wytrwać

См. также в других словарях:

• wytrwać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIIa, wytrwaćam, wytrwaća, wytrwaćają {{/stl 8}}{{stl 7}} wytrzymać, dotrwać do jakiegoś czasu : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wytrwać na stanowisku, na posterunku. Wytrwać do końca czegoś, Wytrwać w postanowieniu, w wysiłku, w… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• wytrwać — dk I, wytrwaćam, wytrwaćasz, wytrwaćają, wytrwaćaj, wytrwaćał «trwając wytrzymać pewien czas; dotrwać do jakiegoś czasu, do końca jakiejś sytuacji» Wytrwać na posterunku. Wytrwać w postanowieniu, w swoim zamiarze …   Słownik języka polskiego

• gorycz — 1. Coś przepełniło, przelało czarę, kielich goryczy; coś dopełniło czary goryczy «coś sprawiło, że czyjaś rozpacz, czyjś smutek, żal itp. przekroczyły dopuszczalne granice, stały się nie do wytrzymania, nie do zniesienia»: Mieszkańcy twierdzą, że …   Słownik frazeologiczny

• ząb — 1. Bronić się, bronić kogoś, czegoś zębami i pazurami «bronić się, bronić kogoś, czegoś, walczyć o kogoś, o coś z zaciekłością, z pasją, nie licząc się z niczym»: Mojej odrębności (czyli wyższości) bronić będę zębami i pazurami. J. Błoński, Forma …   Słownik frazeologiczny

• dostać — I dk, dostaćstanę, dostaćstaniesz, dostaćstań, dostaćstał dostawać ndk IX, dostaćstaję, dostaćstajesz, dostaćwaj, dostaćwał 1. «otrzymać, uzyskać coś za darmo lub za pracę, za pieniądze itp.» Dostać kwiaty, czekoladki. Dostawać pieniądze od ojca …   Słownik języka polskiego

• dotrwać — dk I, dotrwaćtrwam, dotrwaćtrwasz, dotrwaćtrwają, dotrwaćtrwaj, dotrwaćtrwał «trwać, wytrwać, wytrzymać do końca, do pewnego kresu» Dotrwać na posterunku, na wysuniętym przyczółku. Niektóre zwyczaje dotrwały do naszych czasów …   Słownik języka polskiego

• pole — n I; lm D. pól 1. «obszar ziemi przeznaczony pod uprawę, nadający się do uprawy; ziemia uprawna» Żyzne pole. Pola uprawne. Pole pszenicy, żyta. Orać, uprawiać pole. Pracować na polu, w polu. ◊ Szukaj wiatru w polu «o kimś lub o czymś zaginionym,… …   Słownik języka polskiego

• powierzchnia — ż I, DCMs. powierzchniani; lm D. powierzchniani 1. «zewnętrzna, wierzchnia strona czegoś» Gładka, szorstka, chropowata, równa, falista, pomarszczona powierzchnia. Śliska powierzchnia jezdni. Szklista powierzchnia śniegu. Powierzchnia skał, głazów …   Słownik języka polskiego

• uleżeć — dk VIIb, uleżećżę, uleżećżysz, uleż, uleżećżał «wytrwać pewien czas leżąc; o owocach, żywności: dochować się do pewnego czasu będąc gdzieś złożonym» Nie móc uleżeć w łóżku (np. z niepokoju, ze zdenerwowania). Uleżał zaledwie do godziny siódmej i… …   Słownik języka polskiego

• usiedzieć — dk VIIa, usiedziećdzę, usiedziećdzisz, usiedziećdział, usiedziećdzieli (częściej z przeczeniem) 1. «pozostać w pozycji siedzącej; siedząc wytrwać, utrzymać się» Gdy usłyszała polkę, nie mogła usiedzieć na miejscu. 2. «pozostać, wytrzymać gdzieś… …   Słownik języka polskiego

• ustać — I dk, ustanę, ustaniesz, ustanie, ustań, ustał ustawać ndk IX, ustaję, ustajesz, ustaćwaj, ustaćwał 1. «przestać trwać, zakończyć się, urwać się, przeminąć» Ulewa, wiatr, śnieg ustaje. Stukanie do drzwi nie ustawało. Krwawienie ustało.… …   Słownik języka polskiego