-
1 ἐπί-κλισις
ἐπί-κλισις, ἡ, das Anlehnen an Etwas, Hinneigen wozu, Plut. de Stoic. repugn. 23 u. a. Sp.
-
2 κλίσις
κλίσις, ἡ, die Biegung, Neigung; τραχήλου Plut. Pyrrh. 8; ἠελίοιο, das Sinken der Sonne zum Untergange, D. Per. 1095. Im Tactischen, Bewegungen, Schwenkungen, κλίσεις ἐφ' ἡνίαν καὶ πάλιν ἐπὶ δόρυ, d. i. nach links u. rechts, Pol. 10, 21, 1, vgl. 3, 115, 10. – Das Liegen, das Lager; Eur. Troad. 113; ποῖαί τε χϑαμαλαί, μαλακὴ κλίσις ὕπνον ἑλέσϑαι Opp. H. 1, 25. – Bei den Gramm. die Abwandlung, sowohl Deklination als Conjugation. – Auch wie κλίμα, die Gegend, D. Per. 615.
-
3 κλίσις
A bending, inclination,τραχήλου Plu.Pyrrh. 8
; sinking of the sun, D.P.1095;ἀκτίνων ἰθεῖαν κ. Id.585
; bend of a river or tunnel, Agatharch.23, 25.2 = κλισία IV, Hp.Epid.7.77: pl., Ruf.Ren.Ves.1.III turning, of soldiers, ἐπὶ δόρυ ποιεῖσθαι τὴν κ. to the right, ἐφ' ἡνίαν (orἐπ' ἀσπίδα Ael.Tact.32
) to the left, Plb.3.115.10, 10.23.2, etc.; expld. asἡ κατ' ἄνδρα κίνησις Ascl.Tact.10.2
.IV region, dime, D.P. 615.V inflexion of nouns and verbs, D.T.632.8 (pl.), A.D.Pron. 12.14, al.;αἱ κατὰ πρόσωπον κ. Id.Synt.130.16
.b augment, EM 23.53. -
4 κλίσις
κλίσις, ἡ, die Biegung, Neigung; ἠελίοιο, das Sinken der Sonne zum Untergange. Im Taktischen: Bewegungen, Schwenkungen, κλίσεις ἐφ' ἡνίαν καὶ πάλιν ἐπὶ δόρυ, d. i. nach links u. rechts. Das Liegen, das Lager. Bei den Gramm. die Abwandlung, sowohl Deklination als Conjugation. Auch wie κλίμα, die Gegend -
5 ἐπίκλισις
II. inclination towards, Antip. ap.Stob.4.22.25, Chrysipp.Stoic.3.175.III. lying in bed, Gal. 18 (2).456 (pl.).Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἐπίκλισις
-
6 ἐπίκλισις
ἐπί-κλισις, ἡ, das Anlehnen an etwas, Hinneigen wozu -
7 επικλισις
-
8 κλῐ1νω
κλῐ1νωGrammatical information: v.Meaning: `incline (oneself), lean (on), sink, bend'.Other forms: - ομαι, aor. κλῖναι, κλίνασθαι (Il.), pass. κλιθῆναι (Od.), κλινθῆναι (Il.;; Chantraine Gramm. hom. 1, 404 w. n. 2, Schwyzer 761), also κλινῆναι (Att.; prob. for *κλι-ῆναι; Schwyzer 760), fut. κλῐνῶ (Att.), perf. midd. κέκλῐμαι (Il.), with κέκλῐκα (Plb.),Derivatives: 1. from the root with δ-suffix: δι-κλί-δ-ες f. `double leaning, two-winged' (s. v.), ἐγκλίς ἡ καγκελλωτη θύρα (EM); παρα-, ἐγ-κλιδόν `turning aside, inclining' (Od.). 2. From a prefixed present with ending after the s-stems (Schwyzer 513): κατα-, ἐπι-, ἀπο-, ἐκ-, συγ-κλινής etc. `inclined away, slant etc.' (Hp., A.) with ἐπικλίν-εια (Heliol. Med.), συγκλιν-ίαι pl. (Plu.). 3. compounds with τη-suffix: παρα-, συγ-κλί-της `who lies beside or together at the table' (X.. Plu.), ἐπι-κλίν-της `who inclines to the side' (Arist.). - 4. κλειτύ̄ς (also κλῑτύς after κλί̄νω), ύος f. `slope, hill' (Il.; on the notation Schwyzer 506 w. n. 7). 5. κλεῖτος n. (A. R. 1, 599), κλῐ́τος n. (Lyc., LXX, AP) `slope, side'. - 6. κλίσις, most. in prefixcompp., e. g. ἀνά-, κατά-, ἀπό-κλισις `leaning back etc.' (IA.). - 7. κλίμα n. (with hell. ῐ for ει; Schwyzer 523) `inclination, slope, quarter, land', also ἔγκλι-μα etc. (Arist.), with κλιματίας `inclining' (Herakleit., Amm. Marc.), κλιματικός `belonging to the sone' (Vett. Val.). 8. κλῖμαξ, - ακος f. `trep, ladder, climax etc.' (Od.) with κλιμάκιον (IA.), - ίς (Att. inscr., hell.), κλιμακίσκοι πάλαισμα ποιόν H.; κλιμακίζω `use a grip called κλῖμαξ in the fighting', metaph. `bring down' (Att.); κλιμακωτός (Plb.), - ώδης (Str.) `like a trep'; also κλιμακ-τήρ `rug of a ladder' (IA.), `critical point of a mans life' (Varro) with κλιμακτηρικός, - τηρίζω (Gell., Vett. Val.); on the formation of κλῖμαξ (ῑ analog. for ει [*κλεῖ-μα] from κλί̄νω) Rodriguez Adrados Emerita 16, 133ff.; on κλιμακτήρ Chantraine Formation 327f. - 9. κλισμός `arm-chair' (Ion.Il.) with κλισμίον, - άκιον (inscr., Call.), `inclination, slope' (Arist.). - 10. ἀνά-κλιθρον `back of a chair' (Ptol.). - 11. κλίτα στοαί, κλίταν ( καὶ τάν cod.) στοάν H., prop. `leaning'; from there κλισία, Ion. - ίη `pile-dwelling, shed, chapel; arm-chair, resting-bed, tomb' ( Il.), κλίσιον nearly `annex, stoa' (ω 208, Delos IIIa), also `annex, shed, chapel' (Lys., Paus.); often written κλεισίον (inscr.), also κλεισία f. `tavern' (ep.), perh. through adaptation to κλείω `lock' (diff. Schulze Q. 295 A. 3 and Fraenkel KZ 45, 168); from there κλεισιάδες ( θύραι) `doors of the κλ(ε)ισία, of the κλ(ε)ισίον' (Hdt., Ph., D. H., Plu.); details on κλισίη in Frisk Eranos 41, 59ff., Scheller Oxytonierung 61. - 12. ( ἐγ-, ἐκ-)κλιτικός `inflecting etc.' (gramm.); to ( ἔγ-, ἔκ-)κλισις. - From the present: 13. κλίνη `layer, bed, litter' (IA.; cf. Chantraine Formation 192) with κλινίς, - ίδιον, - ίον, - άριον (Com.), κλίνειος `belonging to a κλίνη' (D.), - ήρης `censorius' (Ph., J.); as 2. member in σύγ-κλινος `bedfellow' (Men.). - 14. κλιντήρ, - ῆρος m. `id.' (Od.) with κλιντήριον, - ίδιον, - ίσκος (Ar.), ἀνακλιν-τήρ `neighbour at table' (Ps.-Callisth.); παρακλίν-τωρ `id.' (AP); ἀνά-, ἐπί-κλιν-τρον `back (leaning) etc.' (Erot. in Poll., Ar., inschr. etc.).Origin: IE [Indo-European] [600] *ḱlei- `lean'Etymology: The yot-presens κλί̄νω \< *κλῐ́ν-ι̯ω, which is a Greek innovation, goes back on an older nasal-presens, seen in several languages but in diff. forms: Lat. clīnāre, Germ., e. g. OS hlinōn, OHG hlinēn \> lehnen, Balt., e. g. Latv. slìe-n-u, slìet, EastLith. šli-n-ù, šliñti `lean', Av. sri-nu-, ptc. sri-ta- `lean', prob. also Arm. li-ni-m, aor. ipv. le-r, `become, be'; the basis was athem. *ḱli-n-ā-mi. Beside this there was in Indo-Iranian and Baltic a thematic root-present, e. g. Skt. śrayati = Lith. (old a. dial.) šlejù `lean'. The originally only presentic nasal has in Latin and Germanic conquered the whole inflexion, but in Greek did not reach the perfect ( κέ-κλι-ται: Skt. śi-śri-y-é), partly also the passive aorist. - The Greek nominal derivations are mostly innovations; note, except ( ἄ)-κλιτος = Skt. śri-tá-, Av. sri-ta- `leaning', κλίσις, formally = Lith. šli-tì-s `shove-shed'; κλίτον = Germ. e. g. OHG lit `cover', NHG Augen- lid; beside it with full grade (as in κλει-τύς) e. g. OWNo. hlīð f. `slope'. As in κλίνη the nasal came in OHG hlina `reclinatorium'. - Several nominal formations in Bq s. v., Pok. 600ff., W.-Hofmann s. clīnō.Page in Frisk: 1,874-875Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > κλῐ1νω
-
9 μεταβολή
μεταβολ-ή, ἡ,2 exchange, barter, ἐπὶ μεταβολῇ with a view to traffic, Th.6.31: metaph.,οὔ τιν' ἀπαλλαγὴν τῶν κακῶν ἀλλὰ μ. μειζόνων Epicur.Fr. 479
.4 payment by transfer in an account, PLond.3.1129b7 (ii A. D.).II (from [voice] Med.) transition, change, ἀρχὰ κινήσιος καὶ μεταβολᾶς [Philol.] 21, cf. Chrysipp.Stoic.2.160;μετάστασις καὶ μ. D.2.13
;ἐκ μεταβολῆς Men.712
, Plb.1.61.7, D.S.13.24;πάλιν ἐκ μ. Aeschin. 2.9
: freq. in pl., changes, vicissitudes,τῶν ὡρέων Hdt.2.77
, cf. Arist.HA 596b23; ;αἱ μ. κάτω τε καὶ ἄνω γιγνόμεναι Pl.Phlb. 43b
, cf. Antipho 2.4.9;αἱ πλεῖσται μ. μάλιστα τέρπουσιν Hp.Vict.1.18
;ἦμαρ <ἕν> τοι μ. πολλὰς ἔχει E.Fr. 549
;τῆς γῆς ἡ ἀρίστη αἰεὶ τὰς μ. τῶν οἰκητόρων εἶχεν Th.1.2
: c. gen. objecti, change from a thing,μεταβολὰ κακῶν E.HF 735
; rarely, change to..,ἀπραγμοσύνης μ. Th.6.18
: more freq. with Preps.,μ. ἐκ φιλοτίμου εἰς φιλοχρήματον Pl.R. 553d
; ἐκ προστάτου ἐπὶ τύραννον ib. 565d;ἐκ τοῦ εἶναι ἐπὶ τὸ μὴ εἶναι Id.Prm. 162c
;ἡ ἐπὶ τὸ χεῖρον μ. Diph.104
; ἡ ἐναντία μ. change to the contrary, Th.2.43; ἅμα τῇ μ. τῇ ἐς Ἕλληνας their going over to the Greeks, Hdt.1.57;ἡ πρὸς Ῥωμαίους μ. Plb.9.26.2
;μ. μεταβάλλειν Pl.R. 404a
, Arist.Po. 1449a14: prov.,μ. πάντων γλυκύ E.Or. 234
, cf. Arist.Rh. 1371a28, Antiph.207.5.4 migration, [τὰ ζῷα] ποιούμενα τὰς μ. Arist. HA 597a3
: euphemism for death, Philostr.VA8.31, Corp.Herm.11.15,12.6.5 as Military term, wheeling about, being a doubleκλίσις, ἡ εἰς τοὔπισθεν μ. Plb.18.30.4
.6 of literary style, variety, Caecil.Calact. ap. Quint.9.3.38;μ. καὶ ποικίλον D.H.Pomp.3
: pl., Longin.5, 23.1.7 in Music, modulation, e.g. of τόνος or γένος, Aristox.Harm.p.38 M., Cleonid.Harm.13, Bacch.Harm.50, Aristid. Quint.1.11, Ptol.Harm.2.6.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > μεταβολή
-
10 δόρυ
Aδοράτεσσι Q.S.6.363
: [dialect] Ep. and [dialect] Ion. decl., gen. δούρατος (also in Pi.P.4.38); dat. δούρατι (also in S.Ph. 721 (lyr.)); pl. δούρατα, δούρασι (but codd. of Hdt. usu. have δόρατα, δόρασι): more commonly δουρός, δουρί (butδορί Archil.2.1
); dual δοῦρε; pl. δοῦρα, δούρων, δούρεσσι; dat. pl.δούροις Opp.H.3.573
: Trag., gen. δορός; dat. δορί or δόρει, the former required by metre in A.Th. 347, 456, 958, Ag. 111, E.Hec. 909, Ph. 186, etc. (all lyr.), also in Id.Hec.5; δόρει is required in S.OC 620, 1314, 1386;ξὺν δορὶ ξὺν ἀσπίδι Ar.V. 1081
, butσὺν δόρει σὺν ἀσπίδι Achae.29
, cf. Choerob. in Theod.1.346; δορί occurs in Prose in the phrases δορὶ ἑλεῖν, λαβεῖν (v. infr. 11.2): nom. pl. , Theopomp.Com.25; gen.δορῶν Hsch.
: nom.δοῦρας AP6.97
(Antiphil.). Exc. sg. δόρυ, Hom. uses only the [dialect] Ion. forms:I stem, tree,οὔπω τοῖον ἀνήλυθεν ἐκ δόρυ γαίης Od.6.167
; but commonly, plank or beam,δοῦρ' ἐλάτης κέρσαντες Il.24.450
;δούρατα μακρὰ ταμών Od.5.162
, cf. Il.3.61;δούρατα πύργων 12.36
;δούρατ' ἀμάξης Hes.Op. 456
; mostly of ships, δόρυ νήϊον ship's plank, Il.15.410, etc.;νήϊα δοῦρα Od.9.498
; also, mast, E.Tr. 1148: hence,2 δ. εἰνάλιον, ἀμφῆρες, of a ship, Pi.P.4.27, E.Cyc.15;δ. ποντοπόρον S.Ph. 721
(lyr.); also δόρυ alone, A.Pers. 411, Ag. 1618, E.Hel. 1611;ἐπ' Ἀργῴου δορός Id.Andr. 793
; also δούρων, of oars, Hymn.Is.152.II shaft of a spear, δόρυ μείλινον the ashen shaft, Il.5.666, al.: hence, generally, spear itself,δ. χάλκεον 13.247
;ἀσπίδα καὶ δύο δοῦρε Od.1.256
, etc.; hunting-spear, Il.12.303; δόρατα ναύμαχα boarding-pikes, Hdt.7.89: freq. in military phrases, v. πέλεκυς 1; εἰς δόρατος πληγήν within spear's throw, X.Eq.8.10;εἰς δόρυ ἀφικόμενοι Id.HG4.3.17
; ἐπὶ δόρυ to the right hand, in which the spear was held, opp. ἐπ' ἀσπίδα, Id.An.4.3.29 (cf. κλίνω IV. 3, );παρὰ δόρυ Id.Lac.11.10
;εἰς δόρυ Id.HG6.5.18
;τὴν ἐμβολὴν ἐκ δόρατος ποιεῖσθαι Plb.3.115.9
:— ὑπὸ δόρυ πωλεῖσθαι, = Lat. sub hasta venire, D.H.4.24, cf. Str.4.6.7.c sceptre, E.Hec. 9.2 metaph., δουρὶ κτεατίζειν win wealth by the spear, i.e. in war, Il.16.57; ὑπὸ δουρὶ πόλιν πέρθαι ib. 708; in Prose, δορὶ ἑλεῖν, λαβεῖν, Th.1.128, App. BC4.8; an armed force,συμμάχῳ δ. A.Eu. 773
;δ. ἐπακτοῦ S.OC 1525
; καὶ τὸ δ. καὶ τὸ κηρύκειον πέμπειν to offer war or peace, Plb. 4.52.4. (Cf. Skt. dā´ru 'piece of wood', δορά (B), δρῦς.) -
11 κατάκλισις
A making one to lie down, seating him at table, opp. ὑπανάστασις, Pl.R. 425b, Arist.EN 1165a28; ἡ κ. τοῦ γάμου the celebration of the marriage feast, Hdt.6.129.II (from [voice] Pass.) lying at table, sitting at meat, Arist.Pol. 1336b9,21; ; τὸ σχῆμα τῆς κ. Plu.2.679f, cf. Porph.Abst.2.61.c causing one to take to his bed, i. e. striking with disease, PMag.Par.1.2496.d Astrol., horoscope cast at the hour when a patient takes to his bed, Gal.19.529, Cat.Cod.Astr.1.20, 8(4).57.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > κατάκλισις
См. также в других словарях:
κλίση — I (Αστρον.). Κ. τροχιάς ενός πλανήτη είναι η γωνία που σχηματίζει το επίπεδο της τροχιάς του με την τροχιά της Γης, δηλαδή την εκλειπτική. Από τους μεγάλους πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος, ο Πλούτων έχει τη μεγαλύτερη κ. (17° 18’48’) και ο… … Dictionary of Greek
κλίνω — (AM κλίνω, Α αιολ. τ. κλίννω) 1. (μτβ.) κάνω κάποιον ή κάτι να στραφεί ή να γείρει πλάγια ή προς τα κάτω, τό γέρνω, τό πλαγιάζω ή λυγίζω, κάμπτω κάτι (α. «ο δυνατός άνεμος έκλινε τους κορμούς τών δέντρων» β. «ἐπὴν κλίνῃσι τάλαντα Ζεύς» όταν ο… … Dictionary of Greek
κλισίμετρο — Τοπογραφικό όργανο, με το οποίο μπορεί να μετρηθεί η γωνία κλίσης του εδάφους (γωνία μεταξύ της ευθείας που ενώνει τα σημεία στάσης και σκόπευσης και του οριζοντίου επιπέδου). Αποτελείται από ένα κυλινδρικό μεταλλικό κέλυφος, πάνω στο οποίο έχει… … Dictionary of Greek
κλισμός — κλισμός, ὁ (Α) 1. είδος αναπαυτικού καθίσματος, ανάκλιντρο («χρυσέοισιν ἐπὶ κλισμοῑσι καθῑζον», Ομ. Ιλ.) 2. κατηφοριά, κλίση εδάφους. [ΕΤΥΜΟΛ. < κλίνω + κατάλ. μός. Το σ από επίδραση τών κλίσις, κλισία] … Dictionary of Greek
