-
1 Zeitgeist
-
2 zeitgeist
-
3 zeitgeist
Zeitgeist m;the \zeitgeist of the sixties der Zeitgeist der Sechziger -
4 Zeitgeist
m дух/веяние времени -
5 Zeitgeist
-
6 духът м на времето
Zeitgeist {m} -
7 spirit
1. noun2) (mental attitude) Geisteshaltung, diein the right/wrong spirit — mit der richtigen/falschen Einstellung
take something in the spirit in which it is meant — etwas so auffassen, wie es gemeint ist
enter into the spirit of something — innerlich bei einer Sache [beteiligt] sein od. dabei sein
3) (courage) Mut, der4) (vital principle, soul, inner qualities) Geist, derbe with somebody in spirit — in Gedanken od. im Geist[e] bei jemandem sein
the spirit of the age or times — der Zeitgeist
7)high spirits — gehobene Stimmung; gute Laune
2. transitive verbin poor or low spirits — niedergedrückt
spirit away, spirit off — verschwinden lassen
* * *['spirit]1) (a principle or emotion which makes someone act: The spirit of kindness seems to be lacking in the world nowadays.) der Geist2) (a person's mind, will, personality etc thought of as distinct from the body, or as remaining alive eg as a ghost when the body dies: Our great leader may be dead, but his spirit still lives on; ( also adjective) the spirit world; Evil spirits have taken possession of him.) der Geist3) (liveliness; courage: He acted with spirit.) der Elan•- academic.ru/69592/spirited">spirited- spiritedly
- spirits
- spiritual
- spiritually
- spirit level* * *spir·it[ˈspɪrɪt]I. nhis \spirit will be with us always sein Geist wird uns immer begleitento be with sb in \spirit im Geiste bei jdm seinevil \spirit böser Geist3. (the Holy Spirit)▪ the S\spirit der Heilige Geistthat's the \spirit das ist die richtige Einstellungwe acted in a \spirit of co-operation wir handelten im Geiste der Zusammenarbeitthe \spirit of the age der Zeitgeistthe \spirit of brotherhood/confidence/forgiveness der Geist der Brüderlichkeit/des Vertrauens/der Vergebungthe \spirit of Christmas die weihnachtliche Stimmungfighting \spirit Kampfgeist mparty \spirit Partystimmung fteam \spirit Teamgeist mtry to get into the \spirit of things! versuch dich in die Sachen hineinzuversetzen!5. (mood)her \spirits rose as she read the letter sie bekam neuen Mut, als sie den Brief laskeep your \spirits up lass den Mut nicht sinkento be in high/low \spirits in gehobener/gedrückter Stimmung seinto be out of \spirits schlecht gelaunt seinto dash sb's \spirits auf jds Stimmung drückento lift sb's \spirits jds Stimmung hebenbrave/generous \spirit mutige/gute Seelethe moving \spirit of sth die treibende Kraft einer S. gento have a broken \spirit seelisch gebrochen seinto be troubled in \spirit etw auf der Seele lasten habento be young in \spirit geistig jung geblieben seinto perform/sing with \spirit mit Inbrunst spielen/singenwith \spirit voller Enthusiasmus; horse feurigyou did not take my comment in the \spirit in which it was meant du hast meine Bemerkung nicht so aufgenommen, wie sie gemeint warthe \spirit of the law der Geist [o Sinn] des Gesetzes▪ \spirits pl Spirituosen pl\spirits of turpentine Terpentinöl nt\spirit of ammonia Ammoniumhydroxid nt, Salmiakgeist m\spirit of melissa Melissengeist m13.▶ the \spirit is willing but the flesh is weak ( saying) der Geist ist willig, aber das Fleisch ist schwach provIII. vt▪ to \spirit sb/sth away [or off] jdn/etw verschwinden lassen [o wegzaubern]* * *['spIrɪt]1. n1) (= soul) Geist mthe spirit is willing (but the flesh is weak) — der Geist ist willig(, aber das Fleisch ist schwach)
2) (= supernatural being, ghost) Geist mto break sb's spirit —
5) (= mental attitude of country, group of people, doctrine, reform etc) Geist m; (= mood) Stimmung fa spirit of optimism/rebellion — eine optimistische/rebellische Stimmung
to do sth in a spirit of optimism/humility — etw voll Optimismus/voller Demut tun
in a spirit of forgiveness/revenge — aus einer vergebenden/rachsüchtigen Stimmung heraus
he has the right spirit — er hat die richtige Einstellung
to enter into the spirit of sth —
that's the spirit! (inf) — so ists recht! (inf)
6) no pl (= intention) Geist mthe spirit of the law — der Geist or Sinn des Gesetzes
to take sth in the right/wrong spirit — etw richtig/falsch auffassen
to take sth in the spirit in which it was intended —
to be in good/low spirits — guter/schlechter Laune sein
her spirits fell — ihr sank der Mut
8) pl (= alcohol) Branntwein m, Spirituosen pl, geistige Getränke pl2. vtto spirit sb/sth away or off — jdn/etw verschwinden lassen or wegzaubern
to spirit sb out of a room etc — jdn aus einem Zimmer etc wegzaubern
* * *spirit [ˈspırıt]A s1. allg Geist m:the spirit is willing but the flesh is weak der Geist ist willig, aber das Fleisch ist schwach2. Geist m, Lebenshauch m3. Geist m:a) Seele f (eines Toten)b) Gespenst n4. Spirit (göttlicher) Geist5. Geist m, (innere) Vorstellung:in (the) spirit im Geiste (nicht wirklich)the world of the spirit die geistige Welt7. Geist m:a) Gesinnung f, (Gemein- etc) Sinn m:spirit of the party Parteigeistc) Sinn m:8. meist pl Gemütsverfassung f, Stimmung f:a) Hochstimmung,b) Ausgelassenheit f;in high (low) spirits in gehobener (gedrückter) Stimmung;keep up one’s spirits sich bei Laune halten;9. fig Feuer n, Schwung m, Elan m, Mut m, pl auch Lebensgeister pl:full of spirits voll Feuer, voller Schwung;10. (Mann m von) Geist m, Kopf m11. fig Seele f, treibende Kraft (eines Unternehmens etc)13. CHEMa) Spiritus m:spirit varnish Spirituslack mb) Destillat n, Geist m, Spiritus m:14. pl Spirituosen pl, stark alkoholische Getränke pl15. auch pl CHEM US Alkohol mB v/t* * *1. noun1) in pl. (distilled liquor) Spirituosen Pl.2) (mental attitude) Geisteshaltung, diein the right/wrong spirit — mit der richtigen/falschen Einstellung
take something in the spirit in which it is meant — etwas so auffassen, wie es gemeint ist
enter into the spirit of something — innerlich bei einer Sache [beteiligt] sein od. dabei sein
3) (courage) Mut, der4) (vital principle, soul, inner qualities) Geist, derin spirit — innerlich; im Geiste
be with somebody in spirit — in Gedanken od. im Geist[e] bei jemandem sein
the spirit of the age or times — der Zeitgeist
7)high spirits — gehobene Stimmung; gute Laune
2. transitive verbin poor or low spirits — niedergedrückt
spirit away, spirit off — verschwinden lassen
* * *n.Elan nur sing. m.Geist -er m.Gespenst -er n.Seele -n f.Spiritus m.Sprit nur sing. m. -
8 satisfy
transitive verb1) (content) befriedigen; zufrieden stellen [Kunden, Publikum]; entsprechen (+ Dat.) [Vorliebe, Empfinden, Meinung, Zeitgeist]; erfüllen [Hoffnung, Erwartung]3) (convince)satisfy somebody [of something] — jemanden [von etwas] überzeugen
satisfy oneself of or as to — sich überzeugen von [Wahrheit, Ehrlichkeit]; sich (Dat.) Gewissheit verschaffen über (+ Akk.) [Motiv]
4) (adequately deal with) ausräumen [Einwand, Zweifel]; erfüllen [Bitte, Forderung, Bedingung]5) (fulfil) erfüllen [Vertrag, Verpflichtung, Forderung]* * *1) (to give (a person) enough of what is wanted or needed to take away hunger, curiosity etc: The apple didn't satisfy my hunger; I told him enough to satisfy his curiosity.) stillen2) (to please: She is very difficult to satisfy.) befriedigen•- academic.ru/64283/satisfaction">satisfaction- satisfactory
- satisfactorily
- satisfied
- satisfying* * *sat·is·fy<- ie->[ˈsætɪsfaɪ, AM ˈsæt̬-]I. vt1. (meet needs)▪ to \satisfy sb jdn zufriedenstellento \satisfy sb's curiosity jds Neugier befriedigen [o stillen]to \satisfy a need/passion/an urge ein Bedürfnis/eine Leidenschaft/ein Verlangen befriedigen2. (fulfil)to \satisfy a demand ECON eine Nachfrage befriedigento \satisfy requirements Anforderungen genügen3. (comply with)to \satisfy a condition/criteria/a demand/requirements eine Bedingung/Kriterien/eine Forderung/Anforderungen erfüllen4. (convince)▪ to \satisfy sb that... jdn überzeugen, dass...she satisfied the court that she was innocent sie überzeugte das Gericht von ihrer Unschuld5. (pay off)to \satisfy one's creditors seine Gläubiger/Gläubigerinnen befriedigento \satisfy a debt eine Schuld begleichento \satisfy a loan einen Kredit tilgen6.* * *['stIsfaɪ]1. vt1) (= make contented) befriedigen; employer, customers etc zufriedenstellen; (meal) person sättigen; hunger stillenthat won't satisfy the boss — damit wird der Chef nicht zufrieden sein
one glass of water didn't satisfy him/his thirst — das eine Glas Wasser hat ihm nicht gereicht/hat seinen Durst nicht gelöscht
2) needs, wishes, lust, demand, curiosity, person befriedigen; (sexually) befriedigen; hunger stillen; contract, conditions erfüllen; requirements genügen (+dat); ambitions verwirklichento do sth to satisfy one's pride — etw nur aus reinem Stolz tun
3) (= convince) überzeugenif you can satisfy him that... — wenn Sie ihn davon überzeugen können, dass...
X has satisfied the examiners that... —
X has satisfied the examiners in the following subjects — X hat in den folgenden Fächern die Prüfung bestanden
2. vrto satisfy oneself that... — sich davon überzeugen, dass...
3. vi(meal) sättigenwe aim to satisfy —
pleasures which no longer satisfy — Genüsse, die einen nicht mehr befriedigen
* * *satisfy [ˈsætısfaı]A v/t1. (auch sexuell) befriedigen, zufriedenstellen, ausfüllen:be satisfied with sth mit etwas zufrieden sein;rest satisfied sich zufriedengeben;a satisfied customer ein zufriedener Kunde;if not satisfied bei Nichtgefallen2. a) jemanden sättigenb) seinen Appetit, auch seine Neugier stillenc) einen Wunsch etc erfüllen, ein Bedürfnis, eine Nachfrage, auch einen Trieb befriedigen3. a) eine Frage etc hinreichend beantwortenI am satisfied that … ich bin davon ( oder ich habe mich [davon]) überzeugt, dass …;satisfy o.s. that … sich überzeugen oder vergewissern, dass …a) einen Anspruch befriedigenc) eine Bedingung, ein Urteil erfüllend) einen Gläubiger befriedigen5. a) jemanden entschädigenb) etwas wiedergutmachen6. einer Anforderung entsprechen, genügen7. MATH eine Bedingung, eine Gleichung erfüllen, befriedigenB v/i1. befriedigen, zufriedenstellend sein2. REL obs Buße tun* * *transitive verb1) (content) befriedigen; zufrieden stellen [Kunden, Publikum]; entsprechen (+ Dat.) [Vorliebe, Empfinden, Meinung, Zeitgeist]; erfüllen [Hoffnung, Erwartung]3) (convince)satisfy somebody [of something] — jemanden [von etwas] überzeugen
satisfy oneself of or as to — sich überzeugen von [Wahrheit, Ehrlichkeit]; sich (Dat.) Gewissheit verschaffen über (+ Akk.) [Motiv]
4) (adequately deal with) ausräumen [Einwand, Zweifel]; erfüllen [Bitte, Forderung, Bedingung]5) (fulfil) erfüllen [Vertrag, Verpflichtung, Forderung]* * *v.abgelten (Ansprüche) v.befriedigen v.sättigen v.zufrieden stellen ausdr. -
9 spirit of the times
spirit of the times MGT, S&M Zeitgeist m (synonymous: zeitgeist; the mainstream spirit of a particular period in history)Englisch-Deutsch Fachwörterbuch der Wirtschaft > spirit of the times
-
10 duch
duch [dux] mDuch Święty rel der Heilige Geist\duch opiekuńczy Schutzgeist mdobry/zły \duch guter/böser Geistniespokojny \duch unruhiger Geist\duch czasu Zeitgeist miść z \duchem czasu mit dem Zeitgeist gehen7) nie ma tu ani żywego \ducha es gibt hier keine Menschenseele, es ist niemand dapodnosić kogoś na \duchu jdm Mut geben, jdm den Rücken stärkentracić \ducha den Mut verlierenupadać na \duchu den Mut sinken lassenwyzionąć [ lub oddać] \ducha seinen Geist aufgeben -
11 mos
mōs, mōris, m. (vgl. μῶμαι, μῶσθαι), der Wille eines Menschen, I) der Eigenwille, Eigensinn, alieno more od. ex more alīus vivere, Ter.: oboediens fuit mori patris, Plaut.: dominae pervincere mores, den Eigensinn, Prop. – morem alcī gerere, den Willen tun, zu Willen sein, willfahren, Cic. u.a.: morem gerere voluntati alcis, Cic. u. Nep.: morem gerere animo, sein Mütchen kühlen, Ter.: sine me in hac re mihi gerere morem, laß mich gewähren, Ter.: adulescentulo morem gestum oportuit, Ter.
