-
1 odpierać
odpierać (-am) < odeprzeć> (odeprę) wroga zurückdrängen; cios parieren; zarzut zurückweisen; argument widerlegen;odpierać atak zurückschlagen -
2 wizerunek
-
3 wróg
śmiertelny wróg Erzfeind m -
4 zwalczać
zwalczać (-am) wroga, szkodniki, bezrobocie bekämpfen; sen, inflację ankämpfen (gegen A); ból lindern;zwalczać się sich bekämpfen, sich bekriegen -
5 pobić
2) ( zbić) verprügeln, zusammenschlagen3) \pobić kogoś jego własną bronią jdn mit seinen eigenen Waffen schlagen\pobić rekord den Rekord brechen -
6 pokonywać
vt\pokonywać odległość eine Strecke zurücklegen -
7 anrennen
an|rennen1) ( laufend herankommen)2) ( anstürmen)gegen die feindlichen Stellungen \anrennen uderzyć na pozycje wroga -
8 Einfall
Ei nfall mder \Einfall des Feindes in unser Land najazd m wroga na nasz kraj -
9 Feind
wróg m, nieprzyjaciel(-iółka) m(f) -
10 Feindbild
-
11 Schonung
Schonung <-, -en> fzur \Schonung der Betroffenen/ihrer Gefühle dla zapewnienia ochrony osób tym dotkniętych/ich uczućzur \Schonung meiner Nerven dla odciążenia moich nerwów3) kein Pl (Ver\Schonung)\Schonung [eines Feindes] pobłażliwość f [wobec wroga]um \Schonung bitten prosić o wyrozumiałość -
12 überlaufen
überlaufen * [y:bɐ'laʊfən],2) ( ergreifen)ein Schauder überlief mich przeszedł mnie dreszczder Kurs ist \überlaufen ten kurs cieszy się bardzo dużą popularnością1) ( über den Rand fließen) Wasser, Badewanne: przelewać się [ perf przelać się]; Milch kipieć [ perf wy-] -
13 Vormarsch
posuwanie nt się naprzódder \Vormarsch in feindliches Gebiet wkroczenie nt na teren wroga
См. также в других словарях:
wrōga- Ⅰ — *wrōga , *wrōgam, *wrōha , *wrōham germ., stark. Neutrum (a): nhd. Rüge, Streit; ne. reproof, quarrel (Neutrum); Rekontruktionsbasis: an., as.; Hinweis: s. *wrōga (Maskulinum), *wrōgi , *wrōgjan, *wrōgjō; Etymologie … Germanisches Wörterbuch
wrōga- Ⅱ — *wrōga , *wrōgaz, *wrōha , *wrōhaz germ., stark. Maskulinum (a): nhd. Rüge, Streit; ne. reproof, quarrel (Neutrum); Rekontruktionsbasis: as., ahd.; Hinweis: s. *wrōga (Neutrum), *wrōgi , *wrōgjan, *wrōgjō; Etymologie … Germanisches Wörterbuch
wrōga- — Ⅰ s. wrōga Ⅰ germ., stark. Neutrum (a); nhd. Rüge, Streit; Ⅱ s. wrōga Ⅱ germ., stark. Maskulinum (a); nhd. Rüge, Streit; … Germanisches Wörterbuch
wróg — m III, DB. wroga, N. wrogiem; lm M. wrogowie, DB. wrogów 1. «nieprzyjaciel, napastnik; państwo będące w stanie wojny z innym państwem» Odwieczny wróg. Walczyć z wrogiem. Ruszyć na wroga. Dostać się w ręce wroga. Ulec przemocy wroga. Stawiać opór… … Słownik języka polskiego
wrogi — wrodzy 1. «o państwie, kraju itp.: będący wrogiem, pozostający z innym państwem, krajem w stanie wojny; należący do wroga, dokonywany przez niego; nieprzyjacielski» Wrogie państwa. Wroga artyleria. Wrogie samoloty. Wroga ideologia. Wroga polityka … Słownik języka polskiego
wrogi — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ib, wrodzy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} będący wrogiem, należący do wroga; nieprzyjacielski : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wroga armia. Wrogie samoloty. Wrogie państwo. Wroga ideologia.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
kłaść — 1. Kłaść coś komuś na sercu, na serce «polecać gorąco, zobowiązywać do czegoś»: Dziewczynę należy wysłać do sanatorium do Otwocka na czas długi, najkrócej na rok. Wtedy będzie uratowana. (...) – Panie Szymbart! – rzekł lekarz. – Kładę panu na… … Słownik frazeologiczny
kłaść — ndk XI, kładę, kładziesz, kładź, kładł, kładli, kładziony 1. «stawiać jedną rzecz na drugiej, umieszczać coś na czymś, w czymś, wstawiać gdzieś, wsuwać» Kłaść coś na półkę, na półce, na szafę, na szafie. Kłaść coś do garnka, do kieszeni, do… … Słownik języka polskiego
nieprzyjaciel — m I, DB. a 1. lm M. e, DB. nieprzyjacielciół, N. nieprzyjacielciółmi «człowiek mający wobec kogoś lub czegoś wrogą postawę» Zawzięty, zaciekły nieprzyjaciel. Nieprzyjaciel mody, wina. 2. blm «wojska przeciwnika w czasie wojny; wroga armia» Zmusić … Słownik języka polskiego
nieprzyjacielski — nieprzyjacielskiscy «dotyczący nieprzyjaciela, wroga, dokonywany przez wroga; złożony z wrogów» Obóz nieprzyjacielski. Armia, piechota nieprzyjacielska … Słownik języka polskiego
pokonać — dk I, pokonaćam, pokonaćasz, pokonaćają, pokonaćaj, pokonaćał, pokonaćany pokonywać ndk VIIIa, pokonaćnuję, pokonaćnujesz, pokonaćnuj, pokonaćywał, pokonaćywany 1. «zwyciężyć, pobić wroga na polu walki; zwyciężyć konkurenta (konkurentów) we… … Słownik języka polskiego