Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

a+scelere+c

  • 121 poena

    poena, ae, f. [Gr. poinê, apoina, quitmoney, fine; Lat. pūnio, poenitet], indemnification, compensation, satisfaction, expiation, punishment, penalty (cf. mulcta).
    I.
    Lit.: SI INIVRIAM FAXIT ALTERI VIGINTI QVINQVE AERIS POENAE SVNTO, Fragm. XII. Tab.: mi calido das sanguine poenas, Enn. ap. Macr. S. 6, 1 (Ann. v. 101 Vahl.); imitated by Virgil: tu tamen interea calido mihi sanguine poenas Persolves amborum, Verg. A. 9, 422 Serv.:

    poenas justas et debitas solvere,

    Cic. Mil. 31, 85:

    poenas pendere,

    Plaut. Bacch. 3, 3, 21; cf. id. As. 2, 4, 77:

    maximas poenas pendo temeritatis meae,

    Cic. Att. 11, 8, 1; cf.:

    rei publicae poenas aut morte aut exsilio dependere,

    id. Sest. 67, 140:

    poenas pro civibus suis capere,

    Sall. J. 68, 3:

    id pro immolatis in foro Tarquiniensium Romanis poenae redditum,

    Liv. 7, 19, 3:

    ut vobis victi Poeni poenas sufferant,

    Plaut. Cist. 1, 3, 54:

    poenas sufferre,

    id. Am. 3, 4, 19: ob mortem alicujus poenas luere, Poët. ap. Cic. N. D. 3, 38, 90:

    poenas pro aliquā re luere,

    Sen. Med. 925; Lact. 2, 7, 21; 4, 11, 11; 7, 11, 2: poenam dignam suo scelere suscipere, Cic. lmp. Pomp. 3, 7:

    poenas a seditioso cive persequi,

    id. Fam. 1, 9:

    poenas doloris sui ab aliquo petere,

    id. Att. 1, 16, 7:

    repetere poenas ab aliquo,

    id. Rosc. Am. 24, 67:

    afficere aliquem poenā,

    id. Off. 2, 5, 18:

    multā et poenā multare aliquem,

    id. Balb. 18, 42:

    poena falsarum litterarum,

    id. Fl. 17, 39:

    reticentiae poena,

    id. Off. 3, 16, 65:

    poenas acquas irroget peccatis,

    Hor. S. 1, 3, 118:

    mediocrium delictorum poenae,

    Paul. Sent. 5, 17, 3: poena nummaria, a fine, Mos. et Rom. Leg. Coll. 14, 2, 2; so,

    pecuniaria,

    Gai. Inst. 4, 111.—
    B.
    Poena, the goddess of punishment or vengeance; in plur.: Poenae, the goddesses of vengeance, sometimes identified by the poets with the Furiae:

    o Poena, o Furia sociorum!

    Cic. Pis. 37, 91; cf.:

    saeva sororum Poena parens,

    Val. Fl. 1, 796; so in sing., Stat. Th. 8, 25; in plur., Cic. Clu. 61, 171; Luc. 6, 695; Varr. ap. Non. 390, 9; Val. Fl. 7, 147.—
    II.
    Transf., hardship, torment, suffering, pain, etc. (postAug.):

    frugalitatem exigit philosophia, non poenam,

    Sen. Ep. 5, 4; Plin. 23, 2, 28, § 59:

    captivitatis,

    Just. 11, 14, 11.—In plur.:

    in tantis vitae poenis,

    Plin. 2, 7, 5, § 27:

    balaenae pariendi poenis invalidae,

    id. 9, 6, 5, § 13:

    longa poenarum patientia,

    Just. 3, 5, 2:

    ebrius qui nullum forte cecidit, dat poenas,

    is in anguish, Juv. 3, 279.

    Lewis & Short latin dictionary > poena

  • 122 polluo

    pollŭo, ŭi, ūtum, 3, v. a. [cf.: adluo, diluo; Gr. louô, to wash; luma, lumê, lumainô, to cleanse, ruin], to soil, defile, pollute.
    I.
    Lit. (very rare):

    ore dapes,

    Verg. A. 3, 234:

    ora cruore,

    Ov. M. 15, 98:

    pollui cuncta sanie, odore, contactu,

    Tac. A. 4, 49:

    usu tegmina,

    id. ib. 13, 57:

    vina deciduo immundiore lapsu,

    Plin. 14, 19, 23, § 119:

    polluta mensa cruore,

    Sil. 7, 183.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to defile morally, to pollute, contaminate, violate, dishonor, desecrate, etc. (class.;

    syn.: inquino, contamino): polluta et violata sacra,

    Cic. Verr. 2, 5, 72, § 187; cf. id. Rosc. Am. 26, 71:

    deorum hominumque jura inexpiabili scelere,

    id. Phil. 11, 12, 29:

    fratris filiam incesto,

    Plin. Ep. 4, 11, 6:

    tragico pollutus concubitu,

    Juv. 2, 29:

    famam domūs stupro turpi,

    Phaedr. 3, 10, 17:

    nec Electrae jugulo se polluit,

    Juv. 8, 218:

    mentem suam et aures hominum nefariā voce,

    Tac. A. 3, 50: incestis se matrimoniis, Mos. et Rom. Leg. Coll. 6, 4, 3: jejunia, to violate, break, Nigid. ap. Isid. Orig. 20, 2:

    Jovem,

    to insult, Prop. 4 (5), 9, 8: ferias, to desecrate (by labor), Gell. 2, 28, 3:

    avaritia invadit, polluit, vastat omnia,

    Sall. J. 41, 9; Ov. M. 2, 794:

    polluta pax,

    Verg. A. 7, 467:

    polluendam perdendamque rempublicam relinquere,

    Tac. H. 2, 76:

    ferias,

    Macr. S. 1, 16, 11.—Esp., in eccl. Lat., to render unclean, in a ceremonial sense, Vulg. Lev. 7, 21; pass., to be unclean, id. ib. 11, 27;

    15, 32: pollutum et mundum,

    id. ib. 10, 10: pollutum comedit, id. Osee, 9, 3.—
    B.
    In partic., to violate, dishonor a woman (post-Aug.), Tac. A. 12, 46; id. Agr. 31; Vulg. Ezech. 18, 11.—Hence, pollū-tus, a, um, P. a., polluted, i. e. no longer virgin, then vicious, unchaste, Cat. 60, 46:

    femina,

    Liv. 10, 23, 10:

    princeps,

    Tac. H. 2, 37 fin.:

    scelesta pollutaque femina,

    App. M. 10, 34.— Comp.:

    senectus,

    more vicious, more sinful, Sil. 11, 47.— Sup.:

    dives,

    App. M. 9, p. 234, 31.

    Lewis & Short latin dictionary > polluo

  • 123 pollutus

    pollŭo, ŭi, ūtum, 3, v. a. [cf.: adluo, diluo; Gr. louô, to wash; luma, lumê, lumainô, to cleanse, ruin], to soil, defile, pollute.
    I.
    Lit. (very rare):

    ore dapes,

    Verg. A. 3, 234:

    ora cruore,

    Ov. M. 15, 98:

    pollui cuncta sanie, odore, contactu,

    Tac. A. 4, 49:

    usu tegmina,

    id. ib. 13, 57:

    vina deciduo immundiore lapsu,

    Plin. 14, 19, 23, § 119:

    polluta mensa cruore,

    Sil. 7, 183.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to defile morally, to pollute, contaminate, violate, dishonor, desecrate, etc. (class.;

    syn.: inquino, contamino): polluta et violata sacra,

    Cic. Verr. 2, 5, 72, § 187; cf. id. Rosc. Am. 26, 71:

    deorum hominumque jura inexpiabili scelere,

    id. Phil. 11, 12, 29:

    fratris filiam incesto,

    Plin. Ep. 4, 11, 6:

    tragico pollutus concubitu,

    Juv. 2, 29:

    famam domūs stupro turpi,

    Phaedr. 3, 10, 17:

    nec Electrae jugulo se polluit,

    Juv. 8, 218:

    mentem suam et aures hominum nefariā voce,

    Tac. A. 3, 50: incestis se matrimoniis, Mos. et Rom. Leg. Coll. 6, 4, 3: jejunia, to violate, break, Nigid. ap. Isid. Orig. 20, 2:

