-
1 κατα-σκήπτω
κατα-σκήπτω, sich worauf werfen, wogegen losbrechen; eigtl. vom Einschlagen des Blitzes, Arist. de mund. 4 σκηπτοί, ὅτι κατασκήπτουσιν εἴς τι; ἀστραπαί τε καὶ βρονταὶ κατέσκηπτον D. Sic. 16, 81; λέγεται κεραυνὸν εἰς τὸν τάφον κατασκῆψαι Plut. Lys. 31; auch pass., χωρία κατασκηφϑέντα Hesych., wo der Blitz eingeschlagen hat. Aehnl. ἡ ἶρις Arist. H. A. 5, 22; νέφος Plut. Them. 15; vgl. Her. 6, 65. Häufig vom Unglück, das über Einen einbricht, vom Ausbrechen des Krieges u. ä., τίς κατέσκηψεν τύχη Aesch. Suppl. 322; vom Zorn, ὀργαὶ κατασκήπτουσιν εἰς τὸ σὸν δέμας Eur. Hipp. 1418; ἡ μῆνις ἐς ἀγγέλους Her. 8, 65; νέμεσις εἰς τούτους D. Hal. 3, 23; Λακεδαιμονίοισι κατέσκηψε μῆνις Ταλϑυβίου Her. 7, 134; vgl. Pol. 24, 8, 14; c. acc., οὐδὲ παύσεται χόλου πρὶν κατασκῆψαί τινα, ehe er Einen getroffen od. niedergeschmettert hat, Eur. Med. 94. Von der Krankheit, κατέσκηψε εἰς χεῖρας καὶ πόδας, sie warf sich auf Hände und Füße, Thuc. 2, 49; Hippocr.; ἡ νόσος κατασκήψασα εἰς τὰς γυναῖ. κας, v. l. γυναιξίν, D. Hal. 9, 40. – Λιταῖς ϑεάς, mit Bitten anliegen, bestürmen, Soph. O. C. 1011. – Vom Gerücht, sich wohin verbreiten, App. B. C. 3, 25. – Sich wohin entscheiden, ausschlagen, ἔργον ἀνόσιον εἰς εὐτυχὲς κατασκῆψαι τέλος D. Hal. 3, 60; ὁ πόλεμος εἰς τοῦτο τὸ τέλος κατέσκηψε ib. 54.
-
2 συγ-κατα-σκήπτω
συγ-κατα-σκήπτω, mit oder zugleich herunterfallen, darauflosstürzen, Plut. Brut. 37.
-
3 ἐγ-κατα-σκήπτω
ἐγ-κατα-σκήπτω, 1) darauf einstürmen, einbrechen; von der Pest, befallen; Thuc. 2, 47; κεραυνὸς ἐς αὐτόν D. Cass. 49, 15; a. Sp. – 2) hinein-, auf Einen schleudern; κακὰ Πέρσαις ἐγκατέσκηψε ϑεός Aesch. Pers. 514; βέλος Soph. Tr. 1087; Sp.
-
4 σκήπτω
σκήπτω, trans. stützen, feststellen, u. im med. sich stützen, sich auf den Stab lehnen, am Stabe einhergehen, bes. von Greifen u. Bettlern, absol., Od. 17, 203. 338. 24, 158; αὐτῷ (ἄκοντι), sich auf den Speer stützen, Il. 14, 457; βάκτρῳ σκηπτόμενος, Ap. Rh. 2, 198; Etwas als Stütze oder Schutz vor sich stellen, vorschützen, als Vorwand gebrauchen, Her. 5, 102. 7, 128; ἔμπορος εἶ; – ναί, σκήπτομαί γ' ὅταν τύχω, Ar. Plut. 904, wie ἔμπορος εἶναι σκήψομαι Eccl. 1027, ich werde vorgeben, daß ich ein Kaufmann sei; πρὸς τοὺς ξυμμάχους σκηπτόμενος, sich gegen die Bundesgenossen entschuldigend, Thuc. 6, 18; σκηπτόμενος παίζοντα λέγειν τόνδε, Plat. Theaet. 145 c; σκηπτόμενος, ὅτι ὀψὲ εἴη, Conv. 217 d; ὁ δὲ ταῠτα ἐσκήπτετο πρὸς ἡμᾶς, Soph. 217 b; auch ὑπέρ τινος, Einen vertheidigen, Legg. IX, 864 d; πῶς ἂν τῷ δίκαια νομίζειν ταῠτ' εἶναι πεποιηκέναι σκήψαιτο; Dem. 6, 13, u. öfter; οὐ γὰρ τοῠτό γε σκήψῃ ὡς οὐ δυνατὸς εἶ λέγειν, Aesch. 3, 242; σκηψάμενος Λημνίαν, Is. 6, 13; σκήψασϑαι ἀσϑένειαν, Pol. 40, 6, 11, u. a. Sp.; auch im pass., σκηφϑεῖσαι κατὰ χειμῶνα, entschuldigt, Att. Seew. XIV d 25. – Auch im act., wie Hesych. erkl. σκήψας, προφασίσας. – Intrans., sich worauf stämmen, sich mit Gewalt, Heftigkeit worauf werfen, stürzen, bes. von Blitzen, u. von jcder Noth u. Gefahr, die plötzlich mit Gewalt über Einen hereinbricht, schwer auf Einem lastet, u. übh. von schneller Bewegung; λίμνην δ' ὑπὲρ Γοργῶπιν ἔσκηψεν φάος, Aesch. Ag. 293; Ἀτρειδῶν ἐς τόδε σκήπτει στέγος φάος, 301; τὴν Διὸς ἔριν πέδῳ σκήψασαν, Spt. 411, vgl. Prom. 751 (aber im med. trans., ὑμεῖς δὲ τῇ γῇ τῇδε μὴ βαρὺν κότον σκήψεσϑε, werfet nicht euern schweren Groll auf das Land, Aesch. Eum. 768, wie Eur. auch im act., τὸν σὸν ἀλάστορ' εἰς ἔμ' ἔσκηψαν ϑεοί, Med. 1333; ὕπνος δεῖμα πέλωρον ἔσκηψεν βασιλῆϊ περὶ φρένας, Orph. Arg. 781); ἐν δ' ὁ πυρφόρος ϑεὸς σκήψας ἐλαύνει πόλιν, Soph. O. R. 28, von der Pest; u. sp. D., ἐς δεξιτερὲν ἔσκηψεν ἄλγος Opp. Hal. 3, 153. – Ein perf. ἔσκηφα findet sich D. L. 1, 117.
-
5 σκήπτω
A : [tense] pf. ἔσκηφα ([etym.] ἐπ-) D.L.1.117:—[voice] Med., [tense] fut.σκήψομαι Hdt.7.28
, Ar.Ec. 1027: [tense] aor.ἐσκηψάμην D.6.13
:—[voice] Pass., [tense] aor.ἐσκήφθην IG22.1629.746
, ([etym.] ἐπ-) Pl.Lg. 937b: [tense] pf. ἔσκημμαι ([etym.] ἐπ-) Is. 3.12.I prop, stay one thing against or upon another:—[voice] Pass. and [voice] Med., prop oneself or lean upon a staff, of an aged beggar,πτωχῷ.. ἐναλίγκιον ἠδὲ γέροντι, σκηπτόμενον Od.17.203
; of a wounded man, αὐτῷ σκηπτόμενον (sc. τῷ ἄκοντι) Il.14.457;βάκτρῳ A.R.2.198
: metaph., lean or depend upon a person or thing,μάρτυρι D.34.28
, 47.2 c. acc. rei, put forward by way of support, allege by way of excuse, τὴν βίαν σκήψασ' ἔχεις,= σκήπτεις, E.Hel. 834:—in this signf. mo[sdot ]t freq. in [voice] Med., allege on one's own behalf,τὸ σκηπτόμενοι οἱ Πέρσαι.. Hdt.5.102
;σ. τὸ μὴ εἰδέναι Id.7.28
;σκήπτεσθαί τι πρός τινας Th. 6.18
, Pl.Sph. 217b; σ. ἀσθένειαν allege, pretend illness, Plb.39.1.11; simply pretend, simulate, προσποιητὴν χαρὰν σκηψαμένη prob. l. in Ps.Plu. Fluv.16.1: c. inf., pretend to be,ἔμπορος εἶναι σκήψομαι Ar.Ec. 1027
, cf. Pl. 904, D.6.13, etc.; σ. εἶναι [φυλῆς τινος] Lys.23.2;καθ' ἥντινα πρόφασιν ἐσκήψατο εἰς θήρας ἰέναι Ant.Lib.41.2
: c. acc. et inf., allege or pretend that..,σ. [τινὰ] παίζοντα λέγειν Pl.Tht. 145c
, cf. Is. 6.13;σ. τοῦτο, ὡς.. Aeschin.3.242
;σ. ὅτι.. Pl.Smp. 217d
: abs., σ. ὑπέρ τινος make a defence for another, Id.Lg. 864d.II let fall or hurl upon, (anap.): metaph.,σ. ἀλάστορα εἴς τινα E.Med. 1333
:—[voice] Med.,σκήψασθαι κότον τῇ γῇ A.Eu. 801
(s. v.l.):— [voice] Pass., τῶν τριήρων.. τῶν σκηφθεισῶν κατὰ χειμῶνα which were fallen upon (i.e. caught) in the storm, IG l.c.2 intr., fall, πέδοι σκήψασα having fallen on the plain below, A.Pr. 749;Διὸς ἔριν πέδοι σκήψασαν Id.Th. 429
; of plague,ὁ πυρφόρος θεὸς σκήψας ἐλαύνει.. πόλιν S. OT28
; λίμνην ὑπὲρ Γοργῶπιν ἔσκηψεν φάος shot down across., of the beacon-light, A.Ag. 302, cf. 308, 310. -
6 σκήπτω
σκήπτω, trans. stützen, feststellen; sich stützen, sich auf den Stab lehnen, am Stabe einhergehen, bes. von Greisen u. Bettlern; αὐτῷ ( ἄκοντι), sich auf den Speer stützen; etwas als Stütze oder Schutz vor sich stellen, vorschützen, als Vorwand gebrauchen; ἔμπορος εἶναι σκήψομαι, ich werde vorgeben, daß ich ein Kaufmann sei; πρὸς τοὺς ξυμμάχους σκηπτόμενος, sich gegen die Bundesgenossen entschuldigend; auch ὑπέρ τινος, einen verteidigen; pass., σκηφϑεῖσαι κατὰ χειμῶνα, entschuldigt. Intrans., sich worauf stemmen, sich mit Gewalt, Heftigkeit worauf werfen, stürzen, bes. von Blitzen, u. von jeder Not u. Gefahr, die plötzlich mit Gewalt über einen hereinbricht, schwer auf einem lastet, u. übh. von schneller Bewegung; trans., ὑμεῖς δὲ τῇ γῇ τῇδε μὴ βαρὺν κότον σκήψεσϑε, werfet nicht euern schweren Groll auf das Land; von der Pest -
7 κατασκήπτω
A rush down or fall upon, Arist.Mu. 395a25, D.S.16.80, etc.; of the rainbow, Arist.HA 553b30; of divine visitations, ; ἐς ἀλλέλους ib. 137; ἤν κατασκήψῃ ἐς τὴν Πελοπόννησον, of an omen, Id.8.65; ὀργαὶ κ. ἐς τὸ σὸν δέμας E.l.c.; τίς κατέσκηψεν τύχη; A.Supp. 327;ἐς Οἰδίπου παῖδε Ἄρης κ. Ar.Fr. 558
; of Nemesis, D.H.3.23; esp. of sickness, attack, [ἡ νόσος] κατέσκηπτε ἐς ἄκρας χεῖρας καὶ πόδας Th.2.49
, cf. Hp.Epid.3.8;εἰς γυναῖκας D.H.9.40
;ῥεῦμα κ. τινὶ ἐς τὰ νεῦρα Paus.6.3.10
, cf. Gal.1.286;ἡ ξανθὴ [χολὴ] ὀδόντι Alex.Aphr.Pr.1.40
, etc.2 c.acc., fall upon, τινα dub.l. in E.Med.94 (fort. τινι):—[voice] Pass., κατασκηφθέντα χωρία struck by lightning, Hsch.s.v. ἐνηλύσια.II causal,εἰς ὅ τι -σκήψει τέλος ὁ δαίμων νέμεσιν Plu.Aem.27
.IV abs., break out, go forth, of a report, App.BC3.25; κ. εἰς τέλος come to an issue, of a war, D.H. 3.54.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > κατασκήπτω
-
8 κατασκήπτω
κατα-σκήπτω, sich worauf werfen, wogegen losbrechen; eigtl. vom Einschlagen des Blitzes; pass., χωρία κατασκηφϑέντα Hesych., wo der Blitz eingeschlagen hat. Häufig vom Unglück, das über einen einbricht, vom Ausbrechen des Krieges u. ä.; vom Zorn; c. acc., οὐδὲ παύσεται χόλου πρὶν κατασκῆψαί τινα, ehe er einen getroffen od. niedergeschmettert hat. Von der Krankheit, κατέσκηψε εἰς χεῖρας καὶ πόδας, sie warf sich auf Hände und Füße. Λιταῖς ϑεάς, mit Bitten anliegen, bestürmen. Vom Gerücht: sich wohin verbreiten. Sich wohin entscheiden, ausschlagen -
9 κατασκηπτω
1) (преимущ. о молнии) ударять, поражать(ἐς τέν Πελοπόννησον Her.; εἰς τὸν τάφον Plut.)
2) поражать, обрушиваться(ἥ Ταλθυβίου μῆνις κατέσκηψε ἐς ἀγγέλους Her.)
τίς κατέσκηψεν τύχη ; Aesch. — какая судьба постигла (вас)?;οὐ παύσεται χόλου, πρὴν κατασκῆψαί τινα Eur. — (Медея) не остановится (в своем) гневе, прежде чем не ринется на кого-л.;(ἥ νόσος) κατέσκηπτε ἐς ἄκρας χεῖρας καὴ πόδας Thuc. — болезнь поражала оконечности рук и ног;κ. λιταῖς Soph. — неотступно молить -
10 ἐγκατασκήπτω
ἐγ-κατα-σκήπτω, (1) darauf einstürmen, einbrechen; von der Pest: befallen. (2) hinein-, auf einen schleudern -
11 συγκατασκήπτω
συγ-κατα-σκήπτω, mit oder zugleich herunterfallen, darauflosstürzen -
12 σκήπτομαι
Grammatical information: v.Meaning: `to support oneself, to lean, to pretend something, to use as a pretention', σκήπτω, fut. σκήψω, aor. σκῆψαι, pass. σκηφθῆναι, perf. ἐπ-έσκηφα, pass. ἐπ-έσκημμαι `to throw down, to sling', intr. `to throw oneself down, to fall down', often w. prefix (almost only act.), κατα-, ἐπι-, ἀπο-, ἐν- (IA.); ἐπι-σκήπτω also `to impose, to command', midd. (Att. juridical language) `to object, to prosecute, to raise a complaint'.Derivatives: σκῆψις f. `excuse, pretention, pretext' (IA.), ἐπίσκηψις f. `objection, complaint' (Att.); ἀπόσκημμα ἀπέρεισμα H. (A. Fr. 18 = 265 M.), ἐπίσκημμα = ἐπίσκηψις ( Lex. Rhet. Cant.). Further several expressions for `stick etc.': 1. σκᾶπος κλάδος, καὶ ἄνεμος ποιός H. (on the last-mentioned des. s. σκηπτός). 2. σκηπ-άνη f. (AB) with - άνιον n. `stick, scepter' (Ν 59, Σ 247, Call. Fr. anon. 48, AP), σκαπάνιον βακτηρία, ἄλλοι σκίπωνα H. 3. σκᾶπτον n. (Dor.) `id.' (Pi.), IA. σκῆπτον in σκηπτ-οῦχος `stick-, scepter-bearer' = `ruler' (Hom. a. o.), with the Persians a. other Asiat. peoples who has a high office at the court (Semon., X a. o.) with - ία f. (A. a. o.). 4. σκῆπτρον n. `id.' (ep. poet. Il.; like βάκτρον a. o., Schwyzer 532 w. lit., Chantraine Form. 331); on the meaning etc. see Combellack ClassJourn. 43, 209ff., Gatti Acme 2: 3, 23 ff. On itself, with deviant meaning 5. σκηπτός m. `thunderbolt, lightning, suddenly breaking storm' (trag., X., D., Arist. a. o.); cf. φρυκτός, στρεπ-τός; s. also below.Origin: LW [a loanword which is (probably) not of Pre-Greek origin]X [probably] Eur. substr.Etymology: With σκήπτω: σκῆψαι: σκᾶπος cf. e.g. κόπτω: κόψαι: κόπος, τύπτω: τύψαι: τύπος. The yot-present σκήπτω is formally easily understandable as deriv. of a noun σκᾶπος (*σκά̄ψ?) `stick'; so prop. *'handle with the stick, supporting, driving or swinging' (Walde LEW2 s. scāpus, Persson Beitr. 2, 941, WP. 2, 561)?; semant. possible, though not immediately clear. Then not only σκᾶπος, but also σκηπάνη, - άνιον, σκᾶπτον and σκῆπτρον would have to be registered with the s. σκάπτω discussed manyfold expressions for `plane, hew, dig etc.'; only for σκηπτός (as for σκῆψις, σκῆμμα) one would have to start, because of the meaning, from the denominative σκήπτω (even from the presentstem?). In the sense of ' ἄνεμος ποιός' (H.) σκᾶπος would have been influnced by σκηπτός. A primary σκήπτω with the meaning `support' (from where then σκᾶπος as *'support' etc.) would be without non-Greek support. The Greek system with permanent full grade is in any case an innovation; the for σκᾶπτον, σκῆπτ(ρ)ον epected zero grade may be found in the Germ. word for `shaft, spear, lance', OHG skaft m., OWNo. skapt n. a. o.; cf. anal. πηκτός beside old Ion. πᾰκτόω (s. πήγνυμι). -- With σκᾶπος can be equated Lat. scāpus `shaft, stalk' and Alb. shkop `stick, sceptre'. Other longvowel forms, for Greek uninteresting, are: with ō Lat. scōpa `thin twig', scōpiō `the stalk, from which hang the berries of the wine-grapes'; with ē CS. štapъ `stick'; unclear Latv. šk̨èps `spear, javelin' (cf. Vasmer s. štap; diff. W. Hofmann s. scāpus). Further rich material with partly hypothetical or doubtful combinations and extensive lit. in WP. 2, 561 f., Pok. 932; on Greek esp. Solmsen Wortforsch. 206 ff. -- Not here σκίπων and σκίμπτομαι. -- The word could be IE (* sk(e)h₂p-, but I think also of a loan from a Eur. substrate; cf. the discussion on σκάπτω.Page in Frisk: 2,728-729Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > σκήπτομαι
-
13 σκάπτω
Grammatical information: v.Meaning: `to dig, to dig out, to work the earth', κατα- σκάπτω `to inter, to bury', usu. `to demolish, to raze to the ground, to destroy' (h. Merc., Pi.).Other forms: Aor. σκάψαι (IA.), fut. σκάψω, perf. ἔσκαφα, midd. ἔσκαμμαι (Att.), aor. pass. σκαφ-ῆναι (E., hell.), fut. - ήσομαι (J. a. o.),Compounds: Often w. prefix, esp. κατα-.Derivatives: Several derivv. (on the forms with φ cf. bel.): 1. σκάφη f. `winnow, bowl, trough, dish', also `ship' (IA.); σκάφος n. `hull of a ship', poet. also `ship' (IA.), rarely (as nom. act.) `the digging' (Hes. Op. 572, Gp.). 2. Diminut.: σκαφ-ίς, - ίδος f. `cup' (ι 223, Hp., Ar. a. o.), also `barge' and `spade' (hell. a. late); - ίον n. `bowl, cup' (com., hell. a. late), also as des. of a hair-dress (Ar., on the development of the meaning Solmsen Wortforsch. 203 ff. [disputable]), `barge' (Str., Hld.); - ίδιον n. `winnow, ship' (hell. a. late). 3. σκαφ-ίτης m. approx. `boatman' (Anon. ap. Demetr., Str.; Redard 44f.). 4. σκαφή f. `the digging' (hell. pap. a.o., Hdn. Gr. 1, 345), also `grave' (Bithynia; or σκάφη ?); often prefixcompp., esp. κατασκαφ-ή, often pl. - αί `tomb, demolition, destruction' (trag., also Att. prose); adj. κατασκαφ-ής `butied' (S.). 5. σκαφ-ιά f. `ditch, grave' (Halaesa Ia). 6. σκαφ-εύς m. `digger' (E., Archipp., hell. a. late; rather directly from σκάπτω than with Bosshardt 40 from σκαφή), also (from σκάφη) `dish, σκαφηφόρος' ( Com. Adesp.); from σκάφη also σκαφ-εύω `to empty in a trough' (Ctes., Plu.) with - ευσις (Eun.); besides - ευσις, - εία f. `the digging' (Suid.), - εῖον n. `shovel', also `bowl, cup' (= - ίον; youngatt. hell.) with - είδιον (Hdn. Epim.), - ευτής = fossor (Gloss.). 7. σκαφ-ητός m. `the digging' (Thphr., hell. a. late inscr. a. o.; after ἀλοητός a. o.), - ητροι pl. `id.' (pap. Ip); WestGr. (Delphi, Trozen a. o.) σκάπετος m. (Megara - πεδος; after δάπεδον, πέδον Solmsen Wortforsch. 196; not with Schwyzer 498 n. 13 "phonetical byform (play-)") `grave, tomb'; besides κάπετος `id.' (Il., Hp.), also `spade' (Gortyn)?, uncertain σκαπέτωσις `the digging' (Trozen). 8. σκαφαλος ἀντλητήρ H. (like πάσσαλος a.o.); λ-suffix also in σκαφλεύς = σκαφεύς (Athens IVa)?; Kumanudis Rev. de phil. 87, 99f. 9. σκαπ-άνη f. `shovel, spade' (Theoc., AP a. o.), also `excavation' (Thphr.), with - ανήτης m. `digger' (Zonar)., - ανεύς m. `id.' (Lyc., Phld., Str. a. o.; Bosshardt 68), - ανεύω `to dig up' (inscr. Magnesia [Epist. Darei], Phld. Rh.). 10. σκάμμα n. `the digging, ditch, place dug up' (Pl. Lg., hell. a. late). 11. περίσκαψις f. `the digging up' (pap. VIp, Gp.). 12. σκαπτήρ, - ῆρος m. `digger' (Margites, X. ap. Poll.; Fraenkel Nom. ag. 1, 107; 2, 55, Benveniste Noms d'agent 39), f. - τειρα (AP). 13. PN Σκαπτη ὕλη (Thrace; Hdt. a. o.) with Σκαπτησυλικός (Att. inscr.), - ίτης m. (St. Byz.); on the formaytion Schwyzer 452.Origin: LW [a loanword which is (probably) not of Pre-Greek origin] Eur. substr.XEtymology: As common basis of the above forms, which show an analogically levelled system, can serve both σκαπ- (with analog. σκαφ- after θάπτω: τάφος, ταφῆναι a. o.) and σκαφ- (with partly phonetical partly anal. σκαπ-). In the first case Italic gives the nearest connection in the relik Lat. scapulae, Umbr. scapla (acc. sg.) `shoulder(blade)', if prop. `shovel' as primary nom. agentis (cf. σκάφαλος above). In the latter case σκάπτω agrees formally to a widespread word for `plane, scratch etc.' in Lat. scăbō, Germ., e.g. OHG scaban, Lith. skabiù ( = σκάπτω; beside this skobiù, skõbti) `scoop out with the chisel, scraper v.t.', to which also Slav., e.g. Russ. skóbelь `plane-iron' etc. (s. W.-Hofmann, Fraenkel and Vasmer s. vv. w. lit.). Also σκάφη, σκάφος a. o. fit better with `plane, scoop out' than with `dig' (Solmsen Wortforsch. 196 ff. w. extensive treatment), without possibility to draw a clear limit. -- If one removes the s- as "movable" and assumes a vocalic variation ē̆: ō̆: ā̆, the etymological field becomes very large. If one goes even a step further and beside ( s)ke \/ o \/ a + p \/ bh- also accepyts a variant skē̆ip \/ b-, and considers that not only the above final consonants, but classifies also the varying vowels as formants or enlargements, we arrive at the `ideal' root sek- `cut etc.' (from which then also come sk-er- and sk-el-). Nobody believes, that such a "systematic" cutting up gives a right pisture of the linguistic processes. Old connections with κόπτω, perh. also with σκέπαρνος (s. vv. w. lit.; to this further still NPers. kāfađ `dig, split') a. cogn. with all kinds of crosses and deviations (!) may be possible, but cannot be demonstrated in detail. -- S. still σκήπτω and σκίπων. -- Frisk's discussion of σκάπτω is hopelessly dated; it refers clearly to Pok. 930 ff.; e.g. we now know that PIE did not have an ablaut e\/a; so the words with -e- must be omitted. I would strike the comparison with Lat. scapula (both for form and meaning). Also Lith. skobiù, skõbti, as Greek has no form with long ā. I think that the forms ( σ)κάπετος (s.v.) may be Pre-Greek, and so the other forms with σκαπ-; as also σκάφαλος and the strange σκαφλεύς. The other forms seem based on * skabh-, as in Lat. scabō and Germ., e.g. OHG scaban. I suggest that this form is a loan of a Eur. substratum.Page in Frisk: 2,718-720Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > σκάπτω
-
14 σκῆψις
Aσκήπτω 1.2
) pretext, plea, excuse,τοιάδε μέντοι σ. οὐ δόλον φέρει A.Ag. 886
;μὴ σ. οὐκ οὖσαν τίθης S.El. 584
: c. gen., κατὰ φόνου τινὰ ς. pleading some murder as an excuse, Hdt.1.147; σ. τοῦ μὴ τὰ δέοντα ποιεῖν a plea, excuse for not doing, D.1.6; σ. ἡ νόσος.. ἔδοξεν pretence, Luc.Merc.Cond.31; σκῆψιν ποιεῖσθαί τι to use as an excuse, Hdt.5.30;πρὸς Ἕλληνάς σφι σ. ἐπεποίητο Id.7.168
;ἔχω σ. εὐπρεπεστάτην Id.3.72
; ἐς ἄνδρα σ. εἶχ' ὀλωλότα (sc. τὰ τέκνα) E.El.29; σ. προτείνειν, δεικνύναι, ib. 1067, Med. 744;φέρειν PCair.Zen.110.5
(iii B.C., Pl.); ;σκήψεις καὶ προφάσεις ἐρεῖ D.19.100
; opp. σ. ἐσδέχεσθαι, Ar.Ach. 392;σ. παραδέχεσθαι Hyp.Eux.7
;εὑρίσκειν D.21.81
; ; προβαλέσθαι, πορίσασθαι, etc., Plb.5.56.7, 5.2.9, etc.: acc. as Adv.,σκῆψιν.. ἐλήλυμεν, ὡς.. Cratin.235
.
См. также в других словарях:
παρασκήπτω — Α (για κεραυνό) αστράφτω και πέφτω κοντά σε κάτι. [ΕΤΥΜΟΛ. < παρ(α) * + σκήπτω «επιπίπτω» (πρβλ. κατα σκήπτω)] … Dictionary of Greek
σκίπων — και σκίμπων και σκήπων, ωνος, ὁ, Α 1. σκήπτρο 2. βακτηρία, μπαστούνι («σκίπων, γεροντικὸν ὅπλον», Καλλ.). [ΕΤΥΜΟΛ. Παρλλ. ιων. και ποιητ. τ. τού σκῆπτρον* με επίθημα ων, ωνος (πρβλ. κύφων, δόλων) που συνδέεται με το λατ. scipio, iōnis «βακτηρία,… … Dictionary of Greek
περισκήπτω — Α (κατά τον Ησύχ.) «περισκήπτειν περιθλίβειν». [ΕΤΥΜΟΛ. < περι * + σκήπτω «πιέζω, πέφτω με δύναμη»] … Dictionary of Greek
προσκήπτω — Α (κατά τον Ησύχ.) προσημαίνω, προλέγω, προμηνύω. [ΕΤΥΜΟΛ. < προ * + σκήπτω «υπερασπίζομαι, λέω κάτι για δικαιολόγηση, συνηγορώ»] … Dictionary of Greek
σκάπος — και σε κωδ. σκάπος, ὁ, Α (δωρ. τ.) (κατά τον Ησύχ.) «κλάδος καὶ ἄνεμος ποιὸς». [ΕΤΥΜΟΛ. Βλ. λ. σκήπτω] … Dictionary of Greek
σκήψις — Αρχαία πόλη της Τρωάδας, στη Μυσία της Μ. Ασίας. Ιδρύθηκε από τους Τρώες και κατά τους ιστορικούς χρόνους κατοικήθηκε από Μιλήσιους άποικους. Οι κάτοικοι της μεταφέρθηκαν από τον Αντίγονο στην Αλεξάνδρεια αλλά αργότερα με την άδεια του Λυσίμαχου… … Dictionary of Greek
σκηνίπτω — Α (κατά τον Ησύχ.) «διαφθείρω». [ΕΤΥΜΟΛ. Εκφραστικός τ. που έχει σχηματιστεί πιθ. από συμφυρμό τών ρ. σκήπτω και ῥίπτω (πρβλ. σκηρίπτομαι). Κατ άλλη άποψη, ο τ. συνδέεται με τα: κνιπεῖν σείειν και σκνίπτω «τσιμπώ, κεντώ» (πρβλ. κνίψ)] … Dictionary of Greek
σκηπήνιον — Α (κατά τον Ησύχ.) «βακτηρία, τρίαινα, βάκτρον, κηρύκειον, ῥάβδος». [ΕΤΥΜΟΛ. Άλλος τ. τού σκηπάνιον (< σκήπτω)] … Dictionary of Greek
σκηπήϊον — Α [σκήπτω] (κατά τον Ησύχ.) «πτύον» … Dictionary of Greek