II) der für die Handlungsweise zur Regel gewordene Wille, A) eig., die Sitte, d.i. 1) die Sitte, das Herkommen, die Gewohnheit, der Gebrauch, die Mode, a) übh.: mos antiquus, Cic. u.a.: omnis divinus humanusque mos, Liv.: mos improbus, Plaut.: mores mali, Plaut.: peregrini, Liv. u. Iuven.: mos pravus, Tac., perversus, Cic.: mores prisci, Liv.: mores maiorum, Liv.: mos solitus, Sen.: sollemnis, Liv.: traditus a maioribus mos, Liv.: traditus ab antiquis mos, Hor. u. Liv.: mos vetus, Tac., vetustus, Tac.: mos Romanorum, Macr.: mores vetusti Carthaginiensium, Nep.: mores legesque Lacedaemoniorum, Gell.: mos ritusque sacrorum, Verg.: mos militiae, Dienstvorschrift, Tac.: lavandi mos, das Baden (als Sitte), Augustin. epist. 54, 10. – accommodare suos mores ad ea, Liv.: adumbrare (kopieren) Macedonum morem, Curt.: qui mos cui potius quam consuli magis usurpandus colendusque est (beobachtet und heilig gehalten werden), Plin. pan.: qui gentis mores condiderunt (begründeten), Curt.: constituere (fest ordnen) regni mores, Liv.: pleraque in iure non legibus sed moribus constant, Quint.: corruptis civitatis moribus, Nep.: de more suo decedere, Cic.: deduci ad parentium (Eltern) consuetudinem moremque, Cic.: proxime morem Romanum ordinati, ganz nach röm. Muster, Liv.: eum ultra Romanorum ac mortalium etiam morem curabant, Sall. hist. fr.: esse in more maiorum (v. Gesetzen, Gebräuchen), Cic.: quod in patriis est moribus, nach der Väter Weise, Cic.: quod moris est, Sen.: ut mos est amicorum, Cic.: ut mos fuit Bithyniae regibus, Cic.: ut moris est, Tac.: ut Domitiano moris erat, Tac.: sicuti Pompeio moris erat, Vell. – mos est m. folg. Genet. Gerund., quia mos est ita rogandi, roga, Cic.: u. alci mos est m. folg. Genet. Gerund., quibus peractis morem sibi discedendi fuisse, seien sie allemal auseinander gegangen, Plin. ep. – mos est od. alcis mos est m. folg. Infin., fabam utique ex frugibus referre mos est auspicii causā, Plin.: magorum mos est non humare corpora suorum, Cic.: hic mos erat patrius Academiae, adversari semper omnibus in disputando, Cic.: mos erat civitatis velut publico latrocinio partam praedam dividere, Liv.: quae mos erat praestare defunctis, Sen.: u. alci mos est m. Infin., quibus inter acerrimam saepe pugnam in recentem equum ex fesso transultare mos erat, Liv.: quibus omnia honesta atque inhonesta vendere mos erat, Sall.: virginibus Tyriis mos est gestare pharetram, Verg. – moris est u. alci moris est m. folg. Infin., quod (pomoerium) numquam proferre moris apud antiquos fuit, Sen. de brev. vit. 13, 8: moris quippe tum erat quamquam praesentem (Caesarem) scripto adire, Tac. ann. 4, 39, 1: fuit moris antiqui eos... aut honoribus auf pecuniā ornare, Plin. ep. 3, 21, 3: sciant, quibus moris est inlicita mirari, Tac. Agr. 42: illis moris erat leges, quas ut contrarias prioribus legibus arguebant, aliarum collatione convincere, Plin. ep. 2, 19, 8 (vgl. übh. die Beispielsammlung bei Schwarz Plin. pan. 13, 3 u. 82, 5. Kritz Tac. Germ. 13, 1 u. Tac. Agr. 33, 1 u. 39, 1. Clav. Suet. in v. mos). – mos est m. folg. Acc. u. Infin. Act. od. Pass., mos erat lustrationis sacro peracto decurrere exercitum, Liv. 40, 6, 5: quā (populari oratione) mos est Athenis laudari in contione eos qui sint in proeliis interfecti, Cic. or. 151: in ipso discrimine, quo templa deis immortalibus voveri mos erat, Liv. 10, 42, 7 (u. so Liv. 3, 55, 12; 30, 17, 13; 37, 24, 4): vota, quae in proximum lustrum suscipi mos est, Suet. Aug. 97, 1. – moris est mit Acc. u. Infin. Act. u. Pass., quem semper illi astare moris fuit, *Vell. 2, 40, 3 H.: intra illud tempus, quo elugere virum moris est, Edict. praet. bei Iulian. dig. 3, 2, 1 u. Frgm. Vat. § 320: moris est advocationibus quoque praesides interdicere, Ulp. dig. 48, 19, 9 pr.: moris est ab imperatore ducturo triumphum consules invitari ad cenam, Val. Max. 2, 8, 6. – mos est od. moris est m. folg. ut u. Konj., mos est hominum, ut nolint eundem pluribus rebus excellere, Cic.: negavit moris esse Graecorum, ut in convivio virorum accumberent mulieres, Cic. – moris est m. folg. ne u. Konj., moris erat apud antiquos, ne quis adederet possessiones suas, Schol. Iuven. 1, 95. – fecerat sibi morem (er hatte die S. angenommen) cum tyranno inter paucos ordines circumeundi, Liv.: habebat hoc moris (er hatte es so an der Gewohnheit), quotiens intrasset fidelior amicus, Plin. ep. 1, 12, 7: inducere hoc in mores nostros, Cic.: inducere hunc morem novorum iudiciorum in rem publicam, Cic.: primus hunc morem audiendi induxit Largus Licinius, Plin. ep.: imitari devictarum gentium mores, Curt.: inferre peregrinos mores, Iuven.: quarum (civitatum) mores lapsi ad mollitias pariter sunt immutati cum cantibus, Cic.: hunc morem labefactare conatus, Liv.: si rationum referendarum ius vetus et mos antiquus maneret, Cic.: mutare veterem et quasi avitum gentibus morem novā imperii cupiditate, Iustin.: legi moribusque parendum est, Cic.: alcis aedilitas maxime prosternit mores, Plin.: pervertere vetustos mores Carthaginiensium, Nep.: percrebruerat eā tempestate pravissimus mos, Tac.: quod in morem vetustas vulgi approbatione perduxit, Cic.: mos non placebat m. folg. Acc. u. Infin., Liv. 2, 53, 5: quae in mores recepta sunt, Quint.: disciplinam militarem ad priscos redigere mores, Liv.: reducere intermissum tam diu morem in publicum consulendi, Plin. ep.: post longam intercapedinem reducere morem transvectionis, Suet.: referre antiquum morem, ut etc., Suet.: hunc morem cursus primus Ascanius rettulit, Verg.: et relatus inconditae olim vitae mos, ut omne ius in viribus esset, Sall. fr.: regi neque moribus neque lege aut imperio cuiusquam, Sall.: retinere eum morem, Cic.: in ea epistula non esse solitum morem secutum, Sen.: servare traditum ab antiquis morem, Hor.: morem eum diu servasse, Mela: non inutilem servare morem, Quint.: in quo (iudicio) non mos consuetudoque servata, Cic.: hunc antiquitus morem servare, ut etc., Liv.: solvere traditum a maioribus morem de omnibus senatum consulendi, Liv.: eum morem tenere (festhalten, beobachten), Cic.: hunc morem sacrorum tenere, Verg.: morem suum adhuc tenere (v. Massilia), Mela.: morem traditum (esse) a maioribus, ut etc., Liv.: veterem illam excellentemque prudentiam Graecorum ad nostrum usum moremque transferre, für uns benutzen u. unserer Weise anpassen, Cic.: in Romanos mores transire (Ggstz. intra peregrina exempla manere), Sen.: iam dolor in morem venit meus, schon zur G. ward mein Schm., Ov.: quod iam in morem venerat, ut sine publica auctoritate fieret, Liv. 42, 21, 7: quod tum in morem verterat (als Parenthese), wie das damals schon gewöhnlich war, Tac. – im Abl. od. m. Praepp. zu adverbialen Wendungen, omnium Latine loquentium more, Cic.: more maiorum, Plaut., Cic. u.a.: more institutoque maiorum, Cic.: more hominum, wie gewöhnlich in der Welt, Plaut. u. Ter. (s. Spengel Ter. Andr. 967): more pecorum, Sall. hist. fr.: more pecudum, Curt.: meo, tuo, suo more, Cic.: miro more, Ov.: solito more, Sen. u.a.: usitato more, Cic.: vetusto more, Tac.: vetere apud Germanos more, Tac.: ex od. e more, Verg., Plin. ep., Suet. u.a.: vetere ex more, Tac.: prisco e more, Ov.: ex more Persarum, Nep.: ex aliorum more, Sall.: de more, Verg., Plin. pan. u. Suet.: solito de more, Verg. u. Arnob.: de more rituque priscae religionis, Suet.: contra morem maiorum, Cic. u. Sall.: praeter morem, Ter.: supra morem, Verg.: facinus sine more! Stat. – b) insbes.: α) die Unsitte, das Unwesen, mos partium popularium et factionum, Sall. Iug. 41, 1: omittendus mos hic, quem agitis, Sall. hist. fr. 3, 61, 14 (3, 82, 14): qui mos est in publicum procurrendi et obsidendi vias et viros alienos appellandi? Liv. 34, 2, 9. – β) die (bes. die verderbte) Sitte der Menschen, der Zeit, die (bes. die verderbten) Sitten der Menschen, der Zeit, der (herrschende) Zeitgeist, die Mode, teils m. Genet. saeculi, temporum, wie huius saeculi more, Sen.: saeculi mores, Flor.: mores temporum, Plin. ep. – teils bl. mos, mores, zB. ambitio iam more sancta est, Plaut.: petere honorem pro flagitio more fit, Plaut.: si demutant mores ingenium tuum, Plaut.: mores leges perduxerunt iam in potestatem suam, Plaut.: praesertim cum hi mores tantum iam ad nimiam levitatem et ad ambitionem incubuerint, Cic.: quoniam ita se mores habent, Sall.: ita se habent mores, ut etc., Vell.: novis moribus favere (huldigen), Plin.
