-
1 παιήων
παιήων, ονος, ὁ, = παιάν.
-
2 παιηων
-
3 Παιηων
-
4 παιήων
-
5 Παιήων
-
6 Παιήων
A Homeric dictionary (Greek-English) (Ελληνικά-Αγγλικά ομηρικό λεξικό) > Παιήων
-
7 παιήων
A Homeric dictionary (Greek-English) (Ελληνικά-Αγγλικά ομηρικό λεξικό) > παιήων
-
8 Παιήων
Παιάνphysician: masc nom /voc sg (epic ionic)Παιήωνphysician: masc nom /voc sg -
9 παιήων
Παιάνphysician: masc nom /voc sg (epic ionic) -
10 ἰη-παιήων
-
11 Παιήον'
Παιήονα, Παιάνphysician: masc acc sg (epic ionic)Παιήονι, Παιάνphysician: masc dat sg (epic ionic)Παιήονε, Παιάνphysician: masc nom /voc /acc dual (epic ionic)Παιήονα, Παιήωνphysician: masc acc sgΠαιήονι, Παιήωνphysician: masc dat sgΠαιήονε, Παιήωνphysician: masc nom /voc /acc dual -
12 Παιάν
Παιάν, ᾶνος, ὁ, [dialect] Ep. [full] Παιήων, ονος, [dialect] Att., [dialect] Ion. [full] Παιών, ῶνος (v. sub fin.), [dialect] Aeol. [full] Πάων, ονος, Sapph.Supp. 20c.5:— Paean or Paeon, the physician of the gods, Il.5.401, 899, cf. Pi.P.4.270; Παιήονος γενέθλη, i.e. physicians, Od.4.232.2 title of Apollo (later as epith.,Ἀπόλλωνι Παιᾶνι BCH11.94
([place name] Hierocaesarea);ὦ βασιλεῦ Π... Ἄπολλον BMus.Inscr.1151
);ἰὴ Παιήον' ἄειδον h.Ap. 517
, cf. Call.Hec.1.1.10 (in Id.Ap. 103 ἱὴ ἱὴ Παιήον', ἵει βέλος an etym. from ἵημι may be suggested); ἰὴ Παιών GDIiv p.884 (Erythrae, iv B. C.);ἰήϊε Παιάν A. Ag. 146
(lyr.), S.OT 154(lyr.); (lyr.), Ar.Ach. 1212; ὦναξ Π. E.Alc. 220, etc.; τὸν Παίωνά (better Παιῶνά)τε καὶ τὰς Μούσας ἐπικαλούμενος Pl.Criti. 108c
, cf. Lg. 664c, A.Ag. 1248;Πάον' ὀνκαλέοντες Sapph.
l.c.; also of other gods,Ἀσκληπιὸς Παιών Ar. Pl. 636
, cf. Pae.Erythr.1; of Zeus at Rhodes, Hsch.; of Dionysus, Philod.Scarph.5, al., Orph.H.52.11; of Helios, ib.8.12; of Pan, ib. 12.11.II [full] παιάν, [dialect] Ep. [full] παιήων, [dialect] Att., [dialect] Ion. [full] παιών, paean, i.e. choral song, addressed to Apollo or Artemis (the burden being ἰὴ or ἰὼ Παιάν, v. supr. 1.2), in thanksgiving for deliverance from evil,μολπῇ θεὸν ἱλάσκοντο, καλὸν ἀείδοντες παιήονα Il.1.473
;Κρητῶν παιήονες h.Ap. 518
;παιᾶν' ἐπευφήμησεν A.Fr.350.4
, cf. B. 15.8, Procl. ap. Phot.Bibl.p.320 B.: hence opp. θρῆνοι, A.Ch. 343 (anap.), cf. Sch.Ar.Pl. 636 (but v. infr. 4); addressed to other gods, as to Poseidon after an earthquake, X.HG4.7.4.2 song of triumph after victory, prop. to Apollo, Il.22.391 sq.;ἁλώσιμος π. A.Th. 635
, etc.; also, battle-song,παιᾶν' ἐφύμνουν σεμνὸν Ἕλληνες Id.Pers. 393
, cf. Lys.2.38, X.Cyr.4.1.6; addressed to Ares, Sch.Th.1.50; ἐξάρχειν τὸν π. or τοῦ παιᾶνος, X. Cyr.3.3.58, Plu.Rom.16;π. ποιεῖσθαι X.HG7.4.36
.3 any solemn song or chant, esp. on beginning an undertaking, Th.7.75 (pl.);π. γαμήλιος Ar.Th. 1035
(lyr.);τριτόσπονδος π. A.Ag. 247
(lyr.);ἔγχει κἀπιβόα τρίτον παιῶνα Pherecr.131.5
, cf. Antiph.4, 85.5.4 by oxymoron, π. Ἐρινύων, π. τοῦ θανόντος, A.Ag. 645, Ch. 151; π. στυγνός, of a dirge, E.Tr. 126 (lyr.); παιᾶνα στενάζειν ib. 577;π. τῷ κάτωθεν θεῷ Id.Alc. 424
.III in Prosody, paeon, a foot consisting of 3 short and 1 long syll., [pron. full] ¯ ?ΠαιάνX?ΠαιάνX?ΠαιάνX, [pron. full] ?ΠαιάνX ¯ ?ΠαιάνX?ΠαιάνX, [pron. full] ?ΠαιάνX?ΠαιάνX ¯ ?ΠαιάνX, or [pron. full] ?ΠαιάνX?ΠαιάνX?ΠαιάνX ¯, Arist.Rh. 1409a2 (in form παιάν; later παιών), Heph.3.3, etc.; also π. διάγυιος, the foot [pron. full] ¯ ?ΠαιάνX ¯ , and π. ἐπιβατός, a foot of 5 long sylls., Aristid. Quint.1.16.— Attic form: Παιών is used of the god in IG12.310.229 (v B. C.), and in codd. of [dialect] Att. Prose and Com.; παιάν is used of the song in IG22.1338.19 (i B. C.), but this may be Hellenistic; codd. have παιών in Pherecr.131.5, Ar.Th. 1035, Pl. Ion 534d, Lg. 700b, 700d, Ep. 348b (prob. also in Smp. 177a), παιάν in Antiph.4, D.19.338, Aeschin.2.162, and freq. in X., HGIl. cc., al. (cf. παιωνίζω); the metrical foot is always παιών; the [dialect] Ion. forms are παιών, Παιών, SIG57.12 (Milet., v B. C.), GDIivp.884 (Erythrae, iv B. C.):—Accentuation: Παιών (the pr. n.) An.Ox.1.276; παιών (the song) Theognost.Can.38, Eust.138.10, 1109.11, Suid.; παίων is sts. found in codd., and Παίων (the god) is right acc. to Suid. Cf. παιανίζω, -ανισμός, παιωνίζω, -ωνισμός. -
13 ἰηπαιήων
-
14 παιάν
παιάν, - ᾶνοςGrammatical information: m.Meaning: name of a hail-song and hymn, esp. for Apollo, paean; also personified as divine physician (Hom.), later surn. of Apollo, appellat. `physician, saviour'; also name of a verse-foot (Arist., Heph.).Other forms: παιήων, - ονος (Il.). παιών, - ῶνος (IA.; cf. Wackernagel Glotta 14, 61ff. = Kl. Schr. 2, 869 ff.), πάων, - ονος (Aeol.); παιάν, - ᾶνος (Dor., trag., hell.).Derivatives: 1. παιών-ιος `belonging to paean, healing, saving' (A., S., Ar.), f. - ιάς (AP), - ίς (S. E.); also - ία f. surn. of Athena (Paus.), appellat. plantname `peony' (Thphr., Ps.-Dsc.; Strömberg 99); παιαν-ίδες pl. adjunct of ἀοιδαί (Pi.); Παιηόν-ιος = Παιώνιος ( APl.); παιαν-ίας m. `paean-singer' (Sparta). 2. παιων-ικός = παιώνιος (Plu., Gal.), παιαν-ικός `paean-like' (Ath.). 3. παιηοσύνη ἰατρεία H. 4. παιων-ίζω (IA.), - αν-ίζω (Dor.) `to strike up a paean, to worship with a p.' with - ισμός m. (Th., Str., D. H.), - ισταί m. pl. `guild of the paean-singers' (Rome, Piräus, II--IIIp). On the unclear Att. name of a deme Παιανία Wackernagel l.c.Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]Etymology: Probably disjoined from the exclamation ἰη παιήων, ἰὼ παιάν (as initial of a song), first as appellative, basis *παιά-(Ϝ)ων like Ιά(Ϝ)ονες, κοινά(Ϝ)ων (s. Ἴωνες a. κοινός w. lit.), but further unclear. After Schwyzer IF 30, 445 f. to παίω `beat' through *παῖϜα, *παϜίᾱ `blow' as "who heals illnesses through magic (Apollon)". Also to παίω, but with different (less probable) argumentation Diehl RhM 89, 90 a. 109 ff. Diff. (to παύω) Pisani Rend. Acc. Lincei 6:5, 208. -- The similarity with the peoples name Παίονες may be not accidental (Macurdy Glotta 6, 297ff. Tribal god of the P.; thus Kretschmer Glotta 21, 176f.). - The word may well be of Pre-Greek origin; cf. Ruijgh l.c.Page in Frisk: 2,460-461Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > παιάν
-
15 παιάν
παιάν, ᾶνος, ὁ, u. ion. u. ep. παιήων (s. nom. pr.), – 1) ein feierlicher, vielstimmiger, an den Apollo gerichteter Gesang, eigtl. den Gott zur Abwendung einer von ihm verhängten Seuche zu bewegen, wie Il. 1, 473, καλὸν ἀείδοντες παιήονα, wo es schon einige alte Erkl. als nom. pr. nehmen wollten; vgl. Soph. O. R. 5, πόλις δ' ὁμοῦ μὲν ϑυμιαμάτων γέμει, ὁμοῦ δὲ παιάνων τε καὶ στεναγμάτων, u. ib. 187, παιὰν δὲ λάμπει στονόεσσά τε γῆρυς ὅμαυλος; aber auch ein freudiger Lobgesang auf Apollo, nachdem die Seuche oder übb. das Unglück (vgl. Schol. Ar. Plut. 636) aufgehört hat, παιᾶνα, παιᾶν' ἀνάγετε, Tr. 209; übh. Dank, Loblied, z. B. nach vollbrachter Kriegsthat, ἀείδοντες παιήονα, Il. 22, 391, wo in den folgenden Versen der Inhalt des Gesanges angegeben ist; so Aesch. ἁλώσιμον παιᾶν' ἐπεξιακχάσας, Spt. 617, der Lobgesang auf die Einnahme der Stadt; παιᾶν' ἐφύμνουν σεμνὸν Ἕλληνες τότε, Pers. 385, vgl. Ag. 631 Ch. 149; παιὰν καὶ σάλπιγγες ἐκελάδουν, Eur. Phoen. 1109, öfter; auch Loblied auf andere Götter, ὕμνησαν τὸν περὶ τὸν Ποσειδῶ παιᾶνα, nach dem Aufhören des Erdbebens, Xen. Xell. 4, 7, 4. Nach Schol. Thuc. 1, 50 u. 4, 43 wurde vor der Schlacht ein solcher Päan an den Ares, nach der Schlacht an den Apollo gerichtet; Xen. Hell. 7, 4, 36 heißt es σπονδὰς καὶ παιᾶνας ὡς εἰρήνης γεγενημένης ἐποιοῦντο; öfter in der Cyr. Schlachtgesang; ἐπινικίου παιᾶνος ἐξάρχων, Plut. Rom. 16; auch ἐξῆρχεν ἐμβατηρίου παιᾶνος, Lyc. 22; – Κρητῶν παιήονες, H. h. Apoll. 518, Päanensänger bei den Kretern. – 2) wie Apollo der helfende Gott ist, so wird παιάν allgemein auch für Helfer, Retter, Befreier von irgend einem Uebel gebraucht, καί μοι ϑάνατος παιὰν ἔλϑοι, Eur. Hipp. 1373; vgl. Aesch. frg. 229. – 3) παιών, der Versfuß, Arist. rhet. 3, 8.
-
16 ἀλαλά
ἀλαλά, ἡ (s. ἀλάλη), onomatopoetisches Wort, das Kriegsgeschrei, Eur. Hel. 1344; Ar. Av. 953; im plur. ἀλαλαὶ, ἰή παιήων, Ar. Lys. 1291; vgl. Av. 1759. – Dah. der Kampf selbst, Pind. N. 3, 57 δορίκτυπος; vgl. I. 6, 10; personificirt frg. 225 κλῦϑ' Ἀλαλὰ, πολέμου ϑύγατερ. Uebh. Jauchzen, Soph. Tr. 205; Eur. Phoen. 337.
-
17 ἈΚέομαι
ἈΚέομαι(Ableitungunsicher), heilen; fut. ἀκέσομαι, aor. ἠκεσάμην, aor. pass. nur Paus. ἀκεσϑέντων ὑπὸ Ἀσκληπιοῦ 2, 27, 3. 3, 19, 7; das act. ἀκέω nur Hippocr.; – Hom. Iliad. 16, 29 ἕλκε' ἀκειόμενοι, ἕλκος ἄκεσσαι 16, 523; τὸν (Αἰνείαν) ἀκέοντο 5, 448; τῷ δ' ἐπὶ Παιήων ὀδυνήφατα φάρμακα πάσσων ἠκέσατ' 5, 402. 901; νῆας ἀκειόμενον Od. 14, 383; ἀκέοντο δίψαν Iliad. 22, 2, stillten den Durst; Iliad. 13. 115 ἀλλ' ἀκεώμεϑα ϑᾶσσον· ἀκεσταί τοι φρένες ἐσϑλῶν, Scholl. Aristonic. ὅτι ἀμφίβολον τὸ ἀκεώμεϑα, πότερον ἰαϑῶμεν ἢ ἀκεσώμεϑα· ὃ καὶ ὑγιές, οἷον τὸ ἐλάττωμα ἰασώμεϑα; Od. 10, 69 ἀλλ' ἀκέσασϑε, φίλοι· δύναμις γὰρ ἐν ὑμῖν, helfet; – Pind. P. 9, 108 δίψαν; – ψώρην τινί. 4, 90; βλέφαρον Hec. 1067; Ep. ad. 162 ( App. 322) νούσου τινά, wie Paus. 8, 18, 3, sonst παύειν; τροφῇ τὴν τῆς τροφῆς ἐπιϑυμίαν ἀκ. Plut. cup. div. 2; ἄχος Soph. Tr. 1027, κακόν Ant. 1014; λύπας Eur. Med. 203; ἁμαρτάδα, wieder gut machen, Her. 1, 167; ἀδίκημα, aussühnen, Plat. Rep. II, 364 b: τὸ μήνιμα τῶν ἀλιτηρίων Antiph. 4 γ 7; ἀπορίας Xen. Mem. 2, 7, 1; τὰ ἐπιφερόμενα Her. 3, 16, dagegen Vorkehrungen treffen; ausbessern, Sp. bes. von Kleidern, flicken, ἱμάτιον Men. bei Eust. 1647, 58; Luc. fugit. 33; Schuhe Necyom. 17.
-
18 ἰη-παιωνίζω
ἰη-παιωνίζω, den Hymnus zu Ehren des Apollo anstimmen, ἰὴ παιήων rufen, Ar. Equ. 408.
-
19 ἰή [2]
ἰή, Ausruf der Freude, bes. ἰὴ ἰὴ παιών, Ar. Pax 445 Th. 311, ἰὴ παιήων, Lys. 1291. Nach Schol. Ar. Ran. 1273 wurde es in den Hymnen auf Apollo, in denen dieser Ausruf bes. häufig war, ἱή geschrieben, wahrscheinlich weil die Alten es auf den Schützen Apollo beziehend von ἵημι ableiteten, wie Callim. H. Apoll. 100 ἰὴ ἰὴ παιῆον, ἵει βέλος sagt, u. ausführlich Ath. XV, c. 62 (701 c ff.) erörtert, wo auch bemerkt ist, daß ἰή sowohl als Jambus wie auch als Spondeus gebraucht worden. – Bei Aesch. Suppl. 115 ἰὴ ἶὴ ἰηλέμοισιν ἐμπρεπῆ, ein Ausruf des Schmerzes; neben ἰώ Ag. 1464.
-
20 ιηπαιηων
- 1
- 2
См. также в других словарях:
παιήων — παιήων, ονος, ὁ (Α) βλ. παιάνας … Dictionary of Greek
Παιήων — Παιάν physician masc nom/voc sg (epic ionic) Παιήων physician masc nom/voc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
παιήων — Παιάν physician masc nom/voc sg (epic ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
παιών — Ονομασία θεού της ελληνικής αρχαιότητας (αναφέρεται και ως Παιήων και Παιάν) και επίθετο άλλων θεών. 1. Θεός, του οποίου το όνομα είναι γραμμένο σε πινακίδα της Κνωσού. Στα ομηρικά έπη, ο Π. ή Παιήων ή Παιάν, αναφέρεται ως θεραπευτής θεός, που… … Dictionary of Greek
Παιήον' — Παιήονα , Παιάν physician masc acc sg (epic ionic) Παιήονι , Παιάν physician masc dat sg (epic ionic) Παιήονε , Παιάν physician masc nom/voc/acc dual (epic ionic) Παιήονα , Παιήων physician masc acc sg Παιήονι , Παιήων physician masc dat sg… … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
пою — I пою петь, диал. пею, пеешь, укр. пiяти, пiю, блр. пець, пею, др. русск. пѣти, пою, ст. слав. пѣти, поѭ ᾄδειν, ψάλλειν (Супр.), болг. поя, пея, сербохорв. пjе̏вати, словен. pẹti, pojem, чеш. pěti, pěji, zpivati, слвц. sрiеvаt᾽, польск. рiаc,… … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
παιάνας — Αρχαία ελληνική σύνθεση, η οποία καταγόταν από ένα αρχικό ιερό τραγούδι προς τον Παιήονα Απόλλωνα (θεραπευτή). Ο π. κατόπιν χρησιμοποιήθηκε όχι μόνο για την αποτροπή ασθενειών, αλλά και για να υμνήσει τη νικηφόρα έκβαση ενός πολέμου, σύμφωνα με… … Dictionary of Greek
Apollo — This article is about the Greek and Roman god. For other uses, see Apollo (disambiguation) and Phoebus (disambiguation). Not to be confused with Phobos (mythology). Apollo … Wikipedia
Аполлон, божество — (Άπόλλων). Между божествами древнего греческого мира А. является в этическом смысле наиболее выработанным, так сказать, одухотворенным. Культ его, в особенности в дорийских государствах, много способствовал смягчению нравов, упрочению и почитанию … Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона
Аполлон божество — (Άπόλλων). Между божествами древнего греческого мира А. является в этическом смысле наиболее выработанным, так сказать, одухотворенным. Культ его, в особенности в дорийских государствах, много способствовал смягчению нравов, упрочению и почитанию … Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона
Пеан — или пэан (παιήων, παιάν, παιών) хоровая песнь древнегреческой лирики. Это были гимны в честь Аполлона, как бога целителя, который и сам назывался иногда П., сестры его Артемиды и Асклепия, другого бога целителя. П. исполнялись первоначально по… … Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона
