-
1 gubić
глаг.• губить• затерять• лишать• лишаться• недослышать• потерять• проиграть• проигрывать• терять• утерять• утратить* * *1) (np. drogę) сбиваться (напр. с пути)2) (np. liście, włosy) ронять3) (tracić) терять4) (doprowadzać do zguby) губить* * *gubi|ć\gubićony несов. 1. терять;2. (doprowadzać do zguby) губить;● \gubić drogę сбиваться с дороги
* * *gubiony несов.1) теря́ть2) ( doprowadzać do zguby) губи́ть• -
2 zgubić
глаг.• губить• затерять• лишать• лишаться• недослышать• погубить• потерять• проиграть• проигрывать• сгубить• терять• утерять• утратить* * *1) (np. drogę) сбиться (напр. с пути)2) zgubić (stracić) потерять3) zgubić (doprowadzić do zguby) сгубить, погубить* * *zgubi|ć\zgubićony сов. 1. потерять;\zgubić klucze потерять ключи; \zgubić drogę потерять дорогу, сбиться с пути; \zgubić rytm нарушить ритм; \zgubić takt сбиться с такта;
2. (doprowadzić do zguby) погубить;jestem \zgubićiony я погиб
* * *zgubiony сов.1) потеря́тьzgubić klucze — потеря́ть ключи́
zgubić drogę — потеря́ть доро́гу, сби́ться с пути́
zgubić rytm — нару́шить ритм
zgubić takt — сби́ться с та́кта
2) ( doprowadzić do zguby) погуби́тьjestem zgubiiony — я поги́б
-
3 gub|ić
impf Ⅰ vt 1. (tracić) to lose [pieniądze, rękawiczki]- gubić tożsamość kulturową/poczucie rzeczywistości przen. to lose one’s cultural identity/sense of reality- gubić pióra/sierść [ptaki, zwierzęta] to shed feathers/hair, to moult- gubić drogę to lose one’s way ⇒ zgubić2. (uciec komuś) to lose [pogoń, goniącego] ⇒ zgubić 3. (doprowadzać do zguby) ludzi gubi nadmierna pewność siebie (people’s) excessive self-confidence leads to disaster- gubi go własna lekkomyślność his problem is carelessness ⇒ zgubićⅡ gubić się 1. (tracić rozeznanie) to get lost- gubić się w lesie to get lost in a forest- gubić się w szczegółach/specjalistycznym słownictwie przen. to get lost in details/specialist terminology ⇒ zgubić się2. (tracić się z oczu) to lose sight of each other ⇒ zgubić się 3. (zapodziewać się) to be lost- rękawiczki często się gubią gloves are easily lost- jakoś gubi się w nas szczerość i spontaniczność przen. somehow we lose our openness and spontaneity ⇒ zgubić się4. (doprowadzać się do zguby) ona gubi się przez własną głupotę her stupidity is her own undoing ⇒ zgubić się■ gubić się domysłach a. przypuszczeniach to be lost in conjecture- gubić krok/rytm/takt to lose the rhythm- gubić myśl a. wątek to lose track of one’s thoughtsThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > gub|ić
-
4 zguba
zguba f (-y) (rzecz) verlorener Gegenstand m; (osoba) Vermisste(r) m, f, Ausreißer m; (bpl) (nieszczęście) lit Verderben n, Verhängnis n; Unheil n;iść na pewną zgubę offenen Auges ins Verderben rennen;doprowadzić pf do zguby ins Verderben stürzen;alkohol był jego zgubą der Alkohol war sein Verderben oder sein Verhängnis;ta kobieta była jego zgubą diese Frau wurde ihm zum Verhängnis -
5 cal
