-
1 κοπρών
A place for dung, privy, Ar.Th. 485, D.25.49, Eub.53.2, IG2.1058.11, etc.: prov., εἰς κοπρῶνα θυμιᾶν, of uselesswork, Phot.s.v. ὄνου πόκαι. -
2 πόκος
A wool in its raw state, fleece, Il.12.451, Ar.Lys. 574, GDIiv p.886 (Erythrae, iv B.C.), PCair.Zen. 287, 774 (iii B.C.), LXXJd.6.37;οἶν μελάγχιμον πόκῳ E.El. 513
;πεκτεῖν.. προβάτων π. ἠρινόν Ar.Av. 714
;πέντε πόκως ἔλαβ' ἐχθές Theoc.15.20
; lock or tuft of wool, S.Tr. 675;ἐρίων π. Cratin.372
; νεφέλαι πόκοις ἐρίων ὁμοῖαι Thphr.Sign.13.II prov., εἰς ὄνου πόκας to an ass-shearing, i.e. to no-place, Ar.Ra. 186; ὄνου πόκους or πόκας ζητεῖς you ask for 'pigeons'-milk', Zen.5.38, etc.:—the nom. of this phrase is given as πόκες by Sch.Ar. l.c., as πόκαι by Suid., Phot.; Ὄκνου πλοκάς (cf.ὄκνος 11
) was prob. read by Aristarch. in Cratin.348, and shd. perh. be read in Ar.l.c.;οὐδεὶς πόκον εἰς γναφεῖον φέρει Arcesil.
ap. Gal.8.624. -
3 ὄνος
A ass, once in Hom., Il.11.558 ; then in IG12.40.12, Hdt.4.135, etc., cf. Arist.HA 580b3 ; ὄνοι οἱ τὰ κέρεα ἔχοντες, together with a number of fabulous animals, Hdt.4.191, 192 ;ὄ. μονοκέρατος Arist.HA 499b19
, PA 663a23, cf. Ael.NA3.41 :—freq. in provs.:1 ὄ. λύρας (sc. ἀκούων), of one who can make nothing of music, Men. 527, Id.Mis.18, cf. Varroap.Gell.3.16.13, Diogenian.7.33 ; expld. in Apostol.12.91a, ὄ. λύρας ἤκουε καὶ σάλπιγγος ὗς; ὄ. κάθηται, of one who sits down when caught in the game of ὀστρακίνδα, Poll.9.106, 112 ; the two provs. combined by Cratin. 229 ὄνοι δ' ἀπωτέρω κάθηντ αι τῆς λύρας, cf. κιθαρίζω.2 περὶ ὄνου σκιᾶς for an ass's shadow, i.e. for a trifle, Ar.V. 191(v. Sch.), Pl.Phdr. 260c ;ταῦτα πάντ' ὄνου σκιά S. Fr. 331
.3 ὄνου πόκαι or πόκες, v. πόκος 11 ; ὄνον κείρεις, of those who attempt the impossible, Zen.5.38.4 ἀπ' ὄνου καταπεσεῖν, of one who gets into a scrape by his own clumsiness. with a pun on ἀπὸ νοῦ πεσεῖν, Ar.Nu. 1273, cf. Pl.Lg. 701d.5 ὄνος ὕεται an ass in the rain, of being unmoved by what is said or done, Cratin.52, cf. Cephisod.1 ;ὄνῳ τις ἔλεγε μῦθον, ὁ δὲ τὰ ὦτα ἐκίνει Diogenian.7.30
;ὄ. εἰς Ἀθήνας Macar.Prov.6.31
.6 ὄ. ἄγω μυστήρια, i.e my part is to carry burdens, Ar.Ra. 159.7 ὄνων ὑβριστότερος, of wanton behaviour, X.An.5.8.3 ;κριθώσης ὄνου S.Fr. 876
.8 ὦτ' ὄνου λαβεῖν, like Midas, Ar.Pl. 287.9 ὄ. εἰς ἄχυρα, of one who gets what he wants, Diogenian.6.91 ; ὄνου γνάθος, of a glutton, ib. 100.10 ὄ. ἐν μελίσσαις, of one who has got into a scrape, Crates Com.36 ; but ὄ. ἐν πιθήκοις, of extreme ugliness, Men.402.8 ; ὄ. ἐν μύρῳ 'a clown at a feast', Suid.11 εἰς ὄνους ἀφ' ἵππων, of one who has come down in the world, Lib.Ep.34.2, cf. Zen.2.33, etc.II a fish of the cod family, esp. the hake, Merluccius vulgaris, Epich. 67, Arist.HA 599b33, Fr. 326, Henioch.3.3, Opp.H.1.151, etc.III wood-louse,κυλισθεὶς ὥς τις ὄ. ἰσόσπριος S.Fr. 363
, cf. Arist.HA 557a23 (v.l. ὀνίοις), Thphr.HP4.3.6, Hsch.s.v. σηνίκη; cf.ὀνίσκος 11
, ἴουλος IV.V ὄνων φάτνη a nebulous appearance between the ὄνοι (two stars in the breast of the Crab), Theoc.22.21, cf. Arat.898, Thphr.Sign.23 ( ἡ τοῦ ὄνου φάτνη ib.43,51), Ptol.Tetr.23.VI ὄνου πετάλειον, = φύλλον ὀνίτιδος, Nic.Th. 628.VII from the ass as a beast of burden the name passed to:2 the upper millstone which turned round,ὄ. ἀλέτης X.An.1.5.5
; alsoὄ. ἀλετών Alex.13
, 204, cf. Hsch. s.v. μύλη ; perh. simply, millstone, Herod.6.83 : Phot. says that Aristotle also calls the fixed nether millstone ὄνος (but Arist.Pr. 964b38 says, ὄνου λίθον ἀλοῦντος when the millstone is grinding stone, as it does when no grist is in the mill).
См. также в других словарях:
πόκος — ὁ, ΝΜΑ, αιολ. τ. πόκτος, ετεροκλ. πληθ. πόκες και πόκαι, αί, Α ακατέργαστο μαλλί κουρεμένου προβάτου αρχ. 1. κοτσίδα κατεργασμένου ερίου, τουλούπα μαλλιού 2. παροιμ. α) «εἰς ὄνου πόκας» σε μέρος που κουρεύουν τα γαϊδούρια, δηλ. πουθενά β) «ὄνου… … Dictionary of Greek
Πόκιος — ὁ, Α ονομασία μήνα στη Λοκρίδα. [ΕΤΥΜΟΛ. < πόκαι (βλ. λ. πόκος) + επίθημα ιος (πρβλ. Βάκχ ιος)] … Dictionary of Greek
ποκάρι — το / ποκάριον, ΝΜΑ νεοελλ. 1. το σύνολο τού ερίου από την κουρά προβάτου, ο πόκος 2. όγκος ερίου μσν. αρχ. μικρή ποσότητα ερίου. [ΕΤΥΜΟΛ. Υποκορ. τού τ. πόκαι (βλ. λ. πόκος), πρβλ. μυκην. poka = πόκη] … Dictionary of Greek
ποκάς — άδος, ἡ, Α οι τρίχες τού κεφαλιού, κόμη. [ΕΤΥΜΟΛ. < πόκαι (βλ. λ. πόκος) + επίθημα άς, άδος (πρβλ. θαμν άς)] … Dictionary of Greek
ποκίζω — και ποκάζω Α [πόκαι] 1. κουρεύω 2. (ιδίως στο μέσ.) ποκίζομαι κουρεύω για δική μου χρήση («τίς τρίχας ἀντ ἐρίων ἐποκίξατο;», Θεόκρ.) … Dictionary of Greek
ποκούμαι — όομαι, Α [πόκαι] καλύπτομαι σαν με μαλλί … Dictionary of Greek
ποκύφος — ὁ, Α εριοϋφάντης, υφαντής μάλλινων υφασμάτων. [ΕΤΥΜΟΛ. < πόκαι + υφος (< ὑφαίνω), πρβλ. ταπίδ υφος] … Dictionary of Greek
πόκες — και πόκαι, αἱ, Α βλ. πόκος … Dictionary of Greek
