Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

seats

  • 1 cavea

        cavea ae, f    [2 CAV-], an enclosure, cage, stall, den, coop, beehive, birdcage, C., V., H., Cu. — In a theatre, the auditorium, spectator's seats, benches: ingens, V.: prima, the front seats: in ultimā, among the lower classes.—A theatre, C.
    * * *
    hollow/cavity; roof (mouth); (eye) socket; auditorium/theater; seats/audience; cage/coop/stall/beehive/bird-cage; fence, enclosure; basket/crate

    Latin-English dictionary > cavea

  • 2 cuneus

        cuneus ī, m    [1 CA-], a wedge: cuneos inserens: cuneis scindebant lignum, V.: iamque labant cunei, i. e. the plugs in the hull, O.: Britannia in cuneum tenuatur, like a wedge, Ta.—A wedgeshaped body of troops, wedge: cuneo facto, Cs.: rupere cuneo viam, L.: cuneis coactis, V.: acies per cuneos componitur, Ta.: Macedonius, the phalanx, L.— A division of seats in a theatre (widening from the stage), V., Iu.— Plur, the spectators, Ph.
    * * *
    wedge; wedge-shaped stone/area/rack/block of seats; battalion/etc in a wedge

    Latin-English dictionary > cuneus

  • 3 hēmicyclium

        hēmicyclium ī, n, ἡμικύκλιον, a semicircle, semicircular recess, with seats.
    * * *

    Latin-English dictionary > hēmicyclium

  • 4 hemicyclium

    hēmĭcyclium, ĭi, n., = hêmikuklion, a half-circle, semicircle, Vitr. 9, 8, 5; Plin. Ep. 5, 6, 33.—
    II.
    In partic.
    A.
    A semicircular recess, with seats, Cic. Lael. 1, 2; Sid. Ep. 2, 2.—
    B.
    A semicircular public place furnished with rows of seats for learned discussions, Suet. Gramm. 17.—
    C.

    Lewis & Short latin dictionary > hemicyclium

  • 5 ordo

    ordo, ĭnis, m. [from root or-; Sanscr. ar-, to go, strive upward; cf. orior, through an adj. stem ordo-; v. Corss. Krit. Beitr. p. 108], a regular row, line, or series, methodical arrangement, order (class.; syn.: series, tenor).
    I.
    In gen.:

    ordinem sic definiunt compositionem rerum aptis et accommodatis locis,

    Cic. Off. 1, 40, 142:

    vis ordinis et collocationis,

    id. ib. 1, 40, 142:

    arbores in ordinem satae,

    i. e. planted in a quincunx, Varr. R. R. 1, 7; cf. Cic. Caecil. 8, 22; id. Sen. 17, 59.—
    B.
    Esp., right order, regular succession:

    fatum appello ordinem seriemque causarum,

    Cic. Div. 1, 55, 125:

    nihil esse pulchrius in omni ratione vitae dispositione atque ordine,

    Col. 12, 2:

    adhibere modum quendam et ordinem rebus,

    Cic. Off. 1, 5, 17:

    mox referam me ad ordinem,

    will soon bring myself to order, return to order, id. Ac. 2, 20, 67:

    res in ordinem redigere,

    to reduce to order, Auct. Her. 3, 9, 16; so,

    in ordinem adducere,

    Cic. Univ. 3:

    ordinem conservare,

    id. Rosc. Com. 2, 6:

    eundem tenere,

    to preserve, id. Phil. 5, 13, 35:

    sequi,

    id. Brut. 69, 244:

    immutare,

    to change, id. Or. 63, 214:

    perturbare,

    to disturb, id. Brut. 62, 223: cogere or redigere in ordinem, to reduce to order, to humble, degrade:

    decemviri querentes, se in ordinem cogi,

    Liv. 3, 51; 3, 35; Plin. Ep. 1, 23, 1; Quint. 1, 4, 3; so,

    in ordinem redactus,

    Suet. Vesp. 15; cf.

    trop.: gula reprimenda et quasi in ordinem redigenda est,

    Plin. Ep. 2, 6, 5.—
    C.
    Adverb. expressions.
    1.
    Ordine, in ordinem, per ordinem, in ordine, ex ordine, in order, in turn:

    Hegioni rem enarrato omnem ordine,

    Ter. Ad. 3, 2, 53; Plaut. Capt. 2, 3, 17; Ter. Heaut. 4, 3, 28:

    interrogare,

    Cic. Part. 1, 2:

    tabulae in ordinem confectae,

    id. Rosc. Com. 2, 6:

    ordine cuncta exposuit,

    Liv. 3, 50, 4; 30, 15, 1:

    sortiti nocte singuli per ordinem,

    Quint. 4, 2, 72:

    hos Corydon, illos referebat in ordine Thyrsis,

    Verg. E. 7, 20; id. A. 8, 629:

    ut quisque aetate et honore antecedebat, ita sententiam dixit ex ordine,

    Cic. Verr. 2, 4, 64, § 143:

    ordine se vocante,

    when his turn came, Macr. S. 2, 2, § 12:

    in ordine vicis,

    Vulg. Luc. 1, 8.—
    2.
    Ordine, regularly, properly, appropriately:

    omnia ut quidque Egisti ordine scio,

    Plaut. Ps. 5, 2, 15:

    rem demonstravi ordine,

    id. Mil. 3, 3, 2; id. Capt. 2, 3, 17 Brix ad loc.:

    an id recte, ordine, e re publicā factum esse defendes?