2) die Sitte = das Betragen, Benehmen, die Lebensart, Aufführung, a) übh.: qui istic mos est? Ter. heaut. 562. – gew. Plur. mores, die Sitten, das Wesen, Benehmen, der Wandel (Lebenswandel), das Temperament, der Charakter, praefectus morum, Sittenrichter (zu Karthago), Nep.: praefectura morum, Sittenrichteramt (in Rom), Suet.: morum perversitas alcis, Suet.: imitatio morum alienorum, quae ηθοποιΐα dicitur, Quint. – mores commodi, Cic.: dissoluti, Phaedr. u. Eutr.: mores feri immanisque natura, Cic.: alcis mores integri, iusti, religiosi, timidi, perferentes iniuriarum, Cic.: mores nocentissimi, ganz ruchlose, Quint.: mores perditi, Cic.: mores pessimi, Tac.: mores pudici, severi, Plin.: suavissimi, Cic.: varii, ungleicher Wandel, Tac.: sordidum me et incultis moribus aiunt, ungeschlacht, Sall.: o rem minime aptam meis moribus! Cic.: vir probus et morum veterum, Eutr. – abire in avi mores atque instituta, Liv.: astringere disciplinae severitate alcis mores, Quint.: colligere ex vultibus hominum mores, Petron.: compescere mores rabidos, Ov.: pars una philosophiae, quā mores conformari putantur, Cic.: congruere cum alcis moribus et natura, Cic.: hoc vitā et moribus comprobare, Cic.: conveniunt mores, ihr Wesen (Charakter) stimmt überein, Ter.: describere hominum sermones moresque, Cic.: diutius durant exempla quam mores, Strafexempel als der Wandel eines Menschen, Tac.: repente exuere antiquos mores, Liv.: formare novos collegas in suos mores, Liv.: sui cuique mores fingunt fortunam hominibus, Poët. vet. bei Nep.: suis ea (fortuna) cuique fingitur moribus, Poët. vet. bei Cic.: imitari avi mores disciplinamque, Cic.: induere severos, non modo pudicos mores, Plin.: quae res tam repente mutavit mores tuos? Ter.: pellucent mores ex voce atque actione, Quint.: perdere liberorum suorum mores, Quint.: referre alienos mores ad suos, Nep. – v. Temperament, Character der Tiere, mores (equorum) autem laudantur, qui sunt ex placido concitati et ex concitato mollissimi, Colum.: mores huius pecudis (der Stiere) probabiles habentur, qui sunt propiores placidis quam concitatis, sed non inertes, Colum. – b) bes.: α) gute Sitten, gute Aufführung (guter Lebenswandel), gutes Betragen (vgl. Korte Lucan. 1, 161. Hildebr. Apul. apol. 75. p. 592), mores et vitia, Manil.: periere mores, Sen.: quis (= quibus) neque mos neque cultus erat, ohne (durch Gesetz geregelte) Sitte u. Zucht, Verg.: postquam res eorum civibus moribus (Gesittung) agris aucta, Sall. Cat. 6, 3. – euphem., mores meretricis, gefälliges Betragen = Gefälligkeiten, Gunstbezeigungen, Plaut. most. 286. – β) schlechte Sitten, schlechte Aufführung (schlechter Lebenswandel), schlechtes Betragen, si per mores nostros liceret, Tac. hist. 3, 72.
B) übtr.: 1) die Art und Weise, Natur, Beschaffenheit, a) übh.: caeli, Verg.: siderum, Verg.: more, ad morem od. in morem, nach Art, wie, mit folg. Genet., Cic., Verg. u. Quint. – b) Die Art, ein Kleid zu tragen, die Tracht, Mode, eodem ornatu et populum vestiri iubet: quem morem vestis exinde gens universa tenet, Iustin. 1, 2, 3.
2) das Gesetz, die Vorschrift, Regel, mores viris ponere, Verg.: regere populos pacisque imponere morem, Verg. – übtr., v. Lebl., more palaestrae, Hor.: ferrum patitur mores, nimmt Gesetze an, gehorcht, Plin.: sine more furit tempestas, regellos, ohne sich an Gesetze zu binden, unerhört, entsetzlich, Verg.: in morem, regelmäßig, gehörig, Verg.
-
12 saeculum
saeculum (sēculum, synkop. saeclum, seclum), ī, n. ( aus *sejtlom zu Wz. sē(i), säen, s. 1. sero), I) das Zeugungsgeschlecht, das Geschlecht, mulieore, Lucr.: cupide generatim saecla propagant, Lucr.: u. der Tiere, saecla pavonum, ferarum, leonum, Lucr. – II) übtr.: A) im engeren Sinne, wie γενεά, die gewöhnliche Zeitdauer eines Menschengeschlechts (331/2 Jahre), das Menschenalter, Zeitalter (vgl. Censor. 17, 2), 1) eig.: a) im allg.: multa saecula hominum, Cic.: saecula plura numerentur, Liv.: saec. aureum, Sen. contr. 2, 17, 5. Lampr. Heliog. 35, 4. Lact. 5, 6, 13: aureum saeculum, Tac. dial. 12: dass. Plur. saecula aurea, Verg. Aen. 6, 792 sq. Ov. art. am. 2, 277: saec. aëneum, Serv. Verg. Aen. 1, 452: saec. ferreum (Ggstz. aureum), Lampr. Heliog. 35, 4: saecula ferrea, Tibull. 2, 3, 38. – b) insbes., das Zeitalter = die Regierungszeit eines Fürsten, saeculum felicissimum, Sen.: tristissimum saeculum, Plin. ep.: saeculi sui decus, Plin. pan. Vgl. Walch Tac. Agr. 3. p. 121. – 2) meton.: a) das in einem bestimmten Zeitalter lebende Menschengeschlecht, das Zeitalter, das Geschlecht, novi ego hoc saeculum moribus quibus sit, Plaut.: ipse fortasse in huius saeculi errore versor, Cic.: o nostri infamia saecli, Ov. – b) die Zeit, in bezug auf die darin lebenden Menschen u. herrschenden Sitten, die Zeiten, der Zeitgeist, der Ton, die Gepflogenheit der Zeit, saeculum prius, Ter.: mitescent saecula, Verg.: impia aeternam timuerunt saecula noctem, Verg.: nec corrumpere aut corrumpi saeculum vocatur, Tac. – c) die Zeit = die Welt, das irdische Leben, die Zeitlichkeit, Prud.: und von der Heiden Lebensart und Zucht, videmus saeculi exempla, Tert. – B) im weiteren Sinne die längste Lebensdauer der Menschen, das Jahrhundert, 1) eig. u. übtr.: a) eig.: duobus prope saeculis ante, Cic.: saeculo festas referente luces, Hor.; vgl. Censor. 17, 13. – b) übtr., das Jahrhundert = ein langer unbestimmter Zeitraum, eine lange Reihe von Jahren, aliquot saeculis post, Cic.: saecula plurima, saecula sescenta, Cic.: vir saeculorum memoriā dignus, Quint.: facto in saecula ituro, zu späten Jahrhunderten gelangende, noch in späten Jahrh. gepriesene, Sil.: u. so ibit in saecula fuisse principem etc., zu späten Jahrh. wird die Kunde gelangen, daß es usw., Plin. pan.: saeclis effeta senectus, durch die lange Reihe von Jahren, Verg. – 2) meton., die in einem Jahrhundert lebenden Menschen, das Jahrhundert, saeculorum reliquorum iudicium, Cic. de div. 1, 36: dicent haec plenius futura saecula, Quint. 10, 1, 92.
-
13 дух
m (29; 'а/ 'у) Geist (Т a. in D); Seele f; Sinn (в П a. nach D); Mut; Stimmung f; Weise f; F Atem; P Geruch, Aroma n, Luft f;... духа Gemüts-; в духе F gutgelaunt; не в духе F schlechtgelaunt; во весь дух, что есть духу F aus Leibeskräften; опор; как на духу P offen, aufrichtig; духом geistig; P im Nu; (a. одним духом) in einem Zuge; дух заняло (P заперло) od. занялся (у Р jemandem) ging der Atem aus; P дух вон (у Р jemand) ist hinüber; F чтобы духом не пахло ( Р jemand) soll verduften; слух* * *дух m (´-а/ ´-у) Geist (Т auch in D); Seele f; Sinn (в П auch nach D); Mut; Stimmung f; Weise f; fam Atem; pop Geruch, Aroma n, Luft f;… ду́ха Gemüts-;в ду́хе fam gut gelaunt;не в ду́хе fam schlecht gelaunt;как на духу́ pop offen, aufrichtig;* * *<ду́ха>м1. (су́щность чего́-л.) Geist mдух вре́мени Zeitgeist mв духе вре́мени zeitgemäß2. (дыха́ние) Atem mперевести́ дух Atem holen [o schöpfen]3. (му́жество) Mut mпа́дать ду́хом den Mut verlieren4. (душе́вное состоя́ние) Stimmung fбыть в ду́хе gut gelaunt sein* * *n1) gener. Atem, Nus, Schwungkraft (войск и т. п.), Sinn, Geist, (тк.sg) Geist, Dengelgeist (пугающий людей стуком), Denglesgeist (пугающий людей стуком), Genius (народа, языка)2) liter. Atmosphäre3) poet. Ruch4) lat. Animus5) book. Spiritus6) relig. Pneuma (у античных.философов)7) ling. Hauch8) psych. Nuss, Pneuma9) folk. Klopfbold, Klopfgeist -
14 дух времени
ngener. der Geist der Zeit, Zeitgeist -
15 jour
ʒuʀm1) Tag mA un de ces jours! — Bis demnächst!/Bis bald!
vivre au jour le jour — von der Hand in den Mund leben/in den Tag hinein leben
être comme le jour et la nuit — wie Tag und Nacht sein/grundverschieden sein
jour de fête — Feiertag m
jour de l'An — Neujahr n
jour ouvrable — Werktag m
jour de repos — Ruhetag m
jour des morts — REL Totensonntag m
un jour — einst, eines Tages
de tous les jours — alltäglich, alltags, täglich
2) ( lumière) Tageslicht n3)les vieux jours — pl Lebensabend m
jourjour [ʒuʀ]1 (24 heures) Tag masculin; Beispiel: par jour täglich; Beispiel: tous les jours jeden Tag; Beispiel: star d'un jour Eintagsfliege féminin2 (opp: nuit) Tag masculin; Beispiel: dormir le jour tagsüber schlafen; Beispiel: être de jour Tagdienst haben3 (opp: obscurité) Tageslicht neutre; Beispiel: faux jour Zwielicht neutre; Beispiel: il fait grand jour es ist taghell; Beispiel: le jour baisse/se lève es wird dunkel/hell; Beispiel: jour naissant Morgengrauen neutre; Beispiel: au petit jour bei Tagesanbruch; Beispiel: sous un jour favorable in einem günstigen Licht4 (jour précis) Tag masculin; Beispiel: le jour J der Tag X; Beispiel: le jour de Noël am Weihnachtstag; Beispiel: jour des Rois Dreikönigstag; Beispiel: jour du Seigneur Tag des Herrn; Beispiel: les jours de marché an Markttagen; Beispiel: les jours de pluie bei Regen; Beispiel: un jour qu'il pleuvra wenn es einmal regnet; Beispiel: plat du jour Tagesessen; Beispiel: goût du jour Zeitgeist; Beispiel: œ uf du jour frisch gelegtes Ei; Beispiel: être dans un bon jour einen guten Tag haben; Beispiel: notre entretien de ce jour unser heutiges Gespräch; Beispiel: jour pour jour auf den Tag [genau]; Beispiel: tenue des grands jours Festtagskleidung féminin5 (période vague) Beispiel: à ce jour bis heute; Beispiel: un de ces jours demnächst; Beispiel: de nos jours heute, heutzutage; Beispiel: l'autre jour familier neulich; Beispiel: un jour ou l'autre früher oder später; Beispiel: habit de tous les jours Alltagskleidung féminin; Beispiel: tous les jours que [le bon] Dieu fait tagaus, tagein6 pluriel, ( soutenu: vie) Beispiel: ses jours sont comptés seine/ihre Tage sind gezählt; Beispiel: finir ses jours à l'hospice sein Leben im Altersheim beenden; Beispiel: vieux jours Alter neutre►Wendungen: c'est le jour et la nuit das ist [ein Unterschied] wie Tag und Nacht; d'un jour à l'autre (soudain) von einem Tag auf den anderen; (sous peu) jeden Tag; au grand jour in aller Öffentlichkeit; donner ses huit jours kündigen; se montrer sous son vrai jour sein wahres Gesicht zeigen; donner le jour à quelqu'un jdm das Leben schenken; demain, il fera jour morgen ist auch noch ein Tag; mettre à jour informatique aktualisieren; mettre quelque chose à jour etw auf den neuesten Stand bringen; se mettre à jour dans quelque chose seinen Rückstand in etwas datif aufholen; mettre au jour zutage fördern; Beispiel: mettre des antiquités au jour Altertümer ausgraben; percer quelqu'un/quelque chose à jour jdn/etwas durchschauen; voir le jour geboren werden; au jour le jour in den Tag hinein; (précairement) von der Hand in den Mund; (cas par cas) von Fall zu Fall -
16 genius
nouna man of genius — ein genialer Mensch; ein Genie
* * *['‹i:njəs]plural - geniuses; noun(a person who is very clever: The new professor of mathematics has been described as a genius.) das Genie* * *ge·ni·us[ˈʤi:niəs, pl niaɪ]nto be a \genius with colour/money ein Genie im Umgang mit Farben/Geld sein, genial mit Farben/Geld umgehen können famto be a \genius with words sich akk genial ausdrücken könnena budding \genius ein zukünftiges Geniea stroke of \genius eine geniale Idee, ein Geniestreich mshe has a \genius for raising money was das Geldsammeln anbetrifft, ist sie ein echtes Genieto show \genius von Genialität zeugen* * *['dZiːnɪəs]n pl - es or geniiher real genius as a designer — ihre Genialität als Designerin
a man of genius — ein genialer Mensch, ein Genie nt
she has a genius for controversy — sie hat ein Talent dafür, Streit anzufangen
2) (= spirit of period, country etc) (Zeit)geist m3)(= bad influence)
evil genius — böser Geist* * *genius [ˈdʒiːnjəs] pl geniuses s1. Genie n:a) genialer Menschb) Genialität f, geniale Schöpferkraft2. (natürliche) Begabung oder Gabe:have a genius for languages sprachbegabt seingenius of a period Zeitgeist4. → academic.ru/30826/genius_loci">genius locigood (evil) genius guter (böser) Geist (a. fig)* * *nouna man of genius — ein genialer Mensch; ein Genie
* * *n.Genie -s n. -
17 espíritu de la época
espíritu de la épocaZeitgeist -
18 espíritu
es'piritumGeist msustantivo masculino————————Espíritu Santo sustantivo masculinoespírituespíritu [es'piritu]Geist masculino; (ánimo) Gemüt neutro; (valor) Mut masculino; espíritu de compañerismo kameradschaftlicher Geist; espíritu de contradicción Widerspruchsgeist masculino; espíritu emprendedor Unternehmungsgeist masculino; espíritu de la época Zeitgeist masculino; espíritu de observación (don) Beobachtungsgabe femenino; el Espíritu Santo religión der Heilige Geist; espíritu de solidaridad Gemeinschaftsgeist masculino; pobre de espíritu Kleingeist masculino; exhalar el espíritu den Geist aufgeben; cobrar espíritu Mut fassen; levantar el espíritu a alguien jdn aufmuntern; tener un espíritu de rebelión ein rebellisches Gemüt haben; hacer algo con espíritu alegre etw voller Freude tun; evocar los espíritus die Geister beschwören -
19 mos
mōs, mōris, m. (vgl. μῶμαι, μῶσθαι), der Wille eines Menschen, I) der Eigenwille, Eigensinn, alieno more od. ex more alīus vivere, Ter.: oboediens fuit mori patris, Plaut.: dominae pervincere mores, den Eigensinn, Prop. – morem alcī gerere, den Willen tun, zu Willen sein, willfahren, Cic. u.a.: morem gerere voluntati alcis, Cic. u. Nep.: morem gerere animo, sein Mütchen kühlen, Ter.: sine me in hac re mihi gerere morem, laß mich gewähren, Ter.: adulescentulo morem gestum oportuit, Ter.II) der für die Handlungsweise zur Regel gewordene Wille, A) eig., die Sitte, d.i. 1) die Sitte, das Herkommen, die Gewohnheit, der Gebrauch, die Mode, a) übh.: mos antiquus, Cic. u.a.: omnis divinus humanusque mos, Liv.: mos improbus, Plaut.: mores mali, Plaut.: peregrini, Liv. u. Iuven.: mos pravus, Tac., perversus, Cic.: mores prisci, Liv.: mores maiorum, Liv.: mos solitus, Sen.: sollemnis, Liv.: traditus a maioribus mos, Liv.: traditus ab antiquis mos, Hor. u. Liv.: mos vetus, Tac., vetustus, Tac.: mos Romanorum, Macr.: mores vetusti Carthaginiensium, Nep.: mores legesque Lacedaemoniorum, Gell.: mos ritusque sacrorum, Verg.: mos militiae, Dienstvorschrift, Tac.: lavandi mos, das Baden (als Sitte), Augustin. epist. 54, 10. – accommodare suos mores ad ea, Liv.: adumbrare (kopieren) Macedonum morem,————Curt.: qui mos cui potius quam consuli magis usurpandus colendusque est (beobachtet und heilig gehalten werden), Plin. pan.: qui gentis mores condiderunt (begründeten), Curt.: constituere (fest ordnen) regni mores, Liv.: pleraque in iure non legibus sed moribus constant, Quint.: corruptis civitatis moribus, Nep.: de more suo decedere, Cic.: deduci ad parentium (Eltern) consuetudinem moremque, Cic.: proxime morem Romanum ordinati, ganz nach röm. Muster, Liv.: eum ultra Romanorum ac mortalium etiam morem curabant, Sall. hist. fr.: esse in more maiorum (v. Gesetzen, Gebräuchen), Cic.: quod in patriis est moribus, nach der Väter Weise, Cic.: quod moris est, Sen.: ut mos est amicorum, Cic.: ut mos fuit Bithyniae regibus, Cic.: ut moris est, Tac.: ut Domitiano moris erat, Tac.: sicuti Pompeio moris erat, Vell. – mos est m. folg. Genet. Gerund., quia mos est ita rogandi, roga, Cic.: u. alci mos est m. folg. Genet. Gerund., quibus peractis morem sibi discedendi fuisse, seien sie allemal auseinander gegangen, Plin. ep. – mos est od. alcis mos est m. folg. Infin., fabam utique ex frugibus referre mos est auspicii causā, Plin.: magorum mos est non humare corpora suorum, Cic.: hic mos erat patrius Academiae, adversari semper omnibus in disputando, Cic.: mos erat civitatis velut publico latrocinio partam praedam dividere, Liv.: quae mos erat praestare defunctis, Sen.: u. alci mos est m.————Infin., quibus inter acerrimam saepe pugnam in recentem equum ex fesso transultare mos erat, Liv.: quibus omnia honesta atque inhonesta vendere mos erat, Sall.: virginibus Tyriis mos est gestare pharetram, Verg. – moris est u. alci moris est m. folg. Infin., quod (pomoerium) numquam proferre moris apud antiquos fuit, Sen. de brev. vit. 13, 8: moris quippe tum erat quamquam praesentem (Caesarem) scripto adire, Tac. ann. 4, 39, 1: fuit moris antiqui eos... aut honoribus auf pecuniā ornare, Plin. ep. 3, 21, 3: sciant, quibus moris est inlicita mirari, Tac. Agr. 42: illis moris erat leges, quas ut contrarias prioribus legibus arguebant, aliarum collatione convincere, Plin. ep. 2, 19, 8 (vgl. übh. die Beispielsammlung bei Schwarz Plin. pan. 13, 3 u. 82, 5. Kritz Tac. Germ. 13, 1 u. Tac. Agr. 33, 1 u. 39, 1. Clav. Suet. in v. mos). – mos est m. folg. Acc. u. Infin. Act. od. Pass., mos erat lustrationis sacro peracto decurrere exercitum, Liv. 40, 6, 5: quā (populari oratione) mos est Athenis laudari in contione eos qui sint in proeliis interfecti, Cic. or. 151: in ipso discrimine, quo templa deis immortalibus voveri mos erat, Liv. 10, 42, 7 (u. so Liv. 3, 55, 12; 30, 17, 13; 37, 24, 4): vota, quae in proximum lustrum suscipi mos est, Suet. Aug. 97, 1. – moris est mit Acc. u. Infin. Act. u. Pass., quem semper illi astare moris fuit, *Vell. 2, 40, 3 H.: intra illud tempus, quo elugere virum moris est, Edict. praet. bei Iulian.————dig. 3, 2, 1 u. Frgm. Vat. § 320: moris est advocationibus quoque praesides interdicere, Ulp. dig. 48, 19, 9 pr.: moris est ab imperatore ducturo triumphum consules invitari ad cenam, Val. Max. 2, 8, 6. – mos est od. moris est m. folg. ut u. Konj., mos est hominum, ut nolint eundem pluribus rebus excellere, Cic.: negavit moris esse Graecorum, ut in convivio virorum accumberent mulieres, Cic. – moris est m. folg. ne u. Konj., moris erat apud antiquos, ne quis adederet possessiones suas, Schol. Iuven. 