitum,
hasten their setting, Cic. Arat. 349:
vindemiam,
Col. 3, 21, 10:
consulta viri,
Sil. 3, 166:
ne praecipitetur editio,
Quint. Ep. ad Tryph. 2:
consilia raptim praecipitata,
precipitate, Liv. 31, 32.— Poet.:
moras,
i. e. exchange delay for haste, Verg. A. 8, 443; 12, 699:
Tiphyn pelago parari praecipitat,
Val. Fl. 2, 390:
cursum,
Juv. 15, 78.—
3.
With acc. and inf., to hasten, press, urge to do any thing ( poet.):
dare tempus Praecipitant curae,
Verg. A. 11, 3:
si praecipitant miserum cognoscere curae,
Stat. Th. 1, 679. —
II.
Neutr., to hasten or rush down, to throw one's self down, rush headlong, sink rapidly, to fall (class., but only of involuntary falling; cf. I. A.).
A.
Lit.:
praecipitare istuc quidem est, non descendere,
Cic. N. D. 1, 32, 90:
de montibus altis ad terram,
Lucr. 4, 1021:
ubi Nilus praecipitat ex altissimis montibus,
Cic. Rep. 6, 18, 19; cf.:
Fibrenus... statim praecipitat in Lirem,
id. Leg. 2, 3, 6: and:
in amni praecipitante,
id. de Or. 3, 48, 186:
nimbi In vada praecipitant,
Verg. A. 9, 670; 11, 617:
in fossam,
Liv. 25, 11, 6; 7, 6, 9; 38, 2, 14;
39, 2, 3: in insidias,
id. 2, 51; 5, 18; Plin. 11, 24, 28, § 82:
non fugis hinc praeceps, dum praecipitare potestas?
Verg. A. 4, 565:
sol praecipitans,
Cic. de Or. 3, 55, 209:
jam nox caelo Praecipitat,
is sinking, draws to a close, Verg. A. 2, 9:
hiems jam praecipitaverat,
had closed, come to an end, Caes. B. C. 3, 25.—
B.
Trop.
1.
To fall down, to fall, rush, or sink to ruin:
qui in amorem Praecipitavit, pejus perit quam si saxo saliat,
Plaut. Trin. 2, 1, 31:
praecipitantes impellere, certe est inhumanum,
Cic. Rab. Post. 1, 2; so,
praecipitantem impellamus,
id. Clu. 26, 70:
ubi non subest, quo praecipitet ac decidat,
he may tumble down, id. Rep. 1, 45, 69:
praecipitante re publicā,
id. Sull. 1, 1; cf. id. ib. 31, 87; and:
cum ad Cannas praecipitasset Romana res,
Liv. 27, 40:
ad exitium praecipitans,
Cic. Att. 3, 15, 7.—
2.
To be too hasty:
cum vitiosum sit adsentiri quicquam aut falsum aut incognitum, sustinenda est potius omnis adsensio, ne praecipitet, si temere processerit,
Cic. Ac. 2, 21, 68.—Hence, praecĭpĭ-tanter, adv., hastily, precipitately:
agens mannos ad villam,
Lucr. 3, 1063.

