-
1 ορκάνη
-
2 ὁρκάνη
-
3 ὁρκάνη
ὁρκάνη, ἡ, = ἑρκάνη, ἕρκος, Umhägung, Umzäunung; ὁρκάνα πυργῶτις, Aesch. Spt. 328; εἰς σκοτεινὰς ὁρκάνας πεσούμενος, Eur. Bacch. 611.
-
4 ορκανη
дор. ὁρκάνα (κᾰ) ἥ1) ограда, засада, ловушка(ὁ. πυργῶτις Aesch.)
2) темница(σκοτειναὴ ὁρκάναι Eur.)
-
5 ὁρκάνη
-
6 ὁρκάνη
ὁρκάνη, ἡ, Umhägung, Umzäunung -
7 ὁρκάνη
Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > ὁρκάνη
-
8 ορκανα
-
9 ορκάνα
ὁρκάνᾱ, ὁρκάνηenclosure: fem nom /voc /acc dualὁρκάνᾱ, ὁρκάνηenclosure: fem nom /voc sg (doric aeolic) -
10 ὁρκάνα
ὁρκάνᾱ, ὁρκάνηenclosure: fem nom /voc /acc dualὁρκάνᾱ, ὁρκάνηenclosure: fem nom /voc sg (doric aeolic) -
11 ορκάνας
ὁρκάνᾱς, ὁρκάνηenclosure: fem acc plὁρκάνᾱς, ὁρκάνηenclosure: fem gen sg (doric aeolic) -
12 ὁρκάνας
ὁρκάνᾱς, ὁρκάνηenclosure: fem acc plὁρκάνᾱς, ὁρκάνηenclosure: fem gen sg (doric aeolic) -
13 ὅρκος
Grammatical information: m.Meaning: `oath' (Il.), `object to swear by', orig. of the water of the Styx (Β 755, Hes., h. Cer. 259).Compounds: Compp., e.g. ὁρκ-ωμότης m. `who takes an oath' (Arc., Locr. inscr. VI--Va) with ὁρκωμοτ-έω `to take an oath' (trag. a.o.), compound of ὅρκον ὀμόσαι with τη-suffix; εὔ-ορκος `swearing rightly, faithful to one's oath' (Hes.) with εὑορκ-έω, ἔν-ορκος `bound by oath' (Att.) with ἐνορκ-ίζομαι `to bind by oath'; but ἔξορκος `sworn' (Pi.) backformation from ἐξ-ορκόω, - ορκίζω; on ἐπί-ορκος s. v.; πεντορκ-ία f. "taking of five oaths", `oath by five gods' (Locr. Va), with ία-suffix.Derivatives: 1. ὅρκια pl., rarely - ιον n. `objects to swear by, oath pledge, animals sacrificed for an oath, oath, solemn treaty' (Il.), ὅρκιος `belonging to an oath, sworn by' (Att., Leg. Gort.). 2. ὁρκικός `belonging to an oath' (Stoic.). 3. ὁρκόω, - ῶσαι, often w. ἐξ-, `to make one swear, to put under oath' (IA.) with ὁρκώματα pl. `oath' (A.), ὁρκωτής m. `who makes swear, who puts one under oath' (Att.; cf. Fraenkel Nom. ag. 1, 199 f.), ἐξόρκω-σις f. `swearing, adjuration' (Hdt., J.). 4. ὁρκίζω, - ίσαι, Dor. fut. ὁρκιξεω (Delph.), also w. δι-, ἐξ-, `to make one swear, to adjure, to administer an oath' (Ion., X., D., hell., also Dor., s. Fraenkel Denom. 86 a. 147) with ὁρκίσματα pl. `adjurations' (Megara I--IIp), ( δι-, ἐξ-)-ὁρκισμός m. `swearing, adjuration' (LXX, Plb.), ἐξορκισ-τής m. `exorcist' ( Act Ap.). 5. ὁρκίλλομαι `to swear in vain' (Phot.), as if from dimin.-pejor. *ὁρκίλος. 