wykryć

См. также в других словарях:

• wykryć — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}wykrywać {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• wykryć — dk Xa, wykryćkryję, wykryćkryjesz, wykryćkryj, wykryćkrył, wykryćkryty wykrywać ndk I, wykryćam, wykryćasz, wykryćają, wykryćaj, wykryćał, wykryćany 1. «uczynić wiadomym, ujawnić rzecz, o której się nie wiedziało, która była tajna, ukryta» Wykryć …   Słownik języka polskiego

• wykrywać — → wykryć …   Słownik języka polskiego

• wykrywać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, wykrywaćam, wykrywaća, wykrywaćają, wykrywaćany {{/stl 8}}– wykryć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIIc, wykrywaćkryję, wykrywaćkryje, wykrywaćkryty {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• wytropić — dk VIa, wytropićpię, wytropićpisz, wytropićtrop, wytropićpił, wytropićpiony 1. «wykryć zwierzynę idąc jej tropem, odszukać trop zwierzyny» Wytropić stado łosi. 2. «ścigając wykryć, wyśledzić kogoś» Wytropić bandytów, złodziei …   Słownik języka polskiego

• nitka — 1. Dojść, trafić itp. po nitce do kłębka «wykryć, wyjaśnić coś przez cierpliwe śledzenie szczegółów jakiejś sprawy»: Pech polegał na tym, że pewien chłopczyk lubił sobie zapisywać numery samochodów, no i zanim sprawcy zdążyli skończyć oblewanie… …   Słownik frazeologiczny

• afera — ż IV, CMs. aferaerze; lm D. aferaer 1. «nieuczciwe, oszukańcze, kolidujące z prawem przedsięwzięcie, zwykle z udziałem wielu osób» Afera szpiegowska, gospodarcza. Głośna afera. Wykryć aferę. Wplątać się w aferę. Afera zatoczyła szerokie kręgi. 2 …   Słownik języka polskiego

• dociec — dk Vc, docieccieknę, dociecciekniesz, docieccieknij, dociecciekł, dociecciekłszy, rzad. XI, dociecciekę, docieccieczesz, dociecciecz, dociecciekł, docieccieczony dociekać ndk I, dociecam, dociecasz, dociecają, dociecaj, dociecał, dociecany 1.… …   Słownik języka polskiego

• doskonały — doskonałyali, doskonałyalszy 1. «odznaczający się najwyższą jakością, mający wszelkie zalety, wolny od jakichkolwiek błędów, usterek, wad; najlepszy, wzorowy, niezrównany, wyborny, znakomity» Doskonały humor. Doskonała piękność. Doskonali aktorzy …   Słownik języka polskiego

• kłębek — m III, D. kłębekbka, N. kłębekbkiem; lm M. kłębekbki zdr. od kłąb (tylko w zn. 1) Kłębek dymu. Kłębek nici, wełny. Zwijać nici, wełnę w kłębek. ◊ Kłębek nerwów «o człowieku bardzo nerwowym» ◊ Dojść, trafić po nitce do kłębka «wykryć, wyjaśnić,… …   Słownik języka polskiego

• matactwo — n III, Ms. matactwowie; lm D. matactwoactw «postępowanie nieuczciwe, podstępne, pełne kłamstw, wybiegów; czyn podstępny, oszustwo, szalbierstwo, krętactwo» Bezczelne, sprytne matactwo. Matactwa szulera, spekulanta, intryganta. Jąć się matactwa.… …   Słownik języka polskiego