a-specto

aspecto ( adsp-, Ritschl; asp-, Lachmann, Fleck., Rib., B. and K., Halm), āvi, ātum, 1, v. freq. a. [id.], to look at attentively, with respect, desire, etc.

Lit. (rare but class.): hicine est Telamon, quem aspectabant, Enn. ap. Cic. Tusc. 3, 18, 39:

Quid me adspectas, stolide?

Plaut. Am. 4, 2, 8:

Estne ita ut tibi dixi? Adspecta et contempla,

Plaut. Ep. 5, 1, 16; id. As. 5, 1, 13; id. Am. 1, 1, 114: Quid me aspectas? Quid taces? Ter Eun. 3, 5, 12: Quid me aspectas? * Cic. Planc. 42 Illum aspectari, claro qui incedit honore, is gazed upon, * Lucr. 3, 76: Et stabula aspectans regnis excessit avitis, and looking back upon ( with regret), etc., Verg. G. 3, 228; id. A. 6, 186; 10, 251.—

Trop.

To observe, regard, pay attention to a thing jussa principis aspectare, Tac. A. 1, 4.—

Of places as objects, to look towards, overlook, lie towards (cf. specto) collis, qui adversas aspectat desuper arces, Verg. A. 1, 420:

mare, quod Hiberniam insulam aspectat,

Tac. A. 12, 32.

aspecto ( adsp-, Ritschl; asp-, Lachmann, Fleck., Rib., B. and K., Halm), āvi, ātum, 1, v. freq. a. [id.], to look at attentively, with respect, desire, etc.

Lit. (rare but class.): hicine est Telamon, quem aspectabant, Enn. ap. Cic. Tusc. 3, 18, 39:

Quid me adspectas, stolide?

Plaut. Am. 4, 2, 8:

Estne ita ut tibi dixi? Adspecta et contempla,

Plaut. Ep. 5, 1, 16; id. As. 5, 1, 13; id. Am. 1, 1, 114: Quid me aspectas? Quid taces? Ter Eun. 3, 5, 12: Quid me aspectas? * Cic. Planc. 42 Illum aspectari, claro qui incedit honore, is gazed upon, * Lucr. 3, 76: Et stabula aspectans regnis excessit avitis, and looking back upon ( with regret), etc., Verg. G. 3, 228; id. A. 6, 186; 10, 251.—

Trop.

To observe, regard, pay attention to a thing jussa principis aspectare, Tac. A. 1, 4.—

Of places as objects, to look towards, overlook, lie towards (cf. specto) collis, qui adversas aspectat desuper arces, Verg. A. 1, 420:

mare, quod Hiberniam insulam aspectat,

Tac. A. 12, 32.

circum-specto, āvi, ātum, āre, v. freq. a., to look about with attention, precaution, desire, etc.; to cast a look around, to search around; and with acc., to look about one ' s self ( attentively, anxiously, etc.) after something, to look all around upon something (class.)

Prop.

Absol.:

dum circumspecto,

Plaut. Bacch. 2, 3, 45 (al.:

me circumspecto): quanto se opere custodiant bestiae, ut in pastu circumspectent,

Cic. N. D. 2, 49, 126:

primum circumspectans tergiversari,

Liv. 4, 14, 4; Plin. 8, 4, 5, § 9:

circumspectans huc et illuc,

Auct. Her. 4, 49, 62.—

With acc.: te hercle ego circumspectabam, Plaut. Ps. 4, 1, 8:

alia,

Ter. Eun. 3, 5, 54; 2, 2, 60:

inter se,

Tac. H. 2, 29:

ora principum,

Liv. 26, 18, 6:

quousque me circumspectabitis?

id. 6, 18, 7; cf. Tac. H. 4, 8:

omnia,

to look about anxiously, Cic. Pis. 41, 99; Sall. J. 72, 2; cf.:

mare et silvas, ignota omnia circumspectantes,

Tac. Agr. 32 Ritter (Halm: circum spectantes).— Pass.:

muta atque inanima, tectum et parietes circumspectabantur,

Tac. A. 4, 69 fin. —

With a rel.-clause:

Nabis quanam ipse evaderet circumspectabat,

Liv. 34, 39, 8; cf. with foll. si, id. 25, 36, 5:

si quam reperiat,

Auct. Her. 4, 49, 62.—

With acc. and ut with subj.:

dum alius alium, ut proelium ineant, circumspectant,

Liv. 2, 10, 9.—

Reflex. (only in Plaut.; cf.

circumspicio, I. A.): loca contemplat, circumspectat sese, atque aedis noscitat,

Plaut. Trin. 4, 2, 21; cf. id. Bacch. 2, 3, 45 supra.—

Trop.:

dubitans, circumspectans, haesitans, tanquam rate in mari immenso nostra vehitur oratio,

Cic. Tusc. 1, 30, 73:

circumspectantes defectionis tempus,

watching, waiting, on the look-out for, Liv. 21, 39, 5:

initium erumpendi,

Tac. H. 1, 55:

Vespasianus bellum armaque et procul vel juxta sitas vires circumspectabat,

carefully weighed, considered, id. ib. 2, 74; so,

fugam et fallendi artes,

id. ib. 3, 73:

medicamina quasso imperio,

Sil. 15, 7:

omnes argumentorum locos,

Quint. 12, 8, 14.

ex-specto ( expect-), āvi, ātum, 1, v. a., to look out for a thing (syn.: prospecto, opperior, maneo, moror, praestolor).

Objectively, to await, expect something that is to come or to take place, to be waiting for, etc. (very freq. and class.). —Constr. with the acc., with rel.-clauses, with dum, si, ut, quin, or absol.; very rarely with object-clause.

In gen.

With acc.:

caritatem,

Cato, R. R. 3, 2:

alicujus mortem,

Plaut. As. 3, 1, 28:

cum ea Scipio dixisset silentioque omnium reliqua ejus exspectaretur oratio,

Cic. Rep. 2, 38:

injurias,

id. ib. 1, 5:

transitum tempestatis,

id. Att. 2, 21, 2:

adventum alicujus,

Caes. B. G. 1, 27, 2; 2, 16, 2:

eventum pugnae,

id. ib. 7, 49 fin.:

scilicet ultima semper Exspectanda dies homini est,

Ov. M. 3, 136:

cenantes haud animo aequo Exspectans comites,

i. e. waiting till they have done eating, Hor. S. 1, 5, 9 et saep.; cf.:

exspectandus erit annus,

I must wait a year, Juv. 16, 42. —

With relative and esp. interrogative clauses: exspectabat populus atque ora tenebat rebus, utri magni victoria sit data regni, Enn. ap. Cic. Div. 1, 48, 107 (Ann. s. 90, ed. Vahl.):

exspecto, quo pacto, etc.,

Plaut. Poen. 4, 1, 1:

exspecto, quid ad ista,

Cic. Tusc. 4, 20, 46; id. Verr. 2, 2, 38, § 92:

quid hostes consilii caperent, exspectabat,

Caes. B. G. 3, 24, 1:

exspectante Antonio, quidnam esset actura,

Plin. 9, 35, 58, § 121:

ne utile quidem, quam mox judicium fiat, exspectare,

Cic. Inv. 2, 28, 85; so,

quid exspectas quam mox ego dicam, etc.,

id. Rosc. Com. 15, 44:

et, quam mox signis collatis dimicandum sit, in dies exspectet,

id. 34, 11, 4; 3, 37, 5:

exspectans, quando, etc.,

Quint. 11, 3, 159.—

With dum, si, ut, etc.:

ne exspectetis meas pugnas dum praedicem,

Plaut. Truc. 2, 6, 1:

ne exspectemus quidem, dum rogemur,

Cic. Lael. 13, 44:

exspectas fortasse, dum dicat, etc.,

id. Tusc. 2, 7, 17:

exspectare, dum hostium copiae augerentur,

Caes. B. G. 4, 13, 2:

nec dum repetatur, exspectat,

Quint. 4, 2, 45:

Caesar non exspectandum sibi statuit, dum, etc.,

Caes. B. G. 1, 11 fin.; cf.:

nec vero hoc loco exspectandum est, dum, etc.,

Cic. Ac. 2, 7, 19:

rusticus exspectat, dum defluat amnis,

Hor. Ep. 1, 2, 42:

jam dudum exspecto, si tuum officium scias,

Plaut. Poen. prol. 12:

exspecto si quid dicas,

id. Trin. 1, 2, 61:

hanc (paludem) si nostri transirent, hostes exspectabant,

Caes. B. G. 2, 9, 1; id. B. C. 2, 34, 1:

nisi exspectare vis ut eam sine dote frater conlocet,

Plaut. Trin. 3, 3, 7:

mea lenitas hoc exspectavit, ut id quod latebat, erumperet,

Cic. Cat. 2, 12, 27:

nisi forte exspectatis ut illa diluam, quae, etc.,

id. Rosc. Am. 29, 82:

neque exspectant, ut de eorum imperio ad populum feratur,

Caes. ib. 1, 6, 6:

quare nemo exspectet, ut, etc.,

Quint. 7, 10, 14; Liv. 23, 31, 7; 26, 18, 5; 35, 8, 5 al.— Pass. impers.:

nec ultra exspectato, quam dum Claudius Ostiam proficisceretur,

Tac. A. 11, 26 fin.:

cum omnium voces audirentur, exspectari diutius non oportere, quin ad castra iretur,

Caes. B. G. 3, 24 fin. —

Absol.:

comites ad portam exspectare dicunt,

Cic. Fam. 15, 17, 1:

diem ex die exspectabam, ut statuerem, quid esset faciendum,

id. Att. 7, 26, 3:

exspectent paullum et agi ordine sinant,

Quint. 4, 5, 19.—

With object-clause:

cum expectaret effusos omnibus portis Aetolos in fidem suam venturos,

Liv. 43, 22, 2 Weissenb. ad loc.:

venturum istum,

Aug. Conf. 5, 6.—

Transf., of an abstract subject, like maneo, to await:

seu me tranquilla senectus Exspectat seu, etc.,

Hor. S. 2, 1, 58.

To look for with hope, fear, desire, expectation, to hope for, long for, expect, desire; to fear, dread, anticipate, apprehend.

With acc.:

reliquum est, ut tuam profectionem amore prosequar, reditum spe exspectem,

Cic. Fam. 15, 21 fin.; cf.:

quod magna cum spe exspectamus,

id. Att. 16, 16 E. fin.:

ego jam aut rem aut ne spem quidem exspecto,

id. ib. 3, 22 fin.: magnum inceptas, si id exspectas, quod nusquam'st, Plaut. Curc. 1, 2, 56:

quam (rem) avidissime civitas exspectat,

Cic. Phil. 14, 1, 1:

longiores (epistolas) exspectabo vel potius exigam,

id. Fam. 15, 16, 1:

finem laborum omnium,

Caes. B. G. 7, 85, 4:

illum ut vivat, optant, meam autem mortem exspectant scilicet,

to wish, Ter. Ad. 5, 4, 20:

fama mortis meae non accepta solum sed etiam exspectata est,

Liv. 28, 27, 9; cf.

in the pun with I.: cum Proculeius quereretur de filio, quod is mortem suam exspectaret, et ille dixisset, se vero non exspectare: Immo, inquit, rogo exspectes,

Quint. 9, 3, 68 Spald.:

nescio quod magnum hoc nuntio exspecto malum,

dread, Ter. Ph. 1, 4, 16:

mortem,

id. Hec. 3, 4, 8:

multis de causis Caesar majorem Galliae motum exspectans,

Caes. B. G. 6, 1, 1: 7, 43 fin. —With a personal object:

pater exspectat aut me aut aliquem nuntium,

Plaut. Capt. 2, 3, 22:

ite intro, filii vos exspectant intus,

id. Bacch. 5, 2, 86:

hic ego mendacem usque puellam Ad mediam noctem exspecto,

Hor. S. 1, 5, 83; cf. Ov. M. 14, 418:

video jam, illum, quem exspectabam, virum, cui praeficias officio et muneri,

Cic. Rep. 2, 42.—

Aliquid ab (rarely ex) aliquo (a favorite expression of Cicero):

a te hoc civitas vel omnes potius gentes non exspectant solum, sed etiam postulant,

Cic. Fam. 11, 5, 3; cf. id. ib. 3, 10, 1:

dixi Servilio, ut omnia a me majora exspectaret,

id. ib. 3, 12, 4:

alimenta a nobis,

id. Rep. 1, 4:

ab aliquo gloriam,

id. ib. 6, 19 fin.:

tristem censuram ab laeso,

Liv. 39, 41, 2:

ut ex iis (proletariis) quasi proles civitatis exspectari videretur,

Cic. Rep. 2, 22, 40.—

Aliquid ab or ex aliqua re (rare):

aliquid ab liberalitate alicujus,

Caes. B. C. 2, 28, 3:

dedecus a philosopho,

id. Tusc. 2, 12, 28:

omnia ex sua amicitia,

id. ib. 3, 60, 1.—

Aliquid aliquem (very rare): ne quid exspectes amicos, quod tute agere possies, Enn. ap. Gell. 2, 29; Sat. v. 38 Vahl.—

With object-clause:

quid mihi hic adfers, quam ob rem exspectem aut sperem porro non fore?

