-
1 κηρο-πλάστης
κηρο-πλάστης, ὁ, der Wachsbildner, Wachsbossirer; Plat. Tim. 47 c; Plut. de superst. 6.
-
2 κηροπλάστης
κηρο-πλάστης, ὁ, der Wachsbildner, Wachsbossierer -
3 πλάσσω
Grammatical information: v.Meaning: `to knead, to form, to mould, to shape (a soft mass); to think up, to imagine, to pretend' (Hes.).Other forms: Att. - ττω, fut. πλάσω, aor. πλάσ(σ)αι (Hes.), pass. πλασθῆναι, perf. πέπλασμαι (IA.), act. πέπλακα (hell.).Compounds: Very often w. prefix in diff. senses, e.g. κατα-πλάσσω `to spread, to besmear', ἐμ-πλάσσω `to smear, to stop up' (cf. bel.).Derivatives: Many derivv. Nom. actionis: 1. πλάσμα n. `forming, formation, fiction' (IA.) with - ματίας m. `fictional', - ματώδης `id.' (Arist.), - ματικός `id.' (S.E.); ἔμ-, ἐπί-, κατά-πλασμα n. `plaster' (medic.). 2. πλάσις ( ἀνά-πλάσσω, κατά-πλάσσω etc.) f. `forming, formation, figuration' (Hp., Arist.). 3. ἀνα-πλασμός m. `figuration' (Plu.), μετα-πλασ-μός m. `transformation' (gramm.) a.o. 4. κατα-πλαστύς f. `besmearing' (Hdt. 4, 175). Nom. agentis a. instr.: 5. πλάστης m. `former, moulder, maker' (Pl.), often in synthet. compp., e.g. κηρο-πλάστης m. `modeller in wax' (Pl.) with - έω (Hp.) etc.; f. πλάσ-τις (Ael.), - τειρα (Orph., APl.), - τρια ( Theol.Ar.). 6. πλάστρον n. `earring' (Att. inscr. a.o.), ἔμπλασ-τρον n., - τρος f. `ointment' or `plaster' (Dsc., Gal., pap.). Adj.: 7. πλαστός `formed, shaped, thought up' (Hes.), ἔμπλασ-τον n., - τος f. `ointment, plaster' (Hp.); πλαστή f. `clay wall' (pap.) with περι-, συμ-πλαστεύω `to surround, to construct with a π', πλαστευτής m. `builder of a π.' (pap.). 8. πλαστικός ( προσ-, ἐν-, ἀνα-) `suitable for forming, plastic' (Pl.). -- a.o.; κορο-πλάστης hell.). On πλάθανον s.v.Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]Etymology: Common verbal stem πλαθ-; from there on the one hand the yot-present *πλαθ-ι̯ω \> πλάσσω (on the phonetics Schwyzer 320), on the other hand the non-present forms (which on themselves could also go back on πλα- with analog. πλάσσαι, πλασθῆναι, πλαστός; cf. on κλάω). -- No correspondence outside Greek. As the θ (IE *dh) prob. orig. has present-forming, in any case formantic function ( πλή-θω, βρί-θω etc.; Schwyzer 703), πλά-θω can belong to the group of pelā- `broaden' (s. πλάξ); one has to assume an orig. meaning `smear thin, make flat'; s. WP. 2, 63. On the meaning `smear' (in κατα-, ἐμ-πλάσσω) and `knead, form' cf. the same duplicity in Skt. déhmi `spread, smear' and Lat. fingō `knead, form' (cf. on τεῖχος). -- From ἔμπλαστρον Lat. emplastrum, Fr. emplâtre etc.; MLat. plastrum ` Pflaster, plaster', Fr. plâtre, OHG pflastar etc. -- Cf. πλάξ; cf. also παλάθη and πλάστιγξ. -- A form πλαθ- annot be derived from IE, cf. on πλάθανον. So it must be of Pre-Greek origin.Page in Frisk: 2,551-552Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > πλάσσω
-
4 κηροπλαστης
См. также в других словарях:
κοροπλάστης — ο (Α κοροπλάστης) ο κοροπλάθος*. [ΕΤΥΜΟΛ. < κόρη + συνδετικό φωνήεν ο + πλάστης (< πλάστης < πλάσσω), πρβλ. κηρο πλάστης, κοσμο πλάστης] … Dictionary of Greek
ινδικοπλάστης — ἰνδικοπλάστης, ὁ (Α) χρωματιστής, βαφέας. [ΕΤΥΜΟΛ. < ἰνδικόν, το «χρωστική ουσία» + πλαστης (< πλάσσω), πρβλ. αγγειο πλάστης, κηρο πλάστης] … Dictionary of Greek
λογοπλάστης — λογοπλάστης, ὁ (Μ) αυτός που επινοεί ή δημιουργεί λέξεις, γλωσσοπλάστης. [ΕΤΥΜΟΛ. < λογο * + πλάστης(< πλάσσω), πρβλ. θεο πλάστης, κηρο πλάστης] … Dictionary of Greek
χαλκοπλάστης — ο, ΝΑ χαλκουργός νεοελλ. γλύπτης που δουλεύει σε χαλκό. [ΕΤΥΜΟΛ. < χαλκ(ο) * + πλάστης (< πλάσσω), πρβλ. θεο πλάστης, κηρο πλάστης] … Dictionary of Greek
τυφοπλάστης — ὁ, Α αυτός που επινοεί ψεύδη («μυθογράφων ἢ μιμολόγων ἢ τυφοπλαστῶν τὰ μηδενὸς ἄξια σεμνοποιούντων», Φίλων). [ΕΤΥΜΟΛ. < τῦφος + πλάστης (< πλάσσω), πρβλ. κηρο πλάστης] … Dictionary of Greek
σωματοπλαστώ — έω, Α πλάθω, διαμορφώνω σώμα. [ΕΤΥΜΟΛ. < σῶμα, σώματος + πλαστῶ (< πλάστης < πλάστης < πλάσσω), πρβλ. κηρο πλαστώ] … Dictionary of Greek