6. - ορκέω only in derivv. from compp. with analogical formations: εὑορκ-έω (with εὑορκ-ία) from εὔ-ορκος(s. above), ψευδορκ-έω from ψεύδ-ορκος (Risch IF 59, 258), with ἐμπεδ-, ἀληθ-, δυσ-, παρ-ορκέω a.o.; on ἐπι-ορκέω s. v. -- On itself stands, with quite diff. meaning ὁρκάνη f. `enclosure' (A., E.) beside late ἑρκάνη as Όργάνη beside Έργάνη (s. on ὄργανον and ἔργον); cf. also Ο῝ρκατος PN (Calymna IIa), s. Fraenkel Nom. ag. 1, 147.Origin: XX [etym. unknown]Etymology: Formally ὅρκος seems to be connected with ἕρκος `fence' (thus already Eust. a. EM); it would be then prop. so much as "bound(s), which one assumes" (Solmsen KZ 32, 275), "limitation, tie, obligation"; such a meaning is indeed found in ὅρκοι δεσμοὶ σφραγῖδος H. [or read *σφραγῖδες?] ; cf. also ὁρκάνη. A convincing argumentation however must still be found. Several attempts by Schroeder (in WP. 2, 528): ὅρκος prop. "fastening" beside ἕρκος "obstruction"; by Luther "Wahrheit" und "Lüge" 90ff. (s. also Weltansicht und Geistesleben 86 ff.): ὅρκος prop. a magical power, that pales in the swearer (*ἕρκει); by Bollack REGr. 71, 1ff.: ὅρκος orig. = Στύξ, taken as worldembracing fence ( μέγας ὅρκος); s. also Hiersche ibd. 35 ff. -- New etymology by Leumann Hom. Wörter 91 f.: ὅρκος = Lat. * sorcus or * surcus in surculus `twig' (diff. on surculus [: surus `twig'] e.g. W.-Hofmann s.v.); so prop. `the staff, which is raised when swearing'; ὄμνυμι `swear' prop. *'grasp'; ὅρκον ὀμόσαι `grasp the staff' ( θεοὺς ὀμόσαι imitation). Criticism by Luther, Bollack a. Hiersche l.c.; cf. also Benveniste Vocab. institutions 2, 165ff. cf. alo the lit. on ὄμνυμι. Further s. ἕρκος.Page in Frisk: 2,418-419Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > ὅρκος
-
14 στορχάζω
-
15 ὅρκος
ὅρκος, ὁ (eigtl. = ἕρκος, also die Schranke, durch die man gehalten ist, Etwas zu thun, vgl. ὁρκάνη, ὁρκοῠρος), eigtl. der Gegenstand, bei dem man einen Eid schwört, durch den man sich bindet, der Zeuge des Eides, welcher bei den Göttern das Wasser der Styx ist, Στυγὸς ὕδωρ, ὅςτε μέγιστος ὅρκος δεινότατός τε πέλει μακάρεσσι ϑεοῖσιν, Il. 15, 38, vgl. 2, 755; Hes. Th. 400. 785; ὁ δέ τοι μέγας ἔσσεται ὅρκος, Il. 1, 239; u. so ist auch ursprünglich ἐπὶ δ' ὅρκον ὄμοσσεν, 23, 42, zu nehmen, was aber den Uebergang zu der Bdtg Eid, Schwur macht, νῠν μοι ὄμοσσον καρτερὸν ὅρκον, 19, 108, ὀμνυέτω δέ τοι ὅρκον, 175, öfter; ϑεῶν μέγαν ὅρκον ἀπώμνυ, einen großen Eid bei den Göttern leistete sie, Od. 2, 377, vgl. 10, 299; auch Τρωσὶν δ' αὖ μετόπισϑε γερούσιον ὅρκον ἕλωμαι, ich werde ihnen einen Eid abnehmen, Il. 22, 119, wie ἐμεῦ δ' ἕλετο μέγαν ὅρκον, Od. 4, 746; oft in der Vrbdg ὤμοσέν τε τελεύτησέν τε τὸν ὅρκον, z. B. 5, 184, was auch eigtl. ist = schwören und den Gegenstand, bei dem man schwört, nennen und ihn zu einem bindenden machen; ὃς ἀνϑρώπους ἐκέκαστο κλεπτοσύνῃ ϑ' ὅρκῳ τε, Od. 19, 396, geschickt im Gebrauche des Eides; καρτερὸς ὅρκος ἄμμιν μάρτυς ἔστω, Pind. P. 4, 167; ϑεῶν ὅρκον μέγαν μὴ παρφάμεν, Ol. 7, 65; ναὶ μὰ γὰρ ὅρκον, N. 11, 24, bei meinem Eide; ὀμώμοται γὰρ ὅρκος ἐκ ϑεῶν μέγας, Aesch. Ag. 1257; ὅρκον αἰδεῖσϑαι, Eum. 650; τόνδ' ὅρκον αἰδεσϑεὶς ϑεῶν, Soph. O. R. 647; ἁλίσκεται χὠ δεινὸς ὅρκος, er wird überführt, als Meineid erkannt werden, Ai. 635; δι' ὅρκων καίπερ ὢν ἀπώμοτος, Ant. 390; ὅρκῳ ἐμμένειν, dem Eide treu bleiben, Eur. Med. 754; ὅρκον δότω μοι, er soll mir einen Eid leisten, I. T. 735, wie ὅρκους παρασχών Hipp. 1037 u. sonst oft; Ar. Ach. 249; ὅρκον ὁρκοῦν τινα, Lys. 187; in Prosa, σφίσι αὐτῇσι ὅρκους ἐπήλασαν, Her. 1, 146, vgl. 6, 62; ὅρκους προςάγειν τινί, einen Eid zuschieben, auflegen, 6, 74; ὅρκοις καταλαμβάνειν τινά, Thuc. 1, 91. 4, 86; δοῦναί τινι, leisten, Plat. Legg. XII, 948 c; vgl. δέχεσϑαί τε ὅρκους παρ' ἀλλήλων καὶ διδόναι, ib. 949 b, wie Xen. Hell. 1, 3, 10; κατὰ ὅρκους ἢ κατὰ τὰς ἄλλας ὁμολογίας, Plat. Rep. IV, 443 a; σὺν ϑεῶν ὅρκῳ λέγω, Xen. Cyr. 2, 3, 12; ὅρκον διδόναι, δέξασϑαι auch Dem. 33, 13, λύειν ib. 14; Folgde; ὅρκον ἐπάγειν τῷ λόγῳ, Luc. Scyth. 11; ὅρκον ἐντιϑέναι συγγράμματι, q. hist. scr. 14; a. Sp.
-
16 ορκάνην
-
17 ὁρκάνην
-
18 ὀρικάνην
ὀρικάνην· δεσμωτήριον, οἱ δὲ φραγμόν, οἱ δὲ σαργάνην, ἢ σκῆπτρον, Hsch. (Cf. ὁρκάνη.)Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ὀρικάνην
-
19 ἕρκος
Grammatical information: n.Meaning: `fence, enclosure, court-yard; fence, net' (Il.).Compounds: As 2. member e. g. in εὑ-ερκής `well fenced' (Il.); as 1. member in ἑρκο-θηρ-ικός `belonging to the hunt with a net' (Pl. Sph. 220c).Derivatives: ἑρκίον `fence' (Il., cf. τειχίον: τεῖχος a. o.); ἕρκειος, ἑρκεῖος (after οἰκεῖος a. o.) `belonging to the ἕρκος, court-yard', esp. as surname of Zeus protecting the house, whose altar is in the court (χ 935); ἑρκίτης `a slave belonging to the place' (Amer. ap. Ath. 6, 267c, H.). - ἑρκάνη `fence' (late) from cross with ὁρκάνη `id.' (A., E.), which has o-vocalism like ὅρκος (s. v.); cf. Chantraine Formation 198. Further ἕρκατος φραγμός, ἑρκάτη φυλακή H., Ο῝ρκατος locality in Kalymna (inscr. IIa; cf. Fraenkel Nom. ag. 1, 147); on the suffix cf. ὄρχατος; s. also ἔρχατος.Etymology: Seems a verbal noun (like τέλος, γένος etc.), but there is no agreeing form. Acc. to Meringer IF 17, 157f. as *`wicker-work' to Lat. sarciō, - īre `twine, restore', prop. *`sew together'; cf. sartum tectum `unviolated, complete', prop. *`twined and covered', sarcina f. `bundle'; to sarciō Hitt. šar-nin-k- (nasalinfix) `restore damage, correct'. - An orig. meaning `twine, wicker-work' is quite possible. Ernout-Meillet s. v. Pok. 912, W.-Hofmann s. sarciō. - On ἕρκος ὀδόντων s. Humbach, MSS. 21 (1967) 24ff. (lips, not teeth).Page in Frisk: 1,561Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > ἕρκος
