-
1 πυθμήν
πυθμήν, ένος, ὁ, die Tiefe, der Grund, Boden von Trinkgefäßen; χρύσεα δέ σφ' ὑπὸ κύκλα ἑκάστῳ πυϑμένι ϑῆκεν, Il. 18, 375, vgl. 11, 535; Hes. O. 367; ϑαλάσσης, der Grund, die Tiefe des Meeres, Th. 932, wie πόντου, Solon. 5, 20; λίμνης, Theogn. 1029; Ταρτάρου, Pind. fr. 223; χϑόνα δ' ἐκ πυϑμένων αὐταῖς ῥίζαις πνεῠμα κραδαίνοι, Aesch. Prom. 1048; ἐκ δὲ πυϑμένων ἔκλινε κοῖλα κλῇϑρα, aus den Angeln, Soph. O. R. 1261; ἐν μέσῳ τῷ πυϑμένι τοῠ πελάγους οἰκῶν, Plat. Phaed. 109 c; πυϑμένα οὐκ ἔχει οὐδὲ βάσιν, 112 b; eines Fasses, Pol. 22, 11, 15; Sp., wie Luc. Navig. 5 Mort. D. 11, 3; πυϑμένι λίμνης, Nic. Ther. 368; ϑαλάσσης, Orph. Arg. 421; auch übertr., κακῶν ἀνεφαίνετο πυϑμήν, 893. – Bes. auch der Stamm od. das Wurzelende eines Baumes, παρὰ πυϑμέν' ἐλαίης, Od. 13, 122; 23, 204; Strab. 11, 10, 2; übh. Stamm, σμικροῠ γένοιτ' ἂν σπέρματος μέγας πυϑμήν, Aesch. Ch. 202, vgl. 258; Suppl. 98; Arist. gen. anim. 1, 20; D. Sic. 1, 14; Wurzel, ταῠρον ἐν χϑονὶ πυϑμένα τείνει, Nic. Ther. 639. – In der Arithmetik die Wurzelzahl; ἐπίτριτος, Plat. Rep. VIII, 546 e, eine Zahl, welche die Wurzelzahl und noch ein Drittel derselben enthält; vgl. Arist. polit. 5, 12; Theol. arithm. – Verwandt mit πύνδαξ, von dem es Arist. probl. 25, 2 unterscheidet.
-
2 σηπεδών
σηπεδών, όνος, ἡ, 1) Fäulniß, sowohl der thierischen Körper als des Holzes; οὐδὲ διεφϑαρμένος ὑπὸ σηπεδόνος καὶ ἅλμης, Plat. Phaed. 110 e, vgl. 96 b; κακὸν ξύλοις, Rep. X, 609 a; – u. im plur., Pol. 1, 81, 7 Plut. Artax. 16; ἐπίδρομοι, Nic. Ther. 242. – 2) faules, eiterndes Geschwür. – 3) eine Schlange, deren Biß Fäulniß hervorbringt, Nic. Ther. 326. – 4) übh. Feuchtigkeit, Nässe, Antiph. bei Harpocr. v. ἔμβιος, weil aus der Anhäufung verdorbener Säfte u. Feuchtigkeiten Fäulniß zu entstehen pflegt.
-
3 ὁλκαῖος
ὁλκαῖος, gezogen, geschleppt, bes. vom schleppenden Gange, kriechend, schleichend; Nic. oft, wie Ther. 267, von der Natter ib. 118 παλίγκοτος ἀντομένοισι δάγματι πλειοτέρῃ καὶ ὁλκαίην ἐπὶ σειρήν, Schol. ἑλκομένην. οὐράν; dah. ἡ ὁλκαία geradezu der Schwanz, der nachgeschleppt wird, αἵϑ' ὑπὸ ταύρου ὁλκαίην ψαίρουσαι ὀλίζωνες φορέονται, Ther. 122; Ap. Rh. 4, 1614; Callim. frg. 547; – τὸ ὁλκαῖον, jeder Theil eines Körpers, der nachgeschleppt wird, auch der Bauch des Schiffes, u. übh. jedes bauchige, weite Gefäß, Wanne, Pokal u. dgl. – Vgl. auch ὁλκεῖον u. ὁλκίον. – Das Wort scheint nur der spätern Dichtersprache anzugehören. – Poll. 6, 99 erkl. ὁλκαῖον, ἐν ᾡ τὰ ἐκπώματα ἐναπονίπτουσιν.
-
4 δεσμός
δεσμός, οῦ, ὁ pl. δεσμά (Diod S 14, 103, 3; Nicander, Ther. 317 and 728; JosAs 20:1 [cod. A and Pal 364]; Jos., Bell. 4, 143, Ant. 2, 60; Just., Ath.; Sb 7569, 21 [II B.C.], s. also Mayser 285; PGM 36, 143 and 57, 5) Lk 8:29; Ac 16:26; 20:23; 1 Cl 5:6; 55:2; IEph 11:2; ITr 12:2; ISm 10:2; IPol 2:3; AcPlCor 2:35; δεσμοί (Hom., Od. 8, 296b; Nicander, Ther. 479; Polyaenus 2, 31, 3; SIG2 588, 6; PTebt 886, 69; POxy 2424, 16; Sb 9379 IV 2, 4 al.; Ath. 21:3) Phil 1:13. Both forms also in Attic ins (Meisterhans3-Schw. 143, 3) and LXX (Thackeray 154); Philo (Somn. 1, 181-ά, Sacr. Abel. 81-οί); δέσμοις En 14:5; TestSol; TestJos.—B-D-F §49, 3; W-S. §8, 12; Crönert 175, 3; Reinhold 54; Mlt-H. 121f.① that which serves as a means of restraint by tying or fastening, bond, fetter (Hom.+)ⓐ lit. of the bond or hindrance that prevents mutes Mk 7:35 or crippled persons Lk 13:16 from using their members (s. Dssm., LO 258ff [LAE 306ff], and cp. SIG 1169, 43). Pl. bonds, fetters (δ. λύειν Orig., C. Cels. 2, 34, 15) Lk 8:29; Ac 16:26; 20:23; 22:30 v.l.; 23:29; 26:29, 31; Jd 6 (on the mythological aspect s. LfgrE s.v. for ancient reff.); δ. φορεῖν be in bonds (=δεσμοφορέω) 1 Cl 5:6; sim. ἔχω AcPlCor 2:35; παραδιδόναι εἰς δ. give over to bondage 55:2; τὰ δ. περιφέρειν IEph 11:2; cp. IMagnMai 1, 2. πεῖραν λαμβάνειν δεσμῶν (cp. Vett. Val. 68, 17 δεσμῶν πεῖραν λαμβάνοντες) become acquainted w. bonds Hb 11:36. On B 14:7 (Is 42:7) cp. πεδάω. ῥαγῆναι τὰ δεσμὰ ἀπὸ τῶν χερῶν μου so that the fetters broke away from my hands AcPl Ha 3, 12; ἔλυσεν τὰ δεσμά released the bonds 3, 14; ἐπὶ τῶν δ. about the bonds 3, 16 (cp. Mel., Fgm. 10 ἵνα δεσμῶν Ἰσαὰκ λυθῇ).—Oft. simply in ref. to the locale where bonds or fetters are worn imprisonment, prison (Diod S 14, 103, 3; Lucian, Tox. 29; Jos., Ant. 13, 294; 302, Vi. 241; Just., A I, 67, 6 al.) Phil 1:7, 13f, 17; Col 4:18; Phlm 10. μέχρι δεσμῶν 2 Ti 2:9. ἐν τοῖς δ. τοῦ εὐαγγελίου in imprisonment for the gospel Phlm 13; cp. ISm 11:1; Pol 1:1.ⓑ fig. (Herm. Wr. 7, 2b φθορᾶς δ.) δ. κακίας IEph 19:3 (cp. τῆς ἁμαρτιάς Did., Gen. 47, 17). Without qualification (Orig., C. Cels. 8, 57, 2) IPhld 8:1; πεπίστευκα θεῷ, ὸ̔ς ἐκ δ. ἐρύσατο τὸν κόσμον ὅλον I believe that God has released the entire world from its fetters AcPl Ha 3, 7. Of divine punishment 2 Cl 20:4 (s. Bihlmeyer app.).② someth. that holds pers. together in a common interest, bond fig. ext. of the lit. sense in 1 (Timagenes [I B.C.]: 88 Fgm. 5 Jac. [in Jos., Ant. 13, 319] ‘bond of circumcision’; EpArist 265 εὐνοίας δ.; Tat. 15, 2 δ. τῆς σαρκὸς ψυχή; sim. Iren. 1, 21, 5 [Harv. I 188, 8]; δ. τοῦ σώματος Hippol., Ref. 7, 38, 5) δ. τῆς ἀγάπης τοῦ θεοῦ bond of God’s love 1 Cl 49:2 (cp. Theodor. Prodr. 5, 245 H. τὰ δεσμὰ τῆς ἀγάπης).—EDNT. DELG s.v. δέω 1 p. 270. M-M. TW. -
5 φεύγω
φεύγω fut. φεύξομαι; 2 aor. ἔφυγον; pf. πέφυγα LXX (Hom.)① to seek safety in flight, flee, Mt 8:33; 26:56; Mk 5:14; 14:50, 52 (mng. 2 is also poss.; cp. PTebt 48, 23f); Lk 8:34; J 10:12, 13 v.l.; Ac 7:29; GPt 13:57; AcPl Ha 4, 1; 9; 5, 8;12;17; ἀπό (X., Cyr. 7, 2, 4, Mem. 2, 6, 31; Arrian, Ind. 6, 5; Ex 4:3; 2 Km 19:10; PsSol 17:16; TestDan 5:1; JosAs 5:2 [ἀπὸ προσώπου]; Jos., Bell. 1, 474) Mk 16:8; J 10:5; Js 4:7=Hm 12, 4, 7; cp. 12, 5, 2; Rv 9:6 (death will elude them); 1 Cl 4:10; 28:2; Hm 11:14; 12, 2, 4 (w. μακράν). ἐκ (Ael. Aristid. 30 p. 583 D.; Jos., Ant. 14, 177) Ac 27:30. εἰς (X., Mem. 1, 2, 24; Gen 14:10; Num 24:11; JosAs 28:7 εἰς τὴν ὕλην; Demetr.: 722 Fgm. 1, 1 Jac.; Jos., Ant. 14, 418 εἰς τὰ ὄρη) Mt 2:13; 10:23; 24:16; Mk 13:14; Lk 21:21 (cp. 1 Macc 2:28); J 6:15 v.l.; Rv 12:6. ἐπί w. acc. ἐπὶ τὰ ὄρη Mt 24:16 v.l. (X., Ages. 2, 11; JosAs 27:7 ἐπὶ τὴν ὕλην).—RBach, Die Aufforderungen zur Flucht und zum Kampf im alttestamentlichen Prophetenspruch ’62.② to become safe from danger by eluding or avoiding it, escape Mk 14:52 (mng. 1 is also prob.); Hb 12:25 v.l. W. the acc. of that which one escapes (Artem. 1, 21; 4, 1 p. 200, 24; Jos., Vi. 94, Ant. 6, 344; Just., A I, 12, 11 ἄγνοιαν) ἔφυγον στόματα μαχαίρης 11:34. τὸ αἰώνιον (πῦρ) MPol 2:3. Cp. 2 Cl 18:2. ἀπό Mt 3:7; 23:33; Lk 3:7 (cp. Il. 20, 350).— Guard against w. acc. τὰς ἀπειλάς the threats, i.e. the punishments which they hold in prospect 1 Cl 58:1.③ to keep from doing someth. by avoiding it because of its potential damage, flee from, avoid, shun, fig. ext. of 1, and in a moral sense w. acc. of thing (Zaleucus in Stob. IV p. 125, 12 H. τ. ἀδικίαν; Cleobulus in Diog. L. 1, 92; Epict. 1, 7, 25; SIG 1268 I, 3 [III B.C.] ἄδικα φεῦγε; 4 Macc 8:19; Just., A I, 43, 3) φεύγετε τὴν πορνείαν (TestReub 5:5) 1 Cor 6:18. In contrast to διώκειν 1 Ti 6:11 and 2 Ti 2:22 (beside διώκειν, φεύγειν τι may have the mng. ‘run away from’ as schol. on Nicander, Ther. 75).—1 Cl 30:1; 2 Cl 10:1; ITr 11:1; IPhld 2:1; 6:2; 7:2; ISm 7:2; IPol 5:1. Also ἀπό τινος (Sir 21:2 ἀπὸ ἁμαρτίας) 1 Cor 10:14; B 4:1, 10; D 3:1; H 37, 3 v.l. (for ἀφέξῃ).④ to cease being visible, vanish, disappear (Ps.-Clem., Hom. 2, 28) πᾶσα νῆσος ἔφυγεν Rv 16:20. W. ἀπὸ τοῦ προσώπου τινός (as Ps 67:2; cp. also Dt 28:7; Josh 8:5; yet likew. as early as Ctesias: 688 Fgm. 9, 1, 3 p. 454, 16 Jac. φυγεῖν ἀπὸ προσώπου Κύρου and schol. on Nicander, Ther. 377 in a free quot. from Herodas [8, 59] φεύγωμεν ἐκ προσώπου) 20:11. Or does the writer focus on cessation from existence rather than on invisibility?—B. 698. DELG. M-M. -
6 πρό-ρευσις
πρό-ρευσις, ἡ, das Hervorfließen, Schol. Nic. Ther. 587.
