-
1 ίαχε
ἰάχωcry: perf imperat act 2nd sgἰάχωcry: perf ind act 3rd sgἴ̱αχε, ἰάχωcry: imperf ind act 3rd sgἰάχωcry: pres imperat act 2nd sgἰάχωcry: imperf ind act 3rd sg (homeric ionic) -
2 ἴαχε
ἰάχωcry: perf imperat act 2nd sgἰάχωcry: perf ind act 3rd sgἴ̱αχε, ἰάχωcry: imperf ind act 3rd sgἰάχωcry: pres imperat act 2nd sgἰάχωcry: imperf ind act 3rd sg (homeric ionic) -
3 ίαχ'
ἴαχα, ἰάχωcry: perf ind act 1st sgἴαχε, ἰάχωcry: perf imperat act 2nd sgἴαχε, ἰάχωcry: perf ind act 3rd sgἴ̱αχε, ἰάχωcry: imperf ind act 3rd sgἴαχε, ἰάχωcry: pres imperat act 2nd sgἴαχε, ἰάχωcry: imperf ind act 3rd sg (homeric ionic)ἴ̱ακα, ἰάζωperf ind act 1st sgἴ̱ακε, ἰάζωperf imperat act 2nd sgἴ̱ακε, ἰάζωperf ind act 3rd sg -
4 ἴαχ'
ἴαχα, ἰάχωcry: perf ind act 1st sgἴαχε, ἰάχωcry: perf imperat act 2nd sgἴαχε, ἰάχωcry: perf ind act 3rd sgἴ̱αχε, ἰάχωcry: imperf ind act 3rd sgἴαχε, ἰάχωcry: pres imperat act 2nd sgἴαχε, ἰάχωcry: imperf ind act 3rd sg (homeric ionic)ἴ̱ακα, ἰάζωperf ind act 1st sgἴ̱ακε, ἰάζωperf imperat act 2nd sgἴ̱ακε, ἰάζωperf ind act 3rd sg -
5 ιαχω
1) кричать(Ἀργεῖοι μέγα ἴαχον Hom.)
ἡμεῖς ἰάχοντες ἐπεσσύμεθα Hom. — мы с криком кинулись (на Протея);ὅ πάϊς πρὸς κόλπον τιθήνης ἐκλίνθη ἰάχων Hom. — ребенок с криком припал к груди кормилицы2) восклицать, провозглашать(τινί Anth.)
κᾶρυξ ἴαχεν Eur. — глашатай провозгласил3) объявлять, возвещатьἰ. λογίων ὁδόν τινι Arph. — объявить кому-л. смысл прорицаний
4) петь(ἀοιδήν HH.)
5) воспевать(Ἀπόλλω = Ἀπόλλωνα Arph.)
6) звенеть, гудеть(νευρέ ἴαχεν Hom.; ἰάχεσκε σάκος Hes.)
περὴ ἴαχε πέτρη Hom. — загудели окрестные скалы7) шуметь, бушеватьἀμφὴ κῦμα στείρῃ ἴαχε Hom. — вокруг киля бурлило море;
ἴαχε πῦρ Hom. — огонь забушевал8) трещать, шипеть -
6 ἰάχω
A ; [dialect] Aeol. ἴαυχεν, = ἴαχεν, Aristarch. ap. Eust. 1654.28:—cry, shout,ἰάχοντες ἐπεσσύμεθ' Od.4.454
, etc.; of battle-shouts,Ἀργεῖοι δὲ μέγα ἴαχον Il.17.317
;σμερδαλέα ἰάχων 19.41
, Od.22.81; shriek in alarm or pain,πρὸς κόλπον.. τιθήνης ἐκλίνθη ἰάχων Il.6.468
, cf. 5.343, Od.10.323;δμῳαὶ.. θυμὸν ἀκηχέμεναι μεγάλ' ἴαχον Il.18.29
;γοηρὸν ἴαχεν Epigr.Gr. 790.7
(Dyme, iii B.C.): sts. of articulate speech, of a herald, E.El. 707 (lyr.); of the ship Argo, A.R.4.581, 592, cf. AP5.298.10 (Agath.).2 of things, ring, resound, of an echo,περὶ δ' ἴαχε πέτρη Od.9.395
, cf. Il.21.10, Limen.15; of waves,ἀμφὶ δὲ κῦμα στείρῃ.. μεγάλ' ἴαχε Il.1.482
, Od.2.428, cf. Il.2.394; of fire, roar, 23.216; of a bowstring, twang, 4.125; of hot iron in water, hiss, Od.9.392; of a struck shield, Hes.Sc. 232; alsoμέλαθρον ὑπὸ μολπᾶς ἴαχεν AP7.194
(Mnasalc.).3 c. acc. cogn., ἰ. μέλος sound forth a strain, Call.Cer.40;ἄνδρες ἐπήρατον ἴαχον ὄρθιον Sapph.Supp. 20c
.4; [λογίων ὁδόν] τινι proclaim it to him, Ar.Eq. 1016: c. acc.pers., sound one's praises, ἴαχον Ἀπόλλω were sounding his praises, Id.Av. 772;με Νεμέα ἴαχεν ἀθλοφόρον Epigr.Gr.932
a.—[dialect] Ep. only [ per.] 3sg. and pl. [tense] impf. and part.: [tense] pres. : [tense] pf. only in part. of the compd. ἀμφιαχυῖα (q. v.): ἰαχέω (q. v.) is commoner in [dialect] Att. Poets. ( ϝιϝάχω, cf. Od.4.454, al.; when ϝ is observed ι is short and the sense [tense] pres. or [tense] impf.; when a preceding vowel is elided ι is long and the sense [tense] aor., as inμεγάλ' ἴαχε Il.1.482
, al.: hence in the latter places μεγάλα ϝϝάχε etc. ( καὶ εὔαχε ([etym.] ἔϝϝαχε ) in 20.62, ἐν πρώτοισι ϝαχών in 19.424) is prob. cj.: - ᾰ-, exc. in [tense] impf. ῐᾱχον (v.l. ἴακχον) Ar.Av.l.c.: wāˇĝh- perh. cogn. with swāˇĝh- inἠχέω, ἀχέω B.
) -
7 ιάχεν
-
8 ἰάχεν
-
9 περι-ϊάχω
περι-ϊάχω, umhertönen; in tmesi, περὶ δ' ἴαχε πέτρη, Od. 9, 395; bei Hes. Th. 678 περίαχε.
-
10 στεῖρα
στεῖρα, ἡ, ion. στείρη, der Hauptbalken des Schiffsbodens, der nach vorn in die Höhe gebogene, stark vorspringende Kielbalken; ἀμφὶ δὲ κῠμα στείρῃ μεγάλ' ἴαχε, Il. 1, 482 Od. 2, 428, einzeln bei Sp., wie Nonn.
-
11 σάλπιγξ
σάλπιγξ, ιγγος, ἡ, die Trompete (s. die Beschreibung Poll. 4, 85), die im Kriege das Zeichen zum Angriffe gab, ὅτε τ' ἴαχε σάλπιγξ, Il. 18, 219; Τυρσηνική, Aesch. Eum. 538 (wie Eur. Phoen. 1387); βοὴν σάλπιγγος ὁρμαίνει μένων, Spt. 376; στάντες δὲ χαλκῆς ὑπαὶ σάλπιγγος ᾖξαν, Soph. El. 701; Ar. u. in Prosa: Thuc. 6, 32; σάλπιγξ φϑέγγεται, Xen. An. 4, 2, 7; τῇ σάλπιγγι σημαίνειν, 4, 2, 1 u. öfter, u. Folgde; αἱ σάλπιγγες καὶ αἱ βυκάναι ἀναβοῶσι, Pol. 15, 12, 2; ἀπὸ σάλπ ιγγος, auf das mit der Trompete gegebene Zeichen, 4, 13, 1; die eigentliche Kriegstrompete dieß später σ. στρογγύλη, eine andere, die zu heiligen Gebräuchen diente, ἱερά; auch noch andere Arten finden sich, wie ὡρολόγιος, mit welcher die Stunden angegeben wurden, Sp. – Auch das mit der Trompete gegebene Zeichen, wie man z. B. Arist. rhet. 3, 6 τὴν σάλπιγγα εἶναι μέλος ἄλυρον erklärt. – Σάλπιγξ ϑαλασσία, eine Meerschwalbe, sonst στρόμβος, Archil. bei Hesych. – Ein Vogel, der einen trompetenähnlichen Ton von sich giebt, Sp. – Ein Fisch, = σάλπη.
-
12 λᾱός
λᾱός, ὁ, att. λεώς, ώ, auch Her., das Volk, die große Masse, der Haufen (vgl. δῆμος), bes. das Kriegsvolk, Heereshaufen, Il. oft λαὸν ἀγείρω, 16, 129, ἐπὶ δ' ἴαχε λαὸς ὄπισϑεν, 13, 833, πολὺν ὤλεσα λαόν, 2, 115, vgl. noch 7, 306 ὁ μὲν μετὰ λαὸν Ἀχαιῶν ἤϊ', ὁ δ' ἐς Τρώων ὅμαδον κίε; eben so häufig im plur., die Mannen, Krieger, ἅμα τῷ γε πολὺ πλεῖστοι καὶ ἄριστοι λαοὶ ἕποντο, 2, 578, vom ganzen Heere u. von kleineren Schaaren; auch ἔϑνος λαῶν, 13, 495, στρατός, στίχες λαῶν, 4, 76. 90, Reiterei u. Fußvolk in sich begreifend, 2, 809, aber auch im Ggstz der ἵπποι, das Fußvolk, 7, 342. 9, 708. 18, 153; als Landheer den Schiffen entgegengesetzt, 9, 424. 10, 14, u. als Masse der gemeinen Krieger den Heerführern, 2, 365. 13, 108. 24, 28 u. öfter. – In der Od. die Leute, ohne Beziehung auf den Krieg, in Unterordnung unter den König, die Unterthanen, wie auch Il. 17, 226. 24, 611 λαοί die friedlichen Bürger im Ggstz der Krieger sind. Il. 17, 390 sind es die Leute, Gesellen des Gerbers; auch werden bestimmende Prädikate hinzugesetzt, λαοὶ ἀσπισταί, ἕταροι, Kriegsleute, Kriegsgesellen, Il. 4, 90. 13, 170, λαοὶ ἀγροιῶται, Landleute, 11, 676. – Aehnlich auch Pind. λαὸν ἀγείρειν νασιώταν, P. 9, 56, ἵππαιχμος, ἱππότας, N. 1, 17 P. 1, 153; – λαοῖς μερόπεσσι Aesch. Suppl. 84, λαοὺς συγκαλῶν ἐγχωρίους 512. 954; die Krieger, λεῶν, ὧν ὅδ' ἡγεῖτο οἴκοϑεν, Soph. Ai. 1079. – Uebh. eine größere Menge, z. B. Bacchanten, Ar. Ran. 219. – Von Pind. an Volk, als Gesammtheit Vieler unter Einem Namen, Δωριεῖ λαῷ, Ol. 8, 30; λέλυται γὰρ λαὸς ἐλεύϑερα βάζειν, Aesch. Pers. 585; Λυδῶν δὲ λαὸν καὶ Φρυγῶν ἐκτήσατο, 756 u. öfter, wie λεὼς Περσικός 775, τὸν Ἀργεῖον λεών Eum. 280, obgleich auch diese Form in der ersten Bedeutung vorkommt; τὸν ἀμφιτειχῆ λεών Spt. 272, πάντα ναυτικὸν λεών Pers. 375, πεζικός frg. 415; Soph. hat die Form λαός nur Phil. 1227 O. R. 144, sonst immer λεώς, πᾶς Καδμείων λεώς O. C. 745; u. so auch Eur., ἐλϑὼν λαὸν εἰς αὐτόχϑονα κλεινῶν Ἀϑηνῶν Ion 29; – Her. hat λαός 2, 124. 129, aber auch λεώς, 1, 22. 8, 136; Ar. u. in attischer Prosa sin der es aber nicht häufig vorkommt) nur λεώς, z. B. λ. γεωργικός Pax 887; ἀκούετε λεῴ, Ruf des Herolds, hört ihr Leute, 543 Av. 448; πρὸς τὸ πείϑειν τε καὶ ἕλκειν τὸν πο λὺν λεών, die große Volksmenge, Plat. Rep. V, 458 d; sonst nur noch Legg. IV, 707 e. – Später aber wieder λαός, Pol. 4, 52, 7; D. gie. 1, 57. 3, 45; Plut. u. A. – Den Zusammenhang mit λᾶας, Stein, führten schon die Alten auf Deukalion zurück, wie Pind. Ol. 9, 44, ἄτερ δ' εὐνᾶς ὁμόδαμον κτησάσϑαν λίϑινον γένος, λαοὶ δ' ὀνόμασϑεν, vgl. Epicharm. bei Schol. zu dieser Stelle; Apoll. 1, 7. 2. Neuere nehmen Masse als den bei den Wörtern zu Grunde liegenden Begriff an. Vgl. auch λεία u. λήϊον.
-
13 ἐπ-ιάχω
ἐπ-ιάχω, zurufen, zujauchzen, als Beifallsbezeugung, ἐπίαχον, μῦϑον ἀγασσάμενοι Il. 9, 50, vgl. ἐπὶ δ' ἴαχε λαός 13, 822; übh. laut schreien, ὅσσον δ' ἐννεάχιλοι ἐπίαχον 14, 148; 5, 860; sp. D.
-
14 ὑπέρ
ὑπέρ, ep. auch ὑπείρ, wenn die letzte Sylbe vor einem Vocal lang sein soll, bei Hom. nur in der einen Vrbdg ὑπεὶρ ἁλός; – über.
I. als Adv. hat es sich in wenigen Stellen erhalten, die einfacher als tmesis behandelt werden können, oder wo sich, wie Soph. Ant. 514 πορϑῶν γε τήνδε γῆν· ὁ δ' ἀντιστὰς ὑπέρ, der Casus, hier γῆς, leicht aus dem Zusammenhang ergänzen läßt; mit Zahlbestimmungen, wie ὑπὲρ ἑξακιςχίλιοι, Dem. 59, 89, wird es besser in ein Wort geschrieben.
II. Präposition. A. c. gen., über; zunächst – 1) örtlich; – a) darüber hin, bei Verbis der Bewegung, ἕλκεν ὑπὲρ ἄντυγος, Il. 16, 406; ἐγχείη δ' ὑπὲρ νώτου ἐνὶ γαίῃ ἔστη ἱεμένη, 20, 279, d. i. über den Rücken hinfliegend, vgl. 21, 69; κῦμα νηὸς ὑπὲρ τοίχων καταβήσεται, 15, 382, vgl. 24, 320 Ol. 17, 675; τρὶς μὲν ὑπὲρ τάφρου μεγάλ' ἴαχε, er schrie über den Graben, Il. 18, 228; ὑπὲρ τειχέων ὁ λεύκασπις ὄρνυται λαός, Aesch. Spt. 88, über die Mauern her; ὑπὲρ ϑαλάσσης καὶ χϑονὸς ποτώμενοι, darüber hinfliegend, Ag. 562; Διρκαίων ὑπὲρ ῥεέϑρων μολοῦσα, Soph. Ant. 105; Ai. 688; πηδῶντος Ἕκτορος τάφρου ὕπερ, 1258; ὑπὲρ τῶν πρόσϑεν ἀκοντίζειν, über die Vordern hinwegschießen, Xen. Cyr. 6, 3, 24. – b) drüben, jenseits, τηλοῦ ὑπὲρ πόντου, Od. 13, 275, wie Pind. P. 9, 52; ὑπὲρ ἁλὸς οἰκέων, N. 7, 65; ἡ δ' ἔϑεεν μέσσον ὑπὲρ Κρήτης, Od. 14, 300; u. so bei geographischen Bestimmungen, wo auch wir über brauchen, οἱ ὑπὲρ Χεῤῥονήσου Θρᾷκες, Xen. An. 2, 6, 3, u. sonst. Aehnlich ist auch χιτωνίσκους ἐνεδεδύκεσαν ὑπὲρ γονάτων, über die Kniee, die bis über die Kniee reichten, Xen. An. 5, 4, 13. – c) bei Verbis der Ruhe, darüber, über, oben darauf, ἕστηκε ξύλον αὖον ὅσον τ' ὄργυι' ὑπὲρ αἴης, Il. 23, 327; στῆ δ' ἄρ' ὑπὲρ κεφαλῆς, Od. 6, 21, über den Kopf, zu Häupten, wie Od. 4, 803 u. öfter. In einzelnen Vrbdgn ist an die vorangegangene Bewegung zu denken, wie νεφέλην ἔστησε Κρονίων νηὸς ὕπερ, 12, 406, er führte sie herauf über das Schiff und ließ sie dort stehen; auch ἔβαλε κεφαλὴν ὑπὲρ οὔατος, Il. 15, 433, vgl. 13, 616; βάλε δουρὶ στέρνον ὑπὲρ μαζοῖο, 4, 528, vgl. 11, 108, u. sonst; ὑπὲρ κεφαλῆς ἡμῶν, Plat. Phaedr. 258 e; στὰς δ' ὑπὲρ μελάϑρων, Soph. Ant. 117; τὸ οὖρος τὸ ὑπὲρ Τεγέης, das Gebirge, das sich über Tegea erhebt, Her. 2, 105; οἱ ὑπὲρ ϑαλάσσης, 7, 115; λιμὴν καὶ πόλις ὑπὲρ αὐτοῦ, Thuc. 1, 46; ὁ ὑπὲρ τῆς κώμης γήλοφος, Xen. An. 1, 10, 12 u. sonst. – Daran reiht sich 2) die Bdtg zum Schutz, für, wie τεῖχος ἐτειχίσσαντο νεῶν ὕπερ, Il. 7, 449, eigtl. eine Mauer, die über die Schiffe hinreicht und sie schützt; vgl. 12, 5; Φοίβῳ ἑκατόμβην ῥέξαι ὑπὲρ Δαναῶν, ὄφρ' ἱλασόμεσϑα ἄνακτα, 1, 444, zum Besten der Danaer; νῦν ὑπὲρ πάντων ἀγών, Aesch. Pers. 397; Soph. Phil. 1278; ἐπισκήπτω τελεῖν ὑπέρ τ' ἐμαυτοῦ τοῦ ϑεοῦ τε τῆςδέ τε γῆς, O. R. 253; ὁ γοῠν λόγος σοι πᾶς ὑπὲρ κείνης ὅδε, Ant. 744; u. so bes. für Jem. sprechen, kämpfen, sterben, δεσποτῶν ϑνήσκειν ὕπερ, Eur. I. A. 312; häufig bei Her. u. in attischer Prosa, λέγειν, ἀπολογεῖσϑαι ὑπέρ τινος, Xen. Cyr. 5, 5, 11 An. 6, 4, 18 u. öfter; πολλὰ εἶπεν ὑπὲρ ἐμοῦ βοηϑῶν ἐμοί, Plat. Prot. 309 b; διαμάχεσϑαι, Conv. 207 b; dah. ὁ ὑπὲρ τῆς δικαιοσύνης λόγος, Rep. II, 359 c; auch ἡ ὑπὲρ τῆς χώρας φυλακή, die zum Besten des Landes bestellte Wache, Menex. 238 b; ὑπὲρ τῶν -πολλῶν ἐστι, zum Besten, Dem. 24, 193; Folgde. – 3) bei den Verbis des Sprechens schwächt sich diese Bdtg ab zu einem einsachen über, von, betreffend, de, ὑπὲρ σέϑεν αἴσχε' ἀκούω, ich höre Schimpfliches über dich, von dir, Il. 6, 524; τὰ λεγόμενα ὑπέρ τινος, Her. 2, 120; u. einzeln bei den Att., διαλέγεσϑαι ὑπέρ τινος, Plat. Apol. 39 e; ϑαῤῥεῖν, Xen. Cyr. 7, 1, 17; ἡ εἰςαγγελία ἐδόϑη εἰς τὴν βουλὴν ὑπὲρ Ἀριστάρχου, Dem. 21, 121, in Betreff des Aristarch; sehr geläufig bei Pol., ἱστορεῖν, διελϑεῖν, γράφειν ὑπέρ τινος, 1, 13, 7. 10. 1, 14, 1 u. sonst; ὑπὲρ τῆς φιλίας ἔϑετο πρὸς αὐτοὺς πίστεις, Pol. 3, 67, 7; ὑπὲρ Κρήτης ὁμολογεῖται, Strab. 10, 4, 9. – Auch Soph. O. R. 1444 οὕτως ἄρ' ἀνδρὸς ἀϑλίου πεύσεσϑ' ὕπερ ist ein ähnlicher Gebrauch. – 4) wegen, um Jemandes willen, bei Hom. nur mit λίσσομαι vrbdn, ὑπὲρ τοκέων, ὑπὲρ πατρὸς καὶ μητρός, ὑπὲρ ψυχῆς, ὑπὲρ ϑυέων καὶ δαίμονος σῆς τ' αὐτοῦ κεφαλῆς, ich flehe um deiner Eltern willen, bei deinen Eltern, Il. 15, 660. 665. 22, 338. 24, 466 Od. 15, 261; so γουνάζομαι Ap. Rh. 3, 701, und einzeln bei a. sp. D. – Aehnlich σῶν ὑπὲρ στένω πόνων, Aesch. Prom. 66; ὑπὲρ σοῦ τοιάδ' ἔστ' ὀδύρματα, Ch. 501; τοῖσιν ἄγουσιν κλαύμαϑ' ὑπάρξει βραδυτῆτος ὕπερ, Soph. Ant. 923, um ihrer Saumseligkeit willen; vgl. Markl. Eur. Suppl. 1125; so ἀγανακτεῖν ὑπέρ τινος, Plat. Phaed. 115 e; φοβεῖσϑαι, Rep. III, 387 c. – Dah. ὑπέρ c. inf., umzu, damit, ὑπὲρ τοῦ μὴ πράττειν τὸ προςταττόμενον, um das Befohlene nicht zu thun, Xen. u. A.; ὑπὲρ τοῦ μὴ παϑεῖν κακῶς ὑπὸ Φιλίππου, Dem. 4, 43; ὑπὲρ τοῦ μὴ ἀποϑανεῖν, um nicht zu sterben. – 5) für, anstatt, in Jemandes Namen, ὑπὲρ ἑαυτοῦ, an seiner Statt, Thuc. 1, 141; ἀποϑανεῖν ὑπὲρ τοῠ αὑτῆς ἀνδρός, Plat. Conv. 179 b; ἵνα ὑπὲρ ἐμοῦ διαλεχϑῇς αὐτῷ, Prot. 310 e; ἐγω ὑπὲρ σοῦ ἀποκρινοῦμαι, Gorg. 515 c; ἐγὼ ὑπὲρ Σεύϑου λέγω, ich spreche in Seuthes Namen, Xen. An. 7, 7, 3; αἰσχύνη ὑπέρ τινος, in Jemandes Seele, Luc. Prom. 7, wie Aesch. 1, 26; dah. auch στρατηγῶν ὑπὲρ ὑμῶν, eigtl., als er in eurem Namen, in eurem Auftrage Feldherr war, d. i. als er euer Feldherr war, Dem. 20, 83; vgl. ὑπὲρ τῆς Ἀσίας στρατηγήσας, Isocr. 4, 154, im Namen des Perserkönigs.
B. c. accusat., – 1) örtlich darüber hin, darüber hinaus, darüber hinweg, so daß das Ziel jenseits zu denken ist; ὑπὲρ ὦμον ἀριστερὸν ἤλυϑ' ἀκωκὴ ἔγχεος, οὐδ' ἔβαλ' αὐτόν, Il. 5, 16. 10, 373; ὑπὲρ οὐδὸν ἐβήσετο δώματος εἴσω, Od. 7, 135; ὑπὲρ μέγα λαῖτμα ϑαλάσσης, 9, 260; τεῖχος ὑπὲρ πᾶν δοῠπος ὀρώρει, Il. 12, 289; ὑπὲρ πόντον ἦλϑον, Aesch. Eum. 241; μολεῖν Παρνησίαν ὑπὲρ κλιτύν, Soph. Ant. 1129; selten in Prosa, dah. Thom. Mag. die Vrbdg des ὑπὲρ τὴν ἐπάνω σχέσιν δηλοῠν mit dem accus. für hellenistisch erklärt; ῥιπτέουσι ὑπὲρ τὸν δόμον, Her. 4, 188; ὑπερίσχειν τὰς κεφαλὰς ὑπὲρ τὸ ὑγρόν, Pol. 3, 84, 9; Sp.; darüber hinaus, jenseits, οἱ ὑπὲρ Ἡρακλείας στήλας ἔξω οἰκοῠντες, Plat. Crat. 108 e. – 2) über das Maaß hinaus, ὑπὲρ αἶσαν, im Ggstz von κατὰ αἶσαν, Il. 6, 333. 487. 16, 780 u. sonst; ὑπὲρ μοῖραν, 20, 336, über das Geschick hinaus, also nicht in demselben einbegriffen, dah. auch wider das Geschick, vgl. ὑπέρμορον. So ὑπὲρ ϑεόν, Il. 17, 327; ὑπὲρ ὅρκια, 3, 299. 4, 67. 236. 271; σοφόν τι τὸ μηχανόεν τέχνας ὑπὲρ ἐλπίδ' ἔχων, Soph. Ant. 363; φλεόντων δωμάτων ὑπέρφευ ὑπὲρ τὸ βέλτιστον, Aesch. Ag. 368; ὑπὲρ τὴν ἀξίαν, Eur. Herc. fur. 146; ὑπὲρ ἀμπλακίαν, Pind. I. 5, 29; so bes. ὡς οὐκ ἔστιν ὑπὲρ ἄνϑρωπον, über den Menschen, über das Wesen u. die Kraft desselben hinausgehend, Plat. Legg. VIII, 839 d; ὑπὲρ ἡμᾶς φαίνεται τὰ εἰρημένα εἰρῆσϑαι, über unsere Fassungskraft, Parmend. 128 b; οἱ ὑπὲρ τὴν οὐσίαν ποιούμενοι τοὺς παῖδας, Rep. II, 372 b, über das Vermögen hinaus, mehr als das Vermögen erlaubt; λόγοι ὑπὲρ τοὺς ἰδιώτας ἔχοντες, Isocr. 4, 11, wie ὑπερέχοντες; ὁ εὐδαίμων ὑπὲρ τὴν πόλιν, Dem. 13, 20; Sp., ὑπὲρ τὸν Πρωτέα μηχανᾷ τὴν ἐμὴν ἀκρόασιν ἀποδιδράσκειν, Luc. enc. Dem. 25, d. i. geschickter als Proteus; u. so ὑπὲρ δύναμιν, über Vermögen; ὑπὲρ λόγον, über alle Worte; οὐκ ἔστι μαϑητὴς ὑπὲρ τὸν διδάσκαλον, Matth. 10, 24; ὁ φιλῶν πατέρα ὑπὲρ ἐμέ, 10, 37. – Bes. so von Zahlen u. Zeitbestimmungen, ὑπὲρ τὰ τεσσερήκοντα ἔτη, Her. 5, 64; τοὺς ὑπὲρ τριάκοντα ἔτη γεγονότας, Plat. Legg. II, 664 d; Xen. u. Folgde; ὑπὲρ τὸ ἥμισυ, über die Hälfte, Xen. Cyr. 3, 3, 47 An. 5, 10, 11. – Weiter geführt ist diese Bdtg noch von Pol., der 3, 79, 8 sagt κατεφϑείροντο ὑπὲρ τοὺς ἄλλους οἱ Κελτοί, sie kamen vor allen Andern, vorzugsweise um.
Seinem Casus kann ὑπέρ in allen Vrbdgn nachstehen u. erleidet dann die Anastrophe des Tones, ὕπερ, s. z. B. Il. 5, 339. 7, 449. 12, 5. 15, 665 Od. 19, 450; Tragg.
In der Zusammensetzung drückt ὑπέρ das Darübersein aus, sowohl a) örtlich, darüber, jenseits, – als b) darüber stehen zum Schutz, Bedecken, gew. c. gen. – c) das Darüberhinausgehen, sowohl übertreffen, als eine Steigerung des Begriffs enthaltend, u. das Uebermäßige, Außerordentliche ausdrückend, gew. mit tadelndem Nebenbegriff der Uebertreibung.
-
15 ἰάχω
ἰάχω, nur praes. u. impf., schreien; bes. bei Hom. vom Schlachtgeschrei, Il. 17, 317 Od. 4, 454; vom Schreien eines Kindes, das sich fürchtet, Il. 6, 468; vom Klagegeschrei, 18, 29; von leblosen Dingen, rauschen, πορφύρεον κῦμα ἴαχε νηὸς ἰούσης Il. 1, 482, zischen, vom Stahl, den man in kaltes Wasser taucht, ihn zu härten, Od. 9, 391; ertönen, erklingen, ἰάχεσκε σάκος Hes. Sc. 732; von der Bogensehne, Il. 4, 125; von der Trompete, schmettern, 18, 219; vom Erdröhnen der Gestade, 21, 10, wie Eur. Tr. 828; von der Flöte, Soph. Tr. 639 ch., l. d.
-
16 ιαχεω
иногда ἰακχέω1) (тж. ἰ. φωνῇ HH.) поднимать голос, кричатьἰαχήσατε οὐρανῷ Eur. — возопите к небу;
ἱαχείτω γᾶ Κυκλωπία Eur. — пусть огласится (скорбными) криками край Киклопов;ἀμφὴ γαῖα ἰάχησεν Hom. — (от прыжка Афины) кругом застонала земля2) запевать, петь(ὕμνον Aesch.; αἴλινον, μέλος Eur.; ἀοιδάν Arph.)
3) причитать, оплакивать(νέκυν ὀλόμενον Eur. - v. l. ἀχέω)
4) объявлять, провозглашатьἰαχήθης (v. l. ἰαχέ σέ) ἄδικος Eur. — ты прослыла (женщиной) бесчестной
5) раздаваться, звучать -
17 παντερπης
-
18 περιιαχω
(περὴ δ΄ ἴαχε πέτρα Hom.; περίαχε πόντος Hes.)
-
19 περιιάχω
A ring around, re-echo,περὶ δ' ἴαχε πέτρη Od.9.395
: [dialect] Ep. [tense] impf. περίαχε [ῑ], for περιίαχε, Hes.Th. 678.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > περιιάχω
-
20 πορφύρεος
πορφύρ-εος, η, ον, [dialect] Att. [suff] πορφυρ-ῠροῦς, ᾶ, οῦν, [dialect] Aeol. [suff] πορφυρ-ύριος Sapph.64, Alc.Supp.11.2 ( πόρφυρον ἄνθος is corrupt in Sapph.94, and πορφυρ[α] as neut. pl. ([pron. full] ¯ ?πορφύρεοςX ¯) is found in Sapph.Supp. 20a.9); - ύριος also in IG5(1).1390.179 (Andania, i B.C.):I in Hom.,1 of the sea (cf. πορφύρω), heaving, surging, [χαράδραι] ἐς.. ἅλα πορφυρέην μεγάλα στενάχουσι ὁέουσαι Il.16.391
; , Od.2.428;π. κῦμα.. ποταμοῖο ἵστατ' ἀειρόμενον Il.21.326
, cf. Od.11.243; θάλασσα Alc.l.c.2 of blood, gushing,αἵματι δὲ χθὼν δεύετο π. Il.17.361
; so, π. θάνατος onrushing death, of death in battle, 5.83, al. (but, π. θάνατος· ὁ μέλας καὶ βαθὺς καὶ ταραχώδης, Hsch.).3 of the rainbow, Il.17.547; to which a supernatural π. νεφέλη is compared, ib. 551; perh. lurid.II purple, of stuff, cloths, etc.,π. φᾶρος Il.8.221
;χλαῖνα Od.4.115
;πέπλοι Il.24.796
;δίπλαξ 3.126
, Od.19.242;ῥήγεα Il.24.645
;τάπητες 9.200
, Od.20.151;σφαῖρα 8.373
;χλάμυς Sapph.64
; σπάργανα, πτερά, Pi.P.4.114, 183; χλανίς, χιτών, Simon.37.11, B.17.52, cf. A.Pers. 317, Hdt.1.50, E.Or. 1457 codd. (lyr.), etc.2 of human complexion, bright-red, rosy, flushing,π. Ἀφροδίτη Anacr.2.3
;στόμα Simon.72
;παρῇδες Phryn.Trag.13
; χ είλη IG3.1376.3 purple-clad, in purple, Luc. Tim.20.4 neut. pl. πορφυρᾶ purple colour or purple spots, Ael.NA17.33.5 πορφυροῦν (sc. ἄνθος), τό, Woodfordia floribunda (an Indian shrub), Ctes.Fr.57.21.6 Adv. -ῶς, στύφειν mordant for purple, PHolm.24.37.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > πορφύρεος
- 1
- 2
См. также в других словарях:
ἴαχε — ἰάχω cry perf imperat act 2nd sg ἰάχω cry perf ind act 3rd sg ἴ̱αχε , ἰάχω cry imperf ind act 3rd sg ἰάχω cry pres imperat act 2nd sg ἰάχω cry imperf ind act 3rd sg (homeric ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἰάχεν — ἰάχε̄ν , ἰάχω cry perf inf act (epic) ἰάχε̄ν , ἰάχω cry pres inf act (epic doric) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἴαχ' — ἴαχα , ἰάχω cry perf ind act 1st sg ἴαχε , ἰάχω cry perf imperat act 2nd sg ἴαχε , ἰάχω cry perf ind act 3rd sg ἴ̱αχε , ἰάχω cry imperf ind act 3rd sg ἴαχε , ἰάχω cry pres imperat act 2nd sg ἴαχε , ἰάχω cry imperf ind act 3rd sg (homeric ionic)… … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ιάχω — ἰάχω (Α) 1. φωνάζω δυνατά, βγάζω κραυγή (α. «Ἀργεῑοι δὲ μέγα ἴαχον», Ομ. Ιλ. β. «πρὸς κόλπον... τιθήνης ἐκλίνθη ἰάχων», Ομ. Ιλ. γ. «θυμὸν ἀκηχέμεναι μεγάλ ἴαχον», Ομ. Ιλ.) 2. απαγγέλλω κάτι πολύ δυνατά («κᾱρυξ ἴαχεν βάθροις», Ευρ.) 3. ηχώ, αντηχώ … Dictionary of Greek
SARDINIA — insul. et regnum in mari Ligustico, a variis habitata populis, tandem a Poenis occupata est, quibus tamen illam Romani eripuerunt. A Saracenis postmodum capta, inde a Pipino eiectis, A. C. 809. diu Pisanis et Genuensibus contentionis argumentum… … Hofmann J. Lexicon universale
θάρσυνος — θάρσυνος, ον (Α) 1. θαρραλέος («Τρώων δέ πόλις ἐπί πᾱσα βέβηκε θάρσυνος», Ομ. Ιλ.) 2. (με δοτ.) αυτός που έχει πεποίθηση, που έχει εμπιστοσύνη σε κάτι («ἴαχε λαός Ἀχαιῶν θάρσυνος οίωνῷ», Ομ. Ιλ.). [ΕΤΥΜΟΛ. < θαρσύνω, υποχωρητ.] … Dictionary of Greek