Ter. Phorm. 5, 9, 36:

exspecto cupioque te ita illud defendere,

Cic. Verr. 2, 3, 64, § 151.—With inf. alone (cf. cupio), Front. ad Ver. Imp. p. 137, ed. Rom.—

Absol. (very rare):

cum mihi nihil improviso, nec gravius quam exspectavissem pro tantis meis factis evenisset,

Cic. Rep. 1, 4:

aliquando ad verum, ubi minime exspectavimus, pervenimus,

Quint. 12, 8, 11.—

Poet. transf., of an abstr. subject, to have need of, require:

silvarumque aliae pressos propaginis arcus Exspectant,

Verg. G. 2, 27:

neque illae (oleae) procurvam exspectant falcem rastrosque tenaces,

id. ib. 2, 421; cf.:

lenta remedia et segnes medicos non exspectant tempora mea,

Curt. 3, 5, 13.—Hence, exspectātus ( expect-), a, um, P. a. (acc. to II.), anxiously expected, longed for, desired, welcome (class.):

carus omnibus exspectatusque venies,

Cic. Fam. 16, 7; cf.:

venies exspectatus omnibus,

id. ib. 4, 10, 1; Plaut. Most. 2, 2, 11:

quibus Hector ab oris exspectate venis?

Verg. A. 2, 282:

sensi ego in exspectatis ad amplissimam dignitatem fratribus tuis,

who were expected to arrive at the highest dignities of the state, Cic. de Sen. 19, 68:

ubi te exspectatum ejecisset foras,

i. e. whose death is waited, longed for, Ter. Ad. 1, 2, 29 Ruhnk.— Comp.:

nimis ille potuit exspectatior venire,

Plaut. Most. 2, 2, 12.— Sup.:

adventus suavissimus exspectatissimusque,

Cic. Att. 4, 4 a:

litterae,

id. Fam. 10, 5, 1:

triumphus,

Hirt. B. G. 8, 51 fin. —

In the neutr. absol.:

quis non diversa praesentibus contrariaque exspectatis aut speret aut timeat?

Vell. 2, 75, 2:

hosti Ante exspectatum positis stat in agmine castris,

before it was expected, Verg. G. 3, 348; so,

ante exspectatum,

Ov. M. 4, 790; 8, 5; Sen. Ep. 114:

ille ad patrem patriae exspectato revolavit maturius,

than was expected, Vell. 2, 123, 1.

in-tŭĕor, ĭtus, 2, v. dep. (in tmesi:

inque tueri,

Lucr. 4, 713; archaic form indo tuetur, Enn. ap. Non. 378, 18 = Ann. 73 Vahl.;

and intuor,

Plaut. Most. 3, 2, 150; Ter. Heaut. 2, 4, 23; Turp. ap. Non. 470, 30; Sen. Hippol. 898, and in the act. form intŭo, ĕre, Commod. 31, 1; 39, 5), to look at, upon, or towards (syn.: adspicio, contemplor, specto).

Lit., constr. with simple acc., or in and acc.

With simple acc.:

terram intuens modeste,

Ter. Eun. 3, 5, 32:

solem,

Cic. Rep. 6, 18, 19; id. Tusc. 1, 30, 73:

aliquid oculis,

id. Fam. 5, 17, 4:

ornamenta rei publicae,

id. Prov. Cons. 9, 22:

cum intueor et contemplor unumquemque vestrum,

id. Planc. 1:

huc atque illuc,

id. de Or. 1, 40: lasciviam piscium, Pac. ap. Cic. Div. 1, 14, 24:

terram,

Cic. Cat. 3, 5, 13:

me omnes intueri,

id. Ac. 2, 19, 63:

ora omnium atque oculos,

id. Mil. 16, 42:

quid, ut noverca, me intueris?

Hor. Epod. 5, 9:

faciem alicujus,

Nep. Ages. 8, 1:

caelum,

Suet. Aug. 17:

nutum illius diligenter,

to watch, Cic. Tusc. 5, 21, 61.—

Of situation: cubiculum montes intuentur,

Plin. Ep. 5, 6, 28.—

With in and acc.:

in speciem rerum intuens,

Cic. Univ. 10:

in te intuens,

id. Brut. 97, 331.—

Trop.

Of the mind, to regard, observe, contemplate, consider, give attention to.

With acc. (so most freq.):

ut tota mente Crassum atque omni animo intueretur,

Cic. de Or. 2, 21, 89; cf.:

intentis oculis omnes rei publicae partes,

id. Agr. 2, 28:

voluntatem eorum qui audiunt,

id. Or. 8, 24:

mentis acies seipsam intuens,

id. Tusc. 1, 30:

oratores,

id. de Or. 1, 34, 156: potius, quid se facere par esset, intuebatur, quam quid alii laudaturi forent. he regarded more, had more respect for, Nep. Att. 9, 5; cf. id. Them. 7, 6:

rationem,

Quint. 3, 6, 83; 3, 8, 35 al.:

tempestatem impendentem,

Cic. Sest. 9:

id ille intuens,

Nep. Alcib. 4, 1. — In pass. part.:

intuendum quid affectet quisque,

Quint. 5, 10, 28:

non tam veteranos intuendos nobis,

Cic. Phil. 11, 15, 39.—

With adv.:

quo intuens,

Cic. de Or. 1, 34, 145.—

With in and acc.:

in summos homines,

Cic. de Or. 1, 2, 6:

tu in tuā mtuens te continebis,

id. Tusc. 2, 13, 31:

in aliquod majus malum,

id. ib. 3, 13, 28; id. Univ. 10 init.; Plin. Pan. 58, 8.—

With ad (rare):

ad finiendum bellum,

Liv. 36, 45.—

Esp., to regard with admiration, admire, wonder at:

Graeci sic te intuebuntur, ut quendam ex annalium memoria esse delapsum putent,

Cic. ad Q. Fr. 1, 1, 2, § 7:

sicut aliquem de caelo delapsum,

id. de Imp. Pomp. 14, 41.

sense, Amm. 23, 5, 13.

in-tŭĕor, ĭtus, 2, v. dep. (in tmesi:

inque tueri,

Lucr. 4, 713; archaic form indo tuetur, Enn. ap. Non. 378, 18 = Ann. 73 Vahl.;

and intuor,

Plaut. Most. 3, 2, 150; Ter. Heaut. 2, 4, 23; Turp. ap. Non. 470, 30; Sen. Hippol. 898, and in the act. form intŭo, ĕre, Commod. 31, 1; 39, 5), to look at, upon, or towards (syn.: adspicio, contemplor, specto).

Lit., constr. with simple acc., or in and acc.

With simple acc.:

terram intuens modeste,

Ter. Eun. 3, 5, 32:

solem,

Cic. Rep. 6, 18, 19; id. Tusc. 1, 30, 73:

aliquid oculis,

id. Fam. 5, 17, 4:

ornamenta rei publicae,

id. Prov. Cons. 9, 22:

cum intueor et contemplor unumquemque vestrum,

id. Planc. 1:

huc atque illuc,

id. de Or. 1, 40: lasciviam piscium, Pac. ap. Cic. Div. 1, 14, 24:

terram,

Cic. Cat. 3, 5, 13:

me omnes intueri,

id. Ac. 2, 19, 63:

ora omnium atque oculos,

id. Mil. 16, 42:

quid, ut noverca, me intueris?

Hor. Epod. 5, 9:

faciem alicujus,

Nep. Ages. 8, 1:

caelum,

Suet. Aug. 17:

nutum illius diligenter,

to watch, Cic. Tusc. 5, 21, 61.—

Of situation: cubiculum montes intuentur,

Plin. Ep. 5, 6, 28.—

With in and acc.:

in speciem rerum intuens,

Cic. Univ. 10:

in te intuens,

id. Brut. 97, 331.—

Trop.

Of the mind, to regard, observe, contemplate, consider, give attention to.

With acc. (so most freq.):

ut tota mente Crassum atque omni animo intueretur,

Cic. de Or. 2, 21, 89; cf.:

intentis oculis omnes rei publicae partes,

id. Agr. 2, 28:

voluntatem eorum qui audiunt,

id. Or. 8, 24:

mentis acies seipsam intuens,

id. Tusc. 1, 30:

oratores,

id. de Or. 1, 34, 156: potius, quid se facere par esset, intuebatur, quam quid alii laudaturi forent. he regarded more, had more respect for, Nep. Att. 9, 5; cf. id. Them. 7, 6:

rationem,

Quint. 3, 6, 83; 3, 8, 35 al.:

tempestatem impendentem,

Cic. Sest. 9:

id ille intuens,

Nep. Alcib. 4, 1. — In pass. part.:

intuendum quid affectet quisque,

Quint. 5, 10, 28:

non tam veteranos intuendos nobis,

Cic. Phil. 11, 15, 39.—

With adv.:

quo intuens,

Cic. de Or. 1, 34, 145.—

With in and acc.:

in summos homines,

Cic. de Or. 1, 2, 6:

tu in tuā mtuens te continebis,

id. Tusc. 2, 13, 31:

in aliquod majus malum,

id. ib. 3, 13, 28; id. Univ. 10 init.; Plin. Pan. 58, 8.—

With ad (rare):

ad finiendum bellum,

Liv. 36, 45.—

Esp., to regard with admiration, admire, wonder at:

Graeci sic te intuebuntur, ut quendam ex annalium memoria esse delapsum putent,

Cic. ad Q. Fr. 1, 1, 2, § 7:

sicut aliquem de caelo delapsum,

id. de Imp. Pomp. 14, 41.

sense, Amm. 23, 5, 13.

spectābĭlis, e, adj. [specto].

In gen., that may be seen, visible:

corpus caeli,

Cic. Univ. 8 (al. aspectabile); so,

corpus,

Ov. Tr. 3, 8, 35:

purus ab arboribus, spectabilis undique campus,

i. e. open, id. M. 3, 709.—

Pregn., that is worth seeing, notable, admirable, remarkable (only poet. and in post-Aug. prose):

Niobe Vestibus intexto Phrygiis spectabilis auro,

Ov. M. 6, 166:

quod sit roseo spectabilis ore,

id. ib. 7, 705:

heros,

id. ib. 7, 496:

mons topiario naturae opere,

Plin. 4, 8, 15, § 29:

flumen portu,

id. 5, 1, 1, § 13:

texenda spectabili subtilitate,

id. 16, 37, 68, § 174:

pulchra et spectabilis victoria,

Tac. Agr. 34 fin.:

mater spectabile tela duxit opus,

Val. Fl. 1, 429.—

Under the emperors: Spectabilis, a title of high officers:

apud virum Spectabilem proconsulem,

Cod. Just. 2, 7, 11 fin.:

judices,

ib. 7, 62, 32:

praefectus vigilum,

Dig. 1, 15, 3.

spectācŭlum (contr. spectāclum, Prop. 4 (5), 8, 21 and 56), i, n. [specto], a show, sight, spectacle (class.).

In gen.:

lepidum spectaculum,

Plaut. Poen. 1, 1, 81:

superarum rerum atque caelestium,

Cic. N. D. 2, 56, 140:

bis terque mutatae dapis,

Hor. Epod. 5, 34:

potius quam hoc spectaculum viderem,

Cic. Mil. 38, 103: capere oblatae spectacula praedae, Ov. M. 3, 246; cf. id. ib. 7, 780:

scorti procacis,

Liv. 39, 43:

Euripi,

id. 45, 27:

non hoc ista sibi tempus spectacula poscit,

Verg. A. 6, 37:

spectaclum ipsa sedens,

i. e. exposed to public view, in the sight of all, Prop. 4 (5), 8, 21:

neque hoc parentes Effugerit spectaculum,

Hor. Epod. 5, 102.—Esp. in the phrases:

spectaculum (alicui) praebere, spectaculum (spectaculo) esse alicui: circuitus solis et lunae spectaculum hominibus praebent,

Cic. N. D. 2, 62, 155; so,

praebere,

Liv. 45, 28:

praebent spectacula capti,

Ov. A. A. 2, 581:

o spectaculum illud hominibus luctuosum, cedere e patriā servatorem ejus, manere in patriā perditores!

Cic. Phil. 10, 4, 8; cf. id. Corn. 1, § 19:

homini non amico nostra incommoda spectaculo esse nolim,

id. Att. 10, 2, 2:

insequitur acies ornata armataque, ut hostium quoque magnificum spectaculum esset,

Liv. 10, 40 fin. —

In partic.

Lit., in the theatre, circus, etc., a public sight or show, a stageplay, spectacle (cf.:

munus, ludi, fabula): spectacula sunt tributim data,

Cic. Mur. 34, 72:

apparatissimum,

id. Phil. 1, 15, 36:

gladiatorium,

Liv. 39, 42:

gladiatorum,

id. 28, 21 fin.; Plin. 2, 26, 25, § 96:

circi,

Liv. 7, 2:

scenae,

Ov. A. A. 3, 351:

ludorum,

Suet. Aug. 14:

athletarum,

id. ib. 44; id. Ner. 12:

naumachiae,

id. Caes. 44:

nondum commisso spectaculo,

Liv. 2, 36, 1:

interesse spectaculo,

id. 2, 38, 4:

inter matutina harenae spectacula,

Sen. Ira, 3, 43, 2:

meridianum,

id. Ep. 7, 3.—

Transf., the place whence plays are witnessed, the seats of the spectators, seats, places in the theatre, the amphitheatre:

spectacula ruunt,

Plaut. Curc. 5, 2, 47:

ex omnibus spectaculis plausus est excitatus,

Cic. Sest. 58, 124:

resonant spectacula plausu,

Ov. M. 10, 668:

loca divisa patribus equitibusque, ubi spectacula sibi quisque facerent,

Liv. 1, 35, 8:

spectaculorum gradus,

Tac. A. 14, 13:

spectaculis detractus et in harenam deductus,

Suet. Calig. 35; id. Dom. 10.—

In gen., the theatre:

ingressum spectacula,

Suet. Calig. 35:

in caelum trabibus spectacula textis surgere,

Calp. Ecl. 7, 23.—

The spectators:

spectacula tantum este, viri,

Sil. 2, 230:

virtutis,

id. 8, 556.—

A wonder, miracle: spectacula septem, the seven wonders of the world:

in septem spectaculis nominari,

Vitr. 2, 8, 11:

numerari inter septem omnium terrarum spectacula,

Gell. 10, 18, 4.

spectācŭlum (contr. spectāclum, Prop. 4 (5), 8, 21 and 56), i, n. [specto], a show, sight, spectacle (class.).

In gen.:

lepidum spectaculum,

Plaut. Poen. 1, 1, 81:

superarum rerum atque caelestium,

Cic. N. D. 2, 56, 140:

bis terque mutatae dapis,

Hor. Epod. 5, 34:

potius quam hoc spectaculum viderem,

Cic. Mil. 38, 103: capere oblatae spectacula praedae, Ov. M. 3, 246; cf. id. ib. 7, 780:

scorti procacis,

Liv. 39, 43:

Euripi,

id. 45, 27:

non hoc ista sibi tempus spectacula poscit,

Verg. A. 6, 37:

spectaclum ipsa sedens,

i. e. exposed to public view, in the sight of all, Prop. 4 (5), 8, 21:

neque hoc parentes Effugerit spectaculum,

Hor. Epod. 5, 102.—Esp. in the phrases:

spectaculum (alicui) praebere, spectaculum (spectaculo) esse alicui: circuitus solis et lunae spectaculum hominibus praebent,

Cic. N. D. 2, 62, 155; so,

praebere,

Liv. 45, 28:

praebent spectacula capti,

Ov. A. A. 2, 581:

o spectaculum illud hominibus luctuosum, cedere e patriā servatorem ejus, manere in patriā perditores!

Cic. Phil. 10, 4, 8; cf. id. Corn. 1, § 19:

homini non amico nostra incommoda spectaculo esse nolim,

id. Att. 10, 2, 2:

insequitur acies ornata armataque, ut hostium quoque magnificum spectaculum esset,

Liv. 10, 40 fin. —

In partic.

Lit., in the theatre, circus, etc., a public sight or show, a stageplay, spectacle (cf.:

munus, ludi, fabula): spectacula sunt tributim data,

Cic. Mur. 34, 72:

apparatissimum,

id. Phil. 1, 15, 36:

gladiatorium,

Liv. 39, 42:

gladiatorum,

id. 28, 21 fin.; Plin. 2, 26, 25, § 96:

circi,

Liv. 7, 2:

scenae,

Ov. A. A. 3, 351:

ludorum,

Suet. Aug. 14:

athletarum,

id. ib. 44; id. Ner. 12:

naumachiae,

id. Caes. 44:

nondum commisso spectaculo,

Liv. 2, 36, 1:

interesse spectaculo,

id. 2, 38, 4:

inter matutina harenae spectacula,

Sen. Ira, 3, 43, 2:

meridianum,

id. Ep. 7, 3.—

Transf., the place whence plays are witnessed, the seats of the spectators, seats, places in the theatre, the amphitheatre:

spectacula ruunt,

Plaut. Curc. 5, 2, 47:

ex omnibus spectaculis plausus est excitatus,

Cic. Sest. 58, 124:

resonant spectacula plausu,

Ov. M. 10, 668:

loca divisa patribus equitibusque, ubi spectacula sibi quisque facerent,

Liv. 1, 35, 8:

spectaculorum gradus,

Tac. A. 14, 13:

spectaculis detractus et in harenam deductus,

Suet. Calig. 35; id. Dom. 10.—

In gen., the theatre:

ingressum spectacula,

Suet. Calig. 35:

in caelum trabibus spectacula textis surgere,

Calp. Ecl. 7, 23.—

The spectators:

spectacula tantum este, viri,

Sil. 2, 230:

virtutis,

id. 8, 556.—

A wonder, miracle: spectacula septem, the seven wonders of the world:

in septem spectaculis nominari,

Vitr. 2, 8, 11:

numerari inter septem omnium terrarum spectacula,

Gell. 10, 18, 4.

spectāmen, ĭnis, n. [specto].

= specimen, a mark, sign, proof:

spectamen bono servo id est, Ut absente ero rem sui eri diligenter Tutetur,

Plaut. Men. 5, 6, 1.—

= spectaculum, a sight, scene, spectacle (Appuleian):

miserum funestumque spectamen aspexi,

App. M. 4, p. 151, 35:

novum et memorandum,

id. ib. 7, p. 193, 23.

spectātĭo, ōnis, f. [specto], a looking, beholding, contemplation of a thing, a sight, view (rare but class.).

Lit.

In gen., absol.: homo ad artificem suum (deum) spectat: quam spectationem Trismegistus theôrian rectissime nominavit, Lact. 7, 9 med.:

apparatūs spectatio,

Cic. Fam. 7, 1, 2:

animum levare spectatione,

id. Att. 13, 44, 2.— Plur.:

quae scenicis moribus ad spectationes populo comparantur,

Vitr. 10 praef. —

In partic., an examining, proving, testing of money:

pecuniae,

Cic. Verr. 2, 3, 78, § 181.—

Trop., respect, regard, consideration:

Macedonicum bellum nomine amplius quam spectatione gentis fuit,

Flor. 2, 7, 3.

spectātor, ōris, m. [id.], a looker-on, beholder, observer, spectator (class.).

In gen.:

sunt homines quasi spectatores superarum rerum atque caelestium,

Cic. N. D. 2, 56, 140:

unicus caeli siderumque (Ar chimedes),

Liv. 24, 34, 2:

testis et spectator,

Cic. de Or. 1, 24, 112:

spectator laudum tuarum,

id. Fam. 2, 7, 2:

Leuctricae calamitatis,

id. Off. 2, 7, 26:

certaminis,

Liv. 1, 28; Quint. 10, 5, 19; Mart. 10, 51, 9.—

In partic.

A spectator in a theatre, at games, etc.: nunc, spectatores, clare plaudite, [p. 1738] Plaut. Am. 5, 3, 3; so id. ib. prol. 66; id. Cas. grex 1; id. Cist. 4, 2, 9; id. Ps. 2, 4, 30; id. Stich. 5, 3, 1; Cic. Har. Resp. 11, 22. —

An examiner, judge, critic: spectator probator, ut pecuniae spectatores dicuntur, Don. Ter. Eun. 3, 5, 18 (cf. specto, I. B. 3., and spectatio, I. B.):

elegans formarum spectator,

critic, connoisseur, Ter. Eun. 3, 5, 18:

proprii ponderis,

Claud. Laud. Stil. 1, 147:

acrior virtutis,

Liv. 42, 34, 7.

tam, adv. [orig. acc. fem. of the demonstrative root ta-; cf.: tum, tamen], correlative of quam, so, so much, as.

As comparative adverb, demonstrative with correlative quam, introducing comparative clauses of like intensity.

As adjunct of adjectives or participles the intensity of which is expressed by a comparative clause, tam... quam = as... as; negatively, non (neque, nihil, etc.) tam... quam = not so... as.

In comparison between two adjj.:

tam esse clemens tyrannus quam rex importunus potest,

a tyrant may be as mild as a king may be harsh, Cic. Rep. 1, 33, 50 (B. and K. bracket rex):

non tam solido quam splendido nomine,

id. Fin. 1, 18, 61:

tam culpae hostium justus existimator quam gloriosus victor,

Val. Max. 3, 8, 1:

adjuro, tam me tibi vera referre Quam veri majora fide,

things as true as they are beyond belief, Ov. M. 3, 659:

quorum vires quam repentinae tam breves,

Sen. Q. N. 6, 7, 2.—Negatively:

non enim tam praeclarum est scire Latine quam turpe nescire,

Cic. Brut. 37, 140:

ut illa... non tam mirabilia sunt, quam conjecta belle,

id. Div. 2, 31, 66; 2, 36, 76: nec tam Turpe fuit vinci [p. 1836] quam contendisse decorum est, Ov. M. 9, 5. —Tam preceded by comp. clause:

maximeque eam pestilentiam insignem mors quam matura tam acerba M. Furi fecit,

Liv. 7, 1, 8:

quam magni nominis bellum est, tam difficilem existimaritis victoriam fore,

id. 21, 43, 11:

donec quam felices seditiones, tam honorati seditionum auctores essent,

id. 4, 2, 4. —

In a comparison between degrees of intensity, etc., of the same adjective.

As in relative clauses, the adjective repeated (so esp. in Plaut.;

not repeated in English): tam liquidus est quam liquida tempestas esse solet,

as serene as the weather is wont to be, Plaut. Most. 3, 2, 64:

quam placida'st aqua,

id. ib. 3, 2, 165:

tam frictum ego illum reddam quam frictum est cicer,

id. Bacch. 4, 4, 7.—Negatively:

nemo orator tam multa scripsit quam multa sunt nostra,

Cic. Or. 30, 168:

tametsi non tam multum in istis rebus intellego quam multa vidi,

id. Verr. 2, 4, 43, § 94.—

The adjective not repeated.

The terms of comparison being nouns or pronouns:

tam ego fui ante liber quam gnatus tuus ( = quam liber gnatus tuus est),

Plaut. Capt. 2, 2, 60:

fieret corium tam maculosum quam est nutricis pallium,

id. Bacch. 3, 3, 30:

tam mihi mea vita quam tua Tibi cara est,

id. Cas. 3, 6, 43:

ni illam mihi tam tranquillam facis quam mare est,

id. Poen. 1, 2, 145:

tam crebri ad terram decidebant quam pira,

id. ib. 2, 38:

tam excoctam reddam atque atram quam carbo'st,

Ter. Ad. 5, 3, 63:

quom fervit maxume, tam placidum (eum) quam ovem reddo,

id. ib. 4, 1, 18:

tam sum misericors quam vos, tam mitis quam qui lenissimus,

Cic. Sull. 31, 87:

tam gratum mihi id erit quam quod gratissimum,

id. Fam. 13, 3:

nulla ingenia tam prona ad invidiam sunt quam eorum qui genus ac fortunam suam animis non aequant,

Liv. 45, 22:

nihil est tam violentum quam magna vis aquae,

Sen. Q. N. 3, 30, 6:

(cum sit) tam aurum et argentum quam aes Corinthium ( = cum aurum et argentum tam sit Corinthium quam aes),

Quint. 8, 2, 8:

(ira) tam inutilis animi minister est quam miles qui signum receptui neglegit,

Sen. Ira, 1, 9, 2.—

Negatively: neque opes nostrae tam sunt validae quam tuae,

Plaut. Cist. 2, 1, 20:

nihil esse tam detestabile tamque pestiferum quam voluptatem,

Cic. Sen. 12, 41:

neque tam condenso corpore nubes esse queunt quam sunt lapides, neque autem tam tenues quam nebulae,

Lucr. 6, 101.—Virtually negative:

quod enim tam infidum mare quam blanditiae principum? ( = nullum tam infidum mare, etc.),

Plin. Pan. 66. — With comp. pregn. (very rare): istam dextram non tam in bellis et proeliis quam in promissis et fide firmiorem, i. e. whose superior trustworthiness is not so much in wars, etc., Cic. Deiot. 3, 8:

vectigal ex agro eorum capimus, quod nobis non tam fructu jucundius est, quam ultione,

Liv. 28, 39, 13. —

With quam in subst.-clause:

quicquid mali hic Pisistratus non fecerit, tam gratum est quam si alium facere prohibuerit,

Cic. Att. 8, 16, 2.—Negatively:

juris interpretatio, quae non tam mihi molesta sit propter laborem quam quod dicendi cogitationem auferat,

Cic. Leg. 1, 4, 12. —

Virtually negative: quid autem tam exiguum quam est munus hoc eorum qui consuluntur?

Cic. Leg. 1, 4, 14.—

With quam in adverb.-clause:

cupam facito tam crassam quam modioli postulant,

Cato, R. R. 21, 1:

si era mea sciat tam socordem esse quam sum,

Plaut. Cist. 4, 2, 5:

tua est imago: tam consimili'st quam potest,

id. Men. 5, 9, 4:

sororem tam similem quam lacte lacti est,

id. Mil. 2, 2, 87.—

Tam with advv.: tam... quam = as ( so)... as; negatively = not so... as.

Comparing an adv. with another adv. or adverb. clause: satin' istuc mihi exquisitum est...? Ar. Tam satis quam numquam hoc invenies secus, with as full certainty as that you will never find this otherwise, Plaut. Capt. 3, 4, 106.—Virtually negative:

quis umquam obeundi negotii studio tam brevi tempore tot loca adire potuit, quam celeriter Cn. Pompejo duce tanti belli impetus navigavit?

Cic. Imp. Pomp. 12, 34. —After quam:

nam dictaturam quam pertinaciter ei deferebat populus, tam constanter repulit,

Vell. 2, 89, 5 (the repetition of the adverb is especially frequent in tam diu... quam diu; v. tamdiu).—

The adverb understood after quam: sed tu novisti fidicinam? Tr. Tam facile quam me (quam facile me novi), Plaut. Ep. 3, 4, 72:

tam facile vinces quam pirum volpes comest,

id. Most. 3, 1, 26:

tam hercle certe quam ego ted, ac tu me vides,

id. Merc. 1, 2, 77:

tam audacter (ibis intro) quam domum ad te,

id. Truc. 1, 2, 109:

tam facile quam tu arbitraris,

Cic. Div. 1, 6, 10:

tam cito evertetur quam navis, etc.,

id. Rep. 1, 34, 51:

nihil tam cito redditur quam a speculo imago,

Sen. Q. N. 1, 4, 2. —

Negatively: (ira) quia non tam cito in alium quam vult erumpit,

Sen. Ira, 1, 19, 4.—Virtually negative (very freq.):

quasi vero quidquam sit tam valde, quam nihil sapere, vulgare,

Cic. Div. 2, 39, 81. — With sup. adv.: quam potes tam verba confer maxime ad compendium = as much as you can (hence the idiomatic expression: quam maxime = as much as possible), Plaut. Mil. 3, 1, 184. —

With verbs: tam... quam = as much... as, as well... as; negatively: non tam... quam, not so much... as.

One verb compared with another:

nam quod edit tam duim quam perduim,

for what he can eat I would give as much as lose, Plaut. Aul. 4, 6, 6:

vellem tam domestica ferre possem quam ista contemnere,

Cic. Att. 13, 20, 4:

utinam tam non pigeat ista facere quam non displicebit,

Quint. 2, 5, 17:

Tyrus et ipsa tam movetur quam diluitur,

Sen. Q. N. 6, 26, 5.—Negatively:

fit quoque enim interdum ut non tam concurrere nubes frontibus adversis possint quam de latere ire,

Lucr. 6, 115.—

The same verb repeated or understood after quam; the compared terms being,

Nouns or pronouns: tam mihi quam illi libertatem hostilis eripuit manus;

tam ille apud nos servit quam ego hic apud te servio,

Plaut. Capt. 2, 2, 61:

tam hic scit me habere (pecuniam) quam egomet (i. e. scio),

id. Aul. 3, 6, 12:

quam tu filium tuum, tam me pater me meus desiderat,

id. Capt. 2, 2, 6:

tam huic loqui licere oportet quam isti,

id. Cas. 2, 6, 58:

tam tibi istuc credo quam mihi,

id. Ep. 1, 2, 25:

haec tibi tam sunt defendenda quam moenia,

Cic. Ac. 2, 44, 137:

tam moveor quam tu, Luculle,

id. ib. 2, 46, 141:

tamque id... tuendum conservandumque nobis est quam illud, etc.,

id. Off. 3, 4, 17: amurcam periti agricolae tam in doliis condunt quam oleum aut vinum ( as well as), Varr. R. R. 1, 61:

tam natura putarem vitam hominis sustentari quam vitis, quam arboris,

Cic. Tusc. 1, 24, 56:

sicut pueris, qui tam parentibus amissis flebunt quam nucibus,

Sen. Ira. 1, 12, 4:

meliorque tam sibi quam aliis faciendus (est),

id. ib. 1, 15, 1:

tam solstitium quam aequinoctium suos dies rettulit (i. e. solstitium tam rettulit dies quam rettulit aequinoctium),

id. Q. N. 3, 16, 3:

quoniam orationis tam ornatus quam perspicuitas aut in singulis verbis est aut in pluribus positus (i. e. ornatus tam positus est quam perspicuitas),

Quint. 8, 3, 15. — This construction passes into mere co - ordination: tam vera quam falsa cernimus, as well... as, almost = both... and, Cic. Ac. 2, 34, 111: repentina res, quia quam causam nullam tam ne fidem quidem habebat ( = ut causam nullam, sic ne fidem quidem; cf.

sic),

Liv. 8, 27, 10; so Sall. J. 31, 16; id. H. 1, 41, 24 Dietsch; cf. Liv. 33, 17, 9; Sen. Q. N. 4, 13, 4. —

Negatively: non tam meapte causa Laetor quam illius,

Ter. Heaut. 4, 3, 8:

nihil est quod tam obtundat elevetque aegritudinem... quam meditatio condicionis humanae,

Cic. Tusc. 3, 16, 34:

quae compararat non tam suae delectationis causa quam ad invitationes adventusque nostrorum hominum,

id. Verr. 2, 2, 34, § 83:

cujus me facti paenituit non tam propter periculum meum quam propter vitia multa quae,

id. Fam. 7, 3, 2:

qua nulla in re tam utor quam in hac civili et publica,

id. Att. 2, 17, 2:

neque eos tam istius hominis perditi subita laetitia quam hominis amplissimi nova gratulatio movebat,

id. Verr. 1, 8, 21:

Iliensibus Rhoeteum addiderunt, non tam ob recentia ulla merita quam originum memoria,

Liv. 38, 39, 10.—

Object-inff.:

qualis est istorum oratio qui omnia non tam esse quam videri volunt,

Cic. Ac. 2, 14, 44:

quid enim tam pugnat, quam non modo miserum, sed omnino quidquam esse qui non sit,

id. Tusc. 1, 7, 13:

virtute ipsa non tam multi praediti esse quam videri volunt,

id. Lael. 26, 98.—

Subject-inff. or dependent clauses:

ego illud argentum tam paratum filio Scio esse, quam me hunc scipionem contui ( = tam scio, argentum paratum esse, quam scio me, etc.),

Plaut. As. 1, 1, 109:

Parmenonis tam scio esse hanc techinam quam me vivere,

Ter. Eun. 4, 4, 51:

tam teneor dono quam si dimittar onustus,

Hor. Ep. 1, 7, 18:

Acrisium Tam violasse deum quam non agnosse nepotem Paenitet,

Ov. M. 4, 613:

tam perdis operam cum illi irasceris, quam cum illum alteri precaris iratum,

Sen. Ira, 2, 30, 2.—Negatively (so most freq.):

nihil est quod tam deceat quam in omni re gerenda servare constantiam,

Cic. Off. 1, 34, 125:

eundum igitur est, nec tam ut belli quam ut fugae socii simus,

id. Att. 9, 2, a, 3:

nec tam quaerendum est, dolor malumne sit, quam firmandus animus ad dolorem ferendum,

id. Tusc. 2, 12, 28:

non tam ut prosim causis elaborare soleo, quam ut ne quid obsim,

id. Or. 2, 72, 295:

cum ego te non tam vitandi laboris mei causa quam quia tua id interesse arbitrarer, hortatus essem,

id. Top. 1, 2:

auxilia convenerant non tam Vejentium gratia concitata, quam quod in spem ventum erat, etc.,

Liv. 2, 44, 7:

Boji defecerunt, nec tam ob veteres in populum Romanum iras, quam quod, etc.,

id. 21, 25, 2. — So with causal clauses, Cic. Div. in Caecil. 7, 24; id. Or. 3, 30, 119; id. Sest. 64, 135; Liv. 8, 19, 3. —

With quam in adverb.-clause:

tam confido quam poti'st,

Plaut. Stich. 3, 2, 1; and in Cicero's epistolary style, tam esse with predicative force (like ita esse, sic esse;

v. sic): atque ego haec tam esse quam audio non puto ( = tam male esse),

Cic. Q. Fr. 1, 2, 3, § 9.—

Tam with a neg. is sometimes followed by sed with an independent clause, instead of a comp. clause:

quidam autem non tam id reprehendunt, si remissius agatur, sed tantum studium tamque multam operam ponendam in eo non arbitrantur,

Cic. Fin. 1, 1, 1 Madv. ad loc.; cf.:

quae (suaviloquentia) quidem non tam est in plerisque... sed est ea laus eloquentiae certe maxima,

id. Brut. 15, 58.—

With esse and predic. noun:

tam ea est quam poti'st nostra erilis concubina,

Plaut. Mil. 2, 5, 47:

equidem tam sum servos quam tu,

id. Capt. 3, 4, 11:

tam ego homo sum quam tu,

id. As. 2, 4, 83:

nam id nobis tam flagitium'st quam illa Non facere,

Ter. Ad. 3, 3, 68:

tam es tu judex quam ego senator,

Cic. Rab. Post. 7, 17:

tam sum amicus rei publicae quam qui maxime,

id. Fam. 5, 2, 6.—With prep. and its case as predicate:

tam hoc quidem tibi in proclivi quam imber quando pluit,

Plaut. Capt. 2, 2, 86:

qui non defendit, nec obsistit, si potest, injuriae, tam est in vitio quam si parentes, etc., deserat,

Cic. Off. 1, 7, 23. —

Negatively: nihil est tam contra naturam quam turpitudo,

Cic. Off. 3, 8, 35. —

With quasi in place of quam:

tam a me pudica est quasi soror mea sit,

Plaut. Curc. 1, 1, 51. —

Quam... tam with compp. = quanto... tanto or quo... eo (ante-class. and poet.): quam magis aerumna urget, tam magis ad malefaciendum viget, Enn. ap. Quint. 9, 3, 15 (Trag. Rel. v. 303 Vahl.):

quam magis adspecto, tam magis est nimbata,

Plaut. Poen. 1, 2, 138:

magis quam id reputo, tam magis uror quae meus filius turbavit,

id. Bacch. 5, 1, 5:

quam magis te in altum capessis, tam aestus te in portum refert,

id. As. 1, 3, 6:

quo quaeque magis sunt aspera semina eorum, Tam magis in somnis eadem saevire necessust,

Lucr. 4, 999:

quae quanto magis inter se perplexa coibant, Tam magis expressa ea quae mare... efficerent,

id. 5, 453:

tam magis illa fremens et tristibus effera flammis, Quam magis effuso crudescunt sanguine pugnae,

Verg. A. 7, 787.—With quanto for quam:

quanto magis aetheris aestus cogebant terram, Tam magis, etc.,

Lucr. 5, 484. —With rel. adv. for quam:

verum ubicumque magis denso sunt agmine nubes, tam magis hinc... fremitus fit,

Lucr. 6, 99. — Ellips. of tam:

quam magis specto. minus placet mihi hominis facies,

Plaut. Trin. 4, 2, 19.—

Quam... tam with superll. = quanto... tanto or quo... eo (mostly anteclass.; cf.

the class.: ut quisque maxime... ita maxime): quam citissime conficies, tam maxime expediet,

Cato, R. R. 64 (65):

oleum quam diutissime in amurca erit, tam deterrimum erit,

id. ib. 64 (65):

quam acerbissima olea oleum facies, tam oleum optumum erit,

id. ib. 65 (66): quam plurimum [p. 1837] erit, tam citissime canus fiet, id. ib. 157 (158) med.:

quam ad probos propinquitate proxume te adjunxeris, tam optumum est,

Plaut. Aul. 2, 2, 59:

quam maxime huic vana haec suspicio erit, tam facillime patris pacem in leges conficiet suas,

Ter. Heaut. 5, 2, 44:

quam vos facillime agitis, quam estis maxume Potentes, dites, fortunati, nobiles: tam maxime vos aequo animo aequa noscere Oportet,

id. Ad. 3, 4, 56:

quam paucissimos reliqueris, tam optimi fiunt in alendo,

Varr. R. R. 2, 9:

quam quisque pessume fecit, tam maxume tutus est,

Sall. J. 31, 14. —

With quam in immediate succession (to be distinguished from the conj. tamquam, as if):

nam, si a mare abstinuissem, tam quam hoc uterer ( = tam illo uterer quam hoc),

Plaut. Mil. 4, 7, 26:

tam quam proserpens bestia (iste) est bilinguis et scelestus ( = tam bilinguis quam, etc.),

id. Fers. 2, 4, 28: esne tu huic amicus? To. Tam quam di omnes qui caelum colunt, id. ib. 4, 4, 32: vide, homo ut hominem noveris. Sy. Tam quam me, id. Trin. 4, 2, 68: nostine? Da. Tam quam te, Ter. Phorm. 1, 2, 15 (for tam diu, with or without quam, quam diu, etc., v. tamdiu).

With a comp. clause understood.

With a comp. clause to be supplied from a preceding sentence:

quae faciliora sunt philosophis... quia tam graviter cadere non possunt (sc. quam alii),

Cic. Off. 1, 21, 73:

cur corporis curandi causa quaesita sit ars, animi autem medicina nec tam desiderata sit..., nec tam culta (i. e. quam corporis medicina),

id. Tusc. 3, 1, 1:

nihil umquam tam eleganter explicabunt (i. e. quam Plato),

id. ib. 1, 23, 55:

non conturbat me expectatio tua, etsi nihil est eis, qui placere volunt, tam adversarium,

id. Ac. 2, 4, 10:

sed ea (plebs) nequaquam tam laeta Quinctium vidit (i. e. quam ejus amici),

Liv. 3, 26, 12: nec minora consequi potuit (Maecenas);

sed non tam concupivit (sc. quam Agrippa),

Vell. 2, 88, 2: nec tibi tam longis opus est ambagibus usquam, nec me tam multam hic operam consumere par est (i. e. quam consumere opus sit, si haec tractare velim), Lucr 6, 1079; so, tam gratia est (colloq.) = non accipio, sed tam gratia est quam esset si acciperem, I thank you just as much; no, thank you:

bene vocas (ad prandium): tam gratia'st,

Plaut. Men. 2, 3, 36: cenabis apud me. Ep. Locata'st opera nunc quidem:

tam gratia'st,

id. Stich. 3, 2, 18: quin tu, quidquid opus'st, audacter imperas? Ps. Tam gratia'st. Bene est tibi;

nolo tibi molestos esse nos,

id. Ps. 2, 4, 23 (in this formula, however, tam is explained by some as a shortened form for tamen; cf. Brix ad Plaut. Men. 386, and v. IV. infra).—

With a general comp. clause understood ( = sic, ita), so ( so much) as I do, as you do, as he did, as I said before, as he is, as you are, etc.

With adjj.: ut vos servem sedulo, quos tam grandi sim mercatus pecunia, have bought you at so high a price, i. e. as I have, Plaut. Capt. 2, 2, 8: qui nummi exciderunt quod terram sic obtuere? quid vos maestos tam tristisque conspicor? (sc. as I do, as you are), id. Bacch. 4, 4, 17:

equidem miror, tam catam, tam doctam te et bene eductam, non scire stulte facere,

id. Most. 1, 3, 29:

ordine cum videas tam certo multa creari,

Lucr. 5, 735:

deus ille fuit qui ista in tam tranquillo et tam clara luce locavit,

id. 5, 12:

quorsum igitur tam multa de voluptate?

Cic. Sen. 12, 44:

ut mihi quidem, qui tam magno animo fuerit innocens damnatus esse videatur,

id. Tusc. 1, 42, 100:

inter ista tam magnifica verba tamque praeclara,

id. Fin. 2, 23, 77:

quis est qui complet aures meas tantus et tam dulcis sonus?

as I hear, id. Rep. 6, 18, 18:

tollite hanc: nullam tam pravae sententiae causam reperietis,

id. Phil. 14, 1, 3: et tamen veremur ut hoc quod a tam multis perferatur natura patiatur? ( as it is, sc. suffered), id. Tusc. 2, 20, 46:

ut tam in praecipitem locum non debeat se sapiens committere,

id. Ac. 2, 21, 68:

tam necessario tempore, tam propinquis hostibus,

at so urgent a time as this, Caes. B. G. 1, 16, 6:

supra triginta quinque milia hostium fuerant, ex quibus tam exigua pars pugnae superfuit,

Liv. 39, 31, 14:

tam constantem defensionem Scipionis universus senatus comprobavit,

Val. Max. 3, 7, 1: ceterum... ne tam praeclara lex... oblitteraretur, id. 2, 8, 1:

qui tam crudelem tyrannum occideret,

id. 3, 1, 2:

ne illo quidem tam misero tamque luctuoso tempore civitas nostra virtutis suae oblita est,

id. 3, 2, 7:

tam contraria est pestis,

Plin. 8, 38, 57, § 136:

tam parvo distat ibi tanta rerum naturae diversitas,

id. 5, 11, 12, § 65; so, tamne (cf. sicine):

tamne indignus videar?

Plaut. Merc. 1, 2, 77.—And with sup.:

nondum erat vestris tam gravissimis tamque multis judiciis concisus,

of so great weight, Cic. Phil. 12, 5, 11.—

With advv.:

alienus quom ejus incommodum tam aegre feras, quid me patrem par facere est?

Plaut. Capt. 1, 2, 37:

quid est negotii quod tu tam subito domo abeas?

id. Am. 1, 3, 4:

unde ego nunc tam subito huic argentum inveniam miser?

Ter. Phorm. 3, 3, 1:

quia (anima cum corpore) tam conjuncta atque leniter apta'st,

Lucr. 5, 559:

jam mallem Cerberum metueres quam ista tam inconsiderata diceres,

Cic. Tusc. 1, 6, 12:

ista tam aperte et per versa et falsa,

id. Ac. 2, 18, 60:

cum ex co quaereretur cur tam diu vellet esse in vita,

id. Sen. 5, 13:

me pudet tam cito de sententia esse dejectum,

id. Tusc. 2, 5, 14:

etsi hoc quidem est in vitio, dissolutionem naturae tam valde perhorrescere,

id. Fin. 5, 11, 31:

an melius fuerit rationem non dari omnino, quam tam munifice et tam largiter,

as I have shown, id. N. D. 3, 27, 69:

nam quod jus civile tam vehementer amplexus es,

id. Or. 1, 55, 274:

quid tu, inquit, tam mane?

id. Rep. 1, 9, 14: cur hunc tam temere ( as mentioned before) quisquam ab officio discessurum judicaret? Caes. B. G. 1, 40:

quod sua victoria tam insolenter gloriarentur,

id. ib. 1, 14:

cum tam procul a finibus Macedoniae absint,

Liv. 39, 27, 6: non digna exempla quae tam breviter ( as I am going to do) nisi majoribus urgerer, referrentur, Val. Max. 2, 7, 5:

qualis esset quem tam diu tamque valde timuissent,

Nep. Eum. 11, 2; and with sup.: tam maturrime comparavisse, Cato ap. Charis. p. 184 P.—With adverb. abl.: tam crepusculo fere ut amant, Plaut. Fragm. ap. Varr. L. L. 7, 77; cf.:

tam vesperi,

Ter. Heaut. 1, 1, 15; v. III. B. 3. infra.—

With verbs:

ut, ni meum gnatum tam amem, tua jam virgis latera lacerentur probe,

Plaut. Bacch. 4, 5, 10:

quid, cedo, te, obsecro, tam abhorret hilaritudo?

id. Cist. 1, 1, 55:

quid tam properas?

id. Pers. 4, 6, 11:

cum te video nostrae familiae Tam ex animo factum velle ( = te tam velle nostrae familiae ex animo factum),

Ter. Ad. 5, 7, 21:

age, quaeso, ne tam obfirma te, Chreme,

id. Heaut. 5, 5, 8:

non pol temere'st quod tu tam times,

id. Phorm. 5, 8 (9), 9: Sy. Eamus, namque hic properat in Cyprum. Sa. Ne tam quidem, implying a corresponding gesture, id. Ad. 2, 4, 14:

quam si explicavisset, non tam haesitaret,

i. e. as he does, Cic. Fin. 2, 6, 18.—Sometimes with an adv. to be supplied:

quid ergo hanc, quaeso, tractas tam ( = tam male, or implying a corresponding gesture),

Plaut. Cas. 4, 4, 31:

Graecos in eo reprehendit quod mare tam secuti sunt ( = tam vulgo. or tam temere),

Cic. Att. 6, 2, 3; cf. id. Q. Fr. 1, 2, 3, § 9; v. I. C. 2. d, supra. — With esse and predic. noun:

numquam ego te tam esse matulam credidi,

Plaut. Pers. 4, 3, 72.—

Preceded and strengthened by a demonstrative adjective (order: 1. demonstr., 2. tam, 3. adjective, 4. noun; or, 1. demonstr., 2. noun, 3. tam, 4. adjective).

After hic:

etiamne haec tam parva civitas, tam procul a manibus tuis remota, praedae tibi et quaestui fuit?

Cic. Verr. 2, 3, 37, § 85:

hunc hominem tam crudelem, tam sceleratum, tam nefarium nolunt judicare,

id. ib. 2, 2, 31, §

77: hunc tamen hominem tam audacem, tam nefarium, tam nocentem,

id. Clu. 14, 42:

haec mea oratio tam longa aut tam alte repetita,

id. Sest. 13, 31:

in hoc tam exiguo vitae curriculo,

id. Arch. 11, 28:

hanc tam taetram, tam horribilem tamque infestam rei publicae pestem,

id. Cat. 1, 5, 11:

in hac tam clara re publica natus,

id. Rep. 1, 19, 31:

hanc rem publicam tam praeclare fundatam,

id. Par. 1, 2, 10:

haec tam crebra Etruriae concilia,

Liv. 5, 5, 8:

in his tam parvis atque tam nullis,

Plin. 11, 2, 1, § 2:

quorsum haec tam putida tendant,

Hor. S. 2, 7, 21:

hac tam prospera pugna nuntiata,

Curt. 3, 11, 16.—

After ille:

ille homo tam locuples, tam honestus,

Cic. Verr. 2, 4, 6, § 11: illud argentum tam praeclarum ac tam nobile, id. ib. 2, 4, 20, §

44: illud tam grave bellum,

Val. Max. 5, 6, ext. 1:

ne illo quidem tam misero tamque luctuoso tempore,

id. 3, 2, 7.—

After iste:

tamenne ista tam absurda defendes?

Cic. N. D. 1, 29, 81:

ista admonitio tua tam accurata,

id. Att. 6, 1, 20:

quae est ista tam infesta ira?

Liv. 7, 30, 15:

iste tam justus hostis, tam misericors victor,

Curt. 4, 10, 34.—

After id ipsum:

id ipsum tam mite ac tam moderatum imperium,

Liv. 1, 48, 9.—

After tot:

jacere necesse sit tot tam nobiles disciplinas,

Cic. Ac. 2, 48, 147:

tot tam valida oppida,

Liv. 5, 54, 5:

tot tam opulenti tyranni regesque,

id. 25, 24, 13:

inter tot tam effrenatarum gentium arma,

id. 21, 9, 3:

tot tam praeclaris imperatoribus uno bello absumptis,

id. 28, 28, 12; 25, 27, 13; 26, 13, 17; cf.:

cum tot ac tam validae eluctandae manus essent,

id. 24, 26, 13; 8, 12, 4.—

After hic talis:

da operam ut hunc talem, tam jucundum, tam excellentem virum videas,

Cic. Fam. 16, 21, 3.

As demonstr. adv. of intensity, correlative with ut, that, and its equivalents (qui, quin); so only with adjj. and advv. (not with verbs).

Without a negation ( = ita, adeo;

rare before the Aug. period): ni erit tam sincerum (tergum), ut quivis dicat ampullarius Optumum esse operi faciundo corium et sincerissimum,

Plaut. Rud. 3, 4, 51:

quae (maturitas) mihi tam jucunda est ut, quo propius ad mortem accedam, quasi terram videre videar,

Cic. Sen. 19, 71. de qua tam variae sunt doctissimorum hominum sententiae, ut magno argumento esse debeat, etc., id. N. D. 1, 1, 1:

ad eum pervenit tam opportuno tempore, ut simul Domitiani exercitus pulvis cerneretur, et primi antecursores Scipionis viderentur,

Caes. B. C. 3, 36:

tam parandus ad dimicandum animus, ut, etc.,

id. B. G. 2, 21:

tamen tam evidens numen rebus adfuit Romanis, ut putem, etc.,

Liv. 5, 51, 4: infimam plebem natura ipsa tam abjecto tamque imo loco collocavit ut nulla ratione erigi aut sublevari possit, Ps.-Cic. Cons. 6, 22:

tam multa sunt, tamque misera quae perferunt ut nemo sit quin mori saepissime cupiat,

id. ib. 16, 59:

quem constat tam certa acie luminum usum esse ut a Lilybaeo portu Carthaginienses egredientes classes intueretur,

Val. Max. 1, 8, ext. 14:

tam alacri animo suos ad id proelium cohortatus est ut diceret: Sic prandete, etc.,

id. 3, 2, ext. 3:

in Theophrasto tam est loquendi nitor ille divinus ( = tam divinus est) ut ex eo nomen quoque traxisse videatur,

Quint. 10, 1, 83:

(Scipio) bellum in Africam transtulit, tam lentus ut opinionem luxuriae segnitiaeque malignis daret,

Sen. Ira, 1, 11, 6; id. Q. N. 1, 15, 5:

3, 21, 1: tam parvulis in faucibus... ut non sit dubium, etc.,

Plin. 10, 29, 43, § 82:

ipsum Macedonem tam graviter palma percussit ut paene concideret,

Plin. Ep. 3, 14, 7.—

With a negation, or in a question implying a negation.

Before ut (very freq. in the class. period; cf. adeo, poet., e.g. Hor. Ep. 1, 1, 39):

numquam tam dices commode ut tergum meum Tuam in fidem committam,

Ter. Hec. 1, 2, 33:

non tam viva tamen, calidus queat ut fieri fons,

Lucr. 6, 887:

quis umquam praedo fuit tam nefarius, quis pirata tam barbarus ut, etc.,

Cic. Rosc. Am. 50, 146:

non sum tam stultus, ut te usura falsi gaudii frui velim,

id. Fam. 6, 12, 1:

nec, cum id faciebamus tam eramus amentes ut explorata nobis esset victoria,

id. ib. 6, 1, 3:

non essem tam inurbanus ac paene inhumanus uti in eo gravarer quod vos cupere sentirem,

id. Or. 2, 90, 365:

non puto tam expeditum negotium futurum ut non habeat aliquid morae,

id. Att. 13, 31, 1:

nec vero eram tam indoctus ignarusque rerum ut frangerer animo propter, etc.,

id. Phil. 2, 15, 37:

quis tam demens ut sua voluntate maereat?

id. Tusc. 3, 29, 71; so id. Off. 3, 20, 82; id. Tusc. 1, 1, 2; id. Phil. 3, 4, 10:

non enim proferremus vino oppressos... tam absurde, ut tum diceremus, etc.,

id. Ac. 2, 17, 53:

non se tam barbarum ut non sciret, etc.,

Caes. B. G. 1, 44, 17:

nulli sunt tam feri et sui juris affectus ut non disciplina perdomentur,

Sen. Ira, 2, 12, 3:

nemo tam divos habuit faventes, crastinum ut posset sibi polliceri,

id. Thyest. 619.—

With a negation (esp. nemo), followed by qui ( = ut is; class. and freq.); nec quisquam sit tam opulentus qui mihi obsistat in via, [p. 1838] Plaut. Curc. 2, 3, 5:

generi lenonio Numquam deus ullus tam benignus fuit, qui fuerit propitius,

id. Pers. 4, 4, 34:

an ille tam esset stultus qui mihi mille nummum crederet?

id. Trin. 4, 2, 42:

nemo inventus est tam amens, qui illud argentum tam praeclarum ac tam nobile eriperet, nemo tam audax qui posceret, nemo tam impudens qui postularet ut venderet,

Cic. Verr. 2, 4, 20, § 44:

nemo Agrigenti neque aetate tam affecta neque viribus tam infirmis fuit, qui non illa nocte surrexerit,

id. ib. 2, 4, 43, §

95: nemo est tam senex qui se annum non putet posse vivere,

id. Sen. 7, 24:

nihil tam absurde dici potest, quod non dicatur ab aliquo philosophorum,

id. Div. 2, 58, 119:

nulla gens tam immanis umquam fuit in qua tam crudelis hostis patriae sit inventus,

id. Sull. 27, 76:

quae est anus tam delira quae timeat ista?

id. Tusc. 1, 21, 48:

ecquem tam amentem esse putas qui illud quo vescatur deum esse credat?

id. N. D. 3, 16, 41:

sed neque tam docti tum erant, ad quorum judicium elaboraret, et sunt, etc.,

id. Fin. 1, 3, 7; so id. Sen. 19, 67; id. Lael. 7, 23; id. Tusc. 1, 6, 11; 1, 15, 33; 2, 17, 41; id. Sest. 14, 32; id. Fin. 2, 20, 63; id. Fam. 9, 2, 2; id. Off. 2, 5, 16:

neque tam remisso animo quisquam fuit qui ea nocte conquierit,

Caes. B. C. 1, 21:

in bello nihil tam leve est quod non magnae interdum rei momentum faciat,

Liv. 25, 18, 3:

ut nemo tam humilis esset cui non aditus ad eum pateret,

Nep. Milt. 8, 4:

ecquid esse tam saevum potest quod superet illum?

Sen. Thyest. 196. —

With a negation, followed by quin ( = ut is non;

class. and freq.): nec sacrum nec tam profanum quidquam est quin ibi ilico adsit,

Plaut. Merc. 2, 3, 27:

nihil mihi tam parvi est quin me id pigeat perdere,

id. Pers. 4, 6, 8:

nec quisquam est tam ingenio duro, neque tam firmo pectore quin sibi faciat bene,

id. As. 5, 2, 94:

numquam tam mane egredior, neque tam vesperi Domum revortor, quin te... conspicer Fodere,

Ter. Heaut. 1, 1, 15:

nil tam difficile'st quin quaerendo investigari possiet,

id. ib. 4, 2, 8:

ut nullus umquam dies tam magna tempestate fuerit, quin... solem homines viderint,

Cic. Verr. 2, 5, 10, § 26:

numquam tam male est Siculis quin aliquid facete et commode dicant,

id. ib. 2, 4, 43, §

95: nemo est tam afflictus quin possit navare aliquid et efficere,

id. Fam. 6, 1, 7:

ut nemo tam ferus fuerit, quin ejus causam lacrimarit,

Nep. Alcib. 6, 4.

Tam, ante-class., sometimes = tamen:

antiqui tam etiam pro tamen usi sunt,

Fest. p. 360: bene cum facimus, tam male cupimus...; quamquam estis nihili, tam ecastor simul vobis consului, Titin. ap. Fest. l. l.; so,

etsi illi aliter nos faciant quam aequom sit, tam pol noxiae nequid magis sit... nostrum officium meminisse decet,

Plaut. Stich. 1, 1, 44 Fleck., Ritschl:

tam si nihil usus esset, jam non dicerem,

id. Merc. 4, 3, 32 Ritschl; v. Prol. Trin. p. 14 ib.; Brix ad Plaut. Men. 2, 3, 36; Curt. in Rhein. Mus. 6, 84; 6, 93; but cf. contra, Corss. Beitr. p. 272 sqq.

In the dialect of Praeneste: tam modo, just now ( = modo): ilico hic ante ostium;

Tam modo, inquit Praenestinus,

Plaut. Trin. 3, 1, 8 Brix ad loc.; cf. Fest. s. v. tammodo, p. 359; Ritschl, opusc. 2, 372.

tŭĕor, tuĭtus, 2 ( perf. only post-Aug., Quint. 5, 13, 35; Plin. Ep. 6, 29, 10; collat. form tūtus, in the part., rare, Sall. J. 74, 3; Front. Strat. 2, 12, 13; but constantly in the P. a.; inf. parag. tuerier, Plaut. Rud. 1, 4, 35; collat. form acc. to the 3d conj. tŭor, Cat. 20, 5; Stat. Th. 3, 151:

tuĕris,

Plaut. Trin. 3, 2, 82:

tuimur,

Lucr. 1, 300; 4, 224; 4, 449;

6, 934: tuamur,

id. 4, 361:

tuantur,

id. 4, 1004; imper. tuĕre, id. 5, 318), v. dep. a. [etym. dub.], orig., to see, to look or gaze upon, to watch, view; hence, pregn., to see or look to, to defend, protect, etc.: tueri duo significat; unum ab aspectu, unde est Ennii illud: tueor te senex? pro Juppiter! (Trag. v. 225 Vahl.);

alterum a curando ac tutela, ut cum dicimus bellum tueor et tueri villam,

Varr. L. L. 7, § 12 Müll. sq.—Accordingly,

To look at, gaze at, behold, watch, view, regard, consider, examine, etc. (only poet.; syn.: specto, adspicio, intueor): quam te post multis tueor tempestatibus, Pac. ap. Non. 407, 32; 414, 3:

e tenebris, quae sunt in luce, tuemur,

Lucr. 4, 312:

ubi nil aliud nisi aquam caelumque tuentur,

id. 4, 434:

caeli templa,

id. 6, 1228 al.:

tuendo Terribiles oculos, vultum, etc.,

Verg. A. 8, 265; cf. id. ib. 1, 713:

talia dicentem jam dudum aversa tuetur,

id. ib. 4, 362:

transversa tuentibus hircis,

id. E. 3, 8:

acerba tuens,

looking fiercely, Lucr. 5, 33; cf. Verg. A. 9, 794:

torva,

id. ib. 6, 467.—

With object-clause:

quod multa in terris fieri caeloque tuentur (homines), etc.,

Lucr. 1, 152; 6, 50; 6, 1163.—

Pregn., to look to, care for, keep up, uphold, maintain, support, guard, preserve, defend, protect, etc. (the predom. class. signif. of the word; cf.:

curo, conservo, tutor, protego, defendo): videte, ne... vobis turpissimum sit, id, quod accepistis, tueri et conservare non posse,

Cic. Imp. Pomp. 5, 12:

ut quisque eis rebus tuendis conservandisque praefuerat,

id. Verr. 2, 4, 63, 140:

omnia,

id. N. D. 2, 23, 60:

mores et instituta vitae resque domesticas ac familiares,

id. Tusc. 1, 1, 2:

societatem conjunctionis humanae munifice et aeque,

id. Fin. 5, 23, 65:

concordiam,

id. Att. 1, 17, 10: rem et gratiam et auctoritatem suam, id. Fam. 13, 49, 1:

dignitatem,

id. Tusc. 2, 21, 48:

