-
1 schadhaft
schadhaft, non integer (nicht ganz, verstümmelt, verletzt). – laesus (verletzt). – corruptus (von verdorbener Beschaffenheit). – vitiosus (voller Gebrechen, Mängel). – ruinosus (baufällig, dem Einsturz nahe). – afflictus (übel zugerichtet, v. Schiffen etc.). – es ist etwas sch., vitium inest in alqa re: es wird etwas sch. (z.B. ein Gebäude), vitium facit alqd: es wird etwas durchs Alter sch., alqd vitium capit ex vetustate: sch. machen, vitiare: laedere. – Schadhaftigkeit, vitium.
-
2 stören
stören, turbare (trüben [bildl.], z.B. pacem: u. spem pacis). – perturbare (gänzlich trüben, z.B. otium). – interpellare (durch Reden oder durch seine Dazwischenkunft unterbrechen, z.B. alqm exta spectantem: u. alqm in suo iure: u. otium [v. Krieg]: comitia, vom Volkstribunen). – impedire, jmd. od. etwas, alqm od. alqd, od. jmd. in etwas, alqm ab alqa. re (hindern, verhindern, z.B. profectionem: jmd. in seinen Amtsgeschäften, alqm a re publica). – avocare alqm od. (»stören« absol.) avocare animum u. bl. avocare (den Geist von der Aufmerksamkeit abziehen). – die Komitien st., comitia vitiare (durch Meldung, daß ein vitium vorliege): störende Besuche störender Besuch, interpellatores; interventores.
-
3 verderben
verderben, I) v. intr. corrumpi (z.B. vom Getreide, Wasser, Blut). – II) v. tr. corrumpere (die natürliche gute Beschaffenheit einer Sache zerstören, z.B. das Wasser, Getreide). – vitiare (fehlerhaft machen, z.B. creberrimo frigidae aquae usu intestina: u. lues vitiaverat auras). – perdere (ruinieren, z.B. oculos assiduis lucubrationibus: u. alqm). – pervertere (ganz umkehren, z.B. mores, civitatem). – alqm depravare. alcis mores depravare od. corrumpere (jmd. in sittlicher Hinsicht verschlechtern, verderben). – alqm ad interitum vocare (jmd. dem Untergang entgegenführen). – einen Knaben durch Nachsicht v., puerum indulgentiā depravare: jmd. v. wollen, interitum alcis quaerere; vitae alcis insidiari (jmdm. nach dem Leben trachten): jmds. Freude v., gaudium alcis turbare: die Zeit mit etwas v., tempus alqā re perdere. – es mit jmd. v., alcis animum a se abalienare. – / verderbt, verdorben, s. bes.
-
4 verfälschen
verfälschen, vitiare (fehlerhaft machen übh., z.B. pecunias, merces: u. tabulas [Urkunden]). – adulterare (mit unechten Bestandteilen vermischen u. so verfälschen, z.B. nummos, gemmas: bildl., z.B. simulatio tollit iudicium veri idque adulterat). – interpolare (auf. putzen, durch fremde Zutaten verfälschen, z.B. merces). – corrumpere (seiner Beschaffenheit, dem Sinne, Inhalt nach verderben, verhunzen, z.B. tabulas [Urkunden]). – depravare (eine Sache entstellen, verhunzen, z.B. narrando). – [2475] commutare (umändern, durch Änderung verfälschen, z.B. indicium: u. tabulas [Urkunden]). – ein Testament v., testamento fraudem adhibere; testamentum fa lso signo obsignare (mit falschem Siegel besiegeln). – Verfälscher, des Geldes, s. Falschmünzer: V. eines Testaments, s. Testamentsverfälscher: V. einer Unterschrift etc., s. Fälscher. – verfälscht, s. falsch no. I, 1, a. – Verfälschung, adulteratio. – V. des Geldes, s. Münzverfälschung: V. bes Testaments, s. Testamentsverfälschung.
-
5 verpesten
См. также в других словарях:
vitiare — index adulterate, corrupt, debase, debauch, falsification, falsify, vitiate Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton … Law dictionary
non solent quae abundant vitiare scripturas — /non sowlant kwiy abandaent vishiyeriy skript(y)uras/ Superfluities [things which abound] do not usually vitiate writings … Black's law dictionary
non solent quae abundant vitiare scripturas — /non sowlant kwiy abandaent vishiyeriy skript(y)uras/ Superfluities [things which abound] do not usually vitiate writings … Black's law dictionary
Non solent quae abundant vitiare scripturas — (Civil law.) Those matters which are superfluous do not ordinarily vitiate writings … Ballentine's law dictionary
vicier — [ visje ] v. tr. <conjug. : 7> • fin XIVe; lat. vitiare, de vitium « vice » (II) 1 ♦ Dr. Rendre défectueux, affecter d un vice (II). Incompatibilité qui ne vicie pas l élection. Absolt Ce qui abonde ne vicie pas. 2 ♦ Vx Corrompre (l air).… … Encyclopédie Universelle
viciar — ► verbo transitivo/ pronominal 1 Dañar o corromper física o moralmente: ■ ha viciado al perro con tanto azúcar; su primo se ha viciado con el juego . 2 Quitar la pureza de una sustancia: ■ me parece que han viciado el chocolate. SINÓNIMO… … Enciclopedia Universal
apprivoiser — [ aprivwaze ] v. tr. <conjug. : 1> • 1555; apriveiser fin XIIe; lat. pop. °apprivitiare, du lat. class. privatus « personnel, privé » 1 ♦ Rendre moins craintif ou moins dangereux (un animal farouche, sauvage), rendre familier, domestique.… … Encyclopédie Universelle
vezar — (Del ant. bezo < lat. vitium, defecto.) ► verbo transitivo/ pronominal Adquirir costumbre o hábito de algo. TAMBIÉN avezar SE CONJUGA COMO cazar * * * vezar (del lat. «vitiāre») tr. *Acostumbrar. ≃ Avezar. * * * vezar. (Del lat. vitiāre). tr.… … Enciclopedia Universal
ADRODERE — vox propria τῶ παραχαρακτῶν, potius τῶ παρατρώκτων, quos des Rogneurs de monoyes Galli dicunt. L. 1. Cod. Theodos. de Ponderat. Emptio venditioque solidorum, quos excidunt aut diminuunt aut (ut proprio verbo uter cupiditatis) adrodunt, tamquam… … Hofmann J. Lexicon universale
viciate — Vitiate Vi ti*ate, v. t. [imp. & p. p. {Vitiated}; p. pr. & vb. n. {Vitiating}.] [L. vitiatus, p. p. vitiare to vitiate, fr. vitium a fault, vice. See {Vice} a fault.] [Written also {viciate}.] 1. To make vicious, faulty, or imperfect; to render… … The Collaborative International Dictionary of English
Vitiate — Vi ti*ate, v. t. [imp. & p. p. {Vitiated}; p. pr. & vb. n. {Vitiating}.] [L. vitiatus, p. p. vitiare to vitiate, fr. vitium a fault, vice. See {Vice} a fault.] [Written also {viciate}.] 1. To make vicious, faulty, or imperfect; to render… … The Collaborative International Dictionary of English