-
1 zakłopotanie
сущ.• замешательство• затруднение• помеха• препятствие* * *☼ смущение, неловкость ž;poczuć \zakłopotanie смутиться, почувствовать себя неловко
+ zmieszanie* * *ссмуще́ние, нело́вкость żpoczuć zakłopotanie — смути́ться, почу́вствовать себя́ нело́вко
Syn: -
2 ambaras
сущ.• беспокойство• волнение• замешательство• затруднение• помеха• препятствие* * *♂, Р. \ambarasu уст. затруднение ň, хлопоты lm. беспокойство ň;wprawiać w \ambaras приводить в замешательство;
narobić \ambarasu komuś причинить беспокойство (хлопоты) кому-л.+zakłopotanie;
kłopoty, tarapaty* * *м, Р ambarasu уст.затрудне́ние n, хло́поты lm, беспоко́йство nwprawiać w ambaras — приводи́ть в замеша́тельство
narobić ambarasu komuś — причини́ть беспоко́йство (хло́поты) кому́-л.
Syn: -
3 konsternacja
сущ.• оцепенение• ужас* * *konsternacj|a♀ растерянность, замешательство ň;wywołać \konsternacjaę вызвать замешательство
+ zakłopotanie, zaskoczenie, zdumienie* * *жрасте́рянность, замеша́тельство nwywołać konsternację — вы́звать замеша́тельство
Syn: -
4 wprawić
глаг.• вделать• вмазать• вставить* * *wprawi|ć\wprawićony сов. 1. вделать; вставить;2. (rękę itp.) вправить; 3. привести;\wprawić w podziw (w zdumienie) изумить; \wprawić w zakłopotanie привести в замешательство; \wprawić w ruch привести в движение
* * *wprawiony сов.1) вде́лать; вста́вить2) (rękę itp.) впра́вить3) привести́wprawić w podziw (w zdumienie) — изуми́ть
wprawić w zakłopotanie — привести́ в замеша́тельство
wprawić w ruch — привести́ в движе́ние
-
5 zmieszanie
сущ.• беспорядок• беспорядочность• бестолковщина• волнение• замешательство• кавардак• кутерьма• неразбериха• перемешивание• путаница• смешение• смущение• суматоха• сумбур* * *☼ смущение, замешательство+zakłopotanie, zażenowanie
* * *ссмуще́ние, замеша́тельствоSyn: -
6 mieszać się
несов.1) меша́ться, сме́шиваться2) do czego, w co вме́шиваться; впу́тываться; ввя́зываться во чтоmieszać się się do rozmowy — ввя́зываться в разгово́р
nie mieszaj się w nie swoje sprawy! — не су́йся не в свои́ дела́!
3) ( plątać się) пу́таться, спу́тываться4) ( okazywać zakłopotanie) смуща́ться, конфу́зитьсяSyn: -
7 mieszać\ się
miesza|ć sięнесов. 1. мешаться, смешиваться;2. do czego, w со вмешиваться; впутываться; ввязываться во что;\mieszać\ się
się do rozmowy ввязываться в разговор; nie \mieszać\ sięj się w nie swoje sprawy! не суйся не в свой дела!;3. (plątaćsię) путаться, спутываться;4. (okazywać zakłopotanie) смущаться, конфузиться+1. łączyć się 2. wtrącać się 4. peszyć się
См. также в других словарях:
zakłopotanie — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} brak pewności siebie, zmieszanie, zażenowanie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Spoglądał z zakłopotaniem. Na ich twarzach malowało się zakłopotanie. Wprawił wszystkich w zakłopotanie. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zakłopotanie — n I 1. rzecz. od zakłopotać. 2. «stan człowieka znajdującego się w kłopotliwej sytuacji; onieśmielenie, zmieszanie» Popaść w zakłopotanie. Wprawić kogoś w zakłopotanie. Uśmiechać się z zakłopotaniem. Odczuwać wobec kogoś zakłopotanie … Słownik języka polskiego
zmieszać — dk I, zmieszaćam, zmieszaćasz, zmieszaćają, zmieszaćaj, zmieszaćał, zmieszaćany 1. «mieszając połączyć ze sobą różne składniki; złączyć coś, pomieszać» Zmieszać farby. Zmieszać mleko z wodą. Zmieszać mąkę z proszkiem do pieczenia. ◊ pot. Zmieszać … Słownik języka polskiego
mina — 1. przestarz. Gęsta, tęga mina «mina wyrażająca pewność siebie»: Dla uzupełnienia ekwipunku wbił w kieszenie dwie spore pajdy chleba i z tęgą miną wyruszył na podziemną wyprawę. A. Bahdaj, Wakacje. 2. Mina komuś zrzedła, rzednie «ktoś stracił,… … Słownik frazeologiczny
zbić — 1. posp. Wylecieć skądś na zbity łeb, pysk, na zbitą mordę, euf. na zbitą twarz a) «zostać wyrzuconym skądś przemocą, brutalnie»: Wyleciał z baru na zbity pysk, ale (...) sam się o to prosił (...). Roz bezp 1997. b) «zostać usuniętym skądś za… … Słownik frazeologiczny
zbijać — 1. posp. Wylecieć skądś na zbity łeb, pysk, na zbitą mordę, euf. na zbitą twarz a) «zostać wyrzuconym skądś przemocą, brutalnie»: Wyleciał z baru na zbity pysk, ale (...) sam się o to prosił (...). Roz bezp 1997. b) «zostać usuniętym skądś za… … Słownik frazeologiczny
ambarasować — ndk IV, ambarasowaćsuję, ambarasowaćsujesz, ambarasowaćsuj, ambarasowaćował, ambarasowaćowany przestarz. «sprawiać kłopot, przysparzać trudności, zmartwień, wprawiać w zakłopotanie, niepokoić» Ambarasować kogoś czymś. Ambarasujące słowa,… … Słownik języka polskiego
głupawy — głupawywi 1. «niezbyt mądry; nieinteligentny, ograniczony, bezmyślny» Głupawy uczeń. 2. «świadczący o czyjejś ograniczoności; wyrażający zakłopotanie» Głupawy uśmiech. Głupawa mina … Słownik języka polskiego
głupi — głupipszy 1. pot. pogard. «pozbawiony bystrości, mający ciasne horyzonty myślowe, nieinteligentny, ograniczony; rzadziej: chory umysłowo, obłąkany» Bezdennie głupi. Głupi jak but, jak stołowe nogi, jak tabaka w rogu. Dziewczyna ładna, ale głupia … Słownik języka polskiego
hm — «wyraz naśladujący odgłos chrząknięcia, często wyrażający namysł, zakłopotanie, niepewność, powątpiewanie, rzadziej podziw» Hm, nie wiem, co powiedzieć… Hm, sam to zrobiłeś? Hm, nie do wiary! Hm, hm, jakie to ładne! … Słownik języka polskiego
kłopotliwy — «sprawiający kłopot, wprawiający w zakłopotanie» Kłopotliwa sprawa. Kłopotliwe milczenie, pytanie … Słownik języka polskiego