L. Paulus personam principis civis facile dicendo tuebatur,

id. Brut. 20, 80:

personam in re publicā,

id. Phil. 8, 10, 29; cf.: tuum munus, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 11, 1:

tueri et sustinere simulacrum pristinae dignitatis,

Cic. Rab. Post. 15, 41:

aedem Castoris P. Junius habuit tuendam,

to keep in good order, id. Verr. 2, 1, 50, § 130; cf. Plin. Pan. 51, 1:

Bassum ut incustoditum nimis et incautum,

id. Ep. 6, 29, 10:

libertatem,

Tac. A. 3, 27; 14, 60:

se, vitam corpusque tueri,

to keep, preserve, Cic. Off. 1, 4, 11:

antea majores copias alere poterat, nunc exiguas vix tueri potest,

id. Deiot. 8, 22:

se ac suos tueri,

Liv. 5, 4, 5:

sex legiones (re suā),

Cic. Par. 6, 1, 45:

armentum paleis,

Col. 6, 3, 3:

se ceteris armis prudentiae tueri atque defendere,

to guard, protect, Cic. de Or. 1, 38, 172; cf.:

tuemini castra et defendite diligenter,

Caes. B. C. 3, 94:

suos fines,

id. B. G. 4, 8:

portus,

id. ib. 5, 8:

oppidum unius legionis praesidio,

id. B. C. 2, 23:

oram maritimam,

id. ib. 3, 34:

impedimenta,

to cover, protect, Hirt. B. G. 8, 2.—With ab and abl.:

fines suos ab excursionibus et latrociniis,

Cic. Deiot. 8, 22:

domum a furibus,

Phaedr. 3, 7, 10: mare ab hostibus, Auct. B. Afr. 8, 2.—With contra:

quos non parsimoniā tueri potuit contra illius audaciam,

Cic. Prov. Cons. 5, 11:

liberūm nostrorum pueritiam contra inprobitatem magistratuum,

id. Verr. 2, 1, 58, § 153; Quint. 5, 13, 35; Plin. 20, 14, 54, § 152; Tac. A. 6, 47 (41).—With adversus:

tueri se adversus Romanos,

Liv. 25, 11, 7:

nostra adversus vim atque injuriam,

id. 7, 31, 3:

adversus Philippum tueri Athenas,

id. 31, 9, 3; 42, 46, 9; 42, 23, 6:

arcem adversus tres cohortes tueri,

Tac. H. 3, 78; Just. 17, 3, 22; 43, 3, 4.—In part. perf.:

Verres fortiter et industrie tuitus contra piratas Siciliam dicitur,

Quint. 5, 13, 35 (al. tutatus):

Numidas in omnibus proeliis magis pedes quam arma tuta sunt,

Sall. J. 74, 3.

Act. form tŭĕo, ēre:

censores vectigalia tuento,

Cic. Leg. 3, 3, 7:

ROGO PER SVPEROS, QVI ESTIS, OSSA MEA TVEATIS,

Inscr. Orell. 4788.—

tŭĕor, ēri, in pass. signif.:

majores nostri in pace a rusticis Romanis alebantur et in bello ab his tuebantur,

Varr. R. R. 3, 1, 4; Lucr. 4, 361:

consilio et operā curatoris tueri debet non solum patrimonium, sed et corpus et salus furiosi,

Dig. 27, 10, 7:

voluntas testatoris ex bono et aequo tuebitur,

ib. 28, 3, 17.—Hence, tūtus, a, um, P. a. (prop. well seen to or guarded; hence), safe, secure, out of danger (cf. securus, free from fear).

Lit.

Absol.:

nullius res tuta, nullius domus clausa, nullius vita saepta... contra tuam cupiditatem,

Cic. Verr. 2, 5, 15, § 39:

cum victis nihil tutum arbitrarentur,

Caes. B. G. 2, 28:

nec se satis tutum fore arbitratur,

Hirt. B. G. 8, 27; cf.:

me biremis praesidio scaphae Tutum per Aegaeos tumultus Aura feret,

Hor. C. 3, 29, 63; Ov. M. 8, 368:

tutus bos rura perambulat,

Hor. C. 4, 5, 17:

quis locus tam firmum habuit praesidium, ut tutus esset?

Cic. Imp. Pomp. 11, 31:

mare tutum praestare,

id. Fl. 13, 31:

sic existimabat tutissimam fore Galliam,

Hirt. B. G. 8, 54:

nemus,

Hor. C. 1, 17, 5:

via fugae,

Cic. Caecin. 15, 44; cf.:

commodior ac tutior receptus,

Caes. B. C. 1, 46:

perfugium,

Cic. Rep. 1, 4, 8:

tutum iter et patens,

Hor. C. 3, 16, 7:

tutissima custodia,

Liv. 31, 23, 9:

praesidio nostro pasci genus esseque tutum,

Lucr. 5, 874:

vitam consistere tutam,

id. 6, 11:

tutiorem et opulentiorem vitam hominum reddere,

Cic. Rep. 1, 2, 3: est et fideli tuta silentio Merces, secure, sure (diff. from certa, definite, certain), Hor. C. 3, 2, 25:

tutior at quanto merx est in classe secundā!

id. S. 1, 2, 47:

non est tua tuta voluntas,

not without danger, Ov. M. 2, 53:

in audaces non est audacia tuta,

id. ib. 10, 544:

externā vi non tutus modo rex, sed invictus,

Curt. 6, 7, 1:

vel tutioris audentiae est,

Quint. 12, prooem. §

4: cogitatio tutior,

id. 10, 7, 19:

fuit brevitas illa tutissima,

id. 10, 1, 39:

regnum et diadema tutum Deferens uni,

i. e. that cannot be taken away, Hor. C. 2, 2, 21: male tutae mentis Orestes, i. e. unsound, = male sanae, id. S. 2, 3, 137: quicquid habes, age, Depone tutis auribus, qs. carefully guarded, i. e. safe, faithful, id. C. 1, 27, 18 (cf. the opp.: auris rimosa, id. S. 2, 6, 46).— Poet., with gen.:

(pars ratium) tuta fugae,

Luc. 9, 346.—

With ab and abl.: tutus ab insidiis inimici, Asin. ap. Cic. Fam. 10, 31, 2:

ab insidiis,

Hor. S. 2, 6, 117:

a periculo,

Caes. B. G. 7, 14:

ab hoste,

Ov. H. 11, 44:

ab hospite,

id. M. 1, 144:

a conjuge,

id. ib. 8, 316:

a ferro,

id. ib. 13, 498:

a bello, id. H. (15) 16, 344: ab omni injuriā,

Phaedr. 1, 31, 9.—

With ad and acc.:

turrim tuendam ad omnis repentinos casus tradidit,

Caes. B. C. 3, 39:

ad id, quod ne timeatur fortuna facit, minime tuti sunt homines,

Liv. 25, 38, 14:

testudinem tutam ad omnes ictus video esse,

id. 36, 32, 6.—

With adversus:

adversus venenorum pericula tutum corpus suum reddere,

Cels. 5, 23, 3:

quo tutiores essent adversus ictus sagittarum,

Curt. 7, 9, 2:

loci beneficio adversus intemperiem anni tutus est,

Sen. Ira, 2, 12, 1:

per quem tutior adversus casus steti,

Val. Max. 4, 7, ext. 2:

quorum praesidio tutus adversus hostes esse debuerat,

Just. 10, 1, 7.—

With abl.: incendio fere tuta est Alexandria, Auct. B. Alex. 1, 3.—

Tutum est, with a subj. -clause, it is prudent or safe, it is the part of a prudent man:

si dicere palam parum tutum est,

Quint. 9, 2, 66; 8, 3, 47; 10, 3, 33:

o nullis tutum credere blanditiis,

Prop. 1, 15, 42:

tutius esse arbitrabantur, obsessis viis, commeatu intercluso sine ullo vulnere victoriā potiri,

Caes. B. G. 3, 24; Quint. 7, 1, 36; 11, 2, 48:

nobis tutissimum est, auctores plurimos sequi,

id. 3, 4, 11; 3, 6, 63.—

As subst.: tūtum, i, n., a place of safety, a shelter, safety, security: Tr. Circumspice dum, numquis est, Sermonem nostrum qui aucupet. Th. Tutum probe est, Plaut. Most. 2, 2, 42:

tuta et parvula laudo,

Hor. Ep. 1, 15, 42:

trepidum et tuta petentem Trux aper insequitur,

Ov. M. 10, 714:

in tuto ut collocetur,

Ter. Heaut. 4, 3, 11:

esse in tuto,

id. ib. 4, 3, 30:

ut sitis in tuto,

Cic. Fam. 12, 2, 3:

in tutum eduxi manipulares meos,

Plaut. Most. 5, 1, 7:

in tutum receptus est,

Liv. 2, 19, 6.—

Transf., watchful, careful, cautious, prudent (rare and not ante-Aug.;

syn.: cautus, prudens): serpit humi tutus nimium timidusque procellae,

Hor. A. P. 28:

tutus et intra Spem veniae cautus,

id. ib. 266:

non nisi vicinas tutus ararit aquas,

Ov. Tr. 3, 12, 36:

id suā sponte, apparebat, tuta celeribus consiliis praepositurum,

Liv. 22, 38, 13:

celeriora quam tutiora consilia magis placuere ducibus,

id. 9, 32, 3.—Hence, adv. in two forms, tūtē and tūtō, safely, securely, in safety, without danger.

Form tute (very rare):

crede huic tute,

Plaut. Trin. 1, 2, 102:

eum tute vivere, qui honeste vivat,

Auct. Her. 3, 5, 9:

tute cauteque agere,

id. ib. 3, 7, 13.—

Form tuto (class. in prose and poetry):

pervenire,

Plaut. Mil. 2, 2, 70; Lucr. 1, 179:

dimicare,

Caes. B. G. 3, 24:

tuto et libere decernere,

id. B. C. 1, 2:

ut tuto sim,

in security, Cic. Fam. 14, 3, 3:

ut tuto ab repentino hostium incursu etiam singuli commeare possent,

Caes. B. G. 7, 36. —

Comp.:

ut in vadis consisterent tutius,

Caes. B. G. 3, 13:

tutius et facilius receptus daretur,

id. B. C. 2, 30:

tutius ac facilius id tractatur,

Quint. 5, 5, 1:

usitatis tutius utimur,

id. 1, 5, 71:

ut ubivis tutius quam in meo regno essem,

Sall. J. 14, 11.—

Form tutissime: nam te hic tutissime puto fore, Pomp. ap. Cic. Att. 8, 11, A.—

Form tutissimo:

quaerere, ubi tutissimo essem,

Cic. Att. 8, 1, 2; cf. Charis. p. 173 P.:

tutissimo infunduntur oboli quattuor,

Plin. 20, 3, 8, § 14.

tŭĕor, tuĭtus, 2 ( perf. only post-Aug., Quint. 5, 13, 35; Plin. Ep. 6, 29, 10; collat. form tūtus, in the part., rare, Sall. J. 74, 3; Front. Strat. 2, 12, 13; but constantly in the P. a.; inf. parag. tuerier, Plaut. Rud. 1, 4, 35; collat. form acc. to the 3d conj. tŭor, Cat. 20, 5; Stat. Th. 3, 151:

tuĕris,

Plaut. Trin. 3, 2, 82:

tuimur,

Lucr. 1, 300; 4, 224; 4, 449;