1, 95. – fecerat sibi morem (er hatte die S. angenommen) cum tyranno inter paucos ordines circumeundi, Liv.: habebat hoc moris (er hatte es so an der Gewohnheit), quotiens intrasset fidelior amicus, Plin. ep. 1, 12, 7: inducere hoc in mores nostros, Cic.: inducere hunc morem novorum iudiciorum in rem publicam, Cic.: primus hunc morem audiendi induxit Largus Licinius, Plin. ep.: imitari devictarum gentium mores, Curt.: inferre peregrinos mores, Iuven.: quarum (civitatum) mores lapsi ad mollitias pariter sunt immutati cum cantibus, Cic.: hunc morem labefactare conatus, Liv.: si rationum referendarum ius vetus et mos antiquus maneret, Cic.: mutare veterem et quasi avitum gentibus morem novā imperii cupiditate, Iustin.: legi moribusque parendum est, Cic.: alcis aedilitas maxime prosternit mores, Plin.: pervertere vetustos mores Carthaginiensium, Nep.: percrebruerat eā tempestate pravissimus mos,————Tac.: quod in morem vetustas vulgi approbatione perduxit, Cic.: mos non placebat m. folg. Acc. u. Infin., Liv. 2, 53, 5: quae in mores recepta sunt, Quint.: disciplinam militarem ad priscos redigere mores, Liv.: reducere intermissum tam diu morem in publicum consulendi, Plin. ep.: post longam intercapedinem reducere morem transvectionis, Suet.: referre antiquum morem, ut etc., Suet.: hunc morem cursus primus Ascanius rettulit, Verg.: et relatus inconditae olim vitae mos, ut omne ius in viribus esset, Sall. fr.: regi neque moribus neque lege aut imperio cuiusquam, Sall.: retinere eum morem, Cic.: in ea epistula non esse solitum morem secutum, Sen.: servare traditum ab antiquis morem, Hor.: morem eum diu servasse, Mela: non inutilem servare morem, Quint.: in quo (iudicio) non mos consuetudoque servata, Cic.: hunc antiquitus morem servare, ut etc., Liv.: solvere traditum a maioribus morem de omnibus senatum consulendi, Liv.: eum morem tenere (festhalten, beobachten), Cic.: hunc morem sacrorum tenere, Verg.: morem suum adhuc tenere (v. Massilia), Mela.: morem traditum (esse) a maioribus, ut etc., Liv.: veterem illam excellentemque prudentiam Graecorum ad nostrum usum moremque transferre, für uns benutzen u. unserer Weise anpassen, Cic.: in Romanos mores transire (Ggstz. intra peregrina exempla manere), Sen.: iam dolor in morem venit meus, schon zur G.————ward mein Schm., Ov.: quod iam in morem venerat, ut sine publica auctoritate fieret, Liv. 42, 21, 7: quod tum in morem verterat (als Parenthese), wie das damals schon gewöhnlich war, Tac. – im Abl. od. m. Praepp. zu adverbialen Wendungen, omnium Latine loquentium more, Cic.: more maiorum, Plaut., Cic. u.a.: more institutoque maiorum, Cic.: more hominum, wie gewöhnlich in der Welt, Plaut. u. Ter. (s. Spengel Ter. Andr. 967): more pecorum, Sall. hist. fr.: more pecudum, Curt.: meo, tuo, suo more, Cic.: miro more, Ov.: solito more, Sen. u.a.: usitato more, Cic.: vetusto more, Tac.: vetere apud Germanos more, Tac.: ex od. e more, Verg., Plin. ep., Suet. u.a.: vetere ex more, Tac.: prisco e more, Ov.: ex more Persarum, Nep.: ex aliorum more, Sall.: de more, Verg., Plin. pan. u. Suet.: solito de more, Verg. u. Arnob.: de more rituque priscae religionis, Suet.: contra morem maiorum, Cic. u. Sall.: praeter morem, Ter.: supra morem, Verg.: facinus sine more! Stat. – b) insbes.: α) die Unsitte, das Unwesen, mos partium popularium et factionum, Sall. Iug. 41, 1: omittendus mos hic, quem agitis, Sall. hist. fr. 3, 61, 14 (3, 82, 14): qui mos est in publicum procurrendi et obsidendi vias et viros alienos appellandi? Liv. 34, 2, 9. – β) die (bes. die verderbte) Sitte der Menschen, der Zeit, die (bes. die verderbten) Sitten der Menschen, der Zeit, der (herrschende) Zeitgeist, die Mode, teils m.————Genet. saeculi, temporum, wie huius saeculi more, Sen.: saeculi mores, Flor.: mores temporum, Plin. ep. – teils bl. mos, mores, zB. ambitio iam more sancta est, Plaut.: petere honorem pro flagitio more fit, Plaut.: si demutant mores ingenium tuum, Plaut.: mores leges perduxerunt iam in potestatem suam, Plaut.: praesertim cum hi mores tantum iam ad nimiam levitatem et ad ambitionem incubuerint, Cic.: quoniam ita se mores habent, Sall.: ita se habent mores, ut etc., Vell.: novis moribus favere (huldigen), Plin.2) die Sitte = das Betragen, Benehmen, die Lebensart, Aufführung, a) übh.: qui istic mos est? Ter. heaut. 562. – gew. Plur. mores, die Sitten, das Wesen, Benehmen, der Wandel (Lebenswandel), das Temperament, der Charakter, praefectus morum, Sittenrichter (zu Karthago), Nep.: praefectura morum, Sittenrichteramt (in Rom), Suet.: morum perversitas alcis, Suet.: imitatio morum alienorum, quae ηθοποιΐα dicitur, Quint. – mores commodi, Cic.: dissoluti, Phaedr. u. Eutr.: mores feri immanisque natura, Cic.: alcis mores integri, iusti, religiosi, timidi, perferentes iniuriarum, Cic.: mores nocentissimi, ganz ruchlose, Quint.: mores perditi, Cic.: mores pessimi, Tac.: mores pudici, severi, Plin.: suavissimi, Cic.: varii, ungleicher Wandel, Tac.: sordidum me et incultis moribus aiunt, ungeschlacht, Sall.: o rem minime————aptam meis moribus! Cic.: vir probus et morum veterum, Eutr. – abire in avi mores atque instituta, Liv.: astringere disciplinae severitate alcis mores, Quint.: colligere ex vultibus hominum mores, Petron.: compescere mores rabidos, Ov.: pars una philosophiae, quā mores conformari putantur, Cic.: congruere cum alcis moribus et natura, Cic.: hoc vitā et moribus comprobare, Cic.: conveniunt mores, ihr Wesen (Charakter) stimmt überein, Ter.: describere hominum sermones moresque, Cic.: diutius durant exempla quam mores, Strafexempel als der Wandel eines Menschen, Tac.: repente exuere antiquos mores, Liv.: formare novos collegas in suos mores, Liv.: sui cuique mores fingunt fortunam hominibus, Poët. vet. bei Nep.: suis ea (fortuna) cuique fingitur moribus, Poët. vet. bei Cic.: imitari avi mores disciplinamque, Cic.: induere severos, non modo pudicos mores, Plin.: quae res tam repente mutavit mores tuos? Ter.: pellucent mores ex voce atque actione, Quint.: perdere liberorum suorum mores, Quint.: referre alienos mores ad suos, Nep. – v. Temperament, Character der Tiere, mores (equorum) autem laudantur, qui sunt ex placido concitati et ex concitato mollissimi, Colum.: mores huius pecudis (der Stiere) probabiles habentur, qui sunt propiores placidis quam concitatis, sed non inertes, Colum. – b) bes.: α) gute Sitten, gute Aufführung (guter Lebenswandel), gutes Betragen (vgl.————Korte Lucan. 