Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

nodi

  • 1 nodi-…

    prf L
    nœud, noueux, nodal

    Dictionarium Latino-Gallicum botanicae > nodi-…

  • 2 nodus

    nōdus, i, m. [*gnotus]    - [gr]gr. γνάθος: mâchoire -- angl. knot.    - voir hors site nodus. [st1]1 [-] noeud; noeud de cheveux, chignon; objet noué, ceinture; nodosité; cercle.    - Cic. Tim. 13; Virg. En. 8, 260; Tac. G. 38; Virg. En. 1, 320.    - artissimo nodo vinciri, Plin.: être attaché par un noeud très serré.    - centum vinctus aenis post tergum nodis, Virg. En. 1: lié derrière le dos par cent noeuds d'airain.    - nodus anni, Lucr. 5, 688: le cercle de l'équateur. [st1]2 [-] lacet, filet, rets.    - Manil. 5, 664. [st1]3 [-] noeud (de l'arbre, du serpent); articulation, jointure, vertèbre; tumeur dure.    - hic torre armatus obusto, stipitis hic gravidi nodis, Virg. En. 7: l'un est armé d'un tison durci au feu, un autre d'un lourd bâton noueux.    - nodi corporum qui vocantur articuli, Plin.: les jointures du corps qu'on appelle articulations.    - nodum linguae rumpere, Gell. 5, 9, 2: couper le filet de la langue. --- Just. 13, 7, 6.    - nodi articulorum, Plin. 24, 5, 13, § 21 ; 30, 12, 36, § 110: tumeurs dures aux articulations.    - Virg. En. 5, 279; Caes. G. 6, 27, 1; Plin. 11, 177. [st1]4 [-] noeud, lien.    - amabilissimus nodus amicitiae, Cic. Lael. 51: le lien le plus aimable de l'amitié.    - nodo necessitatis adstrictus, Amm.: sous l'étreinte de la nécessité.    - astr. nodi, Manil. 3, 618: les quatre parties du ciel où commencent les saisons.    - Nodus, Cic. Arat. 14: le Noeud (étoile dans la constellation des Poissons). [st1]5 [-] noeud, difficulté, embarras; entrave, obligation.    - nodus Herculis (nodus Herculaneus): noeud d'Hercule (très difficile à dénouer).    - in nodum incidere, Cic.: tomber dans l'embarras.    - dum hic nodus expediatur, Cic. Att. 5, 21, 3: jusqu'à ce que cette difficulté soit tranchée. --- cf. Cic. ad Br. 1, 18, 5.    - qui juris nodos et legum aenigmata solvat, Juv.: celui qui sera capable de débrouiller les noeuds juridiques et les énigmes des lois.    - nodum in scirpo quaerere, Plaut.: chercher un noeud sur un jonc (chercher une difficulté là où il n'y en a pas).    - nodi religionum, Lucr.: les entraves de la superstition.    - nodos imponere, Ov.: lier par serment.    - nodus pugnae, Virg. En. 10, 428: ce qui entrave la victoire. [st1]6 [-] noeud (d'une pièce de théâtre), intrigue.    - Hor. P. 191.
    * * *
    nōdus, i, m. [*gnotus]    - [gr]gr. γνάθος: mâchoire -- angl. knot.    - voir hors site nodus. [st1]1 [-] noeud; noeud de cheveux, chignon; objet noué, ceinture; nodosité; cercle.    - Cic. Tim. 13; Virg. En. 8, 260; Tac. G. 38; Virg. En. 1, 320.    - artissimo nodo vinciri, Plin.: être attaché par un noeud très serré.    - centum vinctus aenis post tergum nodis, Virg. En. 1: lié derrière le dos par cent noeuds d'airain.    - nodus anni, Lucr. 5, 688: le cercle de l'équateur. [st1]2 [-] lacet, filet, rets.    - Manil. 5, 664. [st1]3 [-] noeud (de l'arbre, du serpent); articulation, jointure, vertèbre; tumeur dure.    - hic torre armatus obusto, stipitis hic gravidi nodis, Virg. En. 7: l'un est armé d'un tison durci au feu, un autre d'un lourd bâton noueux.    - nodi corporum qui vocantur articuli, Plin.: les jointures du corps qu'on appelle articulations.    - nodum linguae rumpere, Gell. 5, 9, 2: couper le filet de la langue. --- Just. 13, 7, 6.    - nodi articulorum, Plin. 24, 5, 13, § 21 ; 30, 12, 36, § 110: tumeurs dures aux articulations.    - Virg. En. 5, 279; Caes. G. 6, 27, 1; Plin. 11, 177. [st1]4 [-] noeud, lien.    - amabilissimus nodus amicitiae, Cic. Lael. 51: le lien le plus aimable de l'amitié.    - nodo necessitatis adstrictus, Amm.: sous l'étreinte de la nécessité.    - astr. nodi, Manil. 3, 618: les quatre parties du ciel où commencent les saisons.    - Nodus, Cic. Arat. 14: le Noeud (étoile dans la constellation des Poissons). [st1]5 [-] noeud, difficulté, embarras; entrave, obligation.    - nodus Herculis (nodus Herculaneus): noeud d'Hercule (très difficile à dénouer).    - in nodum incidere, Cic.: tomber dans l'embarras.    - dum hic nodus expediatur, Cic. Att. 5, 21, 3: jusqu'à ce que cette difficulté soit tranchée. --- cf. Cic. ad Br. 1, 18, 5.    - qui juris nodos et legum aenigmata solvat, Juv.: celui qui sera capable de débrouiller les noeuds juridiques et les énigmes des lois.    - nodum in scirpo quaerere, Plaut.: chercher un noeud sur un jonc (chercher une difficulté là où il n'y en a pas).    - nodi religionum, Lucr.: les entraves de la superstition.    - nodos imponere, Ov.: lier par serment.    - nodus pugnae, Virg. En. 10, 428: ce qui entrave la victoire. [st1]6 [-] noeud (d'une pièce de théâtre), intrigue.    - Hor. P. 191.
    * * *
        Nodus, nondi, priore producta. Cic. Un neud.
    \
        Diuellere nodos manibus. Virgil. Desnouer.
    \
        Soluere nodum. Horat. Desnouer.
    \
        Aheni nodi. Virgil. Chaines.
    \
        Articulorum nodi. Plin. Les neuds des joinctures.
    \
        Crura sine nodis. Caes. Sans joinctures.
    \
        Vitales animae nodi. Lucret. Ce qui tient le corps et l'ame conjoincts ensemble, La conjonction et entretenance ou union du corps et de l'ame ensemble.
    \
        Nodus. Toute difficulté. Caelius ad Ciceronem, Incideramus enim in difficilem nodum.
    \
        Nodum soluere. Erasmus. Demesler et venir à bout d'un affaire, qui est fort difficile et enveloppé.
    \
        Nodus amicitiae. Cic. Ce qui entretient l'amitié.
    \
        Maximus in Repub. nodus est inopia rei pecuniariae. Cic. Tresgrande difficulté, La plus grande difficulté.
    \
        Nodus in arbore. Colum. Le neud.
    \
        Nodum in scirpo quaeris. Plaut. Tu fais difficulté où il n'y en a point, Tu cerches cinq pieds en un mouton, où il n'en y a que quatre.

    Dictionarium latinogallicum > nodus

  • 3 nodus

    nōdus, ī, m. (necto), der Knoten, I) eig., meton. u. bildl.: A) eig., Cic. u. n.: artissimo nodo vinciri (Ggstz. levi nodo contineri), Plin.: Cacum corripit in nodum complexus, indem er die Hände um ihn schlang u. ihn damit gleichsam wie mit einem Knoten band, Verg.: nodus Herculis od. Herculaneus, ein (angebl. von Herkules erfundener) schwer zu lösender (ganz fester) Knoten, Plin. u. Sen.: tamquam nodus Gordius difficillimus, Amm. 14, 11, 1 (vgl. Gordium). – B) meton., was zusammengeknüpft wird, a) ein Gürtel, Verg.: n. anni, G. des Äquator, Lucr. – b) die Wulst, Haarwulst, ein Nest, eine Art Haarputz der römischen Damen, Ov. art. am. 3, 139: u. als Tracht der Germanen, Rheni nodi, Mart. 5, 37, 8. – c) nodi, ein Netz, Fischernetz, Manil. 5, 665. – C) bildl.: 1) im allg., Verbindung, Band, amabilissimus nodus (Band) amicitiae, Cic.: his igitur versibus quasi nodi apparent continuationis, quos in ambitu coniungimus, an diesen vier Versstellen stellen sich gleichsam die vier Knotenpunkte dar, die in der Periode verbunden werden (und so ein gegliedertes Ganzes bilden), Cic.: nodo quodam violentae necessitatis astrictus, Amm. – 2) insbes.: a) Fessel, Schlinge = Verbindlichkeit, Verpflichtung, nodi religionum, Lucr.: plures imponere nodos, bindende Eide, Ov. – b) Knoten = Schwierigkeit, Verwickelung, Hinder nis, in difficilem nodum incĭdere, eine schwere Aufgabe zu lösen haben, Cic.: exsolvere nodum huius erroris, den durch die Ungewißheit geschlungenen Knoten lösen, d.i. der schwer zu lösenden Ungewißheit ein Ende machen, Liv.: iuris nodos et legum aenigmata solvere, Iuven.: dum hic nodus expediatur, bis dieser Knoten gelöst (dieser schwierige Umstand beseitigt) ist, Cic. – v. Pers., Abas pugnae nodusque moraque, der Erschwerer u. Verzögerer des Sieges, Verg. Aen. 10, 428: u. so nodus et mora publicae securitatis Antonius, Flor. 4, 9, 1. – Insbes. der Knoten, die Verwicklung im Drama, Hor. de art. poët. 191. – II) übtr.: 1) am tierischen Körper: a) der Knoten am Gelenk, der Knöchel, nodi corporum, qui vocantur articuli, Plin.: corpora et nodi sinuataque terga per orbes, Manil.: crura sine nodis articulisque habere, Caes.: articulorum nodis iungi, Plin. – b) das Band der Zunge, nodum linguae rumpere, Gell. 5, 9, 2: nodos linguae solvere, Iustin. 13, 7, 6. – 2) der Knoten am Holze oder an Ästen, Pflanzen, Verg., Liv. u. Plin.: dah. poet. die knotige Keule des Herkules, Sen. poët. – Sprichw., s. scirpus: u. malo arboris nodo malus clavus aut cuneus infigendus est, auf einen groben Klotz gehört ein grober Keil, Hieron. in Matth. 3, 21 v. 24 sqq. – 3) der Knoten, d.i. die Härte oder der harte Teil einer Sache, a) der Edelsteine, Plin.: des Metalls, Plin. – b) am Körper, dieGeschwulst, Verhärtung, articulorum nodi, Gichtknoten, Plin.: nervorum nodi, Plin. – c) als astron. t. t.: α) der Knoten, ein Stern im Bilde der Fische, Cic. Arat. 17. Caes. Germ. Arat. 243. – β) Plur. nodi = die vier Knotenpunkte des Himmels, wo die vier Jahreszeiten beginnen, Manil. 3, 622.

    lateinisch-deutsches > nodus

  • 4 nodus

    nōdus, ī, m. (necto), der Knoten, I) eig., meton. u. bildl.: A) eig., Cic. u. n.: artissimo nodo vinciri (Ggstz. levi nodo contineri), Plin.: Cacum corripit in nodum complexus, indem er die Hände um ihn schlang u. ihn damit gleichsam wie mit einem Knoten band, Verg.: nodus Herculis od. Herculaneus, ein (angebl. von Herkules erfundener) schwer zu lösender (ganz fester) Knoten, Plin. u. Sen.: tamquam nodus Gordius difficillimus, Amm. 14, 11, 1 (vgl. Gordium). – B) meton., was zusammengeknüpft wird, a) ein Gürtel, Verg.: n. anni, G. des Äquator, Lucr. – b) die Wulst, Haarwulst, ein Nest, eine Art Haarputz der römischen Damen, Ov. art. am. 3, 139: u. als Tracht der Germanen, Rheni nodi, Mart. 5, 37, 8. – c) nodi, ein Netz, Fischernetz, Manil. 5, 665. – C) bildl.: 1) im allg., Verbindung, Band, amabilissimus nodus (Band) amicitiae, Cic.: his igitur versibus quasi nodi apparent continuationis, quos in ambitu coniungimus, an diesen vier Versstellen stellen sich gleichsam die vier Knotenpunkte dar, die in der Periode verbunden werden (und so ein gegliedertes Ganzes bilden), Cic.: nodo quodam violentae necessitatis astrictus, Amm. – 2) insbes.: a) Fessel, Schlinge = Verbindlichkeit, Verpflichtung, nodi religionum, Lucr.: plures imponere nodos, bindende Eide, Ov. – b) Knoten = Schwierigkeit, Verwickelung, Hinder-
    ————
    nis, in difficilem nodum incĭdere, eine schwere Aufgabe zu lösen haben, Cic.: exsolvere nodum huius erroris, den durch die Ungewißheit geschlungenen Knoten lösen, d.i. der schwer zu lösenden Ungewißheit ein Ende machen, Liv.: iuris nodos et legum aenigmata solvere, Iuven.: dum hic nodus expediatur, bis dieser Knoten gelöst (dieser schwierige Umstand beseitigt) ist, Cic. – v. Pers., Abas pugnae nodusque moraque, der Erschwerer u. Verzögerer des Sieges, Verg. Aen. 10, 428: u. so nodus et mora publicae securitatis Antonius, Flor. 4, 9, 1. – Insbes. der Knoten, die Verwicklung im Drama, Hor. de art. poët. 191. – II) übtr.: 1) am tierischen Körper: a) der Knoten am Gelenk, der Knöchel, nodi corporum, qui vocantur articuli, Plin.: corpora et nodi sinuataque terga per orbes, Manil.: crura sine nodis articulisque habere, Caes.: articulorum nodis iungi, Plin. – b) das Band der Zunge, nodum linguae rumpere, Gell. 5, 9, 2: nodos linguae solvere, Iustin. 13, 7, 6. – 2) der Knoten am Holze oder an Ästen, Pflanzen, Verg., Liv. u. Plin.: dah. poet. die knotige Keule des Herkules, Sen. poët. – Sprichw., s. scirpus: u. malo arboris nodo malus clavus aut cuneus infigendus est, auf einen groben Klotz gehört ein grober Keil, Hieron. in Matth. 3, 21 v. 24 sqq. – 3) der Knoten, d.i. die Härte oder der harte Teil einer Sache, a) der Edelsteine, Plin.: des Metalls, Plin. – b) am Körper, die
    ————
    Geschwulst, Verhärtung, articulorum nodi, Gichtknoten, Plin.: nervorum nodi, Plin. – c) als astron. t. t.: α) der Knoten, ein Stern im Bilde der Fische, Cic. Arat. 17. Caes. Germ. Arat. 243. – β) Plur. nodi = die vier Knotenpunkte des Himmels, wo die vier Jahreszeiten beginnen, Manil. 3, 622.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > nodus

  • 5 nodus

    nōdus, i, m. [for gnodus; Sanscr. root gadh-, gandh-, grasp; cf. Gr. Chandanô, hold; gnathos, jaw; Lat. pre-hend-o; Germ. Knoten; Engl. knot], a knot (cf. nexus).
    I.
    Lit.:

    nodus vinculumque,

    Cic. Univ. 4: necte tribus nodis ternos, Amarylli, colores, Verg. E. 8, 77:

    Cacum Corripit in nodum complexus,

    clasping him as in a knot, id. A. 8, 260:

    nodos manu diducere,

    Ov. M. 2, 560:

    nodus Herculis or Herculaneus,

    a knot difficult to untie, of which Hercules was held to be the inventor, Plin. 28, 6, 17, § 63:

    unus tibi nodus, sed Herculaneus, restat,

    Sen. Ep. 87, 38:

    tamquam nodus Gordius difficillimus,

    Amm. 14, 11, 1: cingulum (novae nuptae) Herculaneo nodo vinctum vir solvit ominis gratia, Paul. ex Fest. s. v. cingulo, p. 63 Müll.—
    B.
    Transf.
    1.
    A girdle ( poet.):

    nodoque sinus collecta fluentes,

    Verg. A. 1, 320; Mart. 6, 13, 5.—

    Hence, astronom.: nodus anni,

    the circle of the equator, Lucr. 5, 688.—
    2.
    A mode of dressing the hair, a knot, club:

    Rheni nodos,

    the hair of the Germans gathered into a club, Mart. 5, 37, 8; cf.:

    insigne gentis obliquare crinem nodoque substringere,

    Tac. G. 38.—
    3.
    Plur.:

    nodi,

    a knotted fishing-net, Manil. 5, 664.—
    4.
    A knot, knob, node on a joint of an animal's body:

    crura sine nodis,

    Caes. B. G. 6, 27:

    cervix articulorum nodis jungitur,

    Plin. 11, 37, 67, § 177; 11, 37, 88, § 217:

    dirae nodus hyaenae,

    a backbone, dorsal vertebra, Luc. 6, 672.—

    Hence, nodi articulorum,

    a swelling, tumor on the joints, Plin. 24, 5, 13, § 21; 30, 12, 36, § 110.—
    5.
    A knot, knob, fold, etc.
    (α).
    In wood or the branches of plants:

    baculum sine nodo aduncum tenens,

    Liv. 1, 18, 7; Sen. Ben. 7, 9:

    stipes gravidus nodis,

    Verg. A. 7, 507:

    telum solidum nodis,

    id. ib. 11, 553:

    gracilitas harundinis, distincta nodis,

    Plin. 16, 36, 64, § 158; Col. Arb. 3.—Hence, the knotty club of Hercules, Sen. Herc. Oet. 1661.—
    (β).
    Of a writhing serpent:

    nixantem nodis seque in sua membra plicantem,

    Verg. A. 5, 279.—
    (γ).
    Prov.: nodum in scirpo quaerere, to look for knots in a bulrush (which contains none), i. e. to find difficulties where there are none, Enn. ap. Paul. ex Fest. p. 330 Müll. (Sat. v. 46 Vahl.):

    in scirpo nodum quaeris,

    Plaut. Men. 2, 1, 22; Ter. And. 5, 4, 38.—
    6.
    A knot, hard part of a thing;

    so of metals,

    Plin. 34, 13, 37, § 136;

    of precious stones,

    id. 37, 10, 55, § 150.—
    7.
    A star in the constellation Pisces, Cic. Arat. 14; Caes. Germ. Arat. 243.—
    8.
    In astron.:

    nodi,

    the four points in the heavens where the seasons begin, the nodes, Manil. 3, 618; cf. id. 2, 430.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., a band, bond:

    his igitur singulis versibus quasi nodi apparent continuationis,

    Cic. Or. 66, 222:

    velut laxioribus nodis resolvemus,

    Quint. 9, 4, 127:

    amabilissimum nodum amicitiae tollere,

    Cic. Lael. 14, 51.—
    B.
    In partic.
    1.
    A bond, obligation ( poet.):

    exsolvere animum nodis religionum,

    Lucr. 4, 7:

    imponere nodos, i. e. jusjurandum,

    Ov. H. 20, 39 Ruhnk.—
    2.
    A knotty point, difficulty, impediment.— Absol.:

    dum hic nodus expediatur non putet senatus nos oportere decedere,

    Cic. Att. 5, 21, 3: incideramus in difficilem nodum, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 11, 1.—With gen.:

    Abantem interimit, pugnae nodumque moramque,

    Verg. A. 10, 428:

    cum scopulus et nodus et mora publicae securitatis superesset Antonius,

    Flor. 4, 9, 1:

    qui juris nodos et legum aenigmata solvat (an allusion to the Gordian knot),

    Juv. 8, 50 (hence, Cicuta nodosus; v. nodosus).— Esp.: nodus linguae, the bond or tie of the tongue:

    nodum linguae rumpere,

    Gell. 5, 9, 2:

    nodos linguae solvere,

    Just. 13, 7, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > nodus

  • 6 nodus

    nōdus, ī m.
    1) узел (nodum conectere C, solvere H)
    n. Hercŭlis погов. PM (Herculaneus Sen) — геркулесов узел
    тж. n. Gordius Amm — Гордиев узел, т. е. неразрешимый вопрос
    nodum in scirpo quaerere погов. Pl, Ter — искать узлов в тростнике, т. е. трудностей там, где их нет
    4) пояс (sinum nodo colligere V, QC)
    n. anni Lcr — годовой узел, т. е. место пересечения эклиптики с экватором
    nodi Man — небесные узлы, т. е. четыре точки небосвода, отмечающие начала четырёх времён года
    7) шишка, бугорок, узловатость ( bacŭlum sine nodo L); затвердение, желвак ( articulorum nodi PM)
    8) поэт. суковатая палица ( Herculis SenT)
    9) клуб(ок), извив (n. viperinus H)
    10) связь ( continuationis C); узы ( amicitiae C); оковы ( leti St); pl. путы ( nodi religionum Lcr); pl. рыболовная сеть ( luctantur corpora — sc. piscium — nodis Man); скованность
    11) обязанность, обязательство, клятва ( nodos imponere O)
    12) трудность, осложнение, препятствие, помеха ( in difficĭlem nodum incĭdĕre C)
    nodum alicujus rei expedire C (exsolvere L) — устранить какое-л. препятствие
    13) затяжка, промедление ( pugnae nodusque moraque V)
    14) завязка (в драматургическом произведении) H

    Латинско-русский словарь > nodus

  • 7 articulus

    articulus, ī, m. (Demin. v. artus), das kleine, mehrere Glieder verbindende Gelenk, der Knoten, Knöchel, Knochen (der Extremitäten), I) eig.: 1) an leb. Wesen, articulorum dolores, Gelenk-, Glieder-, Gichtschmerzen, Cic.: articulorum nodi, Gichtknoten, Plin.: articuli alarum, Flügelgelenke, Plin.: ad numerum articulus cadens, oberstes Fingergelenk, Cic.: medii articuli, die mittleren Fingergelenke, Quint.: articulus, quo iungitur capiti cervix, das Halsgelenk, Liv.: nodi corporum, qui vocantur articuli, Plin.: articuli elapsi in priorem partem, Verrenkungen nach vorn, Cels.: hominis digiti articulos habent ternos, pollex binos, Plin.: crura sine articulis habere, Caes.: auxerat articulos macies, d.i. hatte gemacht, daß mehr Knochen zum Vorschein kamen, Ov.: articulum extorquere (ausrenken), Sen.: articuli suis sedibus excidunt, Cels.: articulos reponere, Cels.: molli articulo tractare alqm (sprichw.), milde behandeln, Quint. 11, 1, 70. – Plur., meton., die Glieder, bes. die Finger, Lucr. 3, 695. Catull. 99, 8. Prop. 2, 34, 80. Ov. her. 10, 140; ex Pont. 2, 3, 18. – 2) an Pflanzen, Bäumen, das Gelenk, der Knoten, sarmentorum, Cic.: seges in articulum it, Col. u. Plin. – u. montium articuli, die mehrere größere Berge verbindenden Hügel, die Absätze, Plin. 37, 201. – II) übtr.: 1) v. der Rede, das Glied, der Teil, die Abteilung, articuli membraque (κόμματα καὶ κῶλα, kleinere u. größere Satzglieder, Cic.: oratio sine nervis et articulis fluctuat huc et illuc, ohne Bänder u. Gelenke, Cornif. rhet.: dah. ein kleiner Redesatz, ICt.: auch ein Band der Satzglieder, Rutil. Lup. 1, 14 u. 15: ein einzelnes Wort, articulus Tum, ICt. – In der Gramm. das Pronomen hic u. quis, Varr. LL. 8, 45: u. der Artikel, Quint. 1, 4, 19. – 2) von der Zeit, der Scheide- od. Wendepunkt, der entscheidende, schicklichste Zeitpunkt, Augenblick, commoditatis omnes articulos scio, Plaut.: si de singulis articulis temporum deliberabimus, Plin.: in ipso articulo temporis, Cic.: in ipsis quos dixi temporum articulis, Curt.: u. bl. in ipso articulo, Ter.: u. in articulo, auf der Stelle, sogleich, Cod. Iust.: in quo articulo rerum mearum, in welchem mißlichen Zeitpunkte, in welcher mißlichen Lage, Curt.: in aspero ac difficili temporum articulo, Val. Max. – 3) v. anderen abstrakten Dingen, der Abschnitt, Absatz, P unkt, per eosdem articulos et gradus, durch alle kleineren u. größeren Abstufungen der Ehrenstellen, Suet.: latitudinum articuli, Plin.: civilis articuli umbra, das Schattenbild eines bloßen Bruchteils der Politik, Apul.: ventum est ad ipsum articulum causae, zum Hauptpunkte, Arnob.: in multis nostri iuris articulis, ICt.: summa rerum divisio in duos articulos diducitur, ICt. – / Nbf. articulum, Virg. gramm. p. 146, 24; vgl. Gloss. ›articulum, ἄρθρον‹ u. ›articula, ἄρθρα‹.

    lateinisch-deutsches > articulus

  • 8 adductus

    adductus, a, um part. passé de adduco. [st2]1 [-] amené, poussé. [st2]2 [-] tiré à soi, ramené, tendu, courbé, resserré, contracté. [st2]3 [-] raide, sévère, sérieux.    - dicas adductum Tarentum, Hor.: on croirait Tarente transportée ici.    - adductus misericordiā, Cic.: poussé par la pitié.    - arcus adductus, Virg.: arc bandé.    - adducta funibus arbor, Ov.: arbre qu'on fait plier avec des cordes.    - adductus equus, Ov.: cheval retenu par le frein.    - adducti nodi, Cic.: noeuds serrés.    - adducta clava, Ov.: massue ramenée en arrière (pour frapper).    - Nero rursus adductus, Tac.: Néron ayant repris un air grave.    - adductum servitium, Tac.: joug rigoureux.
    * * *
    adductus, a, um part. passé de adduco. [st2]1 [-] amené, poussé. [st2]2 [-] tiré à soi, ramené, tendu, courbé, resserré, contracté. [st2]3 [-] raide, sévère, sérieux.    - dicas adductum Tarentum, Hor.: on croirait Tarente transportée ici.    - adductus misericordiā, Cic.: poussé par la pitié.    - arcus adductus, Virg.: arc bandé.    - adducta funibus arbor, Ov.: arbre qu'on fait plier avec des cordes.    - adductus equus, Ov.: cheval retenu par le frein.    - adducti nodi, Cic.: noeuds serrés.    - adducta clava, Ov.: massue ramenée en arrière (pour frapper).    - Nero rursus adductus, Tac.: Néron ayant repris un air grave.    - adductum servitium, Tac.: joug rigoureux.
    * * *
        Adductus, Participium, Amené, Adduict.
    \
        Adductus, Nomen ex participio, pro Contractus. Plin. iunior, Pressior et adductior. Plus court, Plus brief.

    Dictionarium latinogallicum > adductus

  • 9 articulus

    articulus, ī, m. (Demin. v. artus), das kleine, mehrere Glieder verbindende Gelenk, der Knoten, Knöchel, Knochen (der Extremitäten), I) eig.: 1) an leb. Wesen, articulorum dolores, Gelenk-, Glieder-, Gichtschmerzen, Cic.: articulorum nodi, Gichtknoten, Plin.: articuli alarum, Flügelgelenke, Plin.: ad numerum articulus cadens, oberstes Fingergelenk, Cic.: medii articuli, die mittleren Fingergelenke, Quint.: articulus, quo iungitur capiti cervix, das Halsgelenk, Liv.: nodi corporum, qui vocantur articuli, Plin.: articuli elapsi in priorem partem, Verrenkungen nach vorn, Cels.: hominis digiti articulos habent ternos, pollex binos, Plin.: crura sine articulis habere, Caes.: auxerat articulos macies, d.i. hatte gemacht, daß mehr Knochen zum Vorschein kamen, Ov.: articulum extorquere (ausrenken), Sen.: articuli suis sedibus excidunt, Cels.: articulos reponere, Cels.: molli articulo tractare alqm (sprichw.), milde behandeln, Quint. 11, 1, 70. – Plur., meton., die Glieder, bes. die Finger, Lucr. 3, 695. Catull. 99, 8. Prop. 2, 34, 80. Ov. her. 10, 140; ex Pont. 2, 3, 18. – 2) an Pflanzen, Bäumen, das Gelenk, der Knoten, sarmentorum, Cic.: seges in articulum it, Col. u. Plin. – u. montium articuli, die mehrere größere Berge verbindenden Hügel, die Absätze, Plin. 37, 201. – II) übtr.: 1) v. der Rede, das Glied, der Teil, die Abteilung, articuli
    ————
    membraque (κόμματα καὶ κῶλα, kleinere u. größere Satzglieder, Cic.: oratio sine nervis et articulis fluctuat huc et illuc, ohne Bänder u. Gelenke, Cornif. rhet.: dah. ein kleiner Redesatz, ICt.: auch ein Band der Satzglieder, Rutil. Lup. 1, 14 u. 15: ein einzelnes Wort, articulus Tum, ICt. – In der Gramm. das Pronomen hic u. quis, Varr. LL. 8, 45: u. der Artikel, Quint. 1, 4, 19. – 2) von der Zeit, der Scheide- od. Wendepunkt, der entscheidende, schicklichste Zeitpunkt, Augenblick, commoditatis omnes articulos scio, Plaut.: si de singulis articulis temporum deliberabimus, Plin.: in ipso articulo temporis, Cic.: in ipsis quos dixi temporum articulis, Curt.: u. bl. in ipso articulo, Ter.: u. in articulo, auf der Stelle, sogleich, Cod. Iust.: in quo articulo rerum mearum, in welchem mißlichen Zeitpunkte, in welcher mißlichen Lage, Curt.: in aspero ac difficili temporum articulo, Val. Max. – 3) v. anderen abstrakten Dingen, der Abschnitt, Absatz, P unkt, per eosdem articulos et gradus, durch alle kleineren u. größeren Abstufungen der Ehrenstellen, Suet.: latitudinum articuli, Plin.: civilis articuli umbra, das Schattenbild eines bloßen Bruchteils der Politik, Apul.: ventum est ad ipsum articulum causae, zum Hauptpunkte, Arnob.: in multis nostri iuris articulis, ICt.: summa rerum divisio in duos articulos diducitur, ICt. – Nbf. articulum, Virg. gramm. p. 146, 24; vgl. Gloss. ›articu-
    ————
    lum, ἄρθρον‹ u. ›articula, ἄρθρα‹.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > articulus

  • 10 nōdus

        nōdus ī, m    [see HED-], a knot: nodus vinculumque: Necte tribus nodis ternos colores, V.: Cacum Conripit in nodum complexus, clasping him as in a knot, V.: nodos manu diducere, O.: crinem nodo substringere, Ta.: crura sine nodis, Cs.: baculum sine nodo, L.: telum solidum nodis, V.: nodoque sinūs conlecta fluentes, V.— Prov.: nodum in scirpo quaeris, look for a knot in a bulrush, i. e. make difficulties, T.—In a plant, a joint, eye: in ipso Fit nodo sinus, V.— A star in the constellation Pisces, C.—Fig., a band, bond: his igitur singulis versibus quasi nodi apparent continuationis: amicitiae.— A bond, obligation: imponere nodos (i. e. ius iurandum), O.— A knotty point, difficulty, impediment: dum hic nodus expediatur: huius erroris, L.: nisi dignus vindice nodus Intersit, crisis, H.: Abas pugnae nodusque moraque, V.: iuris, Iu.
    * * *
    knot; node

    Latin-English dictionary > nōdus

  • 11 aeratus

    aerātus, a, um (aes), I) mit Metall versehen, 1) mit Metall (Erz, Kupfer, Bronze) beschlagen, -ausgelegt, navis, Caes.: classis, mit ehernen Schnäbeln, Verg.: vehicula, Vopisc.: arca, Schol. Iuven.: lecti, mit bronzenen Füßen, Cic. u. Liv.: ebenso triclinia, Plin.: acies, erzgepanzerte, Verg. – subst., aeratae, ārum, f. (verst. naves), mit Erz beschlagene Kriegsschiffe, Sen. de ben. 7, 20, 3. – 2) mit Geld versehen, gut bei Kasse, tribuni non tam aerati, quam, ut appellantur, aerarii, nicht sowohl Leute bei Kasse, als vielmehr Kassierer dem Titel nach, die aber eigentlich selbst kassiert sind (mit Anspielung auf aerarius no. II, B, 1,) Cic. ad Att. 1, 16, 3. – II) ganz aus Erz, ehern, manuis compedes, Varr. fr.: pila, catenae, Prop.: fores, Tibull.: securis, Verg.: bildl., ehern = erzfest, nodi, murus, Prop. 2, 20, 9 u. 2, 32, 59.

    lateinisch-deutsches > aeratus

  • 12 continuatio

    continuātio, ōnis, f. (continuo), I) aktiv = die ununterbrochene Fortführung, -Fortsetzung, lignariae negotiationis, Capit. Pertin. 1. § 1. – bes. die ununterbrochene Fortführung (Beibehaltung) eines Amtes, tribunatus, Liv. 3, 24, 9: magistratus, Liv. 3, 64, 4. – II) passiv, A) die unmittelbare Aufeinanderfolge, der ununterbrochene Fortgang, der stete Zusammenhang, c. seriesque rerum, Cic.: c. coniunctioque naturae, quam vocant συμπάθειαν, Cic.: c. causarum, Cic.: contextus et c. sermonis, Quint.: brevium verborum ac nominum c., Quint.: interrumpi tenorem rerum, in quibus peragendis c. ipsa efficacissima esset, non convenire, Liv. – als rhetor. t. t., a) (mit u. ohne verborum) die stetige Folge, der Zusammenhang der Worte, quasi nodi continuationis, Cic.: non est enim in verbo modus hic, sed in oratione, id est in continuatione verborum, Cic. – dah. die fortlaufende Periode (vgl. Cic. or. 204. Quint. 9, 4, 22), zB. nimis longa c. verborum, Cic. – b) der ununterbrochene Vortrag, Ggstz. distributio, Cornif. rhet. 3, 23: Ggstz. intercapedo et quasi remissio, Plin. ep. 4, 9, 11. – B) die ununterbrochene Fortdauer in der Zeit (Ggstz. intervallum, Serv. Verg. Aen. 1, 47), c. imbrium, Caes.: c. laborum, Vell. u. Suet.: bellorum, Vell.: nimia prosperorum od. prosperitatis, allzu anhaltendes Glück, Flor. u. Ps. Quint. decl.

    lateinisch-deutsches > continuatio

  • 13 Hiberes

    Hibēres, um, m. (Ἴβηρες) od. gew. Hibērī (Ibēri), ōrum, m., die Hiberer ( Iberer), I) die Bewohner der Landschaft Hiberia in Hispanien, Plur. Form Hiberi, Verg. georg. 3, 408. Lucan. 4, 10. Corp. inscr. Lat. 13, 8007: Genet. Hiberûm, Catull. 9, 6. Avien. descr. orb. 479 u. or. mar. 552. – Sing. Form Hibēr, Hor. carm. 2, 20, 20. Lucan. 6, 258 u. 7, 755. Sil. 1, 656; 4, 470; 16, 306. – II) die Bewohner der Landschaft Hiberia (s. unten) in Asien, von Pompejus besiegt, Plur. Form Hiberi, Monum. Ancyr. 5, 53. Liv. epit. 101. Aur. Vict. de vir. ill. 77, 6. Plin. 3, 21. Flor. 3, 5, 21. Tac. ann. 6, 33. Eutr. 8, 3: u. Hiberes, Akk. Hiberas, Mela 3, 5, 6 (3. § 41). – Sing. Hiber ( nach Prisc. 7, 12), Val. Flacc. 5, 166 u. 559; 6, 507 750: Dat. Hibero, Val. Flacc. 7, 235. – Dav.: A) Hibēria, ae, f. (Ἰβηρία), 1) Hispanien diesseit der Säulen des Herkules, Hor. carm. 4, 5, 28. Vell. 2, 40, 1. Flor. 3, 5, 28. Eutr. 6, 14. Iustin. 44, 1, 1. – 2) eine Landschaft in Asien, j. Georgien, Hor. epod. 5, 21. Val. Flacc. 6, 120. – B) Hibēriacus, a, um, hiberisch, poet. = hispanisch, terrae, Sil. 13, 510. – C) Hibēricus, a, um (Ἰβηρικός), hiberisch, auch poet. = hispanisch übh., glans, Varro sat. Men. 403 bei Gell. 6 (7), 16, 5: herbae (= spartum), Auct. bei Quint. 8, 2, 2: funes (aus Pfriemenkraut), Hor. epod. 4, 3: mare, der westl. Ozean, Col. 8, 16, 9: terrae, Sidon. carm. 23, 154. – D) Hibērus, a, um, hiberisch, poet. = hispanisch, terra, Lucil. 467 u. 490: gurges, im westl. Ozean, Verg. Aen. 11, 913: mare, der westl. Ozean, Val. Flacc. 2, 34: populi, Mart. Cap. 6. § 665: lorica, aus tarrokonensischem Eisen, Hor. carm. 1, 29, 15: minium, Prop. 2, 3, 11: piscis, die (bei Neukarthago gefangene) Makrele (scomber), Hor. sat. 2, 8, 46: equus, Corp. inscr. Lat. 2, 2660: pastor triplex, Geryon, Ov. met. 9, 184: vaccae od. boves, des Geryon, Ov. fast. 6, 519. Mart. Cap. 6. § 642: nodi, Stat. Theb. 4, 266: extremi Solis Hiberae domus, Val. Flacc. 3, 730. – / Die aspirierte Form Hiber... ( nicht Iber...) steht überall in den besten Handschriften und in den Inschriften.

    lateinisch-deutsches > Hiberes

  • 14 intersum

    inter-sum, fuī, esse, I) pers.: A) dazwischensein, sich dazwischen befinden, dazwischenliegen, a) im Raume: Tiberis inter eos interesset, Cic.: via interest, Liv. – b) übtr., v. der Zeit, inter primum et sextum consulatum XLVI anni interfuerunt, Cic.: anni triginta interfuere, sind dazwischen verflossen, Liv. – B) entfernt sein, 1) eig.: clatros interesse oportet pede, Cato r. r. 4. – 2) übtr., verschieden sein, sich unterscheiden, hoc pater ac dominus interest, darin usw., Ter.: mit Genet., quoniam το νεμεσαν interest τοῦ φθονειν, zwischen Unwillen u. Schadenfreude ein Unteschied ist, Cic. – quod ab eo nihil intersit, Cic.: in his rebus nihil omnino interest, es ist gar kein Unterschied, Cic.: interest aliquid inter laborem et dolorem, es ist einiger Unterschied zwischen usw., Cic.: illud quoque multum interest in rudi terra an... an etc., Varro: tantum id interest, veneritne... an etc., Liv. – C) bei etw. od. jmd. gegenwärtig sein, einer Sache beiwohnen, an ihr Anteil nehmen, mit in u. Abl., in convivio, Cic.: omnibus in rebus, die Hand im Spiele haben, Cic.: m. Dat., negotiis, convivio, Cic.: apud alqm cenulae eius, Apul.: intererit Satyris paulum pudibunda protervis, die Tragödie (personif.) wird Teilnehmerin am Satyrspiel sein, Hor.: interfuit sacrificanti, war mit gegenwärtig bei dem Opfer, das er brachte, Suet. – absol., ac si ipse interfuerit, Cic.: u. übtr. v. Lebl., ratiocinatio dicitur interfuisse, Cic.

    II) impers., interest = es ist ein Unterschied, es macht einen Unterschied, es ist von Wichtigkeit, es ist daran gelegen, es verschlägt, α) absol., oder mit Genet. der Person od. Sache, der an etwas gelegen ist, außer wenn die Person durch ein Pronom. pers. bezeichnet wird, wofür der Abl. fem. gen. meā, tuā, suā, nostrā, vestrā steht, zuw. auch cuiā ( statt cuius). – β) mit ad u. Akk. der Sache, hinsichtlich welcher? an etwas gelegen ist. – γ) mit Angabe des wieviel? einem daran gelegen ist, durch die Neutra multum, quantum, tantum, plus, plurimum, nihil etc.; od. durch Advv., wie maxime, vehementer, quanto opere (quantopere); od. durch Genet. des Wertes, wie magni (viel), permagni (sehr viel), parvi (wenig), minoris (weniger), pluris (mehr). – δ) mit Angabe der Sache, an der etwas gelegen ist, ausgedrückt durch das Neutrum eines Pronomens, od. durch einen Infin., od. Acc. u. Infin., od. durch einen Final- od. einen indirekten Fragesatz, der durch ut od. ne od. durch quod (weil, daß) od. durch ein Relativum od. durch ein Fragewort eingeführt ist.Beispiele: quoniam ipsius interest, Ulp. dig.: quasi rei publicae maxime interesset, Suet.: nam eorum quoque vehementer interest, Cic.: vestrā hoc maxime interest, Cic.: et ideo licet interesse desiit, vel minoris vel pluris interesse coepit, und hat vielleicht das Interesse ganz aufgehört, oder hat es angefangen, geringer oder größer zu sein, Ulp. dig. 2, 13, 8. § 1: quod si laxius volent proferre diem, poterunt vel biduum vel triduum vel ut videbitur; nihil interest, Cic.: non multum interest, Scrib. Larg.: si nihil interest regis (wenn es dem K. nichts verschlägt), peto, ut, dum dico, vinculis liberer, Curt.: id, quod meā intelleges multum, tuā nullam in partem interesse, Cic.: ea caedes si potissimum crimini datur, detur ei cuiā interfuit, non ei, cuiā nihil interfuit, Cic. pro Var. fr. bei Prisc. 12, 29: equidem ad nostram laudem non multum video interesse, Cic.: quantum interesse vis ad rationem petendi? Cic. – interest omnium recte facere, Cic.: interest scire, quale senatus consultum fuerit vel qui dies urbis, cum est nuntiatus interemptus Maximinus, Capit.: quis est hodie, cuius intersit istam legem manere? Cic.: quod eos scire aut nostrā aut ipsorum interest, Cic.: suspicarer multum interesse rei familiaris tuae te quam primum venire, Cic.: semper ille quantum interesset P. Clodii se perire cogitabat, Cic.: sed Atheniensium quoque plus interfuit firma tecta in domiciliis habere, quam Minervae signum ex ebore pulcherrimum, Cic.: docet, quanto opere rei publicae communisque salutis intersit, manus hostium distineri, Caes.: magis nullius interest quam tuā, T. Otacili, non imponi cervicibus tuis onus, sub quo concĭdas, Liv.: magni interest meā unā (zusammen) nos esse, Cic.: magni est Ciceronis vel meā potius vel mehercule utriusque me intervenire discenti, Cic.: quamquam magni ad honorem nostrum interest, quam primum ad urbem me venire, Cic.: vehementer interfuit rei publicae nullam videri in eiusmodi causa dissensionem esse, Cic.: omnem potentiam ad unum conferri pacis interfuit, Tac.: vehementer intererat vestrā liberos vestros hic potissimum discere, Plin. ep.: permagni nostrā interest te, si comitiis non potueris, at declarato illo Romae esse, Cic. – interest, ut sciatur, quem ad modum Tacitus imperator sit creatus, Vopisc. Tac. 3, 1: illud magni meā interest, te ut videam, Cic.: utriusque nostrûm magni interest, ut te videam, ante quam decedas, Cic.: non tam suā quam rei publicae interesse, ut salvus esset, Caes. bei Suet.: verane haec affirmare non ausim; interest tamen exempli, ut vera videantur, Plin. ep.: vestrā interest, ne imperatorem pessimi faciant, Tac.: illius interesse, ne faciat moram, Phaedr. – neque multum interest, quod (daß) nondum per numeros distributi sunt, Plin. ep. 10, 30 (39), 2. – in maximis motibus mutationibusque caeli nihil interest, qui ventus, qui imber, quae tempestas ubique sit, Cic.: quoniam non tam interest, quo animo scribatur (liber), quam quo accipiatur, Cic.: si negaret quicquam interesse ad beate vivendum, quali uteretur victu, concederem, Cic.: sed plane plurimum interest, quantae qualesque inter eas remissiones sint, Cels.: numquam enim interest, uter sit eorum in pede extremo, Cic.: nihil interest, quo modo solvantur (nodi), Curt.: quod si in philosophia tantum interest, quem ad modum dicas, quid tandem etc., Cic.: quid autem illius interest, quoniam in senatum non venis, ubi sis? Cic. – nam ut nihil interest, utrum nemo valeat an nemo possit valere, sic non intellego, quid intersit, utrum nemo sit sapiens an nemo esse possit, Cic.: multum interest, utrum aliquis beneficium nobis det nostrā causā an et suā, Sen.: non multum interest, utrumne de furto aut formula et interdicto dicendum habeas, an de ambitu comitiorum, Tac. dial.: ut sit voluptas in iis rebus, necne sit, ad id quod agimus nihil interest, Cic.: Theodori quidem nihil interest, humine an sublime putescat, Cic.: omnisne locus eiusmodi est, ut nihil intersit rei publicae, colonia deducatur in eum locum necne? Cic.: ea vos rata habeatis, necne, magis rei publicae interest quam meā, Liv.: nihil enim interest, dactylus sit extremus an creticus, Cic.: o te ineptum, si putas meā interesse, supra terram an infra putrescam, Sen. – longe interesse manifestum est, possideat quis quae profert an mutuetur, Tac. dial. 32 in. – Selten steht ein bestimmtes Subjekt zur Angabe dessen, woran gelegen ist, im Nominativ, wie: in Epirum ad te statui me conferre, non quo meā interesset loci natura, sed etc., Cic. ad Att. 3, 19, 1 (wo jedoch Wesenberg vor loci natura eine Lücke annimmt). – / arch. Konj. Präs. intersiet, Ter. eun. 685. Lucil. 338.

    lateinisch-deutsches > intersum

  • 15 latens

    latēns, entis, PAdi. (lateo), unsichtbar, verborgen, postica, Amm.: iunctura, Plin.: saxa, Verg.: nodi, Curt.: res, Cic.: periculum, Curt.: causa, Verg.; u. verb. causa latens et occulta (Ggstz. manifesta), Scrib. Larg.: latens et operta calliditas, Sen.: latentior origo, Augustin. de gen. ad litt. 12, 18: potest tamen et alia causa esse latentior, Augustin. de civ. dei 5, 19. p. 230, 13 D2: u. subst., in latenti, im verborgenen, insgeheim, heimlich, ICt.

    lateinisch-deutsches > latens

  • 16 nexus

    nexus, ūs, m. (necto), I) das Zusammenknüpfen, Zusammenschlingen, die Umschlingung, Verschlingung, Windung, atomorum, Cic.: nodi, Plin.: brachiorum, Suet.: cuius nexum (V. des gordischen Knotens) si quis solvisset, Iustin.: serpens baculum nexibus ambit, Ov. – II) bildl.: A) im allg.: plerique legis nexus, die durch das Gesetz erzeugten Verwickelungen, Tac. ann. 3, 28: principia et nexus (Verkettungen, Verband) naturalium causarum, Tac. ann. 6, 22: u. so nexus causarum latentium (unbekannter Kausalnexus) et multo ante destinatarum, Curt. 5, 11 (31), 10. – B) insbes., als jurist. t. t., die Verbindlichkeit, 1) im engeren Sinne: a) Schuldverpflichtung, qui se nexu obligavit, Cic. – b) die durch nexum entstandene Schuldhörigkeit, nexum inibant, sie traten in das Verhältnis der Schuldhörigkeit, Liv.: nexu vincti, solche Leute, die infolge der Schuldhörigkeit dem Gläubiger als Schuldgefangene od. Schuldknechte anheimfielen, Liv.: nec civili nexu, sed communi lege naturae, Cic.: dah. übtr., Attici proprium te esse mancipio et nexu, Cic. – 2) im weiteren Sinne, jede aus einer Obligation entstehende Verbindlichkeit, ICt.: a nexu pignoris res libera est, von der Verpfändung, ICt.

    lateinisch-deutsches > nexus

  • 17 veternosus

    veternōsus, a, um, Adi. m. Superl. (veternus, ī), I) mit der Schlafsucht (als Krankheit) behaftet, schlafsüchtig, Cato fr. u. Plin. – II) übtr.: a) träumerisch, schläfrig, homo, Ter. eun. 688. – b) matt, kraftlos, undae, Arnob.: dicendi genus, Sidon.: consuetudo, Augustin.: animus, herabgekommenes Gemüt, Sen.: illi artificii veternosissimi nodi, jene müßige Spielerei mit künstlichen Schlingen, Sen.

    lateinisch-deutsches > veternosus

  • 18 enodo

    ēnōdo, āre, āvi, ātum - tr. - [st2]1 [-] enlever les noeuds. [st2]2 [-] dénouer, détendre. [st2]3 [-] expliquer, éclaircir, élucider, interpréter.    - nomina enodare, Cic. N. D. 3, 24, 62: donner l'étymologie.
    * * *
    ēnōdo, āre, āvi, ātum - tr. - [st2]1 [-] enlever les noeuds. [st2]2 [-] dénouer, détendre. [st2]3 [-] expliquer, éclaircir, élucider, interpréter.    - nomina enodare, Cic. N. D. 3, 24, 62: donner l'étymologie.
    * * *
        Enodo, enodas, pen. prod. enodare. Nonius. Desnouer.
    \
        Enodari dicuntur arbores, quum nodi eis amputantur. Cato. Columel. Quand on leur coupe les neuds.
    \
        Enodare. Cic. Declarer.

    Dictionarium latinogallicum > enodo

  • 19 plaga

    [st1]1 [-] plāga, ae, f.: - [abcl][b]a - coup, percussion, secousse. - [abcl]b - coup (qui meurtrit), contusion, blessure, plaie, lésion. - [abcl]c - coup, atteinte, dommage, tort, préjudice, échec, malheur, calamité.[/b]    - [gr]gr. πληγή, ῆς.    - plaga atomorum, Cic.: choc des atomes.    - callere plagis, Plaut.: avoir la peau durcie par les coups.    - plaga ex vulnere, Cels.: plaie qui résulte d'une blessure.    - plagae scorpionum, Plin.: piqûres de scorpions.    - plagam ferre (inferre, infligere, facere): porter un coup, faire une blessure.    - aperitur picea plagâ, Plin.: on fait une incision au faux sapin.    - levior est plaga ab amico, Cic.: le coup est moins dur, venant d'un ami.    - plagam gravem facit oratio, Cic.: l'éloquence porte un coup terrible. [st1]2 [-] plăga, ae, f.: - [abcl][b]a - étendue de terre, région, zone, contrée. - [abcl]b - canton, district.[/b]    - [gr]gr. πλάξ, ακός.    - plaga aetheria, Virg.: les espaces célestes, le ciel.    - quatuor plagae, Virg.: les quatre zones.    - plaga olearum, Lucr.: rangée d'oliviers.    - plaga marmorata, Stat.: chemin pavé de marbre.    - plagae maris, Gell.: la mer. [st1]3 [-] plăga, ae, f.: - [abcl][b]a - filet de chasse, rets, piège. - [abcl]b - rideau (de lit, de litière), tenture.[/b]    - tendere plagas, Cic.: tendre des filets.    - extrema plaga, Plin.: l'extrémité de la toile (d'araignée).    - in plagas incidere, Petr.: tomber dans un piège.
    * * *
    [st1]1 [-] plāga, ae, f.: - [abcl][b]a - coup, percussion, secousse. - [abcl]b - coup (qui meurtrit), contusion, blessure, plaie, lésion. - [abcl]c - coup, atteinte, dommage, tort, préjudice, échec, malheur, calamité.[/b]    - [gr]gr. πληγή, ῆς.    - plaga atomorum, Cic.: choc des atomes.    - callere plagis, Plaut.: avoir la peau durcie par les coups.    - plaga ex vulnere, Cels.: plaie qui résulte d'une blessure.    - plagae scorpionum, Plin.: piqûres de scorpions.    - plagam ferre (inferre, infligere, facere): porter un coup, faire une blessure.    - aperitur picea plagâ, Plin.: on fait une incision au faux sapin.    - levior est plaga ab amico, Cic.: le coup est moins dur, venant d'un ami.    - plagam gravem facit oratio, Cic.: l'éloquence porte un coup terrible. [st1]2 [-] plăga, ae, f.: - [abcl][b]a - étendue de terre, région, zone, contrée. - [abcl]b - canton, district.[/b]    - [gr]gr. πλάξ, ακός.    - plaga aetheria, Virg.: les espaces célestes, le ciel.    - quatuor plagae, Virg.: les quatre zones.    - plaga olearum, Lucr.: rangée d'oliviers.    - plaga marmorata, Stat.: chemin pavé de marbre.    - plagae maris, Gell.: la mer. [st1]3 [-] plăga, ae, f.: - [abcl][b]a - filet de chasse, rets, piège. - [abcl]b - rideau (de lit, de litière), tenture.[/b]    - tendere plagas, Cic.: tendre des filets.    - extrema plaga, Plin.: l'extrémité de la toile (d'araignée).    - in plagas incidere, Petr.: tomber dans un piège.
    * * *
        Plaga, plagae, priore prod. Virg. Playe, Navreure, Bature.
    \
        Nodi plagarum. Stat. Tumeurs et enflures des playes.
    \
        Altae plagae. Seneca. Profondes.
    \
        Accipere plagam. Cic. Recevoir une playe, Estre navré, Estre deplayé.
    \
        Facere grauem plagam. Cic. Donner un mauvais coup, Navrer, Blesser.
    \
        Facta plaga. Cels. Incision faicte, ou Entaillure.
    \
        Fieri meliorem plagis. Cic. Devenir meilleur par estre bien batu.
    \
        Infligere plagam mortiferam alicui. Cicero. Donner un coup mortel.
    \
        Iniicere plagam. Cic. Donner un coup.
    \
        Pati plagas non possum. Terent. Je ne puis endurer d'estre batu.
    \
        Plaga. Plin. Incision faicte en l'escorce d'un arbre.
    \
        Plagae, priore correpta. Cic. Rets à prendre bestes sauvages. Proprement ce sont les cordes dessus et dessoubs dequoy on tend les rets.
    \
        Incidere in plagas, per translationem. Cicero. Tomber en quelque inconvenient et danger.
    \
        Plaga, priore similiter correpta. Virgil. Une grande estendue ou espace du ciel ou de la terre, Quelque partie du monde.
    \
        AEtheria plaga. Virgil. La region de l'air.
    \
        Ardens plaga. Claud. Une contree ou pays fort chauld.
    \
        Marmorata plaga ingenti dorso. Stat. Chemin pavé de marbre.
    \
        Solifera plaga. Seneca. Orient.
    \
        Plagae. Varro. Tapis, ou Tapisserie.

    Dictionarium latinogallicum > plaga

  • 20 aeratus

    aerātus, a, um (aes), I) mit Metall versehen, 1) mit Metall (Erz, Kupfer, Bronze) beschlagen, -ausgelegt, navis, Caes.: classis, mit ehernen Schnäbeln, Verg.: vehicula, Vopisc.: arca, Schol. Iuven.: lecti, mit bronzenen Füßen, Cic. u. Liv.: ebenso triclinia, Plin.: acies, erzgepanzerte, Verg. – subst., aeratae, ārum, f. (verst. naves), mit Erz beschlagene Kriegsschiffe, Sen. de ben. 7, 20, 3. – 2) mit Geld versehen, gut bei Kasse, tribuni non tam aerati, quam, ut appellantur, aerarii, nicht sowohl Leute bei Kasse, als vielmehr Kassierer dem Titel nach, die aber eigentlich selbst kassiert sind (mit Anspielung auf aerarius no. II, B, 1,) Cic. ad Att. 1, 16, 3. – II) ganz aus Erz, ehern, manuis compedes, Varr. fr.: pila, catenae, Prop.: fores, Tibull.: securis, Verg.: bildl., ehern = erzfest, nodi, murus, Prop. 2, 20, 9 u. 2, 32, 59.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > aeratus

См. также в других словарях:

  • Nodi —   Arrondissement and town   Country  Benin Department Atakora Depar …   Wikipedia

  • Nodi Swamy Navirodu Hige — Nodi Swamy Navirodu Heege Directed by Shankar Nag Produced by Ramesh Bhat Screenplay by Shankar Nag Starring …   Wikipedia

  • NODI Crinium — globique in vicem implexi et calamistrô intorti, Graecis Grammaticis πλόκαμοι dictisunt, et βόσρυχοι. Hesychius, Πλόκαμοι κόνδυλοι τριχῶν πεπλεγμένοι, quidquid enim in nodum extuberat, κόνδυλον Graeci vocabant; unde in digitis κόνδυλοι partes,… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Nodi Hotel — (Таиф,Саудовская Аравия) Категория отеля: Адрес: Shafa Road, 11444 Таиф, Саудовская Аравия …   Каталог отелей

  • Nodi Swami Naavu Irodhu Heege — Nodi swami navu iruvudu hige is a Kannada language film. The main actor is Shankar Nag (as Mysore ). He has others like Master Manjunath ( Chintoo ) and Ramesh Bhat accompanying him. Categories: Kannada language film stubsKannada language films …   Wikipedia

  • nodi lymphoidei cervicales anteriores — [TA] anterior cervical lymph nodes: a group of lymph nodes ventral to the larynx and trachea, consisting of superficial vessels on the anterior jugular vein (nodi lymphoidei cervicales anteriores superficiales) and deep vessels (nodi lymphoidei… …   Medical dictionary

  • nodi lymphoidei parietales — parietal lymph nodes: lymph nodes that receive lymph from the walls of a body cavity; see nodi lymphoidei abdominis parietales and nodi lymphoidei pelvis parietales. Cf. nodi lymphoidei viscerales …   Medical dictionary

  • nodi lymphoidei viscerales — visceral lymph nodes: lymph nodes that receive lymph from the viscera in a body cavity; see nodi lymphoidei abdominis viscerales and nodi lymphoidei pelvis viscerales. Cf. nodi lymphoidei parietales …   Medical dictionary

  • nodi lymphoidei abdominis — [TA] abdominal lymph nodes: the lymph nodes that drain the abdomen; subdivided into parietal (nodi lymphoidei abdominis parietales) and visceral lymph nodes nodi lymphoidei abdominis viscerales …   Medical dictionary

  • nodi lymphoidei inguinales — [TA] inguinal lymph nodes: lymph nodes situated along the course of the inguinal ligament; they are subdivided into superficial (nodi lymphoidei inguinales superficiales) and deep (nodi lymphoidei inguinales profundi) groups of nodes …   Medical dictionary

  • nodi lymphoidei membri superioris — [TA] lymph nodes of upper limb: the lymph nodes of the hand, forearm, arm, and axilla; the former three groups draining into those of the axilla. They are subdivided into superficial (nodi lymphoidei superficiales membri superioris) and deep… …   Medical dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»