-
1 οἰστροπλήξ
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > οἰστροπλήξ
-
2 πλήσσω
Grammatical information: v.Meaning: often (in pres. in the older language always) with prefix in diff. senses, e.g. ἐκ-, ἐπι-, κατα-, παρα-, `to strike, to slap, to thrust, to hit', pass. `to be beaten, thrust, hit, struck' ( ἐκ- πλήσσω `to startle', ἐπι- πλήσσω usu. `to criticize, to scold', παρα- πλήσσω in pass. `to become crazy' etc.).Other forms: Att. - ττω ( ἐκ-πλήγνυμαι Th.), aor. πλῆξαι (Il.), Dor. πλᾶξαι, redupl. ( ἐ-)πέπληγον (Hom.), pass. πληγῆναι (Il.), Dor. Aeol. πλᾱγῆναι, with prefix - πλᾰγῆναι (IA.), πληχθῆναι (E., late), fut. πλήξω (Il.), pass. πληγήσομαι, - πλᾰγήσομαι (Att.), perf. πέπληγα (Il.: πεπληγώς), πέπληχα (hell.), pass. πέπληγμαι (IA.),Compounds: As 1. member in governing compp., e.g. πλήξ-ιππος `flogging horses' (ep. poet.Il.).Derivatives: Several derivv. Nom. actionis: 1. πληγή, Dor. πλαγά f. `hit, wound etc.' (Il.). 2. πλήγανον βακτηρία, πληγάς δρέπανον H. 3. πλῆγ-μα n. = πληγή (S., E., Arist.), - μός m. `id.' (medic., κατά- πλήσσω LXX). 4. ἀπό-, ἔκ-, ἔμ-, ἐπί-, κατά-πληξις f. `apoplexy, concussion etc.' (IA.); πλῆξις, Dor. πλᾶξις f. `striking' (Ti. Locr.). Nom. agentis a. instr. 5. πλῆκτρον, Dor. πλᾶκτρον n. `instrument for striking, mallet' (h. Hom., Pi.). 6. πληκτήρ m. `id.' (Hdn. Gr.); πλακτήρ τὸ τοῦ ἀλεκτρυόνος πλῆκτρον H.; πλάκτωρ m. (Dor.) `striker' (AP), πλήκτης m. `id.' (Hp., Arist.), ἐπι- πλήσσω `blamer, castigator' (Gloss.), - πλήκτειρα f. `who drives on' (AP). Adj., mostly as 2. member: 7. - πληξ, e.g. παραπλήξ, - γος `stricken sideways' (ε 418), `crazy' (IA.), `paralyzed' (Hp.) with - ηγία, - ηγικός (Hp.), οἰστρο-πλήξ `stung by a gadfly' (trag.); πλήξ as simplex only as designation. of a bandage (Sor.); 8. - πληκτος, e.g. ἀπόπληκτος `stirred by strikes' with - ηξίη, - ία (IA.); 9. ἐκ-, κατα-πλαγής `startled' (Plb., Luc.). 10. πληκτικός `striking, hitting' (Pl.; Chantraine Études 134 a. 138), ἐκπληκτι-κός (Th.) a.o. Verb 11. πληκτίζομαι `to fight' (Φ 499 a.o.), most `to dally' (Ar., Herod.) with - ισμός m. (AP), prob. rather enlargement of the primary verb (cf. λακτίζω and Schwyzer 706) than from a nominal τ-deriv.Origin: IE [Indo-European] [832] *pleh₂k\/g- `beat'Etymology: With the primary yot-present πλήσσω from *πλᾱκ-ι̯ω agrees a Slav. word for `weep, lament' (prop. `beat one's breast'), e.g. OCS plačǫ (sę), Russ. pláču; to this the verbal noun Lith. plókis m. `blow, stroke'. Final media as in πλᾱγ-ά̄, πληγ-ή a.o. is also found in Germ., e.g. OE flōcan `clap approval', Goth. redupl. pret. faí-flokun ' ἐκόπτοντο', OHG fluohhon `curse' (IE * plāg-). The zero grade in πλᾰγ-ηναι (with sec. short α) is also represented in the nasalized πλάζω (with Lat. plangō); beside it with -k- Lith. plakù, plàkti `beat, chastise'. Beside these forms going back on IE * plāk-, plāg- [but not * plak-, plag-!] stand with deviating vocalism Lith. plíek-iu, -ti `beat, whip' (cross with an other verb?), Lat. plectō, - ere `punish, chastise' (ē or ĕ). -- Connection with the group of πλάξ (prop. `beat broadly'?) may be considered. Further forms w. rich lit. WP. 2, 91 ff., Pok. 832f., W.-Hofmann s. 2. plectō, Vasmer s. plákatь, Fraenkel s. plíekti 2. On the perf. πέπληγα against τύπτω, πατάξαι s. Bloch Suppl. Verba 83ff.Page in Frisk: 2,561-562Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > πλήσσω
-
3 οἴστρος
Grammatical information: m.Meaning: `gadfly, Tabanus bovinus' (χ 300, A., Arist.), also of a water-insect and a bird (Arist. perh. Sylvia trochilus; cf. Whitfield ClassRev. 69, 12f.), `sting, prick' (S., E.), `rage, madness, fierce desire' (Hdt., Pl., S., E.).Compounds: Compp., e.g. οἰστρο-πλήξ, - γος `stung by a gadly, driven by anger' (trag., of Io, also of the Bacchantes).Derivatives: οἰστρ-ώδης `enraged' (Pl., Epicur.), - ήεις `full of sting, stinging, stung' (Opp., Nonn.; cf. Schwyzer 527), - ηδόν `with rage' (Opp.); οἰστρ-άω (on the formation Schwyzer 731), also - έω (Theoc., Luc., Jul.), - ῆσαι (trag., Pl., Arist.), also with ἀν-, ἐξ-, παρ-, δι-, `to rouse; to rage, to roar' with οἴστρ-ημα n. `sting' (S., AP), ( παρ-)-ησις f. `rage, passion' ( Corp. Herm., PMag. Par.); backformation πάροιστρος `enraged, mad' (Simp.).Etymology: In the barytonesis agreeing with κέστρος, χύτρος a. o. (cf. Schwyzer 531 f.) οἶσ-τρος must orig. be a nom. instr. or -- what amounts to the same thing -- a nom. agentis. If, as seems probable, cognate with οἶμα (\< *οἶσ-μα) and like this derived from a verb `put in vehement movement, urge, irritate', the word meant originally "urger, irritator". The actual meanings `gadfly', `sting', `anger' can therefor go hand in hand (cf. v.Wilamowitz Glaube 1, 273); the changing meaning was still favoured by the myth of Io. -- An identical formation, except for the gender, is Lith. aistrà f. `vehement passion'; further cognates s. οἶμα; cf. also ὀϊστός w. lit. -- Diff. F. Hartmann KZ 54, 289 w. n. 1: to οἶδος, οἰδέω, OHG eittar `poison' etc. as `who causes an ulcer'; to be rejected. S. also Gil Fernandez Nombres de insectos 157. -- In ἰστυάζει ὀργίζεται H. Fick KZ 43, 136 wanted to find a parallel zero grade τυ-derivation *ἰσ-τύ-ς.Page in Frisk: 2,369-370Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > οἴστρος
См. также в других словарях:
μεθυπλήξ — μεθυπλήξ, ῆγος, ὁ, ἡ (Α) αυτός που έχει χτυπηθεί από το κρασί, ο μεθυσμένος. [ΕΤΥΜΟΛ. < μέθυ «κρασί» + πλήξ, πλῆγος (< πλήττω), πρβλ. κυματο πλήξ, οιστρο πλήξ] … Dictionary of Greek
σοροπλήξ — ῆγος, ὁ, ἡ, Α σοροδαίμων*. [ΕΤΥΜΟΛ. < σορός + πλήξ (< πλήσσω), πρβλ. κυματο πλήξ, οιστρο πλήξ] … Dictionary of Greek
συοπλήξ — ῆγος, ὁ, ἡ, Μ αυτός που χτυπήθηκε από αγριόχοιρο. [ΕΤΥΜΟΛ. < σῦς, συός «χοίρος» + πλήξ (< πλήσσω «χτυπώ»), πρβλ. βου πλήξ, οιστρο πλήξ] … Dictionary of Greek
φρενοπλήξ — ῆγος, ὁ, ἡ, Α φρενόπληκτος. [ΕΤΥΜΟΛ. < φρήν, φρενός + πλήξ (< πλήσσω), πρβλ. κυματο πλήξ, οἰστρο πλήξ] … Dictionary of Greek
φωτοπλήξ — πλῆγος, ὁ, ἡ, Α αυτός που πλήττει κάποιον ή κάτι με ακτίνες φωτός. [ΕΤΥΜΟΛ. < φωτ(ο) * + πλήξ (< πλήσσω), πρβλ. κυματο πλήξ, οἰστρο πλήξ] … Dictionary of Greek
πάμπληξ — πάμπληξ, ηγος, ὁ (Μ) (για τον αιρεσιάρχη Νεστόριο) αυτός που έχει καταληφθεί εντελώς από μανία. [ΕΤΥΜΟΛ. < παν * + πλήξ, ῆγος (< πλήττω*), πρβλ. οιστρο πλήξ] … Dictionary of Greek
οιστροπλήξ — οἰστροπλήξ, πλῆγος, ὁ, η (Α) (ποιητ. τ.) (για την Ιώ και για τις Βάκχες) αυτός που έχει πληγεί από τον οίστρο, μανιώδης. [ΕΤΥΜΟΛ. < οἶστρος + πλήξ (< πλήσσω), πρβλ. ονειρο πλήξ] … Dictionary of Greek
