-
1 εσχατον
Iτό1) край, конец, окраина, отдаленная часть(τῆς ἀγορᾶς Xen.)
2) высшая степень, верх, предел(κακοῦ Her.; θράσους Soph.)
ἐπὴ τό ἔ. ἀγῶνος ἐλθεῖν Thuc. — сражаться до последней возможности;ἐπ΄ ἔ. ἐλθεῖν ἀηδίας Plat. — дойти до крайней степени отвращения;τοῖς ἐσχάτοις ζημιοῦσθαι Plat. — подвергаться самым суровым карам;οὐ τοῦ ἐσχάτου ἐσχατώτερον εἴη ἄν τι Arst. — не может быть ничего более крайнего, чем (просто) крайнее3) крайность, конецἐς τὸ ἔ. Her. — до конца, до крайности
4) филос. предел, конечная цельτὸ ἔ. ἀρχέ τῆς πράξεως Arst. — конечная цель (есть движущее) начало действия
II(τό) adv.1) наконец, в конце концов Plat.2) в последний раз Soph. -
2 έσχατον
-
3 ἔσχατον
-
4 ἔσχατον
последнеепоследний последнего после последнюю последнемуΕλληνικά-Ρωσικά λεξικό στα κείμενα της Καινής Διαθήκης (Греческо-русский словарь к текстам Нового Завета) > ἔσχατον
-
5 ἔσχατος
ἔσχατος, η, ον (auch 2 Endgn, Arat. Phaen. 625. 628 u. Lesart der mss. Strab. 2, 5, 14), der äußerste, letzte, entlegenste; bei Hom. nur örtlich, der z. B. die Aethiopen ἔσχατοι ἀνδρῶν nennt, die am äußersten Rande der Erde wohnten, Od. 1, 23; ähnl. von den Phäaken, 6, 205; vgl. auch Il. 10, 434; ναυτιλία, πλοῠς, Pind. N. 3, 21 P. 10, 28; γᾶς ἔσχατον τόπον Aesch. Prom. 416; ὅροι 669, vgl. Pers. 848; so auch Soph. Tr. 1090; τάξιν ἐσχάτην ἔχει Ai. 4; στήλη, am äußersten Ziele, El. 710; πρὸς τὴν ἕω ἐσχάτη τῶν οἰκουμένων ἡ Ἰνδική Her. 3, 106; τὰ ἔσχατα τοῦ ἄστεος, τῶν στρατοπέδων, Thuc. 8, 95. 4, 96; ἔσχατοι τῆς ἀρχῆς ἦσαν, sie wohnten an den äußersten Gränzen, 2, 96; ἕως ἐξ ἐσχάτων εἰς ἔσχατα ἀπίκετο καὶ τῆς ἵππου καὶ τοῠ πεζοῠ, von einem Ende zum andern, Her. 7, 100; παρ' ἔσχατα τῆς Αχερουσιάδος λίμνης Plat. Phaed. 113 h; σάρκες Soph. Tr. 1042, das Innerste. – Oft übertr., das Aeußerste, Letzte, Höchste, τὸ ἔσχατον κορυφοῠται βασιλεῠσι P^ind. Ol. 1, 113; ἐλπίδες I. 6, 36; προβᾶσ' ἐπ' ἔσχατον ϑράσους Soph. Ant. 846; ἔσχατ' ἐσχάτων κακά, die allergrößten, Phil. 65; πόνος καὶ ἀγών Plat. Phaedr. 247 d; ἀδικία, die äußerste Ungerechtigkeit, Rep. II, 361 a; τὸ πάντων μέγιστόν τε καὶ ἔσχατον πάσχειν Phaed. 83 c; ἐπ' ἔσχατον ἐλϑεῖν ἀηδίας Phaedr. 240 d; ἐπὶ τὸ ἔσχ. τοῦ ἀγῶνος ἐλϑεῖν Thuc. 4, 92; ἐς τὸ ἔσχ. τοῦ κακοὺ ἀπιγμένοι Her. 8, 52; κίνδυνος Dem. 59, 1; – τὰ ἔσχατα παϑεῖν, das Aergste, gew. den Tod erleiden, Xen. u. A., u. so vorzugsweise von schlimmen Dingen. – Der Letzte, Niedrigste, Schlechteste, ἀνδράποδον Alciphr. 3, 43. – Von der Zeit, zuletzt, ἔσχατόν σου τοὐμὸν ἅπτεται δέμας Soph. O. C. 1547; διεκαρτέρεε ἐς τὸ ἔσχατον, bis zuletzt, Her. 7, 107; Thuc. 3, 46; τὸ ἔσχατον, adverbial, zuletzt, Plat. Gorg. 473 c u. öfter. – Comp. ἐσχατώτερος, Arist. metaph. 10, 4; τὰ ἐσχατώτατα παϑών Xen. Hell. 2, 3, 49. – Adv. ἐσχάτως, äußerst, höchst, z. B. φιλοπόλεμος Xen. An. 2, 6, 1; διακεῖσϑαι, ἔχειν, sich in der elendesten Lage befinden, Pol. 1, 24, 2 u. a. Sp.
-
6 ἔσχατος
a the end of, limit ofὅσαις δὲ βροτὸν ἔθνος ἀγλαίαις ἁπτόμεσθα, περαίνει πρὸς ἔσχατον πλόον P. 10.28
κιόνων ὕπερ Ἡρακλέος ἥρως θεὸς ἃς ἔθηκε ναυτιλίας ἐσχάτας μάρτυρας κλυτούς N. 3.22
Αἰγυπτίαν Μένδητα, πὰρ κρημνὸν θαλάσσας ἔσχατον Νείλου κέρας (join with κέρας) fr. 201. 2.b extreme, i. e. supremeὅστις ἁμιλλᾶται πέρι ἐσχάτων ἀέθλων κορυφαῖς N. 10.32
ἀνορέαις δ' ἐσχάταισιν οἴκοθεν στάλαισιν ἅπτονθ Ἡρακλείαις I. 4.11
προμάχων ἀν' ὅμιλον, ἔνθ ἄριστοι ἔσχον πολέμοιο νεῖκος ἐσχάταις ἐπίσιν I. 7.36
c final, at the last ἁ δ' Ψμέναιον (sc. ὕμνει), ὃν ἐν γάμοισι χροιζόμενον [Μοῖρα] σύμπρωτον λάβεν, ἐσχάτοις ὕμνοισιν (Hermann, Schneidewin: ἔσχατον ὕμνον cod.: i. e. at the end of his life, opp. to σύμπρωτον) Θρ. 3. 9.d subs., summit, crownτὸ δ' ἔσχατον κορυφοῦται βασιλεῦσι O. 1.113
-
7 ἔσχατος
A like ἔγ-κατα):I of Space, as always in Hom., farthest, uttermost, extreme, θάλαμος ἔ. the hindmost chamber, Od.21.9 ; at the end of the lines,Il.
10.434, cf.8.225 ; ἔσχατοι ἀνδρῶν, of the Aethiopians, Od.1.23 ;οἰκέομεν..ἔσχατοι 6.205
;ἐσχάτη τῶν οἰκεομένων ἡ Ἰνδική Hdt.3.106
, cf. Th.2.96, etc.;τὸ ἔ. τῆς ἀγορᾶς X.HG3.3.5
;ὑπ'..ἐσχάτην στήλην S.El. 720
; τάξις ἐ. the farthest part of the army, Id.Aj.4 : pl.,ἔσχατα γαίης Hes.Th. 731
;τὰ ἔ. τῶν στρατοπέδων Th.4.96
;ἐπ' ἔσχατα χθονός S.Fr. 956
;αἱ ἐπ' ἔσχατα τοῦ ἄστεως οἰκίαι Th.8.95
; ἐξ ἐσχάτων ἐς ἔσχατα ἀπικέσθαι from end to end, Hdt.7.100, cf. X.Vect.1.6 ;παρ' ἔσχατα λίμνης Pl.Phd. 113b
, cf. Th.3.106:—in various senses, uppermost,ἐ. πυρά S.El. 900
; lowest, deepest,ἀΐδας Theoc.16.52
;ἅλς AP13.27
(Phal.) ; innermost, ; last, hindmost,ἤλαυνε δ' ἔ. Id.El. 734
; ἐπ' ἐσχάτῳ at the close of a document, PTeb.68.54 (ii B.C.), etc.2 of Degree, uttermost, highest,τὸ ἔ. κορυφοῦται βασιλεῦσι Pi.O.1.113
;ἀνορέαι ἔ. Id.I.4(3).11
;σοφία Lib.Or.59.88
; of misfortunes, sufferings, etc., utmost, last, worst, πόνος, ἀδικία, κίνδυνοι, Pl.Phdr. 247b, R. 361a, Grg. 511d ;ὀδύναι αἱ ἔ. Id.Prt. 354b
; δῆμος ἔ. extreme democracy, Arist.Pol. 1296a2.b Subst., τὸ ἔ., τὰ ἔ., the utmost,ἐς τὸ ἔ. κακοῦ ἀπιγμένοι Hdt.8.52
;τετρῦσθαι ἐς τὸ ἔ. κακοῦ Id.1.22
; without Art.,ἐπ' ἔσχατα βαίνεις S. OC 217
(lyr.) ;προβᾶσ' ἐπ' ἔσχατον θράσους Id.Ant. 853
(lyr.) ;ἐπ' ἔ. ἐλθεῖν ἀηδίας Pl.Phdr. 240d
, cf. R. 361d, etc.;ὃ πάντων κακῶν ἔσχατόν ἐστι, τοῦτο πάσχει Id.Phd. 83c
;οἱ τὰ ἔ. πεποιηκότες X.Cyr.8.8.2
; ζημιοῦσθαι πᾶσι τοῖς ἐ., Lat. extremis suppliciis, Pl.Plt. 297e ; ἔσχατ' ἐσχάτων κακά worst of possible evils, S.Ph.65, cf. Philem.178 ;εἰς τὰ ἔ. ἐληλυθώς UPZ60.12
(ii B.C.) : [comp] Comp.οὔτε γὰρ τοῦ ἐσχάτου -ώτερον εἴη ἄν τι Arist.Metaph. 1055a20
: [comp] Sup. - ώτατος f.l. in X.HG2.3.49, cf. Phryn.51 ;τὰ -ώτατα Phld.Hom.p.320
.3 of Persons, lowest, meanest, D.S.8.18, D.C.42.5, Alciphr.3.43 : prov., οὐδείς, οὐδ' ὁ Μυσῶν ἔ., i.e. the meanest of mankind, Magnes 5, cf. Philem.77 ; in Pl.Tht. 209b it seems to mean the remotest of mankind, cf. πρὸς ἐσχάτην Μυσῶν v.l. in App.Prov.2.85 (παρὰ τοῖς ἐ. τῆς Μυσίας Apostol.8.1
); similarlyοὐδὲ τὸν ἔσχατον Καρῶν Plu.2.871b
.4 of Time, last, ἐς τὸ ἔ. to the end, Hdt.7.107, Th.3.46; ἔ. πλόος, ναυτιλίαι, the end of it, Pi.P.10.28, N.3.22 ; ἐσχάτας ὑπὲρ ῥίζας over the last scion of the race, S.Ant. 599 (lyr.); ἔ. Ἑλλήνων, Ῥωμαίων, Plu.Phil.1, Brut.44 : neut. ἔσχατον, as Adv., for the last time, S.OC 1550 ; finally, best of all, 1 Ep.Cor.15.8; at the latest,ἔ. ἐν τρισὶ μησίν SIG1219.11
(Gambreion, iii B. C.), cf. Inscr.Prien.4.45 (iv B. C.); εἰς τὴν ἐσχάτην at the last, LXXEc.1.11 ; ἐπ' ἐσχάτῳ ib.2 Ki.24.25, al.: Subst. ἐσχάτη, ἡ, end,οὐχ ἕξεις ἐ. καλήν Astramps.Orac.21.4
, cf. 40.3.5 in the Logic of Arist., τὰ ἔ. are the last or lowest species, Metaph.1059b26, or individuals, ib.998b16, cf. AP0.96b12, al.;τὸ ἔ. ἄτομον Metaph.1058b10
.II Adv. - τως to the uttermost, exceedingly,πῦρ ἐ. καίει Hp. de Arte8
;ἐ. διαμάχεσθαι Arist.HA 613a11
;ἐ. φιλοπόλεμος X.An.2.6.1
;φοβοῦμαί σ' ἐ. Men.912
, cf. Epicur.Ep. 1p.31U.b - τως διακεῖσθαι to be at the last extremity, Plb.1.24.2, D.S.18.48 ;ἔχειν Ev.Marc.5.23
;ἀπορεῖν Phld.Oec.p.72J.
