-
1 świadectwo
świadectwo [ɕfjadɛʦ̑tfɔ] nt\świadectwo dojrzałości Reifezeugnis nt, Abiturzeugnis nt, Zeugnis nt der allgemeinen/fachgebundenen Hochschulreife\świadectwo lekarskie ärztliches Attest, medizinisches Gutachten\świadectwo niekaralności Führungszeugnis nt\świadectwo pracy Arbeitszeugnis nt\świadectwo szkolne Schulzeugnis nt\świadectwo ślubu/urodzenia Heirats-/Geburtsurkunde f\świadectwo szczepień Impfschein m, Impfpass m\świadectwo ukończenia kursu Zertifikat nt\świadectwo zgonu Sterbeurkunde f, Totenschein mprzedstawić \świadectwo das Zeugnis vorlegenwystawić komuś [świetne/kiepskie] \świadectwo (t. przen) jdm ein [hervorragendes/mieses] Zeugnis ausstellen ntbyć świadectwem czegoś ( książk) Zeugnis von etw seindać \świadectwo czemuś ( książk) von etw Zeugnis ablegendać \świadectwo prawdzie ( książk) der Wahrheit die Ehre gebendać \świadectwo swej wierze ( książk) seinen Glauben bekennen -
2 świadectwo
świadectwo n (-a) szkolne (Schul)Zeugnis n; ukończenia kursu Zertifikat n, Bescheinigung f; fig Zeugnis n; HDL Zertifikat n;świadectwo dojrzałości Reifezeugnis n; -
3 świadectwo
-
4 Zeugnis
Zeu gnis ['ʦ̑ɔyknɪs] <-ses, -se> nt1) ( Bescheinigung) świadectwo nt; (Arbeits\Zeugnis) świadectwo nt pracy, referncje fPl (Führungs\Zeugnis) nt świadectwo nt; niekaralności (Schul\Zeugnis) świadectwo nt szkolnedas \Zeugnis vorlegen przedstawić świadectwojdm ein [hervorragendes/gutes/schlechtes/mieses] \Zeugnis ausstellen (a. fig) wystawić komuś [świetne/dobre/słabe/fatalne] świadectwovon etw Zeugnis ablegen złożyć [o składać] zeznanie, [za]świadczyć [o po-] coś/o czymś ( liter) da[wa]ć świadectwo [o dowód] czemuś -
5 Armutszeugnis
(a. fig) świadectwo nt ubóstwa -
6 chlubny
chlubny ruhmvoll, glorreich; świadectwo glänzend, prächtig -
7 czeladniczy
czeladniczy Gesellen-;świadectwo n czeladnicze Gesellenbrief m -
8 matura
-
9 udziałowy
-
10 wystawiać
wystawiać (-am) < wystawić> (-ię) (her)ausstellen, (hin)ausstellen; na targach, na wystawie ausstellen; głowę hinausstrecken; czek, rachunek, zaświadczenie ausstellen; towar auslegen, ausstellen; wartę, kandydata, drużynę aufstellen; TEATR aufführen; pomnik setzen; ocenę geben;wystawiać na próbę auf die Probe stellen;wystawiać na sprzedaż zum Kauf anbieten, feilbieten;wystawiać do wiatru k-o fam. jemanden reinlegen;wystawiać na widok publiczny zur Schau stellen;wystawiać świadectwo fig ein Zeugnis abgeben; -
11 wystawić
wystawiać (-am) < wystawić> (-ię) (her)ausstellen, (hin)ausstellen; na targach, na wystawie ausstellen; głowę hinausstrecken; czek, rachunek, zaświadczenie ausstellen; towar auslegen, ausstellen; wartę, kandydata, drużynę aufstellen; TEATR aufführen; pomnik setzen; ocenę geben;wystawiać na próbę auf die Probe stellen;wystawiać na sprzedaż zum Kauf anbieten, feilbieten;wystawiać do wiatru k-o fam. jemanden reinlegen;wystawiać na widok publiczny zur Schau stellen;wystawiać świadectwo fig ein Zeugnis abgeben; -
12 zgon
świadectwo n zgonu Sterbeurkunde f -
13 chrzest
świadectwo chrztu Taufschein m\chrzest bojowy Feuertaufe f -
14 dojrzałość
dojrzałość [dɔjʒawɔɕʨ̑] fReife f\dojrzałość płciowa Geschlechtsreife fegzamin dojrzałości Reifeprüfung fświadectwo dojrzałości Abiturzeugnis nt -
15 dyplom
\dyplom uniwersytecki Hochschulabschluss m, Universitätsabschluss m, Diplom nt -
16 maturalny
egzamin \maturalny Abiturprüfung fświadectwo maturalne Abiturzeugnis ntbal \maturalny Abiturientenball m -
17 wystawiać
I. vt5) ( oferować)\wystawiać coś sprzedaż etw zum Verkauf anbieten8) ( poddawać)\wystawiać kogoś na działanie czegoś jdn der Wirkung von etw aussetzen, etw auf jdn einwirken lassen10) \wystawiać kogoś na próbę jdn auf die Probe stellenwystawić kogoś do wiatru jdn sitzen lassen ( fam), jdn im Stich lassen\wystawiać się na coś sich +akk einer S. +dat aussetzen -
18 zgon
-
19 Abgangszeugnis
-
20 Abiturzeugnis
świadectwo nt maturalne
- 1
- 2
См. также в других словарях:
świadectwo — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n I, Mc. świadectwowie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} dokument stwierdzający ukończenie określonego etapu nauki; cenzurka : {{/stl 7}}{{stl 10}}Świadectwo maturalne. Świadectwo… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
świadectwo — n III, Ms. świadectwowie; lm D. świadectwoectw 1. «dokument stwierdzający pewien fakt lub prawo do czegoś, zwłaszcza dokument stwierdzający ukończenie jakiejś szkoły, kursu, zakończenie pewnego okresu nauki; zaświadczenie» Świadectwo lekarskie.… … Słownik języka polskiego
świadectwo — Wystawić komuś, czemuś jakieś świadectwo; coś wystawia komuś, czemuś jakieś świadectwo zob. wystawić 3 … Słownik frazeologiczny
matura — ż IV, CMs. maturaurze; lm D. maturaur 1. «egzamin z zakresu szkoły średniej; egzamin dojrzałości» Zostać dopuszczonym do matury. Zdać maturę. 2. «świadectwo ukończenia szkoły średniej upoważniające do starania się o przyjęcie na wyższą uczelnię;… … Słownik języka polskiego
wystawić — 1. Wystawić kogoś na pośmiewisko, na drwiny itp. «narazić kogoś na jakieś nieprzyjemności, na to, żeby się z niego śmiano»: – Ja mam się zamknąć? – tłuścioch w spódnicy spurpurowiał. – Pan, pan... obraża mnie i wystawia na pośmiewisko. R.… … Słownik frazeologiczny
wystawiać — 1. Wystawić kogoś na pośmiewisko, na drwiny itp. «narazić kogoś na jakieś nieprzyjemności, na to, żeby się z niego śmiano»: – Ja mam się zamknąć? – tłuścioch w spódnicy spurpurowiał. – Pan, pan... obraża mnie i wystawia na pośmiewisko. R.… … Słownik frazeologiczny
matura — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. maturaurze {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} egzamin z całości materiału objętego programem szkoły średniej; egzamin dojrzałości : {{/stl 7}}{{stl 10}}Matura z języka polskiego, z … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dojrzałość — ż V, DCMs. dojrzałośćści, blm «stan osiągnięcia pełni rozwoju, stan gotowości do czegoś» a) «o organizmach żywych» Dojrzałość owoców. Dojrzałość owadów, zwierząt. Względność pojęcia dojrzałości roślin. ∆ Dojrzałość płciowa «możność wytwarzania… … Słownik języka polskiego
powołać — dk I, powołaćam, powołaćasz, powołaćają, powołaćaj, powołaćał, powołaćany powoływać ndk VIIIa, powołaćłuję, powołaćłujesz, powołaćłuj, powołaćywał, powołaćywany 1. «ustanowić, wyznaczyć, wybrać kogoś na coś, do czegoś; desygnować» Powołać… … Słownik języka polskiego
wystawić — dk VIa, wystawićwię, wystawićwisz, wystawićstaw, wystawićwił, wystawićwiony wystawiać ndk I, wystawićam, wystawićasz, wystawićają, wystawićaj, wystawićał, wystawićany 1. «wyjąć, wynieść coś skądś stawiając na zewnątrz» Wystawić butelki na mleko… … Słownik języka polskiego
wystawiać – wystawić — {{/stl 13}}{{stl 8}}{komuś} {jakieś} {{/stl 8}}świadectwo {{/stl 13}}{{stl 7}} dowodzić jakiejś cechy kogoś; świadczyć o kimś w jakiś (dobry lub zły) sposób; wyrabiać sobie jakąś opinię u innych : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wystawił sobie jak najgorsze… … Langenscheidt Polski wyjaśnień