-
1 expiātiō
expiātiō ōnis, f [expio], satisfaction, atonement, expiation: scelerum in homines: foederis rupti, L.: fanorum, propitiation, L.—Plur., C.* * *atonement, expiation, purification -
2 Februarius
Fĕbrŭārĭus (in Inscr. sometimes written FEBRARIVS), ii, m., or Fĕbrŭāri-us mensis [februum], the month of expiation (because on the 15th of this month the great feast of expiation and purification, Februa, was held), February, until the time of the decemvirs the last month of the Roman year, since then the second:ab diis inferis Februarius appellatus, quod tum his parentetur,
Varr. L. L. 6, § 34 Müll.; Ov. F. 2, 31 sq.; Cic. Leg. 2, 21, 54; Sall. C. 18, 6; Paul. ex Fest. p. 85 Müll., v. februum.— Adj.:Nonis Februariis,
of February, Varr. L. L. 6, § 13 Müll.:ab Idibus Februariis,
Plin. 17, 18, 30, 136. -
3 Februarius mensis
Fĕbrŭārĭus (in Inscr. sometimes written FEBRARIVS), ii, m., or Fĕbrŭāri-us mensis [februum], the month of expiation (because on the 15th of this month the great feast of expiation and purification, Februa, was held), February, until the time of the decemvirs the last month of the Roman year, since then the second:ab diis inferis Februarius appellatus, quod tum his parentetur,
Varr. L. L. 6, § 34 Müll.; Ov. F. 2, 31 sq.; Cic. Leg. 2, 21, 54; Sall. C. 18, 6; Paul. ex Fest. p. 85 Müll., v. februum.— Adj.:Nonis Februariis,
of February, Varr. L. L. 6, § 13 Müll.:ab Idibus Februariis,
Plin. 17, 18, 30, 136. -
4 piaclum
pĭācŭlum (sync. collat. form pĭā-clum, Prud. steph. 14, 219), i, n. [pio], a means of appeasing a deity; hence,I.Lit.A.A sin-offering, propitiatory sacrifiee: [p. 1374] porco piaculo facito, Cato, R. R. 139; 140:2.porcc femina piaculum pati,
to bring, Cic. Leg. 2, 22, 57:piaculum hostia caedi,
Liv. 8, 10:te piacula nulla resolvent,
Hor. C. 1, 28, 34:piacula manibus infert,
Ov. M. 6, 569:falsi mundi,
Liv. 1, 26: sed quo te, M. Tulli, piaculo taceam, i. e. how can I be justified in, etc., Plin. 7, 31, 31, § 116; Macr. S. 3, 10, 7.—Concr., an animal offered up in sacrifice, a victim: duc nigras pecudes;(α).ea prima piacula sunto,
Verg. A. 6, 153:non sperat tragicae furtiva piacula cervae,
i. e. substitution, Juv. 12, 120.— Transf.,Of persons offered as an expiation, atonement:(β).(Hannibalem) ad piaculum rupti foederis,
Liv. 21, 10, 12:ut luendis periculis publicis piacula simus,
id. 10, 28, 13.—In gen., a remedy, Hor. Ep. 1, 1, 36.—B.Punishment:II.dea a violatoribus (sui templi) gravia piacula exegit,
Liv. 29, 18; Just. 8, 2, 6; Val. Max. 1, 1, 14; Sil. 13, 702.—Transf., that which requires expiation.A.A wicked action, sin, crime; guilt: eo die verberari piaculum est, Fab. Pict. ap. Gell. 10, 15, 10:B.palam mutire plebeio piaculum est, Enn. ap. Fest. s. v. mutire, p. 145 Müll. (Trag. v. 376 Vahl.): piaculum est misereri nos hominum rem male gerentum,
Plaut. Truc. 2, 1, 13:sine piaculo rerum praetermissarum,
Liv. 39, 47:piaculum committere,
id. 5, 52; Paul. Sent. 1, 21, 4:commissa piacula,
Verg. A. 6, 569:solutus piaculo,
Tac. A. 1, 30:nec sine piaculo quodam sanctissimas necessitudines scindi,
Plin. Pan. 37:ne terra impleatur piaculo,
Vulg. Lev. 19, 29.—An unhappy event, a misfortune, Plin. 25, 8, 46, § 84. -
5 piaculum
pĭācŭlum (sync. collat. form pĭā-clum, Prud. steph. 14, 219), i, n. [pio], a means of appeasing a deity; hence,I.Lit.A.A sin-offering, propitiatory sacrifiee: [p. 1374] porco piaculo facito, Cato, R. R. 139; 140:2.porcc femina piaculum pati,
