zakłopotanie

См. также в других словарях:

• zakłopotanie — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} brak pewności siebie, zmieszanie, zażenowanie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Spoglądał z zakłopotaniem. Na ich twarzach malowało się zakłopotanie. Wprawił wszystkich w zakłopotanie. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• zakłopotanie — n I 1. rzecz. od zakłopotać. 2. «stan człowieka znajdującego się w kłopotliwej sytuacji; onieśmielenie, zmieszanie» Popaść w zakłopotanie. Wprawić kogoś w zakłopotanie. Uśmiechać się z zakłopotaniem. Odczuwać wobec kogoś zakłopotanie …   Słownik języka polskiego

• zmieszać — dk I, zmieszaćam, zmieszaćasz, zmieszaćają, zmieszaćaj, zmieszaćał, zmieszaćany 1. «mieszając połączyć ze sobą różne składniki; złączyć coś, pomieszać» Zmieszać farby. Zmieszać mleko z wodą. Zmieszać mąkę z proszkiem do pieczenia. ◊ pot. Zmieszać …   Słownik języka polskiego

• mina — 1. przestarz. Gęsta, tęga mina «mina wyrażająca pewność siebie»: Dla uzupełnienia ekwipunku wbił w kieszenie dwie spore pajdy chleba i z tęgą miną wyruszył na podziemną wyprawę. A. Bahdaj, Wakacje. 2. Mina komuś zrzedła, rzednie «ktoś stracił,… …   Słownik frazeologiczny

• zbić — 1. posp. Wylecieć skądś na zbity łeb, pysk, na zbitą mordę, euf. na zbitą twarz a) «zostać wyrzuconym skądś przemocą, brutalnie»: Wyleciał z baru na zbity pysk, ale (...) sam się o to prosił (...). Roz bezp 1997. b) «zostać usuniętym skądś za… …   Słownik frazeologiczny

• zbijać — 1. posp. Wylecieć skądś na zbity łeb, pysk, na zbitą mordę, euf. na zbitą twarz a) «zostać wyrzuconym skądś przemocą, brutalnie»: Wyleciał z baru na zbity pysk, ale (...) sam się o to prosił (...). Roz bezp 1997. b) «zostać usuniętym skądś za… …   Słownik frazeologiczny

• ambarasować — ndk IV, ambarasowaćsuję, ambarasowaćsujesz, ambarasowaćsuj, ambarasowaćował, ambarasowaćowany przestarz. «sprawiać kłopot, przysparzać trudności, zmartwień, wprawiać w zakłopotanie, niepokoić» Ambarasować kogoś czymś. Ambarasujące słowa,… …   Słownik języka polskiego

• głupawy — głupawywi 1. «niezbyt mądry; nieinteligentny, ograniczony, bezmyślny» Głupawy uczeń. 2. «świadczący o czyjejś ograniczoności; wyrażający zakłopotanie» Głupawy uśmiech. Głupawa mina …   Słownik języka polskiego

• głupi — głupipszy 1. pot. pogard. «pozbawiony bystrości, mający ciasne horyzonty myślowe, nieinteligentny, ograniczony; rzadziej: chory umysłowo, obłąkany» Bezdennie głupi. Głupi jak but, jak stołowe nogi, jak tabaka w rogu. Dziewczyna ładna, ale głupia …   Słownik języka polskiego

• hm — «wyraz naśladujący odgłos chrząknięcia, często wyrażający namysł, zakłopotanie, niepewność, powątpiewanie, rzadziej podziw» Hm, nie wiem, co powiedzieć… Hm, sam to zrobiłeś? Hm, nie do wiary! Hm, hm, jakie to ładne! …   Słownik języka polskiego

• kłopotliwy — «sprawiający kłopot, wprawiający w zakłopotanie» Kłopotliwa sprawa. Kłopotliwe milczenie, pytanie …   Słownik języka polskiego