Lewis & Short latin dictionary > praecipito
16 viscera

1.
viscus, ĕris, and more freq. in the plur.: viscĕra, um, n. [prop. the soft parts; cf.: viscum, viscidus], the inner parts of the animal body, the internal organs, the inwards, viscera (the nobler parts, the heart, lungs, liver, as well as the ignobler, the stomach, entrails, etc.; cf.: ilia, intestina, exta).
(α).
Sing.: mortui praecordia et viscus omne, Cels. praef. med.; Lucr. 1, 837; 3, 719; Tib. 1, 3, 76; Ov. M. 6, 290; 15, 365; Luc. 3, 658; Quint. Decl. 1, 14; Nemes. Cyn. 139.—
(β).
Plur. (only so in class. prose), Cels. 4, 11; 7, 9, 2; Lucr. 2, 669; 3, 249; 3, 375 al.; Ov. M. 7, 601; 8, 846; 12, 390; 15, 314; id. F. 4, 205 al.—Of the uterus, Quint. 10, 3, 4; Dig. 48, 8, 8.—Of the testicles, Petr. 119; Plin. 20, 13, 51, § 142.—
B.
Transf.
1.
The flesh, as lying under the skin:
cum Herculi Dejanira sanguine Centauri tinctam tunicam induisset, inhaesissetque ea visceribus,
Cic. Tusc. 2, 8, 20: ut multus e visceribus sanguis exeat, Poët. ap. Cic. Tusc. 2, 14, 34:
heu quantum scelus est, in viscera viscera condi!
Ov. M. 15, 88:
boum,
Cic. N. D. 2, 63, 159:
taurorum,
Verg. A. 6, 253; 8, 180.—
2.
The fruit of the womb, offspring, child ( poet. and in post-Aug. prose):
(Tereus) in suam sua viscera congerit alvum,
Ov. M. 6, 651; 8, 478; 10, 465; id. H. 11, 118; cf. Curt. 4, 14, 22:
viscera sua flammis inicere,
i. e. one's own writings, Quint. 6, praef. § 3 Spald.—
II.
Trop., like our bowels, for the interior, inward or inmost part:
itum est in viscera terrae,
Ov. M. 1, 138:
montis (Aetnae),
Verg. A. 3, 575:
in medullis populi Romani ac visceribus haerebant,
Cic. Phil. 1, 15, 36:
in venis atque in visceribus rei publicae,
id. Cat. 1, 13, 31; cf. id. Tusc. 4, 11, 24:
haec in dicendo non extrinsecus alicunde quaerenda, sed ex ipsis visceribus causae sumenda sunt,
id. de Or. 2, 78, 318: quae (enkeleusmata) mihi in visceribus haerent, id. Att. 6, 1, 8:
neu patriae validas in viscera vertite vires,
i. e. her own citizens, Verg. A. 6, 833:
de visceribus tuis,
i. e. from your means, property, Cic. Q. Fr. 1, 3, 7; so,
aerarii,
id. Dom. 47 fin.: magnarum domuum, the heart, i. e. the favorite, Juv. 3, 72.
2.
viscus, i, v. viscum init.

Lewis & Short latin dictionary > viscera
17 viscus

1.
viscus, ĕris, and more freq. in the plur.: viscĕra, um, n. [prop. the soft parts; cf.: viscum, viscidus], the inner parts of the animal body, the internal organs, the inwards, viscera (the nobler parts, the heart, lungs, liver, as well as the ignobler, the stomach, entrails, etc.; cf.: ilia, intestina, exta).
(α).
Sing.: mortui praecordia et viscus omne, Cels. praef. med.; Lucr. 1, 837; 3, 719; Tib. 1, 3, 76; Ov. M. 6, 290; 15, 365; Luc. 3, 658; Quint. Decl. 1, 14; Nemes. Cyn. 139.—
(β).
Plur. (only so in class. prose), Cels. 4, 11; 7, 9, 2; Lucr. 2, 669; 3, 249; 3, 375 al.; Ov. M. 7, 601; 8, 846; 12, 390; 15, 314; id. F. 4, 205 al.—Of the uterus, Quint. 10, 3, 4; Dig. 48, 8, 8.—Of the testicles, Petr. 119; Plin. 20, 13, 51, § 142.—
B.
Transf.
1.
The flesh, as lying under the skin:
cum Herculi Dejanira sanguine Centauri tinctam tunicam induisset, inhaesissetque ea visceribus,
Cic. Tusc. 2, 8, 20: ut multus e visceribus sanguis exeat, Poët. ap. Cic. Tusc. 2, 14, 34:
heu quantum scelus est, in viscera viscera condi!
Ov. M. 15, 88:
boum,
Cic. N. D. 2, 63, 159:
taurorum,
Verg. A. 6, 253; 8, 180.—
2.
The fruit of the womb, offspring, child ( poet. and in post-Aug. prose):
(Tereus) in suam sua viscera congerit alvum,
Ov. M. 6, 651; 8, 478; 10, 465; id. H. 11, 118; cf. Curt. 4, 14, 22:
viscera sua flammis inicere,
i. e. one's own writings, Quint. 6, praef. § 3 Spald.—
II.
Trop., like our bowels, for the interior, inward or inmost part:
itum est in viscera terrae,
Ov. M. 1, 138:
montis (Aetnae),
Verg. A. 3, 575:
in medullis populi Romani ac visceribus haerebant,
Cic. Phil. 1, 15, 36:
in venis atque in visceribus rei publicae,
id. Cat. 1, 13, 31; cf. id. Tusc. 4, 11, 24:
haec in dicendo non extrinsecus alicunde quaerenda, sed ex ipsis visceribus causae sumenda sunt,
id. de Or. 2, 78, 318: quae (enkeleusmata) mihi in visceribus haerent, id. Att. 6, 1, 8:
neu patriae validas in viscera vertite vires,
i. e. her own citizens, Verg. A. 6, 833:
de visceribus tuis,
i. e. from your means, property, Cic. Q. Fr. 1, 3, 7; so,
aerarii,
id. Dom. 47 fin.: magnarum domuum, the heart, i. e. the favorite, Juv. 3, 72.
2.
viscus, i, v. viscum init.

