δικαστηρίδιον

δικαστηρ̱ίδιον, δικαστήριον

court of justice: neut nom /voc /acc sg

δικαστηρίδιον

neut nom /voc /acc sg

δῐκαστ-ηρίδιον [ρῑ], τό, Dim. of sq., Ar.V. 803.

μικρός and [full] σμῑκρός, ά, όν, [dialect] Dor., [dialect] Ion. [full] μικκός (q.v.): [full] σμικρός is corroborated by metre in Il.17.757, Hes.Op. 361, and might be restored in Il.5.801, Od.3.296 ( μικρός codd.); it is prob. the only form in Hdt. (

A

μικρός Hdt. 2.74

codd.): freq. in Lyr. and prob. always in Trag. (exc. where metre requires μικρός, as S.Aj. 161 (anap., [comp] Comp.)); most freq. in Pl.; but in Th., also Ar. and other Com., μικρός prevails, σμικρός being found Th.4.13,7.75,8.81, Ar.Ach. 523, V.5; [dialect] Att. Inscrr. have

σμικρός IG12.313.111

, al., μικρός ib.369.10, al.:—small, little,

1 in Size,

μ. ἔην δέμας Il.5.801

;

μ. λίθος Od.3.296

;

κίρκον, ὅ τε σμικρῇσι φόνον φέρει ὀρνίθεσσιν Il.17.757

;

σμ. ἄστεα Hdt.1.5

;

μεγάθεϊ σμικροί Id.2.74

: with Dims., μ. πολίχνιον, γῄδιον, παιδάρια, Isoc.5.145, X. Cyr.8.3.38, Ages.1.21: as a Com. exaggeration,

δικαστηρίδιον μ. πάνυ Ar.V. 803

;

σκαλαθυρμάτι' ἄττα μ. Id.Nu. 630

, etc.: c. inf.,

μικροὶ δ' ὁρᾶν Id. Pax 821

: as a term of reproach,

Κλειγενὴς ὁ μικρός Id.Ra. 709

, cf. Pl.Prt. 323d, Arist.EN 1123b7, Alex.98.7;

Ἀμύντας ὁ μ. Arist. Pol. 1311b3

; οἱ ἐν μικρῷ μεγάλοι short but stoutly built, Philostr. Gym. 36;

ὁ μ. δάκτυλος SIG1172.4

([place name] Lebena).

2 in Quantity,

σμικρὸν ἐπὶ σμικρῷ καταθεῖναι Hes.Op. 361

;

μέλιτος μικρόν Ar.V. 878

; μ. ὄψον, ἀργυρίδιον, X.Mem.3.14.1, Ar.Pl. 240, cf. Antiph.44.

3 in Amount or Importance, petty, trivial, slight,

σμ. πρόφασις Thgn.323

; ἔπος, ἔγκλημα, ῥοπή, etc., S.OC 443, Tr. 361, OT 961, etc.; ἐκ σμικροῦ λόγου on some slight pretext, Id.OC 620; ἐν σμικρῷ λόγῳ παρῆκεν as of small account, ib. 569;

αἰτίας μικρᾶς πέρι E.Andr. 387

, etc.; οὐδὲ μικρόν, = οὐδὲ γρῦ, D.19.37; of persons, of small account, opp.

μέγας, σμ. ἐν σμικροῖς, μέγας ἐν μεγάλοις Pi.P.3.107

;

ἄριστ' ἂν καὶ μέγας ὀρθοῖθ' ὑπὸ μικροτέρων S.Aj. 161

(anap.), etc.;

σμ. τίθησί με Id.OC 958

; βίος ὁ μ., = μέτριος, E.Fr. 504; τίνος σμικροτάτου μεταβαλόντος, σμικρότατος τὴν δύναμιν, Pl.R. 473b; of the mind,

οὐ σμικρὸν φρονεῖ S.Aj. 1120

; of style, mean, [

Φίλιστος] μικρὸς ταῖς ἐκφράσεσιν D.H.Vett.Cens.3.2

; of festivals, of lesser importance,

Ἁλίεια τὰ μεγάλα καὶ τὰ μ. SIG1067.14

([place name] Cedreae).

II of Time, short, Pi.O.12.12, Ar.Pl. 126, etc.;

εἰς μ. χρόνον Pl.R. 498d

; ἐν μικρῷ (sc. χρόνῳ) shortly, X.Cyn.5.32, Eq. 8.7;

πρὸ μικροῦ Poll.1.72

;

ἔτι μικρὸν καὶ καταλιθοβολήσουσί με LXX Ex.17.4

.

2 of Age, young, Ostr.Bodl.i237 (ii B.C.), etc.

III Adverbial usages,

1 regul. Adv. σμικρῶς, but little, Pl.Criti. 107d; μικρῶς by a little, prob. in Archim.Stom.1: [comp] Sup.

σμικρότατα X.Mem. 3.11.12

.

2 σμικροῦ or μικροῦ within a little, almost, Id.Cyr.1.4.8, D.18.151, etc.; in full, μικροῦ δεῖν, v. δεῖ 11, δέω (B) 1; μικροῦ τινος ἀπελείφθη τοῦ μή .. Ach.Tat.7.13; but μικροῦ πρίασθαι for a little, cheap, X.Mem.2.10.4.

3 σμικρῷ by a little, with [comp] Comp., Pl.Plt. 262c, etc.; also σμικρῷ πρόσθεν a little before, Id.Lg. 719b, etc.;

μικρῷ ἄνωθεν D.44.6

.

4 μικρόν a little, σμικρὸν ὑπολείπεσθαι, σμ. τι παρακλίνειν, X.An.5.4.22, Pl.Cra. 410a; of Time, X.An.3.1.11, etc.; repeated,

μικρὸν μικρόν Antiph.10

: pl., of Degree,

σμικρὰ γεωμετρίας ἔμπειροι Pl.R. 527a

, etc.;

σμίκρ' ἄττα διατρίψαντες Id.Prt. 316a

;

μικρὰ διακινήσω σε περὶ τοῦ πράγματος Sosip.1.22

;

περιπάτησον μικρὰ μετ' ἐμοῦ Men.Sam. 243

, cf. Plu.Luc.31.

5 with Preps.,

a ἐπὶ σμικρόν but a little, S.El. 414, Antipho 6.18, Hdt.4.129.

b κατὰ μικρόν into small pieces, X.An.7.3.22; so κατὰ μικρὰ γενομένης τῆς δυνάμεως ib. 5.6.32; also, little by little,

κατὰ μικρὸν ἀεί Ar.V. 702

, cf. Nu. 741; opp. συλλήβδην, Pl.R. 344a; καὶ κατὰ σμ. or μ. ever so little, Id.Sph. 241c, Isoc.3.10, D.2.22.

c παρὰ μικρόν within a little, παρὰ μ. ἐλθεῖν c. inf., to be within an ace of doing, E.Heracl. 295 (anap.), cf. Isoc.7.6, etc.;

παρὰ μ. ἦλθον ἀποθανεῖν Id.17.42

;

τὸ παρὰ μ. ὥσπερ οὐδὲν ἀπέχειν δοκεῖ Arist.Ph. 197a30

; but τὸ παρὰ μ. σῴζεσθαι to be only just saved, Id.Rh. 1371b11, cf. Simp. in Ph.344.10; gradual, imperceptible change, Arist.Pol. 1303a20; οὐδὲ παρὰ μ. ἦν κρεῖττον c. inf., Plb.12.20.7; [

ἡ τύχη] παρὰ μ. εἰς ἑκάτερα ποιεῖ μεγάλας ῥοπάς Id.15.6.8

, cf. Isoc.4.59; but also παρὰ μ. ποιεῖσθαι, ἡγεῖσθαι, to think little of.., D.61.51, Isoc.5.79.

d μετὰ μικρόν a little after, Ev.Matt.26.73.

IV besides regul. [comp] Comp. and [comp] Sup. μικρότερος, -ότατος (Ar. Eq. 789, D.Prooem.48, etc.), there are the irreg. ἐλάσσων, ἐλάχιστος, from ἐλαχύς, and μείων, μεῖστος, also μειότερος; v. μείων. [ῑ by nature; [pron. full] ῐ only in late Poetry, Epigr. ap. Phleg.Fr.36.17 J.] (Perh. cf. Lat. mīca, mīcidus, OHG. smāhi, ONorse smár 'little'.)

Grammatical information: f.

Meaning: `(the) way (of), custom, right, judgement, justice, lawsuit, trial, punishment' (Il.).

Compounds: δικασπόλος `judge' (cf. αἴπολος etc.) with an acc. pl.

Derivatives: Dimin. δικίδιον (Ar.; see Fournier Les verbes "dire" 116). - δίκαιος `right(ly)' (Il.); with δικαιότης `justice' (X.) and δικαιοσύνη `id.' (Ion.-Att.; see Porzig Satzinhalte 225), with sec. δικαιόσυνος (of Zeus); denominative δικαιόω `consider right, judge' (Ion.-Att.) with δικαίωμα `act of right' and δικαίωσις `lawsuit, punishment'; also δικαιωτήριον `place of punishment' (Pl. Phdr. 249a; like δεσμωτήριον etc.) and δικαιωτής `judge' (Plu.) - δικανικός `belonging to trials', often depreciative (Att.); the basis only in H.: δικανούς τοὺς περὶ τὰς δίκας διατρίβοντας H. The long ᾱ (Ar. Pax 534) acc. to Chantraine Anales de filcl 6, 45ff. from νεᾱνικός; see also Björck Alpha impurum 256f., 279f. - δικαϊκός `rightly' (M. Ant.). - Denomin. δικάζω `judge', Med. `go to law' (Il.; διαδικάζω Att.); from it δικαστής `judge' (Ion.-Att.) with δικαστικός `belonging to a judge\/justice' (Pl.) and δικαστεία `office of δικαστής' (inscr.); rare δικαστήρ `id.' (Locr., Pamph. etc.), f. δικάστρια (Luc.), with δικαστήριον `lawcourt' (Ion.-Att.) with the dimin. δικαστηρίδιον (Ar.) and δικαστηριακός (Phld.); from δικάζω also δικαστύς (Epigr. Samos; Fraenkel 1, 32 A. 2), δικασμός (Ph.), δικασία (Aq.; διαδικασία Att.), διαδίκασμα (Lys.), δίκασις (sch.). - Privative compound ἄδικος `unrightly' with ἀδικία and ἀδικέω, from where ἀδίκημα (al Ion.-Att.). - On the hypostasis ἀδικίου `because of unjustice' see Wackernagel Synt. 2, 288; on ἀδίκιον Wackernagel-Debrunner Philol. 95, 190f.

Origin: IE [Indo-European] [188] *deiḱ- `show'

Etymology: Though identical with Skt. diśā (ep.) `direction, part of heaven', δίκη is independent. Prob. from a root noun, seen in Skt. díś- `direction', also `way' and preserved in Lat. dic-is causā (Wackernagel in W.-Hofmann 1, 860). Kretschmer Glotta 32, 2 thinks that δίκη replaced an old word for `right', Lat. iūs, Skt. (Ved.) yóṣ `hail, luck'. The connection with right is old and also seen in Latin ( dicis causa, iūdex) and Germanic, s. δείκνυμι. - Diff. on δίκη Palmer Trans. Phil. Soc. 1950, 149ff. S. Kretschmer Glotta 13, 267f. Monograph D. Loenen. Dikè. Een histor. semant. Analyse. Amsterdam 1948 (Mededel. Nederl. Ak. v. Wet. Letterk. NR 11: 6).

Page in Frisk: 1,393-394