uprawnienie

См. также в других словарях:

• uprawnienie — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm {{/stl 8}}{{stl 7}}od cz. uprawnić. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}uprawnienie II {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. uprawnienieeń {{/stl 8}}{{stl 7}} nadane komuś prawo do czegoś,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• uprawnienie — n I 1. rzecz. od uprawnić. 2. lm D. uprawnienieeń «prawo do czegoś przysługujące, nadane komuś; przywilej» Korzystać z różnych uprawnień. Uprawnienie do urlopu, do korzystania z czegoś …   Słownik języka polskiego

• prawo — I n III, Ms. prawowie; lm D. praw 1. zwykle blm «ogół przepisów, norm prawnych regulujących stosunki między ludźmi danej społeczności, określających zasady ich postępowania lub zawierających zakazy, których naruszenie zagrożone jest karą;… …   Słownik języka polskiego

• roszczenie — n I 1. blm rzecz. od rościć. 2. praw. «w prawie cywilnym: uprawnienie do żądania od określonej osoby określonego zachowania się» Roszczenie prawne. Wystąpić z roszczeniem o coś. Wysunąć roszczenie do spadku. ∆ Roszczenie zwrotne «uprawnienie do… …   Słownik języka polskiego

• użytkowanie — n I 1. rzecz. od użytkować Użytkowanie ziemi. Prawo użytkowania czegoś. Oddać komuś nieruchomość w użytkowanie. 2. praw. «uprawnienie do korzystania z cudzej rzeczy lub cudzego prawa (np. wierzytelności) i do czerpania z nich korzyści, z… …   Słownik języka polskiego

• przywilej — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż III, D. u; lm D. ów {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} szczególne uprawnienie uwalniające osobę lub grupę osób od obowiązków w jakimś zakresie lub nadające prawo do korzystania z jakichś… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• akredytacja — ż I, DCMs. akredytacjacji, blm «oficjalne uprawnienie przedstawiciela dyplomatycznego, prasowego do pełnienia funkcji przy obcym rządzie lub organizacji międzynarodowej; akredytowanie» Akredytacja dyplomaty przy rządzie. Akredytacja korespondenta …   Słownik języka polskiego

• jurysdykcja — ż I, DCMs. jurysdykcjacji; lm D. jurysdykcjacji (jurysdykcjacyj) praw. «uprawnienie organu państwa do rozstrzygania spornych spraw; obszar, na który rozciągają się te uprawnienia» ‹łac.› …   Słownik języka polskiego

• moc — ż VI, DCMs. y 1. lm M. e, D. y «(wielka, znaczna) energia fizyczna lub duchowa; siła» Moc fizyczna, moralna. Moc ciosu, uderzenia. Moc wiatru, sztormu. Moc czyjegoś charakteru, ducha. Przypisywać czemuś magiczną moc. Szarpać coś z całej mocy …   Słownik języka polskiego

• pierwokup — m IV, D. u, Ms. pierwokuppie, blm ∆ praw. Prawo pierwokupu «ustawowe lub umowne uprawnienie do pierwszeństwa w nabyciu określonej rzeczy w razie chęci zbycia jej przez osobę zobowiązaną» …   Słownik języka polskiego

• przywilej — m I, D. u; lm M. e, D. ów 1. «szczególne uprawnienie, prawo korzystania ze szczególnych względów w jakimś zakresie; w dawnej Polsce: akt monarchy nadający pewnym osobom lub całym stanom określone uprawnienia lub uchylający prawo powszechne w… …   Słownik języka polskiego