wdzięk

См. также в других словарях:

• wdzięk — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. u, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} ogół cech wywołujących na patrzącym przyjemne wrażenie, czar, urok, powab, gracja, lekkość, piękno, zalotność : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ulotny, chwytający za serce, niewymuszony,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• wdzięk — m III, D. u, N. wdziękkiem 1. blm «ogół cech stanowiących o tym, że ktoś lub coś sprawia miłe wrażenie; czar, urok, powab» Dziewczęcy, młodzieńczy wdzięk. Naturalny, przyrodzony, wrodzony, swoisty wdzięk. Niewymuszony, niewysłowiony, subtelny,… …   Słownik języka polskiego

• wdzięk — żart. Wdzięk słonia, hipopotama itp. «brak wdzięku i zręczności»: Ten człowiek ma wdzięk i takt słonia, który wpadł do składu porcelany. CKM 6/1998 …   Słownik frazeologiczny

• hipopotam — Wdzięk hipopotama zob. wdzięk …   Słownik frazeologiczny

• słoń — 1. Jak słoń w składzie porcelany «w sposób nieumiejętny, niezgrabny, niezręczny»: Ktoś, kto jest z zewnątrz, będzie się zachowywał jak słoń w składzie porcelany. Ponaraża się od razu większości profesury i nic nie zrobi. GPol (tyg) 1/1998. 2.… …   Słownik frazeologiczny

• Dąbrowa coat of arms — Dąbrowa Battle cry: Dąbrowa Details Alternative names Earliest mention …   Wikipedia

• Домброва (герб) — У этого термина существуют и другие значения, см. Домброва (значения). Домброва …   Википедия

• mieć — 1. Ktoś ma coś wypisane w oczach; ktoś ma coś wypisane, napisane na czole, na twarzy, pot. na gębie «po kimś widać wyraźnie, jaki ma nastrój, charakter lub jakie ma zamiary»: Miałem chyba wypisane na czole, że po długim pobycie przyjechałem z… …   Słownik frazeologiczny

• chłopięcy — 1. «odnoszący się do młodych chłopców; właściwy młodemu chłopcu» Chłopięcy wdzięk, głos. Chłopięca przekora. Chłopięce lata. Chłopięce zabawy. Obuwie, ubrania chłopięce. 2. «złożony z młodych chłopców» Chór, zespół chłopięcy. Drużyna chłopięca …   Słownik języka polskiego

• coś — D. czegoś, C. czemuś, B.=M., NMs. czymś, blm «zaimek nieokreślony zastępujący rzeczownik, zwykle nieosobowy, niekiedy liczebnik, bez bliższego jego oznaczenia» Coś mu jest. Coś tam majstrował. Znaleźć coś ciekawego. Coś by trzeba zrobić. Bać się… …   Słownik języka polskiego

• czar — m IV, D. u, Ms. czarze; lm M. y 1. częściej w lm «nadzwyczajne zjawisko, zdarzenie, przypisywane, według dawnych wierzeń ludowych, działaniu sił nadprzyrodzonych; przejaw działania tych sił; środki magiczne wywołujące je» Amulet od czarów. Bać… …   Słownik języka polskiego