m Miary 1. (miara długości) inch 2. (miara grubości desek) a unit of measurement for determining the thickness of planks, equal to 16mm■ ani ćwierć cala not a bit, not the tiniest bit- ani na cal not a bit- nie ustąpić ani na cal not to budge a. give an inch- być na a. o cal od czegoś to be within inches of sth [zguby]; to be within yards of sth [domu]- cal po calu inch by inch, bit by bit- w każdym calu every inch- elegancki w każdym calu elegant in every respect a. detail- to gentleman/arystokrata w każdym calu he’s every inch a gentleman/an aristocrat- przypominać kogoś w każdym calu to resemble sb in every way a. detail* * *- la; -le; gen pl; -li; m* * *miGen. -a1. inch; deska na trzy cale three-inch plank; posuwać się cal po calu inch, move inch by inch, work one's way inch by inch.2. przen. (dżentelmen) w każdym calu every inch (a gentleman); on nie ustąpi ani na cal he won't budge an inch; być o cal od czegoś be within an inch of sth.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > cal
-
6 doprowadzać
impf doprowadzić* * *1. (-dzam, -dzasz); perf - dzić; vt( więźnia) to escort; (gaz, prąd) to supply2. vidoprowadzać do doprowadzać — +gen to lead to, to result in
doprowadzać coś do porządku — to straighten sth out, to put lub set sth right
doprowadzać kogoś do szału lub wściekłości — to drive sb mad
* * *ipf.1. (= przyprowadzać) take, lead; doprowadzać dziecko do szkoły take a child to school; doprowadzić konia do stajni lead the horse to the stable; droga doprowadzi cię do skrzyżowania z autostradą this road will lead you to a crossroads with a highway.2. ( siłą) bring forcibly (along); deliver; doprowadzić kogoś pod eskortą (do więzienia) escort sb (to prison).3. (= powodować coś) lead ( (kogoś) do czegoś (sb) to sth); push ( kogoś do czegoś sb to sth); (do rozstrzygnięcia, sytuacji) bring about ( do czegoś sth); (do kompromisu, przymierza) conclude ( do czegoś sth); make, drive ( kogoś do czegoś sb) (+ adj.); ( o czymś) result ( do czegoś in sth); doprowadzić do równowagi balance; doprowadzić do wrzenia kulin. bring to a boil; doprowadzić kogoś do ostateczności push sb to desperate extremes; doprowadzać kogoś do rozpaczy drive sb to despair; doprowadzić kogoś do ruiny lead sb to ruin, be the ruin of sb; doprowadzić kogoś do szaleństwa drive sb crazy l. mad l. wild, drive sb out of their mind; doprowadzić kogoś do wściekłości drive sb up the wall, make sb furious; doprowadzić kogoś do zguby be sb's undoing; takie zachowanie może doprowadzić do trudnej sytuacji such behavior may bring about a difficult situation.4. (= dostarczać) connect (up) ( do czegoś coś sth to sth); doprowadzić gaz/wodę do budynku connect the building to the gas/water main; doprowadzić prąd do domu wire the house up to the mains.5. (= osiągać cel) bring ( coś do sth to); doprowadzić coś do końca bring sth to an end, bring sth to a close l. conclusion; doprowadzić dom do porządku put the house in order.ipf.work o.s. (up) ( do czegoś into sth); doprowadzić się do rozpaczy work o.s. into despair; doprowadzić się do szału l. wściekłości work o.s. into a rage, get all worked up; doprowadzić się do ruiny ruin o.s., bring about one's own downfall l. ruin.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > doprowadzać
-
7 przywodzić
impf ⇒ przywieść* * *książk to bring* * *ipf.- ódź1. (= przyprowadzić dokądś) bring; przywiedli go na policję he was brought to the police station; przywodzić (coś) na myśl bring l. call (sth) to mind; przywodzić (komuś) na myśl wspomnienia (czegoś) bring back (in sb) memories (of sth); (np. o otoczeniu, okolicznościach) be suggestive of sth, suggest.2. (= doprowadzić do czegoś) drive, bring about; przywieść kogoś do szaleństwa l. szału drive sb mad; przywieść kogoś do rozpaczy drive sb to despair; przywodzić kogoś do zguby bring about sb's ruin l. downfall; przywieść coś do ruiny bring about the ruin of sth; przywieść kogoś do ruiny bring sb to ruin.3. anat. adduct.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > przywodzić
-
8 wybawiać
impf ⇒ wybawić* * ** * *ipf.redeem, deliver, rescue, save, disembarrass ( z kłopotu lub opresji); wybawić kogoś od śmierci l. zguby rescue sb from death, ruin.ipf.(= uwalniać się) free, liberate.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wybawiać
-
9 zguba
* * *f.1. (= rzecz zgubiona) lost property.2. (= klęska) ruin, destruction, undoing; ocalić kogoś od zguby save sb's bacon; to było jego zgubą that was his undoing; skazany na zgubę doomed, fated.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zguba
-
10 zguba
сущ.• гибель• крах• падение• потеря• пропасть• разрушение• убыль• убыток• урон• утрата* * *zgub|a♀ 1. гибель, погибель;doprowadzić do \zgubaу привести к гибели;
2. потеря;odnaleźć \zgubaę найти потерю+1. zagłada
* * *ж1) ги́бель, поги́бельdoprowadzić do zguby — привести́ к ги́бели
2) поте́ряodnaleźć zgubę — найти́ поте́рю
Syn:zagłada 1) -
11 pogrąż|yć
pf — pogrąż|ać impf Ⅰ vt 1. (doprowadzić) to plunge- pogrążyć kraj w chaosie/anarchii to plunge a country into chaos/anarchy- jej śmierć pogrążyła go w rozpaczy her death plunged him into despair2. (zanurzyć) to immerse- pogrążyć coś w gorącej oliwie to immerse sth in hot oil3. (zalać) to flood- woda pogrążyła cały dolny pokład the lower deck was all flooded by water4. (pogorszyć sytuację) to incriminate [oskarżonego, podejrzanego]; to destroy [przedsiębiorstwo]- to ją tylko bardziej pogrążyło it only served to incriminate her further- recesja pogrążyła nawet potężne firmy the recession destroyed even the most powerful companiesⅡ pogrążyć się — pogrążać się 1. (oddać się) to lose oneself- pogrążyć się w rozmyślaniach/lekturze to lose oneself in thought/a book- pogrążyć się w pracy/grze to start working/playing2. (wpaść) to plunge- pogrążyć się w anarchii/biedzie to plunge into anarchy/poverty- pogrążyć się w rozpaczy/smutku to plunge into despair/sorrow3. (zanurzyć się) to sink- łódka pogrążyła się w jeziorze the boat sank in the lake4. (obciążyć się) to incriminate oneself; (doprowadzić się do zguby) to destroy oneself- lepiej nic nie mów, tylko się bardziej pogrążasz you’d better not say anything or you’ll dig yourself even deeper into troubleThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > pogrąż|yć
-
12 zgub|a
f 1. (strata) lost item- zapomniałem bagażu w pociągu, ale udało mi się odzyskać zgubę I left my luggage on the train but I managed to get it back- na szczęście zguba się znalazła luckily the lost item was found2. sgt książk. (zagłada) doom, death- żołnierze atakujący czołgi z karabinami idą na pewną zgubę soldiers attacking tanks with machine guns are facing certain death- ten gatunek zwierząt udało się uratować od całkowitej zguby the species has been saved from extinction- zaciągnęliśmy ten kredyt chyba na naszą zgubę taking out that loan seems to have been our undoing książk.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zgub|a
-
13 gubić
I. vtII. vr1) ( nie móc znaleźć drogi) człowiek: sich +akk verlaufen, sich +akk verirren2) ( tracić rozeznanie) człowiek: die Übersicht verlieren\gubić się w domysłach sich +akk in Vermutungen ergehen3) ( ginąć) przedmiot: verloren gehen -
14 Verderben
jds \Verderben sein być czyjąś zgubąin sein \Verderben rennen iść na pewną zgubęjdn ins \Verderben stürzen doprowadzać [ perf doprowadzić] kogoś do zguby -
15 zgubić
1. yuğaltu2. (doprowadzić do zguby) äräm itü3. (narazić na śmierć) hälaq (xarap) itü
См. также в других словарях:
zguba — ż IV, CMs. zgubabie 1. lm D. zgub «to co zgubiono; rzecz zgubiona; potocznie: osoba której chwilowo nie ma, której się szuka» Ogłoszenie o zgubie. Odzyskać, odnaleźć zgubę. Szukać zguby. Natrafić na zgubę. Zguba znalazła się. 2. blm «klęska,… … Słownik języka polskiego
zguba — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. zgubabie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} to, co zgubiono; zgubiona rzecz : {{/stl 7}}{{stl 10}}Szukanie zguby. Odzyskać zgubę. Wierzyć w odnalezienie zguby. {{/stl 10}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zgubić — dk VIa, zgubićbię, zgubićbisz, zgub, zgubićbił, zgubićbiony 1. «dopuścić, żeby coś zginęło, pozostawić, stracić coś przez nieuwagę, niedopatrzenie; upuścić coś bezwiednie» Zgubić pieniądze. Zgubić okulary, chusteczkę, portmonetkę. ∆ Zgubić oczko… … Słownik języka polskiego
grób — 1. Być, stać nad grobem; chylić się do grobu; być jedną nogą w grobie, na tamtym świecie; wybierać się na tamten świat «być bardzo starym, chorym, bliskim śmierci»: Już był jedną nogą na tamtym świecie, ale siostry uratowały go kroplówkami. E.… … Słownik frazeologiczny
ukręcić — 1. pot. Ukręcić czemuś łeb «udaremnić coś, zahamować szerzenie się czegoś, zlikwidować coś»: W mig zatuszował sprawę, załatwił zwolnienie za kaucją i odszkodowanie, ukręcił łeb procesowi sądowemu (...). TRO 38/1993. 2. pot. Ukręcić komuś głowę,… … Słownik frazeologiczny
grób — m IV, D. grobu, Ms. grobie; lm M. groby «miejsce, gdzie się chowa zmarłego; zwykle wykopany w ziemi dół, często obmurowany, nad którym wznosi się pagórek, stawia pomnik itp.» Otwarty, świeży grób. Grób rodzinny. Groby królewskie. Groby… … Słownik języka polskiego
gubić — ndk VIa, gubićbię, gubićbisz, gub, gubićbił, gubićbiony 1. «dopuszczać, żeby coś zginęło, tracić coś przez nieuwagę; upuszczać coś bezwiednie» Gubić pieniądze, rękawiczki. ∆ Gubić krok, takt, rytm «maszerując, idąc, tańcząc mylić krok; grać,… … Słownik języka polskiego
kręcić — ndk VIa, kręcićcę, kręcićcisz, kręć, kręcićcił, kręcićcony, kręcićceni 1. «nadawać czemuś ruch obrotowy, obracać w koło, wprawiać w wirowanie; poruszać czymś we wszystkie strony» Kręcić korbą (patefonu). Kręcić gałkami radia. Kręcić młynka… … Słownik języka polskiego
luby — lubybi przestarz. «darzony szczególną sympatią, miły, przyjemny, ulubiony, ukochany» Luby cień, chłód, wietrzyk. Luby zapach. Lube dźwięki. Luby spokój. Lube dziecko. luby, luba w użyciu rzecz. przestarz. dziś żart. «osoba kochana, bliska sercu;… … Słownik języka polskiego
pogrążać — ndk I, pogrążaćam, pogrążaćasz, pogrążaćają, pogrążaćaj, pogrążaćał, pogrążaćany pogrążyć dk VIb, pogrążaćżę, pogrążaćżysz, pogrążaćgrąż, pogrążaćżył, pogrążaćżony 1. «zagłębiać, zanurzać w czymś» Burza pogrążyła łódź w wodzie. przen. Śmierć… … Słownik języka polskiego
poznajdować — dk IV, poznajdowaćduję, poznajdowaćdujesz, poznajdowaćduj, poznajdowaćował, poznajdowaćowany «znaleźć, odszukać, napotkać wiele osób, rzeczy (kolejno, jedną po drugiej)» Poznajdował pogubione rzeczy. Z trudem poznajdowali wolne pokoje. W teatrze… … Słownik języka polskiego
