-
1 Τραχείς
-
2 Τραχεῖς
-
3 τραχείς
-
4 τραχεῖς
-
5 Τραχείς
Τραχίςthe people of T.fem nom /acc pl (attic) -
6 βρακίας
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > βρακίας
-
7 καρκαρίς
καρκαρίς, ἡ,Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > καρκαρίς
-
8 λιθώδης
λῐθ-ώδης, ες,A like stone, stony,γῆ Hdt.4.23
;ὁδός X.Eq.4.4
;τόποι τραχεῖς καὶ λ. Arist.HA 590b23
; πεδίον (as pr. n.) Str.4.1.7: [comp] Comp., of plants, Arist.GA 783a31: metaph., λ. [κέαρ] Pl.Tht. 194e;Νιόβης αὐτῆς -ωδέστερος Lyd.Mag.3.61
. Adv. -δῶς, ὅσα (sc. ὕδατα)προσπήγνυται τοῖς χαλκείοις λ. Ruf.Fr.66.16
.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > λιθώδης
-
9 ἔλλοψ
A dumb by Hsch. (also by δασεῖς, τραχεῖς, ποικίλοι), but perh. rather, scaly (cf. λεπίς):ἔλλοπας ἰχθῦς Hes.Sc. 212
;ἔλλοπος μυνδοῦ δίκην Lyc.1375
:—also [full] ἔλλοπος, Emp.117: or [full] ἐλλός,ἰχθύες ἐλλοί Titanomach.Fr.4
;ἐλλοῖς ἰχθύσιν S.Aj. 1297
.2 an unknown sea-fish, Arist.HA 505a15, etc.; also [full] ἔλοψ, Epich.71, Archestr.Fr.11.1, Matro Conv.69, Apio ap.Ath. 7.294f, Plu.2.979c; identified with ἱερὸς ἰχθῦς by Ael.NA8.28. -
10 βράγχος
Grammatical information: m.Meaning: `hoarseness, angina' (Hp.),Other forms: also βάραγχος (Hippon.), βράγχη f. (Xenocr.) `id.' and βραγχία ἡ περιτράχηλος ἀλγηδών H.Derivatives: βραγχαλέος `hoarse' (Hp.), βραγχός `id.' (AP). - βραγχάω, βραγχιάω `have a sore throat' (Arist.); βραγχιάζοισθε πνίγοισθε H. - Separate βράγχια pl. `gills of fishes, bronchial tubes', also βαράγχια, βαράχνια (Hdn.).Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]Etymology: The resemblance with βρόγχος `windpipe' may have caused the transition of the meaning of βράγχια. Fur. 128 connects βραχώδης τραχύς H. and βρακίας τραχεῖς τόπους H. (and βαρακινῃ̃σιν ἀκάνθαις. σκόλοψι H.); this gives βρακ-\/ βραχ-\/ βραγχ-, variations that are typical Pre-Gr. The aorist βραχεῖν `rattle, clash' (Johansson KZ 36, 345f.) may also be connected: produce a raw sound. The secondary vowel of βάραγχος (Schwyzer 278, 831) is phonetically easy, but also frequent in Pre-Gr. words (Fur. 378-385). - Outside Greek one adduces OIr. brong(a)ide `hoarse' (Fick 2, 186). -Page in Frisk: 1,262Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > βράγχος
-
11 κάρκαροι
Grammatical information: adj.Meaning: τραχεῖς H.Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]X [probably]Etymology: Seems to agree with Skt. karkara- `hart' (attested late, vgl. Mayrhofer KEWA s. v.); cf. on the other hand κάρχαρος (s. v.). S. auch καρκίνος. Fur. 130 adduces κέρχνος (s.v.) `raw voice, hoarseness' and `raw surface', as Pre-Greek.Page in Frisk: 1,789Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > κάρκαροι
-
12 κάρχαρος
Grammatical information: adj.Meaning: `biting, sharp, raw' (Alcm. 140, Lyc., Opp.),Other forms: with reshaped ending καρχαρέος (EM).Compounds: καρχαρόδων (- ους), - οντος `with sharp teeth' (Il., Hes., Ar., Arist., Thphr.; cf. Sommer Nominalkomp. 93)Derivatives: καρχαρίας m. `kind of shark' (Pl. Com., Sophr.; cf. Thompson Fishes s. v., Strömberg Fischnamen 45); the word was taken over in Lat. carcharus, - ias, Saint-Denis, Rev. de phil. 3e sér. 40 (1966) 388ff.Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]Etymology: Onomatopoet. reduplicated formation (Schwyzer 423). One compares Skt. khára- `hard, raw, sharp' (which cannot agree with the Gr.- χ-), NPers. xār(ā) `rock, thorn', and Toch. A tsär `raw'; the last doubtful, s. Pedersen Tocharisch 242f. w. n. 1. Acc. to Leumann Hom. Wörter 156 κάρχαρος was taken from hom. καρχαρόδοντες. - An unaspirated form is κάρκαροι τραχεῖς καὶ δέσμοι H. (cf. s. v.). S. Bq, WP. 1, 355, Mayrhofer KEWA s. kharaḥ1. -Blanc thinks that the word is connected with χάραξ `pointed pole' and χαράσσω `sharpen, engrave etc.', REG 107 (1994) 686-693. Fur. 130 rejects the IE comparison (see Mayrhofer Wb. 1, 170, who points to Dravidian origin). The comparison with κάρκαροι points rather to Pre-Greek origin; Fur. refers to Urart. ḥarḥar `heap of stones, Arm. karkar̄ `slippery rock'.Page in Frisk: 1,796Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > κάρχαρος
-
13 τόπος
τόπος, ου, ὁ (Aeschyl.+) prim. ‘place, position, region’.① an area of any size, gener. specified as a place of habitationⓐ inhabited geographical area: place, of a city, village, etc. (Manetho: 609 Fgm. 10, 238 Jac.; in Jos., C. Ap. 1, 238; Diod S 1, 15, 6; 2, 13, 6; 13, 64, 7; Jos., C. Ap. 1, 86; 2, 34) οἱ ἄνδρες τοῦ τόπου ἐκείνου (cp. Gen 29:22) Mt 14:35. Cp. Mk 6:11 (of the inhabitants); Lk 4:37; 10:1 (w. πόλις as 2 Ch 34:6; Jos., C. Ap. 2, 115); Ac 16:3; 27:2; Rv 18:17 (s. πλέω). ἐν παντὶ τόπῳ everywhere that people or Christians live (cp. Diod S 13, 22, 3 εἰς πάντα τόπον; Mal 1:11; TestDan 6:7; ParJer 5:32; Just., D. 41, 3, and on the exaggeration in epistolary style PLond III, 891, 9 p. 242 [IV A.D., Christian] ἡ εὐφημία σου περιεκύκλωσεν τ. κόσμον ὅλον) 1 Cor 1:2; 2 Cor 2:14; 1 Th 1:8; 2 Th 3:16 v.l.; MPol 19:1; AcPl Ha 6, 5 and15. Also κατὰ πάντα τόπον MPol ins ἐν παντὶ τόπῳ καὶ χρόνῳ D 14:3. This is perh. the place for τὸν τόπον καὶ τὸ ἔθνος J 11:48 (the Sin. Syr. and Chrysost. vol. VIII 386e take τόπ. to mean Jerusalem [cp. 2 Macc 3:2, 12]; but s. 1b below). ἐν ποίῳ τόπῳ where AcPl Ha 6, 12; without ἐν Hv 1:7 Joly. εἰς ἕτερον τόπον to another place (Dio Chrys. 70 [20], 2; Plut., Mor. 108d) Ac 12:17. Cp. AFridrichsen, Kgl. Hum. Vetensk. Samf. i. Uppsala, Årsbok ’43, 28–30.ⓑ inhabited structure: space, place, building et al. (Diod S 20, 100, 4 τόποι=buildings; POslo 55, 10 [c. 200 A.D.]; 1 Km 24:23; 2 Ch 25:10) Ac 4:31 (Stephan. Byz. s.v. Τρεμιθοῦς: the τόπος quakes at the παρουσία of Aphrodite). Esp. of a temple (2 Macc 5:17–20 [w. ἔθνος]; 10:7; 3 Macc 1:9ab al.; EpArist 81) perh. J 11:48 (s. 1a above; the same problem arises concerning τόπος PLond 2710 recto, 6: HTR 29, ’36, 40; 45f.—τ. of a temple Mitt-Wilck. I/2, 94, 20 [beg. II A.D.]; Jos., Ant. 16, 165); τόπος ἅγιος (cp. Is 60:13; 2 Macc 1:29; 2:18; 8:17) Mt 24:15; Ac 6:13; 21:28b.ⓒ a portion of a larger area: place, location (Diod S 2, 7, 5 τόπος τῆς πόλεως=the place on which the city stands; Just., D. 40, 2 ὁ τ. τῆς Ἰερουσαλήμ) ἔρημος τόπος (ἔρημος 1a) Mt 14:13; cp. vs. 15; Mk 1:35; 6:31f, 35; Lk 4:42; 9:12; GJs 17:3. Pl. Mk 1:45. πεδινός Lk 6:17. κρημνώδης Hv 1, 1, 3; Hs 6, 2, 6. καλός v 3, 1, 3b. τόπος τοῦ ἀγροῦ a place in the country 2, 1, 4; 3, 1, 3a; τοῦ σπηλαίου GJs 19:2 (cp. Just., D. 70, 1; 78, 6). Cp. Hv 2, 1, 1; Hs 6, 2, 4. On τόπος διθάλασσος Ac 27:41 s. διθάλασσος. Cp. τραχεῖς τόποι rocky places vs. 29. ὁ τόπος ὅπου (TestAbr B 10 p. 114, 13 [Stone p. 76]; ParJer 7:32; ApcMos 33; Just., D. 78, 8) the place where Mt 28:6; Mk 16:6; J 4:20; 6:23; 10:40; 11:30; 19:20, 41. ὁ τόπος ἔνθα GPt 13:56 (Just., A I, 19, 8; Mel., HE 4, 26, 14). ὁ τόπος ἐφʼ ᾧ ἕστηκας Ac 7:33 (cp. Ex 3:5). The dat. for εἰς w. acc. (B-D-F §199) ποίῳ τόπῳ ἀπῆλθεν Hv 4, 3, 7. ἐν παντὶ τόπῳ in every place (in Jerusalem) 1 Cl 41:2. Combined w. a name εἰς τόπον λεγόμενον Γολγοθᾶ Mt 27:33a. ἐπὶ τὸν Γολγοθᾶν τόπον Mk 15:22a.—Lk 23:33; J 19:13; Ac 27:8; Rv 16:16. W. gen.: κρανίου τόπος Mt 27:33b; Mk 15:22b; J 19:17 (s. κρανίον). τόπος τῆς καταπαύσεως Ac 7:49; B 16:2 (both Is 66:1; s. κατάπαυσις 1).—Pleonastic ἐν τόπῳ χωρίου Ῥωμαίων IRo insc. (s. τύπος 6c, end).—(Definite) place, (particular) spot, scene Lk 10:32; 19:5; 22:40; J 5:13; 6:10. ἐκεῖνον τὸν τόπον Papias (3:3) (Just., D. 3, 1 ἐκείνου τοῦ τόπου).ⓓ pl. regions, districts (Diod S 4, 23, 2; 13, 109, 2; Artem. 2, 9 p. 92, 28; PHib 66, 2; PTebt 281, 12 al.; EpArist 22; Jos., C. Ap. 1, 9) ἄνυδροι τόποι Mt 12:43; Lk 11:24. οἱ ἀνατολικοὶ τόποι the east 1 Cl 25:1. κατὰ τόπους in various regions (κατά B 1a) Mt 24:7; Mk 13:8; Lk 21:11. εἰς τοὺς κατὰ τὴν Ἀσίαν τόπους Ac 27:2 (Antig. Car. 172 εἰς τοὺς τόπους).ⓔ an abode: place, room to live, stay, sit etc. (UPZ 146, 31; 37 [II B.C.]) Rv 12:14. ἔτι τόπος ἐστίν there is still room Lk 14:22 (Epict. 2, 13, 10 ποῦ ἔτι τόπος; where is there still room?; Ath. 8, 4 τίς ἐστι τόπος;). οὐκ ἦν αὐτοῖς τόπος ἐν τῷ καταλύματι 2:7. οὐκ ἔνι τ. ἀπόκρυφος there was no hiding-place GJs 22:3. ἔχειν τόπον have (a) place Rv 12:6; cp. IPhld 2:2; Hv 3, 5, 5; 3, 7, 5; 3, 9, 5; m 12, 5, 4ab. ἑτοιμάσαι τινὶ τόπον J 14:2f (cp. Rv 12:6). δὸς τούτῳ τόπον make room for this person Lk 14:9a (Epict 4, 1, 106 δὸς ἄλλοις τόπον=make room for others). ὁ ἔσχατος τόπος (ἔσχατος 1 and 3) vss. 9b and 10 (on τόπος=‘a place to sit’, cp. Jos., Ant. 12, 210 οἱ τ. τόπους κατὰ τὴν ἀξίαν διανέμοντες; Epict. 1, 25, 27; Paus. Attic. α, 128 τόπος of a seat in a theater; Diog. L. 7, 22 ὁ τῶν πτωχῶν τόπ.=the place where the poor people sat [in the auditorium where Zeno the Stoic taught]; Eunap. p. 21; IPergamon 618, s. Dssm., NB 95 [BS 267]). ὁ τόπος αὐτῶν μετὰ τῶν ἀγγέλων ἐστίν their place is with the angels Hs 9, 27, 3. On ὁ ἀναπληρῶν τὸν τόπον τοῦ ἰδιώτου 1 Cor 14:16 s. ἀναπληρόω 4 (for τόπος=‘position’ s. TestAbr B 4 p. 108, 20 [Stone p. 64] ἕκαστος εἰς τὸν τόπον αὐτοῦ; Philo, Somn. 1, 238; Jos., Ant. 16, 190 ἀπολογουμένου τόπον λαμβάνων).ⓕ the customary location of someth.: the place where someth. is found, or at least should or could be found; w. gen. of thing in question ἀπόστρεψον τὴν μάχαιράν σου εἰς τὸν τόπον αὐτῆς Mt 26:52 (w. ref. to the sheath). ὁ τόπος τῶν ἥλων the place where the nails had been J 20:25 v.l. (Theodor. Prodr. 9, 174 ‘the mark’ of scratch-wounds). ὁ τόπος αὐτῆς its place, of the lampstand’s place Rv 2:5. Cp. 6:14. τόπος οὐχ εὐρέθη αὐτοῖς there was no longer any place for them (Da 2:35 Theod.—Ps 131:5) 20:11; cp. 12:8. Non-literal use οὐκ ἂν δευτέρας (sc. διαθήκης) ἐζητεῖτο τόπος there would have been no occasion sought for a second (covenant) Hb 8:7. On τὸν τῆς ὑπακοῆς τόπον ἀναπληρώσαντες 1 Cl 63:1 s. ἀναπληρόω 3. ἀποκατασταθήσῃ εἰς τὸν τόπον σου (cod. A οἶκον) you will be restored to your former circumstances Hs 7:6.ⓖ a transcendent site: esp. of the place to which one’s final destiny brings one. Of the place of salvation (Tob 3:6 ὁ αἰώνιος τόπος; TestJob 49:2 τοῦ ὑψηλοῦ τόπου; JosAs 22:9 τῆς καταπαύσεως; ApcSed 16:5 ἀναψύξεως καὶ ἀναπαύσεως; Ath. 22, 7 οὐράνιον τόπον): 2 Cl 1:2. πορεύεσθαι εἰς τὸν ὀφειλόμενον τόπον τῆς δόξης 1 Cl 5:4. εἰς τὸν ὀφειλόμενον αὐτοῖς τόπον παρὰ τῷ κυρίῳ Pol 9:2. ὁ ἅγιος τόπος 1 Cl 5:7. Cp. 44:5; B 19:1.—ὁ ἴδιος τόπος can be neutral (PGM 4, 3123; Cyranides p. 120, 6), a place where one is destined to go IMg 5:1. But the expr. can also gain its specif. mng. fr. the context. Of a place of torment or evil (TestAbr A 13 p. 93, 12 [Stone p. 34; foll. by κολαστήριον]; TestAbr B 10 p. 114, 10 [Stone p. 76]; Iambl., Vi. Pyth. 30. 178 ὁ τῶν ἀσεβῶν τ. Proclus on Pla., Cratylus p. 72, 7 Pasqu.) Ac 1:25b; cp. Hs 9, 4, 7; 9, 5, 4; 9, 12, 4. W. gen. ὁ τόπος τῆς βασάνου Lk 16:28.② a specific point of reference in a book, place, passage (Polyb. 12, 25f, 1; Περὶ ὕψους 9, 8 [=p. 18, 5 V.]; 1 Esdr 6:22 v.l.; Philo, De Jos. 151; Jos., Ant. 14, 114; Just., D. 112, 4; cp. Περὶ ὕψους 3, 5 [=p. 8, 6 V.]) Lk 4:17. Cp. 1 Cl 8:4; 29:3; 46:3.③ a position held in a group for discharge of some responsibility, position, office (Diod S 1, 75, 4 in a judicial body; 19, 3, 1 of a chiliarch [commander of 1,000 men]; Ps.-Callisth. 2, 1, 5 the τόπος of the priest-prophetess; ins [ΕΛΛΗΝΙΚΑ 7, ’34, p. 179 ln. 50, 218 B.C.]; pap; Dssm., NB 95 [BS 267]) λαβεῖν τὸν τόπον τῆς διακονίας Ac 1:25a. For ἐκδίκει σου τὸν τόπον IPol 1:2 s. ἐκδικέω 3. τόπος μηδένα φυσιούτω let high position inflate no one’s ego ISm 6:1. τοῖς ἱερεῦσιν ἴδιος ὁ τόπος προστέτακται a special office has been assigned the priests 1 Cl 40:5.—44:5. εἰς τὸν τόπον τοῦ Ζαχαρίου GJs 24:4.④ a favorable circumstance for doing someth., possibility, opportunity, chance (Just., D. 36, 2 ἐν τῷ ἁρμόζοντι τόπῳ at the appropriate point in the discussion; w. gen. Polyb. 1, 88, 2 τόπος ἐλέους; Heliod. 6, 13, 3 φυγῆς τόπος; 1 Macc 9:45) τόπον ἀπολογίας λαβεῖν have an opportunity to defend oneself Ac 25:16 (cp. Jos., Ant. 16, 258 μήτʼ ἀπολογίας μήτʼ ἐλέγχου τόπον ἐχόντων). μετανοίας τόπον εὑρεῖν Hb 12:17; διδόναι (cp. Wsd 12:10) 1 Cl 7:5. In the latter pass. the persons to whom the opportunity is given are added in the dat. (cp. Plut., Mor. 62d; Mitt-Wilck. I/2, 14 III, 15 [I A.D.] βασιλεῖ τόπον διδόναι=give a king an opportunity; Sir 4:5). μηδὲ δίδοτε τόπον τῷ διαβόλῳ do not give the devil a chance to exert his influence Eph 4:27. δότε τόπον τῇ ὀργῇ give the wrath (of God) an opportunity to work out its purpose Ro 12:19 (on ὀργῇ διδόναι τόπον cp. Plut., Mor. 462b; cp. also δὸς τόπον νόμῳ Sir 19:17. On Ro 12:19 s. ESmothers, CBQ 6, ’44, 205–15, w. reff. there; Goodsp., Probs. 152–54). τόπον ἔχειν have opportunity (to do the work of an apostle) 15:23.⑤ idiom: ἐν τῷ τόπῳ οὗ ἐρρέθη αὐτοῖς …, ἐκεῖ κληθήσονται (=LXX Hos 2:1) is prob. to be rendered instead of their being told …, there they shall be called Ro 9:26 (cp. Hos 2:1 בִּמְקוֹם אֲשֶׁר ‘instead of’ s. HWolff, Hosea [Hermeneia] ’74, 27; Achmes 207, 17 ἐν τῷ τόπῳ ἐκείνῳ=instead of that).—DELG. M-M. EDNT. TW. Sv. -
14 τραχύς
τραχύς, εῖα, ύ (prob. cognate w. θράσσω ‘to trouble, disturb’; Hom.+; ins, pap, LXX, En, PsSol 8:17; EpArist, Philo; Jos., Bell. 4, 5, Ant. 7, 239 al.) rough, uneven, of a mountain (Herodian 6, 5, 5) Hs 9, 1, 7; 9, 22, 1. Of stones (Hom. et al.) 9, 6, 4; 9, 8, 6. τραχεῖς τόποι (schol. on Nicander, Ther. 143) Ac 27:29. Of a road (Hyperid., Fgm. 70, 3 J. τραχεῖα ὁδός; Pla., Rep. 1, 328e ὁδὸς τραχεῖα; Cebes 15, 2; Jer 2:25; Bar 4:26; PsSol 8:17) Hm 6, 1, 3f. ἡ τραχεῖα (X., An. 4, 6, 12; Lucian, Rhet. Praec. 3; sc. ὁδός) the rough road pl. Lk 3:5 (Is 40:4).—B. 1066. DELG. M-M. -
15 ἐκπίπτω
ἐκπίπτω fut. inf. ἐκπεσεῖσθαι (Ath 18, 4); 1 aor. ἐξέπεσα (B-D-F §81, 3; W-S. §13:13; Mlt-H. 208); 2 aor. ἐξέπεσον; pf. ἐκπέπτωκα (s. πίπτω; Hom.+; ins, pap, LXX, TestSol 20:16; TestJud 21:4; EpArist, Philo, Joseph.; Ath. 18, 4; 25, 1) gener. ‘fall off/from’ (as pass. of ἐκβάλλω ‘be thrown out, banished’; Ath. 18, 4 ἐκπεσεῖσθαι … ὑπὸ τῶν παίδων)① to fall from some point, fall: lit., of withered flowers that fall to the ground (but ἐ. also means ‘fall’=perish: X., Hell. 1, 1, 32; Lucian, Merc. Cond. 42, end) Js 1:11; 1 Pt 1:24 (both Is 40:7). ἔκ τινος from something (Is 6:13; 14:12) chains from hands Ac 12:7. εἴασαν αὐτὴν ἐκπεσεῖν they let it (the boat) fall 27:32, but s. 2 below; Mk 13:25 v.l.② to drift or be blown off course and run aground, drift off course, run aground, nautical term, εἴς τι on someth. (Eur., Hel. 409 εἰς γῆν; Thu. 2, 92, 3; Diod S 1, 31, 5; 2, 60, 1) on the Syrtis Ac 27:17; on an island vs. 26. κατὰ τραχεῖς τόπους the rocks vs. 29. Abs. perh. vs. 32, s. 1 above.③ to change for the worse from a favorable condition, lose fig. (Hdt. 3, 14; Thu. 8, 81, 2) τινός someth. (Plut., Tib. Gracch. 834 [21, 7]; OGI 521, 2; PTebt 50, 14; Philo, Leg. All. 3, 183; Jos., Ant. 7, 203 βασιλείας) grace, favor Gal 5:4; one’s own stability 2 Pt 3:17.④ become inadequate for some function, fail, weaken fig. (Pla., Ep. 2 p. 314b; Diod S 14, 109, 5; PTebt 27, 26; Plut., Mor. 9b; Sir 34:7) of God’s word Ro 9:6 (on the probability of commercial metaphor, FDanker, Gingrich Festschr. ’72, 107). Of love 1 Cor 13:8 v.l. (acc. to AHarnack, SBBerlAk 1911, p. 148, 1, original). ὥστε καὶ Παῦλον ἐκπεσεῖν τῆς προσευχῆς so that even Paul ceased praying AcPl Ha 2, 8.—M-M. TW.
См. также в других словарях:
Τραχεῖς — Τραχίς the people of T. fem nom/voc pl (attic epic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
τραχεῖς — τρᾱχεῖς , τραχύς jagged masc nom pl (attic epic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Τραχείς — Τραχίς the people of T. fem nom/acc pl (attic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ακρόαση — Το να ακούει κανείς προσεκτικά κάποιον που μιλάει (από το ρήμα ακροάομαι ώμαι). Σημαίνει επίσης την υποδοχή, σε προκαθορισμένο χρόνο, από μια αρχή, πρόεδρο, υπουργό, διευθυντή κλπ. ενός προσώπου που θέλει να υποβάλει μια αίτηση, παράπονα κλπ.… … Dictionary of Greek
Σαμνίτες — Αρχαίος ιταλικός λαός σαβινικής καταγωγής, που ήταν εγκαταστημένος στο Σάμνιο. Ήταν κτηνοτρόφοι τραχείς, που ζούσαν νομαδική ζωή. Οι πρώτες ιστορικές πληροφορίες για το λαό αυτό χρονολογούνται από τον 5o αι. π.Χ., οπότε, εγκαταστάθηκαν στη… … Dictionary of Greek
κάρκαροι — (Α) (κατά τον Ησύχ.) τραχείς. [ΕΤΥΜΟΛ. Βλ. λ. καρκίνος] … Dictionary of Greek
κάρχαρος — κάρχαρος, ον, θηλ. και καρχάρα (Α) 1. αυτός που έχει κοφτερά, σουβλερά δόντια 2. (για ήχο ή λέξεις) σκληρός, τραχύς, οξύς, δηκτικός 3. (για ήθη) άξεστος, αγροίκος 4. (το ουδ. ως επίρρ.) κάρχαρον με σκληρό τρόπο («κάρχαρόν τι μειδήσας», Βάβρ.).… … Dictionary of Greek
καρκίνος — Αχαλίνωτη ανάπτυξη και επέκταση ανώμαλων κυττάρων η οποία μπορεί να εμπλέκει κάθε ιστό και όργανο του σώματος. Χαρακτηριστικό του κ. είναι η τάση να εξαπλώνεται κατά συνέχεια ιστού και αιματογενώς ή λεμφογενώς δίνοντας απομακρυσμένες μεταστάσεις· … Dictionary of Greek
λιθώδης — ες (AM λιθώδης, ῶδες) [λίθος] 1. όμοιος με πέτρα («Νιόβης αὐτῆς λιθωδέστερος», Ιω. Λυδ.) 2. γεμάτος πέτρες, πετρώδης («τόποι τραχεῑς καὶ λιθώδεις», Αριστοτ.) μσν. μτφ. σκληρόκαρδος, άπονος. επίρρ... λιθωδῶς (Α) όπως οι πέτρες … Dictionary of Greek
μαλακός — (4ος αι. π.Χ.). Ιστορικός ο οποίος, σύμφωνα με τον Αθήναιο, έγραψε το έργο Σιφνίων Ώροι, την ιστορία δηλαδή της Σίφνου, το οποίο δεν διασώθηκε. * * * ή, ό, θηλ. και ιά (AM μαλακός, ή, όν) 1. απαλός στην αφή, αυτός που υποχωρεί σε πίεση, σε… … Dictionary of Greek
περικλώ — άω, Α 1. λυγίζω κάτι συστρέφοντάς το και τό σπάζω («τοὺς βραχίονας καὶ τὰ σκέλη καὶ τοὺς ἀγκῶνας περιέκλων», ΠΔ) 2. σπάζω κάτι πάνω σε κάτι άλλο («τῷ κράνει περικλᾱν τὸ ξίφος», Πλούτ.) 3. (ιδίως για τον άνεμο που στρέφει τις φλόγες εδώ κι εκεί)… … Dictionary of Greek