to bring, Cic. Leg. 2, 22, 57:piaculum hostia caedi,
Liv. 8, 10:te piacula nulla resolvent,
Hor. C. 1, 28, 34:piacula manibus infert,
Ov. M. 6, 569:falsi mundi,
Liv. 1, 26: sed quo te, M. Tulli, piaculo taceam, i. e. how can I be justified in, etc., Plin. 7, 31, 31, § 116; Macr. S. 3, 10, 7.—Concr., an animal offered up in sacrifice, a victim: duc nigras pecudes;(α).ea prima piacula sunto,
Verg. A. 6, 153:non sperat tragicae furtiva piacula cervae,
i. e. substitution, Juv. 12, 120.— Transf.,Of persons offered as an expiation, atonement:(β).(Hannibalem) ad piaculum rupti foederis,
Liv. 21, 10, 12:ut luendis periculis publicis piacula simus,
id. 10, 28, 13.—In gen., a remedy, Hor. Ep. 1, 1, 36.—B.Punishment:II.dea a violatoribus (sui templi) gravia piacula exegit,
Liv. 29, 18; Just. 8, 2, 6; Val. Max. 1, 1, 14; Sil. 13, 702.—Transf., that which requires expiation.A.A wicked action, sin, crime; guilt: eo die verberari piaculum est, Fab. Pict. ap. Gell. 10, 15, 10:B.palam mutire plebeio piaculum est, Enn. ap. Fest. s. v. mutire, p. 145 Müll. (Trag. v. 376 Vahl.): piaculum est misereri nos hominum rem male gerentum,
Plaut. Truc. 2, 1, 13:sine piaculo rerum praetermissarum,
Liv. 39, 47:piaculum committere,
id. 5, 52; Paul. Sent. 1, 21, 4:commissa piacula,
Verg. A. 6, 569:solutus piaculo,
Tac. A. 1, 30:nec sine piaculo quodam sanctissimas necessitudines scindi,
Plin. Pan. 37:ne terra impleatur piaculo,
Vulg. Lev. 19, 29.—An unhappy event, a misfortune, Plin. 25, 8, 46, § 84. -
6 con-trahō
con-trahō trāxī, trāctus, ere, to draw together, collect, assemble: exercitum in unum locum, Cs.: copias eo, N.: navibus coactis contractisque, Cs.: viros, V.: undique fontīs, O.: utrumque ad colloquium, L.: contrahe quidquid animis vales, call to your aid, V.—To draw close, draw in, contract, shorten, narrow, lessen, abridge, diminish: pulmones se contrahunt: bracchia, V.: frontem, to wrinkle: voltum, O.: contractum caput, bowed, H.: castra, Cs.: vela, to shorten, H.: umbras, O.: mare contrahitur, is narrowed, O.: contracta aequora sentire, to encroach on, H.: tempora veris, to shorten, O.: tempestas contraxit caelum, narrowed, H.: contracto frigore pigrae (apes), i. e. stiff with cold, V.—Fig., to bring about, accomplish, execute, contract, cause, produce: amicitiam: negotium mihi: numinis iram mihi (arte), O.: bilem tibi, Iu.: causam certaminis, L.: porca contracta, due (in expiation).—To transact, contract, bargain, conclude: cum rege rationem, an account: aes alienum: ex rebus contrahendis: rerum contractarum fides, of contracts: res inter se, L.: cum altero, deal.—To draw in, lessen, check, restrain: animos: appetitūs: cupidinem, H. -
7 Februārius
Februārius adj. [februa], of purifying, of expiation: mensis, the month of the Februa, February, C.: Nonae, of February, C., S.* * *Februaria, Februarium ADJFebruary (month/mensis understood); abb. Feb. -
8 luō
luō luī, —, ere [1 LV-], to loose, free, pay off: aes alienum, Cu.—Fig., of punishment, to suffer, undergo: poenas parricidi: Supplicium, V.: Exsilium dirā poenam pro caede luebat, was undergoing banishment as a punishment, O.— To atone for, expiate: morte, V.: noxam pecuniā, L.: sanguine periuria, V.: Delicta maiorum, H.: pericula publica, i. e. avert by expiation, L.* * *Iluere, lui, luitus Vpay; atone forIIluere, lui, lutus Vpay; redeem/free; pay fine, compensate/atone -
9 piāculum
piāculum ī, n [pio], a means of appeasing, sin-offering, propitiatory sacrifice: piaculum hostiam caedi, L.: Te piacula nulla resolvent, H.— An animal offered in sacrifice, victim: ea prima piacula sunto, V.: furtiva piacula cervae, i. e. substitution, Iu.— An expiation, atonement, sacrifice: rupti foederis, L.: luendis periculis publicis piacula esse, L.— A remedy: Laudis amore tumes, sunt certe piacula, quae, etc., H.— Punishment: dea a violatoribus (sui templi) gravia piacula exegit, L.: rerum praetermissarum, i. e. satisfaction, L.— A crime, sacrilege: quantum piaculi committatur, L.: commissa piacula, V.* * *expiatory offering or rite; sin; crime -
10 piāmen
-
11 poena
poena ae, f, ποινή, indemnification, compensation, recompense, retribution, satisfaction, expiation, punishment, penalty, price: Syrus mihi tergo poenas pendet, T.: arbitros dat, qui poenam constituant, Cs.: Tu mihi poenas Persolves amborum, V.: poenas pendo temeritatis meae: poenas pro civibus capere, S.: numen in omne nomen Albanum expetiturum poenas, L.: morte poenas sceleris effugere: poenam dignam suo scelere suscipere: parentum poenas a filiis repetere: falsarum litterarum: poenarum ex inimicis satis est, L.: peccatis qui poenas inroget aequas, H.: dat poenas, i. e. suffers for it, Iu.: nec fuerat poena videre, etc., punishable, Pr.—Person., the goddess of punishment, Vengeance, C.— Plur, avenging Furies, C., O.* * *penalty, punishment; revenge/retribution -
12 prōcūrātiō
prōcūrātiō ōnis, f [procuro], a caring for, charge, superintendence, administration, management, procuration: rei p.: sua cuique procuratio est restituta: rerum humanarum: ministerii, L.— An expiatory sacrifice, expiation: ut sue plenā procuratio fieret: prodigii, L.* * *management; administration; charge, responsibility -
13 (pūrgāmen
(pūrgāmen īnis),n [purgo].—Only plur, a means of cleansing, expiation, atonement: mali, O.: caedis, O.: mentis, O.— That which is removed by cleansing, sweepings, offscourings: Vestae, from the temple of Vesta, O. -
14 luella
-
15 abluo
I.Lit.: pulverem lymphis, Pac. ap. Gell. 2, 26, 13 (Trag. Rel. p. 108 Rib.):II.Ulixi pedes abluens,
Cic. Tusc. 5, 16, 46:donec me flumine vivo abluero,
Verg. A. 2, 719:abluendo cruori balneas petit,
Tac. H. 3, 32.— Poet.:abluere sitim,
to quench, Lucr. 4, 876; and: abluere sibi umbras, to remove darkness (by bringing a light), id. 4, 378.—Of the washing away of earth by a shower, Varr. R. R. 1, 35.—In eccl. Lat., of baptism: munere divinitatis abluti, Cod. Th. 19, 6, 4.—Trop., of calming the passions: omnis ejusmodi perturbatio animi placatione abluatur, be removed (fig. derived from the religious rite of washing in expiation of sin), Cic. Tusc. 4, 28, 60:maculam veteris industriae laudabili otio,
to wash out, Plin. Ep. 3, 7, 3:perjuria,
Ov. F. 5, 681 al. -
16 circumforaneus
circum-fŏrānĕus, a, um, adj. [forum].* I.Of or around the forum or market-place: aes, debts due in the forum (because the bankers' shops were at the forum), Cic. Att. 2, 1, 11.—More freq.,II.Strolling about from market to market, that attends markets:B.pharmacopola,
Cic. Clu. 14, 40: lanista, * Suet. Vit. 12:medicabulum,
App. M. 9, p. 218, 41.—In gen., that is carried about, ambulatory, movable: domus, App. M. 4, p. 148, 29: hostiae, which are carried about for expiation (cf. circumfero, II. C.), App. M. 3, p. 130, 5. -
17 contraho
con-trăho, xi, ctum, 3, v. a., to draw or bring several objects together, to collect, assemble (freq. and class.).I.In gen.A.Lit. (syn. colligo;B.opp. dissipo): quae in rerum naturā constarent quaeque moverentur, ea contrahere amicitiam, dissipare discordiam,
Cic. Lael. 7, 24:cohortes ex finitimis regionibus,
Caes. B. C. 1, 15:exercitum in unum locum,
id. B. G. 1, 34; cf.:omnes copias Luceriam,
Cic. Att. 8, 1, 2; and:omnia in unum locum,
id. ib. 8, 11, B, 3:omnes copias eo,
Nep. Ages. 3, 1:navibus circiter LXXX. coactis, contractisque,
Caes. B. G. 4, 22; cf.:magnam classem,
Nep. Con. 4, 4:naves,
Suet. Calig. 19:agrestes,
Ov. F. 4, 811:captivos,
Liv. 37, 44, 3:utrumque ad colloquium,
id. 28, 18, 2:undique libros,
Suet. Aug. 31; cf.exemplaria,
id. Gram. 24:muscas in manu,
Plin. 12, 25, 54, § 122; cf.serpentes,
id. 28, 9, 42, § 151: ii, qui in idem (collegium) contracti fuerint, Traj. ap. Plin. Ep. 10, 34 (43), 1—Trop.1.To bring about, carry into effect, accomplish, execute, get, contract, occasion, cause, produce, make, etc. (very freq.):2.amicitiam,
Cic. Lael. 14, 48:vinculum amicitiae,
Val. Max. 4, 7 init.:aliquid litigii,
Plaut. Cas. 3, 2, 31; cf.lites,
id. Capt. prol. 63: qui hoc [p. 458] mihi contraxit, id. Cas. 3, 2, 21; cf.:negotium mihi,
Cic. Cat. 4, 5, 9; and:numinis iram mihi (arte),
Ov. M. 2, 660:bellum Saguntinis,
Liv. 24, 42, 11:aliquid damni,
Cic. Fin. 5, 30, 91:molestias,
id. Fam. 2, 16, 5; cf. Sall. H. 2, 41, 8 Dietsch:aes alienum,
Cic. Q. Fr. 1, 1, 8, § 25:causam certaminis,
Liv. 22, 28, 4; cf.certamen,
id. 23, 26, 11; 25, 34, 10 al.:necessitates ad bellum,
id. 44, 27, 12:culpam,
to incur, Cic. Att. 11, 24, 1 al.:cruditatem,
Quint. 7, 3, 38; cf. id. 2, 10, 6:morbum,
Plin. 30, 8, 21, § 65:pestilentiam,
id. 36, 27, 69, § 202:saginam corporis,
Just. 21, 2:causam valetudinis ex profluvio alvi,
Suet. Aug. 97 fin. et saep.: porca contracta, owed, due, sc. for the expiation of a crime, Cic. Leg. 2, 22, 57 fin. —In the lang. of business, t. t., to make a contract, conclude a bargain, to contract:b.rationem, rem cum illo,
Cic. Clu. 14, 41; cf. id. Off. 1, 17, 53; id. Sull. 20, 56; id. Att. 7, 7, 7:in tribuendo suum cuique et rerum contractarum fide,
id. Off. 1, 5, 14:ex rebus contrahendis,
id. ib. 3, 15, 61:in contrahendis negotiis,
id. ib. 2, 11, 40:adfinitas inter Caesarem et Pompeium contracta nuptiis,
Vell. 2, 44, 3 et saep.—Transf. beyond the sphere of business:II.cum aliquo,
to have intercourse with, to associate with, Cic. Off. 1, 2, 4:nihil cum populo,
id. Tusc. 5, 36, 105.—In partic., with the prevailing idea of shortening or diminishing by drawing together (cf.: cogo, colligo, etc.), to draw close or together, to draw in, contract, shorten, narrow, lessen, abridge, diminish (freq. and class.; opp. porrigo, dilato, tendo).A.Lit.:2.animal omne membra quocumque volt flectit, contorquet, porrigit, contrahit,
Cic. Div. 1, 53, 120:pulmones tum se contrahunt adspirantes, tum intrante spiritu dilatant,
id. N. D. 2, 55, 136:contractum aliquo morbo bovis cor,
id. Div. 2, 16, 37; cf.:se millepeda tactu,
Plin. 29, 6, 39, § 136:bina cornua (opp. protendere),
id. 9, 32, 51, § 101: collum. Cic. Tusc. 2, 17, 41;opp. tendere,
Quint. 11, 3, 82:frontem,
to wrinkle, contract, Cic. Clu. 26, 72; Hor. S. 2, 2, 125:supercilia (opp. deducere),
Quint. 11, 3, 79:medium digitum in pollicem,
id. 11, 3, 92; cf.:contractum genibus tangas caput,
Hor. S. 2, 7, 61:gravissimo frigore solus atque contractus vigilabit in lectulo,
Hier. Ep. 53:castra,
Caes. B. G. 7, 40:vela,
Hor. C. 2, 10, 23; Quint. 12, prooem. § 4; cf. Cic. Att. 1, 16, 2:orbem (lunae),
Ov. M. 15, 198:umbras,
id. ib. 3, 144:orationem (with summittere),
Quint. 11, 1, 45; cf. id. 12, 11, 16:tempora dicendi,
id. 6, 5, 4 et saep.:lac,
to curdle, coagulate, Plin. 23, 7, 63, § 117.—Of bees:contracto frigore pigrae ( = contractae frigore pigro),
Verg. G. 4, 259; cf.:pigrum est enim contractumque frigus,
Sen. Ira, 2, 19, 2:horrida tempestas contraxit caelum,
narrows, Hor. Epod. 13, 1:vulnera,
Plin. 24, 8, 33, § 48; cf.cicatrices,
id. 12, 17, 38, § 77:ventrem,
to stop, check, Cels. 4, 19; cf.alvum,
id. ib.:vomitiones,
Plin. 20, 2, 6, § 11.—Esp., archit. t. t., to narrow, make smaller or tapering:B.columnam,
Vitr. 4, 3, 4; cf. id. 3, 3, 12; 4, 7, 2:pyramis XXIV. gradibus in metae cacumen se contrahens,
Plin. 36, 5, 4, § 31.—Trop., to draw in, lessen, check, restrain ( = certis limitibus quasi coartare et circumscribere;A.opp. remittere, diffundere): cui non animus formidine divum contrahitur?
Lucr. 5, 1219; cf.:te rogo, ne contrahas ac demittas animum,
do not suffer your spirits to droop, Cic. Q. Fr. 1, 1, 1, § 4; and:animos varietas sonorum (opp. remittere),
id. Leg. 2, 15, 38: terram quasi tristitiā (sol;opp. laetificas),
id. N. D. 2, 40, 102:ut et bonis amici quasi diffundantur et incommodis contrahantur,
are made sad, id. Lael. 13, 48 (cf. id. Tusc. 4, 6, 14):ex quibus intellegitur, appetitus omnes contrahendos sedandosque,
id. Off. 1, 29, 103; cf.cupidmem,
Hor. C. 3, 16, 39 et saep. —Hence, contractus, a, um, P. a. (acc. to II.), drawn together into a narrow space, i. e. compressed, contracted, close, short, narrow, abridged, restricted, limited, etc.Lit.:B.tanto contractioribus ultimis digitis,
Quint. 11, 3, 95:nares contractiores habent introitus,
Cic. N. D. 2, 57, 145:contractior ignis,
smaller, Lucr. 5, 569:aequora,
Hor. C. 3, 1, 33; cf.freta,
Ov. F. 6, 495:locus (with exiguus),
Verg. G. 4, 295:Nilus contractior et exilior,
Plin. Pan. 30, 3: contractiora spatia ordinum, Col. 5, 5, 3.—Trop.1.Of language, etc.:2.et brevis ambitus verborum,
Cic. Brut. 44, 162; cf.:contractior oratio,
id. ib. 31, 120:propositum dicendi (opp. uberius),
Quint. 11, 1, 32:summissā atque contractā voce (opp. erectā et concitatā),
id. 11, 3, 175; so,vox,
id. 11, 3, 64: parvum opusculum lucubratum his jam contractioribus noctibus, Cic. Par. prooem. § 5.—In gen.:quae studia in his jam aetatibus nostris contractiora esse debent,
Cic. Cael. 31, 76:paupertas,
stinted, Hor. Ep. 1, 5, 20 (cf.:angusta pauperies,
id. C. 3, 2, 1);in the same sense transf. to the person: ad mare descendet vates tuus et sibi parcet Contractusque leget,
retired, solitary, id. ib. 1, 7, 12; cf.homo,
Verg. M. 78.— Adv.: contractē, on a contracted scale; only in comp.:assuescamus. servis paucioribus serviri, habitare contractius,
Sen. Tranq. 9, 3; Lact. 2, 8, 39 al. -
18 delubrum
dēlūbrum, i, n. [de-luo, the place of expiation], a temple, shrine, sanctuary (class., esp. freq. in poets and in elevated prose; usually in the plur.; for syn. cf.: templum, aedes, fanum, cella, sacellum, sacrarium).(α).Plur.:(β).CONSTRVCTA A PATRIBVS DELVBRA IN VRBIBVS HABENTO, etc.,
Cic. Leg. 2, 8:est mihi tecum pro aris et focis certamen et pro deorum templis atque delubris,
id. N. D. 3, 40; cf. coupled with fana, id. Rab. perd. 10 fin.:ante deum delubra,
Lucr. 2, 352; 5, 309; 1165; Verg. G. 3, 23; id. A. 2, 225; 248; Hor. Od. 3, 5, 19; id. S. 1, 6, 35 et saep.; Cic. Div. in Caecil. 1 fin.: id. Verr. 1, 5, 14; id. Arch. 11, 27; id. Rep. 1, 26; Sall. C. 11, 6; Plin. Pan. 3 fin.:idolorum,
Vulg. Isa. 65, 4 al. —Sing.:noctu audita ex delubro vox est, etc.,
Liv. 29, 18:so coupled with templa,
id. 30, 20:Smyrnaei delubrum ejus (sc. Homeri) in oppido dedicaverunt,
Cic. Arch. 8 fin.;so Quirini,
id. Rep. 2, 10 fin.:ex alto delubri culmine,
Verg. A. 2, 410:Martis,
Suet. Vit. 8. -
19 expiatio
expĭātĭo, ōnis, f. [expio], satisfaction, atonement, expiation (rare but class.): at vero scelerum in homines atque impietatum nulla expiatio est, * Cic. Leg. 1, 14, 40:foederis rupti,
Liv. 9, 1, 4; Vulg. Exod. 29, 36 al. -
20 expiatus
- 1
- 2
См. также в других словарях:
expiation — [ ɛkspjasjɔ̃ ] n. f. • XIIe; lat. expiatio 1 ♦ Anciennt Cérémonie religieuse faite en vue d apaiser la colère céleste. « Dès qu il y eut des religions établies, il y eut des expiations » (Voltaire). 2 ♦ Littér. Souffrance imposée ou acceptée à la … Encyclopédie Universelle
Expiation — Ex pi*a tion, n. [L. expiatio: cf.F. expiation] 1. The act of making satisfaction or atonement for any crime or fault; the extinguishing of guilt by suffering or penalty. [1913 Webster] His liberality seemed to have something in it of self… … The Collaborative International Dictionary of English
expiation — early 15c., via M.Fr. expiation or directly from L. expiationem (nom. expiatio) satisfaction, atonement, noun of action from pp. stem of expiare make amends, from ex completely (see EX (Cf. ex )) + piare propitiate, appease, from pius faithful,… … Etymology dictionary
expiation — Expiation. s. f. v. Action par laquelle on expie. Ce chastiment ne suffit pas pour l expiation de ce crime. il a souffert avec patience pour l expiation de ses pechez … Dictionnaire de l'Académie française
Expiation — (lat.), Sühnung, Büßung; expiatorisch, als Sühne, Buße geltend; expiabel, sühnbar … Meyers Großes Konversations-Lexikon
expiation — I noun acknowledgement, adjustment, amends, apology, atonement, compensation, damages, expiatio, full satisfaction, guerdon, indemnification, indemnity, pacification, paying back, payment, piacuium, poena, propitiation, punishment, quittance,… … Law dictionary
expiation — atonement (see under EXPIATE vb) Analogous words: *penitence, repentance, contrition: *trial, tribulation, cross, visitation … New Dictionary of Synonyms
Expiation — Pour les articles homonymes, voir Expiation (homonymie). L expiation est une doctrine rencontrée au sein du christianisme et du judaïsme. Elle décrit la façon dont le péché peut être pardonné par Dieu. Dans le judaïsme, l expiation est le… … Wikipédia en Français
EXPIATION — s. f. Action par laquelle on expie un crime, une faute. Un si faible châtiment ne suffit pas pour l expiation de ce crime. Il souffre tout avec patience pour l expiation de ses péchés. En expiation de ses fautes, il voulut ... Sous l ancienne loi … Dictionnaire de l'Academie Francaise, 7eme edition (1835)
EXPIATION — n. f. Action d’expier ou Résultat de cette action. Un si faible châtiment ne suffit pas pour l’expiation de ce crime. Il souffre tout avec patience pour l’expiation de ses péchés. En expiation de ses fautes, il s’imposa de... Il se dit,… … Dictionnaire de l'Academie Francaise, 8eme edition (1935)
expiation — (èk spi a sion ; en vers, de cinq syllabes) s. f. 1° Action d expier un crime, un délit, une faute. • Il trouve l expiation de ses fautes dans sa patience et dans ses désirs, MASS. Daup.. 2° Cérémonie religieuse faite en vue d apaiser la… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré