Перевод: с греческого на английский

с английского на греческий

θησαυροί

  • 1 θησαυροί

    θησαυρός
    store: masc nom /voc pl

    Morphologia Graeca > θησαυροί

  • 2 θησαυρός

    θησαυρός, οῦ, ὁ (s. prec. entry; Hes., Hdt.+; loanw. in rabb.; τὴν θ. TestSol 13:2 C).
    ① a place where someth. is kept for safekeeping, repository (Theoph. Ant. 2, 35 [p. 188, 16])
    ⓐ of repositories for material things
    α. treasure box or chest (cp. X., An. 5, 4, 27; Diod S 17, 71, 1; PTebt 6, 27; PAmh 41, 8; En 97:9; Jos., Ant. 9, 163) Mt 2:11.
    β. storehouse, storeroom (Appian, Fgm. 6; PRyl 231, 8; PFay 122, 4; POxy 101, 29; Am 8:5; Pr 8:21) Mt 13:52 (with ἐκβάλλειν ἐκ τοῦ θ. cp. Arrian, Cyneg. 34, 1 ἐμβάλλειν ἐς τὸν θ.).
    ⓑ of repositories for transcendent things (TestAsh 1:9) of the heart as the treasury for heavenly possessions θ. τῆς καρδίας Lk 6:45; cp. Mt 12:35 (on ἀγαθὸς θ. s. Dt 28:12).—GKaminski, JDAI 106, ’91, 63–181 (ins); s. SEG XLI, 1846.
    ② that which is stored up, treasure Mt 6:21; Lk 12:34 (cp. Just., A I, 15, 16).
    ⓐ of material things (TestSol C 10, 21 al.; Diod S 17, 71, 1) Mt 6:19; 13:44 (for θ. buried in the ground: Maximus Tyr. 15, 5h; Artem. 2, 58; Philostrat., Vi. Apoll. 6, 39 p. 250, 4ff; JDerrett, Law in the NT, ’70, 1–16). The treasures of Egypt Hb 11:26.
    ⓑ of transcendent things (Iren. 4, 26, 1 [Harv. II 235, 9]; on θ. that is dug up in metaph. sense cp. Philemo Com. 169 Κ. ἐὰν γυνὴ γυναικὶ κατʼ ἰδίαν ὁμιλεῖ, μεγάλων κακῶν θησαυρὸς ἐξορύσσεται. Metaph. use also bγ end)
    α. of the treasures in heaven Mt 6:20. θ. ἀνέκλειπτος ἐν τ. οὐρανοῖς Lk 12:33. θησαυρὸν ἔχειν ἐν οὐρανῷ have treasure in heaven the treasure is, in effect, deposited there and becomes available to people after death Mt 19:21; Mk 10:21; Lk 18:22.—WPesch, Biblica 41, ’60, 356–78 (Mt 6:19–21; Lk 12:33f).
    β. θησαυροὶ σκοτεινοί treasures lying in darkness B 11:4 (Is 45:3).
    γ. of the gospel and its glory 2 Cor 4:7. Of Christ: ἐν ᾧ εἰσιν πάντες οἱ θησαυροὶ τῆς σοφίας καὶ γνώσεως ἀπόκρυφοι in whom all the treasures of wisdom and knowledge lie hidden Col 2:3 (ἐν θησαυροῖς σοφίας Sir 1:25; cp. X., Mem. 1, 6, 14; 4, 2, 9 θησαυροὶ σοφίας; Pla., Phileb. 15e; Diod S 9, 10, 3 κάλλιστος θ.; Himerius, Or. [Ecl.] 3, 20 θ. ἀθάνατος of the possession of virtue; Pr 2:3ff; Philo, Congr. Erud. Gr. 127).—B. 777; BHHW III 1686. DELG. M-M. EDNT. TW.

    Ελληνικά-Αγγλικά παλαιοχριστιανική Λογοτεχνία > θησαυρός

  • 3 θησαυρός

    -οῦ + ὁ N 2 3-34-22-19-15=93 Gn 43,23; Dt 28,12; 32,34; Jos 6,19.24
    treasure Gn 43,23; treasury Jos 6,19; granary, magazine Neh 10,40; θησαυροί secret, hidden places Ps 134(135),7
    *JgsB 18,7 θησαυροῦ treasures-אצר for MT עצר oppression?
    Cf. BICKERMAN 1944=1980 163; →NIDNTT; TWNT

    Lust (λαγνεία) > θησαυρός

  • 4 γύαλον

    γύᾰλον [ῠ], τό,
    A hollow, in Il. always of the breast- or back-piece of the cuirass, [

    θώρηκα] γυάλοισιν ἀρηρότα Il.15.530

    : sg., usu. of the front-piece, 5.99, al.
    2 hollow of a vessel,

    κρατήρων γ. E.IA 1052

     (lyr.); hollow vessel,

    χρυσοῦ γέμοντα γύαλα θησαυροὺς βροτῶν Id.Andr. 1093

     (v. infr. 4).
    3 κοίλας πέτρας γ. hollow of a rock, S.Ph. 1081 (lyr.); cavern,

    πέτρινα [μύχατα] γύαλα E.Hel. 189

     (lyr.).
    4 pl., of hollow ground, vales, dells,

    γυάλοις ὕπο Παρνησοῖο Hes.Th. 499

    , cf. h.Ap. 396;

    Νύσης h.Hom.26.5

    ;

    γ. Θεράπνας Pi.N.10.56

     (but

    γ. Πυθῶνος, Φοίβου Id.P.8.63

    , E.Ph. 237 (lyr.), cf. Ion 245, S.Fr. 460, may perh. refer to the rock-chambers of Delphi, cf. γύαλα· θησαυροί, ταμιεῖα, Hsch., and so perh. in E.Andr. 1093 (v. supr.)); Λύδιά τ' ἂγ γύαλα throughout the vales of Lydia, A.Supp. 550 (lyr.);

    γύαλα χώρας Ar.Th. 110

     (lyr.); αἰθέρια γύαλα the vault of heaven, Opp.C. 1.281, cf. Orph.H.19.16.

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > γύαλον

  • 5 θεῖος

    θεῖος (A), α, ον: late [dialect] Ep. [full] θέειος Procl.H.2.16; [full] θεήϊος Bion Fr.15.9; late [dialect] Aeol. [full] θήϊος Epigr.Gr.989.4 ([place name] Balbilla); [dialect] Lacon. [full] σεῖος (v. infr. 1.3): [comp] Comp. and [comp] Sup. θειότερος, -ότατος, freq. in Pl., Phdr. 279a, Mx. 244d, al.: ([etym.] θεός):
    1 of or from the gods, divine,

    γένος Il.6.180

    ;

    ὀμφή 2.41

    ; Ὄνειρος ib.22;

    ἐπιπνοίαις A.Supp. 577

    , cf. Pl.R. 499c;

    μάστιξ A. Pr. 682

    ;

    μανία S.Aj. 611

     (lyr.); νόσος ib. 185 (lyr.) (but θ. νόσος, of a dust-storm, Id.Ant. 421);

    κίνδυνοι And.1.139

    ; θ. τινὶ μοίρᾳ by divine intervention, X.HG7.5.10;

    θ. τύχῃ γεγονώς Hdt.1.126

    ;

    θ. τύχῃ χρεώμενος Id.3.139

    ; θ. κἀπόνῳ τύχῃ, of an easy death, S.OC 1585;

    ἐκ θ. τύχης Id.Ph. 1326

    ;

    ἔμαθε ὡς θ. εἴη τὸ πρῆγμα Hdt.6.69

    ;

    ὁ θ. νόμος Th.3.82

    ; φύσις θ. SIG1125.8 ([place name] Eleusis), cf. 2 Ep.Pet.1.4; appointed of God,

    βασιλῆες Od.4.691

    ; σκῆπτρον given by God, S.Ph. 139 (lyr.); v. infr. 2.
    2 belonging or sacred to a god, holy, ἀγών, χορός, Il.7.298, Od. 8.264; under divine protection, πύργος, δόμος, Il.21.526, Od.4.43; of heralds and bards, Il.4.192, Od.4.17, al.; so perh., of kings, ib. 691.
    3 morethan human, of heroes,

    Ὀδυσσεύς Il.2.335

    , al., Cratin. 144.4 (lyr.);

    θ. ἀνήρ Pi.P.6.38

    , A.Ag. 1548 (lyr.), Pl.R. 331e, Men. 99d (esp. at Sparta ([dialect] Lacon. σεῖος), Arist.EN 1145a29; ὦ θεῖε (in the mouth of a Spartan) Pl.Lg. 626c);

    μετὰ σοῦ τῆς θείας κεφαλῆς Id.Phdr. 234d

    , cf. Them.Or.9.128a, Lib.Or.19.66.
    b of things, excellent,

    θεῖον ποτόν Od.2.341

    , 9.205;

    ἁλὸς θείοιο Il.9.214

    ; θ. πρήγματα marvellous things, Hdt.2.66;

    ἐν τοῖσι θειότατον Id.7.137

    .
    4 = Lat. divinus (or sacer), Imperial, διατάξεις prob. in BGU473.5 ( 200 A.D.), etc.;

    θησαυροί PLips. 62ii14

     (iv A.D.); θ. ὅρκος oath by the Emperor, POxy.83.6 (iv A.D.), etc.; θειότατος, of living Emperors, Inscr.Prien.105.22 (9 B.C.), etc.
    b = Lat. divus, of deified Emperors, θ. Σεβαστός Edict.Claud. ap.J.AJ19.5.3, cf.Inscr.Perg. 283 (iii A.D.), Lyd.Mag.2.3.
    II as Subst., θεῖον, τό, the Divinity, Hdt.1.32,3.108, al., A.Ch. 958 (lyr.);

    τοῦ θ. χάριν Th.5.70

    ; ἡμαρτηκότα εἰς τὸ θ. Pl.Phdr. 242c.
    2 in an abstract sense, divinity, κεκοινώνηκε.. τοῦ θ. ib. 246d; ἢ μόνον μετέχει τοῦ θ..., ἢ μάλιστα [ἄνθρωπος] Arist.PA 656a8, etc.; κατὰ θεῖον or κατά τι θ., Aen.Gaz.Thphr.p.37 B., p.4 B.
    3 θεῖα, τά, the acts of the gods, course of providence, S.Ph. 452, etc.;

    τὰ θ. θνητοὺς ὄντας εὐπετῶς φέρειν S.Fr. 585

    ;

    τὰ θ. μὴ φαύλως φέρειν Ar.Av. 961

    .
    b matters of religion, ἔρρει τὰ θ. religion is no more, S.OT 910 (lyr.), cf. OC 1537, X.Cyr.8.8.2, etc.
    c inquiries concerning the divine, Pl.Sph. 232c; τὰ φανερὰ τῶν θείων, i.e. the heavenly bodies, Arist.Metaph. 1026a18, cf. GA 731b24, Ph. 196a33 ([comp] Sup.), EN 1141b1.
    2 divinely, excellently, εὖ γε καὶ θ. Pl.Tht. 154d;

    θείως εἰρῆσθαι Arist.Metaph. 1074b9

    .
    ------------------------------------
    θεῖος (B), ὁ,
    A one's father's or mother's brother, uncle, E.IT 930, Ar. Nu. 124, And.1.18, 117, Pl.Chrm. 154b, Men.5 D., etc.; ὁ πρὸς μητρὸς θ. Is.5.10;

    πρὸς πατρός Ph.2.172

    . (Cf. τήθη.)

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > θεῖος

  • 6 ἀπόκρυφος

    A hidden, concealed, E.HF 1070(lyr.); ἐν ἀποκρύφφ in secret, Hdt.2.35;

    ἀ. θησαυροί

     hidden, stored up,

    Ep.Col.2.3

    ; underhand,

    μηδὲν ἀ. πεποιῆσθαι Vit.Philonid.p.2C.

    2 c. gen., ἀπόκρυφον πατρός unknown to him, X.Smp.8.11.
    II obscure, recondite, hard to understand, Id.Mem.3.5.14;

    γράμματα Call.Fr. 242

    ; ἀ. σύμβολαδέλτων, of hieroglyphics, Hymn.Is.10;

    στήλη PMag.Par.1.1115

    ; [ βίβλος] PMag.Leid.W.25.14;

    - κρύφων μύσται Vett.Val.7.30

    ;

    ἀ. αἰτία Procl.in Ti.1.53D.

    , cf. eund.in Prm.p.549 S.
    III Adv.

    - φως

     secretly,

    Aq.Hb.3.14

    , Vett.Val.301.5.

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἀπόκρυφος

  • 7 ὑδρία

    ὑδρ-ία, ἡ, ([etym.] ὕδωρ)
    A water-pot, pitcher, Ar.V. 926, Ec. 678 (anap.), LXX Ec.12.6, CIG2855.10 ([place name] Branchidae), Ev.Jo.2.6, etc.; ὑδρίης πέρι δῆρις (cf. ἀμφορίτης) A.R.4.1767: prov., ἐπὶ θύραις τὴν ὑδρίαν to break the pitcher at the door, 'there's many a slip 'twixt cup and lip', Arist.Rh. 1363a7.
    II vessel of any kind, e. g. wine-pot, Ar.Fr. 136; a pot of money, Id.Av. 602 (anap.) ( ἐν ὑδρίαις γὰρ ἔκειντο οἱ θησαυροί Sch. ad loc.( 603)), cf. IG11(2).161 B100 (Delos, iii B. C.);

    ὑ. χαλκῆ D.47.52

    ; ὑ. χρυσῆ, ἀργυρᾶ, IG22.204.35; ὑδρίαι ἄρτων πέντε bread-pans, POxy.155.4 (vi A. D.).
    2 balloting urn, esp. in lawcourts, etc., IG9(1).334.45 ([dialect] Locr., v B. C.), Isoc.17.33, Plu.TG11.
    3 cinerary urn, Id.Phil.21, Luc.Dem.Enc.29, etc.
    4 water-clock, S.E.M.5.75, Jul.Caes. 325c. [[pron. full] ῑ in A.R. l.c., where ὑδρείης is v.l.]

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ὑδρία

  • 8 σκοτεινός

    σκοτεινός, ή, όν (σκότος; Aeschyl. et al.; Cebes 10, 1; Cornutus 17, p. 29, 14; UPZ 78, 19 [159 B.C.] εἰς σκοτινὸν τόπον; LXX; En, TestSol; Jos., Bell. 1, 77, Ant. 2, 344; Just., D. 17, 3; Mel., P. 24, 164 and 169.—W-H. σκοτινός as En 22:2) dark opp. φωτεινός (cp. X., Mem. 3, 10, 1; 4, 3, 4; Plut., Mor. 610e; 953c; En 22:2): Mt 6:23; Lk 11:34, 36 (cp. TestBenj 4:2 σκοτεινὸς ὀφθαλμός; Damasc., Vi. Isid. 92 τὸ σκ. τῶν ὀφθαλμῶν). Opp. φανερός obscure B 8:7. νεφέλη σκ. dark cloud GJs 19:2 (cp. Ex 19:16 νεφέλη γνοφώδης; s. also φωτεινός). θησαυροὶ σκ. treasures that lie in darkness 11:4 (Is 45:3). [καὶ σκότει]ν̣ο̣ῦ̣ [τόπου] AcPl Ha 3, 19. Of color ἔνδυμα a dark garment ApcPt 6:21.—DELG s.v. σκότος. M-M. TW.

    Ελληνικά-Αγγλικά παλαιοχριστιανική Λογοτεχνία > σκοτεινός

  • 9 σοφία

    σοφία, ας, ἡ (s. σοφίζω, σοφός; Hom., Pre–Socr. et al.; LXX, TestSol; TestJob 37:6; Test12patr, JosAs; AscIs 3:23; AssMos Fgm. e; EpArist, Philo, Joseph., Just.,Tat., Ath.)
    ① the capacity to understand and function accordingly, wisdom.
    ⓐ natural wisdom that belongs to this world σοφία Αἰγυπτίων (Synes., Provid. 1, 1 p. 89a; Jos., Ant. 2, 286; cp. Tat. 31, 1 πάσης βαρβάρου σοφίας ἀρχηγόν [of Moses]) Ac 7:22 (on the subj. s. Philo, Vita Mos. 1, 20ff; Schürer II 350). In contrast to God’s wisdom and the wisdom that comes fr. God ἡ σοφία τῶν σοφῶν 1 Cor 1:19 (Is 29:14). ἡ σοφία τοῦ κόσμου (τούτου) vs. 20; 3:19. σοφία τοῦ αἰῶνος τούτου 2:6b. ἀνθρωπίνη σοφία 2:13. ς. ἀνθρώπων vs. 5. Cp. 1:21b, 22; 2:1. σοφία λόγου cleverness in speaking 1:17. On ἐν πειθοῖς σοφίας λόγοις 2:4 see πειθός. σοφία σαρκική 2 Cor 1:12. ς. ἐπίγειος, ψυχική, δαιμονιώδης Js 3:15 (cp. ς. as ironical referent for dissident teaching: ἡ παμποίκιλος ς. [τῆς] Περατικῆς αἱρέσεως Hippol., Ref. 5, 17, 1).—An advantage that is given to certain persons (like strength and riches, Just., D. 102, 6) 1 Cl 13:1 (Jer 9:22); 32:4; 38:2. So perh. also 39:6 (Job 4:21); but s. bα.
    ⓑ transcendent wisdom
    α. wisdom that God imparts to those who are close to God. Solomon (3 Km 5:9; Pr 1:2; Jos., Ant. 8, 168 ς. τοῦ Σ; AssMos Fgm. e [Denis p. 65]; Orig., C. Cels. 3, 45, 9) Mt 12:42; Lk 11:31; Stephen Ac 6:10; Paul 2 Pt 3:15; Pol 3:2; to those believers who are called to account for their faith Lk 21:15. The gift of unveiling secrets (2 Km 14:20; Da 1:17; 2:30. Oenomaus in Eus., PE 5, 27, 1 ἡ σοφία is necessary for the proper use of the oracles) Ac 7:10; Rv 13:18; 17:9. τὸν δεσπότην τὸν δόντα μοι τὴν σοφίαν τοῦ γράψαι τὴν ἱστορίαν ταύτην the Lord, who gave me the wisdom to write this account GJs 25:1. Good judgment in the face of human and specif. Christian demands (practical) wisdom Ac 6:3; Col 4:5; Js 1:5; 3:13, 17 (for the view that ς. in Js 1:5; 3:17=πνεῦμα s. WBieder, TZ 5, ’49, 111). The apostle teaches people ἐν πάσῃ σοφίᾳ Col 1:28, and Christians are to do the same among themselves 3:16 (ἐν πάσῃ ς. also Eph 1:8; Col 1:9).—W. φρόνησις (q.v. 2) Eph 1:8. W. ἀποκάλυψις vs. 17. W. σύνεσις (Jos., Ant. 8, 49): σοφία καὶ σύνεσις πνευματική Col 1:9. σοφία, σύνεσις, ἐπιστήμη, γνῶσις (cp. Philo, Gig. 27) B 2:3; 21:5. σοφία καὶ νοῦς τῶν κρυφίων αὐτοῦ wisdom and understanding of his (i.e. the Lord’s) secrets 6:10.—As a spiritual gift the λόγος σοφίας (cp. Just., D. 121, 2) stands beside the λόγος γνώσεως 1 Cor 12:8 (s. γνῶσις 1 and cp. Aesopica 213, 1 P.: Τύχη ἐχαρίσατο αὐτῷ λόγον σοφίας). Paul differentiates betw. his preaching to unbelievers and immature Christians and σοφίαν λαλεῖν ἐν τοῖς τελείοις 2:6a; the latter he also calls λαλεῖν θεοῦ σοφίαν ἐν μυστηρίῳ set forth the wisdom that comes fr. God as a mystery vs. 7 (WBaird, Interpretation 13, ’59, 425–32).—The false teachers of Colossae consider that their convictions are σοφία Col 2:23.—JdeFinance, La σοφία chez St. Paul: RSR 25, ’35, 385–417.
    β. wisdom of Christ and of God
    א. Christ: of Jesus as a boy (s. ἡλικία 1b) Lk 2:40, 52. Of him as an adult Mt 13:54; Mk 6:2. Of the exalted Christ ἐν ᾧ εἰσιν πάντες οἱ θησαυροὶ τῆς σοφίας καὶ γνώσεως Col 2:3.—Rv 5:12. By metonymy Χρ. Ἰ., ὸ̔ς ἐγενήθη σοφία ἡμῖν ἀπὸ θεοῦ Christ Jesus, who has become a source of wisdom from God for us 1 Cor 1:30. This last makes a transition to
    ב. wisdom of God (Diog. L. 1, 28 σοφίᾳ πρῶτον εἶναι τὸν θεόν; Theoph. Ant. I, 6 [p. 70, 18] ς. τοῦ θεοῦ): revealed in his creation and rule of the world 1 Cor 1:21a, or in the measures intended to bring salvation to the believers Ro 11:33 (here w. γνῶσις; cp. TestJob 37:6 of God’s depth of wisdom); Eph 3:10; Hv 1, 3, 4 (w. πρόνοια).—Rv 7:12; 1 Cl 18:6 (Ps 50:8); B 16:9 (cp. δικαίωμα 1). Christ is called θεοῦ σοφία the embodiment of the wisdom of God 1 Cor 1:24 (cp. א above; Just., D. 61, 3 ὁ λόγος τῆς σοφίας; Diog. L. 9, 50 Protagoras is called Σοφία.—Lucian in Peregr. 11 speaks ironically of the θαυμαστὴ σοφία τῶν Χριστιανῶν. Orig., C. Cels. 6, 44, 27 τῷ υἱῷ τοῦ θεοῦ ὄντι δικαιοσύνῃ καὶ ἀληθείᾳ καὶ ς.)—UWilckens, Weisheit u. Torheit ( 1 Cor 1 and 2), ’59; FChrist, Jesus Sophia (synopt.) ’70.
    ② personified wisdom, Wisdom (Ael. Aristid. 45, 17 K. as a mediator betw. Sarapis and humans; perh.=Isis; AHöfler, D. Sarapishymnus des Ael. Aristid. ’35, 50 and 53f; the name of an aeon Iren. 1, 2, 3 [Harv. I 16, 5]; s. also Did., Gen, 213, 12). In connection w. Pr 1:23–33: 1 Cl 57:3 (λέγει ἡ πανάρετος σοφία), 5 (=Pr 1:29); 58:1. On ἐδικαιώθη ἡ σοφία κτλ. Mt 11:19; Lk 7:35 cp. δικαιόω 2bα and Ps.-Pla., Eryx. 6, 394d ἡ σοφία καὶ τὰ ἔργα τὸ ἀπὸ ταύτης=wisdom and her fruits. ἡ σοφία τοῦ θεοῦ εἶπεν Lk 11:49 introduces a statement made by ‘wisdom’ (‘wisdom’ is variously explained in this connection; on the one hand, it is said to refer to the OT, or to an apocryphal book by this title [s. 3 below]; on the other hand, Jesus is thought of as proclaiming a decree of divine wisdom, or Lk is thinking of wisdom that Jesus has communicated to them at an earlier time).
    ③ a book titled ‘The Wisdom of God’, s. 2.—EBréhier, Les idées philosophiques et religieuses de Philon d’Alexandrie 1907, 115ff; JMeinhold, Die Weisheit Israels 1908; GHoennicke, RE XXI 1908, 64ff; HWindisch, Die göttl. Weisheit der Juden u. die paulin. Christologie: Heinrici Festschr. 1914, 220 ff; PHeinisch, Die persönl. Weisheit des ATs in religionsgesch. Beleuchtung2 1923; Bousset, Rel.3 343ff; FFerrari, Il Progresso religioso 8, 1928, 241–53; MTechert, La notion de la Sagesse dans les trois prem. siècles: Archiv. f. Gesch. d. Philos. n.s. 32, 1930, 1–27; WKnox, St. Paul and the Church of the Gentiles ’39, 55–89; BRigaux, NTS 4, ’57/58, esp. 252–57 (Qumran); HConzelmann, Pls. u. die Weisheit, NTS 12, ’66, 231–44; MSuggs, Wisdom, Christology, and Law in Mt, ’70. Other lit. in Schürer III/1, 198–212.—BGladigow, Sophia und Kosmos, Untersuchungen zur frühgeschichte von σοφό und σοφίη ’65.—DELG s.v. σοφό. M-M. EDNT. TW. Sv.

    Ελληνικά-Αγγλικά παλαιοχριστιανική Λογοτεχνία > σοφία

  • 10 ἀόρατος

    ἀόρατος, ον (s. ὁράω; Isocr., et al.; LXX, pseudepigr.; Philo, Joseph.; apolog. exc. Mel.) pert. to not being subject to being seen, unseen, invisible, of God (Diod S 2, 21, 7; Cornutus 5 p. 5, 3; Maximus Tyr. 2, 10a; 11, 9d; PGM 5, 123; 12, 265; 13, 71; Herm. Wr. 11, 22; 14, 3; Philo, Op. Mundi 69, Mos. 2, 65, Spec. Leg. 1, 18; 20; 46 al.; Jos., Bell. 7, 346; SibOr Fgm. 1, 8; Ar.; Tat. 4, 1; Ath. HDaxer, Ro 1:18–2:20 im Verh. z. spätjüd. Lehrauffassung, diss. Rostock 1914, 11. Cp. Ltzm., Hdb. on Ro 1:20 [lit.]; FBoll, Studien über Claud. Ptolem. 1894, 68; RBultmann, ZNW 29, 1930, 169–92; EFascher, Deus invisibilis: Marb. Theol. Studien ’31, 41–77) Col 1:15; 1 Ti 1:17; Hb 11:27; 2 Cl 20:5; PtK 2 p. 13, 24; Dg 7:2. Of divine attributes δύναμις (cp. Philo, Somn. 2, 291) Hv 1, 3, 4; 3, 3, 5. τὰ ἀ. τοῦ θεοῦ God’s invisible attributes Ro 1:20. Of Christ, who is described as ἀ. ἐπίσκοπος IMg 3:2 or as ὁ ἀ., ὁ διʼ ἡμᾶς ὁρατός IPol 3:2. τὰ ἀ. the invisible world (opp. τὰ ὁρατά the visible world, as in Philo, Congr. Erud. Gr. 25; Tat. 5, 1) Col 1:16; ITr 5:2; IRo 5:3; IPol 2:2. ἄρχοντες ὁρατοὶ καὶ ἀ. rulers visible and invisible ISm 6:1. θησαυροὶ ἀ. B 11:4 (Is 45:3). ψυχή (Philo, Virt. 57, 172) Dg 6:4. θεοσέβεια ibid.—M-M. TW.

    Ελληνικά-Αγγλικά παλαιοχριστιανική Λογοτεχνία > ἀόρατος

  • 11 ἀπόκρυφος

    ἀπόκρυφος, ον (Pre-Socr., Eur.+; Vita Philonidis [Crönert, SBBerlAk 1900, 942ff], Fgm. 3; Vett. Val. Index; Kaibel 1028, 10; PGM 4, 1115; 12, 321; 13, 343f; 730f; LXX, En; TestSol 10:53 C; Jos., Bell. 3, 340) hidden οὐκ ἔνι τόπος ἀ. there was no hiding place GJs 22:3. Of treasures (Da 11:43 Theod.; 1 Macc 1:23=Jos., Ant. 12, 250), fig., of secret wisdom (IAndrosIsis [I B.C.] 15, 10 ἀπόκρυφα σύνβολα; Philo, Sacr. Abel. 62 ἐν ἀποκρύφοις αὐτὸν ἐθησαυρίσαντο) θησαυροὶ ἀ. Col 2:3; B 11:4 (Is 45:3; cp. Tat. 30, 1). Opp. φανερός (Philo, Abr. 147) Mk 4:22; Lk 8:17.—DELG s.v. κρύπτω. M-M. TW. Sv.

    Ελληνικά-Αγγλικά παλαιοχριστιανική Λογοτεχνία > ἀπόκρυφος

См. также в других словарях:

  • θησαυροί — θησαυρός store masc nom/voc pl …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • Δελφοί — Ορεινή κωμόπολη (υψόμ. 580 μ., 2.373 κάτ.) στην πρώην επαρχία Παρνασσίδος του νομού Φωκίδος. Βρίσκεται στις νότιες πλαγιές του Παρνασσού, 21 χλμ. ΝΑ της Άμφισσας. Αποτελεί έδρα του ομώνυμου δήμου. Ο σημερινός οικισμός διαδέχτηκε τον παλαιότερο… …   Dictionary of Greek

  • Σινά — Χερσόνησος της Αιγύπτου, που βρίσκεται μεταξύ των κόλπων του Σουέζ και της Άκαμπα. Έχει έκταση 65 000 τ. χλμ. και στο μεγαλύτερο μέρος της είναι άνυδρη και άγονη. Ολόκληρο το νότιο τμήμα της αποτελείται από ένα κρυσταλλοπαγή ορεινό όγκο, που… …   Dictionary of Greek

  • ВАТОПЕД — [греч. ῾Ιερὰ Μεγίστη Μονὴ Βατοπαιδίου, Βατοπεδίου; Βατοπαίδιον, Βατοπέδιον], во имя Благовещения Пресв. Богородицы общежительный муж. мон рь; расположен на берегу небольшой бухты, находящейся примерно посередине сев. вост. побережья п ова Афон… …   Православная энциклопедия

  • АФОН — [Св. Гора; греч. ̀ρδβλθυοτεΑθως, ̀λδβλθυοτεΑγιον ̀ρδβλθυοτεΟρος], крупнейшее в мире средоточие правосл. монашества, расположенное в Греции на п ове Айон Орос (Св. Гора, Афонский п ов). Находится под церковной юрисдикцией К польского Патриархата.… …   Православная энциклопедия

  • Hellenismos — Mit Alexander dem Großen begann die Zeit des Hellenismus. Der Begriff Hellenismus (von griechisch Ἑλληνισμός hellēnismós ‚Griechentum‘ zu griechisch …   Deutsch Wikipedia

  • Hellenismus — Mit Alexander dem Großen begann die Zeit des Hellenismus. (Tetradrachmon, Alexander mit Löwenfell). Der Begriff Hellenismus (von griechisch Ἑλληνισμός hellēnismós ‚Griechentum‘[1]) bezeichnet die geschichtliche Epoche vom Reg …   Deutsch Wikipedia

  • Hellenistisch — Mit Alexander dem Großen begann die Zeit des Hellenismus. Der Begriff Hellenismus (von griechisch Ἑλληνισμός hellēnismós ‚Griechentum‘ zu griechisch …   Deutsch Wikipedia

  • Hellenistische Zeit — Mit Alexander dem Großen begann die Zeit des Hellenismus. Der Begriff Hellenismus (von griechisch Ἑλληνισμός hellēnismós ‚Griechentum‘ zu griechisch …   Deutsch Wikipedia

  • АРХИТЕКТОРЫ, АРХИТЕКТУРА — •Architecti, Architectura. К древнейшим временам эллинской истории относятся известные колоссальные постройфки, так называемые киклопические или пеластические стены, которыми ограждались кремли древних властителей Греции; они частью состоят из… …   Реальный словарь классических древностей

  • КЛАД —    • Thesaurus.          О древних θησαυροί в Микенах и Орхомене, см. Architecti, Архитекторы, 1. Кто находил зарытый в земле К., тот делался его собственником, если это не было на чужой земле; некоторые римские императоры, однако, требовали… …   Реальный словарь классических древностей

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
… Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»