zbić+z+tropu

См. также в других словарях:

• zbić — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}bić III {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}zbić II {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}zbijać {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}zbić III {{/stl …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• zbić — 1. posp. Wylecieć skądś na zbity łeb, pysk, na zbitą mordę, euf. na zbitą twarz a) «zostać wyrzuconym skądś przemocą, brutalnie»: Wyleciał z baru na zbity pysk, ale (...) sam się o to prosił (...). Roz bezp 1997. b) «zostać usuniętym skądś za… …   Słownik frazeologiczny

• zbić — dk Xa, zbiję, zbijesz, zbij, zbił, zbity zbijać ndk I, zbićam, zbićasz, zbićają, zbićaj, zbićał, zbićany 1. «zrobić jakąś całość z poszczególnych elementów, zrobić coś z desek, belek itp. łącząc je za pomocą gwoździ» Zbić półkę, skrzynię. Zbić z… …   Słownik języka polskiego

• zbić kogoś z tropu — Zaskoczyć kogoś (i odkryć czyjeś nieprzygotowanie), zwłaszcza zadając kłopotliwe lub trudne pytania Eng. To surprise someone immensely; to catch a person unprepared, especially by asking embarassing or difficult questions …   Słownik Polskiego slangu

• zbijać – zbić — {{/stl 13}}{{stl 8}}{kogoś} {{/stl 8}}z tropu {{/stl 13}}{{stl 7}} wprawiać kogoś w konsternację, powodować zmieszanie, utratę pewności siebie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zbić kogoś z tropu uwagami, stanowczością, milczeniem. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• pantałyk — m III, D. u, blm tylko we fraz. Zbić kogoś z pantałyku «pozbawić kogoś pewności siebie, wprawić w zakłopotanie; zmieszać, zbić z tropu» ‹ros. (?)› …   Słownik języka polskiego

• skonfundować — dk IV, skonfundowaćduję, skonfundowaćdujesz, skonfundowaćduj, skonfundowaćował, skonfundowaćowany przestarz. «wprawić kogoś w konfuzję, zakłopotanie, zbić z tropu, zawstydzić, speszyć» Skonfundować kogoś niedyskretnym pytaniem. skonfundować się… …   Słownik języka polskiego

• skonsternować — dk IV, skonsternowaćnuję, skonsternowaćnujesz, skonsternowaćnuj, skonsternowaćował, skonsternowaćowany książk. «wprowadzić w stan konsternacji, zakłopotania; speszyć, zmieszać, zbić z tropu» Byli skonsternowani nieoczekiwaną wizytą. Przykra… …   Słownik języka polskiego

• stropić — dk VIa, stropićpię, stropićpisz, strop, stropićpił, stropićpiony przestarz. «pozbawić pewności siebie, zbić z tropu; zaskoczyć, speszyć, zmieszać, skonfundować» Napastliwe zachowanie kolegi stropiło go. Zamilkł stropiony. stropić się «stracić… …   Słownik języka polskiego

• zgasić — dk VIa, zgaszę, zgasićsisz, zgaś, zgasićsił, zgaszony «spowodować zgaśnięcie czegoś, przerwać, stłumić palenie się, płonięcie, świecenie czegoś» Zgasić lampę, świecę, światło. Zgasić gaz, ognisko, pożar, papieros (papierosa). ∆ Zgasić motor,… …   Słownik języka polskiego

• stropić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, stropićpię, stropićpi, stropićpiony, rzad. {{/stl 8}}{{stl 7}} wprawiać kogoś w zakłopotanie, pozbawić pewności siebie; speszyć, zbić z tropu, zawstydzić, onieśmielić, skonsternować : {{/stl 7}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień