zarezerwować

См. также в других словарях:

• zarezerwować — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}rezerwować {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• zarezerwować — dk IV, zarezerwowaćwuję, zarezerwowaćwujesz, zarezerwowaćwuj, zarezerwowaćował, zarezerwowaćowany «zachować coś do czyjejś dyspozycji, do czyjegoś użytku; dokonać rezerwacji; zastrzec możność korzystania z czegoś» Zarezerwować pokój w hotelu,… …   Słownik języka polskiego

• rezerwować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, rezerwowaćwuję, rezerwowaćwuje, rezerwowaćany {{/stl 8}}– zarezerwować {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Ia {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} dokonywać rezerwacji : {{/stl 7}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• ołtarz — 1. podn. Poświęcić, złożyć, składać coś na ołtarzu ojczyzny, sztuki itp. «ofiarować, ofiarowywać coś, wyrzec się, wyrzekać się czegoś dla dobra ojczyzny, sztuki itp.»: Następne pokolenie – Kolumbów 1920 hojnie złożyło własną krew na ołtarzu… …   Słownik frazeologiczny

• miejsce — n I; lm D. miejsc 1. «wolna przestrzeń, którą można zająć, zapełnić czymś, gdzie można się zmieścić albo coś umieścić» Wolne miejsce w walizce. Miejsce na książki. Mieć mało miejsca w mieszkaniu. Szafa zabiera dużo miejsca. Chodźcie tu, jest dość …   Słownik języka polskiego

• pozostawić — dk VIa, pozostawićwię, pozostawićwisz, pozostawićstaw, pozostawićwił, pozostawićwiony pozostawiać ndk I, pozostawićam, pozostawićasz, pozostawićają, pozostawićaj, pozostawićał, pozostawićany 1. «nie zabrać czegoś lub kogoś ze sobą, nie ruszyć z… …   Słownik języka polskiego

• stolik — m III, D. a, N. stolikkiem; lm M. i «mały stół» Drewniany, wiklinowy stolik. Mahoniowy, rzeźbiony stolik. Zarezerwować stolik w kawiarni. Zajął miejsce przy stoliku. ∆ Zielony stolik, stolik do gry. «stolik do gry w karty obity zielonym suknem» …   Słownik języka polskiego

• za- — 1. «przedrostek tworzący czasowniki od innych czasowników, nadający im następujące znaczenia» a) «osiągnięcie skutku czynności, rezultatu (też częściowego), wyczerpanie zakresu, dojście do największego nasilenia czynności, stanu, np. zabić,… …   Słownik języka polskiego

• zabukować — dk IV, zabukowaćkuję, zabukowaćkujesz, zabukowaćkuj, zabukowaćował, zabukowaćowany środ. «ustalić, potwierdzić termin wykorzystania wykupionego uprzednio biletu, np. kolejowego, lotniczego; zastrzec możność skorzystania z czegoś; zarezerwować»… …   Słownik języka polskiego

• zająć — dk Xc, zająćjmę, zająćjmiesz, zająćjmij, zająćjął, zająćjęła, zająćjęli, zająćjęty, zająćjąwszy zajmować ndk IV, zająćmuję, zająćmujesz, zająćmuj, zająćował, zająćowany 1. «zapełnić, wypełnić sobą lub czymś jakąś przestrzeń, powierzchnię czegoś»… …   Słownik języka polskiego

• zaklepać — dk IX, zaklepaćpię, zaklepaćpiesz, zaklepaćklep, zaklepaćał, zaklepaćany zaklepywać ndk VIIIa, zaklepaćpuję, zaklepaćpujesz, zaklepaćpuj, zaklepaćywał, zaklepaćywany 1. «klepaniem rozpłaszczyć coś, rozbić» Zaklepać nity. 2. pot. «załatwić coś,… …   Słownik języka polskiego