-
1 μανία
μανία, ας, ἡ (Pind. et al.; pap, LXX, Philo; Jos., Bell. 1, 506, Ant. 2, 330; apolog. exc. Mel.) madness, frenzy, delirium. Freq. in a non-diagnostic sense of eccentric or bizarre behavior in word or action (cp. the passage [II B.C.] fr. an unedited Tebtunis papyrus in M-M s.v. φαίνῃ εἰς μανίαν ἐμπεπτωκέναι, διὸ λόγον σαυτοῦ οὐ ποιεῖς καὶ ὑπομεμένηκας=you appear to have lost your mind, for you show little respect for yourself, and your behavior is quite bizarre. So Solon is reproached with μανία by his opponents: Solon 9, 1 D.3 s. μαίνομαι) τὰ πολλά σε γράμματα εἰς μανίαν περιτρέπει too much study is driving you mad (i.e. turning you into a fanatic) Ac 26:24.—DELG. M-M. EDNT. TW. Sv. -
2 μέλας
μέλας, μέλαινα, μέλαν gen. ανος, αίνης, ανος (s. prec. entry; Hom.+; ins, pap, LXX, JosAs 10:1; 14:15; Sib. Or. 4, 75; Philo, Joseph.; Tat. 33, 3) by-form μελανός (acc. sg.-όν JosAs 10:9; 13:2; 14:12 [each μέλαν cod. B]; pl.-ούς TestSol 9:9 C) comp. μελανώτερος (Strabo 16, 4, 12) 1 Cl 8:3.① blackⓐ hair (Lev 13:37) Mt 5:36 (opp. λευκός as Artem. 1, 32 p. 34, 5; 9f). Of clothing used in mourning (Polyaenus 6, 7, 1 ἐν μελαίνῃ ἐσθῆτι; Jos., Vi. 138) μ. ὡς σάκκος τρίχινος Rv 6:12; cp. 1 Cl 8:3.ⓑ apocal. color: w. others Rv 6:5 (cp. Zech 6:2, 6 and s. πυρρός); Hv 4, 1, 10; 4, 3, 2; named alone, and as the color of evil, forming a contrast to the world of light (evil, malignant in the moral realm Solon, Pind. et al.; Diphilus Com. [IV/III B.C.] 91e of a woman; Plut., Mor. 12d μ. ἄνθρωποι; M. Ant. 4, 28 μ. ἦθος; Philostrat., Vi. Apoll. 5, 36 p. 196, 19 of misused gold) Hs 9, 1, 5; 9, 6, 4; 9, 8, 1f; 4f; 9, 9, 5; 9, 13, 8; 9, 15, 1; 3; 9, 19, 1. Hence ὁ μ. the Black One of the devil B 4:9; 20:1 (Lucian, Philops. 31 ὁ δαίμων μελάντερος τοῦ ζόφου).—FDölger, D. Sonne der Gerechtigkeit u. der Schwarze 1918; LZiehen, ARW 24, 1926, 48ff; RGradwohl, Die Farben im AT Beih. ZAW 83, ’63, 50–53. S. also AcThom 55 [Aa II/2, 171, 15]; 64 [180, 16].② neut. τὸ μέλαν, ανος ink (Pla., Phdr. 276c; Demosth. 18, 258; Plut., Mor. 841e, Solon 17, 3; Synes., Ep. 157 p. 294b κάλαμον κ. χάρτην κ. μέλαν; PGrenf II, 38, 8 [81 B.C.]; POxy 326; PLeid X, 10, 1ff; ParJer 6:19 χάρτην καὶ μέλανα; TestAbr A 12 p. 91, 3f [Stone p. 30] χάρτην καὶ μέλανα καὶ κάλαμον; loanw. in rabb.) ἐπιστολὴ ἐγγεγραμμένη μέλανι 2 Cor 3:3. διὰ μέλανος καὶ καλάμου γράφειν write with pen and ink 3J 13. διὰ χάρτου καὶ μέλανος 2J 12.—Pauly-W. Suppl. VII 1574ff; Kl. Pauly V 856; BHHW III 1991. B. 1052; 1055; 1291. DELG. M-M. TW. -
3 ἀλώπηξ
ἀλώπηξ, εκος, ἡ (since Archilochus [VII B.C.], Hdt.; Pla., Rep. 365c; Theocr. 5, 112; graffito Sb 7223, 6 [II B.C.]; LXX; En 89; Jos., Ant. 5, 295 [after Judg 15:4]; SibOr 8, 41)① lit. fox. αἱ ἀ. φωλεοὺς ἔχουσιν Mt 8:20; Lk 9:58.② metaph., with craftiness of the fox in the foreground (Alcaeus [VII–VI B.C.] 42, 6 Diehl2 [69, 6 L.-P]; Theocr. 5, 112; of the trail left by a fox Plut., Solon 95e [30, 2]=Solon Fgm. 8, 5, Diehl3=West 11, 5; Sulla 469e [28, 5]; Epict. 1, 3, 7; Artem. 2, 12 p. 104, 9.; cp. the simile Pind., P. 2, 77 ‘like foxes in disposition’.—Billerb. II 678) thus suggesting a crafty pers. of Herod Antipas εἴπατε τῇ ἀλώπεκι ταύτῃ tell that fox Lk 13:32 (cp. Lam 5:18).—B. 186. DELG. -
4 προ-πτόρθιον
προ-πτόρθιον, τό, der vorstehende Ast, Solon bei Hesych.
-
5 πυθμήν
πυθμήν, ένος, ὁ, die Tiefe, der Grund, Boden von Trinkgefäßen; χρύσεα δέ σφ' ὑπὸ κύκλα ἑκάστῳ πυϑμένι ϑῆκεν, Il. 18, 375, vgl. 11, 535; Hes. O. 367; ϑαλάσσης, der Grund, die Tiefe des Meeres, Th. 932, wie πόντου, Solon. 5, 20; λίμνης, Theogn. 1029; Ταρτάρου, Pind. fr. 223; χϑόνα δ' ἐκ πυϑμένων αὐταῖς ῥίζαις πνεῠμα κραδαίνοι, Aesch. Prom. 1048; ἐκ δὲ πυϑμένων ἔκλινε κοῖλα κλῇϑρα, aus den Angeln, Soph. O. R. 1261; ἐν μέσῳ τῷ πυϑμένι τοῠ πελάγους οἰκῶν, Plat. Phaed. 109 c; πυϑμένα οὐκ ἔχει οὐδὲ βάσιν, 112 b; eines Fasses, Pol. 22, 11, 15; Sp., wie Luc. Navig. 5 Mort. D. 11, 3; πυϑμένι λίμνης, Nic. Ther. 368; ϑαλάσσης, Orph. Arg. 421; auch übertr., κακῶν ἀνεφαίνετο πυϑμήν, 893. – Bes. auch der Stamm od. das Wurzelende eines Baumes, παρὰ πυϑμέν' ἐλαίης, Od. 13, 122; 23, 204; Strab. 11, 10, 2; übh. Stamm, σμικροῠ γένοιτ' ἂν σπέρματος μέγας πυϑμήν, Aesch. Ch. 202, vgl. 258; Suppl. 98; Arist. gen. anim. 1, 20; D. Sic. 1, 14; Wurzel, ταῠρον ἐν χϑονὶ πυϑμένα τείνει, Nic. Ther. 639. – In der Arithmetik die Wurzelzahl; ἐπίτριτος, Plat. Rep. VIII, 546 e, eine Zahl, welche die Wurzelzahl und noch ein Drittel derselben enthält; vgl. Arist. polit. 5, 12; Theol. arithm. – Verwandt mit πύνδαξ, von dem es Arist. probl. 25, 2 unterscheidet.
-
6 παρα-σῑτέω
παρα-σῑτέω, daneben, dabei essen, mit oder bei Einem essen, τινί, ἡμῖν τὰ μειράκια παρασιτεῖ, Plat. Lach. 179 c; παρεσίτει τῇ Φρύνῃ Γρυλλίων, Ath. XIII, 591 d; Solon bei Plut. Sol. 2; Ath. VI, 234 f. Bes. ein Parasit sein, als Schmarotzer, Schmeichler oder Possenreißer bei Einem freien Tisch haben, öfter bei Ath. aus comic.; Luc. Paras. 4 u. a. Sp.
-
7 πεφασμένως
-
8 πεντακοσιο-μέδιμνος
πεντακοσιο-μέδιμνος, fünfhundert Medimnen jährlicher Ernte an Getreide und andern Früchten vom eigenen Lande gewinnend (ungefähr 470 Berliner Scheffel), Thuc. 3, 16 u. sonst. Nach Solon's Klasseneintheilung der athenischen Bürger die erste Klasse, s. Böckh's Ath. Staatshaush. II p. 29. An fünfhundert Medimnen Aussaat ist nicht zu denken.
-
9 πολυ-φάρμακος
πολυ-φάρμακος, viele Heilmittel od. Zaubermittel habend, vieler Heil- od. Zaubermittel kundig; ἰητροί, Il. 16, 28; Κίρκη, Od. 10, 276; Παιών, Solon 4, 57. – Uebh. reich an heilsamen oder giftigen Kräutern; aus vielen Heilmitteln oder Giften bestehend, Sp.
-
10 πολυ-κύμων
πολυ-κύμων, viel od. sehr wogend, πόντος, Solon. el. 1, 19; – viel gebährend, sehr fruchtbar, Schol. Aesch. Ag. 121, für ἐρικύμων.
-
11 πάομαι
(πάομαι, sich erwerben, davon) perf. πέπᾱμαι, ich habe mir erworben, ich besitze; Pind. εἴ τις ἐσλὰ πέπαται, P. 8, 76; frg. 72; Ar. Av. 943; χρήματα πεπᾶσϑαι, Solon 5, 7; γαμβρὸν πεπᾶσϑαι, Eur. Andr. 642; fut. πάσεται, Aesch. Eum. 169; aor. ἐπᾶσάμην, Theogn. 146 u. Theocr. 15, 90. Auch Xen. hat πεπαμένος, An. 5, 9, 12, πέπανται, 3, 3, 18, ἐπέπατο, 1, 9, 19; ein fut. πεπάσεται hat Pempel. bei Stob. fl. 79, 52. – Der aor. ἐπᾰσάμην mit dem perf. πέπασμαι gehören zu πατέομαι, w. m. s. – Vgl. παμοῠχος, πολυπάμων.
-
12 στρέφω
στρέφω, fut. στρέψω, aor. ἔστρεψα, στρέψασκον Il. 18, 546; perf. ἔστροφα, Theogn. bei Ath. III, 104 c, vgl. Lob. zu Phryn. 578; perf. pass. ἔστραμμαι; aor. ἐστρέφϑην, in Prosa nur Plat. Polit. 273 c; ion. u. dor. ἐστράφϑην, Theocr. 7, 132; att. gew. aor. II. ἐστράφην, u. so στραφήσομαι, Plat. Rep. VII, 518 d; – drehen, wenden, biegen; ἂψ δὲ ϑεοὶ οὖρον στρέψαν, Od. 4, 520; στρέψ' ἵππους ἐπ ὶ νῆα, 15, 205; ὅς οἱ σχεδὸν ἔστρεφε μώνυχας ἵππ ους, lenken, Il. 17, 699, vgl. 8, 168. 20, 488; ἔριδα, den Wettkampf verflechten, verschlingen, Pind. N. 4 extr., vgl. Dissen, hergenom men von der Kunstsprache der Ringer, den Gegner fassen und umwerfen; ἡλίου πρὸς ἀντολὰς στρέψασα σα υτήν, Aesch. prom. 710; τὰ δ' ἄλλα πάντ' ἄνω τε καὶ κάτω στρέφων τίϑησιν, Eum. 621; διὰ πολυῤῥάφου στρέφων πόρπακος σάκος, Soph. Ai. 572, πρόςωπον πρὸς κασίγνητον στρέφε, Eur. Phoen. 460, ἔμπαλιν κάρα, I. A. 1549; ἑαυτὸν εἰς πονηρὰ πράγματα, Ar. Nubb. 1438, ὄμμα πρὸς τὸ φανόν, Plat. Rep. VII, 518 c; auch umwerfen, σεισμός νιν ἔστρεψε χϑονός, Eur. l. T. 1166, das Unterste zu oberst kehren, umstürzen, ὅπῃ στρέφεις τοὺς λόγους ἄνω καὶ κάτω, Plat. Gorg. 511 a, vgl. Phaedr. 