Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

strangers

  • 1 alienum

    ălĭēnus, a, um [2. alius].
    I.
    Adj.
    A.
    In gen., that belongs to another person, place, object, etc., not one's own, another's, of another, foreign, alien (opp. suus): NEVE. ALIENAM. SEGETEM. PELLEXERIS., Fragm. XII. Tab. ap. Plin. 28, 2, and Serv. ad Verg. E. 8, 99: plus ex alieno jecore sapiunt quam ex suo, Pac. ap. Cic. Div. 1, 57; Plaut. Mil. 2, 2, 111; cf. id. ib. 2, 2, 88, and Lind. ib. 2, 3, 3: quom sciet alienum puerum ( the child of another) tolli pro suo, Ter. Hec. 4, 1, 61:

    in aedīs inruit Alienas,

    id. Ad. 1, 2, 9; id. And. 1, 1, 125:

    alienae partes anni,

    Lucr. 1, 182; so Verg. G. 2, 149:

    pecuniis alienis locupletari,

    Cic. Rosc. Am. 47, 137:

    cura rerum alienarum,

    id. Off. 1, 9, 30; 2, 23, 83:

    alienos mores ad suos referre,

    Nep. Epam. 1, 1:

    in altissimo gradu alienis opibus poni,

    Cic. Sest. 20:

    semper regibus aliena virtus formidolosa est,

    Sall. C. 7, 2:

    amissis bonis alienas opes exspectare,

    id. ib. 58. 10 Herz.:

    aliena mulier,

    another man's wife, Cic. Cael. 37:

    mulier alieni viri sermonibus assuefacta,

    of another woman's husband, Liv. 1, 46:

    virtutem et bonum alienum oderunt,

    id. 35, 43:

    alienis pedibus ambulamus, alienis oculis agnoscimus, alienā memoriā salutamus, alienā operā vivimus,

    Plin. 29, 1, 8, § 19:

    oportet enim omnia aut ad alienum arbitrium aut ad suum facere,

    Plin. Ep. 6, 14; so Suet. Claud. 2:

    alienum cursum alienumque rectorem, velut captā nave, sequi,

    Plin. Pan. 82, 3; Tac. A. 15, 1 fin.:

    pudicitiae neque suae neque alienae pepercit,

    Suet. Calig. 36:

    epistolas orationesque et edicta alieno formabat ingenio,

    i. e. caused to be written by another, id. Dom. 20:

    te conjux aliena capit,

    Hor. S. 2, 7, 46; 1, 1, 110; so id. ib. 1, 3, 116:

    vulnus,

    intended for another, Verg. A. 10, 781: aliena [p. 85] cornua, of Actæon transformed into a stag, Ov. M. 3, 139:

    alieno Marte pugnabant, sc. equites,

    i. e. without horses, as footmen, Liv. 3, 62: aes alienum, lit. another's money; hence, in reference to him who has it, a debt; cf. aes. So also:

    aliena nomina,

    debts in others' names, debts contracted by others, Sall. C. 35, 3.—
    B.
    Esp.
    1.
    In reference to relationship or friendship, not belonging to one, alien from, not related or allied, not friendly, inimical, strange, Plaut. Capt. 1, 2, 43:

    alienus est ab nostrā familiā,

    Ter. Ad. 3, 2, 28; id. Heaut. 5, 4, 6 Ruhnk.:

    multi ex finibus suis egressi se suaque omnia alienissimis crediderunt,

    to utter strangers, Caes. B. G. 6, 31:

    non alienus sanguine regibus,

    Liv. 29, 29; Vell. 2, 76.—

    Hence alienus and propinquus are antith.,

    Cic. Lael. 5, 19:

    ut neque amicis neque etiam alienioribus desim,

    id. Fam. 1, 9 Manut.:

    ut tuum factum alieni hominis, meum vero conjunctissimi et amicissimi esse videatur,

    id. ib. 3, 6.—
    2.
    Trop.: alienum esse in or ab aliquā re, to be a stranger to a thing, i. e. not to be versed in or familiar with, not to understand:

    in physicis Epicurus totus est alienus,

    Cic. Fin. 1, 6, 17:

    homo non alienus a litteris,

    not a stranger to, not unversed in, id. Verr. 2, 2, 26.—
    3.
    Foreign to a thing, i. e. not suited to it, unsuitable, incongruous, inadequate, inconsistent, unseasonable, inapposite, different from (opp. aptus); constr. with gen., dat., abl., and ab; cf. Burm. ad Ov. F. 1, 4; Manut. ad Cic. Fam. 9, 14, 5; Spald. ad Quint. 6, 3, 33; Zumpt, Gr. § 384.
    (α).
    With gen.:

    pacis (deorum),

    Lucr. 6, 69:

    salutis,

    id. 3, 832:

    aliarum rerum,

    id. 6, 1064:

    dignitatis alicujus,

    Cic. Fin. 1, 4, 11:

