Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

ĭn-hospĭtālis

  • 1 hospitalis

    hospĭtālis, e, adj. [hospes], of or relating to a guest or host, hospitable, xenios, xenikos.
    I.
    Lit.
    A.
    Adj. (class.):

    illam ipsam sedem hospitalem, in quam erit deductus, publicam populi Romani esse dicet,

    Cic. Agr. 2, 17, 46:

    deversorium,

    Liv. 21, 63 fin.:

    cubiculum,

    guest-chamber, id. 1, 58:

    beneficia,

    id. 2, 14 fin.:

    aves,

    set before a guest, Varr. R. R. 3, 2, 3; cf.:

    cena Augusti,

    Plin. 33, 4, 24, § 83:

    umbra,

    Hor. C. 2, 3, 10:

    tessera,

    which guests gave to the host, Plaut. Poen. 5, 2, 87 sq.; cf. ib. 5, 1, 25:

    Juppiter,

    the patron of hospitality, Cic. Deiot. 6, 18; id. Fin. 3, 20, 66; id. Q. Fr. 2, 12, 3 al.; cf.

    deus,

    Plaut. Poen. 5, 1, 25:

    non dubitavit illud insigne Penatium hospitaliumque deorum ex hospitali mensa tollere,

    Cic. Verr. 2, 4, 22, § 48: fulmina, of Jupiter hospitalis, Sen. Q. N. 2, 49:

    caedes,

    the murder of a guest, Liv. 25, 18, 7:

    TABVLA,

    i. e. a municipal decree for the reception of a guest, Inscr. Grut. 456, 1:

    Theophrastus scribit, Cimonem Athenis etiam in suos curiales Laciadas hospitalem fuisse,

    Cic. Off. 2, 18, 64; cf.:

    homo qui semper hospitalissimus amicissimusque nostrorum hominum existimatus esset (shortly before: cum suae partes essent hospitum recipiendorum),

    id. Verr. 2, 1, 26, § 65:

    tua illa Venus,

    id. Cael. 21, 52:

    tibi hospitale pectus,

    Hor. Epod. 17, 49:

    nihil hospitalius mari (Campaniae): hospitalem hostem appellare,

    Liv. 25, 18, 8:

    hinc illi nobiles portus Cajeta, Misenus, etc.,

    Flor. 1, 16:

    appulsus litorum,

    Plin. 2, 46, 45, § 118.—
    B.
    Subst.
    1.
    hospĭtālis, is, m., a guest: injuriae potestatum in hospitales ad visendum venientium, Hipponenses in necem ejus (delphini) compulerunt, Plin. 9, 8, 8, § 26.—
    2.
    hospĭtālia, ium, n.
    a. b. c.
    (Sc. jura.) The dues of hospitality, Liv. 42, 24 fin.
    II.
    Transf., of things: ut in Fucino lacu invectus amnis, in Lario Addua, etc.... in Lemanno Rhodanus: hic trans Alpes superiores in Italia multorum milium transitu hospitales suas tantum nec largiores quam intulere aquas evehentes, foreign, i. e. that flow through without mingling, Plin. 2, 103, 106, § 224; 17, 10, 14, § 69. —Hence, adv.: hospĭtālĭter, hospitably, as a guest:

    invitati hospitaliter per domos,

    Liv. 1, 9, 9:

    vocare (opp. hostiliter),

    id. 6, 26, 3:

    excipere aliquem,

    Curt. 7, 6 med.:

    ingredi ad deos Penates,

    Just. 8, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > hospitalis

  • 2 hospitālis

        hospitālis e, adj. with sup.    [hospes], of a guest, of a host, hospitable: mensa: domus: cubiculum, guest-chamber, L.: umbra, H.: Iuppiter, patron of hospitality: dii: caedes, of a guest, L.: homo hospitalissimus: Tibi pectus, H.— Plur n. as subst, the dues of hospitality, L.
    * * *
    hospitalis, hospitale ADJ
    of or for a guest; hospitable

    Latin-English dictionary > hospitālis

  • 3 in-hospitālis

        in-hospitālis e, adj.,     inhospitable: Caucasus, H.

    Latin-English dictionary > in-hospitālis

  • 4 hospitalia

    hospĭtālis, e, adj. [hospes], of or relating to a guest or host, hospitable, xenios, xenikos.
    I.
    Lit.
    A.
    Adj. (class.):

    illam ipsam sedem hospitalem, in quam erit deductus, publicam populi Romani esse dicet,

    Cic. Agr. 2, 17, 46:

    deversorium,

    Liv. 21, 63 fin.:

    cubiculum,

    guest-chamber, id. 1, 58:

    beneficia,

    id. 2, 14 fin.:

    aves,

    set before a guest, Varr. R. R. 3, 2, 3; cf.:

    cena Augusti,

    Plin. 33, 4, 24, § 83:

    umbra,

    Hor. C. 2, 3, 10:

    tessera,

    which guests gave to the host, Plaut. Poen. 5, 2, 87 sq.; cf. ib. 5, 1, 25:

    Juppiter,

    the patron of hospitality, Cic. Deiot. 6, 18; id. Fin. 3, 20, 66; id. Q. Fr. 2, 12, 3 al.; cf.

    deus,

    Plaut. Poen. 5, 1, 25:

    non dubitavit illud insigne Penatium hospitaliumque deorum ex hospitali mensa tollere,

    Cic. Verr. 2, 4, 22, § 48: fulmina, of Jupiter hospitalis, Sen. Q. N. 2, 49:

    caedes,

    the murder of a guest, Liv. 25, 18, 7:

    TABVLA,

    i. e. a municipal decree for the reception of a guest, Inscr. Grut. 456, 1:

    Theophrastus scribit, Cimonem Athenis etiam in suos curiales Laciadas hospitalem fuisse,

    Cic. Off. 2, 18, 64; cf.:

    homo qui semper hospitalissimus amicissimusque nostrorum hominum existimatus esset (shortly before: cum suae partes essent hospitum recipiendorum),

    id. Verr. 2, 1, 26, § 65:

    tua illa Venus,

    id. Cael. 21, 52:

    tibi hospitale pectus,

    Hor. Epod. 17, 49:

    nihil hospitalius mari (Campaniae): hospitalem hostem appellare,

    Liv. 25, 18, 8:

    hinc illi nobiles portus Cajeta, Misenus, etc.,

    Flor. 1, 16:

    appulsus litorum,

    Plin. 2, 46, 45, § 118.—
    B.
    Subst.
    1.
    hospĭtālis, is, m., a guest: injuriae potestatum in hospitales ad visendum venientium, Hipponenses in necem ejus (delphini) compulerunt, Plin. 9, 8, 8, § 26.—
    2.
    hospĭtālia, ium, n.
    a. b. c.
    (Sc. jura.) The dues of hospitality, Liv. 42, 24 fin.
    II.
    Transf., of things: ut in Fucino lacu invectus amnis, in Lario Addua, etc.... in Lemanno Rhodanus: hic trans Alpes superiores in Italia multorum milium transitu hospitales suas tantum nec largiores quam intulere aquas evehentes, foreign, i. e. that flow through without mingling, Plin. 2, 103, 106, § 224; 17, 10, 14, § 69. —Hence, adv.: hospĭtālĭter, hospitably, as a guest:

    invitati hospitaliter per domos,

    Liv. 1, 9, 9:

    vocare (opp. hostiliter),

    id. 6, 26, 3:

    excipere aliquem,

    Curt. 7, 6 med.:

    ingredi ad deos Penates,

    Just. 8, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > hospitalia

  • 5 hospitale

    hodpital; guesthouse, guestroom

    Latin-English dictionary > hospitale

  • 6 cūriālis

        cūriālis is, m    [curia], a member of the same curia: in suos curialīs hospitalis.
    * * *
    curialis, curiale ADJ
    of/belonging/pertaining to a curia (district/division of the Roman people)

    Latin-English dictionary > cūriālis

  • 7 hospes

        hospes itis ( gen plur. hospitium, L.), m (rarely f, O.)    [hostis+POT-], an entertainer, host (as a friend): devertisse ad hospitem: sedulus, H.: hospitis adfectu salutare, with a host's politeness, Iu.: Iuppiter (i. e. hospitalis), O.: milites tantum hospitibus metuendi, Ta.— A sojourner, visitor, guest: in quam (domum) hospites multi recipiendi: libri tamquam hospites recipiendi: et hostem et hospitem vidit: meus: vespertinus, H.— A friend, one bound by ties of hospitality: antiquos, T.: suos notos hospitesque quaerebant, Cs.: homo multorum hospitum: non hospes ab hospite tutus, O.— A stranger, foreigner: urbis: in urbe peregrinantes tamquam hospites: sagaces fallere hospites, strangers, H.: in consuetudine civitatis hospes, unacquainted with.
    * * *
    I
    (gen.), hospitis ADJ
    of relation between host and guest; that hosts; that guests; foreign, alien
    II
    host; guest, visitor, stranger; soldier in billets; one who billets soldiers

    Latin-English dictionary > hospes

  • 8 hospitālitās

        hospitālitās ātis, f    [hospitalis], hospitality.
    * * *
    hospitality, entertainment of guesta

    Latin-English dictionary > hospitālitās

  • 9 hospitāliter

        hospitāliter adv.    [hospitalis], hospitably, as a guest: invitati, L.: vocare, L.
    * * *

    Latin-English dictionary > hospitāliter

  • 10 amicalis

    ămīcālis, e, adj. [id.], friendly (postclass.):

    affectio,

    Dig. 17, 1, 10, § 7: transactio, Cod. 6, 58, 15, § 5: Deus hospitalis, amicalis, App. de Mundo, p. 75, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > amicalis

  • 11 celata

    cēlo, āvi, ātum, 1, v. a. (contract. form of the gen. plur. part. pass. celatum = celatorum, Plaut. Trin. 2, 1, 15 Ritschl N. cr.) [cf. caligo], to hide something from one, to keep secret, to conceal; constr.,
    I.
    With a double acc., as in Gr kruptô tina ti; cf. Zumpt, Gram. § 391 (class. in prose and poetry): neque enim id est celare, quicquid reticeas;

    sed cum, quod tu scias, id ignorare emolumenti tui causā velis eos, quorum intersit id scire, etc.,

    Cic. Off. 3, 13, 57:

    te atque alios partum ut celaret suum,

    Ter. Hec. 3, 3, 24:

    ea ne me celet, consuefeci filium,

    id. Ad. 1, 1, 29; id. Hec. 3, 1, 40:

    non te celavi sermonem T. Ampii,

    Cic. Fam. 2, 16, 3:

    iter omnis celat,

    Nep. Eum. 8, 7:

    ut tegat hoc celetque viros,

    Ov. F. 4, 149.—Rare, aliquem de aliquā re:

    de armis, de ferro, de insidiis celare te noluit?

    Cic. Deiot. 6, 18; id. Fam. 7, 20, 3 (more freq. in pass.: v. the foll.).— Pass.: celor rem, but more freq. celor hoc, illud, etc., something is concealed from me:

    nosne hoc celatos tam diu,

    Ter. Hec. 4, 4, 23:

    sed tamen indicabo tibi quod mehercule inprimis celatum volebam,

    Cic. Q. Fr. 3, 5, 4.—More freq. celor de re:

    non est profecto de illo veneno celata mater,

    Cic. Clu. 66, 189:

    credo celatum esse Cassium de Sullā uno,

    id. Sull. 13, 39:

    debes existimare te maximis de rebus a fratre esse celatum,

    id. Fam. 5, 2, 9:

    quod neque celari Alexandrini possent in apparanda fugā, Auct. B. Alex. 7.— More rare, mihi res celatur: id Alcibiadi diutius celari non potuit,

    Nep. Alcib. 5, 2 (al. Alcibiades).—
    II.
    With one acc.
    A.
    With acc. of the direct object: aliquid, to conceal, hide, cover; and of persons: aliquem, to hide, conceal one.
    1.
    Aliquid (so most freq.):

    celem tam insperatum gaudium?

    Ter. Heaut. 3, 1, 5:

    iras,

    id. Hec. 2, 2, 11:

    sententiam,

    Cic. Ac. 2, 18, 60: crudelia consilia dulci formā, * Cat. 64, 175:

    perjuria,

    Tib. 1, 9, 3:

    factum,

    Verg. A. 1, 351:

    aurum,

    Hor. C. 3, 3, 42:

    fontium origines,

    id. ib. 4, 14, 45:

    sol diem qui Promis et celas,

    id. C. S. 10:

    manibus uterum,

    to conceal by covering, Ov. M. 2, 463:

    vultus manibus,

    id. ib. 4, 683.—With dat. (locat.) of place:

    sacra alia terrae celavimus,

    Liv. 5. 5, 1, § 9 Weissenb. ad loc. (al. terrā).— Pass.:

    quod celatum est atque occultatum usque adhuc,

    Plaut. Aul. 2, 3, 10; cf. id. Trin. 1, 2, 127:

    quod turpiter factum celari poterat,

    Caes. B. G. 7, 80, 5:

    armorum tertia pars celata,

    id. ib. 2, 32 fin.:

    amor celatus,

    Ter. And. 1, 1, 105:

    ut celetur consuetio,

    Plaut. Am. 1, 2, 28; so Lucr. 1, 904; 5, 1159; Tib. 1, 2, 34; Prop. 3 (4), 25, 11; Hor. C. 4, 9, 30; Ov. M. 9, 516 et saep.—
    2.
    Aliquem, to hide, conceal one:

    plerosque hi qui receperant, celant,

    Caes. B. C. 1, 76:

    aliquem silvis,

    Verg. A. 10, 417; cf. id. ib. 6, 443:

    fugitivum,

    Dig. 11, 4, 1:

    se tenebris,

    Verg. A. 9, 425:

    a domino,

    Dig. 21, 1, 17 pr.— Pass.:

    diu celari (virgo) non potest,

    Ter. Eun. 2, 3, 4; id. Heaut. 4, 3, 20:

    celabitur auctor,

    Hor. S. 2, 4, 11:

    capillamento celatus,

    Suet. Calig. 11; cf. id. Dom. 1.—
    B.
    With acc. of the remote object: celare aliquem (diff. from the preced.), to conceal, hide from one:

    Jovis hospitalis numen numquam celare potuisset, homines fortasse celavisset,

    Cic. Deiot. 6, 18; so id. Off. 3, 13, 57; Ov. H. 18, 13 al.— Pass.:

    celabar, excludebar,

    Cic. Agr. 2, 5, 12; id. Fam. 5, 19, 2; id. Q. Fr. 2, 15 (16), 5:

    non ego celari possum, quid, etc.,

    Tib. 1, 8, 1.—
    C.
    Absol.:

    non est celandum,

    Nep. Att. 12, 2:

    celatum indagator,

    Plaut. Trin. 2, 1, 15.—P. a. as subst.: cēlāta, ōrum, n., secrets:

    et celata omnia Paene pessum dedit,

    Plaut. Trin. 1, 2, 127.

    Lewis & Short latin dictionary > celata

  • 12 celo

    cēlo, āvi, ātum, 1, v. a. (contract. form of the gen. plur. part. pass. celatum = celatorum, Plaut. Trin. 2, 1, 15 Ritschl N. cr.) [cf. caligo], to hide something from one, to keep secret, to conceal; constr.,
    I.
    With a double acc., as in Gr kruptô tina ti; cf. Zumpt, Gram. § 391 (class. in prose and poetry): neque enim id est celare, quicquid reticeas;

    sed cum, quod tu scias, id ignorare emolumenti tui causā velis eos, quorum intersit id scire, etc.,

    Cic. Off. 3, 13, 57:

    te atque alios partum ut celaret suum,

    Ter. Hec. 3, 3, 24:

    ea ne me celet, consuefeci filium,

    id. Ad. 1, 1, 29; id. Hec. 3, 1, 40:

    non te celavi sermonem T. Ampii,

    Cic. Fam. 2, 16, 3:

    iter omnis celat,

    Nep. Eum. 8, 7:

    ut tegat hoc celetque viros,

    Ov. F. 4, 149.—Rare, aliquem de aliquā re:

    de armis, de ferro, de insidiis celare te noluit?

    Cic. Deiot. 6, 18; id. Fam. 7, 20, 3 (more freq. in pass.: v. the foll.).— Pass.: celor rem, but more freq. celor hoc, illud, etc., something is concealed from me:

    nosne hoc celatos tam diu,

    Ter. Hec. 4, 4, 23:

    sed tamen indicabo tibi quod mehercule inprimis celatum volebam,

    Cic. Q. Fr. 3, 5, 4.—More freq. celor de re:

    non est profecto de illo veneno celata mater,

    Cic. Clu. 66, 189:

    credo celatum esse Cassium de Sullā uno,

    id. Sull. 13, 39:

    debes existimare te maximis de rebus a fratre esse celatum,

    id. Fam. 5, 2, 9:

    quod neque celari Alexandrini possent in apparanda fugā, Auct. B. Alex. 7.— More rare, mihi res celatur: id Alcibiadi diutius celari non potuit,

    Nep. Alcib. 5, 2 (al. Alcibiades).—
    II.
    With one acc.
    A.
    With acc. of the direct object: aliquid, to conceal, hide, cover; and of persons: aliquem, to hide, conceal one.
    1.
    Aliquid (so most freq.):

    celem tam insperatum gaudium?

    Ter. Heaut. 3, 1, 5:

    iras,

    id. Hec. 2, 2, 11:

    sententiam,

    Cic. Ac. 2, 18, 60: crudelia consilia dulci formā, * Cat. 64, 175:

    perjuria,

    Tib. 1, 9, 3:

    factum,

    Verg. A. 1, 351:

    aurum,

    Hor. C. 3, 3, 42:

    fontium origines,

    id. ib. 4, 14, 45:

    sol diem qui Promis et celas,

    id. C. S. 10:

    manibus uterum,

    to conceal by covering, Ov. M. 2, 463:

    vultus manibus,

    id. ib. 4, 683.—With dat. (locat.) of place:

    sacra alia terrae celavimus,

    Liv. 5. 5, 1, § 9 Weissenb. ad loc. (al. terrā).— Pass.:

    quod celatum est atque occultatum usque adhuc,

    Plaut. Aul. 2, 3, 10; cf. id. Trin. 1, 2, 127:

    quod turpiter factum celari poterat,

    Caes. B. G. 7, 80, 5:

    armorum tertia pars celata,

    id. ib. 2, 32 fin.:

    amor celatus,

    Ter. And. 1, 1, 105:

    ut celetur consuetio,

    Plaut. Am. 1, 2, 28; so Lucr. 1, 904; 5, 1159; Tib. 1, 2, 34; Prop. 3 (4), 25, 11; Hor. C. 4, 9, 30; Ov. M. 9, 516 et saep.—
    2.
    Aliquem, to hide, conceal one:

    plerosque hi qui receperant, celant,

    Caes. B. C. 1, 76:

    aliquem silvis,

    Verg. A. 10, 417; cf. id. ib. 6, 443:

    fugitivum,

    Dig. 11, 4, 1:

    se tenebris,

    Verg. A. 9, 425:

    a domino,

    Dig. 21, 1, 17 pr.— Pass.:

    diu celari (virgo) non potest,

    Ter. Eun. 2, 3, 4; id. Heaut. 4, 3, 20:

    celabitur auctor,

    Hor. S. 2, 4, 11:

    capillamento celatus,

    Suet. Calig. 11; cf. id. Dom. 1.—
    B.
    With acc. of the remote object: celare aliquem (diff. from the preced.), to conceal, hide from one:

    Jovis hospitalis numen numquam celare potuisset, homines fortasse celavisset,

    Cic. Deiot. 6, 18; so id. Off. 3, 13, 57; Ov. H. 18, 13 al.— Pass.:

    celabar, excludebar,

    Cic. Agr. 2, 5, 12; id. Fam. 5, 19, 2; id. Q. Fr. 2, 15 (16), 5:

    non ego celari possum, quid, etc.,

    Tib. 1, 8, 1.—
    C.
    Absol.:

    non est celandum,

    Nep. Att. 12, 2:

    celatum indagator,

    Plaut. Trin. 2, 1, 15.—P. a. as subst.: cēlāta, ōrum, n., secrets:

    et celata omnia Paene pessum dedit,

    Plaut. Trin. 1, 2, 127.

    Lewis & Short latin dictionary > celo

  • 13 consido

    con-sīdo, sēdi (also -sīdi, Enn. ap. Gell. 4, 7, v. Sat., v. 14 Vahl.; Tac. A. 1, 30 fin.; Gell. 5, 4, 1; cf. Wagner ad Verg. E. 7, 1; Neue, Formenl. II. p. 501), sessum, 3, v. n., to sit down (esp. of a multitude), take a seat, be seated, to settle (freq. in all periods and species of composition); constr. with in and abl., sub and abl., ante, the simple abl., or absol.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.
    (α).
    Absol.:

    salutatio hospitalis... fuit, positisque sedibus consederunt,

    Liv. 42, 39, 8:

    scio apud vos filio in conspectu matris nefas esse considere,

    Curt. 5, 2, 22:

    illi jussi considere affirmant, etc.,

    id. 7, 6, 6:

    nec aut recubet aut considat pastor,

    Col. 7, 3, 26:

    vix consideramus, et nox, etc.,

    Plin. Ep. 6, 20, 14.—
    (β).
    With designation of place:

    si videtur, considamus hic in umbrā,

    Cic. Leg. 2, 3, 7; cf.:

    in pratulo propter Platonis statuam,

    id. Brut. 6, 24:

    certo in loco,

    id. Sen. 18, 63:

    in arā,

    Nep. Paus. 4, 4:

    in molli herbā,

    Verg. E. 3, 55:

    in illo caespite,

    Ov. M. 13, 931:

    examen in arbore consederat,

    Liv. 21, 46, 2:

    in rupe,

    Curt. 3, 1, 4:

    in sellā,

    id. 5, 2, 13:

    in turre consedit avis,

    id. 4, 6, 11:

    dormienti in labellis (apes),

    Cic. Div. 1, 36, 78:

    sub argutā ilice,

    Verg. E. 7, 1:

    hic corylis mixtas inter ulmos,

    id. ib. 5, 3:

    ante focos scamnis longis,

    Ov. F. 6, 305:

    super ripam stagni,

    id. M. 6, 373:

    transtris,

    Verg. A. 4, 573:

    ipsae (apes) medicatis sedibus,

    id. G. 4, 65:

    solio medius consedit avito,

    id. A. 7, 169:

    mecum saxo,

    Ov. M. 1, 679:

    tergo tauri,

    id. ib. 2, 869.— Impers.:

    in silvam venitur et ibi considitur,

    Cic. de Or. 3, 5, 18.—Of soldiers in battle array:

    triarii sub vexillis considebant, sinistro crure porrecto, scuta innixa umeris... tenentes,

    Liv. 8, 8, 10.—
    B.
    In partic.
    1.
    In assemblies of the people, courts of justice, theatres, etc., to take one's place, take a seat, sit, hold sessions, to be in session:

    cum in theatro imperiti homines consederant,

    Cic. Fl. 7, 16;

    so of senators,

    Suet. Aug. 35.—Of judges:

    quo die primum judices, citati in hunc reum consedistis,

    Cic. Verr. 2, 1, 7, § 19; Liv. 26, 48, 9; Ov. M. 11, 157; 12, 627:

    ad jus dicendum,

    Liv. 34, 61, 15:

    introductum in tabernaculum (Persea) adversus advocatos in consilium considere jussit,

    id. 45, 7, 5; Suet. Calig. 38:

    in orchestrā,

    id. Aug. 44:

    inter patres,

    Tac. A. 13, 54.—
    2.
    Milit. t. t., to encamp, pitch a camp, take post somewhere; with in and abl.:

    quo in loco Germani consederant,

    Caes. B. G. 1, 49; so Sall. J. 49, 1; Liv. 4, 17, 12; 10, 4, 11.—With sub: sub monte consedit, Caes. B. G. 1, 48; 1, 21; Sall. C. 57, 3:

    trans flumen,

    Caes. B. G. 2, 16:

    contra eum duūm milium spatio,

    id. ib. 3, 17:

    nuntiant Jugurtham circiter duūm milium intervallo ante eos consedisse,

    Sall. J. 106, 5:

    prope Cirtam haud longe a mari,

    id. ib. 21, 2:

    inter virgulta,

    id. ib. 49, 5:

    superioribus locis,

    id. ib. 51, 3:

    ubi cuique vallis abdita spem praesidii aut salutis aliquam offerebat, consederat,

    Caes. B. G. 6, 34; cf. Curt. 7, 7, 31:

    haud procul,

    id. 4, 12, 4.—
    3.
    To settle down for a long time or permanently, to take up one's abode, to establish one's self:

    qui etiam dubitem, an hic Antii considam,

    Cic. Att. 2, 6, 2:

    antequam aliquo loco consedero, neque longas a me neque semper meā manu litteras exspectabis,

    id. ib. 5, 14, 1:

    Belgas propter loci fertilitatem ibi consedisse,

    Caes. B. G. 2, 4:

    in Ubiorum finibus,

    id. ib. 4, 8; cf. id. ib. 1, 31:

    vultis et his mecum pariter considere regnis?

    Verg. A. 1, 572:

    terrā,

    id. ib. 4, 349.—With in and acc.:

    in novam urbem,

    Curt. 7, 4, 23.—
    4.
    Of inanim. objects, esp. of places, to settle, sink down, sink in, give way, subside, etc.:

    in Veliterno agro terra ingentibus cavernis consedit arboresque in profundum haustae,

    Liv. 30, 38, 8; cf.:

    terra in ingentem sinum consedit,

    id. 30, 2, 12:

    (Alpes) jam licet considant!

    may now sink down, Cic. Prov. Cons. 14, 34:

    omne mihi visum considere in ignis Ilium,

    to sink down, Verg. A. 2, 624; 9, 145; cf.:

    Ilium ardebat, neque adhuc consederat ignis,

    Ov. M. 13, 408:

    in cinerem,

    Stat. Th. 3, 185:

    cum omnia sacra profanaque in ignem considerent,

    Tac. H. 3, 33 fin.: quā mitescentia Alpium juga considunt, sink, i. e. are lower, Plin. 3, 25, 28, § 147:

    patiemur picem considere, et cum siderit, aquam eliquabimus,

    Col. 12, 24, 2:

    donec consideret pulvis,

    Curt. 5, 13, 12:

    cum in cacuminibus montium nubes consident,

    Plin. 18, 35, 82, § 356:

    tumidi considunt fluctus,

    Sil. 17, 291.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen.:

    multa bona in pectore consident,

    Plaut. Trin. 2, 2, 24; Cic. Univ. 2:

    justitia cujus in mente consedit,

    id. Fin. 1, 16, 50; id. Har. Resp. 12, 24.— Poet.: totam videmus Consedisse urbem luctu, sunk or immersed in grief, Verg. A. 11, 350 (in luctum esse demersum, Serv.). —
    B.
    In partic.
    1.
    (Acc. to I. B. 3.) To settle down permanently, sink:

    in otio,

    Cic. Att. 2, 4, 2:

    hoc totum (genus dicendi) in eā mediocritate consedit,

    id. Or. 27, 96:

    antequam ego incipio secedere et in aliā parte considere,

    i. e. change the subject, Sen. Ep. 117, 4.—
    2.
    (Acc. to I. B. 4.) To lose force, abate, subside, diminish; to be appeased, quieted, to cease:

    ardor animi cum consedit, omnis illa vis et quasi flamma oratoris exstinguitur,

    Cic. Brut. 24, 93:

    consederit furor,

    id. Ac. 2, 27, 88:

    ferocia ab re bene gestā,

    Liv. 42, 62, 3:

    primus terror ab necopinato visu,

    id. 33, 7, 5:

    bella,

    Sil. 16, 218:

    quia praesentia satis consederant,

    Tac. A. 1, 30 fin.:

    consedit utriusque nomen in quaesturā,

    i. e. has since that time ceased, Cic. Mur. 8, 18.—
    * b.
    Of discourse, to sink; to conclude, end:

    eorum verborum junctio nascatur a proceris numeris ac liberis... sed varie distincteque considat,

    Cic. de Or. 3, 49, 191.

    Lewis & Short latin dictionary > consido

  • 14 hospes

    hospĕs, ĭtis ( gen. plur. hospitium, Liv. 4, 35, 4), m.; hospĭta, ae, f. (cf. antistita from antistes, sospita from sospes, sacerdota from sacerdos, etc., but hospes, f., Att. ap. Non. 279, 11;

    Trag. Fragm. v. 51 Rib.: hospes amica,

    Ov. F. 6, 510:

    Aurora,

    Stat. Th. 6, 272; Sen. Agam. 318 al.) [= hostipets, hostis, a stranger; pa-, root of pasco, pater, to feed, hence],
    I.
    He who entertains a stranger, a host (one who entertains gratuitously, as a friend: caupo, one who entertains for pay);

    form hospes: alterum ad cauponem devertisse, ad hospitem alterum,

    Cic. Div. 1, 27, 57; so id. Fin. 5, 2, 4:

    tendimus hinc recta Beneventum, ubi sedulus hospes Paene macros, arsit, dum turdos versat in igne, etc.,

    Hor. S. 1, 5, 71:

    succinctus,

    id. ib. 2, 6, 107:

    amabilis,

    id. Ep. 2, 2, 132:

    hospitis affectu salutare,

    with a host's politeness, Juv. 8, 161.—Esp., one upon whom soldiers are quartered, Tac. H. 2, 66; 3, 41.—Hence repeated of both host and guest:

    per dexteram istam te oro, quam regi Deiotaro hospes hospiti porrexisti,

    Cic. Deiot. 3, 8; so,

    non hospes ab hospite tutus,

    Ov. M. 1, 144:

    Juppiter, = hospitalis,

    id. ib. 10, 224.— Fem., hospita, she who entertains a guest, a hostess:

    femina primaria, Servilia, vetere Dionis hospita,

    Cic. Verr. 2, 2, 8, § 24:

    figura et lineamenta hospitae,

    id. ib. 2, 2, 36, §

    89: Helene,

    Hor. C. 1, 15, 2.—In late Lat., for a concubine, Inscr. Orell. 2669; 4996. —
    II.
    Transf.
    A.
    A sojourner, visitor, guest, friend, xenos. Lit.:

    in domo clari hominis, in quam et hospites multi recipiendi et admittenda hominum cujusque modi multitudo,

    Cic. Off. 1, 39, 139:

    libri inter Cratippi commentarios tamquam hospites recipiendi,

    id. ib. 3, 33, 121:

    recipere hospites,

    id. Verr. 2, 1, 25, § 65:

    accipere hospitem,

    id. Fam. 9, 26 fin.:

    non hospites, sed peregrini atque advenae,

    id. Agr. 2, 34, 94:

    habuisses non hospitem, sed contubernalem,

    id. Fam. 9, 20, 1:

    et hostem et hospitem vidit,

    id. Div. 2, 37, 79; 6, 6, 2:

    is qui nuper Romae fuit Menedemus hospes meus,

    id. de Or. 1, 19, 85; cf. id. Lael. 7, 24:

    Polybius noster hospes,

    id. Rep. 4, 3:

    id factum ex suis hospitibus Caesar cognoverat,

    Caes. B. G. 5, 6, 2:

    in suos notos hospitesque quaerebant,

    id. B. C. 1, 74, 5:

    hospes familiae vestrae,

    Cic. Lael. 11, 36: homo multorum [p. 867] hospitum, id. Clu. 59, 163:

    mihi seu longum post tempus venerat hospes Sive, etc.,

    Hor. S. 2, 2, 118:

    si vespertinus subito te oppresserit hospes,

    id. ib. 2, 4, 17:

    hospite venturo, cessabit nemo tuorum,

    Juv. 14, 59: in officiis apud majores ita observatum est: primum tutelae, deinde hospiti, deinde clienti, tum cognato, postea adfini, Sabin. ap. Gell. 5, 13, 5.—In fem.:

    meamne hic in via hospitam, Quae heri huc Athenis cum hospite advenit meo, etc.,

    Plaut. Mil. 2, 6, 8; id. ib. 71; Ter. And. 2, 6, 8; Cic. Att. 5, 1, 3.—
    B.
    Opp. to a native, a stranger, foreigner (syn.:

    advena, peregrinus, peregrinator, alienus): adeone hospes hujusce urbis, adeone ignarus es disciplinae consuetudinisque nostrae, ut haec nescias?

    Cic. Rab. Perd. 10, 28:

    nec peregrinus atque hospes in agendo,

    id. de Or. 1, 50, 218:

    nos in nostra urbe peregrinantes errantesque tamquam hospites tui libri quasi domum deduxerunt,

    id. Ac. 1, 3, 9.—So in addressing a foreigner, like the Gr. xene, stranger:

    cum (Theophrastus) percontaretur ex anicula quadam, quanti aliquid venderet, et respondisset illa atque addidisset, Hospes, non pote minoris: tulisse eum moleste, se non effugere hospitis speciem, cum aetatem ageret Athenis optimeque loqueretur,

    id. Brut. 46, 172; Quint. 8, 1, 2: dic, hospes, Spartae, nos te hic vidisse jacentes, Cic. poët. Tusc. 1, 42, 101 (a transl. of the Gr. Ô xein, angellein Aakedaimoniois, etc., Herod. 7, 228): hospes, quid miras curare Serapin? Varr. ap. Non. 480, 30; Prop. 4, 1, 1.— Fem., hospita, a female stranger:

    hanc hospitam crepidula ut graphice decet,

    Plaut. Pers. 4, 2, 3.—
    C.
    Hence, a stranger in any matter, ignorant of, unacquainted with:

    si erit idem in consuetudine civitatis hospes,

    Cic. de Or. 2, 30, 131:

    vos ignoretis, vos hospites in hac urbe versamini,

    id. Mil. 12, 33.—
    D.
    Of inanim. or abstr. things adjectively, hospitable; strange, foreign.
    (α).
    Form hospes (only in post-Aug. poets): gemma, Pall. Insit. init.:

    tecta, etc.,

    Stat. Th. 12, 479:

    cymba,

    id. S. 5, 1, 252:

    honor,

    Claud. IV. Cons. Hon. 650.—
    (β).
    Form hospita (in the fem. and neutr. plur. mostly poet.): hirundines hospitae, Varr. ap. Arn. 6, 207:

    navis,

    Ov. F. 1, 340:

    quo tutior hospita lustres Aequora,

    Verg. A. 3, 377:

    conjunx hospita Teucris,

    id. ib. 6, 93:

    terra hospita,

    id. ib. 3, 539:

    tecta,

    Val. Fl. 2, 650:

    flumina,

    Stat. Th. 4, 842:

    litora mundo,

    id. S. 3, 5, 75:

    unda plaustris,

    bearing wagons on its frozen surface, Verg. G. 3, 362:

    vina,

    Val. Fl. 1, 44.

    Lewis & Short latin dictionary > hospes

  • 15 hospitalitas

    hospĭtālĭtas, ātis, f. [hospitalis].
    I.
    Hospitality:

    recte etiam a Theophrasto est laudata hospitalitas,

    Cic. Off. 2, 18, 64; Mart. 4, 64, 28.—
    * II.
    A being a guest, i. e. a living in a foreign country, a sojourning:

    lege temporalis hospitalitatis,

    Macr. Somn. Scip. 1, 21, § 34.

    Lewis & Short latin dictionary > hospitalitas

  • 16 hospitaliter

    hospĭtālĭter, adv., v. hospitalis fin.

    Lewis & Short latin dictionary > hospitaliter

  • 17 hospitor

    hospĭtor, ātus, 1, v. dep. n. [id.], to be a guest, to put up, lodge, sojourn as a guest (post-Aug.).
    I.
    Lit.: mensores postibus hospitaturi nomen ascribunt, Cod. Th. 7, 8, 4; Petr. 77, 4.—
    B.
    Transf. (cf. hospitalis, II.): Gangem in quodam lacu hospitari;

    inde lenem fluere,

    Plin. 6, 18, 22, § 65:

    castanea translata nescit hospitari pavetque novitatem,

    id. 17, 20, 34, § 149.—
    II.
    Trop.:

    quid aliud voces animum quam deum in humano corpore hospitantem,

    Sen. Ep. 31; id. Vit. Beat. 23.

    Lewis & Short latin dictionary > hospitor

  • 18 inhospitalis

    ĭn-hospĭtālis, e, adj., inhospitable.
    I.
    Lit.:

    Caucasus,

    Hor. C. 1, 22, 6:

    litus,

    Plin. Pan. 34 ext.:

    regnum,

    Sen. Troad. 215. —
    II.
    Transf.:

    Pontus Euxinus antea ab inhospitali feritate Axenos appellatus,

    Plin. H. N. 6 praef. §

    1.—Of a tree that does not admit of ingrafting: duritia,

    Plin. 17, 14, 24, § 104.— Adv.: inhospĭtālĭter, inhospitably, Tert. adv. Marc. 4, 24.

    Lewis & Short latin dictionary > inhospitalis

  • 19 inhospitaliter

    ĭn-hospĭtālis, e, adj., inhospitable.
    I.
    Lit.:

    Caucasus,

    Hor. C. 1, 22, 6:

    litus,

    Plin. Pan. 34 ext.:

    regnum,

    Sen. Troad. 215. —
    II.
    Transf.:

    Pontus Euxinus antea ab inhospitali feritate Axenos appellatus,

    Plin. H. N. 6 praef. §

    1.—Of a tree that does not admit of ingrafting: duritia,

    Plin. 17, 14, 24, § 104.— Adv.: inhospĭtālĭter, inhospitably, Tert. adv. Marc. 4, 24.

    Lewis & Short latin dictionary > inhospitaliter

  • 20 tessera

    tessĕra, ae, f., = tesseres, a (lon. for tessares, a, four), a square, square piece of stone, wood, etc., for various purposes.
    I.
    Most freq., a die for playing, numbered on all the six sides (while the tali, prop. pastern-bones, were marked only on four sides; v. talus;

    syn. alea): ludere tesseris,

    Ter. Ad. 4, 7, 21:

    ut homines ad pilam se aut ad talos aut ad tesseras conferunt,

    Cic. de Or. 3, 15, 58:

    tesseras jacere,

    id. Div. 2, 41, 85; id. Sen. 16, 58:

    in tesserarum prospero jactu,

    Liv. 4, 17, 3; Mart. 14, 15, 1; 4, 66, 15; 14, 17, 1:

    mittere,

    Ov. A. A. 3, 354; id. Tr. 2, 475; Plin. 37, 2, 6, § 13 al.; cf. Becker, Gallus, 3, p. 257 sq. (2d ed.).—
    II.
    In milit. lang., a square tablet on which the watchword was written, a watchword, parole, countersign:

    tessera per castra a Livio consule data erat, ut, etc.,

    Liv. 26, 46, 1; 7, 35, 1; 7, 36, 7; 9, 32, 4; Auct. B. Hisp. 36, 5; Suet. Galb. 6: it bello tessera signum, Verg. A. 7, 637; Sil. 15, 475: Stat. Th. 10, 17:

    missam ad se tesseram finxit redeundi,

    a private token, Amm. 30, 10, 3. — Hence,
    B.
    Transf., the watchword, signal:

    militem levi tesserā colligi posse,

    Amm. 25, 7, 2 al. —
    III.
    Tessera hospitalis, a tally, token, which was divided between two friends, in order that, by means of it, they or their descendants might always recognize each other (the Greek sumbola): Ag. Ego sum ipsus, quem tu quaeris... Ha. Si ita est, tesseram conferre si vis hospitalem, Plaut. Poen. 5, 2, 87; 5, 1, 25; 5, 2, 92:

    TESSERAM HOSPITALEM CVM EQ FECERVNT,

    have entered into a bond of friendship, Inscr. Orell. 1079; cf. Becker, Gallus, 2, p. 133 (2d ed.);

    hence: hic apud nos jam confregisti tesseram,

    i.e. have broken our friendship, Plaut. Cist. 2, 1, 27.—
    IV.
    A square tablet or block, a checker for the construction of pavements, ornamenting garments, etc., Plin. 36, 25, 62, § 187 (al. tessella); Pall. 1, 9, 5; Mart. 10, 33; Plin. 35, 9, 36, § 62.—
    V.
    A token, ticket, billet for the distribution of corn or money:

    frumentariae,

    Suet. Ner. 11; cf.

    frumenti,

    Juv. 7, 174; Mart. 8, 78, 10; and absol., Suet. Aug. 40:

    nummariae,

    id. ib. 41.

    Lewis & Short latin dictionary > tessera

См. также в других словарях:

  • Hospitālis — Hospitālis, s. Hospes …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Hospitális — HOSPITÁLIS, is, ein Beynamen des Jupiters und einerley mit Xenius; welches daher nachzusehen …   Gründliches mythologisches Lexikon

  • Filia hospitalis — Die filia hospitalis (neu lat. „Gastwirtstochter“) war ein stehender Ausdruck der Studentensprache vom 18. bis ins 20. Jahrhundert hinein und bezeichnete im engeren Sinne die Tochter des Hauses, wo man als Student wohnte oder den Mittagstisch… …   Deutsch Wikipedia

  • Miconia hospitalis —   Miconia hospitalis Estado de conservación …   Wikipedia Español

  • Filia hospitalis —   [lateinisch filia »Tochter« und hospitalis »gastfreundlich«] die, /...liae. ..les, veraltend bildungssprachlich scherzhaft für: Tochter der Wirtsleute eines Studenten. * * * Fi|lia hos|pi|ta|lis, die; , ...iae ...les [...i̯ɛ ...|e:s; aus lat.… …   Universal-Lexikon

  • Capella hospitalis — Ansicht von Südwesten Die Capella hospitalis ist die ehemalige Krankenhauskapelle des Klinikums Mitte in Bielefeld. Sie wurde 1899 erbaut und 2002 restauriert, der Innenraum wurde 2003 zu einem Raum der Stille umgestaltet. Geschichte Die Kapelle… …   Deutsch Wikipedia

  • HOSPITALARIUS seu HOSPITALIS — HOSPITALARIUS, seu HOSPITALIS Graecis Η῾γουμενιάρχης, dictusest, ὁ εἰς ὑποδοχην` τεταγμένος τῶ εἰς τὸ ἡγουμένιον καταλυόντων ξένων, cui cura Monachici hospitii commissa. Aimoin, de Miracul. S. Benedicti c. 3. Leutherius Monachus habitus,… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • MENSA Hospitalis — vide infra Peregrinus, it. Xenia …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Filia hospitalis — Fi|lia hos|pi|ta|lis die; , ...ae ...les [...e ...le:s] <aus lat. filia »Tochter« u. hospitalis »gastfreundlich«> (scherzh.) Tochter der Wirtsleute des Studenten …   Das große Fremdwörterbuch

  • Kommerslied — Ein Studentenlied ist ein Lied, das traditionell hauptsächlich oder ausschließlich von Studenten bei studentischen Freizeitveranstaltungen – manchmal mit Instrumentalbegleitung – gemeinschaftlich gesungen wurde und wird. Obwohl Textspuren von… …   Deutsch Wikipedia

  • Mitternachtsschrei — Ein Studentenlied ist ein Lied, das traditionell hauptsächlich oder ausschließlich von Studenten bei studentischen Freizeitveranstaltungen – manchmal mit Instrumentalbegleitung – gemeinschaftlich gesungen wurde und wird. Obwohl Textspuren von… …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»