-
7 πρός-παιος
πρός-παιος, daraufstoßend, zufällig, unerwartet, neu; εἰ πρόςπαια μὴ τύχοι κακά, Aesch. Ag. 338; sp. D., wie Nic. Ther. 690 Lycophr. 211; ἐκ προςπαίου, unversehens, auch neuerdings, Arist. Eth. 9, 5, wie ἐκ προςπαίου τινὸς τύχης, Pol. 6, 43, 3.
-
8 πρεσβίστατος
πρεσβίστατος, = Folgdm, Nic. Ther. 344.
-
9 προς-εικής
προς-εικής, ές, = προςείκελος, Nic. Ther. 292.
-
10 προς-αλίγκιος
προς-αλίγκιος, ähnlich, Nic. Ther. 739, nach Schneider für παναλίγκιος.
-
11 προς-μάσσω
προς-μάσσω, zusammenkneten, daran drücken, fügen, kleben, τινί τι, übh. eng verbinden, u. pass. daran haften, πλευραῖσι προςμαχϑὲν ἀμφίβληστρον, Soph. Trach. 1042; Ar. Equ. 812 komisch τὸν Πειραιᾶ προςέμαξεν, er hat den Peiraieus mit der Stadt verbunden; sp. D.: σικύην τύψει, Nic. Ther. 921; κλύδων προςμάσσεται, anspülen, Lycophr. 1029; τὸ τηλέφιλον ποτιμαξάμενον πλατάγησεν, wie das pass., Theocr. 3, 29; u. öfter bei sp. D. = προςβάλλειν, προςφέρειν.
-
12 προ-ϊάπτω
προ-ϊάπτω, = προϊάλλω, entsenden; ψυχὰς Ἄϊδι προΐαψεν ἡρώων, Il. 1, 3, vgl. 11, 55; Ἀϊδωνῆϊ προϊάψειν, 5, 190 u. 6, 487; immer in derselben Vrbdg im aor. u. fut.; ähnlich Aesch. πόλιν Ἄϊδι προϊάψαι, Spt. 304; einzeln bei Sp., wie Nic. Ther. 722 im pass.
-
13 προ-μελαίνομαι
προ-μελαίνομαι, pass., sich vorn od. vorher schwärzen, Nic. Ther. 797.
-
14 πρηδών
πρηδών, όνος, ἡ, Brand, entzündliche Geschwulst, Nic. Ther. 365 u. sp. Medic.
-
15 πρίων
πρίων, ονος, ὁ, die Säge; πρίονος ἐκβρώματ' ἐν τομῇ ξύλου, Soph. Trach. 696; Ar. Ach. 36; ὀδοντωτός, mit Zähnen, μαχαιρωτός, die Steinsäge ohne Zähne, Galen. Uebertr., πρίων ὀδόντων, eine Reihe sägeförmig stehender Zähne, Crinag. 37 (VII, 401). – Eine Art Bohrer zum Trepaniren, Medic. – Phot. lex. p. 331 unterscheidet πριών, die Säge, u. πρίων, der Sägende, vgl. Mein. com. II p. 205, wie auch πρίων' für πρίονϑ' Ar. Vesp. 694 von Dindorf geschrieben wird. – [Ι ist von Natur lang, wie die Stellen aus Soph. u. Ar. zeigen; vgl. Pors. Eur. Med. 5; aber Sp., wie Nic. Ther. 52 u. Leon. Tar. 28, 2 (VI, 204), brauchen es auch kurz. Vgl. Jac. A. P. p. 1050.]