    neque aliena consili (sc. domus D. Bruti),

    convenient for consultation, Sall. C. 40, 5 Kritz al.—
    (β).
    With dat.:

    quod illi causae maxime est alienum,

    Cic. Caecin. 9, 24: arti oratoriae, Quint. prooem. 5; 4, 2, 62; Sen. Q. N. 4 praef.—
    (γ).
    With abl.:

    neque hoc dii alienum ducunt majestate suā,

    Cic. Div. 1, 38, 83:

    homine alienissimum,

    id. Off. 1, 13, 41:

    dignitate imperii,

    id. Prov. Cons. 8, 18:

    amicitiā,

    id. Fam. 11, 27:

    existimatione meā,

    id. Att. 6, 1:

    domus magis his aliena malis,

    farther from, Hor. S. 1, 9, 50:

    loco, tempore,

    Quint. 6, 3, 33.—
    (δ).
    With ab:

    alienum a vitā meā,

    Ter. Ad. 5, 8, 21: a dignitate rei publicae, Tib. Gracch. ap. Gell. 7, 19, 7:

    a sapiente,

    Cic. Ac. 2, 43, 132:

    a dignitate,

    id. Fam. 4, 7:

    navigationis labor alienus non ab aetate solum nostrā, verum etiam a dignitate,

    id. Att. 16, 3.—
    (ε).
    With inf. or clause as subject:

    nec aptius est quidquam ad opes tuendas quam diligi, nec alienius quam timeri,

    Cic. Off. 2, 7, 23:

    non alienum videtur, quale praemium Miltiadi sit tributum, docere,

    Nep. Milt. 6, 1.—
    4.
    Averse, hostile, unfriendly, unfavorable to:

    illum alieno animo a nobis esse res ipsa indicat,

    Ter. Ad. 3, 2, 40; Cic. Deiot. 9, 24:

    a Pyrrho non nimis alienos animos habemus,

    id. Lael. 8 fin.:

    sin a me est alienior,

    id. Fam. 2, 17:

    ex alienissimis amicissimos reddere,

    id. ib. 15, 4 al.:

    Muciani animus nec Vespasiano alienus,

    Tac. H. 2, 74.—Rar. transf. to things; as in the histt., alienus locus, a place or ground unfavorable for an engagement, disadvantageous (opp. suus or opportunus; cf.

    Gron. Obs. 4, 17, 275): alieno loco proelium committunt,

    Caes. B. G. 1, 15:

    alienissimo sibi loco contra opportunissimo hostibus conflixit,

    Nep. Them. 4, 5 Brem.—So of time unfitting, inconvenient, unfavorable, Varr. R. R. 3, 16:

    ad judicium corrumpendum tempus alienum,

    Cic. Verr. 1, 5; id. Caecin. 67:

    vir egregius alienissimo rei publicae tempore exstinctus,

    id. Brut. 1; id. Fam. 15, 14.—Of other things: alienum ( dangerous, perilous, hurtful) suis rationibus, Sall. C. 56, 5; Cels. 4, 5.—
    5.
    In medic. lang.
    a.
    Of the body, dead, corrupted, paralyzed (cf. alieno, II. B. 2.), Scrib. Comp. 201.—
    b.
    Of the mind, insane, mad (cf. alieno and alienatio):

    Neque solum illis aliena mens erat, qui conscii conjurationis fuerant,

    Sall. C. 37, 1 Herz.—
    II.
    Subst.
    1.
    ălĭēnus, i, m., a stranger.
    a.
    One not belonging to one's house, family, or country:

    apud me cenant alieni novem,

    Plaut. Stich. 3, 2, 21:

    ut non ejectus ad alienos, sed invitatus ad tuos īsse videaris,

    Cic. Cat. 1, 9, 23:

    quas copias proximis suppeditari aequius est, eas transferunt ad alienos,

    id. Off. 1, 14: cives potiores quam peregrini, propinqui quam alieni, id. Am. 5, 19:

    quasi ad alienos durius loquebatur,

    Vulg. Gen. 42, 7:

    a filiis suis an ab alienis?

    ib. Matt. 17, 24:

    cives potiores quam peregrini, propinqui quam alieni,

    Cic. Lael. 5:

    quod alieno testimonium redderem, in eo non fraudabo avum meum,

    Vell. 2, 76.—
    b.
    One not related to a person or thing:

    in longinquos, in propinquos, in alienos, in suos irruebat,

    Cic. Mil. 28, 76:

    vel alienissimus rusticae vitae, naturae benignitatem miretur,

    Col. 3, 21, 3.—
    2.
    ălĭēnum, i, n., the property of a stranger:

    Haec erunt vilici officia: alieno manum abstineant, etc.,

    Cato, R. R. 5, 1:

    alieno abstinuit,

    Suet. Tit. 7:

    ex alieno largiri,

    Cic. Fam. 3, 8, 8; so,

    de alieno largiri,

    Just. 36, 3, 9:

    alieni appetens, sui profugus,

    Sall. C. 5; Liv. 5, 5:

    in aliena aedificium exstruere,

    Cic. Mil. 27, 74 (cf.:

    in alieno solo aedificare,

    Dig. 41, 1, 7).— Plur.,
    a.
    The property of a stranger:

    quid est aliud aliis sua eripere, aliis dare aliena?

    Cic. Off. 2, 23; Liv. 30, 30: aliena pervadere, a foreign (in opp. to the Roman) province, Amm. 23, 1.—
    b.
    The affairs or interests of strangers: Men. Chreme, tantumue ab re tuast oti tibi, aliena ut cures, ea, quae nihil ad te attinent. Chrem. Homo sum;

    humani nihil a me alienum puto,

    Ter. Heaut. 1, 1, 23:

    aliena ut melius videant quam sua,

    id. ib. 3, 1, 95.—
    c.
    Things strange, foreign, not belonging to the matter in hand:

    Quod si hominibus bonarum rerum tanta cura esset, quanto studio aliena ac nihil profutura multumque etiam periculosa petunt, etc.,

    Sall. J. 1, 5; hence, aliena loqui, to talk strangely, wildly, like a crazy person:

    Quin etiam, sic me dicunt aliena locutum, Ut foret amenti nomen in ore tuum,

    Ov. Tr. 3, 19:

    interdum in accessione aegros desipere et aliena loqui,

    Cels. 3, 18 (v. alieniloquium).
    Comp. rare, but sup. very freq.; no adv. in use.

    Lewis & Short latin dictionary > alienum

  • 2 alienus

    ălĭēnus, a, um [2. alius].
    I.
    Adj.
    A.
    In gen., that belongs to another person, place, object, etc., not one's own, another's, of another, foreign, alien (opp. suus): NEVE. ALIENAM. SEGETEM. PELLEXERIS., Fragm. XII. Tab. ap. Plin. 28, 2, and Serv. ad Verg. E. 8, 99: plus ex alieno jecore sapiunt quam ex suo, Pac. ap. Cic. Div. 1, 57; Plaut. Mil. 2, 2, 111; cf. id. ib. 2, 2, 88, and Lind. ib. 2, 3, 3: quom sciet alienum puerum ( the child of another) tolli pro suo, Ter. Hec. 4, 1, 61:

    in aedīs inruit Alienas,

    id. Ad. 1, 2, 9; id. And. 1, 1, 125:

    alienae partes anni,

    Lucr. 1, 182; so Verg. G. 2, 149:

    pecuniis alienis locupletari,

    Cic. Rosc. Am. 47, 137:

    cura rerum alienarum,

    id. Off. 1, 9, 30; 2, 23, 83:

    alienos mores ad suos referre,

    Nep. Epam. 1, 1:

    in altissimo gradu alienis opibus poni,

    Cic. Sest. 20:

    semper regibus aliena virtus formidolosa est,

    Sall. C. 7, 2:

    amissis bonis alienas opes exspectare,

    id. ib. 58. 10 Herz.:

    aliena mulier,

    another man's wife, Cic. Cael. 37:

    mulier alieni viri sermonibus assuefacta,

    of another woman's husband, Liv. 1, 46:

    virtutem et bonum alienum oderunt,

    id. 35, 43:

    alienis pedibus ambulamus, alienis oculis agnoscimus, alienā memoriā salutamus, alienā operā vivimus,

    Plin. 29, 1, 8, § 19:

    oportet enim omnia aut ad alienum arbitrium aut ad suum facere,

    Plin. Ep. 6, 14; so Suet. Claud. 2:

    alienum cursum alienumque rectorem, velut captā nave, sequi,

    Plin. Pan. 82, 3; Tac. A. 15, 1 fin.:

    pudicitiae neque suae neque alienae pepercit,

    Suet. Calig. 36:

    epistolas orationesque et edicta alieno formabat ingenio,

    i. e. caused to be written by another, id. Dom. 20:

    te conjux aliena capit,

    Hor. S. 2, 7, 46; 1, 1, 110; so id. ib. 1, 3, 116:

    vulnus,

    intended for another, Verg. A. 10, 781: aliena [p. 85] cornua, of Actæon transformed into a stag, Ov. M. 3, 139:

    alieno Marte pugnabant, sc. equites,

    i. e. without horses, as footmen, Liv. 3, 62: aes alienum, lit. another's money; hence, in reference to him who has it, a debt; cf. aes. So also:

    aliena nomina,

    debts in others' names, debts contracted by others, Sall. C. 35, 3.—
    B.
    Esp.
    1.
    In reference to relationship or friendship, not belonging to one, alien from, not related or allied, not friendly, inimical, strange, Plaut. Capt. 1, 2, 43:

    alienus est ab nostrā familiā,

    Ter. Ad. 3, 2, 28; id. Heaut. 5, 4, 6 Ruhnk.:

