-
1 σηκίς
A female house-slave, housekeeper, Ar.V. 768, Pherecr.10 (where however it seems to be a pr. n.), cf. Poll.3.76, Phot. -
2 σηκίτης
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > σηκίτης
-
3 σηκός
σηκ-ός (neut. pl. [full] σῆκα (q.v.) as Adv.), [dialect] Dor.[full] σᾱκός (IG42(1).102.29 (Epid., iv B.C.)), ὁ,A pen, fold, esp. for rearing lambs, kids, calves, Od. 9.219, 227, 319, 439, 10.412, Il.18.589, Hes.Op. 787; εἰς τὸν σ. οἴσουσιν, metaph. of young children, Pl.R. 460c;σηκὸν νομίζειν τὸ τεῖχος Id.Tht. 174e
; σ. δράκοντος the dragon's den, E.Ph. 1010; οἱ πέρδικες δύο ποιοῦνται τῶν ᾠῶν ς. nests, Arist.HA 564a21.II sacred enclosure, precinct, Hdt.4.62 (v.l.), S.Ph. 1328, E. (v. infr.), IGl.c., SIG 247 K1 1155 (Delph., iv B.C.), Maiist.23, LXX 2 Ma.14.33;ὁ σ. τοῦ ἱεροῦ OGI 702.4
(Egypt, ii A.D.): acc. to Ammon.Diff.p.94 V. (cf. Call.Fr.38P. (ap. Sch.Oxy.Th.2.17), Plu.Cim.8, Epigr.Gr.781.7 ([place name] Cnidus)), the σηκός was sacred to a hero, the ναός to a god, a distinction not observed (v. Poll.1.6) by the Poets, cf. Trag.Adesp.424, E.Ph. 1751 (lyr.), Rh. 501, with Ion 300, etc.2 sepulchre, burial-place, enclosed and consecrated, ἀνδρῶν ἀγαθῶν ὅδε ς. Simon.4.6, cf. TAM 2(1).207.6, 208.7 ([place name] Sidyma).3 library building, Gal.15.24 (pl.). -
4 σηκόω
A weigh, balance, IG22.1407.41, Plu.2.928d ([voice] Pass.).II [dialect] Dor. σάκωσε· κατέκλεισεν, Hsch. -
5 σηκύλη
-
6 σηκώδης
σηκ-ώδης, ες, (Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > σηκώδης
-
7 σήκωμα
A a weight in the balance, standard weight, IG22.1013.8, Hyp.Fr. 271 (ap.Poll.4.172); σμικρὸν τὸ σὸν σ. προστίθης slight is the weight that you throw into the scale, E.Heracl. 690; σ. μολίβδινα leaden weights or counterpoises, Plb.8.5.9; τὸ κατόπιν σ. τῆς προβολῆς, of the spear, Id.18.29.3; makeweight, Id.18.24.5.b a standard measure, [ κρότωνος] PCair.Zen.670.7 (iii B.C.);σ. σιτηροῦ ἡμεδίμνου SIG2508
(Delos, i B.C.); jar or measure of wine, POxy.1720.5 (iv A.D.), 1896.19 (vi A.D.), PLond.ined. 2115 (vi A.D.).II = σηκός 11, sacred enclosure, E.El. 1274, IG3.1979. -
8 σηκωτήρ
A the beam of a balance, Hsch.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > σηκωτήρ
-
9 σηκωτός
A loculatus, Gloss.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > σηκωτός
-
10 σηκός
Grammatical information: m.Meaning: `enclosure, fence, pen, stable, enclosed sacred space' (Il.).Other forms: Dor. (Epid.) σακός.Compounds: σηκο-κόρος m. `stableman' (ρ 224 a. o.).Derivatives: 1. σηκ-ίς (Ar.), - ύλη, - υλλα (Ael. Dion., H., Phot.) f. `house-slave (fem.)'; 2. - ίτης, Dor. σακ- m. ( ἀρήν, ἔριφος) `fed in the stable, weaned' (Theoc., Long.; Redard 114); 3. σῆκα call of a herder (H.: " οὕτως ἐπιφθέγγονται οἱ ποιμένες εἰς τὸ συγκλεῖσαι τὰ ποίμνια"; cf. σῖγα); 4. - άζω `to drive into the pen, to confine' (Θ 131 a. o.); 5. σηκόω: a. σάκωσε κατέκλεισεν, ἀποσηκώσας ὡς ἐν σηκῳ̃ κατακλείσας H.; b. mostly with ἀντι-, ἀνα- `to weigh against, to balance, to equalise, to compensate' (Hp., Trag., Arist. a. o.); from this σήκ-ωμα, Dor. σάκ- n. `enclosed sacred space' (E., inscr.), usu. `weight, counterweight, calibrated weight or measure' (E., Hyp., Plb., hell. a. late pap. a. inscr.); - ωτήρ m. `balance beam' (H.); ἀντισήκ-ωσις f. `counterweight, equalisation' (Hdt., Plot.); backformation ἀντί-σηκος `equalising' (Eust.).Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]X [probably]Etymology: PGr. Dor. σᾱκός from *tu̯ākós is since Bezzenberger BB 12, 240 connected with σάττω `stuff'; Pok. 1098; s. v. with further attempts for connections. -- To σηκός after Szemerényi Sprache 11, 12 also ἠκέστας in Hom. ἤνις [σ]ηκέστας (with haplography of the σ); not very convincing. -- There is no indication that this word is IE; the zero grade *tu̯h2k- would rather have become *τῡκ-; s o the word is rather Pre-Greek.Page in Frisk: 2,695Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > σηκός
См. также в других словарях:
-ωτός — (I) ΝΜΑ κατάληξη επιθέτων όλων τών περιόδων τής ελληνικής γλώσσας, που παράγονται από ουσιαστικά (πρβλ. αγκαθ ωτός, δαντελ ωτός, δικτυ ωτός, διχαλ ωτός, κλαδ ωτός, κροκ ωτός, οδοντ ωτός κ.ά.) (II) Ν κατάληξη επιθέτων τής Νέας Ελληνικής που… … Dictionary of Greek
στούπα — Αρχαίο μνημείο, που συνδέεται με τη βουδιστική θρησκεία και κατάγεται από τον νεκρικό τύμβο· πράγματι, όπως κι αυτός, η σ. έχει ημισφαιρικό θόλο, που στηρίζεται σε κυλινδρικό τύμπανο. Πάνω από τον θόλο (άντα) υψωνόταν κυβικός όγκος (χαρμίκα) που… … Dictionary of Greek