    Cic. Verr. 2, 3, 84, § 194:

    si hoc recte atque ordine factum videtur,

    id. Quint. 7, 28.—
    3.
    Ex ordine, in succession, without intermission:

    vendit Italiae possessiones ex ordine omnes,

    Cic. Agr. 1, 2, 4:

    septem illum totos perhibent ex ordine menses Flevisse,

    Verg. G. 4, 507; cf. id. A. 5, 773.—
    4.
    Extra ordinem.
    a.
    Out of course, in an unusual or extraordinary manner:

    extra ordinem decernere provinciam alicui,

    Cic. Prov. Cons. 8, 19:

    crimina probantur,

    in an illegal manner, Dig. 48, 1, 8.—
    b.
    Extraordinarily, i. e. uncommonly, eminently, especially:

    ad eam spem, quam extra ordinem de te ipso habemus, accedunt tua praecipua,

    Cic. Fam. 6, 5, 3.—
    II.
    Transf. concr.
    A.
    In gen.
    1.
    Tres ordines lapidum, three courses of stones, Vulg. 3 Reg. 6, 36.—In building, a row, course, or layer of stones, etc.:

    obstructis in speciem portis singulis ordinibus caespitum,

    Caes. B. G. 5, 51:

    alius insuper ordo adicitur,

    id. ib. 7, 23: tot premit ordinibus caput, tiers or layers of ornaments, Juv. 6, 502. —
    2.
    A row of benches or seats:

    terno consurgunt ordine remi,

    in three rows of oar-banks, Verg. A. 5, 120:

    sex ordinum navem invenit Xenagoras,

    Plin. 7, 56, 57, § 208.—In the theatre, a row of seats: post senatores ex vetere instituto quatuordecim graduum ordines equestri ordini assignati fuere, Suet. [p. 1278] Aug. 44:

    sedisti in quatuordecim ordinibus,

    Cic. Phil. 2, 18, 44.—
    3.
    A train of servants or attendants:

    comitum longissimus ordo,

    Juv. 3, 284.—
    B.
    In milit. lang.
    1.
    A line or rank of soldiers in battle array:

    auxilia regis nullo ordine iter fecerant,

    Caes. B. C. 2, 26:

    ne quisquam ordine egrederetur,

    Sall. J. 45, 2:

    nullo ordine commutato,

    id. ib. 101, 2:

    sine signis, sine ordinibus,

    id. ib. 97, 5; so,

    signa atque ordines observare,

    to keep the ranks, remain in line, id. ib. 51, 1:

    conturbare,

    id. ib. 50, 4:

    restituere,

    id. ib. 51, 3; Liv. 2, 50; 8, 8.—
    2.
    A band, troop, company of soldiers:

    viri fortissimi atque honestissimi, qui ordines duxerunt,

    who have led companies, have been officers, Cic. Phil. 1, 8, 20:

    L. Pupius primipili centurio, qui hunc eundem ordinem in exercitu Pompeii antea duxerat,

    Caes. B. C. 1, 13. —Hence,
    3.
    A captaincy, a command: ordinem alicui adimere, Tab. Heracl. ap. Mazoch. p. 423, n. 47; cf.

    on the contrary: alicui assignare,

    Liv. 42, 34:

    DARE,

    Inscr. Orell. 3456:

    centuriones ad superiores ordines transducere,

    Caes. B. G. 6, 40; cf. id. ib. 5, 4, 4.—
    (β).
    Ordines, chieftains, captains:

    tribunis militum primisque ordinibus convocatis,

    the captains of the first companies, Caes. B. G. 6, 7 fin.; Liv. 30, 4, 1.—
    C.
    In a polit. respect, an order, i. e. a rank, class, degree of citizens:

    et meus med ordo inrideat,

    Plaut. Aul. 2, 2, 55.—In the time of Cicero there were three principal classes, ordo senatorius, equester, and plebeius:

    Fidiculanius cujus erat ordinis? senatoril,

    Cic. Clu. 37, 104; id. Fl. 18, 43:

    proximus est huic dignitati equester ordo,

    Cic. Dom. 28, 74; Suet. Aug. 41:

    inferiores loco, auctoritate, ordine,

    Cic. Verr. 2, 1, 48, § 127: ordo amplissimus, i. e. the Senate:

    quem absentem in amplissimum ordinem cooptarunt,

    id. Cael. 2, 5;

    also termed SPLENDIDISSIMVS ORDO,

    Inscr. Orell. 1180; 1181; and simply ordo, the order, for the Senate:

    ordo Mutinensis,

    Tac. H. 2, 52; Inscr. Grut. 425, 1:

    trecentos ex dediticiis electos utriusque ordinis,

    i. e. of the two upper classes, Suet. Aug. 15.—
    2.
    In gen., a class, rank, station, condition:

    mearum me rerum aequom'st novisse ordinem,

    Plaut. Trin. 2, 4, 50:

    publicanorum,

    Cic. Fam. 13, 9, 2:

    aratorum, pecuariorum, mercatorum,

    id. Verr. 2, 2, 6, § 17:

    homo ornatissimus loco, ordine, nomine,

    id. ib. 2, 1, 48, §

    127: libertini,

    Suet. Gram. 18.—So in the inscrr.: SACERDOTVM, HARVSPICVM, etc., Grut. 320, 12; 304, 7; 302, 2 et saep.; so,

    grammatici alios auctores in ordinem redigerunt, alios omnino exemerant numero,

    recognized among, placed in the rank of, Quint. 1, 4, 3.—
    (β).
    Esp. (eccl. Lat.), an order in the church, an ecclesiastical rank or office:

    ordines sacerdotum et Levitarum,

    Vulg. 2 Esdr. 13, 30:

    secundum ordinem Melchisedek,

    id. Psa. 109, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > ordo

  • 6 populares

    pŏpŭlāris (sync. poplāris, Plaut. Rud. 3, 4, 36), e, adj. [1. populus], of or belonging to the people, proceeding from or designed for the people.
    I.
    In gen.:

    populares leges,

    i. e. laws instituted by the people, Cic. Leg. 2, 4, 9:

    accessus,

    id. Q. Fr. 1, 1, 8, § 25:

    coetus,

    id. Ac. 2, 2, 6:

    munus,

    a donation to the people, id. Off. 2, 16, 56:

    popularia verba usitata,

    id. ib. 2, 10, 35; cf.:

    ad usum popularem atque civilem disserere,

    id. Leg. 3, 6, 14:

    dictio ad vulgarem popularemque sensum accommodata,

    id. de Or. 1, 23, 108:

    oratio philosophorum... nec sententiis nec verbis instructa popularibus,

    id. Or. 19, 64:

    popularis oratio,

    id. ib. 44, 151:

    populari nomine aliquid appellare,

    Plin. 13, 4, 9, § 48:

    laudes,

    in the mouths of the people, Cic. Ac. 2, 2, 6:

    admiratio,

    id. Fam. 7, 1, 2:

    honor,

    Cic. Dom. 18:

    ventus,

    popular favor, id. Clu. 47, 130 init.:

    aura,

    Hor. C. 3, 2, 20:

    civitas,

    democracy, Plin. 7, 56, 57, § 200 (opp. regia civitas, monarchy):

    popularia sacra sunt, ut ait Labeo, quae omnes cives faciunt nec certis familiis attributa sunt,

    Fest. p.253 Müll.—
    B.
    Subst.: pŏpŭlārĭa, ĭum, n. (sc. subsellia), the seats of the people in the theatre, the common seats, Suet. Claud. 25; id. Dom. 4 fin.
    II.
    In partic.
    A.
    Of or belonging to the same people or country, native, indigenous (as an adj. rare):

    Sappho puellis de popularibus querentem vidimus,

    Hor. C. 2, 13, 25:

    flumina,

    of the same district, Ov. M. 1, 577:

    oliva,

    native, id. ib. 7, 498.—
    2.
    As subst.: pŏpŭlāris, is, comm. (freq. and class.).
    (α).
    Masc., a countryman, fellow-countryman:

    redire ad suos populares, Naev. ap. Fest. s. v. stuprum, p. 317 Müll.: o mi popularis, salve,

    Plaut. Poen. 5, 2, 79:

    o populares,

    Ter. Eun. 5, 8, 1; id. Ad. 2, 1, 1:

    popularis ac sodalis suus,

    Cic. Ac. 2, 37, 118:

    ego vero Solonis, popularis tui, ut puto, etiam mei, legem neglegam (for Cicero had also lived in Athens),

    id. Att. 10, 1, 2:

    popularis alicujus definiti loci (opp. civis totius mundi),

    id. Leg. 1, 23, 61:

    non populares modo,

    Liv. 29, 1:

    cum turbā popularium,

    Just. 43, 1, 6: quae res indicabat populares esse.—
    (β).
    Fem.:

    mea popularis opsecro haec est?

    Plaut. Rud. 3, 4, 35; 4, 4, 36; 4, 8, 4 al.; Sall. J. 58, 4:

    tibi popularis,

    Ov. M. 12, 191.—
    b.
    Transf.
    (α).
    Of animals and plants of the same region:

    leaena, Ov. lb. 503: (glires) populares ejusdem silvae (opp. alienigenae, amne vel monte discreti),

    Plin. 8, 57, 82, § 224:

    populares eorum (prunorum) myxae,

    id. 15, 13, 12, § 43.—
    (β).
    Of persons of the same condition, occupation, tastes, etc., a companion, partner, associate, accomplice, comrade: meus popularis Geta, fellow (i. e. a slave), Ter. Phorm. 1, 1, 1:

    populares conjurationis,

    Sall. C. 24, 1; 52, 14:

    sceleris,

    id. ib. 22, 1: invitis hoc nostris popularibus dicam, the men of our school, i. e. the Stoics, Sen. Vit. Beat. 13.—
    B.
    In a political signification, of or belonging to the people, attached or devoted to the people (as opposed to the nobility), popular, democratic:

    res publica ex tribus generibus illis, regali et optumati et populari confusa modice,

    Cic. Rep. 2, 23, 41 (ap. Non. 342, 31):

    homo maxime popularis,

    Cic. Clu. 28, 77:

    consul veritate non ostentatione popularis,

    id. Agr. 1, 7, 23: animus vere popularis, saluti populi consulens, id. Cat. 4, 5, 9:

    ingenium,

    Liv. 2, 24:

    sacerdos, i. e. Clodius, as attached to the popular party,

    Cic. Sest. 30, 66:

    vir,

    Liv. 6, 20: homo, of the common people (opp. rex), Vulg. Sap. 18, 11. —Hence, subst.: pŏpŭlāres, ĭum, m., the people's party, the democrats (opp. optimates, the aristocrats):

    duo genera semper in hac civitate fuerunt... quibus ex generibus alteri se populares, alteri optimates et haberi et esse voluerunt. Quia ea quae faciebant, multitudini jucunda esse volebant, populares habebantur,

    Cic. Sest. 45, 96:

    qui populares habebantur,

    id. ib. 49, 105:

    ex quo evenit, ut alii populares, alii studiosi optimi cujusque videantur,

    id. Off. 1, 25, 85.—
    C.
    Acceptable to the people, agreeable to the multitude, popular:

    dixi in senatu me popularem consulem futurum. Quid enim est tam populare quam pax?

    Cic. Agr. 2, 4, 9:

    potest nihil esse tam populare quam id quod ego consul popularis adfero, pacem, etc.,

    id. ib. 2, 37, 102:

    quo nihil popularius est,

    Liv. 7, 33, 3:

    populare gratumque audientibus,

    Plin. Paneg. 77, 4.—
    D.
    Of or belonging to the citizens (as opposed to the soldiery):

    quique rem agunt duelli, quique populare auspicium,

    Cic. Leg.2, 8; cf.Amm. 14, 10; usually as subst.: popŭlāris, is, m., a citizen (post-class.):

    multa milia et popularium et militum,

    Capitol. Ant. Phil. 17; Dig. 1, 12, 1 fin.:

    popularibus militibusque,

    Juv. 26, 3, 5; Amm. 22, 2.—
    E.
    Belonging to or fit for the common people; hence, common, coarse, mean, bad: sal. Cato, R. R. 88:

    pulli (apium),

    Col. 9, 11, 4: popularia agere, to play coarse tricks, Laber. ap. Non. 150, 25.—Hence, adv.: pŏpŭlārĭter.
    A.
    After the manner of the common people, i. e. commonly, coarsely, vulgarly, Cic. Rep. 6, 22, 24:

    loqui,

    id. Fin. 2, 6, 17:

    scriptus liber (opp. limatius),

    id. ib. 5, 5, 12.—
    B.
    In a popular manner, popularly, democratically:

    agere,

    Cic. Off. 2, 21, 73:

    conciones seditiose ac populariter excitatae,

    id. Clu. 34, 93:

    occidere quemlibet populariter,

    to win popularity, Juv. 3, 37.

    Lewis & Short latin dictionary > populares

  • 7 popularis

    pŏpŭlāris (sync. poplāris, Plaut. Rud. 3, 4, 36), e, adj. [1. populus], of or belonging to the people, proceeding from or designed for the people.
    I.
    In gen.:

    populares leges,

    i. e. laws instituted by the people, Cic. Leg. 2, 4, 9:

    accessus,

    id. Q. Fr. 1, 1, 8, § 25:

    coetus,

    id. Ac. 2, 2, 6:

    munus,

    a donation to the people, id. Off. 2, 16, 56:

    popularia verba usitata,

    id. ib. 2, 10, 35; cf.:

    ad usum popularem atque civilem disserere,

    id. Leg. 3, 6, 14:

    dictio ad vulgarem popularemque sensum accommodata,

    id. de Or. 1, 23, 108:

    oratio philosophorum... nec sententiis nec verbis instructa popularibus,

    id. Or. 19, 64:

    popularis oratio,

    id. ib. 44, 151:

    populari nomine aliquid appellare,

    Plin. 13, 4, 9, § 48:

    laudes,

    in the mouths of the people, Cic. Ac. 2, 2, 6:

    admiratio,

    id. Fam. 7, 1, 2:

    honor,

    Cic. Dom. 18:

    ventus,

    popular favor, id. Clu. 47, 130 init.:

    aura,

    Hor. C. 3, 2, 20:

    civitas,

    democracy, Plin. 7, 56, 57, § 200 (opp. regia civitas, monarchy):

    popularia sacra sunt, ut ait Labeo, quae omnes cives faciunt nec certis familiis attributa sunt,

    Fest. p.253 Müll.—
    B.
    Subst.: pŏpŭlārĭa, ĭum, n. (sc. subsellia), the seats of the people in the theatre, the common seats, Suet. Claud. 25; id. Dom. 4 fin.
    II.
    In partic.
    A.
    Of or belonging to the same people or country, native, indigenous (as an adj. rare):

    Sappho puellis de popularibus querentem vidimus,

    Hor. C. 2, 13, 25:

    flumina,

    of the same district, Ov. M. 1, 577:

    oliva,

    native, id. ib. 7, 498.—
    2.
    As subst.: pŏpŭlāris, is, comm. (freq. and class.).
    (α).
    Masc., a countryman, fellow-countryman:

    redire ad suos populares, Naev. ap. Fest. s. v. stuprum, p. 317 Müll.: o mi popularis, salve,

    Plaut. Poen. 5, 2, 79:

    o populares,

    Ter. Eun. 5, 8, 1; id. Ad. 2, 1, 1:

    popularis ac sodalis suus,

    Cic. Ac. 2, 37, 118:

    ego vero Solonis, popularis tui, ut puto, etiam mei, legem neglegam (for Cicero had also lived in Athens),

    id. Att. 10, 1, 2:

    popularis alicujus definiti loci (opp. civis totius mundi),

    id. Leg. 1, 23, 61:

    non populares modo,

    Liv. 29, 1:

    cum turbā popularium,

    Just. 43, 1, 6: quae res indicabat populares esse.—
    (β).
    Fem.:

    mea popularis opsecro haec est?

    Plaut. Rud. 3, 4, 35; 4, 4, 36; 4, 8, 4 al.; Sall. J. 58, 4:

    tibi popularis,

    Ov. M. 12, 191.—
    b.
    Transf.
    (α).
    Of animals and plants of the same region:

    leaena, Ov. lb. 503: (glires) populares ejusdem silvae (opp. alienigenae, amne vel monte discreti),

    Plin. 8, 57, 82, § 224:

    populares eorum (prunorum) myxae,

    id. 15, 13, 12, § 43.—
    (β).
    Of persons of the same condition, occupation, tastes, etc., a companion, partner, associate, accomplice, comrade: meus popularis Geta, fellow (i. e. a slave), Ter. Phorm. 1, 1, 1:

    populares conjurationis,

    Sall. C. 24, 1; 52, 14:

    sceleris,

    id. ib. 22, 1: invitis hoc nostris popularibus dicam, the men of our school, i. e. the Stoics, Sen. Vit. Beat. 13.—
    B.
    In a political signification, of or belonging to the people, attached or devoted to the people (as opposed to the nobility), popular, democratic:

    res publica ex tribus generibus illis, regali et optumati et populari confusa modice,

    Cic. Rep. 2, 23, 41 (ap. Non. 342, 31):

    homo maxime popularis,

    Cic. Clu. 28, 77:

    consul veritate non ostentatione popularis,

    id. Agr. 1, 7, 23: animus vere popularis, saluti populi consulens, id. Cat. 4, 5, 9:

    ingenium,

    Liv. 2, 24:

    sacerdos, i. e. Clodius, as attached to the popular party,

    Cic. Sest. 30, 66:

    vir,

    Liv. 6, 20: homo, of the common people (opp. rex), Vulg. Sap. 18, 11. —Hence, subst.: pŏpŭlāres, ĭum, m., the people's party, the democrats (opp. optimates, the aristocrats):

    duo genera semper in hac civitate fuerunt... quibus ex generibus alteri se populares, alteri optimates et haberi et esse voluerunt. Quia ea quae faciebant, multitudini jucunda esse volebant, populares habebantur,

    Cic. Sest. 45, 96:

    qui populares habebantur,

    id. ib. 49, 105:

    ex quo evenit, ut alii populares, alii studiosi optimi cujusque videantur,

    id. Off. 1, 25, 85.—
    C.
    Acceptable to the people, agreeable to the multitude, popular:

    dixi in senatu me popularem consulem futurum. Quid enim est tam populare quam pax?

    Cic. Agr. 2, 4, 9:

    potest nihil esse tam populare quam id quod ego consul popularis adfero, pacem, etc.,

    id. ib. 2, 37, 102:

    quo nihil popularius est,

    Liv. 7, 33, 3:

    populare gratumque audientibus,

    Plin. Paneg. 77, 4.—
    D.
    Of or belonging to the citizens (as opposed to the soldiery):

    quique rem agunt duelli, quique populare auspicium,

    Cic. Leg.2, 8; cf.Amm. 14, 10; usually as subst.: popŭlāris, is, m., a citizen (post-class.):

    multa milia et popularium et militum,

    Capitol. Ant. Phil. 17; Dig. 1, 12, 1 fin.:

    popularibus militibusque,

    Juv. 26, 3, 5; Amm. 22, 2.—
    E.
    Belonging to or fit for the common people; hence, common, coarse, mean, bad: sal. Cato, R. R. 88:

    pulli (apium),

    Col. 9, 11, 4: popularia agere, to play coarse tricks, Laber. ap. Non. 150, 25.—Hence, adv.: pŏpŭlārĭter.
    A.
    After the manner of the common people, i. e. commonly, coarsely, vulgarly, Cic. Rep. 6, 22, 24:

    loqui,

    id. Fin. 2, 6, 17:

    scriptus liber (opp. limatius),

    id. ib. 5, 5, 12.—
    B.
    In a popular manner, popularly, democratically:

    agere,

    Cic. Off. 2, 21, 73:

    conciones seditiose ac populariter excitatae,

    id. Clu. 34, 93:

    occidere quemlibet populariter,

    to win popularity, Juv. 3, 37.

    Lewis & Short latin dictionary > popularis

  • 8 sedile

    sĕdīle, is, n. [sedeo], a seat, bench, stool, chair, etc. (mostly poet. and in post-Aug. prose; not in Cic.; syn.: sella, scamnum); sing.:

    membra senex posito jussit relevare sedili,

    Ov. M. 8, 639; id. Med. Fac. 13; Verg. A. 8, 176; Cels. 1, 3, 22; cf. id. 1, 8, 66:

    se in sedili suo tenere,

    Sen. Ep. 70, 23; Gell. 2, 2, 8.— Plur., of the seats in a theatre:

    sedilibus magnus in primis eques sedet,

    Hor. Epod. 4, 15; so,

    spissa nimis complere sedilia flatu,

    id. A. P. 205; cf.:

    lignea in Campo Martio,

    Suet. Aug. 43.—Of other seats, Verg. G. 4, 350; id. A. 1, 167:

    factaque de vivo pressere sedilia saxo,

    Ov. M. 5, [p. 1660] 317:

    e marmore,

    Plin. Ep. 5, 6, 40.—Of the rowers' banks or benches in a vessel, Verg. A. 5, 837:

    avium,

    Varr. R. R. 3, 5, 13.—
    II.
    Transf., a sitting still:

    post iter primum sedile, deinde unctio,

    Cels. 1, 3:

    alvum adstringit labor, sedile,

    id. ib.

    Lewis & Short latin dictionary > sedile

  • 9 spectaclum

    spectācŭlum (contr. spectāclum, Prop. 4 (5), 8, 21 and 56), i, n. [specto], a show, sight, spectacle (class.).
    I.
    In gen.:

    lepidum spectaculum,

    Plaut. Poen. 1, 1, 81:

    superarum rerum atque caelestium,

    Cic. N. D. 2, 56, 140:

    bis terque mutatae dapis,

    Hor. Epod. 5, 34:

    potius quam hoc spectaculum viderem,

    Cic. Mil. 38, 103: capere oblatae spectacula praedae, Ov. M. 3, 246; cf. id. ib. 7, 780:

    scorti procacis,

    Liv. 39, 43:

    Euripi,

    id. 45, 27:

    non hoc ista sibi tempus spectacula poscit,

    Verg. A. 6, 37:

    spectaclum ipsa sedens,

    i. e. exposed to public view, in the sight of all, Prop. 4 (5), 8, 21:

    neque hoc parentes Effugerit spectaculum,

    Hor. Epod. 5, 102.—Esp. in the phrases:

    spectaculum (alicui) praebere, spectaculum (spectaculo) esse alicui: circuitus solis et lunae spectaculum hominibus praebent,

    Cic. N. D. 2, 62, 155; so,

    praebere,

    Liv. 45, 28:

    praebent spectacula capti,

    Ov. A. A. 2, 581:

    o spectaculum illud hominibus luctuosum, cedere e patriā servatorem ejus, manere in patriā perditores!

    Cic. Phil. 10, 4, 8; cf. id. Corn. 1, § 19:

    homini non amico nostra incommoda spectaculo esse nolim,

    id. Att. 10, 2, 2:

    insequitur acies ornata armataque, ut hostium quoque magnificum spectaculum esset,

    Liv. 10, 40 fin.
    II.
    In partic.
    A.
    Lit., in the theatre, circus, etc., a public sight or show, a stageplay, spectacle (cf.:

    munus, ludi, fabula): spectacula sunt tributim data,

    Cic. Mur. 34, 72:

    apparatissimum,

    id. Phil. 1, 15, 36:

    gladiatorium,

    Liv. 39, 42:

    gladiatorum,

    id. 28, 21 fin.; Plin. 2, 26, 25, § 96:

    circi,

    Liv. 7, 2:

    scenae,

    Ov. A. A. 3, 351:

    ludorum,

    Suet. Aug. 14:

    athletarum,

    id. ib. 44; id. Ner. 12:

    naumachiae,

    id. Caes. 44:

    nondum commisso spectaculo,

    Liv. 2, 36, 1:

    interesse spectaculo,

    id. 2, 38, 4:

    inter matutina harenae spectacula,

    Sen. Ira, 3, 43, 2:

    meridianum,

    id. Ep. 7, 3.—
    B.
    Transf., the place whence plays are witnessed, the seats of the spectators, seats, places in the theatre, the amphitheatre:

    spectacula ruunt,

    Plaut. Curc. 5, 2, 47:

    ex omnibus spectaculis plausus est excitatus,

    Cic. Sest. 58, 124:

    resonant spectacula plausu,

    Ov. M. 10, 668:

    loca divisa patribus equitibusque, ubi spectacula sibi quisque facerent,

    Liv. 1, 35, 8:

    spectaculorum gradus,

    Tac. A. 14, 13:

    spectaculis detractus et in harenam deductus,

    Suet. Calig. 35; id. Dom. 10.—
    2.
    In gen., the theatre:

    ingressum spectacula,

    Suet. Calig. 35:

    in caelum trabibus spectacula textis surgere,

    Calp. Ecl. 7, 23.—
    3.
    The spectators:

    spectacula tantum este, viri,

    Sil. 2, 230:

    virtutis,

    id. 8, 556.—
    C.
    A wonder, miracle: spectacula septem, the seven wonders of the world:

    in septem spectaculis nominari,

    Vitr. 2, 8, 11:

    numerari inter septem omnium terrarum spectacula,

    Gell. 10, 18, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > spectaclum

  • 10 spectaculum

    spectācŭlum (contr. spectāclum, Prop. 4 (5), 8, 21 and 56), i, n. [specto], a show, sight, spectacle (class.).
    I.
    In gen.:

    lepidum spectaculum,

    Plaut. Poen. 1, 1, 81:

    superarum rerum atque caelestium,

    Cic. N. D. 2, 56, 140:

    bis terque mutatae dapis,

    Hor. Epod. 5, 34:

    potius quam hoc spectaculum viderem,

    Cic. Mil. 38, 103: capere oblatae spectacula praedae, Ov. M. 3, 246; cf. id. ib. 7, 780:

    scorti procacis,

    Liv. 39, 43:

    Euripi,

    id. 45, 27:

    non hoc ista sibi tempus spectacula poscit,

    Verg. A. 6, 37:

    spectaclum ipsa sedens,

    i. e. exposed to public view, in the sight of all, Prop. 4 (5), 8, 21:

    neque hoc parentes Effugerit spectaculum,

    Hor. Epod. 5, 102.—Esp. in the phrases:

    spectaculum (alicui) praebere, spectaculum (spectaculo) esse alicui: circuitus solis et lunae spectaculum hominibus praebent,

    Cic. N. D. 2, 62, 155; so,

    praebere,

    Liv. 45, 28:

    praebent spectacula capti,

    Ov. A. A. 2, 581:

    o spectaculum illud hominibus luctuosum, cedere e patriā servatorem ejus, manere in patriā perditores!

    Cic. Phil. 10, 4, 8; cf. id. Corn. 1, § 19:

    homini non amico nostra incommoda spectaculo esse nolim,

    id. Att. 10, 2, 2:

    insequitur acies ornata armataque, ut hostium quoque magnificum spectaculum esset,

    Liv. 10, 40 fin.
    II.
    In partic.
    A.
    Lit., in the theatre, circus, etc., a public sight or show, a stageplay, spectacle (cf.:

    munus, ludi, fabula): spectacula sunt tributim data,

    Cic. Mur. 34, 72:

    apparatissimum,

    id. Phil. 1, 15, 36:

    gladiatorium,

    Liv. 39, 42:

    gladiatorum,

    id. 28, 21 fin.; Plin. 2, 26, 25, § 96:

    circi,

    Liv. 7, 2:

    scenae,

    Ov. A. A. 3, 351:

    ludorum,

    Suet. Aug. 14:

    athletarum,

    id. ib. 44; id. Ner. 12:

    naumachiae,

    id. Caes. 44:

    nondum commisso spectaculo,

    Liv. 2, 36, 1:

    interesse spectaculo,

    id. 2, 38, 4:

