-
1 κυδοιμός
κυδοιμός, ὁ, Lärm, bes. in der Schlacht, Schlachtgetümmel, auch die Verwirrung der Schlacht, Schreck u. Bestürzung, gew. ϑόρυβος, τάραχος erkl.; neben κλαγγή, Il. 10, 523. 18, 218; ἔκ τ' ἀνδροκτασίης, ἔκ ϑ' αἵματος, ἔκ τε κυδοιμοῦ stehen neben einander 11, 164; ποῖ χρὴ βοηϑεῖν; ποῖ κυδοιμὸν ἐμβαλεῖν; Ar. Ach. 547; ὀρνίχων τοιοίδε κυδοιμοί Theocr. 22, 72, Hahnengefechte; auch in Prosa, ποικίλη τις ἦν ἀκρισία καὶ κυδοιμὸς περὶ τὰ στρατόπεδα Pol. 5, 48, 5; κυδοιμοῦ καὶ φόβου καταλαβόντος τοὺς Ἀϑηναίους Ath. V, 216 a. – Personificirt erscheint er als Gefährte der Enyo u. der Ker, Il. 5, 593. 18, 535, des Ares, Empedocl. bei Ath. V, 216 a, des Polemos, Ar. Pax 255.
-
2 κυδοιμος
ὅ1) шум (битвы), смятение(ἄσπετος Hom.)
ποῖ χρέ βοηθεῖν ; ποῖ κυδοιμὸν ἐμβαλεῖν ; Arph. — куда нести помощь?, где посеять смятение?2) бой, схваткаὀρνίθων (v. l. ὀρνίχων) κυδοιμοί Theocr. — петушиные бои
-
3 Κυδοιμός
Κυδοιμόςdin of battle: masc nom sg -
4 κυδοιμός
κυδοιμόςdin of battle: masc nom sg -
5 κυδοιμός
κυδοιμός: uproar, confusion, din or mêlée of battle; personified, Il. 5.593, Il. 18.535.A Homeric dictionary (Greek-English) (Ελληνικά-Αγγλικά ομηρικό λεξικό) > κυδοιμός
-
6 κυδοιμός
κυδοιμός, ὁ, Lärm, bes. in der Schlacht, Schlachtgetümmel, auch die Verwirrung der Schlacht, Schreck u. Bestürzung; ὀρνίχων τοιοίδε κυδοιμοί, Hahnengefechte. Personifiziert erscheint er als Gefährte der Enyo u. der Ker, des Ares, des Polemos -
7 κυδοιμός
Grammatical information: m.Derivatives: κυδοιμέω `rage, drive in confusion' (Il.). Unclear κυδοιδοπάω `make noise, confusion' (Ar.; cf. on ἐχθοδοπέω).Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]Etymology: Unknown, but seen its unusual formation no doubt Pre-Greek. Frisk and Chantraine discuss it under κυδάζομαι `injure', but I see no semantic relation. From *κυδαιμ-?Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > κυδοιμός
-
8 κυδοιμός
κῠδοιμ-ός, ὁ,A din of battle, uproar, hubbub, , cf. 18.218; κυδοιμὸν ἐμβαλεῖν (mock-heroic) Ar.Ach. 573; ὀρνίθων κυδοιμοί cock- fights, Theoc.22.72:— Κυδοιμός personified, as companion of Ἐνυώ and Ἔρις, Il.5.593, 18.535, cf. Emp.128.1, Ar. Pax 255.—[dialect] Ep. word, used by Ar. and in later Prose, as Plb.5.48.5, Luc.Bis Acc.10, etc.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > κυδοιμός
-
9 κυδοιμός
-οῦ ὁ N 2 0-0-0-1-0=1 Jb 38,25turmoil (of storm) -
10 ἐγρε-κύδοιμος
ἐγρε-κύδοιμος, Pallas, Kriegslärm erregend, Hes. Th. 925 u. sp. D.
