-
1 cēlō
cēlō āvī, ātus, āre [2 CAL-], to hide from, keep ignorant of, conceal from: te partum, T.: vos celavi quod nunc dicam, T.: te sermonem: iter omnīs, N.: homines, quid iis adsit copiae.— Pass, to be kept in ignorance of: nosne hoc celatos tam diu, T.: quod te celatum volebam: id Alcibiades celari non potuit, N.: de armis celare te noluit?: de illo veneno celata mater.—With acc. of person only, to keep ignorant, elude, hide from: Iovis numen: emptores: celabar, excludebar. — To conceal, hide, cover, keep secret: tam insperatum gaudium, T.: sententiam: factum, V.: sol diem qui Promis et celas, H.: voltūs manibus, O.: crudelia consilia dulci formā, Ct.: periuria, Tb.: sacra alia terrae, in the earth, L.: plerosque ii, qui receperant, celant, Cs.: aliquem silvis, V.: diu celari (virgo) non potest, T.: Celata virtus, H.: parte tertiā (armorum) celatā, Cs.: quod celari opus erat: celabitur auctor, H.: tempus ad celandum idoneum: non est celandum, no secret is to be made of it, N.* * *Icelare, celavi, celatus V TRANSconceal, hide, keep secret; disguise; keep in dark/in ignorance; shieldII -
2 celo
cēlo, āvi, ātum, 1, v. a. (contract. form of the gen. plur. part. pass. celatum = celatorum, Plaut. Trin. 2, 1, 15 Ritschl N. cr.) [cf. caligo], to hide something from one, to keep secret, to conceal; constr.,I.With a double acc., as in Gr kruptô tina ti; cf. Zumpt, Gram. § 391 (class. in prose and poetry): neque enim id est celare, quicquid reticeas;II.sed cum, quod tu scias, id ignorare emolumenti tui causā velis eos, quorum intersit id scire, etc.,
Cic. Off. 3, 13, 57:te atque alios partum ut celaret suum,
Ter. Hec. 3, 3, 24:ea ne me celet, consuefeci filium,
id. Ad. 1, 1, 29; id. Hec. 3, 1, 40:non te celavi sermonem T. Ampii,
Cic. Fam. 2, 16, 3:iter omnis celat,
Nep. Eum. 8, 7:ut tegat hoc celetque viros,
Ov. F. 4, 149.—Rare, aliquem de aliquā re:de armis, de ferro, de insidiis celare te noluit?
Cic. Deiot. 6, 18; id. Fam. 7, 20, 3 (more freq. in pass.: v. the foll.).— Pass.: celor rem, but more freq. celor hoc, illud, etc., something is concealed from me:nosne hoc celatos tam diu,
Ter. Hec. 4, 4, 23:sed tamen indicabo tibi quod mehercule inprimis celatum volebam,
Cic. Q. Fr. 3, 5, 4.—More freq. celor de re:non est profecto de illo veneno celata mater,
Cic. Clu. 66, 189:credo celatum esse Cassium de Sullā uno,
id. Sull. 13, 39:debes existimare te maximis de rebus a fratre esse celatum,
id. Fam. 5, 2, 9:quod neque celari Alexandrini possent in apparanda fugā, Auct. B. Alex. 7.— More rare, mihi res celatur: id Alcibiadi diutius celari non potuit,
Nep. Alcib. 5, 2 (al. Alcibiades).—With one acc.A.With acc. of the direct object: aliquid, to conceal, hide, cover; and of persons: aliquem, to hide, conceal one.1.Aliquid (so most freq.):2.celem tam insperatum gaudium?
Ter. Heaut. 3, 1, 5:iras,
id. Hec. 2, 2, 11:sententiam,
Cic. Ac. 2, 18, 60: crudelia consilia dulci formā, * Cat. 64, 175:perjuria,
Tib. 1, 9, 3:factum,
Verg. A. 1, 351:aurum,
Hor. C. 3, 3, 42:fontium origines,
id. ib. 4, 14, 45:sol diem qui Promis et celas,
id. C. S. 10:manibus uterum,
to conceal by covering, Ov. M. 2, 463:vultus manibus,
id. ib. 4, 683.—With dat. (locat.) of place:sacra alia terrae celavimus,
Liv. 5. 5, 1, § 9 Weissenb. ad loc. (al. terrā).— Pass.:quod celatum est atque occultatum usque adhuc,
Plaut. Aul. 2, 3, 10; cf. id. Trin. 1, 2, 127:quod turpiter factum celari poterat,
Caes. B. G. 7, 80, 5:armorum tertia pars celata,
id. ib. 2, 32 fin.:amor celatus,
Ter. And. 1, 1, 105:ut celetur consuetio,
Plaut. Am. 1, 2, 28; so Lucr. 1, 904; 5, 1159; Tib. 1, 2, 34; Prop. 3 (4), 25, 11; Hor. C. 4, 9, 30; Ov. M. 9, 516 et saep.—Aliquem, to hide, conceal one:B.plerosque hi qui receperant, celant,
Caes. B. C. 1, 76:aliquem silvis,
Verg. A. 10, 417; cf. id. ib. 6, 443:fugitivum,
Dig. 11, 4, 1:se tenebris,
Verg. A. 9, 425:a domino,
Dig. 21, 1, 17 pr.— Pass.:diu celari (virgo) non potest,
Ter. Eun. 2, 3, 4; id. Heaut. 4, 3, 20:celabitur auctor,
Hor. S. 2, 4, 11:capillamento celatus,
Suet. Calig. 11; cf. id. Dom. 1.—With acc. of the remote object: celare aliquem (diff. from the preced.), to conceal, hide from one:C.Jovis hospitalis numen numquam celare potuisset, homines fortasse celavisset,
Cic. Deiot. 6, 18; so id. Off. 3, 13, 57; Ov. H. 18, 13 al.— Pass.:celabar, excludebar,
Cic. Agr. 2, 5, 12; id. Fam. 5, 19, 2; id. Q. Fr. 2, 15 (16), 5:non ego celari possum, quid, etc.,
Tib. 1, 8, 1.— -
3 celo
to hide, conceal, keep secret. -
4 celata
cēlo, āvi, ātum, 1, v. a. (contract. form of the gen. plur. part. pass. celatum = celatorum, Plaut. Trin. 2, 1, 15 Ritschl N. cr.) [cf. caligo], to hide something from one, to keep secret, to conceal; constr.,I.With a double acc., as in Gr kruptô tina ti; cf. Zumpt, Gram. § 391 (class. in prose and poetry): neque enim id est celare, quicquid reticeas;II.sed cum, quod tu scias, id ignorare emolumenti tui causā velis eos, quorum intersit id scire, etc.,
Cic. Off. 3, 13, 57:te atque alios partum ut celaret suum,
Ter. Hec. 3, 3, 24:ea ne me celet, consuefeci filium,
id. Ad. 1, 1, 29; id. Hec. 3, 1, 40:non te celavi sermonem T. Ampii,
Cic. Fam. 2, 16, 3:iter omnis celat,
Nep. Eum. 8, 7:ut tegat hoc celetque viros,
Ov. F. 4, 149.—Rare, aliquem de aliquā re:de armis, de ferro, de insidiis celare te noluit?
Cic. Deiot. 6, 18; id. Fam. 7, 20, 3 (more freq. in pass.: v. the foll.).— Pass.: celor rem, but more freq. celor hoc, illud, etc., something is concealed from me:nosne hoc celatos tam diu,
Ter. Hec. 4, 4, 23:sed tamen indicabo tibi quod mehercule inprimis celatum volebam,
Cic. Q. Fr. 3, 5, 4.—More freq. celor de re:non est profecto de illo veneno celata mater,
Cic. Clu. 66, 189:credo celatum esse Cassium de Sullā uno,
id. Sull. 13, 39:debes existimare te maximis de rebus a fratre esse celatum,
id. Fam. 5, 2, 9:quod neque celari Alexandrini possent in apparanda fugā, Auct. B. Alex. 7.— More rare, mihi res celatur: id Alcibiadi diutius celari non potuit,
Nep. Alcib. 5, 2 (al. Alcibiades).—With one acc.A.With acc. of the direct object: aliquid, to conceal, hide, cover; and of persons: aliquem, to hide, conceal one.1.Aliquid (so most freq.):2.celem tam insperatum gaudium?
Ter. Heaut. 3, 1, 5:iras,
id. Hec. 2, 2, 11:sententiam,
Cic. Ac. 2, 18, 60: crudelia consilia dulci formā, * Cat. 64, 175:perjuria,
Tib. 1, 9, 3:factum,
Verg. A. 1, 351:aurum,
Hor. C. 3, 3, 42:fontium origines,
id. ib. 4, 14, 45:sol diem qui Promis et celas,
id. C. S. 10:manibus uterum,
to conceal by covering, Ov. M. 2, 463:vultus manibus,
id. ib. 4, 683.—With dat. (locat.) of place:sacra alia terrae celavimus,
Liv. 5. 5, 1, § 9 Weissenb. ad loc. (al. terrā).— Pass.:quod celatum est atque occultatum usque adhuc,
Plaut. Aul. 2, 3, 10; cf. id. Trin. 1, 2, 127:quod turpiter factum celari poterat,
Caes. B. G. 7, 80, 5:armorum tertia pars celata,
id. ib. 2, 32 fin.:amor celatus,
Ter. And. 1, 1, 105:ut celetur consuetio,
Plaut. Am. 1, 2, 28; so Lucr. 1, 904; 5, 1159; Tib. 1, 2, 34; Prop. 3 (4), 25, 11; Hor. C. 4, 9, 30; Ov. M. 9, 516 et saep.—Aliquem, to hide, conceal one:B.plerosque hi qui receperant, celant,
Caes. B. C. 1, 76:aliquem silvis,
Verg. A. 10, 417; cf. id. ib. 6, 443:fugitivum,
Dig. 11, 4, 1:se tenebris,
Verg. A. 9, 425:a domino,
Dig. 21, 1, 17 pr.— Pass.:diu celari (virgo) non potest,
Ter. Eun. 2, 3, 4; id. Heaut. 4, 3, 20:celabitur auctor,
Hor. S. 2, 4, 11:capillamento celatus,
Suet. Calig. 11; cf. id. Dom. 1.—With acc. of the remote object: celare aliquem (diff. from the preced.), to conceal, hide from one:C.Jovis hospitalis numen numquam celare potuisset, homines fortasse celavisset,
Cic. Deiot. 6, 18; so id. Off. 3, 13, 57; Ov. H. 18, 13 al.— Pass.:celabar, excludebar,
Cic. Agr. 2, 5, 12; id. Fam. 5, 19, 2; id. Q. Fr. 2, 15 (16), 5:non ego celari possum, quid, etc.,
Tib. 1, 8, 1.— -
5 cēlātus
cēlātus P. of celo. -
6 absconditus
abs-condo, condi and condĭdi, condĭtum and consum, 3, v. a. (abscondi, Tac. H. 3, 68; Curt. 6, 6; Gell. 17, 9; Caecil. and Pompon. ap. Non. 75, 25:I.abscondidi,
Plaut. Merc. 2, 3, 25; Sil. 8, 192:absconsum,
Quint. Decl. 17, 15), to put away, conceal carefully, hide, secrete (the access. idea of a careful concealment distinguishes this word from its synn. abdo, celo, abstrudo, etc.).Lit.:B. C.est quiddam, quod occultatur, quod quo studiosius ab istis opprimitur et absconditur, eo magis eminet et apparet,
Cic. Rosc. Am. 41 fin.:nequiquam (eam) abdidi, abscondidi, abstrusam habebam,
Plaut. Merc. 2, 3, 25: aurum secundum aram, Fragm. ap. Prisc. p. 890 P.: fontes absconditi, Auct. ad Her. 4, 6, 9:ensem in vulnere,
to bury, Sen. Thyest. 721 (cf.:lateri abdidit ensem,
Verg. A. 2, 553; v. abdo, II. e); so,abscondit in aëre telum,
i. e. shot it out of sight, Sil. 1, 316.— Pass., of stars, to set, and thus become invisible, Verg. G. 1, 221.—Hence,Poet., to put a place out of sight, to lose sight of, to depart from:II.aërias Phaeacum abscondimus arces,
we leave behind, Verg. A. 3, 291 (cf. id. ib. 4, 154: transmittunt cursu campos).—Trop.:1.fugam furto,
to conceal flight, Verg. A. 4, 337: praenavigavimus vitam, et quemadmodum in mari, sic in hoc cursu rapidissimi temporis, primum pueritiam abscondimus, deinde adulescentiam, leave behind, outlive (cf. the prec., C.), Sen. Ep. 70, 2; Tac. A. 13, 16.— Hence, abscondĭtus, a, um, P. a., hidden, concealed, secret, unknown:gladii absconditi,
Cic. Phil. 2, 108:in tam absconditis insidiis,
id. Cat. 3, 1, 3:jus pontificum,
id. Dom. 54, 138.— Adv.abscondĭtē, of discourse.a.Obscurely, abstrusely, Cic. Inv. 2, 23.—b.Profoundly, Cic. Fin. 3, 1, 2.—2. -
7 abscondo
abs-condo, condi and condĭdi, condĭtum and consum, 3, v. a. (abscondi, Tac. H. 3, 68; Curt. 6, 6; Gell. 17, 9; Caecil. and Pompon. ap. Non. 75, 25:I.abscondidi,
Plaut. Merc. 2, 3, 25; Sil. 8, 192:absconsum,
Quint. Decl. 17, 15), to put away, conceal carefully, hide, secrete (the access. idea of a careful concealment distinguishes this word from its synn. abdo, celo, abstrudo, etc.).Lit.:B. C.est quiddam, quod occultatur, quod quo studiosius ab istis opprimitur et absconditur, eo magis eminet et apparet,
Cic. Rosc. Am. 41 fin.:nequiquam (eam) abdidi, abscondidi, abstrusam habebam,
Plaut. Merc. 2, 3, 25: aurum secundum aram, Fragm. ap. Prisc. p. 890 P.: fontes absconditi, Auct. ad Her. 4, 6, 9:ensem in vulnere,
to bury, Sen. Thyest. 721 (cf.:lateri abdidit ensem,
Verg. A. 2, 553; v. abdo, II. e); so,abscondit in aëre telum,
i. e. shot it out of sight, Sil. 1, 316.— Pass., of stars, to set, and thus become invisible, Verg. G. 1, 221.—Hence,Poet., to put a place out of sight, to lose sight of, to depart from:II.aërias Phaeacum abscondimus arces,
we leave behind, Verg. A. 3, 291 (cf. id. ib. 4, 154: transmittunt cursu campos).—Trop.:1.fugam furto,
to conceal flight, Verg. A. 4, 337: praenavigavimus vitam, et quemadmodum in mari, sic in hoc cursu rapidissimi temporis, primum pueritiam abscondimus, deinde adulescentiam, leave behind, outlive (cf. the prec., C.), Sen. Ep. 70, 2; Tac. A. 13, 16.— Hence, abscondĭtus, a, um, P. a., hidden, concealed, secret, unknown:gladii absconditi,
Cic. Phil. 2, 108:in tam absconditis insidiis,
id. Cat. 3, 1, 3:jus pontificum,
id. Dom. 54, 138.— Adv.abscondĭtē, of discourse.a.Obscurely, abstrusely, Cic. Inv. 2, 23.—b.Profoundly, Cic. Fin. 3, 1, 2.—2. -
8 absconse
abs-condo, condi and condĭdi, condĭtum and consum, 3, v. a. (abscondi, Tac. H. 3, 68; Curt. 6, 6; Gell. 17, 9; Caecil. and Pompon. ap. Non. 75, 25:I.abscondidi,
Plaut. Merc. 2, 3, 25; Sil. 8, 192:absconsum,
Quint. Decl. 17, 15), to put away, conceal carefully, hide, secrete (the access. idea of a careful concealment distinguishes this word from its synn. abdo, celo, abstrudo, etc.).Lit.:B. C.est quiddam, quod occultatur, quod quo studiosius ab istis opprimitur et absconditur, eo magis eminet et apparet,
Cic. Rosc. Am. 41 fin.:nequiquam (eam) abdidi, abscondidi, abstrusam habebam,
Plaut. Merc. 2, 3, 25: aurum secundum aram, Fragm. ap. Prisc. p. 890 P.: fontes absconditi, Auct. ad Her. 4, 6, 9:ensem in vulnere,
to bury, Sen. Thyest. 721 (cf.:lateri abdidit ensem,
Verg. A. 2, 553; v. abdo, II. e); so,abscondit in aëre telum,
i. e. shot it out of sight, Sil. 1, 316.— Pass., of stars, to set, and thus become invisible, Verg. G. 1, 221.—Hence,Poet., to put a place out of sight, to lose sight of, to depart from:II.aërias Phaeacum abscondimus arces,
we leave behind, Verg. A. 3, 291 (cf. id. ib. 4, 154: transmittunt cursu campos).—Trop.:1.fugam furto,
to conceal flight, Verg. A. 4, 337: praenavigavimus vitam, et quemadmodum in mari, sic in hoc cursu rapidissimi temporis, primum pueritiam abscondimus, deinde adulescentiam, leave behind, outlive (cf. the prec., C.), Sen. Ep. 70, 2; Tac. A. 13, 16.— Hence, abscondĭtus, a, um, P. a., hidden, concealed, secret, unknown:gladii absconditi,
Cic. Phil. 2, 108:in tam absconditis insidiis,
id. Cat. 3, 1, 3:jus pontificum,
id. Dom. 54, 138.— Adv.abscondĭtē, of discourse.a.Obscurely, abstrusely, Cic. Inv. 2, 23.—b.Profoundly, Cic. Fin. 3, 1, 2.—2. -
9 calam
clam (old access. form callim, or, acc. to Cod. Gu. 1, calam, Paul. ex Fest. p. 47, 3 Müll.) [root cal-; cf.: calix, celo, cella, occulo, caligo], adv. and prep., secretly, privately; and in the predicate after sum and fore, hidden, secret, unknown (opp. palam; except once in Caes., v. II. infra; in class. prose only used as adv.).I.Adv.A.In gen.: clamque palamque, Enn. ap. Gell. 12, 4 (247 Vahl.): ignis mortalibus clam Divisus, Att. ap. Cic. Tusc. 2, 10, 23:B.mea nunc facinora aperiuntur, clam quae speravi fore,
Plaut. Truc. 4, 3, 21; cf. Ter. Ad. 1, 1, 46; Lucr. 5, 1157:nec id clam esse potuit,
Liv. 5, 36, 6: clam mordax canis (Gr. lathrodêktês kuôn), Plaut. Bacch. 5, 2, 27; cf. Amm. 15, 3, 5; Ter. And. 2, 6, 13; Cat. 21, 5; cf. Ov. Am. 3, 14, 8:clam peperit uxor,
Ter. Hec. 5, 2, 15:hanc tu mihi vel vi, vel clam, vel precario Fac tradas (a jurid. formula),
id. Eun. 2, 3, 28; cf. Cic. Caecin. 32, 92:qui propter avaritiam clam depositum non reddidit,
id. Tusc. 3, 8, 17:clam mussitantes,
Liv. 33, 31, 1; Suet. Tib. 6:praemissis confestim clam cohortibus,
id. Caes. 31; id. Ner. 34:ille Sychaeum Clam ferro incautum superat,
stealthily, Verg. A. 1, 350:nec dic quid doleas, clam tamen usque dole,
Ov. R. Am. 694:cui te commisit alendum Clam,
id. M. 13, 432; cf. id. ib. 14, 310 al.—Esp.1.With advv.; with furtim, Plaut. Poen. 3, 3, 49;2.with furtive,
id. ib. 5, 2, 61;with occulte,
Plin. 36, 2, 2, § 6; poet. with tacitus:tacito clam venit illa pede, and similar words,
Tib. 1, 10, 34; 4, 6, 16; cf.:strepito nullo clam reserare fores,
id. 1, 8, 60; opp. palam, Enn. l. l.; Plaut. Merc. 5, 4, 63; Cic. Cael. 9, 20; id. Rosc. Am. 8, 23; id. Fam. 1, 1, 4; Tib. 2, 1, 84; Suet. Caes. 80; id. Dom. 2;and opp. propalam,
Suet. Ner. 22.—With gen.:3.res exulatum at illam clam abibat patris,
Plaut. Merc. 1, 1, 43 Ritschl (cf. lathrê Laomedontos, Hom. Il. 5, 269).—Clam est, with subj.-clause (cf. II. B. infra):II. (α).meretricem commoneri Quam sane magni referat, nil clam'st,
Plaut. Mil. 3, 3, 9.—With abl. (only in the two foll. passages; for Plaut. Merc. 3, 2, 2; 4, 6, 5; id. Curc. 1, 3, 17; id. Am. prol. 107 al., where the abl. formerly stood with clam, have been corrected by Ritschl and recent edd.; v. Speng. ad Ter. And. 1, 5, 52;(β).but cf. Ussing ad Plaut. Curc. l.l.): nec clam durateus Trojanis Pergama partu Inflammasset equos,
Lucr. 1, 476 Munro ad loc.:non sibi clam vobis salutem fuga petivit?
Caes. B. C. 2, 32.—With acc.:B.clam uxorem,
Plaut. As. Grex. 1; id. Cas. prol. 54: clam uxorem et clam filium, [p. 348] id. Merc. 3, 2, 2:matrem,
id. Mil. 2, 1, 34:patrem,
id. Merc. 2, 3, 8; 3, 4, 75; id. Truc. 2, 1, 37 Speng.; Gell. 2, 23, 16:senem,
Plaut. Most. 5, 1, 13:uxorem,
id. Cas. 2, 8, 32; id. As. Grex. 5; id. Men. 1, 2, 43; 5, 9, 78; id. Merc. 4, 6, 3 Ritschl:virum,
id. Cas. 2, 2, 28; id. Am. prol. 107:clam alter alterum,
id. Cas. prol. 51:illum,
id. Merc. 2, 3, 26:omnīs,
id. Aul. prol. 7:clam praesidia Pompeii, Auct. B. Hisp. 3: clam quemdam Philonem,
id. ib. 35:nostros,
id. ib. 16:dominum,
Dig. 9, 2, 27, § 14:haec clam me omnia,
Ter. Heaut. 1, 1, 46.—Clam me est, it is unknown to me, I know not (only in Plaut. and Ter.):* C.neque adeo clam me est,
Ter. Hec. 2, 2, 19:haud clam me est,
id. ib. 3, 4, 10; so id. ib. 4, 1, 53;4, 2, 1: nec clam te est, quam, etc.,
id. And. 1, 5, 52.—Clam habere aliquem = celare aliquem, to keep secret from one, conceal from, Ter. Hec. 4, 4, 35; cf. Prisc. p. 988 P.; Pomp. Comm. Art. Don. p. 399. -
10 Caledones
Călēdŏnĭa, ae, f, also Călī- [cf. Welsh celydd, a woody shelter, and Lat. celo], = Kalêdonia, the province of the ancient Britons, now the Highlands in the northern part of Scotland, Tac. Agr. 10; 11; 25; 31.—II.Derivv.A.Călē-dŏnĭus, a, um, adj., Caledonian:B.silva,
Plin. 4, 16, 30, § 102; Flor. 3, 10, 18:saltus,
id. 1, 17, 3:ursus,
Mart. Spect. 7:Britanni,
id. 10, 44, 1; Luc. 6, 68:Oceanus,
Val. Fl. 1, 8. —Călēdŏnĭcus, a, um, adj., Caledonian:angulus,
Sol. 22, 1.— Călēdŏnes, um, m., a people in the Scottish Highlands, Eum. Pan. Const. 7. -
11 Caledonia
Călēdŏnĭa, ae, f, also Călī- [cf. Welsh celydd, a woody shelter, and Lat. celo], = Kalêdonia, the province of the ancient Britons, now the Highlands in the northern part of Scotland, Tac. Agr. 10; 11; 25; 31.—II.Derivv.A.Călē-dŏnĭus, a, um, adj., Caledonian:B.silva,
Plin. 4, 16, 30, § 102; Flor. 3, 10, 18:saltus,
id. 1, 17, 3:ursus,
Mart. Spect. 7:Britanni,
id. 10, 44, 1; Luc. 6, 68:Oceanus,
Val. Fl. 1, 8. —Călēdŏnĭcus, a, um, adj., Caledonian:angulus,
Sol. 22, 1.— Călēdŏnes, um, m., a people in the Scottish Highlands, Eum. Pan. Const. 7. -
12 Caledonicus
Călēdŏnĭa, ae, f, also Călī- [cf. Welsh celydd, a woody shelter, and Lat. celo], = Kalêdonia, the province of the ancient Britons, now the Highlands in the northern part of Scotland, Tac. Agr. 10; 11; 25; 31.—II.Derivv.A.Călē-dŏnĭus, a, um, adj., Caledonian:B.silva,
Plin. 4, 16, 30, § 102; Flor. 3, 10, 18:saltus,
id. 1, 17, 3:ursus,
Mart. Spect. 7:Britanni,
id. 10, 44, 1; Luc. 6, 68:Oceanus,
Val. Fl. 1, 8. —Călēdŏnĭcus, a, um, adj., Caledonian:angulus,
Sol. 22, 1.— Călēdŏnes, um, m., a people in the Scottish Highlands, Eum. Pan. Const. 7. -
13 Caledonius
Călēdŏnĭa, ae, f, also Călī- [cf. Welsh celydd, a woody shelter, and Lat. celo], = Kalêdonia, the province of the ancient Britons, now the Highlands in the northern part of Scotland, Tac. Agr. 10; 11; 25; 31.—II.Derivv.A.Călē-dŏnĭus, a, um, adj., Caledonian:B.silva,
Plin. 4, 16, 30, § 102; Flor. 3, 10, 18:saltus,
id. 1, 17, 3:ursus,
Mart. Spect. 7:Britanni,
id. 10, 44, 1; Luc. 6, 68:Oceanus,
Val. Fl. 1, 8. —Călēdŏnĭcus, a, um, adj., Caledonian:angulus,
Sol. 22, 1.— Călēdŏnes, um, m., a people in the Scottish Highlands, Eum. Pan. Const. 7. -
14 callim
clam (old access. form callim, or, acc. to Cod. Gu. 1, calam, Paul. ex Fest. p. 47, 3 Müll.) [root cal-; cf.: calix, celo, cella, occulo, caligo], adv. and prep., secretly, privately; and in the predicate after sum and fore, hidden, secret, unknown (opp. palam; except once in Caes., v. II. infra; in class. prose only used as adv.).I.Adv.A.In gen.: clamque palamque, Enn. ap. Gell. 12, 4 (247 Vahl.): ignis mortalibus clam Divisus, Att. ap. Cic. Tusc. 2, 10, 23:B.mea nunc facinora aperiuntur, clam quae speravi fore,
Plaut. Truc. 4, 3, 21; cf. Ter. Ad. 1, 1, 46; Lucr. 5, 1157:nec id clam esse potuit,
Liv. 5, 36, 6: clam mordax canis (Gr. lathrodêktês kuôn), Plaut. Bacch. 5, 2, 27; cf. Amm. 15, 3, 5; Ter. And. 2, 6, 13; Cat. 21, 5; cf. Ov. Am. 3, 14, 8:clam peperit uxor,
Ter. Hec. 5, 2, 15:hanc tu mihi vel vi, vel clam, vel precario Fac tradas (a jurid. formula),
id. Eun. 2, 3, 28; cf. Cic. Caecin. 32, 92:qui propter avaritiam clam depositum non reddidit,
id. Tusc. 3, 8, 17:clam mussitantes,
Liv. 33, 31, 1; Suet. Tib. 6:praemissis confestim clam cohortibus,
id. Caes. 31; id. Ner. 34:ille Sychaeum Clam ferro incautum superat,
stealthily, Verg. A. 1, 350:nec dic quid doleas, clam tamen usque dole,
Ov. R. Am. 694:cui te commisit alendum Clam,
id. M. 13, 432; cf. id. ib. 14, 310 al.—Esp.1.With advv.; with furtim, Plaut. Poen. 3, 3, 49;2.with furtive,
id. ib. 5, 2, 61;with occulte,
Plin. 36, 2, 2, § 6; poet. with tacitus:tacito clam venit illa pede, and similar words,
Tib. 1, 10, 34; 4, 6, 16; cf.:strepito nullo clam reserare fores,
id. 1, 8, 60; opp. palam, Enn. l. l.; Plaut. Merc. 5, 4, 63; Cic. Cael. 9, 20; id. Rosc. Am. 8, 23; id. Fam. 1, 1, 4; Tib. 2, 1, 84; Suet. Caes. 80; id. Dom. 2;and opp. propalam,
Suet. Ner. 22.—With gen.:3.res exulatum at illam clam abibat patris,
Plaut. Merc. 1, 1, 43 Ritschl (cf. lathrê Laomedontos, Hom. Il. 5, 269).—Clam est, with subj.-clause (cf. II. B. infra):II. (α).meretricem commoneri Quam sane magni referat, nil clam'st,
Plaut. Mil. 3, 3, 9.—With abl. (only in the two foll. passages; for Plaut. Merc. 3, 2, 2; 4, 6, 5; id. Curc. 1, 3, 17; id. Am. prol. 107 al., where the abl. formerly stood with clam, have been corrected by Ritschl and recent edd.; v. Speng. ad Ter. And. 1, 5, 52;(β).but cf. Ussing ad Plaut. Curc. l.l.): nec clam durateus Trojanis Pergama partu Inflammasset equos,
Lucr. 1, 476 Munro ad loc.:non sibi clam vobis salutem fuga petivit?
Caes. B. C. 2, 32.—With acc.:B.clam uxorem,
Plaut. As. Grex. 1; id. Cas. prol. 54: clam uxorem et clam filium, [p. 348] id. Merc. 3, 2, 2:matrem,
id. Mil. 2, 1, 34:patrem,
id. Merc. 2, 3, 8; 3, 4, 75; id. Truc. 2, 1, 37 Speng.; Gell. 2, 23, 16:senem,
Plaut. Most. 5, 1, 13:uxorem,
id. Cas. 2, 8, 32; id. As. Grex. 5; id. Men. 1, 2, 43; 5, 9, 78; id. Merc. 4, 6, 3 Ritschl:virum,
id. Cas. 2, 2, 28; id. Am. prol. 107:clam alter alterum,
id. Cas. prol. 51:illum,
id. Merc. 2, 3, 26:omnīs,
id. Aul. prol. 7:clam praesidia Pompeii, Auct. B. Hisp. 3: clam quemdam Philonem,
id. ib. 35:nostros,
id. ib. 16:dominum,
Dig. 9, 2, 27, § 14:haec clam me omnia,
Ter. Heaut. 1, 1, 46.—Clam me est, it is unknown to me, I know not (only in Plaut. and Ter.):* C.neque adeo clam me est,
Ter. Hec. 2, 2, 19:haud clam me est,
id. ib. 3, 4, 10; so id. ib. 4, 1, 53;4, 2, 1: nec clam te est, quam, etc.,
id. And. 1, 5, 52.—Clam habere aliquem = celare aliquem, to keep secret from one, conceal from, Ter. Hec. 4, 4, 35; cf. Prisc. p. 988 P.; Pomp. Comm. Art. Don. p. 399. -
15 celate
-
16 cella
cella, ae, f. [cf. celo, oc-cul-o, clam, v. Varr. L. L. 5, 33, 45; Fest. p. 50], a storeroom, chamber.I.In agricult. lang., a place for depositing grain or fruits, or for the abode of animals, a granary, stall, etc.:II.olearia, vinaria, penaria, etc.,
Cato, R. R. 3, 2; Varr. R. R. 1, 11, 2; Col. 1, 6, 9; 12, 18, 3; Cic. Sen. 16, 56; id. Verr. 2, 2, 2, § 5; 2, 3, 87, § 200 sq. al.; cf. id. Pis. 27, 67; Verg. G. 2, 96; Hor. C. 1, 37, 6; id. S. 2, 8, 46; Vitr. 6, 9:columbarum,
