-
1 ξυλίτης
A like wood: name of a fish, Hsch.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ξυλίτης
-
2 ξύλον
Grammatical information: n.Meaning: `wood, construction-wood-, firewood, tree, beam, stick, foot-, neckblock, banc, table' (Il.); also as length-measure = `the side of the ναύβιον' (Hero Geom., pap.).Compounds: Very many compp., e.g. ξυλουργός (- οργός, - εργός) m. `carpenter' with - έω, - ία, - ικός (IA.; cf. on δημιουργός); μονό-ξυλος `made from one piece of wood', of πλοῖον a.o. (IA.). On ξύλοχος s. v.Derivatives: 1. Dimin.: ξυλ-άριον `small piece of wood' (LXX, pap. a.o.), - ήφιον `piece of wood' (Hp., hell.), - άφιον `id.' (Eust.; on - ήφιον, - άφιον Wackernagel Glotta 4, 243 f. [Kl. Schr. 2, 1200f.]); ξύλιον `piece of wood' (pap. IVp). Further subst.: 2. ξυλ-εύς m. `woodcutter', name of a sacrificial attendant in Olympia (inscr. Ia, Paus., H.) with - εύω, - εύομαι `fetch wood' (hell. inscr., Men., H.), - εία f. `fetching wood, store of wood, construction-wood' (Plb., Str., pap.); Bosshardt 75; 3. ξυλ-ίτης ἰχθῦς ποιός H. (explan. in Strömberg Fischnamen 25); - ῖτις (γῆ, χέρσος) f. `shrub-coutry' (pap.; Redard 109 w. n.); 4. ξυλών, - ῶνος m. `place for wood' (Delos III--IIa). Adj. 1. ξύλ-ινος `of wood, wooden' (Pi., B., IA.), 2. - ικός `id.' (Arist.) with - ικάριος `woodhandler (?)' (Korykos; from Lat. - ārius), 3. - ηρός `regarding wood' (Delos IIIa), - ηρά f. `woodzmarket'? (pap. Ip), 4. - ώδης `woodlike, -coloured' (Hp., Arist., Thphr.). Verbs. 1. ξυλ-ίζομαι `fetch wood' (X., Plu.) with - ισμός `fetching wood' (Str., D.H.), - ιστής `who fetches wood' (sch.); 2. ξυλ-όομαι, - όω `become wood, make, make of wood' (Thphr., LXX) with - ωσις f. `woodwork' (Th., hell. inscr.), - ωμα, - ωμάτιον `id.' (Delos IIIa a.o.); 3. ξυλ-εύω, s. above on ξυλεύς.Etymology: With ξύλον (from where on younger Att. vases σύλον, σύλινος; Schwyzer 211) agrees Lith. šùlas `(bucket-, ton-) stave, stander, pillar', if from IE *ḱsulo-; besides, in vokalism deviating, several Slav. forms, e.g. Russ. šúlo n. `garden-pole', Scr. šûlj m. `block' (IE *ḱseulo-?). Similarly with ū and anlaut. s-, Germ., e.g. OHG sūl f. `style, pole', with au (IE ou?) Goth. sauls `pillar'. The relation between the Slav., Balt. and Germ. words has been amply discussed but hardly explained; s. Vasmer and Fraenkel s. vv. with ric lit. and further forms. Older lit. also in Bq, WP. 2, 503 f. and W.-Hofmann s. silva. Mann Slavon. Rev. 37, 134 still adduces Alb. shul `bar, nail, siphon'. -- Original connection with ξύω (e.g. Fick 3, 446, also as supposition Schwyzer 329) is not probable, secondary influence (Chantraine Form. 240) well acceptable.Page in Frisk: 2,Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > ξύλον
См. также в других словарях:
ξοΐτης — ξοΐτης, ὁ (Α) τεχνίτης που χρησιμοποιεί την ξοΐδα, χαλκουργός. [ΕΤΥΜΟΛ. < ετεροιωμένη βαθμίδα ξο τού ξέω* + κατάλ. ίτης (πρβλ. ξυλ ίτης)] … Dictionary of Greek
οζαινίτης — ὀζαινίτης, ό, θηλ. ὀζαινῑτις (Α) 1. αυτός που αναδίδει οσμή όμοια με την οσμή τής όζαινας 2. ονομασία ενός ινδικού είδους τού φυτού νάρδος. [ΕΤΥΜΟΛ. < ὄζαινα + επίθημα ίτης (πρβλ. ξυλ ίτης)] … Dictionary of Greek
ονυχίτης — ὀνυχίτης, ό, θηλ. ὀνυχῑτις (Α) είδος ημιπολύτιμου λίθου που μοιάζει με τον όνυχα («ὀνυχίτης λίθος»). [ΕΤΥΜΟΛ. < ὄνυξ, υχος (ΙΙ) + επίθημα ίτης (πρβλ. ξυλ ίτης)] … Dictionary of Greek
οστρακίτης — ο (Α ὀστρακίτης) νεοελλ. απολίθωμα οστράκου που αποτελείται από ανθρακικό ασβέστιο αρχ. 1. ως επίθ. οστράκινος («ὀστρακίτης λίθος», Διοσκ.) 2. ο λίθος οστρακίας* 3. είδος πίτας 4. είδος φιδιού. [ΕΤΥΜΟΛ. < ὄστρακον + επίθημα ίτης (πρβλ. ξυλ… … Dictionary of Greek