-
11 Κυδοιμοί
Κυδοιμόςdin of battle: masc nom /voc pl -
12 Κυδοιμέ
Κυδοιμόςdin of battle: masc voc sg -
13 Κυδοιμόν
Κυδοιμόςdin of battle: masc acc sg -
14 κυδοιμοί
κυδοιμόςdin of battle: masc nom /voc pl -
15 κυδοιμέ
κυδοιμόςdin of battle: masc voc sg -
16 κυδοιμόν
κυδοιμόςdin of battle: masc acc sg -
17 Κυδοιμώ
Κυδοιμόςdin of battle: masc gen sg (doric aeolic)——————Κυδοιμόςdin of battle: masc dat sg -
18 κυδοιμώ
κυδοιμέωmake an uproar: pres subj act 1st sg (attic epic doric)κυδοιμέωmake an uproar: pres ind act 1st sg (attic epic doric)κυδοιμόςdin of battle: masc gen sg (doric aeolic)——————κυδοιμόςdin of battle: masc dat sg -
19 κυδάζομαι
κυδάζομαι, -ωGrammatical information: v.Meaning: `revile, jeer' (Epich. 6; 35, 6, A. Fr. 94, S. Aj. 722, A. R. 1, 1337).Other forms: Aor. κυδάσσασθαι.Derivatives: Besides κύδος m. `scorn' (sch.; prob. backformation). On the formally unclear, and in meaning deviating, κυδοιμός `din of battle' s.v.Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]X [probably]Etymology: Further the H.-glosses κυδάγχας μάχας, λοιδορίας; κυδαγχόμενα λοιδο-ρούμενα; κυδάττειν ἐπιφωνεῖν. A possible connection give some Slavic, Germanic and Indo-Iranian words for `blame, revile', Slav., e.g. OCS kuditi ' μέμφεσθαι', Germ., e.g. Norw. dial. huta `cry, lament', MHG gehiuze `noise, crying, derision, insult', Skt. kutsáyati `blame, revile' (rejected by Mayrhofer KEWA), NPers. ni-kūhīdan `blame, revile', s. WP. 1, 378, Pok. 595, Vasmer Wb. s. kudítь and prokúda. - The words are prob. Pre-Greek, but cannot be further connected. The glosses given are quite ununderstandable in the context of what we know of Pre-Greek; also the meaning ἐπιφωνεῖν is unclear (from the crying in battle?). κυδ-αγχ- the prenasalized form of *κυδ-αχ- from which κυδ-αττ-ειν? - See on κυδοιμός, κῦδος.Page in Frisk: 2,40Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > κυδάζομαι
-
20 κακός
κακός, ή, όν, schlecht, im Allgem. Ggstz zu ἀγαϑός, was zu vergleichen; – 1) von Zuständen lebendiger Wesen und lebloser Dinge, schlecht in seiner Art, untauglich, nicht so, wie es seiner Natur od. Bestimmung nach sein könnte oder sollte, κακὰ εἵματα, Hom., von Personen = untüchtig zu einem Geschäft, nichtsnutzig, νομῆες Od. 17, 246; κακὸς δ' αἰδοῖος ἀλήτης, der verschämte Bettler versteht sein Gewerbe schlecht, ist ein schlechter Landstreicher, 17, 578; so ἰατρός Aesch. Prom. 471, ποιμήν Ag. 643; ναύτης, κυβερνήτης, Eur. Andr. 458 Suppl. 880; μάγειρος Plat. Phaedr. 265 e; nähere Bestimmungen werden im acc. hinzugesetzt, πάντα γὰρ οὐ κακός εἰμι, μετ' ἀνδράσιν ὅσσοι ἄεϑλοι Od. 8, 214; εἰ μὴ 'γὼ κακὸς γνώμην ἔφυν, d. i. wenn ich richtig urtheile, Soph. Phil. 898; κακοὺς πᾶσαν κακίαν Plat. Rep. VI, 490 d; auch dat., κακοὶ γνώμαισιν Soph. Ai. 493, unverständige; mit Präposit., κακὸς περὶ τὰ χρήματα Plat. Clitoph. 407 b; κακὸς εἰς φίλους Eur. Or. 424 Med. 84, wofür Or. 738 φίλοις steht; mit dem inf., κακὸς μανϑάνειν Soph. O. R. 545; κακὸς μένειν δόρυ Eur. Heracl. 744; ὑπουργεῖν, untüchtig zu dienen, Ar. Pax 422. – Bes. a) von Männern u. Kriegern = verzagt, muthlos, untauglich zum Kriege, feig, Il. 13, 279, Ggstz ἀγαϑός, ibd. 284, wie ἐσϑλός, 2, 365 u. öfter; καὶ ἄναλκις 8, 153 Od. 3, 375; κακὸς πρὸς αἰχμήν Soph. Phil. 1290; κακὸς καὶ ἄϑυμος Her. 7, 11, vgl. 104. 8, 68; καὶ δειλός Plat. Menex. 246 e; οἱ δειλοὶ καὶ ἄφρονες κακοί Gorg. 498 c; Xen. An. 1, 9, 15 u. öfter; οὐδ' ἑνὶ ἐπιτρέψονται κακῷ εἶναι 3, 2, 31, seine Schuldigkeit im Kriege nicht zu thun. – b) von schlechter Herkunft od. Geburt, niedrig, gemein, arm (vgl. den Ggstz ἀγαϑός); so Od. 6, 187 ἐπεὶ οὔτε κακῷ οὔτ' ἄφρονι φωτὶ ἔοικας, Ζεὺς δ' αὐτὸς νέμει ὄλβον; 4, 64 ἀνδρῶν γένος ἐστὲ διοτρεφέων βασιλήων· ἐπεὶ οὔ κε κακοὶ τοιούςδε τέκοιεν; Soph. οὐδ' ἐὰν τρίτης ἐγὼ μητρὸς φανῶ τρίδουλος, ἐκφανεῖ κακή O. R. 1063, du wirst doch nicht gering, aus niederm Stande erscheinen. So auch von Kleidern, κακὰ εἵματα, ärmliche Kleider, Od. 11, 190 u. öfter. – c) von dem Aeußern, häßlich; εἶδος μὲν ἔην κακός, ἀλλὰ ποδώκης Il. 10, 316, wo Eust. δύςμορφος erkl., nach der Ansicht der alten Griechen, welche vornehme Geburt, körperliche Wohlgestalt u. kriegerischen Muth als nothwendig vereinigt betrachten; Paus. 8, 49, 3 τὸ δὲ εἶδος ἦν τοῦ προςώπου κακός. – d) daran reiht sich dann die in der weitern Entwickelung der Begriffe immer herrschender werdende Bdtg des sittlich Schlechten, Bösen, bes. niederträchtig, nichtswürdig u. boshaft; einzeln schon bei Hom., ἐν νόστῳ ἀπόλοντο κακῆς ἰότητι γυναικός Od. 11, 383; πῆμα κακὸς γείτων, ὅσσον τ' ἀγαϑὸς μέγ' ὄνειαρ Hes. O. 344; Ggstz ὁ χρηστός, Soph. Ant. 516 u. gew. in Prosa; κακὸς πρός τινα, schlecht gesinnt gegen, Thuc. 1, 86. – 2) von Sachen, unglücklich, schlimm, verderblich, was den Menschen Unglück bringt. So geläufig bei Hom. μοῖρα, αἶσα, κῆρες, μόρος, οἶτος, πῆμα, κήδεα, ϑάνατος, νόσος, ἕλκος u. ä.; auch χόλος, ἔρις u. ä., πόλεμος, κυδοιμός, πόνος, φύζα, auch ἄνεμος, ϑύελλα. So auch Tragg., κακὸς δαίμων Aesch. Pers. 346, μόρος 361, ἄλγη 831, τύχη, böses Geschick, Unglück, Ag. 1203; Soph. Ai. 316 u. öfter; ἄτη 123; von üblem Ruf, δόξα, Eur. Herc. Fur. 292; φάτις, φήμη, Soph. Ai. 186 Eur. Hel. 621; λόγοι, Schmähreden, Soph. Ant. 259; ῥήματα Ai. 239; ἔπη 1302; anders ἄγγελος κακῶν ἐπῶν Ant. 274; vgl. Il. 17, 701 κακὸν ἔπος ἀγγελέοντα, üble Botschaft bringend; von übler Vorbedeutung, ὄρνις Eur. Hel. 1057; ὁδὸς δύςποτμος καὶ κακή Soph. O. C. 1435; Odyss. 20, 87 αὐτὰρ ἐμοὶ καὶ ὀνείρατ' ἐπέσσευεν κακὰ δαίμων, unselige Träume; τάδε γ' ὧδε ϑεοὶ κακὰ τεκμήραντο Iliad. 6, 349. – Substantivisch, τὸ κακόν, Uebel, Unglück, Verderben, bei Hom. oft, δίδου δ' ἀγαϑόν τε κακόν τε Od. 8, 63, μέγα γὰρ κακὸν ἐγγύϑεν ἦεν 9, 423, ἀϑάνατον κακόν 12, 118, μὴ πού τι κακὸν πάσχωσιν ὀπίσσω Od. 2, 179, κακὰ πολλὰ μογήσας u. ä., wohin auch κακὰ μήδεσϑαί τινι, μητιάαν, ῥάπτειν gehören, wie die bei den Attikern so geläufigen Vrbdgn κακὸν ποιεῖν, ἐργάζεσϑαί τινα u. ä., Einem Böses anthun, die alle bei den Verbis angeführt sind; ἄμαχον κακόν Pind. P. 2, 76; ἦρξε τοῦ παντὸς κακοῦ Aesch. Pers. 427; ἄφερτον κακόν Ag. 1073; ἀτηρόν, ἀμήχανον, Eur. Med. 447 Andr. 353; οὐδ' εἴκεις κακοῖς, du weichst nicht dem Unglück, Aesch. Prom. 320; ἀναφυγαὶ κακῶν Ch. 931; ἀναρχίας μεῖζον οὐκ ἔστιν κακόν Soph. Ant. 668; εἰς κακὸν τοὺς φίλους ἄγειν 434; in Prosa, ἐκ κακῶν μεγάλων πεφευγότες Her. 1, 65, vgl. 3, 53; Thuc. 5, 65; ὑπὸ τοῦ κακοῦ νικώμενοι 2, 51; Pol. 5, 11, 1; ὁ τὰ κακὰ ἔχων, der Unglückliche, Plat. Legg. V, 731 d; ἀπαλλαγὴ εἴη κακῶν Rep. X, 610 d; bei Plat. auch im sittlichen Sinne das Böse, Laster, Bosheit; τὰ κακά, Feigheit, Xen. An. 3, 1, 25. – Adv. κακῶς, von Hom. an in denselben Verbdgn wie das adj., Ggstz εὖ, z. B. ἢ εὖ ἠὲ κακῶς νοστήσομεν, unglücklich, Il. 2, 253; κακῶς πράσσειν, Tragg. u. in Prosa, in übler Lage sein, Unglück haben, s. πράσσω; κακῶς κακῶς Ag. 901 Soph. El. 337; κακῶς δρᾶν, ποιεῖν τινα, Einen schlecht behandeln, mißhandeln, kränken, Tragg. u. in Prosa, κακῶς ποιεῖν τι, beschädigen, verletzen, verderben, κακῶς λέγειν τινά, s. die Verba; κακῶς ζῆν, Plat. Gorg. 512 b, u. sonst in Prosa. – Comparat. κακώτερος, Hom., z. B. πλαγκτοσύνης δ' οὐκ ἔστι κακώτερον ἄλλο βροτοῖσιν, es giebt kein größeres Unglück für die Menschen, Od. 15, 342, u. einzeln bei sp. D., ἄνδρ' ἀγαϑὸν γεγαῶτα κακωτέρῳ ἀνέρι εἶξαι Ap. Rh. 3, 421; Theocr. 27, 21; in Prosa erst spät, wie Alciphr. 3, 62. – Gew. compar. κακίων, κάκιον, u. superl. κάκιστος, schon Hom., εἰ κακίων σέϑεν ἔλϑοι Od. 14, 56; κάκιστ' ἀνδρῶν Soph. Phil. 962, μόρος κάκιστος Ant. 485, u. sonst bei den Tragg., wie in Prosa, ὅστις ἐμοῦ κάκιον ἐπαιδεύϑη Plat. Menex. 236 a, τὸν ἄριστον καὶ τὸν κάκι-στον ἄνδρα Rep. VIII, 544 a; – κακῑότερος hat Strat. 6 (XII, 7) gebildet. – Der Bdtg nach wird auch χείρων, χείριστος u. ἥσσων, ἥκιστος als compar. u. superl. zu κακός gebraucht, die man vgl. – Zu bemerken ist noch die häufige Verbindung des adj. u. adv., κακὸν κακῶς νιν ἐκτρῖψαι βίον Soph. O. R. 248, κακοὺς κακῶς φϑείρειαν Ai. 1370, vgl. Eur. Cycl. 268 Ar. Equ. 2. 189. 190; ἀπό σ' ὀλῶ κακὸν κακῶς Plut. 65, vgl. 418. 879. – In den Zusammensetzungen bezeichnet es zuweilen einen Fehler in dem Zuviel einer Eigenschaft, so daß es für ἄγαν zu stehen scheint, gew. aber stimmt es in der Bdtg mit δυς-überein u. drückt das Schlechte, Ueble, Unglückliche aus; oft deutet es auch nur an, daß die Sache in zu geringem Maaße vorhanden sei.
См. также в других словарях:
Κυδοιμός — din of battle masc nom sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
κυδοιμός — din of battle masc nom sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
κυδοιμός — Μυθολογικό πρόσωπο. Σύμφωνα με την παράδοση, ήταν η προσωποποίηση του θορύβου της μάχης· μάλιστα εικονίζεται μαζί με την Έριδα και την Κήρα πάνω στην ασπίδα του Αχιλλέα. Ο Κ. αναφέρεται ως γιος του Πολέμου στην Ειρήνη του Αριστοφάνη και στο… … Dictionary of Greek
Κυδοιμοῖς — Κυδοιμός din of battle masc dat pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Κυδοιμοί — Κυδοιμός din of battle masc nom/voc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
κυδοιμοί — κυδοιμός din of battle masc nom/voc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Κυδοιμοῦ — Κυδοιμός din of battle masc gen sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Κυδοιμέ — Κυδοιμός din of battle masc voc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
κυδοιμέ — κυδοιμός din of battle masc voc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Κυδοιμῶ — Κυδοιμός din of battle masc gen sg (doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Κυδοιμῶν — Κυδοιμός din of battle masc gen pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)