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἔσχατος
-
8 ἔσχατος
ἔσχατος, η, ον (Hom.+) gener. ‘last’① pert. to being at the farthest boundary of an area, farthest, last ὁ ἔσχατος τόπος, perh. to be understood locally of the place in the farthest corner Lk 14:9f (but s. 2 below).—Subst. τὸ ἔσχατον the end (schol. on Apollon. Rhod. 4, 1515a p. 319, 19 εἰς τὸ ἔσχατον τῆς νήσου; PTebt 68, 54 [II B.C.] of a document) ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς to the end of the earth (Is 48:20; 62:11; 1 Macc 3:9; PsSol 1:4; εἰς τὸ ἔ. τῆς γῆς TestSol 7:6 D) Ac 1:8 (CBurchard, D. Dreizehnte Zeuge, ’70, 134 n. 309; EEllis, ‘The End of the Earth’, Acts 1:8: Bulletin for Biblical Research 1, ’91, 123–32, tr. of his text in: Der Treue Gottes Trauen, Beiträge … für Gerhard Schneider, ed. CBussmann and WRadl ’91, 277–86 [Luke wrote in mid-60’s and Paul reached Gades in Spain]; BBecking, 573–76); 13:47; B 14:8 (the two last Is 49:6). Pl. (Hes., Theog. 731 and an oracle in Hdt. 7, 140 ἔσχατα γαίης; X., Vect. 1, 6; Diod S 1, 60, 5; Ael. Aristid. 35, 14 K.=9 p. 103 D.: ἔσχ. γῆς; Crates, Ep. 31 and Demosth., Ep. 4, 7 ἐπʼ ἔσχατα γῆς) τὰ ἔ. τῆς γῆς the ends of the earth 1 Cl 28:3 (Theocr. 15, 8; schol. on Apollon. Rhod. 2, 413–18b. With εἰς before it Ps 138:9).② pert. to being the final item in a series, least, last in timeⓐ coming last or the last of someth. that is left w. ref. to its relation with someth. preceding Mt 20:12, 14; Mk 12:6, 22; J 8:9 v.l. Opp. πρῶτος (2 Ch 9:29 al.; Sir 24:28; 41:3): ἀπὸ τῶν ἐ. ἕως τῶν πρώτων Mt 20:8; cp. 27:64; 1 Cor 15:45 (ἔ. also the later of two, as Dt 24:3f ἔ. … πρότερος; hence 1 Cor 15:47 replaced by δεύτερος). Cp. Mt 21:31 v.l. ὁ. ἔ. the latter. Of things τὰ ἔσχατα Rv 2:19; Hv 1, 4, 2. τὰ ἔσχατα (in contrast to τὰ πρῶτα as Job 8:7; TestSol 26:8) the last state Mt 12:45; Lk 11:26; 2 Pt 2:20. Of the creation in the last days ποιῶ τ. ἔσχατα ὡς τ. πρῶτα (apocryphal quot.; cp. Hippolytus, Comm. on Daniel 4:37) B 6:13.ⓑ w. ref. to a situation in which there is nothing to follow the ἔ. (Diod S 19, 59, 6 κρίσιν ἐσχάτην τῆς περὶ Δημήτριον βασιλείας=the last [final] crisis in the reign of Demetrius; TestAbr B 3 p. 108, 3 [Stone p. 64] ἐσχατός μού ἐστιν): ἡ ἐ. ἡμέρα τ. ἑορτῆς (cp. 2 Esdr 18:18) J 7:37. τὴν ἐ. ἡμέραν τῆς ζωῆς Hv 3, 12, 2; ἐν τῇ ἐσχάτῃ αὐτοῦ ἡμέρᾳ in the last days of his life GJs 1:3 (cp. ApcEsd 7:10 ὥσπερ καὶ τὰ ἔσχατα τοῦ Ἰωσήφ). ὁ ἔ. κοδράντης (cp. 2 Esdr 15:15) Mt 5:26; Lk 12:59 v.l.; D 1:5; cp. 1 Cor 15:26, 52; Rv 15:1; 21:9. τὴν … ἐ. ῥάβδον GJs 9:1. τὰ ἔ. ῥήματα the last words (of a speech) Hv 1, 3, 3. As a self-designation of the Risen Lord ὁ πρῶτος καὶ ὁ ἒ. the first and the last Rv 1:17; 2:8; 22:13. Esp. of the last days, which are sometimes thought of as beginning w. the birth of Christ, somet. w. his second coming ἡ ἐ. ἡμέρα the last day (PViereck, Sermo Gr., quo senatus pop. Rom. magistratusque … usi sunt 1888 ins 29, 9 [116 B.C.] εἰς ἐσχάτην ἡμέραν=forever) J 6:39f, 44, 54; 11:24; 12:48 (ApcMos 41; BAebert, D. Eschatol. des J, diss. Bres. ’36); Hv 2, 2, 5. Pl. (Is 2:2) Ac 2:17; 2 Ti 3:1; Js 5:3; D 16:3; B 4:9. ἐπʼ ἐσχάτου τῶν ἡμερῶν τούτων (Num 24:14; Jer 23:20; 25:19) in these last days Hb 1:2. ἐπʼ ἐσχάτων τ. ἡμερῶν (Hos 3:5; Jer 37:24; Ezk 38:16) 2 Pt 3:3 (cp. ἐπʼ ἐσχάτων χρόνων 1 Pt 1:20 v.l.); 2 Cl 14:2; B 12:9; 16:5; Hs 9, 12, 3; GJs 7:2.—ἐπʼ ἐσχάτου τοῦ χρόνου Jd 18; ἐπʼ ἐσχάτου τ. χρόνων 1 Pt 1:20.—ἔ. καιρός vs. 5; D 16:2. Pl. (TestIss 6:1 ἐν ἐσχάτοις καιροῖς) IEph 11:1. ἐπʼ ἐ. [κα]ι̣ρ̣[ῶ]ν̣ AcPl Ha 8, 25 (Ox 1602, 39f reads ἐπʼ ἐ̣|σ̣χάτῳ τῶν καιρῶν, cp. BMM recto 33; ApcMos 13).—ἐ. ὥρα (Teles p. 17, 5) 1J 2:18.—The neut. ἔσχατον as adv. finally (SIG 1219, 11 [III B.C.]; POxy 886, 21; Num 31:2; Pr 29:21; Tat. 35, 1) ἔ. πάντων last of all Mk 12:22; 1 Cor 15:8 (PJones, TynBull 36, ’85, 3–34). S. lit. s.v. παρουσία.③ pert. to furthest extremity in rank, value, or situation, last: last, least, most insignificant (opp. πρῶτος as Hierocles 23 p. 468: a human is ἔσχατος μὲν τῶν ἄνω, πρῶτος δὲ τῶν κάτω): (οἱ) πρῶτοι ἔσχατοι καὶ (οἱ) ἔσχατοι πρῶτοι Mt 19:30; 20:16; Mk 9:35 (πάντων ἔσχατος as Appian, Bell. Civ. 2, 77 §322); 10:31; Lk 13:30; Ox 654, 25 (restored); 26 (=ASyn. 256, 55; GTh 4; Fitzmyer, Oxy. p. 523). τὸν ἔ. τόπον κατέχειν take the poorest place (in this sense the ἔ. τόπος would be contrasted with the ἐνδοξότερος, as Diog. L. 2, 73) Lk 14:9; cp. vs. 10 (but s. 1 above). Of the apostles, whom God has exhibited as the least among humans, by the misfortunes they have suffered (Diod S 8, 18, 3 the ἔσχατοι are the people living in the most extreme misery; Dio Chrys. 21 [38], 37 the tyrants treat you as ἐσχάτους; Cass. Dio 42, 5, 5 Πομπήιος … καθάπερ τις τῶν Αἰγυπτίων ἔσχατος) 1 Cor 4:9. ἔ. τῶν πιστῶν IEph 21:2; cp. ITr 13:1; IRo 9:2; ISm 11:1. Of a very hazardous situation extreme εἰ … ἔ. κίνδυνον in extreme danger AcPl Ha 4, 15f (cp. Just., D. 46, 7 ὑπομένομεν τὰ ἐ. τιμωρία).—In a positive sense, utmost, finest εὐλόγησον αὐτὴν ἐσχάτην εὐλογίαν bless her with the ultimate blessing GJs 6:2 (s. de Strycker ad loc.; cp. Just., D. 32, 1 τῇ ἐ. κατάρᾳ w. the worst curse).—B. 940. Cp. τελευταῖο Schmidt Syn. IV 524–34. DELG. M-M. EDNT. TW. Sv. -
9 τρύω
τρύω, bes. gebräuchlich im perf. pass. τέτρῡμαι, τετρυμένος, τετρῦσϑαι, u. in diesem tempus τρύχω ergänzend, ab-, aufreiben, verzehren, erschöpfen, Jemandes Vermögen und Kräfte allmälig zu Grunde richten und erschöpfen, u. übh. belästigen, quälen; ἀεὶ δὲ τοῦ παρόντος ἀχϑηδὼν κακοῦ τρύσει σε, Aesch. Prom. 27; τετρυμένοι ταλαιπωρίῃσιν, Her. 6, 12; τετρῦσϑαι ἐς τὸ ἔσχατον κακοῦ, 1, 22, wie λεὼς τετρυμένος ἐς τὸ ἔσχατον κακοῦ 2, 129; πόνοις τετρυμένα γεωργικοῖς σώματα, Plat. Legg. VI, 761 d; u. oft in der Anth.: βοῦς τετρυμένος αὔλακι καὶ γήρᾳ, Add. 3 (VI, 228); Antiphil. 39 (IX, 549); τετρυμένα γυῖα ἀνάπαυσον, Anyte 7 ( Plan. 228); τετρυμένα γούνατ' ἔκαμψε, Ap. Rh. 1, 1174; πράγματα τετρυμένα, Pol. 1, 62, 7, u. Sp. – [Da υ immer lang ist, so ist die Schreibung τέτρυμμαι, τετρυμμένος falsch; sie findet sich aber oft, in Folge einer Verwechselung mit τετριμμένος.]
-
10 εσχατα
I1) отдаленные области, далекие пределы, окраины(γαίης Hes.; χθονός Soph.; ἄστεος Thuc.)
2) края, конец, оконечность(τῶν στρατοπέδων Thuc.; τῆς τριχός Arst.)
ἐξ ἐσχάτων ἐς ἔσχατα Her. — из конца в конец, от одного края до другого3) высшая степень, крайностьτὰ ἔ. ποιεῖν Xen. — совершить тяжкие преступления;ἐπ΄ ἔ. βαίνειν Soph. — дойти до последней степени4) крайности, излишества(ἀπέχεσθαι τῶν ἐσχάτων Arst.)
5) филос. пределы, низшие ступени бытия, элементы, т.е. атомы или особи, индивиды(τὰ καθόλου καὴ τὰ ἔ. Arst.)
IIadv. в самый край Hom. -
11 τούσχατον
-
12 τοὔσχατον
-
13 ἔρχομαι
Aἠρχόμην Hp.Epid.7.59
, Arat.102, ([etym.] δι-) Pi.O.9.93 ; freq. in later Prose, LXXGe.48.7, Ev.Marc.1.45, Luc.Jud.Voc.4, Paus.5.8.5, etc.; in [dialect] Att. rare even in compds.,ἐπ-ηρχόμην Th.4.120
(perh. fr. ἐπάρχομαι), προς- ib. 121 (perh. fr. προσάρχομαι), cod.: from ἐλυθ- (cf. ἐλεύθω ) come [tense] fut. ἐλεύσομαι, Hom., [dialect] Ion., Trag. (A. Pr. 854, Supp. 522, S.OC 1206, Tr. 595), in [dialect] Att. Prose only in Lys.22.11, freq. later, D.H.3.15, etc.: [tense] aor., [dialect] Ep. and Lyr.ἤλῠθον Il.1.152
, Pi.P.3.99, etc., used by E. (not A. or S.) in dialogue (Rh.660,El. 598,Tr.374, cf. Neophr.1.1); but ἦλθον is more freq. even in Hom., and is the only form used in obl. moods, ἐλθέ, ἔλθω, ἔλθοιμι, ἐλθεῖν, ἐλθών; [dialect] Ep. inf. ἐλθέμεναι, -έμεν, Il.1.151, 15.146 (indic. never ἐλυθ- unaugmented unlessἐξ-ελύθη Il.5.293
has replaced ἐξ-έλυθε); [dialect] Dor.ἦνθον Epich.180
, Sophr.144, Theoc.2.118; imper.ἐνθέ Aristonous 1.9
; part.ἐνθών IG9(1).867
(Corc., vi B.C.), ([etym.] κατ-) Schwyzer 657.4 (Arc., iv B.C.); subj.ἔνθῃ Berl.Sitzb.1927.164
([place name] Cyrene); [dialect] Lacon. ἔλσῃ, ἔλσοιμι, ἐλσών, Ar.Lys. 105, 118, 1081 ; later , Ev.Matt.25.36, BGU530.11 (i A.D.), IG14.1320, etc.; [ per.] 3pl. , al., PTeb. 179 (ii B.C.), etc.;ἤλυθα IG14.1971
, Nonn.D.37.424, ([etym.] ἐπ-) AP14.44: [tense] pf. ἐλήλῠθα (not in Hom.) A.Pr. 943, etc.; sync. pl. ἐλήλῠμεν, -υτε, Cratin.235, Achae.24,43 ; [dialect] Ep. εἰλήλουθα, whence I pl.εἰλήλουθμεν Il.9.49
, Od.3.81, part.εἰληλουθώς 19.28
, 20.360 ; onceἐληλουθώς Il.15.81
, part.κατ-εληλευθυῖα Berl.Sitzb. 1927.166
([place name] Cyrene); Cret. [tense] pf. inf. ἀμφ-εληλεύθεν, v. ἀμφέρχομαι: [dialect] Boeot. [tense] pf.διεσς-είλθεικε Schwyzer 485.2
(Thesp., iii B.C.), part. κατηνθηκότι ib.657.39 (Arc., iv B.C.): [tense] plpf. ; [dialect] Ion.ἐληλύθεε Hdt.5.98
; [dialect] Ep.εἰληλούθει Il.4.520
,εἰληλούθειν Call.Fr. 532
.—In [dialect] Att. the obl. moods of [tense] pres., as well as the [tense] impf. and [tense] fut. were replaced by forms of εἶμι ibo (q.v.): in LXX and Hellenistic Greek the place of the compounds, esp. ἐξ-, εἰς-έρχομαι, is commonly taken by ἐκ-, εἰς-πορεύομαι, etc., the [tense] fut., [tense] aor., and [tense] pf. being supplied as before by ἐλυθ- ([etym.] ἐλθ-):I start, set out, ἦ μέν μοι μάλα πολλὰ..Λυκάων ἐρχομένῳ ἐπέτελλε when I was setting out, Il.5.198, cf. 150 ; τύχησε γὰρ ἐρχομένη νηῦς a ship was just starting, Od. 14.334 ; ἐς πλόον ἐρχομένοις (v.l. ἀρχ-) Pi.P.1.34.2 walk,=περιπατέω, χαμαὶ ἐρχομένων ἀνθρώπων Il.5.442
; σὲ δ' ἐρχόμενον ἐν δίκᾳ πολὺς ὄλβος ἀμφινέμεται walking in justice, Pi.P.5.14 : the two foreg. rare signfs. belong only to the [tense] pres. ἔρχομαι.II (much more freq.) come or go (the latter esp. in [dialect] Ep. and Lyr.), ἦλθες thou art come, Od.16.461, etc.; χαίροισ' ἔρχεο go and fare thee well, Sapph.Supp.23.7, cf. Il.9.43, Od.10.320, 1.281 ;ἀγγελίην στρατοῦ.. ἐρχομένοιο 2.30
, cf. 10.267 ; πάλιν ἐλθέμεν, αὖτε εἰλήλουθα, 19.533, 549 ; οἶκον ἐλεύσεται ib. 313 ;οἴκαδε 5.220
; : as a hortatory exclamation,ἀλλ' ἔρχευ, λέκτρονδ' ἴομεν Od.23.254
, cf. 17.529.III c. acc. cogn., ὁδὸν ἐλθέμεναι to go a journey, Il.1.151 ;ἄλλην ὁδόν, ἄλλα κέλευθα ἤλθομεν Od.9.262
;τηϋσίην ὁδὸν ἔλθῃς 3.316
: freq. in Trag., A.Pr. 962, Th. 714 (alsoκατὰ τὴν αὐτὴν ὁδόν Pl.Lg. 707d
); νόστιμον ἐλθεῖν πόδα (v.l. δόμον) E.Alc. 1153 ; ἀγγε- λίην, ἐξεσίην ἐλθεῖν, go on an embassy, Il.11.140, Od.21.20.2 c. acc. loci, come to, arrive at, rare in Hom.,Ἀΐδαο δόμους ἔρχεαι Il. 22.483
;ἔρχεσθον κλισίην 1.322
: freq. in later Poets, Pi.P.4.52, S. Tr. 259, etc. ; traverse,ὁ ἥλιος ἔρχεται τῆς Λιβύης τὰ ἄνω Hdt.2.24
: c. acc. pers., αῐ κέν τι νέκυς (acc. pl.)ῂσχυμμένος ἔλθῃ Il.18.180
;σὲ δ', ὦ τέκνον, τόδ' ἐλήλυθεν πᾶν κράτος S.Ph. 141
(lyr.).3 c. gen. loci, ἔρχονται πεδίοιο through or across the plain, Il.2.801 ; but also, from a place, .4 c. dat. pers., come to, i.e. come to aid or relieve one, rare in Hom., Od.16.453 ; freq. later, Pi.O.1.100, Th.1.13. etc. ;ἀποροῦντι αὐτῷ ἔρχεται Προμηθεὺς ἐπισκεψόμενος τὴν νομήν Pl.Prt. 321c
; also in hostile sense,ἔρχομαί σοι Apoc.2.5
.IV c. [tense] fut. part., to denote the object, ἔρχομαι ἔγχος οίσόμενος I go to fetch.., Il.13.256 ;ἔρχομαι ὀψομένη 14.301
: freq. in Trag.,μαρτυρήσων ἦλθον A.Eu. 576
; .2 in Hdt. like an auxiliary Verb, ἔρχομαι ἐρέων, φράσων, I am going to tell, 1.5,3.6, al. ;σημανέων 4.99
;μηκυνέων 2.35
: rare in [dialect] Att., ἔ. κατηγορήσων, ἀποθανούμενος, Pl.Euthphr.2c, Thg. 129a ; ἔρχομαι ἐπιχειρῶν -σοι ἐπιδείξασθαι, for ἔ. σοι ἐπιδειξόμενος, Id.Phd. 100b ;οὐ τοῦτο λέξων ἔρχομαι, ὡς.. X.Ages.2.7
.3 c. part. [tense] pres., [tense] aor., or [tense] pf., in Hom., to show the manner of moving, ἄγγελος ἦλθε θέουσα she came running, Il.11.715, al. ; μὴ πεφοβημένος ἔλθῃς lest thou come thither in full flight,10.510 ; ἦλθε φθάμενος he came first,23.779 ;κεχαρισμένος ἔλθυι Od.2.54
.4 aor, part. ἐλθών added to Verbs, οὐ δύναμαι..μάχεσθαι ἐλθών go and fight, Il.16.521 ; κάθηρον ἐλθών come and cleanse, ib. 668 ;λέγοιμ' ἂν ἐλθών A.Supp. 928
;δρᾶ νυν τάδ' ἐλθών S.Ant. 1107
.V of any kind of motion, ἐξ ἁλὸς ἐλθεῖν to rise out of the sea, Od.4.448, al. ; ἐπὶ πόντον to go over it, 2.265 ; with qualifying phrase, πόδεσσιν ἔ. to go on foot, 6.40 (but πεζὸς εἰλήλουθα have come as a foot-soldier, Il. 5.204) ; of birds, 17.755, etc. ; of ships, 15.549, Od.14.334 ; of spears or javelins, freq. in Il. ; of natural phenomena, as rivers, 5.91 ; wind and storm, 9.6, Od.12.288 ; clouds, Il.4.276,16.364 ; stars, rise, Od. 13.94 ; time,είς ὅ κεν ἔλθῃ νύξ Il.14.77
, cf. 24.351 ;ἐπὴν ἔλθῃσι θέρος Od.11.192
;ἔτος ἦλθε 1.16
; of events and conditions, , cf. 11.135 ; of feelings, go, ;ἀπὸ πραπίδων ἦλθ' ἵμερος 24.514
; of sounds, etc.,τὸν..περὶ φρένας ἤλυθ' ίωή 10.139
;Κύκλωπα περὶ φρένας ἤλυθεν οἶνος Od.9.362
; without φρένας, περὶ δέ σφεας ἤλυθ' ι>ωή 17.261, cf. 16.6 ; of battle,ὁμόσ' ἦλθε μάχη Il.13.337
; of things sent or taken, , cf. 1.120 ; so later, esp. of danger or evil, c. dat., ;ἦλθεν αὐτῷ Ζηνὸς βέλος A.Pr. 360
;μηδ' ὑπ' ἀνάγκας γάμος ἔλθοι Id.Supp. 1032
(lyr.), cf.Pers. 436 ; of reports, commands, etc., Id.Pr. 663, Th.8.19 ; τοῖς Ἀθηναίοις ὡς ἦλθε τὰ γεγενημένα came to their ears, ib.96 ; τὰ ἐρχόμενα ἐπ' αὐτόν that which was about to happen to him, Ev.Jo.18.4 ; of property, which comes or passes to a person by bequest, conveyance, gift, etc., (ii A. D.) ; ἐ. εἴς τινα ἀπὸ παραχωρήσεως, κατὰ δωρεάν, PLond.3.1164e6 (iii A. D.), PMasp.96.22 (vi A. D.) : —Geom., pass, fall, ἔ. ἐπὶ τὸ αὐτὸ σαμεῖον pass through the same point, Archim.Aequil.1.15 ; ὅπου ἂν ἔρχηται τὸ ἕτερον σαμεῖον wherever the other point falls, ib.2.10.BPost-Homeric phrases:1 ἐς λόγους ἔρχεσθαί τινι come to speech with, Hdt.6.86.α', S.OC 1164 codd. ; soἐς ὄψιν τινὶ ἐλθεῖν Hdt. 3.42
.2 εἰς χεῖρας ἐλθεῖν τινι (v. χείρ) ; soἐς μάχην ἐλθεῖν τινι Id.7.9
.γ ; είς ὸργάς τισιν Pl.R. 572a
.3 ἐπὶ μεῖζον ἔ. increase, S.Ph. 259 ;ἐπὶ μηδέν Id.Fr.871.8
,El. 1000 ; ἐπὶ πᾶν ἐλθεῖν try everything, X.An.3.1.18.4 ἐς τὸ δεινόν, ἐς τὰ ἀλγεινὰ ἐλθεῖν, come into danger, etc., Th.3.45,2.39 ;είς τοσοῦτον αίσχύνης ἐληλύθατον ὥστε.. Pl.Grg. 487b
, etc. ;εἰς τὸ ἔσχατον ἀδικίας Id.R. 361d
; ἐπ' ἔσχατον ἐλθεῖν ἀηδίας Id Phdr. 240d ; ὅσοι ἐνταῦθα ἦλθον ἡλικίας arrived at that time of life, Id.R. 329b ; ἐς ἀσθενὲς ἔ. come to an impotent conclusion, Hdt.1.120 ; ἐς ἀριθμὸν ἐλθεῖν to be numbered, Th.2.72 ;εἰς ἔρωτά τινος ἐλθεῖν Anaxil.21.6
;εἰς ἔλεγχον Philem.93.3
, etc. ; εἰς ἑαυτὸν ἐλθεῖν come to oneself, Ev.Luc.15.17, Arr.Epict.3.1.15.5 παρὰ μικρὸν ἐλθεῖν c. inf., come within a little of, be near a thing, E. Heracl. 296 (anap.) ;παρ' ὀλίγον ἐλθεῖν Plu.Pyrrh.10
; παρὰ τοσοῦτον ἡ Μυτιλήνη ἦλθε κινδύνου so narrow was her escape, Th.3.49 ;παρ' οὐδὲν ἐλθόντες τοῦ ἀποβαλεῖν Plb.1.45.14
;παρ' οὐδὲν ἐλθ. ἀπολέσθαι Plu. Cam.8
.6 with διά and gen., periphr. for a Verb, e.g. διὰ μάχης τινὶ ἐλθεῖν forμάχεσθαί τινι Hdt.6.9
, E.Hel. 978, Th.4.92 ; διὰ πυρὸς ἐλθεῖν τινι rage furiously against.., E.Andr. 488 (lyr.) ; but οί διὰ πάντων τῶν καλῶν ἐληλυθότες who have gone through the whole circle of duties, have fulfilled them all, X.Cyr.1.2.15 ;διὰ πολλῶν κινδύνων ἐλθόντες Pl.Alc.2.142a
.7 ἔ. παρὰ τὴν γυναῖκα, παρὰ Ἀρίστωνα, of sexual intercourse, go in to her, to him, Hdt.2.115,6.68 ; πρός τινα, of marriage, X.Oec.7.5.8ἔ. ἐπὶ πόλιν
attack,Th.
2.11.9 ἔ. ἐς depend upon or be concerned with,τό γ' εἰς ἀνθρώπους ἐλθόν Aristid. 1.149
J. ;τοῖς λογισμοῖς εἰς ἑαυτοὺς ἐρχόμενοι D.S.13.95
;ὅσα εἰς ἀρετὴν ἔρχεται Lib.Or.22.18
; τῶν πραττομένων οὐκ όλίγον εἰς ἐκεῖνον ἤρχετο ib.14.31.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἔρχομαι
-
14 ἔσχατος
ἔσχατος, η, ον, u. ἐσχατόεις, εσσα, εν, der äußerste, letzte, entlegenste; die Äthiopier, ἔσχατοι ἀνδρῶν, die am äußersten Rande der Erde wohnten; ähnl. von den Phäaken; τάξιν ἐσχάτην ἔχει Ai. 4; στήλη, am äußersten Ziele; ἔσχατοι τῆς ἀρχῆς ἦσαν, sie wohnten an den äußersten Grenzen; σάρκες, das Innerste. Oft übertr., das Äußerste, Letzte, Höchste; ἔσχατ' ἐσχάτων κακά, die allergrößten; ἀδικία, die äußerste Ungerechtigkeit; τὰ ἔσχατα παϑεῖν, das Ärgste, gew. den Tod erleiden; vorzugsweise von schlimmen Dingen. Der Letzte, Niedrigste, Schlechteste. Von der Zeit: zuletzt; διεκαρτέρεε ἐς τὸ ἔσχατον, bis zuletzt; τὸ ἔσχατον, adverbial: zuletzt. Adv. ἐσχάτως, äußerst, höchst; διακεῖσϑαι, ἔχειν, sich in der elendesten Lage befinden -
15 μίτυλος
Grammatical information: adj.Meaning: adjunct of αἴξ (Theoc. 8, 86), meaning uncertain, acc. to H. μίτυλον ἔσχατον, νήπιον. Λακεδαίμονες, μύτιλον ἔσχατον, ἀφ' οὗ καὶ τὸν νεώτατον. οἱ δε καὶ τὸ ἀποβαῖνον ( ?) καὶ ὁ νήπιος καὶ ὁ νέος; see Leumann Gl. 32, 217 w. n. 6 (Kl. Schr. 244).Origin: XX [etym. unknown]Etymology: Usu. explained as `hornless' and connected with μιστύλλω (s.v.); through metathesis μύτιλος (cf. Schwyzer 268). If we follow the reverse interpretation, μύτιλος would be original (= Lat. mutilus, s. W.-Hofmann s.v.) and μίτυλος sec. Also an orig. *μύτυλος with dissimilation could be imagined; similar cases by Specht KZ 61, 277ff., also Schwyzer 258. The similarity with the PN Μυτιλήνη ( Μιτυλ-) is prob. irrelevant (cf. W.-Hofmann s. mūtulus).Page in Frisk: 2,246Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > μίτυλος
-
16 κοδράντης
κοδράντης, ου, ὁ (Lat. loanw., ‘quadrans’; also in rabb.; actually one quarter of an ‘as’. Cp. Plut., Cic. 875 [29, 5] τὸ λεπτότατον τοῦ χαλκοῦ νομίσματος κουαδράντην ἐκάλουν [the Romans]. For the spelling s. B-D-F §41, 2) quadrans, penny=two λεπτά Mk 12:42 (DSperber, Mk 12:42 and Its Metrological Background, NovT 9, ’67, 178–90), 1/64 of a denarius (s. δηνάριον). It was the smallest Roman coin. ἕως ἂν ἀποδῷς τὸν ἔσχατον κ. until you have repaid the last cent Mt 5:26; Lk 12:59 D; D 1:5 (Sextus 39 μέχρις οὗ καὶ τ. ἔσχατον κοδράντην ἀπολάβῃ [the punishing demon]).—Lit. under ἀργύριον 2c.—Schürer II 66. M-M. -
17 προ-βαίνω
προ-βαίνω (s. βαίνω), wovon Hom. außer dem perf. noch das partic. praes. προβιβάς und προβιβῶν hat, – 1) vorschreiten, vorwärtsgehen, ἄστρα προβέβηκε, Il. 10, 252, κραιπνὰ ποσὶ προβιβάς, 18. 18, wie κοῠφα ποσὶ προβιβάς 158. u. öfter; ὑπασπίδια προβιβῶντος, 16, 609, wie 13, 807; τὸν δ' ὦκα προβιβῶντα πόδες φέρον, Od. 15, 555; οἵαν ὁδὸν προβαίνω, Eur. Alc. 264, u. oft allein; übertr. προβήσομαι ἐς τὸ πρόσω τοῠ λόγου, ich werde in der Erzählung weiter gehen, Her. 2, 5, μή πού τι προὔβης τῶνδε καὶ περαιτέρω, Aesch. Prom. 247, προβᾶσ' ἐπ' ἔσχατον ϑράσους, Soph. Ant. 846; auch von der Zeit. ὁ μὲν χρόνος δὴ διὰ χρόνου προὔβαινέ μοι, Phil. 265; σκῆψιν ἔς τινα, Eur. Or. 747; μὴ πέρα προβῇς τῶνδε, Hipp. 504. ποῖ προβήσεται λόγος, 342; οὐκ ἄξιον περαιτέρω προβαίνειν, Plat. Phaedr. 239 d; εἰς τὸ πρόσϑεν, Rep. VIII, 604 b; ἡ νὺξ προβαίνει, Xen. An. 3, 1, 13; προβαίνοντος τοῠ πολέμου, Pol. 2, 47, 3, u. öfter. – Dah. 2) vorangehen, übertreffen, überlegen sein, mit dem gen. der Person, die man übertrifft, u. dem dat. der Sache, in der man übertrifft, νῠν γε πολὺ προβέβηκας ἁπάντων σῷ ϑάρσει, Il. 6. 125, wie 23. 890; ὅ τε κράτεϊ προβεβήκῃ, 16, 54; δυνάμει τε καὶ αἰδοῖ Τρηχῖνος προβέβηκε, durch Macht und Ehrfurcht, die er einflößt, ist er Trechis überlegen, d. i. herrscht er über Trechis, Hes. Sc. 355. Auch = überschreiten, τέρμα προβάς Pind. N. 7, 71. – 3) Fortgang haben, von Statten gehen, gelingen, μὴ προβαίη μεῖζον κακόν, Eur. Med. 907. τὸ τῆς τύχης ἀφανὲς οἷ προβήσεται, Alc. 788; προέβαινε τὸ ἔϑνος ἄρχον, das Volk machte Fortschritte in Befehlen, dehnte seine Macht aus, Her. 2, 5, τοσοῠτόν γε προβεβήκαμεν ὥςτε, Plat. Theaet. 187 a; ἐπεὶ ὁ λόγος παγκάλως προβέβηκε, Hipp. mai. 296 b; Xen., Oratt. u. Folgde; τὰ ἀσεβήματα μέχρι τίνος προὔβη, Pol. 2, 1, 3; ἐπὶ τὸ χεῖρον προὔβαινε τὰ πράγματα, 5, 30, 6. – Trans. τίς τρόπος ἄνδρα προβάσει, vorwärts bewegen, bringen, Pind. Ol. 8, 63. – Anders πόδα τόνδε πρόβαινε, Theogn. 283; Μυκηνίδ' ἀρβύλαν προβάς, Eur. Or. 1470; προβὰς κῶλον δεξιόν, Phoen. 1421, eigtl. mit dem rechten Fuße vorgehen, den rechten Fuß vorsetzen; οὐκ ἂν προβαίην τὸν πόδα, Ar. Eccl. 161.
-
18 προνώπιος
προνώπιος, vor der Wand, außerhalb der Wände, übh. außerhalb, draußen; πῶς προνώπιος φαίνῃ πρὸς οἴκοις τοῖς ἐμοῖς ἔξω βεβώς Eur. Bacch. 635; τὸ προνώπιον, die Vorhalle; ἔσχατον χώρας Πελοπίας προνώπιον Hipp. 374; εἰς προνώπι' αὐτίχ' ἥξει Bacch. 639. Bei D. Hal. 4, 14 sind τὰ προνώπια compita, u. ἥρωες προνώπιοι lares compitales.
-
19 περαίνω
περαίνω (vgl. πειραίνω), aor. ἐπέρανα, – 1) beendigen, vollenden, vollbringen; μῠϑον, Aesch. Spt. 1042; auch ohne diesen Zusatz, εἰπὲ καὶ πέραινε πάντα, Pers. 685; περαίνων ἐπίμομφον ἄταν, Ch. 817; περαίνεται δὴ τοὖργον κοὐ ματᾷ τόδε, Prom. 57; πρᾶγος ἄσκοπὁν ἔχει περάνας, Soph. Ai. 22; περαίνει οὐδὲν ἡ προϑυμία, Eur. Phoen. 592; πέραιν' ὅπως λέγεις, Or. 1118 (vgl. Plat. πέραινε ὥςπερ ἤρξω, fahre fort und führe die Rede zu Ende, wie du anfingst, Prot. 353 a, wie τὸν λόγον, Tim. 29 d); πέραινε, ὧν σ' ἀνιστορῶ πέρι, Ion 362; u. pass., χρησμὸς Λοξίου περαίνεται, Phoen. 1697, wie περαίνεται τὰ λόγια Ar. Vesp. 799; u. in Prosa: οὐδὲν ἔτι περανεῖ, Thuc. 6, 86; u. im pass., 6, 70; τὰ δέοντα, Xen. Cyr. 4, 5, 38; τὸ προςταχϑέν, 5, 3, 50; Plat. περαίνουσι τὸ σφέτερον αὐτῶν ἕκαστοι, Soph. 243 a, u. öfter; auch absolut, οὐκ ἂν φϑάνοις περαίνων, führe es nur aus, Phaed. 100 c; αὐτὸς πέρανον, Prot. 360 d; πεπεράνϑαι, Gorg. 472 b; καὶ τετελευτηκέναι, Men 75 e; καὶ πεπερασμένον καὶ ἄπειρον πλήϑει, Parm. 145 a; vgl. Pol. 4, 40, 6; – οὐδὲν περαίνουσιν, sie bringen Nichts zu Stande, Plat. Rep. IV, 426 a, u. öfter; vor sich bringen, erreichen, οὐδὲν τῶν προὔργου περαίνων, Pol. 5, 19, 5. Bei Posidipp. Ath. III, 87 e herbeischaffen. – 2) durchbohren; auch im obscönen Sinne, sowohl γυναῖκα, κόρην, beschlafen, als von männlicher Unzucht, Sp., wie Clem. Al.; τὸν αἰτίαν ἔχοντα περαίνεσϑαι, D. L. 4, 34, vgl. 2, 127; Suid. erkl. συνουσιάζειν; vgl. Anth. XI, 339. – 3) intrans., sich wohin erstrecken, wohin reichen; περαίνει πρὸς ἔσχατον πλόον, Pind. P. 10, 28; Sp., wie εἴς τι, Arist. u. öfter Plut. Aehnlich περαῖνον δι' ὤτων, was tief in die Ohren eingedrungen ist, Aesch. Ch. 55. – Bei S. Emp. adv. log. 2, 428 ff. stehen τὰ περαίνοντα den ἀπέραντα gegenüber.
-
20 παν-όψιος
παν-όψιος, 1) Alles sehend, Nonn. D. 14, 169. – 2) Allen sichtbar, ἔγχος, Il. 21, 397, die hellglänzende Lanze, πᾶσιν ὁρατόν, Andere erklärten, wie von ὀψέ, πάντων τελευταῖον καὶ ἔσχατον.
См. также в других словарях:
ἔσχατον — ἔσχατος farthest masc acc sg ἔσχατος farthest neut nom/voc/acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
τοὔσχατον — ἔσχατον , ἔσχατος farthest masc acc sg ἔσχατον , ἔσχατος farthest neut nom/voc/acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
έσχατος — η, ο (ΑΜ ἔσχατος, η, ον Α και ἔσχατος, ον) 1. (για τόπους) ο πιο απομακρυσμένος, ο απώτατος, αυτός που βρίσκεται στο ακρότατο σημείο, ο τελευταίος («ἔσχατος θάλαμος», Ομ. Οδ.) 2. (για πρόσ.) χειρότερος, κατώτερος («ο έσχατος τών μαθητών») 3.… … Dictionary of Greek
Satanica — Студийный альбом … Википедия
Satanica — Infobox Album | Name = Satanica Type = studio Artist = Behemoth Released = 1999 Recorded = Genre = Blackened death metal Length = 43:24 Label = Avantgarde Music Metal Mind Records Producer = Adam Darski with Behemoth and M.A. Reviews = Last album … Wikipedia
χιτώνας — Εσωτερικό ένδυμα που χρησιμοποιούσαν οι αρχαίοι Έλληνες και οι Ρωμαίοι. Στους μινωικούς λαούς, ο χ. ήταν είδος περισκελίδας, από τη μέση μέχρι τα πόδια, και στους μυκηναϊκούς κοντό πουκάμισο χωρίς μανίκια, που έφτανε μέχρι τους αστραγάλους. Τον… … Dictionary of Greek
Eschatology — Last Things redirects here. For the C. P. Snow novel, see Strangers and Brothers. Part of a series on Eschatology … Wikipedia
Omurtag's Tarnovo Inscription — The Omurtag s Tarnovo Inscription. The Omurtag s Tarnovo Inscription is an inscription in Greek language, engraved on a column of dark syenite found in the SS. Forty Martyrs Church in Tarnovo. The inscription was known since 1858 when Hristo… … Wikipedia
Эсхатология — (от греч. ἔσχατον «конечный», «последний» + λόγος «слово», «знание») система религиозных взглядов и представлений о конце света, искуплении и загробной жизни, о судьбе Вселенной и её переходе в качественно новое состояние. Также … Википедия
Гилеморфизм — (от др. греч. ὕλη вещество, материя и μορφή форма) новоевропейский термин, обозначающий концепцию космогенеза как оформления исходного пассивного субстрата активной субстанцией. В общем смысле метафизическая точка зрения,… … Википедия
Конец Света — Эсхатология (от греч. ἔσχατον «конечный», «последний» + λόγος «слово», «знание») система взглядов и представлений о конце света, искуплении и загробной жизни, о судьбе Вселенной или её переходе в качественно новое состояние. Также отрасль… … Википедия