    Jovem,

    to insult, Prop. 4 (5), 9, 8: ferias, to desecrate (by labor), Gell. 2, 28, 3:

    avaritia invadit, polluit, vastat omnia,

    Sall. J. 41, 9; Ov. M. 2, 794:

    polluta pax,

    Verg. A. 7, 467:

    polluendam perdendamque rempublicam relinquere,

    Tac. H. 2, 76:

    ferias,

    Macr. S. 1, 16, 11.—Esp., in eccl. Lat., to render unclean, in a ceremonial sense, Vulg. Lev. 7, 21; pass., to be unclean, id. ib. 11, 27;

    15, 32: pollutum et mundum,

    id. ib. 10, 10: pollutum comedit, id. Osee, 9, 3.—
    B.
    In partic., to violate, dishonor a woman (post-Aug.), Tac. A. 12, 46; id. Agr. 31; Vulg. Ezech. 18, 11.—Hence, pollū-tus, a, um, P. a., polluted, i. e. no longer virgin, then vicious, unchaste, Cat. 60, 46:

    femina,

    Liv. 10, 23, 10:

    princeps,

    Tac. H. 2, 37 fin.:

    scelesta pollutaque femina,

    App. M. 10, 34.— Comp.:

    senectus,

    more vicious, more sinful, Sil. 11, 47.— Sup.:

    dives,

    App. M. 9, p. 234, 31.

    Lewis & Short latin dictionary > pollutus

  • 124 praecipio

    prae-cĭpĭo, cēpi, ceptum, 3, v. a. [capio], to take or seize beforehand, to get or receive in advance (class., esp. in the trop. sense; syn.: anticipo, praeoccupo).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen., Lucr. 6, 1050:

    nisi aquam praecepimus ante,

    id. 6, 804:

    a publicanis pecuniam insequentis anni mutuam praeceperat,

    Caes. B. C. 3, 31:

    aliquantum viae,

    to get the start somewhat, Liv. 36, 19:

    longius spatium fugā,

    id. 22, 41 fin.:

    iter,

    id. 3, 46:

    Piraeeum quinqueremibus,

    to preoccupy, id. 32, 16, 5: mons a Lusitanis praeceptus, Sall. Fragm. ap. Gell. 10, 26, 3:

    si lac praeceperit aestus,

    i. e. have previously dried up, Verg. E. 3, 98.—
    B.
    In partic., in jurid. lang, to receive (esp. an inheritance or bequest) in advance, Plin. Ep. 5, 7, 4:

    si heres centum praecipere jussus sit,

    Dig. 30, 122; so ib. 36, 1, 63:

    quantitatem dotis,

    ib. 17, 2, 81:

    dotem,

    ib. 10, 2, 46:

    per praeceptionem hoc modo legamus: Lucius Titius hominem Stichum praecipito,

    Gai. Inst. 2, 216. —
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to take or obtain in advance, to anticipate:

    aliquantum ad fugam temporis Syphax et Hasdrubal praeceperunt,

    gained some advantage in time, Liv. 30, 8 fin.:

    tempus,

    id. 1, 7:

    celeres neu praecipe Parcas,

    do not hasten in advance of, do not anticipate, Stat. Th. 8, 328; so,

    veneno fata praecepit,

    Flor. 3, 9, 4: praecipio gaudia suppliciorum vestrorum, I rejoice in advance, Anton. ap. Cic. Phil. 13, 20, 45; Hirt. B. G. 8, 51; cf. Liv. 45, 1, 1:

    jam animo victoriam praecipiebant,

    figured to themselves beforehand, Caes. B. C. 3, 87 fin.; Liv. 10, 26:

    spe jam praecipit hostem,

    Verg. A. 11, 491: praecipere cogitatione futura, to conjecture or imagine beforehand, Cic. Off. 1, 23, 81:

    omnia,

    Verg. A. 6, 105; cf.:

    haec usu ventura opinione praeceperat,

    had already suspected, Caes. B. G. 7, 9:

    sed alterum mihi est certius, nec praecipiam tamen,

    Cic. Att. 10, 1, 2.—
    B.
    In partic., to give rules or precepts to any one, to advise, admonish, warn, inform, instruct, teach; to enjoin, direct, bid, order, etc. (syn.:

    mando, impero, doceo): vilici officia, quae dominus praecepit,

    Cato, R. R. 142:

    Philocomasio id praecipiendum est, ut sciat,

    Plaut. Mil. 2, 2, 92:

    quoi numquam unam rem me licet semel praecipere,

    id. As. 2, 4, 15:

    quae ego tibi praecipio, ea facito,

    id. Trin. 2, 2, 17:

    docui, monui, bene praecepi semper quae potui omnia,

    Ter. Ad. 5, 9, 6:

    quicquid praecipies, esto brevis,

    Hor. A. P. 335:

    de eloquentiā,

    Cic. de Or. 2, 11, 48:

    de agriculturā,

    Plin. 18, 24, 56, § 201:

    alicui aliquid praecipere,

    Cic. Mur. 2, 4: glossemata nobis, Asin. Gall. ap. Suet. Gram. 22:

    numerumque modumque carinis Praecipiant,

    Verg. A. 11, 329:

    cantus lugubres,

    Hor. C. 1, 24, 2:

    artem nandi,

    Ov. Tr. 2, 486:

    humanitatem,

    Plin. Ep. 1, 10, 2, etc.:

    mitem animum et mores modicis erroribus aequos Praecipit,

    enjoins, recommends, Juv. 14, 16.—With inf.:

    justitia praecipit, parcere omnibus,

    Cic. Rep. 3, 12, 21; so,

    paeoniam praecipiunt eruere noctu,

    Plin. 25, 4, 10, § 29:

    codicillos aperiri testator praecepit,

    Dig. 31, 1, 89.—With ut:

    illud potius praecipiendum fuit, ut, etc.,

    Cic. Lael. 16, 60:

    recte etiam praecipi potest in amicitiis, ne, etc.,

    id. ib. 20, 75:

    consulentibus Pythia praecepit, ut, etc.,

    Nep. Milt. 1, 3.—With subj. alone:

    praecipit atque interdicit, omnes unum peterent Indutiomarum,

    Caes. B. G. 5, 58:

    his praecepit, omnes mortales pecuniā aggrediantur,

    Sall. J. 28, 1.—With acc. and inf.:

    etiam scelere convictos nonnisi ad opus damnari praeceperat,

    Suet. Ner. 31:

    D. Claudius edicto praecepit,

    decreed, commanded, Dig. 48, 10, 15. —As subst.: praecĭpĭens, entis, m., a teacher, Cic. Rep. 1, 46, 70:

    jam prope consummata fuerit praecipientis opera,

    Quint. 2, 6, 6:

    in numero praecipientium,

    id. 2, 3, 5.—Hence, praeceptum, i, n. (acc. to II. B.), a maxim, rule, precept; an order, direction, command, bidding; an injunction, etc. (class.):

    quo praecepto ab iis diligentissime observato,

    Caes. B. G. 5, 35:

    sine praecepto ullius suā sponte struebatur acies,

    Liv. 9, 31:

    transvectae praecepto ducis alae,

    Tac. Agr. 37:

    hoc praeceptum patet latius,

    Cic. Tusc. 2, 24, 58; cf.:

    hoc praeceptum officii diligenter tenendum est,

    id. Off. 2, 14, 51.—In plur.:

    tuis monitig praeceptisque,

    Cic. Fam. 5, 13, 3:

    in quam (partem) praecepta nobis danda sunt,

    id. Inv. 2, 17, 53; 2, 34, 105:

    abundare praeceptis philosophiae,

    id. Off. 1, 1, 1:

    dare praecepta dicendi,

    id. Brut. 76, 273; cf.

    studiosis dicendi praecepta tradere,

    id. Or. 41, 141:

    deūm praecepta secuti,

    orders, commands, Verg. G. 4, 448:

    sine vi non ulla dabit (Nereus) praecepta,

    id. ib. 4, 398.

    Lewis & Short latin dictionary > praecipio

  • 125 praeditus

    prae-dĭtus, a, um, Part. [do].
    I.
    Endowed, gifted, or provided with, possessed of something (above others) (freq. and class.; syn.: instructus, ornatus); constr. with abl.:

    legiones pulchris armis praeditas,

    Plaut. Am. 1, 1, 63:

    divino praedita sensu,

    Lucr. 5, 144:

    immortali sunt haec naturā praedita,

    id. 1, 236:

    parvis opibus ac facultatibus praeditus,

    Cic. Div. in Caecil. 21, 69: mundus praeditus animo et sensibus, id. N. D. 1, 8, 18:

    spe,

    id. Verr. 1, 3, 10:

    parvo metu,

    id. Tusc. 5, 14, 41:

    singulari cupiditate, audaciā, scelere,

    id. Div. in Caecil. 2, 6:

    praeditus levitate, egestate, perfidiā,

    id. Fl. 3:

    singulari immanitate et crudelitate,

    id. Sull. 3, 7:

    vitio grandi et perspicuo,

    id. Inv. 1, 47, 88.—
    II.
    Of a deity, like praepositus, placed or set over, presiding over any thing (post-Aug.); constr. with dat.: deus ei rei praeditus, M. Aur. ap. Front. Ep. 3, 9 Mai: Mercurius nuntiis praeditus, Front. Eloqu. med.:

    Venus praedita optimati amori,

    App. Mag. p. 281 med.; id. de Deo Socr. p. 50.

    Lewis & Short latin dictionary > praeditus

  • 126 praemium

    praemĭum, ii, n. [prae-emo, what one has got before or better than others] (class.).
    I.
    Profit derived from booty, booty ( poet.; cf. praeda; and: avorti praedam ab hostibus. Pen. Heus, ecqua in istac pars inest praemi mihi? Plaut. Men. 1, 2, 26):

    multaque praeterea Laurentis praemia pugnae Aggerat, et longo praedam jubet ordine duci,

    Verg. A. 11, 78 sq.;

    rapta praemia veste ferre,

    Tib. 1, 2, 25; cf. Tac. H. 1, 51:

    ferre ad patrios praemia dira Lares,

    Prop. 2, 23, 67 (3, 28, 22):

    spectat sua praemia raptor,

    Ov. M. 6, 518; 13, 414:

    tam dirae praemia culpae,

    Juv. 8, 119.—Also, game killed, prey, Prop. 3, 11 (4, 12), 46; Hor. Epod. 2, 36; Val. Fl. 8, 253.— Poet.:

    raptae virginitatis,

    Ov. M. 8, 850.—
    II.
    Transf.
    A.
    In gen., profit, advantage, prerogative, distinction (class.), Lucr. 3, 899; 956; 5, 5; cf. poet.: Veneris, i. e. children (the Greek dôra Aphroditês), Verg. A. 4, 33:

    absens factus aedilis, continuo praetor: licebat enim celerius legis praemio,

    Cic. Ac. 2, 1, 1.—
    B.
    In partic., reward, recompense (the predom. signif. of the word; syn.: munus, donum): sapiens virtuti honorem praemium, haud praedam petit, Enn. ap. Cic. de Or. 3, 26, 102 (Trag. v. 374 Vahl.): ecquid erit praemi, reward, id. ap. Cic. Sen. 1, 1 (Ann. v. 341 ib.):

    donum et praemium,

    Ter. Eun. 5, 8, 27:

    legibus praemia proposita sunt virtutibus,

    Cic. de Or. 1, 58, 247:

    persuadere alicui magnis praemiis et pollicitationibus,

    Caes. B. G. 3, 18:

    praemiis ad perdiscendum commoveri,

    Cic. de Or. 1, 4, 13:

    praemia alicui dare pro re aliquā,

    id. Mur. 4, 8:

    praemio afficere aliquem,

    to reward, Quint. 3, 6, 42:

    augere, Tac A. 1, 42: inducere,

    Sall. J. 13, 8:

    illicere,

    id. ib. 97, 3:

    invitare,

    Cic. Lig. 4, 12:

    elicere ad faciendum aliquid,

    id. Balb. 16:

    evocare,

    Quint. 1, 1, 20:

    praemium persolvere alicui,

    to give, Cic. Cael. 29, 68:

    reddere alicui pro re aliquā,

    Cat. 64, 157:

    rependere,

    Stat. Th. 9, 50:

    proponere,

    to propose, offer, Caes. B. C. 1, 17: consequi, to obtain, id. B. G. 1, 42; so,

    tollere,

    Juv. 6, 321:

    promittens, si sibi praemio foret, se Arpos proditurum esse,

    if he were rewarded, Liv. 24, 45.—Ironic.: cape praemia facti, reward, for punishment, Ov. M. 8, 503:

    tibi pro scelere, Di... praemia reddant Debita,

    Verg. A. 2, 537.—
    2.
    A bribe:

    ut somno careas ponendaque praemia sumas,

    Juv. 3, 56.—
    C.
    Transf., an act deserving a reward, an exploit, Verg. A. 12, 437.

    Lewis & Short latin dictionary > praemium

  • 127 praeripio

    prae-rĭpĭo, rĭpui, reptum, 3, v. a. [rapio].
    I.
    In gen., to take away a thing before another, to snatch or tear away, to carry off (class.):

    quid huc venisti sponsam praereptum meam?

    Plaut. Cas. 1, 14: Tun meo patre es prognatus? Men. Immo equidem, meo. Tuom tibi ego neque occupare neque praeripere postulo, id. Men. 5, 9, 21:

    aliquem alicui,

    Ter. Eun. 1, 2, 81:

    maritum,

    Vulg. Gen. 30, 15:

    arma Minervae,

    Ov. Am. 1, 1, 7:

    aliis laudem,

    Cic. Rosc. Am. 1, 2; Hirt. B. G. 8, prooem. §

    5: cum ea praerepta et extorta defensioni suae cerneret, in quibus, etc.,

    Plin. Ep. 3, 9, 16; cf. Hirt. ap. Suet. Caes. 56:

    alicui cibos,

    Plin. 10, 9, 11, § 27.—
    II.
    In partic.
    A.
    To snatch away before the time, to carry off prematurely:

    deorum beneficium festinatione,

    Cic. Phil. 14, 2, 2:

    immaturā morte praereptus,

    Aur. Vict. Vir. Ill. 5: brevibus praereptus in annis, snatched away prematurely, sc. by death, Val. Fl. 5, 571:

    IN PRIMO AETATIS FLORE PRAEREPTVS,

    Inscr. Grut. 350, 6.—
    B.
    To take away quickly:

    oscula,

    to snatch kisses, Lucr. 3, 896: codicillos, to take or seize hastily, Suet. Ner. 49.—
    C.
    To forestall, anticipate:

    non praeripiam,

    I will not anticipate, Cic. Att. 10, 1, 2:

    hostium consilia,

    baffle in advance, id. Off. 1, 30, 108:

    scelere praerepto doles,

    Sen. Thyest. 1104.—
    D.
    With se, to take one's self off hastily, to make one's escape:

    praeripuit se ad amicum,

    Dig. 21, 1, 17.

    Lewis & Short latin dictionary > praeripio

  • 128 rabies

    răbĭes, em, e ( gen. rabies, Lucr. 4, 1083; the other cases do not occur), f. [rabio].
    I.
    Lit., rage, madness (cf.: furor, insania).
    1.
    Of dogs, Col. 7, 12, 14; Plin. 7, 15, 13, § 64; 29, 5, 32, § 99.—
    2.
    Of other animals, Col. 6, 35; Plin. 8, 18, 26, § 68:

    ursina,

    id. 8, 36, 54, § 130.—
    3.
    Of men, madness, frenzy, Plin. 7, prooem. fin. 1, § 5; Plaut. Capt. 3, 4, 26; cf.: contactos eo scelere velut injectā rabie ad arma ituros, Liv. 21, 48, 4.—
    II.
    Trop., of any violent emotion, rage, anger, fury, fierceness, eagerness:

    Hecubam putant propter animi acerbitatem quandam et rabiem fingi in canem esse conversam,

    Cic. Tusc. 3, 26, 63:

    sine rabie,

    id. ib. 4, 24, 53; Tac. H. 1, 63:

    Archilochum proprio rabies armavit iambo,

    Hor. A. P. 79; cf. id. Ep. 2, 1, 149:

    non dico horrendam rabiem,

    id. S. 2, 3, 323; Vell. 2, 64, 2:

    civica,

    fierce civil war, Hor. C. 3, 24, 26; cf. Tac. H. 2, 38; 5, 25; id. A. 1, 31; 39:

    hostilis,

    Liv. 29, 8 fin.:

    edendi,

    Verg. A. 9, 64. — Of the madness of love. Ter. Eun. 2, 3, 10; Lucr. 4, 1079; Hor. Epod. 12, 9. —

    Of the Sibyl's inspiration,

    Verg. A. 6, 49. —
    b.
    Of things:

    rabies fatalis temporis,

    Liv. 28, 34:

    ventorum,

    Ov. M. 5, 7; cf.

    Noti,

    Hor. C. 1, 3, 14:

    caelique marisque,

    Verg. A. 5, 802:

    pelagi,

    Sil. 2, 290:

    Canis,

    the fierce heat of the dogstar, Hor. Ep. 1, 10, 16:

    ventris,

    i. e. ravenous hunger, voracity, Verg. A. 2, 357; Sil. 2, 472.

    Lewis & Short latin dictionary > rabies

См. также в других словарях:

  • scelere — scè·le·re s.m. OB delitto, misfatto; efferatezza, crudeltà {{line}} {{/line}} DATA: av. 1396. ETIMO: dal lat. scĕlus, ĕris, nt …   Dizionario italiano

  • meschanceté — Meschanceté, Facinus illiberale, Improbitas cordis humani, Impuritas, Indignitas, Nequitia, Scelus, Vitium, Flagitium. Grande meschanceté, Perdita nequitia. Fort grande meschanceté, Robusta improbitas. Une mesme meschanceté est entrée és cueurs… …   Thresor de la langue françoyse

  • scélérat — scélérat, ate [ selera, at ] adj. et n. • 1611; sceleréXVe; lat. sceleratus, de scelus, sceleris « crime » 1 ♦ Vx Qui a commis, est capable de commettre des crimes, de mauvaises actions. ⇒ criminel. Un homme scélérat. 2 ♦ N. Vieilli ou littér. ⇒… …   Encyclopédie Universelle

  • Historia Apollonii — Die Historia Apollonii regis Tyri („Geschichte von Apollonius, dem König von Tyros“) ist ein antiker Roman in lateinischer Sprache, der auf griechische oder lateinische Quellen zurückgeht. Sein Autor ist nicht bekannt, die Datierung fällt in das… …   Deutsch Wikipedia

  • Historia Apollonii regis Tyri — Die Historia Apollonii regis Tyri („Geschichte von Apollonius, dem König von Tyros“) ist ein antiker Roman in lateinischer Sprache, der auf griechische oder lateinische Quellen zurückgeht. Sein Autor ist nicht bekannt, die Datierung fällt in das… …   Deutsch Wikipedia

  • BONA dea — quam Veteres Faunam, sive Fatuam dixêre, tantae pudicitiae fuit, ut nemo illam, dum vixit, praeter virum mas viderit, nec nomen eius audiêrit: propter quod illi solae mulieres Romanae noctu in operto sacrificabant. Tibullus l. 1. El. 6. v. 22.… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • MYSTERIA Romana — Ciceroni in Ep. ad Atticum ter memorata, in sui explanatione dudum occupatos tenuêre summos Viros. In ult. l. 5. Quum scies, Romae intercalatum sit nec ne, velim ad me scribascertum, quô die Mysteria futura sint. Sic Ep. 1. l. 6. Faciesque me,… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • TUNETANUM Regnum — Royaume de Tunis, pars est Barbariae, in Africa et in Ora maris Mediterranei, ubi alias Africa propria et Biyancena regio. Terminatur a Septentrione mari Africô, uti etiam ab Ortu et Syrti minori, ab Occasu Bagradâ fluviô et regnô Algerii, a… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Adoro te devote — ist einer von fünf Hymnen, die anlässlich der Einführung des Hochfestes Fronleichnam (Corpus Domini) 1264 durch Papst Urban IV. von Thomas von Aquin verfasst wurden. Der Hymnus ist seit Jahrhunderten Bestandteil des Missale Romanum und im… …   Deutsch Wikipedia

  • Gottheit tief verborgen — Adoro te devote ist einer von fünf Hymnen, die anlässlich der Einführung des Hochfestes Fronleichnam (Corpus Domini) 1264 durch Papst Urban IV. von Thomas von Aquin verfasst wurden. Der Hymnus ist seit Jahrhunderten Bestandteil des Missale… …   Deutsch Wikipedia

  • Tarraconense — Para las distintas provincias eclesiásticas que han llevado ese nombre, véase Provincia Eclesiástica Tarraconense. Tarraconense Provincia del Imperio romano …   Wikipedia Español

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»