Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

nodi

  • 21 continuatio

    continuātio, ōnis, f. (continuo), I) aktiv = die ununterbrochene Fortführung, -Fortsetzung, lignariae negotiationis, Capit. Pertin. 1. § 1. – bes. die ununterbrochene Fortführung (Beibehaltung) eines Amtes, tribunatus, Liv. 3, 24, 9: magistratus, Liv. 3, 64, 4. – II) passiv, A) die unmittelbare Aufeinanderfolge, der ununterbrochene Fortgang, der stete Zusammenhang, c. seriesque rerum, Cic.: c. coniunctioque naturae, quam vocant συμπάθειαν, Cic.: c. causarum, Cic.: contextus et c. sermonis, Quint.: brevium verborum ac nominum c., Quint.: interrumpi tenorem rerum, in quibus peragendis c. ipsa efficacissima esset, non convenire, Liv. – als rhetor. t. t., a) (mit u. ohne verborum) die stetige Folge, der Zusammenhang der Worte, quasi nodi continuationis, Cic.: non est enim in verbo modus hic, sed in oratione, id est in continuatione verborum, Cic. – dah. die fortlaufende Periode (vgl. Cic. or. 204. Quint. 9, 4, 22), zB. nimis longa c. verborum, Cic. – b) der ununterbrochene Vortrag, Ggstz. distributio, Cornif. rhet. 3, 23: Ggstz. intercapedo et quasi remissio, Plin. ep. 4, 9, 11. – B) die ununterbrochene Fortdauer in der Zeit (Ggstz. intervallum, Serv. Verg. Aen. 1, 47), c. imbrium, Caes.: c. laborum, Vell. u. Suet.: bellorum, Vell.: nimia prosperorum od. prosperitatis, allzu anhaltendes Glück, Flor. u. Ps. Quint. decl.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > continuatio

  • 22 Hiberes

    Hibēres, um, m. (Ἴβηρες) od. gew. Hibērī (Ibēri), ōrum, m., die Hiberer ( Iberer), I) die Bewohner der Landschaft Hiberia in Hispanien, Plur. Form Hiberi, Verg. georg. 3, 408. Lucan. 4, 10. Corp. inscr. Lat. 13, 8007: Genet. Hiberûm, Catull. 9, 6. Avien. descr. orb. 479 u. or. mar. 552. – Sing. Form Hibēr, Hor. carm. 2, 20, 20. Lucan. 6, 258 u. 7, 755. Sil. 1, 656; 4, 470; 16, 306. – II) die Bewohner der Landschaft Hiberia (s. unten) in Asien, von Pompejus besiegt, Plur. Form Hiberi, Monum. Ancyr. 5, 53. Liv. epit. 101. Aur. Vict. de vir. ill. 77, 6. Plin. 3, 21. Flor. 3, 5, 21. Tac. ann. 6, 33. Eutr. 8, 3: u. Hiberes, Akk. Hiberas, Mela 3, 5, 6 (3. § 41). – Sing. Hiber ( nach Prisc. 7, 12), Val. Flacc. 5, 166 u. 559; 6, 507 750: Dat. Hibero, Val. Flacc. 7, 235. – Dav.: A) Hibēria, ae, f. (Ἰβηρία), 1) Hispanien diesseit der Säulen des Herkules, Hor. carm. 4, 5, 28. Vell. 2, 40, 1. Flor. 3, 5, 28. Eutr. 6, 14. Iustin. 44, 1, 1. – 2) eine Landschaft in Asien, j. Georgien, Hor. epod. 5, 21. Val. Flacc. 6, 120. – B) Hibēriacus, a, um, hiberisch, poet. = hispanisch, terrae, Sil. 13, 510. – C) Hibēricus, a, um (Ἰβηρικός), hiberisch, auch poet. = hispanisch übh., glans, Varro sat. Men. 403 bei Gell. 6 (7), 16, 5: herbae (= spartum), Auct. bei Quint. 8, 2, 2: funes (aus Pfriemenkraut), Hor. epod. 4, 3: mare, der westl. Ozean, Col. 8, 16, 9: terrae, Sidon. carm.
    ————
    23, 154. – D) Hibērus, a, um, hiberisch, poet. = hispanisch, terra, Lucil. 467 u. 490: gurges, im westl. Ozean, Verg. Aen. 11, 913: mare, der westl. Ozean, Val. Flacc. 2, 34: populi, Mart. Cap. 6. § 665: lorica, aus tarrokonensischem Eisen, Hor. carm. 1, 29, 15: minium, Prop. 2, 3, 11: piscis, die (bei Neukarthago gefangene) Makrele (scomber), Hor. sat. 2, 8, 46: equus, Corp. inscr. Lat. 2, 2660: pastor triplex, Geryon, Ov. met. 9, 184: vaccae od. boves, des Geryon, Ov. fast. 6, 519. Mart. Cap. 6. § 642: nodi, Stat. Theb. 4, 266: extremi Solis Hiberae domus, Val. Flacc. 3, 730. – Die aspirierte Form Hiber... ( nicht Iber...) steht überall in den besten Handschriften und in den Inschriften.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Hiberes

  • 23 intersum

    inter-sum, fuī, esse, I) pers.: A) dazwischensein, sich dazwischen befinden, dazwischenliegen, a) im Raume: Tiberis inter eos interesset, Cic.: via interest, Liv. – b) übtr., v. der Zeit, inter primum et sextum consulatum XLVI anni interfuerunt, Cic.: anni triginta interfuere, sind dazwischen verflossen, Liv. – B) entfernt sein, 1) eig.: clatros interesse oportet pede, Cato r. r. 4. – 2) übtr., verschieden sein, sich unterscheiden, hoc pater ac dominus interest, darin usw., Ter.: mit Genet., quoniam το νεμεσαν interest τοῦ φθονειν, zwischen Unwillen u. Schadenfreude ein Unteschied ist, Cic. – quod ab eo nihil intersit, Cic.: in his rebus nihil omnino interest, es ist gar kein Unterschied, Cic.: interest aliquid inter laborem et dolorem, es ist einiger Unterschied zwischen usw., Cic.: illud quoque multum interest in rudi terra an... an etc., Varro: tantum id interest, veneritne... an etc., Liv. – C) bei etw. od. jmd. gegenwärtig sein, einer Sache beiwohnen, an ihr Anteil nehmen, mit in u. Abl., in convivio, Cic.: omnibus in rebus, die Hand im Spiele haben, Cic.: m. Dat., negotiis, convivio, Cic.: apud alqm cenulae eius, Apul.: intererit Satyris paulum pudibunda protervis, die Tragödie (personif.) wird Teilnehmerin am Satyrspiel sein, Hor.: interfuit sacrificanti, war mit gegenwärtig bei dem Opfer, das er brachte, Suet. – absol., ac si ipse interfuerit, Cic.:
    ————
    u. übtr. v. Lebl., ratiocinatio dicitur interfuisse, Cic.
    II) impers., interest = es ist ein Unterschied, es macht einen Unterschied, es ist von Wichtigkeit, es ist daran gelegen, es verschlägt, α) absol., oder mit Genet. der Person od. Sache, der an etwas gelegen ist, außer wenn die Person durch ein Pronom. pers. bezeichnet wird, wofür der Abl. fem. gen. meā, tuā, suā, nostrā, vestrā steht, zuw. auch cuiā ( statt cuius). – β) mit ad u. Akk. der Sache, hinsichtlich welcher? an etwas gelegen ist. – γ) mit Angabe des wieviel? einem daran gelegen ist, durch die Neutra multum, quantum, tantum, plus, plurimum, nihil etc.; od. durch Advv., wie maxime, vehementer, quanto opere (quantopere); od. durch Genet. des Wertes, wie magni (viel), permagni (sehr viel), parvi (wenig), minoris (weniger), pluris (mehr). – δ) mit Angabe der Sache, an der etwas gelegen ist, ausgedrückt durch das Neutrum eines Pronomens, od. durch einen Infin., od. Acc. u. Infin., od. durch einen Final- od. einen indirekten Fragesatz, der durch ut od. ne od. durch quod (weil, daß) od. durch ein Relativum od. durch ein Fragewort eingeführt ist.Beispiele: quoniam ipsius interest, Ulp. dig.: quasi rei publicae maxime interesset, Suet.: nam eorum quoque vehementer interest, Cic.: vestrā hoc maxime interest, Cic.: et ideo licet interesse desiit, vel minoris vel pluris interesse coepit, und hat vielleicht das Interesse
    ————
    ganz aufgehört, oder hat es angefangen, geringer oder größer zu sein, Ulp. dig. 2, 13, 8. § 1: quod si laxius volent proferre diem, poterunt vel biduum vel triduum vel ut videbitur; nihil interest, Cic.: non multum interest, Scrib. Larg.: si nihil interest regis (wenn es dem K. nichts verschlägt), peto, ut, dum dico, vinculis liberer, Curt.: id, quod meā intelleges multum, tuā nullam in partem interesse, Cic.: ea caedes si potissimum crimini datur, detur ei cuiā interfuit, non ei, cuiā nihil interfuit, Cic. pro Var. fr. bei Prisc. 12, 29: equidem ad nostram laudem non multum video interesse, Cic.: quantum interesse vis ad rationem petendi? Cic. – interest omnium recte facere, Cic.: interest scire, quale senatus consultum fuerit vel qui dies urbis, cum est nuntiatus interemptus Maximinus, Capit.: quis est hodie, cuius intersit istam legem manere? Cic.: quod eos scire aut nostrā aut ipsorum interest, Cic.: suspicarer multum interesse rei familiaris tuae te quam primum venire, Cic.: semper ille quantum interesset P. Clodii se perire cogitabat, Cic.: sed Atheniensium quoque plus interfuit firma tecta in domiciliis habere, quam Minervae signum ex ebore pulcherrimum, Cic.: docet, quanto opere rei publicae communisque salutis intersit, manus hostium distineri, Caes.: magis nullius interest quam tuā, T. Otacili, non imponi cervicibus tuis onus, sub quo concĭdas, Liv.: magni interest meā unā (zusammen) nos esse,
    ————
    Cic.: magni est Ciceronis vel meā potius vel mehercule utriusque me intervenire discenti, Cic.: quamquam magni ad honorem nostrum interest, quam primum ad urbem me venire, Cic.: vehementer interfuit rei publicae nullam videri in eiusmodi causa dissensionem esse, Cic.: omnem potentiam ad unum conferri pacis interfuit, Tac.: vehementer intererat vestrā liberos vestros hic potissimum discere, Plin. ep.: permagni nostrā interest te, si comitiis non potueris, at declarato illo Romae esse, Cic. – interest, ut sciatur, quem ad modum Tacitus imperator sit creatus, Vopisc. Tac. 3, 1: illud magni meā interest, te ut videam, Cic.: utriusque nostrûm magni interest, ut te videam, ante quam decedas, Cic.: non tam suā quam rei publicae interesse, ut salvus esset, Caes. bei Suet.: verane haec affirmare non ausim; interest tamen exempli, ut vera videantur, Plin. ep.: vestrā interest, ne imperatorem pessimi faciant, Tac.: illius interesse, ne faciat moram, Phaedr. – neque multum interest, quod (daß) nondum per numeros distributi sunt, Plin. ep. 10, 30 (39), 2. – in maximis motibus mutationibusque caeli nihil interest, qui ventus, qui imber, quae tempestas ubique sit, Cic.: quoniam non tam interest, quo animo scribatur (liber), quam quo accipiatur, Cic.: si negaret quicquam interesse ad beate vivendum, quali uteretur victu, concederem, Cic.: sed plane plurimum interest, quantae qualesque inter eas remissiones sint, Cels.:
    ————
    numquam enim interest, uter sit eorum in pede extremo, Cic.: nihil interest, quo modo solvantur (nodi), Curt.: quod si in philosophia tantum interest, quem ad modum dicas, quid tandem etc., Cic.: quid autem illius interest, quoniam in senatum non venis, ubi sis? Cic. – nam ut nihil interest, utrum nemo valeat an nemo possit valere, sic non intellego, quid intersit, utrum nemo sit sapiens an nemo esse possit, Cic.: multum interest, utrum aliquis beneficium nobis det nostrā causā an et suā, Sen.: non multum interest, utrumne de furto aut formula et interdicto dicendum habeas, an de ambitu comitiorum, Tac. dial.: ut sit voluptas in iis rebus, necne sit, ad id quod agimus nihil interest, Cic.: Theodori quidem nihil interest, humine an sublime putescat, Cic.: omnisne locus eiusmodi est, ut nihil intersit rei publicae, colonia deducatur in eum locum necne? Cic.: ea vos rata habeatis, necne, magis rei publicae interest quam meā, Liv.: nihil enim interest, dactylus sit extremus an creticus, Cic.: o te ineptum, si putas meā interesse, supra terram an infra putrescam, Sen. – longe interesse manifestum est, possideat quis quae profert an mutuetur, Tac. dial. 32 in. – Selten steht ein bestimmtes Subjekt zur Angabe dessen, woran gelegen ist, im Nominativ, wie: in Epirum ad te statui me conferre, non quo meā interesset loci natura, sed etc., Cic. ad Att. 3, 19, 1 (wo jedoch Wesenberg vor loci natura eine Lücke an-
    ————
    nimmt). – arch. Konj. Präs. intersiet, Ter. eun. 685. Lucil. 338.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > intersum

  • 24 latens

    latēns, entis, PAdi. (lateo), unsichtbar, verborgen, postica, Amm.: iunctura, Plin.: saxa, Verg.: nodi, Curt.: res, Cic.: periculum, Curt.: causa, Verg.; u. verb. causa latens et occulta (Ggstz. manifesta), Scrib. Larg.: latens et operta calliditas, Sen.: latentior origo, Augustin. de gen. ad litt. 12, 18: potest tamen et alia causa esse latentior, Augustin. de civ. dei 5, 19. p. 230, 13 D2: u. subst., in latenti, im verborgenen, insgeheim, heimlich, ICt.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > latens

  • 25 nexus

    nexus, ūs, m. (necto), I) das Zusammenknüpfen, Zusammenschlingen, die Umschlingung, Verschlingung, Windung, atomorum, Cic.: nodi, Plin.: brachiorum, Suet.: cuius nexum (V. des gordischen Knotens) si quis solvisset, Iustin.: serpens baculum nexibus ambit, Ov. – II) bildl.: A) im allg.: plerique legis nexus, die durch das Gesetz erzeugten Verwickelungen, Tac. ann. 3, 28: principia et nexus (Verkettungen, Verband) naturalium causarum, Tac. ann. 6, 22: u. so nexus causarum latentium (unbekannter Kausalnexus) et multo ante destinatarum, Curt. 5, 11 (31), 10. – B) insbes., als jurist. t. t., die Verbindlichkeit, 1) im engeren Sinne: a) Schuldverpflichtung, qui se nexu obligavit, Cic. – b) die durch nexum entstandene Schuldhörigkeit, nexum inibant, sie traten in das Verhältnis der Schuldhörigkeit, Liv.: nexu vincti, solche Leute, die infolge der Schuldhörigkeit dem Gläubiger als Schuldgefangene od. Schuldknechte anheimfielen, Liv.: nec civili nexu, sed communi lege naturae, Cic.: dah. übtr., Attici proprium te esse mancipio et nexu, Cic. – 2) im weiteren Sinne, jede aus einer Obligation entstehende Verbindlichkeit, ICt.: a nexu pignoris res libera est, von der Verpfändung, ICt.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > nexus

  • 26 veternosus

    veternōsus, a, um, Adi. m. Superl. (veternus, ī), I) mit der Schlafsucht (als Krankheit) behaftet, schlafsüchtig, Cato fr. u. Plin. – II) übtr.: a) träumerisch, schläfrig, homo, Ter. eun. 688. – b) matt, kraftlos, undae, Arnob.: dicendi genus, Sidon.: consuetudo, Augustin.: animus, herabgekommenes Gemüt, Sen.: illi artificii veternosissimi nodi, jene müßige Spielerei mit künstlichen Schlingen, Sen.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > veternosus

  • 27 nodus

    узел, в пер. см.: a) = затруднение, трудность: antiquae iurisdictionis difficillimi nodi (1. 23 pr. C. 4, 29);

    b) связь: legitimus adoptionis nodus (1. 10 pr. C. 8, 48).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > nodus

  • 28 solvō

        solvō solvī (soluit, Ct.; soluisse, Tb.), solūtus, ere    [2 se+luo], to loosen, unbind, unfasten, unfetter, untie, release: iube solvi (eum), T.: ad palum adligati repente soluti sunt: ita nexi soluti (sunt), L.: Solvite me, pueri, V.: quo modo solvantur (nodi), Cu.: solve capillos, untie, O.: crines, let down, O.: terrae quem (florem) ferunt solutae, i. e. thawed, H.: Solve senescentem equum, i. e. from service, H.: talibus ora solvit verbis, freely opens, O.: Solvite vela, unfurl, V.— To detach, remove, part, disengage, free: ancorā solutā (i. e. a litore): classis retinacula solvi iussit, O.: teque isto corpore solvo, V.: partūs, to bring forth, O.—Of ships, to free from land, set sail, weigh anchor, leave land, depart: navīs solvit, Cs.: primis tenebris solverat navem, L.: cum foedere solvere navīs, O.: navīs a terrā solverunt, Cs.: ab Corintho solvere navīs, L.: tertia fere vigiliā solvit (sc. navem), Cs.: nos eo die cenati solvimus: a Brundusio solvit, L.: Alexandriā solvisse: portu solventes.— To untie, unfasten, unlock, unseal, open: ille pharetram Solvit, uncovered, O.: solutā epistulā, N.: solutis fasciis, Cu.— To take apart, disintegrate, disunite, dissolve, separate, break up, scatter, dismiss: ubi ordines procursando solvissent, L.: agmina Diductis solvēre choris, V.: solvit maniplos, Iu.: coetuque soluto Discedunt, O.: urbem solutam reliquerunt, disorganized: si solvas ‘Postquam discordia tetra’... Invenias, etc., H.— To relax, benumb, make torpid, weaken: ima Solvuntur latera, V.: pennā metuente solvi, i. e. unflagging, H.: illi solvuntur frigore membra, V.: corpora somnus Solverat, O.: somno vinoque solutos, O.: Solvitur in somnos, V.— To loosen, break up, part, dissolve, disperse, divide, scatter: omne conligatum solvi potest: solvere navīs et rursus coniungere, Cu.: membra ratis, O.— To dissolve, melt, turn, change: nives solvere, melt, O.: (vitulo) per integram solvuntur viscera pellem, V.—Of fastenings, to loose, remove, cancel, untie, unlock: nullo solvente catenas, O.: Frenum solvit, Ph.: Solvitur acris hiemps, H.: a corpore bracchia, relaxes his hold, O.: crinalīs vittas, V.: vinculum epistulae, Cu.—Fig., to free, set free, release, loose, emancipate, relieve, exempt: linguam ad iurgia, O.: cupiditates suas, Cu.: Bassanitas obsidione, L.: ut religione civitas solvatur: Vopiscus, solvatur legibus, be exempted: petente Flacco ut legibus solveretur, L.: ut is per aes et libram heredes testamenti solvat, release the testamentary heirs: reus Postumus est eā lege... solutus ac liber, i. e. the law does not apply to: solutus Legibus insanis, H.: vos curis ceteris, T.: solvent formidine terras, V.: Vita solutorum miserā ambitione, H.: longo luctu, V.: calices quem non fecere Contractā in paupertate solutum? i. e. from cares, H.: ego somno solutus sum, awoke.— To acquit, absolve, cleanse, relieve: ut scelere solvamur, be held guiltless: hunc scelere solutum periculo liberavit: Sit capitis damno Roma soluta mei, O.— To relax, smooth, unbend, quiet, soothe (poet.): solvatur fronte senectus (i. e. frons rugis solvatur), be cleared, H.: arctum hospitiis animum, H.—Of ties, obligations, or authority, to remove, cancel, destroy, efface, make void, annul, overthrow, subvert, violate, abolish: solutum coniugium, Iu.: nec coniugiale solutum Foedus in alitibus, O.: culpa soluta mea est, O.: quos (milites), soluto imperio, licentia conruperat, S.: solvendarum legum principium (i. e. dissolvendarum), Cu.: disciplinam militarem, subvert, L.: pactique fide data munera solvit, i. e. took back, O.— To loosen, impair, weaken, scatter, disperse, dissolve, destroy: plebis vis soluta atque dispersa, S.: senectus quae solvit omnia, L.: nodum (amicitiae) solvere Gratiae, H.: hoc firmos solvit amores, O.— To end, remove, relieve, soothe: ieiunia granis, O.: Curam Dulci Lyaeo, H.: corde metum, V.: pudorem, V.: solutam cernebat obsidionem, the siege raised, L.: Solventur risu tabulae (see tabula), H.— To accomplish, fulfil, complete, keep (of funeral ceremonies, vows, and promises): omnia paterno funeri iusta, finish the burial rites: iustis defunctorum corporibus solutis, Cu.: exsequiis rite solutis, V.: vota, fulfil: Vota Iovi, O.: solvisti fidem, you have kept your promise, T.: Esset, quam dederas, morte soluta fides, i. e. your pledge (to be mine through life), O.— To solve, explain, remove: quā viā captiosa solvantur, i. e. are refuted: Carmina non intellecta, O.: nodos iuris, Iu.—Of debts, to fulfil, pay, discharge, pay off: hoc quod debeo peto a te ut... solutum relinquas, settled: Castricio pecuniam iam diu debitam, a debt of long standing: ex quā (pensione) maior pars est ei soluta: rem creditori populo solvit, L.: ut creditae pecuniae solvantur, Cs.: debet vero, solvitque praeclare.—Of persons, to make payment, pay: cuius bona, quod populo non solvebat, publice venierunt: ei cum solveret, sumpsit a C. M. Fufiis: pro vecturā: tibi quod debet ab Egnatio, pay by a draft on Egnatius: numquam vehementius actum est quam ne solveretur, to stop payments: nec tamen solvendo aeri alieno res p. esset, able to pay its debt, L.; hence the phrase, solvendo esse, to be solvent: solvendo non erat, was insolvent: cum solvendo civitates non essent: ne videatur non fuisse solvendo.—Of money or property, to pay, pay over, hand over (for pecuniā rem or debitum solvere): emi: pecuniam solvi: pro quo (frumento) pretium, L.: quae praemia senatus militibus ante constituit, ea solvantur: arbitria funeris, the expenses of the funeral: Dona puer solvit, paid the promised gifts, O.: HS CC praesentia, in cash: legatis pecuniam pro frumento, L.—Of a penalty, to accomplish, fulfil, suffer, undergo: iustae et debitae poenae solutae sunt: capite poenas, S.: meritas poenas solvens, Cu.
    * * *
    solvere, solvi, solutus V
    loosen, release, unbind, untie, free; open; set sail; scatter; pay off/back

    Latin-English dictionary > solvō

  • 29 articulus

    I.
    A.. Lit.:

    nodi corporum, qui vocantur articuli,

    Plin. 11, 37, 88, § 217:

    hominis digiti articulos habent ternos, pollex binos,

    id. 11, 43, 99, § 244:

    summus caudae articulus,

    id. 8, 41, 63, § 153 al.:

    crura sine nodis articulisque,

    Caes. B. G. 6, 27:

    ipso in articulo, quo jungitur capiti cervix,

    Liv. 27, 49:

    auxerat articulos macies,

    i. e. had made more joints, had made the bones visible, Ov. M. 8, 807:

    articulorum dolores habere,

    i. e. gouty pains, Cic. Att. 1, 5 fin.; cf. Cels. 5, 18: postquam illi justa cheragra Contudit articulos, * Hor. S. 2, 7, 16; cf. Pers. 5, 58:

    gladiatorem vehementis impetus excipit adversarii mollis articulus,

    Quint. 2, 12, 2.—Hence, molli articulo tractare aliquem, to touch one gently, softly, Quint. 11, 2, 70.—Of plants:

    ineunte vere in iis (vitibus), quae relicta sunt, exsistit, tamquam ad articulos sarmentorum, ea quae gemma dicitur,

    Cic. Sen. 15, 53; Plin. 16, 24, 36, § 88:

    ante quam seges in articulum eat,

    Col. 2, 11, 9; so Plin. 18, 17, 45, § 159. —Of mountains, a hill connecting several larger mountains:

    montium articuli,

    Plin. 37, 13, 77, § 201.—
    B.
    With an extension of the idea, a limb, member, in gen. (cf. 2. artus), * Lucr. 3, 697.—Hence also for a finger, Prop. 2, 34, 80; so Ov. H. 10, 140; id. P. 2, 3, 18:

    quot manus atteruntur, ut unus niteat articulus!

    Plin. 2, 63, 63, § 158:

    ab eo missus est articulus manūs,

    Vulg. Dan. 5, 24:

    aspiciebat articulos manūs,

    ib. ib. 5, 5: erexit me super articulos manuum mearum, on the fingers or palms of my hands, ib. ib. 10, 10. —
    II.
    Trop.
    A.
    Of discourse, a member, part, division: articulus dicitur, cum singula verba intervallis distinguuntur caesā oratione, hoc modo: acrimoniā, voce, vultu adversarios perterruisti, Auct. ad Her. 4, 19: continuatio verborum soluta multo est aptior atque jucundior, si est articulis membrisque (kommasi kai kôlois) distincta, quam si continuata ac producta, Cic. de Or. 3, 48, 186: (genus orationis) fluctuans et dissolutum eo quod sine nervis et articulis fluctuat huc et illuc, Auct. ad Her. 4, 11.—

    Hence,

    a short clause, Dig. 36, 1, 27;

    also,

    a single word, ib. 35, 1, 4:

    articulus Est praesentis temporis demonstrationem continet,

    ib. 34, 2, 35:

    hoc articulo Quisque omnes significantur,

    ib. 28, 5, 29.—In gram. the pronn. hic and quis, Varr. L. L. 8, § 45 Müll.; the article, Quint. 1, 4, 19.—
    B.
    Of time.
    1.
    A point of time, a moment:

    commoditatis omnes articulos scio,

    Plaut. Men. 1, 2, 31.—With tempus:

    qui hunc in summas angustias adductum putaret, ut eum suis conditionibus in ipso articulo temporis astringeret,

    at the most critical moment, Cic. Quinct. 5, 19:

    in ipsis quos dixi temporum articulis,

    Plin. 2, 97, 99, § 216: si de singulis articulis [p. 168] temporum deliberabimus, August. ap. Suet. Claud. 4;

    also without tempus: in ipso articulo,

    at the fit moment, at the nick of time, Ter. Ad. 2, 2, 21.—With dies:

    in articulo diei illius ingressus est,

    on that very day, Vulg. Gen. 7, 13.—And with res:

    in articulo rerum,

    Curt. 3, 5; also in articulo, instantly, immediately, = statim, Cod. Just. 1, 33, 3.—Hence with the idea extended,
    2.
    A space, division of time:

    hi cardines singulis articulis dividuntur,

    Plin. 18, 25, 59, § 222:

    octo articuli lunae,

    id. 18, 35, 79, § 350: articulus austrinus, i. e. in which auster blows, id. 17, 2, 2, § 11.—
    C.
    Of other abstract things, part, division, point: per eosdem articulos (i.e. per easdem honorum partes) et gradus producere, August. ap. Suet. Claud. 4:

    stationes in mediis latitudinum articulis, quae vocant ecliptica,

    Plin. 2, 15, 13, § 68; Dig. 1, 3, 12:

    ventum est ergo ad ipsum articulum causae, i. e. ventum ad rei cardinem,

    the turning-point, Arn. 7, p. 243.

    Lewis & Short latin dictionary > articulus

  • 30 Cnidii

    Gnĭdus or Gnĭdos (also Cnĭd-), i, f., = Knidos, a Doric city in Caria, celebrated for its statue of Venus, the workmanship of Praxiteles; now Cnido, Mel. 1, 16, 2; Plin. 5, 28, 29, § 104; Hor. C. 1, 30, 1; 3, 28, 13; Ov. M. 10, 531; Cic. de Imp. Pomp. 12, 33; Liv. 37, 16.—
    II.
    Deriv. Gnĭdĭus ( Cn-), a um, adj., of or belonging to Gnidus, Gnidian:

    Venus,

    Plin. 36, 5, 4, § 23:

    Gyges,

    Hor. C. 2, 5, 20:

    granum,

    i. e. the seed of the mezereon, Plin. 13, 21, 35, § 114:

    arundo,

    i. e. Gnidian writingreed, Aus. Ep. 7, 50;

    also called nodi,

    id. ib. 4, 74.—In plur. subst.: Gnĭdii ( Cn-), ōrum, m., the inhabitants of Gnidus, Gnidians, Cic. Verr. 2, 4, 60, § 135; Plin. 36, 5, 4, § 20.

    Lewis & Short latin dictionary > Cnidii

  • 31 Geniculatus

    gĕnĭcŭlātus, a, um, adj. [geniculum].
    I.
    With bended knee.—Subst.: Gĕnĭcŭ-lātus, i, m., The Kneeler, a constellation, Vitr. 9, 6 med.
    B.
    Transf., in gen., bended, curved:

    meatus Tibridis,

    Amm. 18, 9.—
    II.
    Having knots, knotted, jointed, geniculated (class.):

    culmus,

    Cic. de Sen. 15, 51:

    harundo,

    Plin. 16, 36, 64, § 158:

    herba totidem nodis,

    id. 24, 16, 93, § 150:

    nodi scaporum,

    id. 17, 21, 35, § 152:

    cursu scandentes vites,

    id. 14, 1, 3, § 10.

    Lewis & Short latin dictionary > Geniculatus

  • 32 geniculatus

    gĕnĭcŭlātus, a, um, adj. [geniculum].
    I.
    With bended knee.—Subst.: Gĕnĭcŭ-lātus, i, m., The Kneeler, a constellation, Vitr. 9, 6 med.
    B.
    Transf., in gen., bended, curved:

    meatus Tibridis,

    Amm. 18, 9.—
    II.
    Having knots, knotted, jointed, geniculated (class.):

    culmus,

    Cic. de Sen. 15, 51:

    harundo,

    Plin. 16, 36, 64, § 158:

    herba totidem nodis,

    id. 24, 16, 93, § 150:

    nodi scaporum,

    id. 17, 21, 35, § 152:

    cursu scandentes vites,

    id. 14, 1, 3, § 10.

    Lewis & Short latin dictionary > geniculatus

  • 33 Gnidii

    Gnĭdus or Gnĭdos (also Cnĭd-), i, f., = Knidos, a Doric city in Caria, celebrated for its statue of Venus, the workmanship of Praxiteles; now Cnido, Mel. 1, 16, 2; Plin. 5, 28, 29, § 104; Hor. C. 1, 30, 1; 3, 28, 13; Ov. M. 10, 531; Cic. de Imp. Pomp. 12, 33; Liv. 37, 16.—
    II.
    Deriv. Gnĭdĭus ( Cn-), a um, adj., of or belonging to Gnidus, Gnidian:

    Venus,

    Plin. 36, 5, 4, § 23:

    Gyges,

    Hor. C. 2, 5, 20:

    granum,

    i. e. the seed of the mezereon, Plin. 13, 21, 35, § 114:

    arundo,

    i. e. Gnidian writingreed, Aus. Ep. 7, 50;

    also called nodi,

    id. ib. 4, 74.—In plur. subst.: Gnĭdii ( Cn-), ōrum, m., the inhabitants of Gnidus, Gnidians, Cic. Verr. 2, 4, 60, § 135; Plin. 36, 5, 4, § 20.

    Lewis & Short latin dictionary > Gnidii

  • 34 Gnidius

    Gnĭdus or Gnĭdos (also Cnĭd-), i, f., = Knidos, a Doric city in Caria, celebrated for its statue of Venus, the workmanship of Praxiteles; now Cnido, Mel. 1, 16, 2; Plin. 5, 28, 29, § 104; Hor. C. 1, 30, 1; 3, 28, 13; Ov. M. 10, 531; Cic. de Imp. Pomp. 12, 33; Liv. 37, 16.—
    II.
    Deriv. Gnĭdĭus ( Cn-), a um, adj., of or belonging to Gnidus, Gnidian:

    Venus,

    Plin. 36, 5, 4, § 23:

    Gyges,

    Hor. C. 2, 5, 20:

    granum,

    i. e. the seed of the mezereon, Plin. 13, 21, 35, § 114:

    arundo,

    i. e. Gnidian writingreed, Aus. Ep. 7, 50;

    also called nodi,

    id. ib. 4, 74.—In plur. subst.: Gnĭdii ( Cn-), ōrum, m., the inhabitants of Gnidus, Gnidians, Cic. Verr. 2, 4, 60, § 135; Plin. 36, 5, 4, § 20.

    Lewis & Short latin dictionary > Gnidius

  • 35 Gnidos

    Gnĭdus or Gnĭdos (also Cnĭd-), i, f., = Knidos, a Doric city in Caria, celebrated for its statue of Venus, the workmanship of Praxiteles; now Cnido, Mel. 1, 16, 2; Plin. 5, 28, 29, § 104; Hor. C. 1, 30, 1; 3, 28, 13; Ov. M. 10, 531; Cic. de Imp. Pomp. 12, 33; Liv. 37, 16.—
    II.
    Deriv. Gnĭdĭus ( Cn-), a um, adj., of or belonging to Gnidus, Gnidian:

    Venus,

    Plin. 36, 5, 4, § 23:

    Gyges,

    Hor. C. 2, 5, 20:

    granum,

    i. e. the seed of the mezereon, Plin. 13, 21, 35, § 114:

    arundo,

    i. e. Gnidian writingreed, Aus. Ep. 7, 50;

    also called nodi,

    id. ib. 4, 74.—In plur. subst.: Gnĭdii ( Cn-), ōrum, m., the inhabitants of Gnidus, Gnidians, Cic. Verr. 2, 4, 60, § 135; Plin. 36, 5, 4, § 20.

    Lewis & Short latin dictionary > Gnidos

  • 36 Gnidus

    Gnĭdus or Gnĭdos (also Cnĭd-), i, f., = Knidos, a Doric city in Caria, celebrated for its statue of Venus, the workmanship of Praxiteles; now Cnido, Mel. 1, 16, 2; Plin. 5, 28, 29, § 104; Hor. C. 1, 30, 1; 3, 28, 13; Ov. M. 10, 531; Cic. de Imp. Pomp. 12, 33; Liv. 37, 16.—
    II.
    Deriv. Gnĭdĭus ( Cn-), a um, adj., of or belonging to Gnidus, Gnidian:

    Venus,

    Plin. 36, 5, 4, § 23:

    Gyges,

    Hor. C. 2, 5, 20:

    granum,

    i. e. the seed of the mezereon, Plin. 13, 21, 35, § 114:

    arundo,

    i. e. Gnidian writingreed, Aus. Ep. 7, 50;

    also called nodi,

    id. ib. 4, 74.—In plur. subst.: Gnĭdii ( Cn-), ōrum, m., the inhabitants of Gnidus, Gnidians, Cic. Verr. 2, 4, 60, § 135; Plin. 36, 5, 4, § 20.

    Lewis & Short latin dictionary > Gnidus

  • 37 Gnidus or Gnidos

    Gnĭdus or Gnĭdos (also Cnĭd-), i, f., = Knidos, a Doric city in Caria, celebrated for its statue of Venus, the workmanship of Praxiteles; now Cnido, Mel. 1, 16, 2; Plin. 5, 28, 29, § 104; Hor. C. 1, 30, 1; 3, 28, 13; Ov. M. 10, 531; Cic. de Imp. Pomp. 12, 33; Liv. 37, 16.—
    II.
    Deriv. Gnĭdĭus ( Cn-), a um, adj., of or belonging to Gnidus, Gnidian:

    Venus,

    Plin. 36, 5, 4, § 23:

    Gyges,

    Hor. C. 2, 5, 20:

    granum,

    i. e. the seed of the mezereon, Plin. 13, 21, 35, § 114:

    arundo,

    i. e. Gnidian writingreed, Aus. Ep. 7, 50;

    also called nodi,

    id. ib. 4, 74.—In plur. subst.: Gnĭdii ( Cn-), ōrum, m., the inhabitants of Gnidus, Gnidians, Cic. Verr. 2, 4, 60, § 135; Plin. 36, 5, 4, § 20.

    Lewis & Short latin dictionary > Gnidus or Gnidos

  • 38 Hiberes

    Hĭbēres (less correctly, Ibēres), um, m., = Ibêres.
    I.
    Iberians, the Greek name for Spaniards, Cat. 9, 6.—In sing. collect.:

    me peritus Discet Hiber Rhodanique potor,

    Hor. C. 2, 20, 20:

    durus Iber,

    Luc. 6, 258.—Hence,
    A.
    Hĭbērus ( Ib-), a, um, adj., of or belonging to the Iberians or Spaniards, Iberian, Spanish:

    gurges,

    i. e. the Western Ocean, Verg. A. 11, 913; Ov. M. 7, 324:

    minium,

    Prop. 2, 3, 11:

    piscis, i. e. scomber,

    Hor. S. 2, 8, 46:

    pastor,

    i. e. Geryon, Ov. M. 9, 184; cf.

    vaccae,

    i. e. Geryon's, id. F. 6, 519:

    lorica,

    Hor. C. 1, 29, 15; cf.

    nodi,

    Stat. Th. 4, 266.—As subst.
    1.
    Hĭbērus ( Ib-), i, m., =Ibêros, the river Iberus in Spain, now the Ebro, Mel. 2, 6, 5; Plin. 3, 3, 4, § 21; 4, 20, 34, § 111; Caes. B. C. 1, 60; Liv. 21, 2; 5; Luc. 4, 23.—
    2.
    Hĭbēri ( Ib-), ōrum, m., = Hiberes, the Iberians, Spaniards, Verg. G. 3, 408.—
    B.
    Hĭbērĭa ( Ib-), ae, f., = Ibêria, Iberia, the Greek name of Spain, Plin. 3, 3, 4, § 21; Hor. C. 4, 5, 28; 4, 14, 50.—
    C.
    Hĭbērĭcus ( Ib-), a, um, adj., Iberic, Spanish:

    mare,

    on the eastern side of Spain, Col. 8, 16, 9; Plin. 3, 1, 2, § 6; 4, 20, 34, § 110:

    terrae,

    Sid. Carm. 23, 164:

    funes,

    Hor. Epod. 4, 3.—
    D.
    Hĭbērĭăcus ( Ib-), a, um, adj., Iberic, Spanish:

    terrae,

    Sil. 13, 510.—
    E.
    Hĭbērīna, ae, f., a female Iberian, a Spanish woman, Juv. 6, 53.—
    II.
    An Asiatic people near Mount Caucasus, neighbors of the Colchians, in modern Georgia, Mel. 3, 5, 6.—In sing. collect.:

    Armeniae praetentus Hiber,

    Val. Fl. 5, 166; so id. 6, 750.—Called also Hĭbērĭ, ōrum, Mel. 1, 2, 5; Tac. A. 6, 33; Flor. 3, 5, 21.—And sing., Hĭbērus, i, m., an Iberian, Val. Fl. 7, 235.—Hence, Hĭbērĭa ( Ib-), ae, f., the country of Iberia, near the Caucasus (now Georgia), Plin. 6, 4, 4, § 12; 6, 10, 11, § 29; 6, 13, 15, § 40; Hor. Epod. 5, 21; Val. Fl. 6, 120.

    Lewis & Short latin dictionary > Hiberes

  • 39 Hiberi

    Hĭbēres (less correctly, Ibēres), um, m., = Ibêres.
    I.
    Iberians, the Greek name for Spaniards, Cat. 9, 6.—In sing. collect.:

    me peritus Discet Hiber Rhodanique potor,

    Hor. C. 2, 20, 20:

    durus Iber,

    Luc. 6, 258.—Hence,
    A.
    Hĭbērus ( Ib-), a, um, adj., of or belonging to the Iberians or Spaniards, Iberian, Spanish:

    gurges,

    i. e. the Western Ocean, Verg. A. 11, 913; Ov. M. 7, 324:

    minium,

    Prop. 2, 3, 11:

    piscis, i. e. scomber,

    Hor. S. 2, 8, 46:

    pastor,

    i. e. Geryon, Ov. M. 9, 184; cf.

    vaccae,

    i. e. Geryon's, id. F. 6, 519:

    lorica,

    Hor. C. 1, 29, 15; cf.

    nodi,

    Stat. Th. 4, 266.—As subst.
    1.
    Hĭbērus ( Ib-), i, m., =Ibêros, the river Iberus in Spain, now the Ebro, Mel. 2, 6, 5; Plin. 3, 3, 4, § 21; 4, 20, 34, § 111; Caes. B. C. 1, 60; Liv. 21, 2; 5; Luc. 4, 23.—
    2.
    Hĭbēri ( Ib-), ōrum, m., = Hiberes, the Iberians, Spaniards, Verg. G. 3, 408.—
    B.
    Hĭbērĭa ( Ib-), ae, f., = Ibêria, Iberia, the Greek name of Spain, Plin. 3, 3, 4, § 21; Hor. C. 4, 5, 28; 4, 14, 50.—
    C.
    Hĭbērĭcus ( Ib-), a, um, adj., Iberic, Spanish:

    mare,

    on the eastern side of Spain, Col. 8, 16, 9; Plin. 3, 1, 2, § 6; 4, 20, 34, § 110:

    terrae,

    Sid. Carm. 23, 164:

    funes,

    Hor. Epod. 4, 3.—
    D.
    Hĭbērĭăcus ( Ib-), a, um, adj., Iberic, Spanish:

    terrae,

    Sil. 13, 510.—
    E.
    Hĭbērīna, ae, f., a female Iberian, a Spanish woman, Juv. 6, 53.—
    II.
    An Asiatic people near Mount Caucasus, neighbors of the Colchians, in modern Georgia, Mel. 3, 5, 6.—In sing. collect.:

    Armeniae praetentus Hiber,

    Val. Fl. 5, 166; so id. 6, 750.—Called also Hĭbērĭ, ōrum, Mel. 1, 2, 5; Tac. A. 6, 33; Flor. 3, 5, 21.—And sing., Hĭbērus, i, m., an Iberian, Val. Fl. 7, 235.—Hence, Hĭbērĭa ( Ib-), ae, f., the country of Iberia, near the Caucasus (now Georgia), Plin. 6, 4, 4, § 12; 6, 10, 11, § 29; 6, 13, 15, § 40; Hor. Epod. 5, 21; Val. Fl. 6, 120.

    Lewis & Short latin dictionary > Hiberi

  • 40 Hiberia

    Hĭbēres (less correctly, Ibēres), um, m., = Ibêres.
    I.
    Iberians, the Greek name for Spaniards, Cat. 9, 6.—In sing. collect.:

    me peritus Discet Hiber Rhodanique potor,

    Hor. C. 2, 20, 20:

    durus Iber,

    Luc. 6, 258.—Hence,
    A.
    Hĭbērus ( Ib-), a, um, adj., of or belonging to the Iberians or Spaniards, Iberian, Spanish:

    gurges,

    i. e. the Western Ocean, Verg. A. 11, 913; Ov. M. 7, 324:

    minium,

    Prop. 2, 3, 11:

    piscis, i. e. scomber,

    Hor. S. 2, 8, 46:

    pastor,

    i. e. Geryon, Ov. M. 9, 184; cf.

    vaccae,

    i. e. Geryon's, id. F. 6, 519:

    lorica,

    Hor. C. 1, 29, 15; cf.

    nodi,

    Stat. Th. 4, 266.—As subst.
    1.
    Hĭbērus ( Ib-), i, m., =Ibêros, the river Iberus in Spain, now the Ebro, Mel. 2, 6, 5; Plin. 3, 3, 4, § 21; 4, 20, 34, § 111; Caes. B. C. 1, 60; Liv. 21, 2; 5; Luc. 4, 23.—
    2.
    Hĭbēri ( Ib-), ōrum, m., = Hiberes, the Iberians, Spaniards, Verg. G. 3, 408.—
    B.
    Hĭbērĭa ( Ib-), ae, f., = Ibêria, Iberia, the Greek name of Spain, Plin. 3, 3, 4, § 21; Hor. C. 4, 5, 28; 4, 14, 50.—
    C.
    Hĭbērĭcus ( Ib-), a, um, adj., Iberic, Spanish:

    mare,

    on the eastern side of Spain, Col. 8, 16, 9; Plin. 3, 1, 2, § 6; 4, 20, 34, § 110:

    terrae,

    Sid. Carm. 23, 164:

    funes,

    Hor. Epod. 4, 3.—
    D.
    Hĭbērĭăcus ( Ib-), a, um, adj., Iberic, Spanish:

    terrae,

    Sil. 13, 510.—
    E.
    Hĭbērīna, ae, f., a female Iberian, a Spanish woman, Juv. 6, 53.—
    II.
    An Asiatic people near Mount Caucasus, neighbors of the Colchians, in modern Georgia, Mel. 3, 5, 6.—In sing. collect.:

    Armeniae praetentus Hiber,

    Val. Fl. 5, 166; so id. 6, 750.—Called also Hĭbērĭ, ōrum, Mel. 1, 2, 5; Tac. A. 6, 33; Flor. 3, 5, 21.—And sing., Hĭbērus, i, m., an Iberian, Val. Fl. 7, 235.—Hence, Hĭbērĭa ( Ib-), ae, f., the country of Iberia, near the Caucasus (now Georgia), Plin. 6, 4, 4, § 12; 6, 10, 11, § 29; 6, 13, 15, § 40; Hor. Epod. 5, 21; Val. Fl. 6, 120.

    Lewis & Short latin dictionary > Hiberia

См. также в других словарях:

  • Nodi —   Arrondissement and town   Country  Benin Department Atakora Depar …   Wikipedia

  • Nodi Swamy Navirodu Hige — Nodi Swamy Navirodu Heege Directed by Shankar Nag Produced by Ramesh Bhat Screenplay by Shankar Nag Starring …   Wikipedia

  • NODI Crinium — globique in vicem implexi et calamistrô intorti, Graecis Grammaticis πλόκαμοι dictisunt, et βόσρυχοι. Hesychius, Πλόκαμοι κόνδυλοι τριχῶν πεπλεγμένοι, quidquid enim in nodum extuberat, κόνδυλον Graeci vocabant; unde in digitis κόνδυλοι partes,… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Nodi Hotel — (Таиф,Саудовская Аравия) Категория отеля: Адрес: Shafa Road, 11444 Таиф, Саудовская Аравия …   Каталог отелей

  • Nodi Swami Naavu Irodhu Heege — Nodi swami navu iruvudu hige is a Kannada language film. The main actor is Shankar Nag (as Mysore ). He has others like Master Manjunath ( Chintoo ) and Ramesh Bhat accompanying him. Categories: Kannada language film stubsKannada language films …   Wikipedia

  • nodi lymphoidei cervicales anteriores — [TA] anterior cervical lymph nodes: a group of lymph nodes ventral to the larynx and trachea, consisting of superficial vessels on the anterior jugular vein (nodi lymphoidei cervicales anteriores superficiales) and deep vessels (nodi lymphoidei… …   Medical dictionary

  • nodi lymphoidei parietales — parietal lymph nodes: lymph nodes that receive lymph from the walls of a body cavity; see nodi lymphoidei abdominis parietales and nodi lymphoidei pelvis parietales. Cf. nodi lymphoidei viscerales …   Medical dictionary

  • nodi lymphoidei viscerales — visceral lymph nodes: lymph nodes that receive lymph from the viscera in a body cavity; see nodi lymphoidei abdominis viscerales and nodi lymphoidei pelvis viscerales. Cf. nodi lymphoidei parietales …   Medical dictionary

  • nodi lymphoidei abdominis — [TA] abdominal lymph nodes: the lymph nodes that drain the abdomen; subdivided into parietal (nodi lymphoidei abdominis parietales) and visceral lymph nodes nodi lymphoidei abdominis viscerales …   Medical dictionary

  • nodi lymphoidei inguinales — [TA] inguinal lymph nodes: lymph nodes situated along the course of the inguinal ligament; they are subdivided into superficial (nodi lymphoidei inguinales superficiales) and deep (nodi lymphoidei inguinales profundi) groups of nodes …   Medical dictionary

  • nodi lymphoidei membri superioris — [TA] lymph nodes of upper limb: the lymph nodes of the hand, forearm, arm, and axilla; the former three groups draining into those of the axilla. They are subdivided into superficial (nodi lymphoidei superficiales membri superioris) and deep… …   Medical dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»