    inter matutina harenae spectacula,

    Sen. Ira, 3, 43, 2:

    meridianum,

    id. Ep. 7, 3.—
    B.
    Transf., the place whence plays are witnessed, the seats of the spectators, seats, places in the theatre, the amphitheatre:

    spectacula ruunt,

    Plaut. Curc. 5, 2, 47:

    ex omnibus spectaculis plausus est excitatus,

    Cic. Sest. 58, 124:

    resonant spectacula plausu,

    Ov. M. 10, 668:

    loca divisa patribus equitibusque, ubi spectacula sibi quisque facerent,

    Liv. 1, 35, 8:

    spectaculorum gradus,

    Tac. A. 14, 13:

    spectaculis detractus et in harenam deductus,

    Suet. Calig. 35; id. Dom. 10.—
    2.
    In gen., the theatre:

    ingressum spectacula,

    Suet. Calig. 35:

    in caelum trabibus spectacula textis surgere,

    Calp. Ecl. 7, 23.—
    3.
    The spectators:

    spectacula tantum este, viri,

    Sil. 2, 230:

    virtutis,

    id. 8, 556.—
    C.
    A wonder, miracle: spectacula septem, the seven wonders of the world:

    in septem spectaculis nominari,

    Vitr. 2, 8, 11:

    numerari inter septem omnium terrarum spectacula,

    Gell. 10, 18, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > spectaculum

  • 11 anabathra

        anabathra ōrum, n, ἀνάβατηρα, raised seats (in a theatre), Iu.

    Latin-English dictionary > anabathra

  • 12 cōn-sīdō

        cōn-sīdō sēdī    (rarely sīdī; cōnsīderant, L., Ta.), sessus, ere, to sit down, take seats, be seated, settle: positis sedibus, L.: considunt armati, Ta.: in pratulo propter statuam: in arā, N.: examen in arbore, L.: ante focos, O.: mensis, at the tables, V.: tergo tauri, O.: in novam urbem, enter and settle, Cu.: ibi considitur: triarii sub vexillis considebant, L.—In assemblies, to take place, take a seat, sit, hold sessions, be in session: in theatro: in loco consecrato, hold court, Cs.: quo die, iudices, consedistis: senior iudex consedit, O. — To encamp, pitch a camp, take post, station oneself: ad confluentīs in ripis, L.: sub radicibus montium, S.: trans flumen, Cs.: prope Cirtam haud longe a mari, S.: ubi vallis spem praesidi offerebat, Cs.: cum cohorte in insidiis, L.: ad insidias, L.—To settle, take up an abode, stay, make a home: in Ubiorum finibus, Cs.: trans Rhenum, Ta.: in hortis (volucres), build, H.: Ausonio portu, find a home, V.: Cretae (locat.), V.—To settle, sink down, sink in, give way, subside, fall in: terra ingentibus cavernis consedit, L.: (Alpes) iam licet considant!: in ignīs Ilium, V.: neque consederat ignis, O.— Fig., to settle, sink, be buried: iustitia cuius in mente consedit: consedit utriusque nomen in quaesturā, sank out of notice: Consedisse urbem luctu, sunk in grief, V.: praesentia satis consederant, i. e. quiet was assured, Ta.—To abate, subside, diminish, be appeased, die out: ardor animi cum consedit: terror ab necopinato visu, L.—Of discourse, to conclude, end: varie distincteque.

    Latin-English dictionary > cōn-sīdō

  • 13 dēsīgnātor

        dēsīgnātor    see dissignator.
    * * *
    arranger; assigner of theater seats; undertaker/master of ceremonies (funeral)

    Latin-English dictionary > dēsīgnātor

  • 14 eques

        eques itis, m    [equus], a horseman, rider: equites, qui litteras attulerant, L.: equus docilis Ire viam quā monstret eques, H.: equitem docuere sub armis Insultare solo, i. e. the horse and his rider, V.— A horse - soldier, trooper, cavalryman, horseman: equitum milia erant sex, cavalry (opp. pedites), Cs.: equites virique, L. — Sing collect.: equiti admoti equi, L.— A knight, one of the equestrian order (between the Senate and the Plebs): Romanus: equites Romani: equitum centuriae: turma equitum R., S. — Sing collect.: omnis, the equestrian order, O.: Si discordet eques, the spectators in the knights' seats, H.
    * * *
    horseman/cavalryman/rider; horsemen (pl.), cavalry, equestrian order; knight (abb. eq.); (wealthy enough to own his own horse); horse (Bee)

    Latin-English dictionary > eques

  • 15 exedra

        exedra ae, f, ἐξέδρα, a hall furnished with seats, parlor.
    * * *

    Latin-English dictionary > exedra

  • 16 forus

        forus ī, m    [1 FOR-], a gangway (in a ship): per foros cursare: laxat foros, V.— A row of seats (in the Circus), L.— A cell (of bees): conplere foros, V.
    * * *
    gangway in a ship; row of benches erected for games/circus; cell of bees

    Latin-English dictionary > forus

  • 17 iste

        iste a, ud,    gen. istīus (poet. istius, V.; istius, disyl., T.; istī, T.), pron demonstr.    I. Referring to that which is at hand or present to the person addressed, this, that, he, she: At tu pol tibi istas comprimite manūs, those of yours, T.: istae minae, those threats of yours, L.: de istis rebus exspecto tuas litteras, those affairs of yours: ista subsellia, those seats near you: quae est ista praetura? that prœtorship of yours: tuus iste Stoicus sapiens. —    II. In gen., as a strong demonstr., that, this, the very, that particular, he, she, it: erat enim ab isto Aristotele, a cuius inventis, etc.: ista divina studia: nec enim ab isto officio abduci debui: credis quod iste dicat, T.: istius ipsius in dicendo facultatis.—    III. Praegn., such, of such a kind: quā re cum istā sis auctoritate, etc.: animo isto esse, N.: Egon quicquam cum istis factis tibi respondeam? T.—That (in irony or scorn): non erit ista amicitia, sed mercatura: animi est ista mollitia, non virtus, Cs.: iste tuus vates, O.
    * * *
    ista, istud PRON
    that, that of yours, that which you refer to; such

    Latin-English dictionary > iste

  • 18 līnea (līnia)

        līnea (līnia) ae, f    [lineus], a linen thread, string, line, plumb-line: perpendiculo et lineā uti: ferri suo deorsum pondere ad lineam, perpendicularly: saxa, quae rectis lineis suos ordines servant, in horizontal courses, Cs.: (ignis) rectis lineis subvolat, vertically.—A line, mark, bound, limit, goal: extremā lineā Amare haud nil est, i. e. to see the loved one at a distance, T.: cogit nos linea iungi, i. e. the boundary of the seats (in the theatre), O.—Fig.: est peccare tamquam transire lineas, to pass the mark: mors ultima linea rerum est, H.

    Latin-English dictionary > līnea (līnia)

  • 19 orchēstra

        orchēstra ae, f, ὀρχήστρα, part of the theatre in which the senate sat, Iu.—Poet., the Senate, Iu.
    * * *
    area in front of stage; (Greek, held chorus; Roman, seats for senators/VIPs)

    Latin-English dictionary > orchēstra

  • 20 ōrdō

        ōrdō inis, m    [1 OL-], a row, line, series, order, rank: arborum derecti in quincuncem ordines: ordines caespitum, courses, Cs.: tot premit ordinibus caput, layers (of ornaments), Iu.: terno con<*> surgunt ordine remi, in three rows of oar-banks, V.: sedisti in quattuordecim ordinibus, i. e. seats of Equites: comitum longissimus ordo, Iu.—A line, rank, array: aciem ordinesque constituere: nullo ordine iter facere, Cs.: nullo ordine commutato, S.: signa atque ordines observare, keep the ranks, S.: multiplicatis in arto ordinibus, L.: nosse ordines, understand tactics, Ta.—Band, troop, company, century: viri qui ordines duxerunt, who have commanded companies: ordinem in exercitu ducere, Cs.—A captaincy, command: mihi decumum ordinem hastatum adsignavit (i. e. centurionem me decimi ordinis hastatorum fecit), L.: tribunis militum primisque ordinibus convocatis, the captains of the first companies, Cs.—An order, rank, class, degree: equester, Cs.: senatorius: in amplissimum ordinem cooptare, into the senate: magna frequentia eius ordinis, S.—A class, rank, station, condition: superioris ordinis nonnulli, Cs.: publicanorum: homo ornatissimus loco, ordine, nomine.—Fig., right order, regular succession: fatum appello ordinem seriemque causarum: mox referam me ad ordinem, return to order: eundem tenere, preserve: immutare, change: perturbare, disturb: decemviri querentes, se in ordinem cogi, i. e. were degraded to the ranks, L.: nec quo prius ordine currunt, in order, as before, O.: ordinem Rectum evagans licentia, H.—In adverb. uses, turn, order, succession, regularity: Hegioni rem enarrato omnem ordine, in detail, T.: tabulae in ordinem confectae: ordine cuncta exposuit, L.: ut quisque... ita sententiam dixit ex ordine: Septem totos ex ordine menses, in succession, V.: an recte, ordine, e re p. factum, properly: extra ordinem ad patriam defendendam vocatus, irregularly: spem, quam extra ordinem de te ipso habemus, in an extraordinary degree.
    * * *
    row, order/rank; succession; series; class; bank (oars); order (of monks) (Bee)

    Latin-English dictionary > ōrdō

См. также в других словарях:

  • seats — See contre pente on both bead seats, folding rear seats, front seats, split folding rear seats, and split rear seats …   Dictionary of automotive terms

  • SEATS — A London Stock Exchange service which supports the trading of listed UK equities in which turnover is insufficient for the market making system. Exchange Handbook Glossary * * * SEATS SEATS [siːts] noun FINANCE Stock Exchange Alternative Trading… …   Financial and business terms

  • seats — ➡ elections * * * …   Universalium

  • SEATS — Stock Exchange Automated Trading Service (Business » Stock Exchange) Stock Exchange Automated Trading Service (Business » Stock Exchange) …   Abbreviations dictionary

  • seats — sɪːt n. furniture designed for sitting upon (such as a chair or bench); horizontal part of a chair used for sitting; place to sit; place, location; center of an organization; house, home; buttocks, backside v. place in a seat; have a seating… …   English contemporary dictionary

  • seats — 1) asset 2) easts …   Anagrams dictionary

  • SEATS — Abbreviation for Stock Exchange Alternative Trading Service …   Accounting dictionary

  • SEATS — Abbreviation for Stock Exchange Alternative Trading Service …   Big dictionary of business and management

  • seats — noun an area that includes places where several people can sit there is seating for 40 students in this classroom • Syn: ↑seating, ↑seating room, ↑seating area • Derivationally related forms: ↑seat (for: ↑ …   Useful english dictionary

  • SEATS PLUS — See Stock Exchange Alternative Trading Service. Dresdner Kleinwort Wasserstein financial glossary …   Financial and business terms

  • Māori seats — In New Zealand politics, the Māori Seats, a special category of electorate, give reserved positions to representatives of Māori in the New Zealand Parliament. That parliament first set up Māori Seats in 1867, after Britain established Westminster …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»