dovecotes, Col. 8, 8, 3:anserum,
id. 8, 14, 9.— Also of the cells of bees, Verg. G. 4, 164; id. A. 1, 433; Plin. 11, 11, 10, § 26.—Hence, dare, emere, imperare aliquid in cellam, to furnish, purchase, procure the things necessary for a house, for the kitchen, Cic. Verr. 2, 3, 87, § 201 sq.; id. Div. in Caecil. 10, 30. —Facetiously:cella promptuaria = carcer,
Plaut. Am. 1, 1, 4; cf. id. ib. 1, 1, 3:reliqui in ventre cellae uni locum,
Plaut. Curc. 3, 17.-Transf., of the small, simple dwelling apartments of men, a chamber, closet, cabinet, hut, cot, etc., Ter. Ad. 4, 2, 13;B.esp. of servants,
Cato, R. R. 14: ostiarii, the porter ' s lodge, Vitr. 6, 10; Petr. 29, 1; 77, 4;and of slaves,
Cic. Phil. 2, 27, 67; Hor. S. 1, 8, 8 al.—Of a poor man's garret, Mart. 7, 20, 21; 8, 14, 5: cella pauperis, a chamber for self-denial, etc., Sen. Ep. 18, 7; 100, 6; cf. Mart. 3, 48.—The part of a temple in which the image of a god stood, the chapel, Vitr. 3, 1; 4, 1; Cic. [p. 310] Phil. 3, 12, 30; Liv. 5, 50, 6; 6, 29, 9 al.—C.An apartment in a bathing-house, Plin. Ep. 2, 17, 11; Pall. 1, 40, 4; Veg. 2, 6, 3.—D.A room in a brothel, Petr. 8, 4; Juv. 6, 122; 6, 128:inscripta,
Mart. 11, 45, 1. -
17 clam
clam (old access. form callim, or, acc. to Cod. Gu. 1, calam, Paul. ex Fest. p. 47, 3 Müll.) [root cal-; cf.: calix, celo, cella, occulo, caligo], adv. and prep., secretly, privately; and in the predicate after sum and fore, hidden, secret, unknown (opp. palam; except once in Caes., v. II. infra; in class. prose only used as adv.).I.Adv.A.In gen.: clamque palamque, Enn. ap. Gell. 12, 4 (247 Vahl.): ignis mortalibus clam Divisus, Att. ap. Cic. Tusc. 2, 10, 23:B.mea nunc facinora aperiuntur, clam quae speravi fore,
Plaut. Truc. 4, 3, 21; cf. Ter. Ad. 1, 1, 46; Lucr. 5, 1157:nec id clam esse potuit,
Liv. 5, 36, 6: clam mordax canis (Gr. lathrodêktês kuôn), Plaut. Bacch. 5, 2, 27; cf. Amm. 15, 3, 5; Ter. And. 2, 6, 13; Cat. 21, 5; cf. Ov. Am. 3, 14, 8:clam peperit uxor,
Ter. Hec. 5, 2, 15:hanc tu mihi vel vi, vel clam, vel precario Fac tradas (a jurid. formula),
id. Eun. 2, 3, 28; cf. Cic. Caecin. 32, 92:qui propter avaritiam clam depositum non reddidit,
id. Tusc. 3, 8, 17:clam mussitantes,
Liv. 33, 31, 1; Suet. Tib. 6:praemissis confestim clam cohortibus,
id. Caes. 31; id. Ner. 34:ille Sychaeum Clam ferro incautum superat,
stealthily, Verg. A. 1, 350:nec dic quid doleas, clam tamen usque dole,
Ov. R. Am. 694:cui te commisit alendum Clam,
id. M. 13, 432; cf. id. ib. 14, 310 al.—Esp.1.With advv.; with furtim, Plaut. Poen. 3, 3, 49;2.with furtive,
id. ib. 5, 2, 61;with occulte,
Plin. 36, 2, 2, § 6; poet. with tacitus:tacito clam venit illa pede, and similar words,
Tib. 1, 10, 34; 4, 6, 16; cf.:strepito nullo clam reserare fores,
id. 1, 8, 60; opp. palam, Enn. l. l.; Plaut. Merc. 5, 4, 63; Cic. Cael. 9, 20; id. Rosc. Am. 8, 23; id. Fam. 1, 1, 4; Tib. 2, 1, 84; Suet. Caes. 80; id. Dom. 2;and opp. propalam,
Suet. Ner. 22.—With gen.:3.res exulatum at illam clam abibat patris,
Plaut. Merc. 1, 1, 43 Ritschl (cf. lathrê Laomedontos, Hom. Il. 5, 269).—Clam est, with subj.-clause (cf. II. B. infra):II. (α).meretricem commoneri Quam sane magni referat, nil clam'st,
Plaut. Mil. 3, 3, 9.—With abl. (only in the two foll. passages; for Plaut. Merc. 3, 2, 2; 4, 6, 5; id. Curc. 1, 3, 17; id. Am. prol. 107 al., where the abl. formerly stood with clam, have been corrected by Ritschl and recent edd.; v. Speng. ad Ter. And. 1, 5, 52;(β).but cf. Ussing ad Plaut. Curc. l.l.): nec clam durateus Trojanis Pergama partu Inflammasset equos,
Lucr. 1, 476 Munro ad loc.:non sibi clam vobis salutem fuga petivit?
Caes. B. C. 2, 32.—With acc.:B.clam uxorem,
Plaut. As. Grex. 1; id. Cas. prol. 54: clam uxorem et clam filium, [p. 348] id. Merc. 3, 2, 2:matrem,
id. Mil. 2, 1, 34:patrem,
id. Merc. 2, 3, 8; 3, 4, 75; id. Truc. 2, 1, 37 Speng.; Gell. 2, 23, 16:senem,
Plaut. Most. 5, 1, 13:uxorem,
id. Cas. 2, 8, 32; id. As. Grex. 5; id. Men. 1, 2, 43; 5, 9, 78; id. Merc. 4, 6, 3 Ritschl:virum,
id. Cas. 2, 2, 28; id. Am. prol. 107:clam alter alterum,
id. Cas. prol. 51:illum,
id. Merc. 2, 3, 26:omnīs,
id. Aul. prol. 7:clam praesidia Pompeii, Auct. B. Hisp. 3: clam quemdam Philonem,
id. ib. 35:nostros,
id. ib. 16:dominum,
Dig. 9, 2, 27, § 14:haec clam me omnia,
Ter. Heaut. 1, 1, 46.—Clam me est, it is unknown to me, I know not (only in Plaut. and Ter.):* C.neque adeo clam me est,
Ter. Hec. 2, 2, 19:haud clam me est,
id. ib. 3, 4, 10; so id. ib. 4, 1, 53;4, 2, 1: nec clam te est, quam, etc.,
id. And. 1, 5, 52.—Clam habere aliquem = celare aliquem, to keep secret from one, conceal from, Ter. Hec. 4, 4, 35; cf. Prisc. p. 988 P.; Pomp. Comm. Art. Don. p. 399. -
18 clepo
clĕpo, psi, ptum (not clepi, v. Neue, Formenl. 2, 493; Madv. ad Cic. Fin. 5, 25, 74), 3, v. a. [root klep- of kleptô, whence also clipeus; kindred with celo, cella, occul-o, clam], to steal (rare, and mostly anteclass. for furor): sacrum qui clepsit rapsitve, old form. ap. Cic. Leg. 2, 9, 22: si quis clepsit, etc., old form. ap. Liv. 22, 10, 5; Att. ap. Cic. Tusc. 2, 10, 23; id. ap. Cic. N. D. 3, 27, 68; Plaut. Ps. 1, 2, 6; Lucil. ap. Varr. L. L. 7, § 94 Müll.; Auct. ap. Cic. Rep. 4, 5, 11 (v. Non. p. 20, 14; cf. Madvig. ad Cic. Fin. 5, 25, 75); Manil. 1, 27; Prud. Psych. 562.—II.Trop.: sermonem, to listen secretly to, Pac. ap. Non. p. 20, 18; so,verba nostra auribus,
Att. ib. p. 12:se opificio,
to withdraw secretly from the work, Varr. ib. p. 20: se, to conceal one ' s self, Sen. Med. 156; id. Herc. Fur. 799. -
19 concelo
con-cēlo, āvi, 1, v. a., to conceal carefully (perh. only in Gell.):errores,
Gell. 15, 2, 5; 11, 9, 2. -
20 obcelo
occēlo ( obc-), āre, 1, v. a. [ob-celo], to conceal (late Lat.), Fulg. Serm. 11; Fulg. Rusp. ad Monim. 2, 5 init.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Celo — Čelo Čelo, Größenvergleich Das Čelo [ˈtʃɛlɔ] ist ein kroatisches Volksinstrument. Es gehört zu den größeren Musikinstrumenten eines … Deutsch Wikipedia
celo — sustantivo masculino 1. (no contable) Impulso que mueve a una persona a hacer bien las cosas: Estudio todo con mucho celo. El director examina las propuestas con celo extraordinario. 2. (no contable) Actitud de quien busca cumplir la voluntad de… … Diccionario Salamanca de la Lengua Española
Čelo — Čelo, Größenvergleich … Deutsch Wikipedia
čelo — čèlo [b] (I)[/b] sr <G mn čélā> DEFINICIJA 1. anat. a. dio glave čovjeka iznad očiju do ruba kose [visoko čelo; nisko čelo] b. dio glave životinje iznad očiju 2. prednji dio zgrade; fasada, pročelje SINTAGMA čelo stola počasno mjesto za… … Hrvatski jezični portal
Celo — Saltar a navegación, búsqueda El término Celo puede referirse a: Época de celo. Período en que las hembras de animales mamíferos son receptivas sexualmente. Cinta adhesiva. Nombre popular para la cinta adhesiva. Obtenido de Celo Categoría:… … Wikipedia Español
celo — celo, estar en celo expr. tener apetito sexual. ❙ «A mí me pareció que olía a eso, a estar en celo...» Chumy Chúmez, Por fin un hombre honrado. ❙ ▄▀ «Tu mujer tiene ganas de joder, se conoce que está en celo la muy puta.» ❘ DRAE: «Apetito de la… … Diccionario del Argot "El Sohez"
čelo — čèlo [b] (II)[/b] prij. (uz G) DEFINICIJA zast. iznad, pored [čelo glave] ETIMOLOGIJA vidi čelo [b] (I)[/b] … Hrvatski jezični portal
celo — conjunto de fenómenos en los animales indicativos del apetito sexual. Período en el que la hembra está receptiva hacia el macho Diccionario ilustrado de Términos Médicos.. Alvaro Galiano. 2010 … Diccionario médico
čêlo — m i sr 〈N mn čêla, sr〉 glazb. 1. {{001f}}velika tambura kojoj u tamburaškom zboru pripada ob. basova dionica 2. {{001f}}razg. violončelo ✧ {{001f}}tal … Veliki rječnik hrvatskoga jezika
ćelo — ćélo m <N mn e> DEFINICIJA v. ćelavac ETIMOLOGIJA vidi ćela … Hrvatski jezični portal
čelo — čȇlo m[i] i sr[/i] <N mn sr čȇla> DEFINICIJA glazb. 1. velika tambura kojoj u tamburaškom zboru pripada ob. basova dionica 2. razg. violončelo ETIMOLOGIJA tal. (violon)cello … Hrvatski jezični portal