    multi ex finibus suis egressi se suaque omnia alienissimis crediderunt,

    to utter strangers, Caes. B. G. 6, 31:

    non alienus sanguine regibus,

    Liv. 29, 29; Vell. 2, 76.—

    Hence alienus and propinquus are antith.,

    Cic. Lael. 5, 19:

    ut neque amicis neque etiam alienioribus desim,

    id. Fam. 1, 9 Manut.:

    ut tuum factum alieni hominis, meum vero conjunctissimi et amicissimi esse videatur,

    id. ib. 3, 6.—
    2.
    Trop.: alienum esse in or ab aliquā re, to be a stranger to a thing, i. e. not to be versed in or familiar with, not to understand:

    in physicis Epicurus totus est alienus,

    Cic. Fin. 1, 6, 17:

    homo non alienus a litteris,

    not a stranger to, not unversed in, id. Verr. 2, 2, 26.—
    3.
    Foreign to a thing, i. e. not suited to it, unsuitable, incongruous, inadequate, inconsistent, unseasonable, inapposite, different from (opp. aptus); constr. with gen., dat., abl., and ab; cf. Burm. ad Ov. F. 1, 4; Manut. ad Cic. Fam. 9, 14, 5; Spald. ad Quint. 6, 3, 33; Zumpt, Gr. § 384.
    (α).
    With gen.:

    pacis (deorum),

    Lucr. 6, 69:

    salutis,

    id. 3, 832:

    aliarum rerum,

    id. 6, 1064:

    dignitatis alicujus,

    Cic. Fin. 1, 4, 11:

    neque aliena consili (sc. domus D. Bruti),

    convenient for consultation, Sall. C. 40, 5 Kritz al.—
    (β).
    With dat.:

    quod illi causae maxime est alienum,

    Cic. Caecin. 9, 24: arti oratoriae, Quint. prooem. 5; 4, 2, 62; Sen. Q. N. 4 praef.—
    (γ).
    With abl.:

    neque hoc dii alienum ducunt majestate suā,

    Cic. Div. 1, 38, 83:

    homine alienissimum,

    id. Off. 1, 13, 41:

    dignitate imperii,

    id. Prov. Cons. 8, 18:

    amicitiā,

    id. Fam. 11, 27:

    existimatione meā,

    id. Att. 6, 1:

    domus magis his aliena malis,

    farther from, Hor. S. 1, 9, 50:

    loco, tempore,

    Quint. 6, 3, 33.—
    (δ).
    With ab:

    alienum a vitā meā,

    Ter. Ad. 5, 8, 21: a dignitate rei publicae, Tib. Gracch. ap. Gell. 7, 19, 7:

    a sapiente,

    Cic. Ac. 2, 43, 132:

    a dignitate,

    id. Fam. 4, 7:

    navigationis labor alienus non ab aetate solum nostrā, verum etiam a dignitate,

    id. Att. 16, 3.—
    (ε).
    With inf. or clause as subject:

    nec aptius est quidquam ad opes tuendas quam diligi, nec alienius quam timeri,

    Cic. Off. 2, 7, 23:

    non alienum videtur, quale praemium Miltiadi sit tributum, docere,

    Nep. Milt. 6, 1.—
    4.
    Averse, hostile, unfriendly, unfavorable to:

    illum alieno animo a nobis esse res ipsa indicat,

    Ter. Ad. 3, 2, 40; Cic. Deiot. 9, 24:

    a Pyrrho non nimis alienos animos habemus,

    id. Lael. 8 fin.:

    sin a me est alienior,

    id. Fam. 2, 17:

    ex alienissimis amicissimos reddere,

    id. ib. 15, 4 al.:

    Muciani animus nec Vespasiano alienus,

    Tac. H. 2, 74.—Rar. transf. to things; as in the histt., alienus locus, a place or ground unfavorable for an engagement, disadvantageous (opp. suus or opportunus; cf.

    Gron. Obs. 4, 17, 275): alieno loco proelium committunt,

    Caes. B. G. 1, 15:

    alienissimo sibi loco contra opportunissimo hostibus conflixit,

    Nep. Them. 4, 5 Brem.—So of time unfitting, inconvenient, unfavorable, Varr. R. R. 3, 16:

    ad judicium corrumpendum tempus alienum,

    Cic. Verr. 1, 5; id. Caecin. 67:

    vir egregius alienissimo rei publicae tempore exstinctus,

    id. Brut. 1; id. Fam. 15, 14.—Of other things: alienum ( dangerous, perilous, hurtful) suis rationibus, Sall. C. 56, 5; Cels. 4, 5.—
    5.
    In medic. lang.
    a.
    Of the body, dead, corrupted, paralyzed (cf. alieno, II. B. 2.), Scrib. Comp. 201.—
    b.
    Of the mind, insane, mad (cf. alieno and alienatio):

    Neque solum illis aliena mens erat, qui conscii conjurationis fuerant,

    Sall. C. 37, 1 Herz.—
    II.
    Subst.
    1.
    ălĭēnus, i, m., a stranger.
    a.
    One not belonging to one's house, family, or country:

    apud me cenant alieni novem,

    Plaut. Stich. 3, 2, 21:

    ut non ejectus ad alienos, sed invitatus ad tuos īsse videaris,

    Cic. Cat. 1, 9, 23:

    quas copias proximis suppeditari aequius est, eas transferunt ad alienos,

    id. Off. 1, 14: cives potiores quam peregrini, propinqui quam alieni, id. Am. 5, 19:

    quasi ad alienos durius loquebatur,

    Vulg. Gen. 42, 7:

    a filiis suis an ab alienis?

    ib. Matt. 17, 24:

    cives potiores quam peregrini, propinqui quam alieni,

    Cic. Lael. 5:

    quod alieno testimonium redderem, in eo non fraudabo avum meum,

    Vell. 2, 76.—
    b.
    One not related to a person or thing:

    in longinquos, in propinquos, in alienos, in suos irruebat,

    Cic. Mil. 28, 76:

    vel alienissimus rusticae vitae, naturae benignitatem miretur,

    Col. 3, 21, 3.—
    2.
    ălĭēnum, i, n., the property of a stranger:

    Haec erunt vilici officia: alieno manum abstineant, etc.,

    Cato, R. R. 5, 1:

    alieno abstinuit,

    Suet. Tit. 7:

    ex alieno largiri,

    Cic. Fam. 3, 8, 8; so,

    de alieno largiri,

    Just. 36, 3, 9:

    alieni appetens, sui profugus,

    Sall. C. 5; Liv. 5, 5:

    in aliena aedificium exstruere,

    Cic. Mil. 27, 74 (cf.:

    in alieno solo aedificare,

    Dig. 41, 1, 7).— Plur.,
    a.
    The property of a stranger:

    quid est aliud aliis sua eripere, aliis dare aliena?

    Cic. Off. 2, 23; Liv. 30, 30: aliena pervadere, a foreign (in opp. to the Roman) province, Amm. 23, 1.—
    b.
    The affairs or interests of strangers: Men. Chreme, tantumue ab re tuast oti tibi, aliena ut cures, ea, quae nihil ad te attinent. Chrem. Homo sum;

    humani nihil a me alienum puto,

    Ter. Heaut. 1, 1, 23:

    aliena ut melius videant quam sua,

    id. ib. 3, 1, 95.—
    c.
    Things strange, foreign, not belonging to the matter in hand:

    Quod si hominibus bonarum rerum tanta cura esset, quanto studio aliena ac nihil profutura multumque etiam periculosa petunt, etc.,

    Sall. J. 1, 5; hence, aliena loqui, to talk strangely, wildly, like a crazy person:

    Quin etiam, sic me dicunt aliena locutum, Ut foret amenti nomen in ore tuum,

    Ov. Tr. 3, 19:

    interdum in accessione aegros desipere et aliena loqui,

    Cels. 3, 18 (v. alieniloquium).
    Comp. rare, but sup. very freq.; no adv. in use.

    Lewis & Short latin dictionary > alienus

  • 3 aliēnus

        aliēnus    [alius].    I. Adj. with comp. and sup, of another, belonging to another, not one's own, foreign, alien, strange: res: puer, the child of another, T.: mos, T.: menses, of other climes, V.: pecuniae: in alienis finibus decertare, Cs.: salus, of others, Cs.: alienis manibus, by the hands of others, L.: insolens in re alienā, in dealing with other men's property: mālis ridens alienis, i. e. a forced laugh, H.: mulier, another man's wife: alieni viri sermones, of another woman's husband, L.: vestigia viri alieni, one not my husband, L.: volnus, intended for another, V.: alienam personam ferre, to assume a false character, L.: cornua, i. e. those of a stag, O.: alieno Marte pugnare (equites), i. e. on foot, L.: aes alienum, another's money, i. e. debt: aes alienum alienis nominibus, debts contracted on the security of others, S.: recte facere alieno metu, fear of another, T.: crevit ex metu alieno audacia, another's fear, L.: sacerdotium genti haud alienum, foreign to, L. — Alien from, not related, not allied, not friendly, strange: ab nostrā familiā, T.: omnia alienissimis crediderunt, to utter strangers, Cs.: ne a litteris quidem alienus, not unversed in.—Strange, unsuitable, incongruous, inadequate, inconsistent, unseasonable, different from: dignitatis alicuius: neque aliena consili (domus), not inconvenient for consultation, S.: illi causae: alienum maiestate suā: aliena huius existimatione suspicio: domus magis his aliena malis, freer from, H.: alienum a vitā meā, T.: a dignitate: non alienum esse videtur, proponere, etc., Cs.: non alienum videtur,... docere, N. — Averse, hostile, unfriendly, unfavorable to: (Caesar) a me: voluntates, unfriendliness: mens, hostility, S.: alieno a te animo: a causā nobilitatis, opposed to: a Murenā nullā re alienus, in nc respect unfriendly: alienum suis rationibus, dangerous to his plans, S.: alieno esse animo in Caesarem, Cs.: alieno loco proelium committunt, unfavorable, Cs.: alienissimo sibi loco conflixit, N. —Of time, unfitting, inconvenient, unfavorable, unseasonable: ad iudicium corrumpendum tempus: ad committendum proelium alienum esse tempus, Cs.: alieno tempore defendisse: alienore aetate, at a less suitable age, T.—Of the mind, estranged, disordered: illis aliena mens erat, qui, etc., S.—    II. Substt.:
    * * *
    I
    aliena -um, alienior -or -us, alienissimus -a -um ADJ
    foreign; unconnected; another's; contrary; unworthy; averse, hostile; mad
    II
    foreigner; outsider; stranger to the family; person/slave of another house

    Latin-English dictionary > aliēnus

  • 4 aliēnum

        aliēnum ī, n    the property of a stranger, another's possessions: alienum appetere: alieni appetens sui profugus, S.: necessitas ex alieno praedandi, L.: exstruere aedificium in alieno: aliis sua eripere, aliis dare aliena.— Plur: aliena ut cures, the affairs of strangers, T.: aliena ut melius videant quam sua, T.: aliena ac nihil profutura petere, unsuitable things, S.: ima petit volvens aliena vitellus, the foreign matters, H.: aliena loqui, to talk strangely, O.
    * * *
    another's property/land/possessions; foreign soil; other's affairs/views (pl.)

    Latin-English dictionary > aliēnum

  • 5 convenae

        convenae ārum, m and f    [com-+BA-, VEN-], assembled strangers, refugees, vagabonds: convenas congregasse: convenarum plebs, L.

    Latin-English dictionary > convenae

  • 6 externus

        externus adj.    [exter], outward, external: visio<*> vir rebus externis laudandus, foreign relations.—As subst m.: odium in externos, towards strangers.— As subst n.: externi ne quid, H.: illa externa, outward goods.—Of another country, foreign, strange: opibus externis auxilio confidere, Cs.: religio: gens, V.: amor, for a foreigner, O.: timor, of a foreign enemy, L.—As subst m.: Arcebat externos finibus, O.: cum externo se applicare, L.—As subst n.: externa libentius recordor, foreign examples.
    * * *
    externa, externum ADJ
    outward, external; foreign, strange

    Latin-English dictionary > externus

  • 7 hospes

        hospes itis ( gen plur. hospitium, L.), m (rarely f, O.)    [hostis+POT-], an entertainer, host (as a friend): devertisse ad hospitem: sedulus, H.: hospitis adfectu salutare, with a host's politeness, Iu.: Iuppiter (i. e. hospitalis), O.: milites tantum hospitibus metuendi, Ta.— A sojourner, visitor, guest: in quam (domum) hospites multi recipiendi: libri tamquam hospites recipiendi: et hostem et hospitem vidit: meus: vespertinus, H.— A friend, one bound by ties of hospitality: antiquos, T.: suos notos hospitesque quaerebant, Cs.: homo multorum hospitum: non hospes ab hospite tutus, O.— A stranger, foreigner: urbis: in urbe peregrinantes tamquam hospites: sagaces fallere hospites, strangers, H.: in consuetudine civitatis hospes, unacquainted with.
    * * *
    I
    (gen.), hospitis ADJ
    of relation between host and guest; that hosts; that guests; foreign, alien
    II
    host; guest, visitor, stranger; soldier in billets; one who billets soldiers

    Latin-English dictionary > hospes

  • 8 inhospitālitās

        inhospitālitās ātis, f    [inhospitalis], inhospitality.
    * * *
    fear/hatred of strangers

    Latin-English dictionary > inhospitālitās

  • 9 lautia

        lautia ōrum, n    [lautus], the public entertainment of eminent strangers (usually of ambassadors): locus lautiaque legatis praeberi iussa, L.

    Latin-English dictionary > lautia

  • 10 mystagōgus

        mystagōgus ī, m, μυστογωγόσ, a guide to mysteries, verger, valet de place.
    * * *

    Latin-English dictionary > mystagōgus

  • 11 praetor

        praetor ōris, m    [for * praeitor; prae+1 I-], a leader, head, chief, president, chief magistrate, chief executive, commander: se praetores appellari volebant (the chief magistrates of Capua): maximus, L.: creant praetores, qui exercitui praeessent, generals, N.—In Rome, a praetor, magistrate charged with the administration of justice (first appointed B.C. 367, from the patricians; plebeians became eligible after B.C. 338; after B.C. 264 two were chosen each year, one with jurisdiction over citizens, the other over strangers): urbanus: urbis: cum praetores designati sortirentur, had their jurisdiction assigned by lot: praetor primus centuriis cunctis renunciatus, i. e. appointed first.—A propraetor, ex-praetor as governor of a province: dicto audientem fuisse se praetori.— A proconsul.
    * * *
    praetor (official elected by the Romans who served as a judge); abb. pr.

    Latin-English dictionary > praetor

  • 12 convenus

    convena, convenum ADJ
    coming together for some purpose; (strangers); meeting

    Latin-English dictionary > convenus

  • 13 inhospitus

    inhospita, inhospitum ADJ
    not welcoming strangers, not providing shelter/subsistence; inhospitable

    Latin-English dictionary > inhospitus

  • 14 xenon

    stranger's dwelling; hospital for strangers

    Latin-English dictionary > xenon

  • 15 adventorius

    adventōrĭus, a, um, adj. [adventor], that pertains to an arrival or to a guest, cf. adventicius: hospitium, in which strangers were received, Inscr. ap. Mur. 470, 9.—
    II.
    Subst.: adventōria, ae, f. (sc. cena), a banquet given on one's arrival, Mart. 12 praef.

    Lewis & Short latin dictionary > adventorius

  • 16 aedituus

    aedĭtŭus, i, m. [aedes-tueor; quasi a tuendis aedibus appellatus, Gell. 12, 10], a keeper of a temple, a sacristan, hierophulax (first used in polite language in the time of Varro for aeditumus; v. the word and the passage cited from Varr.).
    I.
    Lit., Plaut. Curc. 1, 3, 48: aeditui custodesque mature sentiunt, etc., * Cic. Verr. 2, 4, 44; Suet. Dom. 1 al. It belonged also to the office of the aeditui to conduct strangers through the temple, and point out its curiosities, hence Horace says: quales aedituos habeat virtus, what panegyrists, Ep. 2, 1, 230.—
    II.
    In gen., priests, ministers (eccl.):

    erunt in sanctuario meo aeditui,

    Vulg. Ezech. 44, 1; ib. Ose. 10, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > aedituus

  • 17 Busiris

    Būsīris, ĭdis and ĭdos (ĭdis, Verg. G. 3, 5;

    ìdos,

    Stat. Th. 12, 155; acc. Busiridem, Quint. 2, 7, 4; Hyg. Fab. 31; 56; Serv.ad Verg. A. 8, 300:

    Busirin,

    Ov. A. A. 1, 649; id. M. 9, 183:

    Busirim,

    Amm. 28, 1, 46), = Bousiris.
    I.
    Masc., a king of Egypt, who sacrificed strangers, and was himself slain by Hercules, Cic. Rep. 3, 9, 15; Verg. G. 3, 5; Mythogr. Lat. 1, 65; 2, 157; Ov. Tr. 3, 11, 39; Macr. S. 3, 5, 9.—
    II.
    Fem., a considerable town in Lower Egypt, with a temple of Isis, now Abousir, Plin. 5, 10, 11, § 64.—
    B.
    A village near the Great Pyramid, Plin. 36, 12, 16, § 76.

    Lewis & Short latin dictionary > Busiris

  • 18 convena

    convĕna, ae, adj. comm. [convenio], coming together, meeting:

    ego, qui amantis unā inter se facerem convenas,

    Plaut. Mil. 2, 1, 61:

    aquae,

    Amm. 23, 3, 8; 23, 6, 57; Sol. 37:

    serpentes,

    id. 47:

    convenā undique multitudine,

    Amm. 15, 5, 25.—Hence, subst. plur.: convĕnae, ārum, comm., a multitude collected together, assembled strangers, refugees, tramps, etc.: eodem convenae complures ex agro accessitavere, Cato ap. Gell. 18, 12, 7:

    Romulus pastores et convenas congregasse videtur,

    Cic. de Or. 1, 9, 37; Sall. H. 4, 61, 17 Dietsch; Plin. 5, 17, 15, § 73; Aur. Vict. Vir. Ill. 2:

    (Dionysius) quibusdam convenis et feris barbaris corporis custodiam committebat,

    Cic. Tusc. 5, 20, 58.—
    II.
    As nom. prop.: Convĕnae, ārum, m., the mixed people, the Refugees, a community gathered by Pompey at the foot of the Pyrenees, on the Garumna, now St. Bertrand des Comminges, Plin. 4, 19, 33, § 108; cf. Hier. adv. Vigil. IV. p. 282.

    Lewis & Short latin dictionary > convena

  • 19 Convenae

    convĕna, ae, adj. comm. [convenio], coming together, meeting:

    ego, qui amantis unā inter se facerem convenas,

    Plaut. Mil. 2, 1, 61:

    aquae,

    Amm. 23, 3, 8; 23, 6, 57; Sol. 37:

    serpentes,

    id. 47:

    convenā undique multitudine,

    Amm. 15, 5, 25.—Hence, subst. plur.: convĕnae, ārum, comm., a multitude collected together, assembled strangers, refugees, tramps, etc.: eodem convenae complures ex agro accessitavere, Cato ap. Gell. 18, 12, 7:

    Romulus pastores et convenas congregasse videtur,

    Cic. de Or. 1, 9, 37; Sall. H. 4, 61, 17 Dietsch; Plin. 5, 17, 15, § 73; Aur. Vict. Vir. Ill. 2:

    (Dionysius) quibusdam convenis et feris barbaris corporis custodiam committebat,

    Cic. Tusc. 5, 20, 58.—
    II.
    As nom. prop.: Convĕnae, ārum, m., the mixed people, the Refugees, a community gathered by Pompey at the foot of the Pyrenees, on the Garumna, now St. Bertrand des Comminges, Plin. 4, 19, 33, § 108; cf. Hier. adv. Vigil. IV. p. 282.

    Lewis & Short latin dictionary > Convenae

  • 20 convenae

    convĕna, ae, adj. comm. [convenio], coming together, meeting:

    ego, qui amantis unā inter se facerem convenas,

    Plaut. Mil. 2, 1, 61:

    aquae,

    Amm. 23, 3, 8; 23, 6, 57; Sol. 37:

    serpentes,

    id. 47:

    convenā undique multitudine,

    Amm. 15, 5, 25.—Hence, subst. plur.: convĕnae, ārum, comm., a multitude collected together, assembled strangers, refugees, tramps, etc.: eodem convenae complures ex agro accessitavere, Cato ap. Gell. 18, 12, 7:

    Romulus pastores et convenas congregasse videtur,

    Cic. de Or. 1, 9, 37; Sall. H. 4, 61, 17 Dietsch; Plin. 5, 17, 15, § 73; Aur. Vict. Vir. Ill. 2:

    (Dionysius) quibusdam convenis et feris barbaris corporis custodiam committebat,

    Cic. Tusc. 5, 20, 58.—
    II.
    As nom. prop.: Convĕnae, ārum, m., the mixed people, the Refugees, a community gathered by Pompey at the foot of the Pyrenees, on the Garumna, now St. Bertrand des Comminges, Plin. 4, 19, 33, § 108; cf. Hier. adv. Vigil. IV. p. 282.

    Lewis & Short latin dictionary > convenae

См. также в других словарях:

  • Strangers — may refer to:In comics: * Strangers (French comic book), a series published by Semic Comics in France and Image Comics in the U.S. * Strangers (Malibu Comics), a comic book series * Strangers (Marvel Comics), a pair of comic book charactersIn… …   Wikipedia

  • Strangers — Документальный фильм Keane Д …   Википедия

  • Strangers in 7A — is a TV movie drama starring actor Andy Griffith, and actress Ida Lupino that aired on CBS in 1972PlotArtie Sawyer (Griffith) is the landlord and jantior of an apartment building. One night, with his wife (Lupino) out of the house. Artie heads to …   Wikipedia

  • strangers — By this term is intended third persons generally. In its general legal signification the term is opposed to the word privy. Those who are in no way parties to a covenant or transaction, nor bound by it, are said to be strangers to the covenant or …   Black's law dictionary

  • Strangers in Paradise — Publicación Formato Comic book Primera edición Enero de 2003 Editorial Antartic Pres …   Wikipedia Español

  • Strangers in the Night — ist der Titel eines von Frank Sinatra im Jahr 1966 herausgebrachten Welthits und Evergreens, dessen Melodie von Bert Kaempfert stammt. Inhaltsverzeichnis 1 Entstehungsgeschichte 2 Plattenaufnahmen 3 Millionenseller …   Deutsch Wikipedia

  • Strangers in Paradise — (kurz SiP) ist eine preisgekrönte US amerikanische Comic Serie von Zeichner und Verfasser Terry Moore, die von 1993 bis 2007 veröffentlicht wurde. Strangers in Paradise gehört zu den wenigen Comics, die ein Publikum ansprechen, das sich selbst… …   Deutsch Wikipedia

  • Strangers by Night — «Strangers by Night» Sencillo de C.C. Catch del álbum Catch the Catch Lado B Strangers by Night (Instrumental) Formato 7 y 12 single y Video Grabación 1985 Género(s) Synthpop …   Wikipedia Español

  • Strangers In Paradise — Éditeur Auto édition Le Téméraire Bulle Dog Kymera Numéros 90 Scénariste(s) Terry Moore Dessinateur(s) …   Wikipédia en Français

  • Strangers in paradise — Éditeur Auto édition Le Téméraire Bulle Dog Kymera Numéros 90 Scénariste(s) Terry Moore Dessinateur(s) …   Wikipédia en Français

  • Strangers (DVD) — Strangers DVD de Keane Publicación 11 de Noviembre de 2005 Grabación Helioscentric Studios, various live gigs, Keane tour bus. Género …   Wikipedia Español

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»