Lewis & Short latin dictionary > viscus

См. также в других словарях:

lieu — Lieu, m. monosyllab. Vient du Latin Locus, et signifie toute place où quelque chose est. Il se prend aussi plus largement pour un pourpris tant en bastiment qu en assiete de paysage. Selon ce on dit d une maison assise au milieu d un pays… … Thresor de la langue françoyse
LACHRYMAE — quantopere morientibus olim exoptatae fuerint, diximus supra, ubi de Mortuos Deflendi ritu, item in voce Inflere. Testatur idem Mart. sub persona Urbici pueri, l. 7. Epigr. 96. Quid species, quid lingua mihi, quid profuit aetas? Da lacrimas… … Hofmann J. Lexicon universale
PAN — quem pastorum, venatorumque Deum, et universae vitae rusticanae praesidem crediderung antiqui, cuius fil. fuerit, non satis constat. Homer. in Hymnis, Mercurii filium facit: Ε῾ρμείαο φίλον γόνον ἔννεπε Μοῦσα, Αἰτοπόδην, δικέρωτα, φιλόκροτον.… … Hofmann J. Lexicon universale
SORTES — Oracula dicebantur. Ciceto de Divin. l. 1. c. 6. Quae est autem gens, quae Civitas, quae non aut extis pecudum, aut monstra, aut fulgura interpretantium, aut Augurum, aut Astrlogorum, aut Sortium, (ea enim fere Artis sunt) praedictione, moneatur? … Hofmann J. Lexicon universale
emprunter — Emprunter, Petere mutuum, Sumere mutuum, vel alicunde exorare mutuum. Demander à emprunter, {{o=empruntur}} Rogare. Emprunter argent, Mutuas pecunias sumere. Emprunter argent par le moyen d aucun qui respond, Fide alicuius sumere. Sub. argentum,… … Thresor de la langue françoyse
part — Part, Partus a pariendo. Part, et portion, Portio, Pars. Avoir part et portion, In societatem venire. Avoir part aux louanges, Participare laudes. Je y ay ma part, Est aliqua mea pars virilis. Qui n a nulle part, Exempt, Expers, Exors. Selon ma… … Thresor de la langue françoyse
partir — I. Partir, actiu. acut. C est mettre et diviser quelque chose en plusieurs parties, comme partir une succession en deux, trois ou plus grand nombre de parts, Familiam in duas partes aut plures herciscere, partiri. diuidere, Partir aussi en ceste… … Thresor de la langue françoyse
recouvrer — Recouvrer, act. acut. Est composé ainsi que Recuperare Latin, duquel il vient par mutation de p, en v, et syncope, et signifie remettre en sa main ce qui en a esté mis hors. Ainsi dit on, Recouvrer sa perte, Damnum sarcire. Recouvrer une ville… … Thresor de la langue françoyse

Словари и энциклопедии на Академике

Перевод: с латинского на английский

alicunde

См. также в других словарях:

Поделиться ссылкой на выделенное

Словари и энциклопедии на Академике

Перевод: с латинского на английский

alicunde

См. также в других словарях:

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка: