sprawcę

См. также в других словарях:

• rzecz — 1. Brać się, wziąć się do rzeczy «przystępować, przystąpić do jakiejś pracy, zaczynać, zacząć działać»: „Chłopaki” ostro wzięli się do rzeczy. Najwyższy złapał „drugiego” za głowę i podniósł na wysokość pół metra. W tym czasie inny wskoczył na… …   Słownik frazeologiczny

• wyjść — 1. Coś, ktoś nie może wyjść komuś z głowy, z myśli «ktoś nie może o czymś, o kimś zapomnieć, coś, ktoś zajmuje czyjąś uwagę»: Twój były chłopak nie może wyjść ci z głowy. Cosm 9/1999. 2. Coś wyszło spod czyjejś ręki, spod czyjegoś dłuta, pędzla,… …   Słownik frazeologiczny

• wychodzić — 1. Coś, ktoś nie może wyjść komuś z głowy, z myśli «ktoś nie może o czymś, o kimś zapomnieć, coś, ktoś zajmuje czyjąś uwagę»: Twój były chłopak nie może wyjść ci z głowy. Cosm 9/1999. 2. Coś wyszło spod czyjejś ręki, spod czyjegoś dłuta, pędzla,… …   Słownik frazeologiczny

• podmiotowy — 1. jęz. «dotyczący podmiotu jako części zdania; mający jego cechy» ∆ Dopełniacz podmiotowy «dopełniacz oznaczający podmiot, czyli sprawcę czynności albo nosiciela cechy wyrażonej przez rzeczownik określony, np. praca człowieka, błękit nieba» ∆… …   Słownik języka polskiego

• poplecznictwo — n III, Ms. poplecznictwowie, blm 1. «gorliwe (często stronnicze) popieranie, wspomaganie kogoś; poparcie, protekcja» Uzyskać coś dzięki poplecznictwu. 2. praw. «przestępstwo polegające na udzielaniu pomocy sprawcy przestępstwa już po jego… …   Słownik języka polskiego

• przypisać — dk IX, przypisaćpiszę, przypisaćpiszesz, przypisaćpisz, przypisaćał, przypisaćany przypisywać ndk VIIIa, przypisaćsuję, przypisaćsujesz, przypisaćsuj, przypisaćywał, przypisaćywany 1. «uznać kogoś, coś za sprawcę, za przyczynę czegoś; uznać, że… …   Słownik języka polskiego

• rachunek — m III, D. rachuneknku, N. rachuneknkiem; lm M. rachuneknki, D. rachuneknków 1. «obliczanie, obliczenie za pomocą działań arytmetycznych; działanie na liczbach, liczenie, rachowanie; także liczby, pozycje, rubryki, na których ma się to działanie… …   Słownik języka polskiego

• samooskarżenie — n I; lm D. samooskarżenieeń «oskarżenie siebie, wskazanie na siebie jako na sprawcę zła; wypowiedź stanowiąca oskarżenie samego siebie» Słowa samooskarżenia …   Słownik języka polskiego

• szatan — m IV, DB. a, Ms. szatannie 1. lm M. te y, ci i, DB. ów «w niektórych wierzeniach religijnych: postać będąca uosobieniem zła, uważana za jego sprawcę, zły duch kuszący do grzechu; diabeł, czart» ◊ pot. Prawdziwy, czysty szatan, wcielony, istny… …   Słownik języka polskiego

• ukarać — dk IX, ukarzę, ukarzesz, ukarz, ukaraćał, ukaraćany «zastosować w stosunku do kogoś karę, wymierzyć komuś karę» Ukarać winnych. Ukarać sprawcę wypadku. Ukarać kogoś grzywną za przekroczenie przepisów. Ukarać przestępcę więzieniem …   Słownik języka polskiego

• identyfikować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, identyfikowaćkuję, identyfikowaćkuje, identyfikowaćany {{/stl 8}}– zidentyfikować {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Ia {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} rozpoznawać, ustalać tożsamość,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień