-
1 zdenerwowanie
zdenerwowani|e☼ волнение, взволнованность ž;ze \zdenerwowaniea от волнения
+ irytacja* * *сволне́ние, взволно́ванность żze zdenerwowania — от волне́ния
Syn: -
2 irytacja
сущ.• вспыльчивость• гнев• раздражение* * *irytacj|a♀ злость, раздражение n;popaść (wpaść) w \irytacjaę разозлиться, раздражиться
+ rozdrażnienie, zdenerwowanie* * *жзлость, раздраже́ние nSyn:rozdrażnienie, zdenerwowanie -
3 opanować
глаг.• господствовать• завладевать• овладеть• одолевать• пересиливать• порабощать* * *opanowa|ć\opanowaćny сов. 1. со овладеть чем, покорить что; захватить что;\opanować miasto захватить город, овладеть городом; \opanować kraj покорить страну; \opanować kosmos покорить (освоить) космос;
2. со подавить, обуздать, укротить что; справиться с чем;\opanować wściekłość подавить ярость; \opanować wzruszenie (zdenerwowanie) овладеть собой, справиться с волнением; \opanować żywioł обуздать (укротить) стихию; \opanować pożar ликвидировать пожар;
3. kogo овладеть кем, охватить, обуять кого;\opanowaćł go strach его охватил страх;
4. со овладеть чем, освоить что;\opanować jakiś język овладеть каким-л. языком; \opanować nową metodę produkcji освоить новый метод производства+1. zawładnąć 2. poskromić, okiełznać, zapanować 3. ogarnąć, owładnąć 4. osiągnąć sprawność, nauczyć się
* * *opanowany сов.opanować miasto — захвати́ть го́род, овладе́ть го́родом
opanować kraj — покори́ть страну́
opanować kosmos — покори́ть (осво́ить) ко́смос
opanować wściekłość — подави́ть я́рость
opanować wzruszenie (zdenerwowanie) — овладе́ть собо́й, спра́виться с волне́нием
opanować żywioł — обузда́ть (укроти́ть) стихи́ю
opanować pożar — ликвиди́ровать пожа́р
opanował go strach — его́ охвати́л страх
opanować jakiś język — овладе́ть каки́м-л. языко́м
opanować nową metodę produkcji — осво́ить но́вый ме́тод произво́дства
Syn:zawładnąć 1), poskromić, okiełznać, zapanować 2), ogarnąć, owładnąć 3), osiągnąć sprawność, nauczyć się 4) -
4 ukryć
глаг.• замалчивать• запрятать• захоронить• погребать• попрятать• похоронить• припрятать• притаиться• прятать• скрывать• скрыть• спрятать• таить• таиться• укрывать• умалчивать• утаивать• утаить• уткнуть• уткнуться• хоронить* * *ukry|ć\ukryćję, \ukryćje, \ukryćty сов. укрыть, спрятать; скрыть;\ukryć prawdę скрыть (утаить) правду; \ukryć zdenerwowanie скрыть волнение
* * *ukryję, ukryje, ukryty сов.укры́ть, спря́тать; скрытьukryć prawdę — скрыть (утаи́ть) пра́вду
ukryć zdenerwowanie — скрыть волне́ние
См. также в других словарях:
zdenerwowanie — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}od cz. zdenerwować. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} stan nerwowego napięcia, wzburzenia, podniecenia : {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zdenerwowanie — n I 1. rzecz. od zdenerwować. 2. «stan rozdrażnienia nerwowego, irytacja» Odczuwać, okazywać zdenerwowanie. Opanować zdenerwowanie. Płakać ze zdenerwowania … Słownik języka polskiego
nerw — m IV, D. u, Ms. nerwwie; lm M. y 1. «splot włókien o różnej grubości i długości, okrytych wspólną otoczką, przewodzących bodźce czuciowe i ruchowe» Nerw twarzowy, wzrokowy, słuchowy. Porażenie, zapalenie, paraliż nerwu, nerwów. ∆ Nerw błędny… … Słownik języka polskiego
opamiętanie — 1. Bez opamiętania a) «tracąc opanowanie, rozsądek, umiar»: Tuman kurzu zasłonił uciekających. Gnali bez opamiętania. H. Rudnicka, Uczniowie. b) «z bardzo dużym natężeniem»: (...) od kilku dni leje bez opamiętania. Roz bezp 2000. 2. Przyjść do… … Słownik frazeologiczny
pies — 1. pot. A to pies? «a to się nie liczy? nie ma znaczenia?» 2. pot. (Coś) goi się, zagoiło się na kimś jak na psie «czyjeś rany, zadrapania goją się szybko, łatwo»: Zerknęła raz jeszcze w moją stronę i dodała łagodniej: – do not worry... zagoi się … Słownik frazeologiczny
serce — 1. Brać, wziąć (sobie) coś do serca «przejmować się, przejąć się czymś, silnie odczuwać, odczuć coś»: Jak będziesz tak wszystko brał sobie do serca, to wykorkujesz raz, dwa, ani się obejrzysz (...). J. Krzysztoń, Obłęd. 2. Całym sercem, z całego… … Słownik frazeologiczny
burzyć — ndk VIb, burzyćrzę, burzyćrzysz, burz, burzyćył, burzyćrzony 1. «powodować rozpadanie się czegoś; rozwalać, niszczyć» Burzyć stare domy, mury. Bomba burząca. przen. Burzyć czyjś spokój. Burzyć stare zasady, formy. 2. «powodować kłębienie się,… … Słownik języka polskiego
chorobliwy — «będący objawem choroby, właściwy choremu; nienormalny, przesadny; niezdrowy» Chorobliwy wstręt, lęk. Chorobliwy apetyt. Chorobliwa zazdrość. Chorobliwe podniecenie, zdenerwowanie … Słownik języka polskiego
kulminacyjny — 1. «najwyższy, szczytowy pod względem napięcia uczuciowego, nasilenia, nagromadzenia jakichś zjawisk, przeżyć itp.» Kulminacyjny moment dramatu. Zdenerwowanie doszło do punktu kulminacyjnego. 2. «wznoszący się najwyżej, górujący nad resztą… … Słownik języka polskiego
opaść — I dk Vc, opadnę, opadniesz, opadnij, opadł, opadłszy opadać ndk I, opaśćam, opaśćasz, opaśćają, opaśćaj, opaśćał, opaśćany 1. «osunąć się z góry na dół» Mgła opada. Głowa opadła mu na poduszki. ◊ Ręce opadają, opadły «już nic nie można zrobić,… … Słownik języka polskiego
płoszyć — ndk VIb, płoszyćszę, płoszyćszysz, płosz, płoszyćszył, płoszyćszony «strasząc wywoływać ucieczkę, pierzchnięcie kogoś, czegoś; budzić popłoch» Płoszyć ptaki. Hałas płoszący zwierzynę. Ogromny pies płoszy napastników. Nie płosz konia, bo poniesie … Słownik języka polskiego