278 d; ἄνω κάτω τοὺς νόμους, τοὺς διαιτητάς, πάνϑ' ὅσ' ἂν βούληται στρέφει, Dem. 21, 91; zusammendrehen, σπάρτα πυκνὰ ἐστραμμένα, Xen. An. 4, 7, 15; auch spinnen, ἀΐδιος ἡ δουλεία γίγνεται ὑπὸ μακρῷ τῷ λίνῳ στρεφομένη, Luc.; – verdrehen, verrenken, στραφῆναι τὸν πόδα, Her. 3, 129, wo nachher folgt ὁ γάρ οἱ ἀστράγαλος ἐξεχώρησε ἐκ τῶν ἄρϑρων; vgl. Plat. Legg. VII, 789 e; daher auch = die Glieder auf der Folter ausrecken, foltern, martern, übertr., οἱ μῠϑοι στρέφουσι τὴν ψυχήν, Plat. Rep. I, 330 e; στρέφει με περὶ τὴν γαστέρα, es quält mich im Leibe, ich habe Leibschneiden, Antiphan. com. bei Ath. III, 123 b; auch pass. κλονοῠνται καὶ στρέφονται τὴν γαστέρα, Ael. H. A. 11, 44. – Uebertr., στρέφειν τι φρεσίν, στρέφειν βουλὴν ἐν ἑαυτῷ, Etwas in der Seele hin-u. herwenden, es von allen Seiten betrachten, animo volvere, Eur. Hec. 740; Ael. H. A. 10, 48. – Pass. sich drehen, wenden, sich herumdrehen, sich hin- u. herwenden, ἥ τ' αὐτοῠ στρέφεται, Il. 18, 488; στρέφετ' ἔνϑα καὶ ἔνϑα, 24, 5; ἔμελλεν στρέψεσϑ' ἐκ χώρης, 6, 516, sich abwenden und fortgehen; στρεφϑεὶς γὰρ μετόπισϑεν, 15, 645; χερσὶν ἀώτου στρεφϑεὶς ἐχόμ ην, Od. 9, 435, vgl. 16, 352, sich andrücken, anschmiegen; στραφεὶς οὕτως ἴω; umgewandt, Soph. Ant. 315, vgl. O. C. 1644; auch med., στρέψαι στράτευμ' ἐς Ἄργος, wende es mit dir zurück, 1418; u. übertr., κἂν σοῠ στραφείη ϑυμός, Tr. 1124; sich an Etwas lehren, τοῠ δὲ σοῠ ψόφου οὐκ ἂν στραφείην, Ai. 1096. – Gew. wie versari, sich an einem Orte drehen und wenden, daselbst verweilen, verkeh ren, auch übertr., sich womit beschäftigen, ἔν τινι, ἐν αὐτοῖς τούτοις στρέφεται καὶ ἑλίττεται ἡ δόξα, Plat. Theaet. 194 b; Solon bei Dem. 19, 255 v. 23 vrbdt auch ταῠτα μὲν ἐν δήμῳ στρέφεται κακά. – Uebertr., στροφὰς στρέφεσϑαι, Wendungen machen, Ränke spinnen, schmieden, Plat. Rep. III, 405 c; ἄπορόν τινα στροφὴν ἐστρεφόμην ἤδη, Euthyd. 302 b; dah. τί ταῠτα στρέφει; Ar. Ach. 363, warum schmiedest du diese Ränke? vgl. Eur. Hec. 750; – sich wenden, sich sträuben, τί δῆτα ἔχων στρέφει; Plat. Phaedr. 236 e, vgl. στρέφεται ἄνω καὶ κάτω ἐπικρυπ τόμενος τὲν αὑτοῠ ἀπορίαν, Lach. 196 b, wie Ion 541 e. – Intrans., sich wenden, ὁπότε στρέψαντες ἱκοίατο, Il. 18, 544, wo man aus dem vorhergehenden Verse ζεύγεα ergänzen kann, wie Od. 10, 528, εἰς Ἔρεβος στρέψας, ὄϊς. So auch Xen. An. 4, 3, 26, Ξενοφῶν δὲ στρέψας πρὸς τοὺς Καρδούχους ἀντία τὰ ὅπλα ἔϑετο, sc. στρατιώτας, er ließ gegen die Karduchen Kehrt, d. i. Front machen; vgl. ib. 32, οἱ Ἕλληνες τὰ ἐναντία στρέψαντες ἔφευγον.
-
13 στοιχάς
στοιχάς, άδος, ὁ, ἡ, 1) in Reihen od. Zeilen stehend oder liegend. Bei Solon hießen ἐλάαι στοιχάδες, den μορίαις entggstzt, die in Reihen stehenden Oelbäume, die nicht heilig waren, Poll. 5, 36. – 2) cine gewürzige Pflanze; Diosc.; Orph. Arg. 921; auch zuweilen falsch στιχάς geschrieben.
-
14 στάσιμος
στάσιμος, ον, selten 3 Endgn, – 1) zum Stehen bringend, αἵματος, blutstillend, Hippocr. – 2) zum Stehen gebracht, festgestellt, feststehend, unbeweglich; Plat. Theaet. 180 b; στάσιμον αὐτὴν τὴν κίνησιν προςαγορεύειν, Soph. 256 b; στασιμώτερον ἐκείνου, Tim. 58 e; auch adv., στασιμωτέρως βέβηκε, 55 e; ὕδωρ, stehendes Wasser, Xen. Oec. 20, 11; καὶ ἀβλαβής, Pol. 11, 29, 10, vom Meere; τὸ στάσιμον τῆς ἵππου, die feste, schwere Reiterei, im Ggstz der leichten numidischen, 3, 65, 6. Dah. von Menschen, standhaft, fest, καὶ φρόνιμος ἄνϑρωπος, Pol. 27, 13, 10; βαϑύτερος τῇ φύσει καὶ στασιμώτερος μᾶλλον ἢ τολμηρότερος, 21, 5, 5; οἱ μαχιμώτατοι καὶ στασιμώτατοι τῶν ἀνδρῶν, die am besten Stand halten, 15, 16, 4; τὸ στάσιμον, Standhaftigkeit, Festigkeit, 6, 58, 13 u. öfter; – ἁρμονία, ruhig, Arist. probl. 19, 49, die Tonweise, die sonst ὑποδωριστί hieß; – ἀργύριον, ausstehendes, auf Zinsen stehendes Geld, in Solon's Gesetzen bei Lys. 10, 18: τὸ ἀργύριον στάσιμον εἶναι ἐφ' ὅσον ἂν βούληται ὁ δανείζων, wo Lys. erkl. οὐ ζυγῷ ἱστάναι, ἀλλὰ τόκον πράττεσϑαι; – τὸ στάσιμον, mit und ohne μέλος, in der Tragödie ein Chorgesang, entweder, weil er im ununterbrochenen Zusammenhange ohne Unterbrechung durch andere nicht zum Chorgesange gehörige Verse fortlief, also von der Stätigkeit seiner rhythmischen Natur benannt, Herm. Arist. poet. 12, 8, elem. metr. p. 724 ff, od. im Ggstz zur πάροδος, weil er vom Chor gesungen wurde, nachdem dieser seinen Stand in der Orchestra eingenommen hatte, vgl. epit. metr. p. 266; eben so steht στάσις μελῶν Ar. Ran. 1314; ἔν τινι στασίμῳ Ath. XIII, 592. – 3) gewogen, wägbar, Sp.
-
15 σεισ-άχθεια
σεισ-άχθεια, ἡ, eigtl. Abschüttelung einer Last, so hieß eine Einrichtung Solon's in Athen zu Gunsten der Schuldner, nach welcher die Gläubiger das Pfandrecht über den Leib des Schuldners verloren, Schuldenerleichterung; Plut. Sol. 15; D. Sic. 1, 79; Böckh's Staatshaush. I p. 139.
-
16 σκολιός
σκολιός (nach den Alten von σκέλλω, durch Trockenheit gekrümmt?), krumm, gebogen; σκίπων, Eur. Hec. 65; σίδηρος, Her. 2, 86; gewunden, geschlängelt, übh. ungrade, Ggstz v. ὀρϑός, ὄρϑιος; dah. auch schief, schräg, εἰς πλάγια καὶ σκολιὰ τυποῦσα, Plat. Theaet. 194 b; verdreht, u. bes. häufig übertr., unredlich, falsch, tückisch, hinterlistig, σκολιαὶ ϑέμιστες Il. 16, 387, μῠϑοι Hes. O. 194, δίκαι 221. 252; auch adv. σκολιῶς, 260. 264; im eigtl. Sinne, ὁδοί, Pind. P. 2, 85; ἀπάται, frg. 232; λαβύρινϑος, Callim. Del. 311; seltener von Menschen, Hes. O. 7; σκολιὰ φρονεῖν, Scol. 14 Jac.; σκολιὸν λέγειν, Ar. Vesp. 1240, Schol. κολακικόν; εὐϑύνει δὲ δίκας σκολιάς, Solon v. 36 bei Dem. 19, 255; πάντα σκολιὰ ὑπὸ ψεύδους καὶ ἀλαζονείας, Plat. Gorg. 525 a; πράττειν σκολιά, Theaet. 173 a. – Strab. XIV setzt ἔργα σκολιά den ξόανα ἀρχαῖα gegenüber, die man auf künstliche Bildsäulen gedeutet hat, es muß aber Σκοπάδια heißen, od. Σκόπα. – Dunkel ist σκολιῶν ὄρϑρων κνίσματα δακρυχαρῆ Mel. 102 (V, 166).
-
17 σοβέω
σοβέω, scheuchen, verscheuchen, verjagen; Ar. Av. 34; οὐ σοβήσετ' ἔξω τὰς ὄρνιϑας ἐκ τῆς πατρίδος, Menand. bei Ath. IX, 373 c; ὥςπερ αἰπόλιον ἀϑρόους αὐτοὺς τῇ ῥάβδῳ σοβῶν, Luc. Catapl. 3; von leblosen Dingen, schnell entfernen, von sich thun, τὴν κόνιν, den Staub abschütteln, Xen. de re equ. 5, 5; übh. in schnelle Bewegung setzen, ἐπειδὴ τουτονὶ σεσοβήκαμεν, Ar. Vesp. 211; σοβεῖν πόδα ἐν κύκλῳ, 1523, schwingen; τὸν κύλικα, den Pokal schnell kreisen lassen, Jac. Philostr. imagg. p. 597; – pass. in heftiger, leidenschaftlicher Bewegung sein, σεσοβημένος οἴστρῳ, Ant. Sid. 27 (VI, 219); ὀφϑαλμὸς σοβούμενος, ein lebhaft herumschweifendes Auge, βάδισμα σεσοβημένον, heftiger Gang, als Ausdruck des hochfahrenden Stolzes; ψυχὴ περὶ ὀργὴν σεσοβημένη, S. Emp. adv. mus. 22; σεσοβημένος πρὸς δόξαν, Plut. Pomp. 29. – Daher intrans., einher rauschen, mit Geräusch einher stolziren, ἀκολούϑους τρεῖς ἢ τέτταρας αὐτὸς ἔχων διὰ τῆς ἀγορᾶς σοβεῖ, Dem. 21, 158; u. so Plut. σοβοῠντες ἐν ὄχλῳ δορυφόρων, Solon 27; σόβει ἐς Ἄργος, eile nach Argos, Luc. D. D. 24, 2.
-
18 τρύχω
τρύχω, aufreiben; οἶκον, den Haushalt, das Vermögen aufzehren, τρύχουσι δὲ οἶκον, Od. 1, 248. 16, 125. 19, 133; vgl. Hes. Sc. 307; πτωχὸν οὐκ ἄν τις καλέοι τρύξοντά ἑ αὐτόν, der den Einladenden selbst aufzehren würde, Od. 17, 387; auch oft übtr., belästigen, quälen, bedrängen, ἦ τ' ἂν τρυχόμενός περ ἔτι τλαίης ἐνιαυτόν, 1, 288. 2, 219; μηδὲ τρυχώμεϑα λιμῷ, 10, 177, vom Hunger aufgerieben werden; τρύχειν βίον ἐν κακότητι, das Leben im Elend hinbringen, Theogn. 909; Solon bei Dem. 19, 255; vom Kummer, Soph. O. R. 666; ἐνϑυμίοις εὐναῖς ἀνανδρώτοισι τρύχεσϑαι, Trach. 110; vgl. Ai. 599; Eur. Hipp. 147 Hel. 528; Ar. Ach. 68. – Eben so von Leidenschaften, die das Leben aufzehren, ἔρωτες, πόϑος, Ep. ad. 10. 27 (XII, 88. 143); τρύχεσϑαί τινος, sich aus Sehnsucht nach Einem verzehren, Ar. Pax 989. – In Prosa kommt nur das praes. vor, die andern Zeiten werden von τρυχόω entlehnt, bes. perf. pass. τετρυχωμένος: Plat. Legg. VII, 807 b; τῷ πολέμῳ κατὰ πάντα τετρυχωμένοι, Thuc. 7, 28; τετρυχωμένοι ὑπὸ τῶν πολεμίων, Pol. 1, 11, 2; τετρύχωται, D. Hal. 7, 44; πόλεις τετρυχωμένας, Plut. Pomp. 10. S. auch τρύω.
-
19 τρομέω
τρομέω, zittern, beben, dah. sich fürchten, Hom. οἱ δὲ μάλ' ἐτρόμεον καὶ ἐδείδισαν, Il. 7, 151; u. trans., wovor zittern, eine Person oder Sache fürchten, c. acc., Il. 17, 203 Od. 16, 446. 18, 80. 20, 215; Γλαῦκον τρόμεον, Pind. Ol. 13, 60, wie Aesch. Prom. 541. – Eben so im med., τρομέοντο δέ οἱ φρένες ἐντός, Il. 10, 10; ὅπως ἵπποι μὴ τρομεοίατο ϑυμῷ, 492; ϑάνατον τρομέεσϑαι, Od. 16, 446; τρομεύμενος, Solon. frg. 28, 12; Aesch. Pers. 64.
-
20 τυραννησείω
τυραννησείω, desiderat. vom Vorigen, ich habe Luft unumschränkt zu herrschen, strebe nach der Obergewalt, Solon bei D. L. 1, 65.
См. также в других словарях:
Solon — (ancient Greek: Polytonic|Σόλων, c. 638 BC ndash;558 BC) was an Athenian statesman, lawmaker, and Lyric poet. He is remembered particularly for his efforts to legislate against political, economic and moral decline in archaic Athens. His reforms… … Wikipedia
Solón — Busto titulado Solon (Museo Nacional, Nápoles) Nombre completo Solón, Σόλων Nacimiento c. 638 a … Wikipedia Español
Solon — (altgriechisch Σόλων; * wohl um 640 v. Chr. in Athen; † vermutlich um 560 v. Chr.) war ein griechischer Lyriker und athenischer Staatsmann. Mit seinem Namen verbinden sich vor allem die Reformen, die er in Athen durchführte. Er wird zu den sieben … Deutsch Wikipedia
Solon AG — Solon SE Unternehmensform Societas Europaea ISIN … Deutsch Wikipedia
Solon SE — Rechtsform Societas Europaea ISIN DE0007471195 Gründung 27. November 199 … Deutsch Wikipedia
SOLON — (SOLON 640 env. apr. SOLON 560) Homme d’État, législateur et poète athénien. Né, selon la tradition, dans une famille de souche royale, Solon doit, pour reconstituer un patrimoine dilapidé par son père, s’adonner au commerce maritime et… … Encyclopédie Universelle
Solon — Solon, griechisch Sọlon, athenischer Gesetzgeber, * Athen um 640 v. Chr., ✝ ebenda nach 561 v. Chr.; aus dem athenischen Königsgeschlecht (?) der Medontiden. Solon rief im Krieg gegen Megara zur Befreiung der Insel Salamis auf. 594 wurde er… … Universal-Lexikon
Solon — Solon (640 560 B.C.), known as one of the wise men of Greece, was one of the most famous lawgivers of all times. A well educated Athenian who supported himself by foreign trade, he was elected archon of Athens and was given authority to change … Dictionary of eponyms
Solon — Solon, OH U.S. city in Ohio Population (2000): 21802 Housing Units (2000): 7801 Land area (2000): 20.551672 sq. miles (53.228584 sq. km) Water area (2000): 0.042511 sq. miles (0.110104 sq. km) Total area (2000): 20.594183 sq. miles (53.338688 sq … StarDict's U.S. Gazetteer Places
Solon AB — Solon von 1994 Solon ist ein ehemaliger schwedischer Hersteller von Automobilen. Inhaltsverzeichnis 1 Unternehmensgeschichte … Deutsch Wikipedia
Solon AG — SOLON SE Тип Societas Europaea SOLON SE (FWB: SOOG) один из производителей солнечных батарей в Германии. Штаб квартира находится в городе Бе … Википедия