-
1 ολομένους
-
2 ὀλομένους
-
3 οὐλόμενος
οὐλόμενος, η, ον, poet. (metri gr.) for ὀλόμενος, [tense] aor. part. of ὄλλυμαι, used as a term of abuse,A accursed, i.e. one of or to whom the word ὄλοιτο (or ὄλοιο) may be used (opp. ὀνήμενος), Il.14.84;ἄλοχος Od.4.92
;μῆνις Il.1.2
;Ἄτη 19.92
;φάρμακον Od.10.394
;γαστήρ 15.344
; , etc.;νοῦσος Pi.P.4.293
; ἔριδες, ὕβρις, Thgn.390, 1174;Νεῖκος Emp.17.19
: used by Trag. in lyr.,στένω σετᾶς οὐ. τύχας A.Pr. 399
; ; also in trim. in unlengthd. form,ὀλόμενε παίδων, ποῖον εἴρηκας λόγον
;Trag.Adesp.
2 (= S.Fr. 185).II ruined, lost: hence, unhappy, wretched, ; in lit. sense,ἃ πλείστους ἔκανεν Ἑλλάνων δορὶ παρὰ ποταμὸν ὀλομένους E.Or. 1307
; πύργων ὀλομένων (v.l. οὐλ.) Id.IT 1109;τίς ἄρα μ'.. πατρίδος οὐλομένας ἀπολωτιεῖ
;Id.
IA 792 (in the two last passages Erfurdt conjectured ὀλλυμένων, ὀλλυμένας); [dialect] Aeol. [full] ὠλόμενος dub. sens. in Alc.Oxy. 1788Fr.4.20.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > οὐλόμενος
См. также в других словарях:
ὀλομένους — ὄλλυμι destroy aor part mid masc acc pl οὐλόμενος accursed masc acc pl (attic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
