-
1 κλαυθμοίο
-
2 κλαυθμοῖο
-
3 παύω
παύω, fut. παύσω, fut. med. παύσομαι, wofür aber die besseren Attiker πεπαύσομαι vorgezogen haben sollen, vgl. Piers. Moer. p. 293; perf. pass. πέπαυμαι (πέπαυσμαι v. l. bei Her. 1, 84 Plat. Prot. 328 d); aor. med. ἐπαυσάμην, aor. pass. ἐπαύϑην, Hes. Th. 533 Her. 1, 130; attisch ἐπαύσϑην, wie auch Her. 6, 66 ohne alle Variante steht; παυϑήσεται ὁ πόλεμος, Thuc. 1, 81; nach Choerobosc. in B. A. p. 1324 auch ἐπάην, was auf eine Form ΠΑF führt; – 1) act., machen, daß Einer aufhört, abläßt, besänftigen, beendigen; von Personen, ἄγριον ἄνδρα, Il. 21, 314, ἀριστεύοντα, 11, 506; zur Ruhe bringen, d. i. tödten, Od. 20, 274; vgl. Soph. O. R. 397; παύεσκε μὲν γὰρ ἐνϑέους γυναῖκας εὔϊόν τε πῠρ, Ant. 963; Ar. Equ. 330. 877; – von Sachen, χόλον, μένος, νεῖκος, πόλεμον, ῥόον, ὀδύνας u. dgl., Hom. oft, z. B. Il. 1, 283. 16, 528. 19, 67; τόξον, den Bogen ruhen lassen, Od. 21, 279; ἔπαυσέ μοι μέριμναν, Pind. I. 7, 13, wie τὰ μὲν παύσατε ib. 35; vgl. Soph. El. 795; Ἅιδης ὁ παύσων τούςδε τοὺς γάμ ους ἔφυ, Ant. 575; δράσας δ' ἐγὼ δεινὰ τόνδ' ἔπαυσα τὸν νόμον, Eur. Or. 571; λύπας ᾠδαῖς, Med. 197; Ar. Plut. 136; u. einzeln in Prosa, τότε μὲν ἔπαυσε τὸν λόγον, Xen. Cyr. 8, 6, 7; τυραννίδα, Dem. 20, 70; auch τὰ τείχη, zerstören, D. C. 69, 9. – Häufig tritt noch ein inf. dazu, die Handlungen od. Zustände ausdrückend, denen ein Ende gemacht wird, ἔμ' ἔπαυσας ἐπὶ Τρώεσσι μάχεσϑαι, du hast gemacht, daß ich aufhörte mit den Troern zu kämpfen, Il. 11, 442; ϑνητο ὺς ἔπ αυσα μὴ προςδέρκεσϑαι μόρον, Aesch. Prom. 248; Ag. 995; Ar. Ach. 634; ῥαψῳδοὺς ἔπαυσε ἀγωνίζεσϑαι, Her. 5, 67. 7, 54; bei den Attikern gewöhnlicher ein partic., um auszudrücken, daß Jemand in einer Thätigkeit oder einem Zustande unterbrochen wird, γελῶντας ἐχϑροὺς παύσομεν τῇ νῦν ὁδῷ, Soph. El. 1295, wir werden die Feinde als Lachende aufhören machen, machen daß sie aufhören zu lachen; παύσω δέ σ' ὄντ' ἄπαιδα, Eur. Med. 717; u. in Prosa, τὴν φιλοσοφίαν παῠσον ταῦτα λέγουσαν, Plat. Gorg. 482 a, u. A. – Eine andere Vrbdg ist τινά τινος παύειν, machen, daß Einer davon absteht, ihn wovon abbringen, od. machen, daß er wovon ausruht od. sich erholt; so Hom. oft in Vrbdgn wie παύειν τινὰ ἀλκῆς, ἄλης, χάρμης, καμάτου, ὀϊζύος, ὀδυνάων, Ἕκτορα μάχης, Ἀχιλῆα πόνοιο, Θάμυριν ἀοιδῆς, Πηνελόπειαν κλαυϑμοῖο; παῠσαν ἄρ' ὀρχηϑμοῖο πόδας, παῦσαν δὲ γυναῖκας, Od. 23, 298. So auch Tragg.: εἰ τήνδ' ἔπαυσας τῆς πολυγλώσσου βοῆς, Soph. El. 798; παύσω ψόγου σε, Eur. Hel. 1292; ἔμελλον ἄρα παύσειν ποϑ' ὑμᾶς τοῦ κοάξ, Ar. Ran. 268; u. in Prosa, εἰ μή τις παύσει τὰ σὰ παιδικὰ τούτων τῶν λόγων, Plat. Gorg. 481 e; τῆς λυγγός, Conv. 185 d; τινὰ προμηϑίας, Antiph. 2 γ 3; τινὰ ὕβρεως, Isocr. 5, 34, wie Ar. Av. 1259 u. Xen. Hell. 3, 5, 5; τινὰ τῆς ἀρχῆς, τῆς στρατηγίας, Einen seines Amtes entsetzen, 6, 2, 13 Cyr. 8, 6, 3; τῶν ἐπιϑυμιῶν τινα, Hem. 1, 2, 5. – Seltener steht der gen. allein, αἴ κε Ζεὺς παύσῃ ὀϊζύος, ob Zeus ein Ende machte des Elends, Od. 4, 35. – 2) med. und pass., durch sich selbst od. durch einen Andern bestimmt, bewogen, nach eigenem Willen, aus freiem Entschluß, od. in Folge einer hemmenden Einwirkung aufhören, ablassen, nachlassen, von Personen u. Sachen; absolut, oft bei Hom.; τῆμος πυρκαϊὴ ἐμαραίνετο, παύσατο δὲ φλόξ, Il. 23, 228; ἄνεμος ἐπαύσατο Od. 12, 168, wie Her. 7, 193; auch = ruhen, ausruhen, ἐν κλισίῃ, Il. 24, 17; Her. 9, 52; vom Sänger, aufhören zu singen, schweigen, Od. 17, 359, wie vom Redner, aufhören zu sprechen, Her. 7, 9, 3; übh. sich ruhig, unthätig verhalten, 1, 83; πέπαυται δ' ἔχϑος, Aesch. Spt. 920; Suppl. 573; παύσασϑ' ἄνακτες, Soph. O. R. 631; παυσαμένου Παυσανίου, da er aufhörte, schwieg, Plat. Conv. 185 c; Folgde; auch παυσαμένης τῆς πλημμυρίδος, Strab. 9, 2, 18. – Häufig c. partic., welches die Handlung od. den Zustand ausdrückt, der aufhört, ὅϑ' ὕπνος ἕλοι, παύσαιτό τε νηπιαχεύων, wenn er als Spielender aufhörte, zu spielen aufhörte, Il. 22, 502; πέπαυμαι τοὺς ἐμοὺς ϑρηνῶν πόνους, Aesch. Prom. 618, vgl. Pers. 492 Ag. 1017; παῦσαι πλέκο υσα, Eur. Ion 1410; παύσομαι σ' αἰνῶν, Or. 1161; Ar. Av. 859. 889 u. öfter, wie Her., ἐσϑίοντας ἂν οὐ παύεσϑαι, 3, 133. 9, 93 u. öfter; Plat. Gorg 491 a; Xen. Cyr. 7, 2, 7 u. öfter, u. Folgende, οὔποτε πεπαύσονται πολεμοῠντες S. Emp. adv. log. 2, 184. – Die Vrbdg mit dem inf. wird von den Atticisten verworfen, sie findet sich Batrachom. 190 Ar. Ach. 634 Her. 7, 54, bei Plut. u. a. Sp., vgl. Schäf. zu Schol. Par. Ap. Rh. 3, 48. – Auch wie beim act. c. gen. der Sache, wovon abstehen, ablassen, womit aufhören, παύσασϑαι πολέμοιο δυςηχέος, Il. 7, 376, παυσώμεσϑα μάχης καὶ δηϊοτῆτος, 7, 290, παύσεσϑον κλαυϑμοῖο γόοιό τε, Od. 21, 228; Hes. O. 175 Th. 553; παυσάμενοι κακῶν, Pind. I. 7, 7; φιλανϑρώπου δὲ παύεσϑαι τρόπου, Aesch. Prom. 11; ἀρτίως πεπαυμένην κακῶν ἀτρύτων, Soph. Ai. 787; Eur. Med. 1211; Ar. Nubb. 934; u. in Prosa häufig, τῆς μάχης ἐπαύσαντο, Her. 1, 74, τοῦ δρόμου, 4, 124, ϑορύβων καὶ ταραχῆς, Plat. Polit. 273 a, Conv. 188 e u. Folgde; ἔργων, πλησμονῆς, Xen. Mem. 2, 11, 14; selten παύομαι ἐκ μεγάλων ἀχέων, Ar. Ran. 1531; vgl. Eur. El. 1108; περί τινος, Her. 2, 135. – 3) Zuweilen steht auch das act. in intrans. Bdtg = παύομαι, aufhören, ablassen, abstehen, μνηστῆρες δ' ἄμυδις κάϑισαν καὶ παῦσαν ἀέϑλων, Od. 4, 659, Bekk. μνηστῆρας, wie schon alte Erklärer gelesen haben; ἀλλ' ἄγε, παῠε μάχης, Hes. Sc. 449; H. h. Cer. 351; u. so bes. im imperat., παῠε, παῦε τοῦ λόγου, Ar. Pax 326; auch παῠ' ἐς κόρακας, Ach. 864; u. absolut, παῦε, μὴ λέξῃς πέρα, höre auf, schweige, Soph. Phil. 1275; Ar. Vesp. 1194. 1208; παῦε, παῠε, μὴ βόα, Av. 1504, vgl. Plat. Phaedr. 228 e. – Παυστέον, man muß aufhören machen, Plat. Gorg. 523 d, man muß aufhören, Plut. ed. lib. 9.
-
4 κλαυθμός
κλαυθμός, ὁ, das Weinen, Wehklagen; Il. 24, 717; Od. öfters; παύεσϑον κλαυϑμοῖο γόοιό τε Od. 21, 228; καὶ στοναχή Od. 22, 501; καταϑάψωμεν οὐχ ὑπὸ κλαυϑμῶν Aesch. Ag. 1533; auch in Prosa, παίδων Arist. polit. 7, 17; Plut. Pericl. 36.
-
5 ἌΩ [3]
ἌΩ, sättigen, aor. κύνας ἆσαι Il. 24, 2 ll; αἵματος ἆσαι Ἄρηα, mit Blut den Ares sättigen, Il. 5, 289; ἐπεί κ' – ἵππο υς δρόμου ἄσῃ, wenn er die Nosse gesättigt haben wird, 18, 281; ἄσαιμι 9, 489; fut. ἄσειν κύνας 11, 818; – sich sättigen, praes. ἄμεναι Il. 21, 70; aor. λιλαιόμενα χροὸς ἆσαι 11, 574; γόοι ο μὲν ἔστι καὶ ἆσαι 23, 157; med, μή με πρὶν σίτοιο κελεύετε μηδὲ ποτῆτος ἄσασϑαι φίλον ἦτορ Iliad. 19, 307; άσεσϑε κλαυϑμοῖο 24, 717, ihr werdet euch ausweinen; Hes. Sc. 101, praes. mit kurzem α, ἦ μὴν καὶ κρατερός περ ἐὼν ἄαται πολέμ οιο, sättigt sich. – Man rechnet hierher auch die Form ἑῶμεν Iliad. 19, 40,: ἐπεί χ' ἑῶμεν πολέμοιο, sobald ich mich am Kriege »gesättigt haben werde«, plur. Homerisch für den sing.; Scholl. Aristonic. (nicht Herodian.) zu der Stelle ὅτι δασυντέον τὸ ἑῶμεν· ἔστι γὰρ ἄδην ἔχωμεν, κορεσϑῶμεν; vgl. Scholl. Didym. Iliad. 13, 315; Apoll. Lex. Homer. p. 80, 28 ἑῶμεν κορεσϑῶμεν; Buttmann Lexil. 2, 130 ff.
-
6 ἕως [2]
ἕως, ep. εἵως [bei Hom. u. andern Epikern im Anfange des Verses trochäisch gemessen, ἕως ὁ ταῦτ' ὥρμαινε u. ä., ἕως ἐγώ, Od. 4, 90, u. im fünften Fuße, ἕως ἐπῆλϑον, Od. 7, 280, wie im zweiten, ἕως ἐπῆλϑε, Od. 9, 233, ἕως ἵκοντο, ἕως ἵκοιο, Od. 15, 109, was auf eine Form εἷος schließen läßt, die Buttmann als entstanden aus εἰς ὅ betrachtet u. als die ursprüngliche Form annimmt; jambisch ist es nur Od. 2, 78 gemessen, sonst bei Hom. einsilbig. Andere, wie Voß zu H. h. Cer. 138 u. Nitzsch zu Od. 5, 365, nehmen εἵω neben ἕως aus ὡς entstanden, nach Analogie von οὕτω, als die in den trochäisch gemessenen Stellen ursprüngliche Form an]. – A. als Zeitpartikel, – 1) bis, bis daß, eine Handlung einführend, welche das Ende der vorhergegangenen bestimmt; – a) mit dem indic.; ϑῦνε διὰ προμάχων, εἵως φίλον ὤλεσε ϑυμόν, bis er das Leben verlor, Il. 11, 342, vgl. 20, 412 Od. 5, 123. 7, 280. 9, 230; παίουσιν, ἕως ἁπάντων ἐξαπέφϑειραν βίον Aesch. Pers. 455; Soph. Tr. 598 El. 939; Eur.; in Prosa, Plat. Charm. 155 c; τὰς τιμὰς ἐλάμβανεν, ἕως ἀνεπληρώσατο τὴν προῖκα Dem. 27, 13; auch in hypothet. Sätzen der Nichtwirklichkeit, ἡδέως ἂν τούτῳ ἔτι διελεγόμην, ἕως αὐτῷ τὴν τοῦ Ἀμφίονος ἀπέδωκα ῥῆσιν, bis ich ihm gegeben hätte, Plat. Gorg. 506 b; Crat. 396 c. – b) mit ἄν u. d. conj., bedingend, von Gegenwart und Zukunft; Hom. Il. 24, 183 ὅς σ' ἄξει, εἵως κεν ἄγων Ἀχιλῆϊ πελάσσῃ, bis er dich hingebracht haben wird; μαχήσομαι, εἵως τε τέλος πολέμοιο κιχείω 3, 291; τούτου παρ' ὄχϑας ἕρφ' ἕως ἂν ἐξίκῃ καταβασμόν, bis du gekommen sein wirst, Aesch. Prom. 812; ἕως οὖν ἂν ἐκμάϑῃς, ἔχ' ἐλπίδα Soph. O. R. 834; ἕως ἂν ἔλϑω Eur. Alc. 1024; φέρεται, ἕως ἂν στερεοῦ τινος ἀντιλάβηται Plat. Phaedr. 246 c; zuweilen fehlt ἄν, z. B. ἕως ἀνῇ τὸ πῆμα – σῶζ' αὐτά Soph. Phil. 753; ἐξαίρει βίον ἕως τις γυνὴ κληϑῇ Tr. 147, vgl. Ai. 552; Ar. Pax 32; Plat. Eryx. 392 c; einzeln bei Sp., wie D. Hal. 4, 79. 5, 8. – c) in denselben Fällen, wenn von der Vergangenheit die Rede ist, mit dem optat., in dem auch oft eine Absicht ausgedrückt wird, καὶ τότ' ἐγὼ τὸν μοχλὸν ὑπὸ σποδοῦ ἤλασα πολλῆς, ἕως ϑερμαίνοιτο, bis er warm würde, Od. 9, 376, vgl. 5, 385; ἐκείνῳ ἔδωκεν, ἕως ἀνὴρ εἶναι δοκιμασϑείην Dem. 27, 5; ἔδοξεν αὐτοῖς προϊέναι, ἕως Κύρῳ συμμίξειαν Xen. An. 2, 1, 2; bes. zum Ausdruck einer wiederholten Handlung, περιεμένομεν ἑκάστοτε, ἕως ἀνοιχϑείη τὸ δεσμωτήριον Plat. Phaed. 59 d; in indirecter Rede, δοὺς τοὺς ἡγεμόνας ἐκέλευε πορεύεσϑαι, ἕως ἄγγελος ἔλϑοι Xen. Cyr. 5, 3, 53; doch conj. mit ἄν, wenn das regierende Verbum ein Haupttempus ist, ὁρῶ τούτους –, ἕως ἂν ζῶσιν, εὐδαιμονέστερον διάγοντας An. 4, 1, 43, ἐρεῖ οὐδείς, ὡς ἐγώ, ἕως ἂν παρῇ τις, χρῶμαι 1, 4, 8. – Bei vorausgehendem optat. tritt auch ἄν zum optat. (opt. potent.), τόφρα γὰρ ἂν ποτιπτυσσοίμεϑα μύϑῳ – ἕως κ' ἀπὸ πάντα δοϑείη Od. 2, 77; οὐκ ἀποκρίναιο, ἕως ἂν τὰ ἀπ' ἐκείνης ὁρμηϑέντα σκέψαιο Plat. Phaed. 101 d; τὸ μὲν ἂν ἐξαλείφοιεν – ἕως ἂν - ἤϑη ϑεοφιλῆ ποιήσειαν Rep. VI, 501 c. Auffallender σώζειν ἐκέλευε, ἕως ἂν ἁρμόσαιμι Soph. Tr. 684; κἀγὼ μὲν ἠξίουν αὐτοὺς μαστιγοῦν τὸν ἐκδοϑέντα, ἕως ἂν τἀληϑῆ δόξειεν αὐτοῖς λέγειν Isocr. 17, 15. – d) selten steht der inf. dabei, οὐ πρότερον ἀνέῳξαν τὰς πύλας ἢ ἕως ἡμέραν λαμπρὰν γενέσϑαι D. Hal. 9, 15 (wie sonst πρίν) u. a. Sp. – 21 so lange als, während, den Vordersatz einführend u. die Gleichzeitigkeit zweier Handlungen andeutend, bei Hom. dem τέως entsprechend, ἕως μέν ῥ' ἀπάνευϑε ϑεοὶ ϑνητῶν ἔσαν ἀνδρῶν, τέως Ἀχαιοὶ μέγα κύδανον, während der ganzen Zeit siegten die Achäer, Il. 20, 41; Od. 4, 120; dem τόφρα entspr., Il. 18, 15. 21, 602, τόφρα δέ, Il. 10, 507. 11, 411; ἕως μὲν σῖτον ἔχον – τόφρα βοῶν ἀπέχοντο, so lange sie Speise hatten, Od. 12, 327; dem einfachen δέ entspr., ἕως ὁ ταῠϑ' ὥρμαινε – ἕλκετο δ' ἐκ κολέοιο μέγα ξίφος, ἦλϑε δ' Ἀϑήνη Il. 1, 193. Auch ohne Partikel im Nachsatz, ἕως μὲν ἔην ἔτι νήπιος – γήμασϑ' οὔ μ' εἴα Od. 19, 530; H. h. Ven. 226. – Bei den Attikern – a) mit dem indicat., ἕως δ' ἔτ' ἔμφρων εἰμί Aesch. Ch. 1022; ἕως ἔτι νέος εἶ Plat. Parm. 135 d; ἕως μὲν πό λεμος ἦν – παρέμεινε Xen. An. 2, 6, 2. – b) wie oben mit dem conj. u. ἄν, οὔ μοι φόβου μέλαϑρον ἐλπὶς ἐμπατεῖν, ἕως ἂν αἴϑῃ πῦρ – Αἴγισϑος, so lange nur Aegisthus –, Aesch. Ag. 1435; λέγειν τε χρὴ καὶ ἐρωτᾶν ὅ τι ἂν βούλησϑε, ἕως ἂν οἱ Ἀϑηναίων ἐῶσιν ἄνδρες ἕνδεκα Plat. Phaed. 85 b; ἕως ἂν ᾖ ἀδιάφϑορος Phaedr. 252 d; ἀλλ' ὅμως, ἕως ἂν τὴν αὐτὴν ἰδέαν ἀποδιδῷ – ὀρϑῶς ἔχει, so lange, d. i. wenn nur, Crat. 389 e, vgl. 390 a 393 d; Xen. Hell. 1, 1, 24. – c) mit dem opt., Plat. Theaet. 155 a. – 3) bei Hom. liegt darin zuweilen auch die Absicht, damit, c. optat., πέμπε δέ μιν πρὸς δώματ' Ὀδυσσῆος, εἵως Πηνελόπειαν – παύσειε κλαυϑμοῖο Od. 4, 799, vgl. 5, 386. 6, 80. 9, 376. 19, 367. – B. Adverb. – 1) bis, – a) c. gen., ἕως δὲ τοῦ ἀποτῖσαι Aesch. 1, 16 im Gesetz; ἕως τριῶν πλοίων ἡ λειτουργία ἔστω Dem. 18, 106 im Gesetz; ἕως τούτου προέρχεται, ἕως ἂν ὁ μυκτὴρ ὑπερέχῃ αὐτῶν Arist. H. A. 9, 46; ἕως τούτου βούλομαι τὴν μνήμην ποιήσασϑαι ἕως τοῦ μὴ δόξαι καταφρονεῖν Pol. 9, 36, 1, vgl. 5, 10, 3; oft im N. T. ἕως οὗ ἀποδῷς, bis daß du; einzeln schon bei Frühern, wie Her. 8, 74. – b) mit adverb., ἕως σήμερον, Plut.; ἕως ὅτε, πότε u. ä., N. T u. a. Sp.; auch mit Präpos., ἕως εἰς τὸν χάρακα Pol. 1, 11, 14; ἕως πρὸς καλὸν ἑῷον ἀστέρα Ep. ad. 112 (V, 201). – 2) eine Zeitlang, eine Weile; Il. 12, 141; ἃς Ἕκτωρ εἵως μὲν ἀπείλει · – ἀλλ' ὅτε δή Il. 13, 143, wie 17, 727. 730 Od. 2, 148 (selten im Anfange eines Satzes u. gewöhnlich mit μέν verbunden; eigtl. fehlt der Nachsatz, vgl. Nitzsch zu Od. 3, 1251; mit folgendem αὐτὰρ ἐπεί, Il. 15, 277, wie Od. 3, 126; so auch Her. 8, 74, ἕως μὲν δὴ αὐτῶν ἀνὴρ ἀνδρὶ παραστὰς σιγῇ λόγον ἐποιέετο · – τέλος δέ.
-
7 εως
I(gen. и acc. ἕω, dat. ἕῳ), эп.-ион. ἠώς (gen. ἠοῦς, ἡόος и ἠῶθι, dat. ἠοῖ, acc. ἠῶ и ἠόα), дор. ἀώς, эол. αὔως ἥ1) утренняя заря, денница, рассветἡ φωσφόρος ἕ. διώκουσα ἄστρα Eur. — светоносная денница, прогоняющая звезды;
πρὸ τῆς ἕω Thuc. и ἠῶθι πρό Hom. — до рассвета;πρὸς πρώτην ἕω Soph. или ἐπειδέ ἕ. ἔμελλε γίγνεσθαι Thuc. — когда стала заниматься заря, когда забрезжило утро;ἅμα (τῇ) ἕῳ и ἐπὴ τέν ἕω Thuc., εἰς τέν ἐπιοῦσαν ἕω, ἐπειδέ ἕ. ἐγένετο Xen. — с наступлением зари, ранним утром;ἠοῦς Hom. — с самого рассвета;μέχρι ἕ. ἐγένετο Plat. — до (появления) зари;ἀπ΄ ἠοῦς μέχρι δείλης Plat. — от зари до вечера;ἔξ ἕω μέχρι τῆς ἐτέρας ἕω Plat. — от одной утренней зари до другой;ὅσον τ΄ ἐπικίδναται ἠώς Hom. — где только сияет заря, т.е. по всему свету2) день, суткиὅτε ἐκ τοῖο δυωδεκάτη γένετ΄ ἠώς Hom. — когда с этой поры настал двенадцатый день, т.е. на двенадцатый день после этого;
ἠοῖ τῇ προτέρῃ Hom. — накануне, вчера3) восток(ἀπὸ ἠοῦς πρὸς ἑσπέρην Her.)
πρὸς ἕω βλέπειν Xen. — быть обращенным на восток;τὰ πρὸς τέν ἠῶ Her. — восточные области;πρὸς ἕω τῆς πόλεως Xen. — к востоку от городаIIэп. тж. εἵως (у Hom. двухсложно _U или односложно, редко U_) conj.1) пока не, до тех пор пока:(1) с conjct. + ἄν (эп. κε) для выраж. будущего или обусловленного действияεἵωςκεν Ἀχιλῆϊ πελάσσῃ Hom. — (Гермес будет провожать Приама), пока не приведет (его) к Ахиллу;
иногда без ἄν:ἕ. ἀνῇ τὸ πῆμα τοῦτο Soph. — пока не утихнет это страдание(2) с opt. в косвенной речи для выраж. прошедшего действияπεριεμένομεν ἑκάστοτε, ἕ. ἀνοιχθείη τὸ δεσμωτήριον Plat. — мы всякий раз ожидали, пока не откроется тюрьма (Сократа);
иногда — с ἄν (κε):οὐκ ἀποκρίναιο, ἕ. ἂν τὰ ἀπὸ τῆς ὑποθέσεως ὁρμηθέντα σκέψαιο Plat. — ты (ведь) не пожелал бы отвечать, пока не разобрался бы в том, что следует из (выставленного тобой) положения(3) редко с inf.ἐντειλάμενος ἐς τὸ ὀπίσω διεκπλώειν, ἕ. ἐς Αἴγυπτον ἀπικνέεσθαι Her. — предложив (им) плыть обратно, пока не прибудут в Египет
2) пока, в то время как, покуда:(1) с ind. для выраж. одновременностиἤσθιε, ἕ. ὅ τ΄ ἀοιδὸς ἄειδεν Hom. — (Одиссей) ел в то время, как пел певец;
иногда без глагола:ἕ. ἔτι σοι σχολή Xen. — покуда у тебя есть еще время;οἱ δ΄ εἵως σῖτον ἔχον καὴ οἶνον, τόφρα βοῶν ἀπέχοντο Hom. — пока у них были хлеб и вино, они не трогали быков (Гелиоса)(2) с conjct. + ἄν для будущего действияἕ. ἂν αἴθῃ πῦρ Aesch. — пока (Эгист) будет разжигать пламя (на очаге Клитемнестры), т.е. пока будет длиться их союз
(3) с opt. для выраж. вневременно-постоянного действияμηδὲν ἂν μεῖζον μηδὲ ἔλαττον γενέσθαι, ἕ. ἴσον (ἂν) εἴη αὐτὸ ἑαυτῷ Plat. — (мы скажем, что) ничто не становится ни большим, ни меньшим, пока оно равно себе самому
3) (с тем) чтобы, для того, чтобы с opt.πέμπε πρὸς δώματα Ὀδυσσῆος, εἵως Πηνελόπειαν παύσειε κλαυθμοῖο Hom. — (призрак Ифтимы Афина) послала в дом Одиссея, чтобы унять плач Пенелопы
1) (вплоть) до(ἕ. Ἡρακλέους στηλῶν Arst.; ἕ. τοῦ νῦν NT.)
ἕ. οὗ ἀπέδεξαν ἁπάσας αὐτάς Her. — до тех пор, пока не показали всех (изображений);ἕ. τοῦ ἀποτῖσαι Aeschin. — пока не заплатит;ἀπ΄ ἄνωθεν ἕ. κάτω NT. — сверху донизу;ἕ. ἔσω εἰς τέν αὐλήν NT. — внутрь самого двора;ἕ. εἰς τὸν χάρακα Polyb. — до вала;ἕ. πρὸς ἑῷον ἀστέρα Anth. — до восточной звезды;οὐκ ἔστιν ἕ. ἑνός NT. — нет (решительно) ни одного2) к(διελθεῖν ἕ. τινος NT.)
IVэп. тж. εἵως adv.1) в течение некоторого времени, вначале, сначалаτὼ δ΄ ἕ. ἐπέτοντο μετὰ πνοιῇς ἀνέμοιο Hom. — оба (орла) сначала летели (словно) дуновением ветра
2) постоянно, всегда -
8 παύω
Aπαύεσκον Od.22.315
, S.Ant. 963 (lyr.): [tense] fut.παύσω Il.1.207
, etc.; [dialect] Ep. inf. παυσέμεν ( κατα-) 7.36 : [tense] aor.ἔπαυσα 15.15
, etc., [dialect] Ep.παῦσα 17.602
: [tense] pf.πέπαυκα D. 20.70
, Antisth. Od. 10 :—[voice] Med. and [voice] Pass., [dialect] Ion. [tense] impf.παυέσκετο Il.24.17
: [tense] fut.παύσομαι Od. 2.198
, Hdt.1.56, S.OC 1040, Ph. 1424, E.Med.93, etc. ; πεπαύσομαι only S.Ant.91, Tr. 587 (though held to be the true [dialect] Att. form by Moer.p.293 P.); παυσθήσομαι (v.l. παυθ-) Th.1.81 ; later παήσομαι ( ἀνα-) Apoc.14.13 : [tense] aor.ἐπαυσάμην Il. 14.260
; ἐπαύθην, [dialect] Ep. παύθην, Hes. Th. 533, Th.5.91 (v.l. παυσθῇ), etc. ;ἐπαύσθην Hdt.5.94
, etc. ; laterἐπάην Choerob. in Theod. 2.141
H.: [tense] pf.πέπαυμαι Il.18.125
, A.Pr. 615, Hdt.1.84, Ar. Pax 29, etc. ( πεπάσθαι is f.l. in Vett. Val.359.31):I causal, make to end,1 c. acc. only, bring to an end, check, sts. of persons,ἵνα παύσομεν ἄγριον ἄνδρα Il.21.314
, cf. S.Ant. 963 (lyr.), Ar.Eq. 330 ; stop or silence by death, Od. 20.274, S.OT 397 :—[voice] Pass. and [voice] Med., take one's rest,ἐνὶ κλισίῃ Il.24.17
, cf. Hdt.9.52, etc.; cease, have done, Il.8.295, Od.4.103, etc. ; of one singing or speaking, 17.359, Hdt.7.8.δ : generally, [voice] Med. denotes willing, [voice] Pass. forced, cessation.b mostly of things, make an end of, stop, abate, χόλον, μένος, νεῖκος πολέμοιο, ῥόον, ὀδύνας, etc., Il.19.67, 1.282, Od.24.543, 5.451, Il.16.528, etc. ;μέριμναν Pi.I.8(7).13
(s. v.l.) ; λύπας ᾠδαῖς π. E.Med. 197 (anap.), etc. ; π. τόξον let the bow rest, Od.21.279 ;π. τοὺς γάμους S. Ant. 575
;πόντου σάλον E.El. 1242
; π. τὸν νόμον annul it, Id.Or. 571 ; π. τὸν λόγον close it, X.Cyr.8.6.7 ;τυραννίδα καταλύσαντα πεπαυκέναι D.20.70
; π. τείχη raze them, D.C.69.9 :—[voice] Pass., Th.5.91, etc.2 c. acc. pers. et gen. rei, hinder, keep back, or give one rest, from a thing, π. Ἕκτορα μάχης, πόνοιο Ἀχιλῆα, Θάμυριν ἀοιδῆς, Πηνελόπειαν κλαυθμοῖο, Il.15.15, 21.137, 2.595, Od.4.801 ; π. τινὰ ἀλκῆς, ἄλης, καμάτοιο, ὀδυνάων, Il. 15.250, Od. 15.342, 5.492, Il.4.191 ; soπ. χεῖρας πολέμοιο 21.294
;ὀρχηθμοῖο πόδας Od. 23.298
;π. τινὰ τῆς βοῆς S.El. 798
;τῆς ὕβρεως Ar.Av. 1259
;τῆς λυγγός Pl.Smp. 185d
; τῆς ἁμαρτίας καὶ ἀμα ;τῶν ἐπιθυμιῶν X.Mem.1.2.5
; [ τῆς νόσου] IG42(1).121.71 (Epid., iv B. C.) ; π. τινὰ τῆς βασιληΐης depose one from being king, Hdt.1.123 ; τινὰ τῆς ἀρχῆς, τῆς στρατηγίας, X.Cyr.8.6.3, HG6.2.13 ;τῆς ἔξω ξυμμαχίας τινάς Th.3.65
; alsoπ. τινὰ ἐκ κακῶν S.El. 987
;τινὰ ἀπὸ παιδαγωγῶν X.Lac.3.1
; with acc. unexpressed,αἴ κέ ποθι Ζεὺς.. παύσῃ ὀϊζύος Od.4.35
;φάρμαχ' ἅ κεν παύσῃσι.. ὀδυνάων Il.4.191
:—[voice] Pass. and [voice] Med., rest or cease from a thing, πολέμοιο, μάχης, ἔργων, πόνου, γόοιο, κλαυθμοῦ, ὀδυνάων, κλαγγῆς, etc., 21.432, 467, Od.4.683, 24.384, 9.540, 17.7, 4.812, Il.2.100, etc. ; τῆς μάχης, τοῦ δρόμου, Hdt.1.74, 4.124 ; ;τῆς ὀργῆς Lys.19.6
;φιλανθρώπου τρόπου A.Pr.11
; παύεσθαι ἀρχῆς to be deposed from, or reach the term of, office, Hdt.1.56, cf. 6.66, IG12.114.46 ; (lyr.);ἐκ τρόχων πεπαυμένοι E.Med.46
, cf. El. 1108.3 c. [tense] pres. part., stop a person from.., π. τινὰ ἀριστεύοντα stop him from doing bravely, Il. 11.506 ;τὸν ἄνδρα παῦσον ταῦτα ποιεῦντα Hdt.5.23
; γελῶντας ἐχθροὺς π. S.El. 1295 ;παύσω δέ σ' ὄντ' ἄπαιδα E.Med. 717
:—[voice] Pass. and [voice] Med., leave off doing.., ὅθ' ὕπνος ἕλοι, παύσαιτό τε νηπιαχεύων when he stopped playing, Il.22.502, cf. A.Pr. 615, Ag. 1047, Hdt.1.133, etc.; of things,ἄνεμος μὲν ἐπαύσατο.. θύων Od.12.400
: the part. is freq. to be supplied, αἷμα, φλόξ, ἄνεμος ἐπαύσατο, the blood stopped [flowing], the fire [burning], the wind [blowing], Il.11.267, 23.228, Od.12.168, etc. ; so Ῥοδώπιος πέρι πέπαυμαι (sc. λέγων) Hdt.2.135, cf. 7.10.4 less freq. c. inf., stop a person from..,ἔμ' ἔπαυσας ἐπὶ Τρώεσσι μάχεσθαι Il.11.442
;ῥαψῳδοὺς ἔπαυσε ἀγωνίζεσθαι Hdt.5.67
, cf. 7.54 : sts. with μή inserted, ;παύσας ὑμᾶς μὴ λίαν ἐξαπατᾶσθαι Ar. Ach. 634
; alsoπ. τὸ μὴ προσελθεῖν.. τὴν ὁλκάδα Th.7.53
;π. τοῦ.. εἶναι Pl.R. 416c
.b [voice] Med. c. inf., Batr.193, AP6.21.8, and later Prose, as Plu.2.216d.5 [voice] Med., yield, give, of timber, opp. ἵστασθαι, Thphr.HP5.6.3.II intr. in imper. παῦε, cease, leave off ( παύου is rare, S.Ichn.359, Ephipp.5.20, Luc.Im.2),παῦε μάχης Hes.Sc. 449
codd., cf.h.Cer. 351 ;παῦε γόοιο Epigr.Gr.320.5
([place name] Thyatira): mostly abs., παῦε stop! have done! be quiet!παῦε, μὴ λέξῃς πέρα S.Ph. 1275
, cf. Ar.V. 1208, Ra. 122, 269, Pl.Phdr. 228e ;παῦε, παῦε, μὴ βόα Ar.Av. 1504
, cf. V. 1194 ; alsoπαῦε, παῦε τοῦ λόγου Id.Ra. 580
; ;παῦ' ἐς κόρακας Id.Ach. 864
, where the other Verbs are pl. ; παῦ, apoc. forπαῦε, παῦ, μηδὲν ὄμνυ' Men.Sam.96
, cf. Ael.Dion.Fr. 275, etc.: also imper. [voice] Med.,παῦσαι λέγουσα E.Hipp. 706
;παῦσαι φαρμακοπωλῶν Ar.Fr.28
;π. μελῳδοῦσ' Com.Adesp.601
;π. δυσωνῶν Pl.Com.224
, cf. Theopomp.Com.62, Philetaer.6, Philem.213.1 ; παύσασθε νοῦν ἔχοντες (leg. λέγοντες) Men.482.1. -
9 ἄω
ἄω (A),A = ἄημι (q. v.), blow, only in [tense] impf. ἄεν, A.R.1.605, 2.1228.II = αὔω, ἰαύω, sleep, only in [tense] aor.,ἐνὶ κοίτη ἄεσα Od.19.342
;νύκτα μὲν ἀέσαμεν 3.151
; ἔνθα δὲ νύκτ' ἄεσαν ib. 490; [var] contr.,νύκτ' ἄσαμεν 16.367
.------------------------------------ἄω (B),------------------------------------Aἄσω Il.11.818
: [tense] aor. 1 subj.ἄσω 18.281
, inf. ἆσαι (v. infr.): [tense] aor. 2 subj. [ per.] 1pl.ἕωμεν 19.402
:—[voice] Med., [dialect] Ep. [ per.] 3sg. ; cf. ἆται· πληροῦται, Hsch.: [tense] fut.ἄσομαι Il.24.717
: [tense] aor.ἀσάμην 19.307
:—satiate, αἵματος ἆσαι Ἄρηα to give him his fill of blood, 5.289: but,II mostly intr., take one's fill of a thing,ἱεμένη χροὸς ἄμεναι 21.70
; λιλαιομένη χροὸς ἆσαι ib. 168, cf. 15.317;γόοιο μὲν ἔστι καὶ ἆσαι 23.157
:—[voice] Med.,ἄσεσθε κλαυθμοῖο 24.717
;ποτῆτος ἄσασθαι φίλον ἦτορ 19.307
. (Root sā: s[schwa], cf. ἄ-ατος, ἅ-δην.) -
10 ἄω
ἄω, sättigen; sich sättigen; άσεσϑε κλαυϑμοῖο, ihr werdet euch ausweinen
См. также в других словарях:
κλαυθμοῖο — κλαυθμός masc gen sg (epic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
έως — Γένος πτηνών της οικογένειας των ψιττακιδών. Πρόκειται για μικρούς παπαγάλους με χρώμα πορτοκαλί ή ανοιχτό κόκκινο. Το ράμφος τους είναι γαμψό και μυτερό και το πάνω σαγόνι τους κινητό. Στα πόδια τους έχουν δύο δάχτυλα εμπρός και δύο πίσω και για … Dictionary of Greek