-
20 ἔρχατος
Grammatical information: m.Meaning: φραγμός H.Other forms: Also ἕρκατος φραγμός, ἑρκάτη φυλακή.Origin: XX [etym. unknown]Etymology: In itself the change κ\/χ might point to a Pre-Greek word. One may have been influenced by ἔρκος (s.v.). There is also ἑρκάνη, ὁρκάνη. Latte corrects ἑρκάτη in ἑρκάνη, which is in any case too uncertain. Cf. also ὄρχατος `orchard'; perhaps adapted to ἐρχατόωντο (ξ 15), which belongs to εἴργω; s. v. - Acc. to Fraenkel KZ 72, 193ff. to Lith. sérgėti `protect, guard'.Page in Frisk: 1,572Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > ἔρχατος
- 1
- 2
См. также в других словарях:
ορκάνη — ὁρκάνη, ἡ (Α) (ποιητ. τ.) 1. ακανθώδες περίφραγμα, φράχτης 2. θηρευτικό δίχτυ 3. (κατά τον Ησύχ.) δεσμωτήριο, φυλακή. [ΕΤΥΜΟΛ. Η λ. εμφανίζει την ετεροιωμένη βαθμίδα ὁρκ τού θ. ἑρκ τής λ. ἕρκος «φραγμός» (βλ. λ. έρκος)] … Dictionary of Greek
ὁρκάνη — enclosure fem nom/voc sg (attic epic ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ὁρκάνην — ὁρκάνη enclosure fem acc sg (attic epic ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ὁρκάνα — ὁρκάνᾱ , ὁρκάνη enclosure fem nom/voc/acc dual ὁρκάνᾱ , ὁρκάνη enclosure fem nom/voc sg (doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ὁρκάνας — ὁρκάνᾱς , ὁρκάνη enclosure fem acc pl ὁρκάνᾱς , ὁρκάνη enclosure fem gen sg (doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ορκάθους — ὁρκάθους (Α) (κατά τον Ησύχ.) «ἐφ ὧν τὰ σῡκα ψύχουσι». [ΕΤΥΜΟΛ. Ο τ. πιθ. συνδέεται με τα ἕρκος, ὁρκάνη] … Dictionary of Greek
ορκούρος — ὁρκοῡρος, ὁ (Α) αυτός που φρουρεί ένα έρκος, έναν προμαχώνα ή περίβολο, ερκούρος*. [ΕΤΥΜΟΛ. Διαφορετική γρφ. τού ἑρκοῦρος* (< ἕρκος «φραγμός» + οὗρος «φύλαξ»), πρβλ. ὁρκάνη: ἑρκάνη] … Dictionary of Greek
ορχάμη — ὀρχάμη, ἡ (Α) ακαλλιέργητος τόπος. [ΕΤΥΜΟΛ. Πρόκειται πιθ. για εσφ. τ., που πρέπει να διορθωθεί σε ὁρκάνη] … Dictionary of Greek
πολιορκώ — πολιορκῶ, έω, ΝΜΑ 1. αποκλείω με πολιορκία οχυρωμένη θέση με σκοπό την άλωση ή παράδοσή της («ἐπολιόρκησε τὴν Μίλητον τρόπῳ τοιῷδε», Ηρόδ.) 2. επιζητώ κάτι επίμονα και ενοχλητικά νεοελλ. περιτριγυρίζω κάποιο πρόσωπο με σκοπό την ερωτική κατάκτηση … Dictionary of Greek
serk- — serk English meaning: hedge, to fence Deutsche Übersetzung: “Flechtwerk, einhegen”? Material: Gk. ἕρκος n. “ paddock, corral, pen, fold, fence, Wall; loop, noose, snare, Fangnetz”, ὁρκάνη “Umzäunung”, ὅρκος m., ὅρκιον “oath”; Lat … Proto-Indo-European etymological dictionary