(nagromadzenie)

См. также в других словарях:

• nagromadzenie — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm, {{/stl 8}}{{stl 7}}od cz. nagromadzić. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}nagromadzenie II {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. nagromadzenieeń, rzad. {{/stl 8}}{{stl 7}} wielka ilość… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• nagromadzenie — n I 1. rzecz. od nagromadzić. 2. lm D. nagromadzenieeń rzad. «duża liczba, ilość czegoś nagromadzonego; skupisko, zbiorowisko» Nagromadzenia głazów morenowych. nagromadzenie się rzecz. od nagromadzić się …   Słownik języka polskiego

• agradacja — ż I, DCMs. agradacjacji; lm D. agradacjacji (agradacjacyj) geol. «nagromadzenie się osadu powodujące podniesienie się dna zbiornika wodnego; w węższym znaczeniu: nagromadzenie się osadów rzecznych (aluwiów) powodujące stopniowe zasypywanie doliny …   Słownik języka polskiego

• akumulacja — ż I, DCMs. akumulacjacji, blm 1. książk. «gromadzenie się, nagromadzenie» Akumulacja energii świetlnej, elektrycznej. Proces akumulacji. 2. ekon. «gromadzenie środków z części dochodu narodowego, nie przeznaczonej na spożycie, w celu dokonywania… …   Słownik języka polskiego

• barszcz — 1. Dwa grzyby w barszcz «zbyteczne połączenie, nagromadzenie takich samych, jednorodnych elementów»: – Laser sam w sobie jest ciekawym sposobem znakowania (...). – Czyżby więc, banderole plus laser? Coś jakby dwa grzyby w barszcz. : TV roz 1994.… …   Słownik frazeologiczny

• aglomeracja — ż I, DCMs. aglomeracjacji 1. lm D. aglomeracjacji (aglomeracjacyj) «nagromadzenie, skupienie czegoś; także to, co zostało nagromadzone; skupisko» 2. lm D. aglomeracjacji (aglomeracjacyj) «w urbanistyce: skupienie ludności i zabudowy na stosunkowo …   Słownik języka polskiego

• barszcz — m II, D. u; lm M. e, D. ów a. y 1. «zupa z buraków ćwikłowych, niekiedy zakwaszonych, lub zakwaszana octem, kwaskiem cytrynowym itp.» Barszcz (czerwony) z kartoflami. Czysty barszcz. Barszcz zabielany. Barszcz z uszkami. ∆ Biały barszcz «zupa na… …   Słownik języka polskiego

• biogeniczny — «niezbędny dla rozwoju żywych organizmów, zwłaszcza roślinnych; życiodajny» ∆ geol. Składniki biogeniczne «składniki skał osadowych w postaci trwałych szczątków organizmów żywych lub minerały, powstałe przy współudziale tych organizmów» ∆ Złoża… …   Słownik języka polskiego

• chemogeniczny — ∆ geol. Złoża chemogeniczne «złoża osadowe powstałe przez nagromadzenie substancji mineralnych wytrąconych z wody w wyniku zachodzących w niej reakcji chemicznych (np. dolomity, złoża kredowe, siarkowe)» ‹chemia + gr.› …   Słownik języka polskiego

• gąszcz — m II, D. u; lm M. e, D. ów a. y 1. «gęste skupienie roślin, zwłaszcza drzew lub krzewów; gęstwina» Gąszcz krzaków. Zwarty gąszcz leszczyny. Nieprzebyte gąszcze lasu. przen. «gęste skupienie, nagromadzenie, kłębowisko jakichś przedmiotów, zjawisk …   Słownik języka polskiego

• kamieniec — m II, D. kamienieceńca; lm M. kamienieceńce, D. kamienieceńców geol. «miejsce kamieniste, pokryte zwałami kamieni i żwiru, zwykle na brzegach potoków i rzek górskich; zwały, nagromadzenie kamieni; zdżar» …   Słownik języka polskiego