-
1 Ekel
1. Ekel <-s> [ʼe:kl̩] mkein pl disgust, revulsion;der \Ekel würgte ihn he was overcome by nausea [or felt nauseous];\Ekel erregend nauseating, revolting, disgusting;vor \Ekel in disgust [or revulsion];sie musste sich vor \Ekel übergeben she was so nauseated that she vomited2. Ekel <-s, -> [ʼe:kl̩] nt( fam) revolting person -
2 Ekel [2]
Ekel, fastidium (der Ekel als Folge der Sattheit, der Abscheu vor Gegenständen des Geschmacks, im phys. u. moral. Sinne). – satietas (das Sattsein, der Überdruß, wenn etw. keinen Genuß, kein Interesse mehr bietet, im phys. u. [726] moral. Sinne); verb. fastidium quoddam et satietas. – taedium (der Ekel aus Überdruß, wenn man die Geduld zu etwas, was uns zu langwierig od. zu langweilig scheint, verliert). – nausea (der physische Ekel infolge eines verdorbenen Magens, die Übelkeit). – Ekel erregen, verursachen (= ekeln), fastidium od. satietatem creare: fastidium movere alci (z.B. stomacho): fastidium od. satietatem od. tae. dium afferre; taedio afficere alqm; nauseam facere: ich bekomme E. vor etw. (= es ekelt mich etw.), satietas od. taedium alcis rei me capit; venit mihi alqd in taedium: E. vor etw. haben, fastidire alqd; taedet me alcis rei; satietas od. taedium alcis rei me capit od. tenet. – mit E., fastidiose; non sine nausea.
-
3 Ekel
Ekel empfinden tiksinti duymak;Ekel erregend tiksinti uyandıran -
4 Ekel
\Ekel erregen tiksindirmek, iğrendirmek;\Ekel erregend tiksindirici, iğrenç -
5 ekel
ekel, fastidiosus (voller Ekel, eklig, apart tuend, empfindlich). – difficilis. morosus (unleidlich u. zwar diff. = schwer zu befriedigen, mor. = voll Eigenheiten, launisch); verb. difficilis et morosus. – Ist es = ekelhaft, s. d.
-
6 Ekel
Ekel m отвраще́ние -
7 Ekel
Ekel m undor, utálat -
8 Ekel
m; -s, kein Pl. revulsion ( vor + Dat oder gegenüber at), disgust (at); Ekel empfinden oder einen Ekel haben vor ekeln I; Ekel erregend disgusting, sickening, revolting, repulsive; es ist mir ein Ekel I loathe it, I can’t stomach ( oder stand) it umg.; Spinnen sind mir ein Ekel I loathe spiders, spiders give me the creeps umg.; sich vor Ekel abwenden look ( oder turn) away in disgust; ich musste mich vor Ekel abwenden auch I couldn’t stomach the sight umg.—n; -s, -; umg., pej. (widerliche Person) obnoxious ( oder repulsive) person; du Ekel! you beast, you rotten old so-and-so; er ist ein altes Ekel he’s a real creep* * *der Ekeldisgust; nausea; blighter; loathing* * *I ['eːkl]m -s, no pldisgust, revulsion, loathing; (= Übelkeit) nauseavor jdm/etw einen Ékel haben or empfinden — to have a loathing of sb/sth, to loathe sb/sth
dabei empfinde ich Ékel — it gives me a feeling of disgust
Ékel überkommt mich — a feeling of disgust etc overcomes me
diese Heuchelei ist mir ein Ékel — this hypocrisy is just nauseating or disgusting, I find this hypocrisy nauseating or disgusting
er hat das Essen vor Ékel ausgespuckt — he spat out the food in disgust or revulsion
IIer musste sich vor Ékel übergeben — he was so nauseated that he vomited
nt -s, - (inf)obnoxious person, horror (inf)* * *der1) (the state or feeling of being disgusted: She left the room in disgust.) disgust2) (great dislike and disgust.) loathing* * *Ekel1<-s>[ˈe:kl̩]m kein pl disgust, revulsionder \Ekel würgte ihn he was overcome by nausea [or felt nauseous]\Ekel erregend nauseating, revolting, disgustingvor jdm/etw einen \Ekel haben [o empfinden] to loathe sb/sthvor \Ekel in disgust [or revulsion]sie musste sich vor \Ekel übergeben she was so nauseated that she vomitedEkel2<-s, ->[ˈe:kl̩]nt (fam) revolting person* * *Ider; Ekels disgust; loathing; revulsion[einen] Ekel vor etwas (Dat.) haben — have a loathing or revulsion for something
IIEkel erregend — disgusting; nauseating; revolting
das; Ekels, Ekel (ugs. abwertend) horrorer ist ein [altes] Ekel — he is a perfect horror or quite obnoxious
* * *Ekel1 m; -s, kein pl revulsion (vor +dat oderEkel erregend disgusting, sickening, revolting, repulsive;Spinnen sind mir ein Ekel I loathe spiders, spiders give me the creeps umg;sich vor Ekel abwenden look ( oder turn) away in disgust;du Ekel! you beast, you rotten old so-and-so;er ist ein altes Ekel he’s a real creep* * *Ider; Ekels disgust; loathing; revulsion[einen] Ekel vor etwas (Dat.) haben — have a loathing or revulsion for something
IIEkel erregend — disgusting; nauseating; revolting
das; Ekels, Ekel (ugs. abwertend) horrorer ist ein [altes] Ekel — he is a perfect horror or quite obnoxious
* * *nur sing. m.aversion (for) n.disgust n.loathing (for) n.revulsion n. -
9 Ekel
1) Gefühl отвраще́ние. jdm. Ekel einflößen внуша́ть внуши́ть кому́-н. отвраще́ние. vor jdm./etw. Ekel empfinden < haben> чу́вствовать [ус] по- отвраще́ние к кому́-н. чему́-н. jdn. mit Ekel erfüllen вызыва́ть вы́звать <возбужда́ть/-буди́ть> отвраще́ние в ком-н. jd. wird von Ekel vor jdm./etw. ergriffen кого́-н. охва́тывает отвраще́ние к кому́-н. чему́-н. Ekel gegen jdn./etw. hegen пита́ть отвраще́ние к кому́-н. чему́-н. ein Ekel (vor etw.) stieg in jdm. hoch <kam jdn. an> что-н. возбуди́ло в ком-н. чу́вство [ус] отвраще́ния -
10 Ekel
I m -sотвращение; омерзениеeinen Ekel vor etw. (D) haben ( empfinden) — испытывать отвращение к чему-л.es macht mir Ekel, es anzusehen — меня тошнит, глядя на этоer ist bis zum Ekel häßlich — он безобразен, его внешность вызывает отвращениеdas habe ich bis zum Ekel (oft) anhören müssen — разг. я это тысячу раз слышал, мне надоело это слушать; меня тошнит от этих разговоровII n, m -s, = разг.противный ( отвратительный) человек -
11 Ekel
n -s, - противный, отвратительный человек, мерзкий тип. Laß mich in Ruhe, du Ekel!Kommt dieses Ekel heute auch zum Geburtstag? Das wäre das letzte!Er ist ein altes Ekel, er geht mir auf die Nerven mit seinen Verleumdungen."Hat sie dir gefallen?" — "I wo, ein Ekel von einer Frau!"Die Nachbarsfrau ist ein ausgewachsenes Ekel, mit ihr möchte ich nicht fünf Minuten zusammen sein.Nach und nach entwickelte er sich zum Ekel, wir mögen ihn alle nicht.Deutsch-Russisches Woerterbuch der umgangssprachlichen und saloppen > Ekel
-
12 Ekel
'eːkəlmasco mEkel erregend — asqueroso, que da asco
-1-Ekel1 ['e:kəl]<-s, ohne Plural > asco [vor a]; (Widerwille) repugnancia Feminin [vor a/de]; Ekel erregen dar asco; Ekel erregend asqueroso, bascoso Ecuador, Kolumbien————————-2-Ekel2<-s, ->; (umgangssprachlich: Person) asqueroso, -a Maskulin, Feminin———————— -
13 Ekel
'eːkəlmdégoût m, nausée f, écoeurement mEkel erregend — écoeurant, nauséabond
Das ist Ekel erregend. — C'est à vomir.
Ekel154efb593E/54efb593kel1 ['e:kəl] <-s>————————Ekel254efb593E/54efb593kel2 ['e:kəl] <-s, -> -
14 Ekel
Ékel I m -s1. отвраще́ние2. ме́рзость, га́достьdein Betrá gen ist mir ein E kel — твоё́ поведе́ние мне проти́вно
Ékel II n и реже m -s, = разг.отврати́тельный [проти́вный] челове́кdu E kel! — га́дина!
-
15 Ekel
Ekel erregend wzbudzający wstręt -
16 Ekel
Ekel1〈m.; Ekels〉1 weerzin, walging♦voorbeelden:1 Ekel erregend • walgelijk, weerzinwekkendEkel vor jemandem • afkeer van iemand————————Ekel2〈o.; Ekels, Ekel〉 〈informeel; pejoratief〉1 mispunt, etter -
17 Ekel
I
m <-s> отвращениеvor etw. (D) Ékel empfínden* — испытывать отвращение к чему-л
in j-m Ekel errégen — вызывать отвращение в ком-л
Das wird mir zum Ekel. — Меня тошнит от этого.
II
n <-s, -> разг неодобр отвратительный [противный] человек -
18 Ekel
1. m < Ekels; 0> afsky; modbydelighed, væmmelse ( vor D[over] for); (Überdruss) lede ( vor Dved); -
19 Ekel
-
20 Ekel
m -s, oh. pl 1. nifrət (vor D); öyümə, ürəkbulanma; einen \Ekel haben vor etw. nədənsə iyrənmək; 2. alçaqlıq, əclaflıq; dein Betragen ist mir ein \Ekel sənin hərəkətindən zəhləm gedir, sənin hərəkətin xoşuma gəlmir
См. также в других словарях:
Ekel — Ekel … Deutsch Wörterbuch
Ekel — Êkel, er, ste, adj. et adv. von dem vorigen Hauptworte. 1. Ekel erweckend, in der ersten und zweyten Bedeutung des Hauptwortes; bestimmter ekelhaft. Ein ekler Gegenstand, Less. Es ist ein ekler Anblick, wenn man eine Spinne die andere fressen… … Grammatisch-kritisches Wörterbuch der Hochdeutschen Mundart
Ekel — ¹Ekel a) Abneigung, Abscheu, Widerwille; (geh.): Degout; (bildungsspr.): Antipathie. b) Überdruss, Übersättigung; (bildungsspr.): Ennui; (schweiz. ugs.): Verleider. ²Ekel unangenehmer Mensch; (ugs.) … Das Wörterbuch der Synonyme
Ekel — Sm std. (16. Jh.) Stammwort. Älter ist das Adjektiv ndd. ekel. Herkunft unklar. Vielleicht mit niederdeutschem Übergang von w zu g, gg, ch, k aus g. * aiw in gt. aiwiski, ae. æwisc f. Schande . Außergermanisch vermutlich gr. aĩschos n. Schande… … Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache
Ekel — Ekel, eigene Art des Gemeingefühls, zunächst als Widerwille gegen Speisen u. Getränke, überhaupt od. gegen gewisse Arten derselben, od. auch gegen Dinge sich äußernd, die, ohne eigentliche u. taugliche Nahrungsmittel zu sein, verschluckt werden… … Pierer's Universal-Lexikon
Ekel — (Übelkeit, Übelsein, Nausea), eigentümliches unangenehmes Gefühl, äußert sich in physischer Beziehung vorzugsweise als Widerwille gegen Speisen und Getränke. Der E., der dem Erbrechen vorausgeht, ist ein Muskelgemeingefühl und beruht auf der… … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Ekel — Ekel, Widerwillen gegen Speisen, Getränke, bestimmte Gerüche u. Gegenstände. Er geht häufig vom Magen aus, ist mit Brechreiz verbunden, steigert sich bis zum Erbrechen und ist oft einer der sichersten Vorboten länger dauernder Krankheiten. –… … Herders Conversations-Lexikon
Ekel — ↑Degout … Das große Fremdwörterbuch
ekel — (gehoben); ein ek|ler Geruch … Die deutsche Rechtschreibung
Ekel — Beispiele für Ekel Mimik. Abbildungen aus dem Buch Der Ausdruck der Gemütsbewegungen bei dem Menschen und den Tieren von Charles Darwin … Deutsch Wikipedia
Ekel — Grauen; Abscheu; Widerwille; Abneigung; Aversion; Gräuel; Schrecken * * * Ekel [ e:kl̩], der; s: heftiger Widerwille (der häufig durch Geruch, Geschmack oder Aussehen ausgelöst wird): einen Ekel vor fettem Fleisch haben; sich voll Ekel von jmdm.… … Universal-Lexikon