6, 934: tuamur,

id. 4, 361:

tuantur,

id. 4, 1004; imper. tuĕre, id. 5, 318), v. dep. a. [etym. dub.], orig., to see, to look or gaze upon, to watch, view; hence, pregn., to see or look to, to defend, protect, etc.: tueri duo significat; unum ab aspectu, unde est Ennii illud: tueor te senex? pro Juppiter! (Trag. v. 225 Vahl.);

alterum a curando ac tutela, ut cum dicimus bellum tueor et tueri villam,

Varr. L. L. 7, § 12 Müll. sq.—Accordingly,

To look at, gaze at, behold, watch, view, regard, consider, examine, etc. (only poet.; syn.: specto, adspicio, intueor): quam te post multis tueor tempestatibus, Pac. ap. Non. 407, 32; 414, 3:

e tenebris, quae sunt in luce, tuemur,

Lucr. 4, 312:

ubi nil aliud nisi aquam caelumque tuentur,

id. 4, 434:

caeli templa,

id. 6, 1228 al.:

tuendo Terribiles oculos, vultum, etc.,

Verg. A. 8, 265; cf. id. ib. 1, 713:

talia dicentem jam dudum aversa tuetur,

id. ib. 4, 362:

transversa tuentibus hircis,

id. E. 3, 8:

acerba tuens,

looking fiercely, Lucr. 5, 33; cf. Verg. A. 9, 794:

torva,

id. ib. 6, 467.—

With object-clause:

quod multa in terris fieri caeloque tuentur (homines), etc.,

Lucr. 1, 152; 6, 50; 6, 1163.—

Pregn., to look to, care for, keep up, uphold, maintain, support, guard, preserve, defend, protect, etc. (the predom. class. signif. of the word; cf.:

curo, conservo, tutor, protego, defendo): videte, ne... vobis turpissimum sit, id, quod accepistis, tueri et conservare non posse,

Cic. Imp. Pomp. 5, 12:

ut quisque eis rebus tuendis conservandisque praefuerat,

id. Verr. 2, 4, 63, 140:

omnia,

id. N. D. 2, 23, 60:

mores et instituta vitae resque domesticas ac familiares,

id. Tusc. 1, 1, 2:

societatem conjunctionis humanae munifice et aeque,

id. Fin. 5, 23, 65:

concordiam,

id. Att. 1, 17, 10: rem et gratiam et auctoritatem suam, id. Fam. 13, 49, 1:

dignitatem,

id. Tusc. 2, 21, 48:

L. Paulus personam principis civis facile dicendo tuebatur,

id. Brut. 20, 80:

personam in re publicā,

id. Phil. 8, 10, 29; cf.: tuum munus, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 11, 1:

tueri et sustinere simulacrum pristinae dignitatis,

Cic. Rab. Post. 15, 41:

aedem Castoris P. Junius habuit tuendam,

to keep in good order, id. Verr. 2, 1, 50, § 130; cf. Plin. Pan. 51, 1:

Bassum ut incustoditum nimis et incautum,

id. Ep. 6, 29, 10:

libertatem,

Tac. A. 3, 27; 14, 60:

se, vitam corpusque tueri,

to keep, preserve, Cic. Off. 1, 4, 11:

antea majores copias alere poterat, nunc exiguas vix tueri potest,

id. Deiot. 8, 22:

se ac suos tueri,

Liv. 5, 4, 5:

sex legiones (re suā),

Cic. Par. 6, 1, 45:

armentum paleis,

Col. 6, 3, 3:

se ceteris armis prudentiae tueri atque defendere,

to guard, protect, Cic. de Or. 1, 38, 172; cf.:

tuemini castra et defendite diligenter,

Caes. B. C. 3, 94:

suos fines,

id. B. G. 4, 8:

portus,

id. ib. 5, 8:

oppidum unius legionis praesidio,

id. B. C. 2, 23:

oram maritimam,

id. ib. 3, 34:

impedimenta,

to cover, protect, Hirt. B. G. 8, 2.—With ab and abl.:

fines suos ab excursionibus et latrociniis,

Cic. Deiot. 8, 22:

domum a furibus,

Phaedr. 3, 7, 10: mare ab hostibus, Auct. B. Afr. 8, 2.—With contra:

quos non parsimoniā tueri potuit contra illius audaciam,

Cic. Prov. Cons. 5, 11:

liberūm nostrorum pueritiam contra inprobitatem magistratuum,

id. Verr. 2, 1, 58, § 153; Quint. 5, 13, 35; Plin. 20, 14, 54, § 152; Tac. A. 6, 47 (41).—With adversus:

tueri se adversus Romanos,

Liv. 25, 11, 7:

nostra adversus vim atque injuriam,

id. 7, 31, 3:

adversus Philippum tueri Athenas,

id. 31, 9, 3; 42, 46, 9; 42, 23, 6:

arcem adversus tres cohortes tueri,

Tac. H. 3, 78; Just. 17, 3, 22; 43, 3, 4.—In part. perf.:

Verres fortiter et industrie tuitus contra piratas Siciliam dicitur,

Quint. 5, 13, 35 (al. tutatus):

Numidas in omnibus proeliis magis pedes quam arma tuta sunt,

Sall. J. 74, 3.

Act. form tŭĕo, ēre:

censores vectigalia tuento,

Cic. Leg. 3, 3, 7:

ROGO PER SVPEROS, QVI ESTIS, OSSA MEA TVEATIS,

Inscr. Orell. 4788.—

tŭĕor, ēri, in pass. signif.:

majores nostri in pace a rusticis Romanis alebantur et in bello ab his tuebantur,

Varr. R. R. 3, 1, 4; Lucr. 4, 361:

consilio et operā curatoris tueri debet non solum patrimonium, sed et corpus et salus furiosi,

Dig. 27, 10, 7:

voluntas testatoris ex bono et aequo tuebitur,

ib. 28, 3, 17.—Hence, tūtus, a, um, P. a. (prop. well seen to or guarded; hence), safe, secure, out of danger (cf. securus, free from fear).

Lit.

Absol.:

nullius res tuta, nullius domus clausa, nullius vita saepta... contra tuam cupiditatem,

Cic. Verr. 2, 5, 15, § 39:

cum victis nihil tutum arbitrarentur,

Caes. B. G. 2, 28:

nec se satis tutum fore arbitratur,

Hirt. B. G. 8, 27; cf.:

me biremis praesidio scaphae Tutum per Aegaeos tumultus Aura feret,

Hor. C. 3, 29, 63; Ov. M. 8, 368:

tutus bos rura perambulat,

Hor. C. 4, 5, 17:

quis locus tam firmum habuit praesidium, ut tutus esset?

Cic. Imp. Pomp. 11, 31:

mare tutum praestare,

id. Fl. 13, 31:

sic existimabat tutissimam fore Galliam,

Hirt. B. G. 8, 54:

nemus,

Hor. C. 1, 17, 5:

via fugae,

Cic. Caecin. 15, 44; cf.:

commodior ac tutior receptus,

Caes. B. C. 1, 46:

perfugium,

Cic. Rep. 1, 4, 8:

tutum iter et patens,

Hor. C. 3, 16, 7:

tutissima custodia,

Liv. 31, 23, 9:

praesidio nostro pasci genus esseque tutum,

Lucr. 5, 874:

vitam consistere tutam,

id. 6, 11:

tutiorem et opulentiorem vitam hominum reddere,

Cic. Rep. 1, 2, 3: est et fideli tuta silentio Merces, secure, sure (diff. from certa, definite, certain), Hor. C. 3, 2, 25:

tutior at quanto merx est in classe secundā!

id. S. 1, 2, 47:

non est tua tuta voluntas,

not without danger, Ov. M. 2, 53:

in audaces non est audacia tuta,

id. ib. 10, 544:

externā vi non tutus modo rex, sed invictus,

Curt. 6, 7, 1:

vel tutioris audentiae est,

Quint. 12, prooem. §

4: cogitatio tutior,

id. 10, 7, 19:

fuit brevitas illa tutissima,

id. 10, 1, 39:

regnum et diadema tutum Deferens uni,

i. e. that cannot be taken away, Hor. C. 2, 2, 21: male tutae mentis Orestes, i. e. unsound, = male sanae, id. S. 2, 3, 137: quicquid habes, age, Depone tutis auribus, qs. carefully guarded, i. e. safe, faithful, id. C. 1, 27, 18 (cf. the opp.: auris rimosa, id. S. 2, 6, 46).— Poet., with gen.:

(pars ratium) tuta fugae,

Luc. 9, 346.—

With ab and abl.: tutus ab insidiis inimici, Asin. ap. Cic. Fam. 10, 31, 2:

ab insidiis,

Hor. S. 2, 6, 117:

a periculo,

Caes. B. G. 7, 14:

ab hoste,

Ov. H. 11, 44:

ab hospite,

id. M. 1, 144:

a conjuge,

id. ib. 8, 316:

a ferro,

id. ib. 13, 498:

a bello, id. H. (15) 16, 344: ab omni injuriā,

Phaedr. 1, 31, 9.—

With ad and acc.:

turrim tuendam ad omnis repentinos casus tradidit,

Caes. B. C. 3, 39:

ad id, quod ne timeatur fortuna facit, minime tuti sunt homines,

Liv. 25, 38, 14:

testudinem tutam ad omnes ictus video esse,

id. 36, 32, 6.—

With adversus:

adversus venenorum pericula tutum corpus suum reddere,

Cels. 5, 23, 3:

quo tutiores essent adversus ictus sagittarum,

Curt. 7, 9, 2:

loci beneficio adversus intemperiem anni tutus est,

Sen. Ira, 2, 12, 1:

per quem tutior adversus casus steti,

Val. Max. 4, 7, ext. 2:

quorum praesidio tutus adversus hostes esse debuerat,

Just. 10, 1, 7.—

With abl.: incendio fere tuta est Alexandria, Auct. B. Alex. 1, 3.—

Tutum est, with a subj. -clause, it is prudent or safe, it is the part of a prudent man:

si dicere palam parum tutum est,

Quint. 9, 2, 66; 8, 3, 47; 10, 3, 33:

o nullis tutum credere blanditiis,

Prop. 1, 15, 42:

tutius esse arbitrabantur, obsessis viis, commeatu intercluso sine ullo vulnere victoriā potiri,

Caes. B. G. 3, 24; Quint. 7, 1, 36; 11, 2, 48:

nobis tutissimum est, auctores plurimos sequi,

id. 3, 4, 11; 3, 6, 63.—

As subst.: tūtum, i, n., a place of safety, a shelter, safety, security: Tr. Circumspice dum, numquis est, Sermonem nostrum qui aucupet. Th. Tutum probe est, Plaut. Most. 2, 2, 42:

tuta et parvula laudo,

Hor. Ep. 1, 15, 42:

trepidum et tuta petentem Trux aper insequitur,

Ov. M. 10, 714:

in tuto ut collocetur,

Ter. Heaut. 4, 3, 11:

esse in tuto,

id. ib. 4, 3, 30:

ut sitis in tuto,

Cic. Fam. 12, 2, 3:

in tutum eduxi manipulares meos,

Plaut. Most. 5, 1, 7:

in tutum receptus est,

Liv. 2, 19, 6.—

Transf., watchful, careful, cautious, prudent (rare and not ante-Aug.;

syn.: cautus, prudens): serpit humi tutus nimium timidusque procellae,

Hor. A. P. 28:

tutus et intra Spem veniae cautus,

id. ib. 266:

non nisi vicinas tutus ararit aquas,

Ov. Tr. 3, 12, 36:

id suā sponte, apparebat, tuta celeribus consiliis praepositurum,

Liv. 22, 38, 13:

celeriora quam tutiora consilia magis placuere ducibus,

id. 9, 32, 3.—Hence, adv. in two forms, tūtē and tūtō, safely, securely, in safety, without danger.

Form tute (very rare):

crede huic tute,

Plaut. Trin. 1, 2, 102:

eum tute vivere, qui honeste vivat,

Auct. Her. 3, 5, 9:

tute cauteque agere,

id. ib. 3, 7, 13.—

Form tuto (class. in prose and poetry):

pervenire,

Plaut. Mil. 2, 2, 70; Lucr. 1, 179:

dimicare,

Caes. B. G. 3, 24:

tuto et libere decernere,

id. B. C. 1, 2:

ut tuto sim,

in security, Cic. Fam. 14, 3, 3:

ut tuto ab repentino hostium incursu etiam singuli commeare possent,

Caes. B. G. 7, 36. —

Comp.:

ut in vadis consisterent tutius,

Caes. B. G. 3, 13:

tutius et facilius receptus daretur,

id. B. C. 2, 30:

tutius ac facilius id tractatur,

Quint. 5, 5, 1:

usitatis tutius utimur,

id. 1, 5, 71:

ut ubivis tutius quam in meo regno essem,

Sall. J. 14, 11.—

Form tutissime: nam te hic tutissime puto fore, Pomp. ap. Cic. Att. 8, 11, A.—

Form tutissimo:

quaerere, ubi tutissimo essem,

Cic. Att. 8, 1, 2; cf. Charis. p. 173 P.:

tutissimo infunduntur oboli quattuor,

Plin. 20, 3, 8, § 14.