-
16 πτίσανον
-
17 πυρ-πολέω
πυρ-πολέω, sich am Feuer beschäftigen, Feuer anzünden u. es unterhalten, Od. 10, 30; τοὺς ἄνϑρακας, Kohlen anfachen, Ar. Av. 1580; ὄπισϑεν τοῠ στρατοπέδου ἐπυρπόλουν, Xen. Cyr. 3, 3, 25; οἰ. κίαν, τὴν πόλιν, mit Feuer verwüsten, Ar. Nubb. 1497 Vesp. 1079; so auch Her. 8, 50, wo Einige es als depon. erklären; χώραν, Pol. 3, 82, 10. 39, 2, 8, wie Luc. Bacch. 3; τὰ ἄστη, Plut. Them. 9; übh. seugen, brennen, ἄλγεα πυρπολέοντα, Nic. Ther. 245. 364.
-
18 πυρ-άκανθα
πυρ-άκανθα, ἡ, Feuerdorn, ein wildwachsender, dorniger Strauch; Nic. Ther. 856; Diosc.
-
19 πυρί-βλητος
πυρί-βλητος, mit Feuer geworfen; Nic. Ther. 774; Maneth. 4, 421; – ἀκίδες, Mel. 17 (XII, 76), akt., = πυροβόλος.
-
20 πύρεθρον
См. также в других словарях:
ther — ther·a·peu·sis; ther·a·peu·tae; ther·a·peu·tant; ther·a·peu·tics; ther·a·peu·tist; ther·a·pho·sa; ther·a·phose; ther·a·pho·si·dae; ther·a·pist; ther·a·pon; ther·a·py; ther·a·va·da; ther·a·va·din; ther·blig; ther·e·min; ther·i·di·idae; ther·mae;… … English syllables
Ther — ist der Familienname folgender Personen: Leopold Ther (1908–1971), österreichischer Pharmakologe Philipp Ther (* 1967), deutscher Zeithistoriker und Kulturwissenschaftler Diese Seite ist eine Begriffsklärung zur Unterscheidun … Deutsch Wikipedia
-ther — ther·mous; … English syllables
ther|a|py — «THEHR uh pee», noun, plural pies. 1. the treatment of diseases or disorders: »physical therapy, electrotherapy. 2. curative power; healing quality. ╂[< New Latin therapia < Greek therapeíā < therapeúein; see etym. under therapeutic (Cf … Useful english dictionary
Ther|a|va|da — «THEHR uh VAH duh», noun. the form of Buddhism predominant in southeastern Asia; Hinayana: »There are at present two main schools Theravada or the Way of the Elders, a sect in Ceylon, Burma, Thailand, and Cambodia, stressing monastic salvation,… … Useful english dictionary
ther|mo|pe|ri|od — «THUR moh PIHR ee uhd», noun. the length of time during which a plant is exposed to a particular temperature each day … Useful english dictionary
æther — æther, ial etc., occas. var. ether, ial, etc … Useful english dictionary
ther — inflexion of tharf v.; obs. f. dare v.1 (A. 9); obs. f. their, there; obs. var. thir; obs. inflexion of that, the … Useful english dictionary
ther- — combining form or thero Etymology: Greek thēr , thēro , from thēr more at fierce : wild beast Theromorpha therodont … Useful english dictionary
Æther — Éther (mythologie) Pour les articles homonymes, voir Éther. Dans la mythologie grecque, Éther ou Æther (en grec ancien Αἰθήρ / Aithếr, de αἵθω / aíthô, « brûler ») est un dieu primordial. Selon Hésiode, il est le fils d Érèbe … Wikipédia en Français
ther's — wal·ther s; … English syllables