1, 161. Hildebr. Apul. apol. 75. p. 592), mores et vitia, Manil.: periere mores, Sen.: quis (= quibus) neque mos neque cultus erat, ohne (durch Gesetz geregelte) Sitte u. Zucht, Verg.: postquam res eorum civibus moribus (Gesittung) agris aucta, Sall. Cat. 6, 3. – euphem., mores meretricis, gefälliges Betragen = Gefälligkeiten, Gunstbezeigungen, Plaut. most. 286. – β) schlechte Sitten, schlechte Aufführung (schlechter Lebenswandel), schlechtes Betragen, si per mores nostros liceret, Tac. hist. 3, 72.B) übtr.: 1) die Art und Weise, Natur, Beschaffenheit, a) übh.: caeli, Verg.: siderum, Verg.: more, ad morem od. in morem, nach Art, wie, mit folg. Genet., Cic., Verg. u. Quint. – b) Die Art, ein Kleid zu tragen, die Tracht, Mode, eodem ornatu et populum vestiri iubet: quem morem vestis exinde gens universa tenet, Iustin. 1, 2, 3.2) das Gesetz, die Vorschrift, Regel, mores viris ponere, Verg.: regere populos pacisque imponere morem, Verg. – übtr., v. Lebl., more palaestrae, Hor.: ferrum patitur mores, nimmt Gesetze an, gehorcht, Plin.: sine more furit tempestas, regellos, ohne sich an Gesetze zu binden, unerhört, entsetzlich, Verg.: in morem, regelmäßig, gehörig, Verg. -
20 saeculum
saeculum (sēculum, synkop. saeclum, seclum), ī, n. ( aus *sejtlom zu Wz. sē(i), säen, s. sero), I) das Zeugungsgeschlecht, das Geschlecht, mulieore, Lucr.: cupide generatim saecla propagant, Lucr.: u. der Tiere, saecla pavonum, ferarum, leonum, Lucr. – II) übtr.: A) im engeren Sinne, wie γενεά, die gewöhnliche Zeitdauer eines Menschengeschlechts (331/2 Jahre), das Menschenalter, Zeitalter (vgl. Censor. 17, 2), 1) eig.: a) im allg.: multa saecula hominum, Cic.: saecula plura numerentur, Liv.: saec. aureum, Sen. contr. 2, 17, 5. Lampr. Heliog. 35, 4. Lact. 5, 6, 13: aureum saeculum, Tac. dial. 12: dass. Plur. saecula aurea, Verg. Aen. 6, 792 sq. Ov. art. am. 2, 277: saec. aëneum, Serv. Verg. Aen. 1, 452: saec. ferreum (Ggstz. aureum), Lampr. Heliog. 35, 4: saecula ferrea, Tibull. 2, 3, 38. – b) insbes., das Zeitalter = die Regierungszeit eines Fürsten, saeculum felicissimum, Sen.: tristissimum saeculum, Plin. ep.: saeculi sui decus, Plin. pan. Vgl. Walch Tac. Agr. 3. p. 121. – 2) meton.: a) das in einem bestimmten Zeitalter lebende Menschengeschlecht, das Zeitalter, das Geschlecht, novi ego hoc saeculum moribus quibus sit, Plaut.: ipse fortasse in huius saeculi errore versor, Cic.: o nostri infamia saecli, Ov. – b) die Zeit, in bezug auf die darin lebenden Menschen u. herrschenden Sitten, die Zeiten, der Zeitgeist, der Ton, die Gepflo-————genheit der Zeit, saeculum prius, Ter.: mitescent saecula, Verg.: impia aeternam timuerunt saecula noctem, Verg.: nec corrumpere aut corrumpi saeculum vocatur, Tac. – c) die Zeit = die Welt, das irdische Leben, die Zeitlichkeit, Prud.: und von der Heiden Lebensart und Zucht, videmus saeculi exempla, Tert. – B) im weiteren Sinne die längste Lebensdauer der Menschen, das Jahrhundert, 1) eig. u. übtr.: a) eig.: duobus prope saeculis ante, Cic.: saeculo festas referente luces, Hor.; vgl. Censor. 17, 13. – b) übtr., das Jahrhundert = ein langer unbestimmter Zeitraum, eine lange Reihe von Jahren, aliquot saeculis post, Cic.: saecula plurima, saecula sescenta, Cic.: vir saeculorum memoriā dignus, Quint.: facto in saecula ituro, zu späten Jahrhunderten gelangende, noch in späten Jahrh. gepriesene, Sil.: u. so ibit in saecula fuisse principem etc., zu späten Jahrh. wird die Kunde gelangen, daß es usw., Plin. pan.: saeclis effeta senectus, durch die lange Reihe von Jahren, Verg. – 2) meton., die in einem Jahrhundert lebenden Menschen, das Jahrhundert, saeculorum reliquorum iudicium, Cic. de div. 1, 36: dicent haec plenius futura saecula, Quint. 10, 1, 92.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > saeculum
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Zeitgeist — (pronounced Audio IPA|De zeitgeist.ogg| [ˈt͡saɪtgaɪst] ) is a German language expression literally translated: Zeit, time ; Geist, spirit , meaning the spirit of the age and its society . The word zeitgeist describes the intellectual, cultural,… … Wikipedia
Zeitgeist — Zeitgeist немецкое слово, означающее «дух времени». Дух времени философская концепция из области истории философии. «Дух времени» (англ. The Zeitgeist Movement) общественное движение. «Дух времени» (англ. Zeitgeist,… … Википедия
zeitgeist — (n.) 1848, from Ger. Zeitgeist, lit. spirit of the age, from Zeit time (see TIDE (Cf. tide)) + Geist spirit (see GHOST (Cf. ghost)) … Etymology dictionary
Zeitgeist — (izg. cȁjtgajst) m DEFINICIJA sociol. fil. opće intelektualno i duhovno stanje ili duhovno kretanje i ukus koji karakterizira neko vrijeme i područje; duh vremena [Wagnerov antisemitizam je odvratan, ali je i Zeitgeist Njemačke u drugoj pol. 19.… … Hrvatski jezični portal
Zeitgeist — В буквальном смысле «дух времени». Термин обозначает идеи, цвнпости и направления развития, доминирующие в данной культуре в определенный момент ее истории. В социальной психологии Zeitgeist рассматривается как встречное воздействие на поведение… … Большая психологическая энциклопедия
Zeitgeist — eit geist , n. [G.; zeit time + geist spirit. See {Tide}, n.; {Ghost}, n.] The spirit of the time; the general intellectual and moral state or temper characteristic of any period of time. [Webster 1913 Suppl.] … The Collaborative International Dictionary of English
Zeitgeist — Zeitgeist, die zu gewissen Zeiten in größeren Kreisen herrschende Denkart u. Handlungsweise der Menschen … Pierer's Universal-Lexikon
Zeitgeist — (Genius saeculi), im Sinne des metaphysischen Idealismus eines Hegel u. a. der in der Geschichte sich entfaltende objektive Geist, der in allen einzelnen Erscheinungen eines Zeitalters wirksam ist. Allgemeiner die Summe herrschender Ideen, die… … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Zeitgeist — Zeitgeist, die zu einer bestimmten Zeit vorherrschende Stimmung bei den europäischen Hauptvölkern … Herders Conversations-Lexikon
Zeitgeist — [Al] literalmente, el espíritu de la época, un clima de opinión, convención en el pensamiento o lo que implícitamente se da por supuesto. Diccionario Mosby Medicina, Enfermería y Ciencias de la Salud, Ediciones Hancourt, S.A. 1999 … Diccionario médico
Zeitgeist — ↑Moderne … Das große Fremdwörterbuch